เขาตกหลุมรักเธอมานานแสนนาน

“นมใหญ่ขึ้นนะ เหมือนชุดชั้นในของเธอดูจะเล็กไปถนัดตา วันหยุดนี้ฉันจะพาไปซื้อดีไหม” เขาเคล้นคลึงปทุมถันอวบอิ่มของเธอมากขึ้น แพงขวัญกัดปากร้องครางเสียวซ่านจน ยอดอกแข็งเป็นไต “ไม่ต้องค่ะ” เธอรีบปฏิเสธเสียงสั่นเทา “แต่ฉันอยากจะพาเธอไปซื้อ เธอมีปัญหาอะไร” เขาข่มขู่อยู่ตรงริมหู เบียดท่อนกายชายแข็งคึกเข้าหาไม่ยอมล่าถอย “แพงเหนื่อย แพงขอพักนะคะคุณแดน” เธอเริ่มประท้วงเมื่อเขากอดรัดมาทางด้านหลัง ก่อนจะแทงท่อนชายเข้ามาในร่องรักอย่างล้ำลึก ความแข็งขึงเข้ามาเสียบคาอยู่ตรงร่องรักของเธอเต็มๆ ลำ “ร้องอย่างเสียวบอกว่าจะพัก เธอนี่มันชอบพูดจาโกหกจริงๆ นะ” เขาเคล้นคลึงลานนมของเธอแกล้งคนปากแข็งให้ร้องครางไม่เป็นส่ำ

เธอคือหญิงที่เขาแอบรักมานานแสนนาน

พันศึก หาญวรกร ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมไปด้วยฐานะและหน้าตา ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็เต็มอกเต็มใจจะทอดกายทอดใจให้เขา แต่เขากลับถูกผู้หญิงทิ้งอย่างไม่แยแส เท่านั้นยังไม่พอ เธอยังขโมยเอกสารสำคัญเกี่ยวกับธุรกิจของเขาไปให้คู่แข่ง เขาจึงต้องจัดการชำระแค้นเธอเสียให้สาสม แต่เหมือนชะตาเล่นตลก เพราะการตามหาผู้หญิงอีกคนด้วยความแค้น กลับไปพบเจอผู้หญิงอีกคนที่ทำให้เขารู้จักความรักอย่างแท้จริง ไพรหอม เด็กสาววัยยี่สิบที่ชีวิตแร้นแค้น กลับพบเจอกับมรสุมชีวิตครั้งใหญ่จากผู้ชายที่พกพาความแค้นมาเต็มหัวใจ แต่ไฉนเลย เขากลับเป็นผู้ที่เปลี่ยนชีวิตของเธอโดยสิ้นเชิง และความเปลี่ยนแปลงนั้นก็ทำให้เธอค้นพบกับความรักอันงดงาม รวมถึงเรื่องราวอันเป็นความลับมากมายที่ถูกฝังกลบเอาไว้ในอดีต ซึ่งตัวเธอเองไม่เคยล่วงรู้มาก่อน...

เธอและเขาเป็นเพื่อนรักกัน ต่างคนต่างแอบรักซึ่งกันและกัน จนได้กลายเป็นแฟนกันในที่สุด นิยายชุด 1. เพื่อน (รักษ์) ที่เรียกว่าแฟน 2. พลิกล็อกรัก

เธอเป็นเด็กสาวข้างบ้านที่เขาตกหลุมรัก

“น้ำในถ้ำอุ่นเพราะว่ามีน้ำพุร้อนผุดขึ้นมาผสมกับน้ำที่ไหลผ่านเป็นแอ่งอยู่ตรงกลางถ้ำ” เขาพูดเสียงทุ้ม “อุ๊ย!” ไพรรักษ์อุทานเมื่อมือหนาสัมผัสอยู่ตรงบ่าของเธอ ร่างเปลือยเปล่าของเขาแนบชิดเข้ามาหา เพลิงจุมพิตไหล่ละมุนของเธอเบาๆ เธอสะดุ้งเล็กน้อยแต่ไม่ได้ขัดขืนเพราะว่าเป็นธรรมเนียมว่าหากผู้ชายที่เป็นคู่หมั้นคู่หมายอยากแตะต้องร่างกายก็ต้องยินยอมพร้อมใจ เพลิงเลื่อนมือมาเบื้องหน้า เขาจับหน้าอกของเธอแล้วเคล้นคลึงเบาๆ เธอหลุดเสียงครางออกมาก่อนจะกัดที่ริมฝีปากเมื่อเขาไล้ยอดอกของเธอไปมาจนมันแข็งเป็นไต มือของเขาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างเปลือยเปล่า ก่อนจะขยับลงไปสัมผัสเนินเนื้อสาวเบื้องล่าง “พี่จะรอนะ” เขาเดินหนีไปเมื่ออาบน้ำให้เธอเสร็จ

