จูจื่ออิงในสายตาของจ้าวชิงหลงเคยเป็นเด็กดี ทว่าผ่านไปไม่กี่ปีนางก็ทำให้พี่ชายร่วมสาบานของจ้าวชิงหลงตาย ยอมกลายเป็นสตรีอำมหิตด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อเขารู้เหตุผลของนางแล้ว จ้าวชิงหลงก็เกิดโทสะอย่างมาก จึงจับจูจื่ออิงมาลงทัณฑ์ให้สาสมกับความผิดที่ก่อไว้ แต่บทลงโทษที่นางได้กลับเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึง


เนื้อหาบางส่วน

“คุณชายจ้าวตอบมาสิ ท่านต้องการให้ข้าทำอย่างไร ท่านถึงจะปล่อยข้าไป...” นางทำทีคล้ายจะพูดอะไรบางอย่าง ระหว่างที่ทั่วร่างกำลังปั่นป่วนราวคลื่นลมร้อนจากเปลวไฟโหมปะทุอย่างฉับพลันอยู่หลายระลอก คำห้ามปรามที่เรียบเรียงมามากมายกลับเลือนหายไปจนหมด เมื่อครู่นี้จะพูดคำใดกัน ไฉนถึงลืมราวกับเสียสติไปเช่นนี้

“อยากรู้หรือ ข้าเคยพูดเป็นนัยๆ เอาไว้ก่อนหน้านี้แล้วมิใช่หรือ ข้าจะให้เจ้าพลีกาย ยกความบริสุทธิ์ที่ถนอมเพื่อหลี่ซู่เฟิงมาตลอดชีวิตให้ข้าแทนอย่างไรเล่า เดิมทีจะให้ข้าเอาชีวิตของเจ้า แต่มาคิดอีกที เจ้าตายไปจะสนุกอันใดเล่า บทลงโทษคนที่กล้าทำคนตายโดยไม่รู้สึกรู้สาเช่นนี้ มันไม่ได้ง่ายดายเพียงแค่ตายแล้วเรื่องก็จบหรอกนะ” เขาเอ่ยด้วยเสียงเสียดสีทิ้งท้ายด้วยคำใช้อำนาจ “อีกทั้งตลอดทั้งวันนี้เจ้ายั่วโทสะข้าไปไม่น้อย อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไร โมโหเจ้าเสียจนอยากลงโทษทัณฑ์เสียมากกว่า เช่นนั้นก็คิดเสียว่านี่คือโทษทัณฑ์จากข้า ลองทำให้ข้าอารมณ์ดีหน่อยเป็นไร”