พลินใจหายวาบเมื่อตื่นมาแล้วเห็นคราบเลือดบนที่นอน
สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่แค่การเข้าใจผิด
เธอกับว่าที่พี่เขยมีความสัมพันธ์ทางกายกันเมื่อคืนนี้อย่างนั้นหรือ!

######

“หยุดนะ คนหื่นกาม!”

บารมีผงะออกไม่ใช่เพราะถูกผลักแต่เพราะใบหน้าตื่นกลัวนั่น พร้อมคำกล่าวหาที่อีกฝ่ายเอ่ยออกมาต่างหาก ก่อนตวาดกลับเสียงดุดัน
“คิดว่าตัวเองน่าพิศวาสมากหรือไงพลิน”

พลินเม้มปากแน่น เพราะไม่เคยเห็นเขาพูดจาแบบนี้กับใครมาก่อน
“ถ้าไม่ได้พิศวาส คุณก็อย่ามาแตะตัวพลินสิ”
ว่าออกไปด้วยเสียงสั่นๆ ตัวก็สั่นไปด้วยตามแรงอารมณ์ที่ถาโถมเข้ามา ดวงตาแดงกล่ำน้ำตาเอ่อคลอไหลพรากอาบแก้มราวกับทำนบกั้นเขื่อนแตก เพราะเจ็บใจ

บารมีเห็นแบบนั้นก็ผุดยิ้มร้ายกาจก่อนหยามต่อด้วยการขุดเรื่องในอดีตขึ้นมาถาม “อะไรกันแค่จับๆจูบๆแค่นี้เองทำไมต้องร้องไห้ด้วย ทีเมื่อสี่ปีก่อนทำมากกว่านี้ ยังไม่เห็นจะร้องซักแอะ”

“ตอนนั้นพลินเมา คุณเองก็เมา ถึงได้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าตอนนั้นพลินไม่ร้อง”

ตาคมดุจมีดคู่นั่นมองเธอราวกับจะเฉือนเนื้อออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ปรากฏแววไหววูบในนั้นครู่เดียวก่อนพ่นคำออกมาหมิ่นอีกฝ่ายต่อราวกับรอเวลามาเนิ่นนาน “แล้วเธอล่ะแน่ใจหรือเปล่าว่าคืนนั้นน่ะเธอเมาจริง ไม่ใช่ว่าที่ดื่มไปสี่ห้าแก้วนั่นเป็นการดื่มย้อมใจเพื่อที่จะได้กล้านอนแบให้ผู้ชายที่ไม่รู้จักเอา แลกกับเงินสามล้านบาทนั่นน่ะ!”



*** มีเนื้อหาบางช่วงไม่เหมาะสำหรับบุคคลอายุต่ำกว่า 18 ปี ***