“อย่าบอกใครเด็ดขาดนะคะว่าเค้าใส่กางเกงในสีชมพู” เด็กน้อยรีบเอ่ยขอตาปริบๆ “ได้ครับ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะครับ” “ข้อแลกเปลี่ยนอะไรเหรอคะ” เด็กหญิงแก้วกัลยาเอ่ยถาม “โตขึ้นต้องแต่งงานกับพี่นะครับ” “ทำไมต้องแต่งงานกับพี่ด้วยคะ” “เพราะพี่เป็นคู่หมั้นของน้องแก้วไงครับ” “คู่หมั้นคืออะไรเหรอคะ” เด็กน้อยถามอย่างไม่เข้าใจ “โตขึ้นก็จะรู้เองครับ” “ตอนนี้หนูก็โตแล้ว” เธอทำท่ายืดตัวให้สูงขึ้นแต่ยืดยังไงก็ไม่เท่าพี่ชายใจดีที่ช่วยเหลือเอาไว้ “ยังโตไม่พอ มาครับมาขี่หลังพี่” คเชนทร์นั่งยองๆ ลงตรงหน้า แก้วกัลยาปีนขึ้นไปบนหลังของเขาเพราะล้มเมื่อครู่ทำให้ปวดเข่าปวดแขนไปหมด คงปั่นจักรยานเองกลับไม่ไหว คเชนทร์หิ้วจักรยานคันเล็กๆ มาถือเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวก่อนจะแบกเด็กน้อยพาเดินกลับบ้าน “พี่ชื่ออะไรเหรอคะ” “คเชนทร์ครับ เรียกพี่ว่าเชนนะครับคนดี” +++พี่หมอ อุ๊ย!” เธอดึงเขาอีกรอบ เขาเสียหลักล้มลงมาทาบทับร่างบอบบางอย่างไม่ทันตั้งตัว สายฟ้าที่ฟาดลงมาทำให้เธอได้สบดวงตาอ่อนโยน ที่เต็มไปด้วยความปรารถนาคู่นั้นอย่างชัดเจน คเชนทร์แนบริมฝีปากลงไปหา ครั้งนี้เธอไม่ได้เบี่ยงหลบ แต่กลับสะท้านตอบรับการบดจูบของเขาด้วยริมฝีปากสั่นระริก “กลัวเหรอครับ” เขาเอ่ยถาม คเชนทร์ถอนใจหนักๆ สุดจะหักห้ามใจกับความปรารถนาที่คุกรุ่นรุนแรงอยู่ในห้วงอารมณ์ ณ ขณะนี้นัก เขาบดคลึงปากของเธออย่างเรียกร้อง ปรารถนาเธอเหลือเกินในค่ำคืนนี้ มือของเขาเริ่มสัมผัสลูบโลม แก้วกัลยาครางแผ่วๆ สายฝนห่าใหญ่ด้านนอกทำให้อุณหภูมิในห้องลดลงอย่างฮวบฮาบ เธอเบียดร่างกายเข้าหา ตัวสั่นระริกเมื่อเขาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอออกจากกาย ปลายลิ้นร้อนหนาของเขากวาดเลียไปทั่วเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอ “เราเป็นคู่หมั้นกันแบบนี้ เคยมีอะไรกันหรือเปล่าคะ” เธอเอ่ยถามออกไปอย่างอยากรู้ สติอันน้อยนิดกำลังบอกให้เธอร้องถามออกไป “ไม่เคยครับ แก้วไม่อยากเห็นหน้าพี่เสียด้วยซ้ำ” เขาตอบเสียงแหบพร่า เอาตามจริงไม่โกหกให้เธอยินยอมพร้อมใจ “แล้วอุ๊ย! พี่หมอคือว่าแก้ว” เธอดันปลายคางของเขาออกห่าง ในขณะที่เขากำลังซุกไซ้เข้ามาหา ปากร้อนจึงงับเลียฝ่ามือของเธอเล่น แก้วกัลยาสะท้านคืนนี้เธอต้องตกเป็นของเขาจริงๆ ใช่ไหม

รัชวินทร์รู้ดีว่า ถึงจะมีหรือไม่มีแผนการของญาติผู้ใหญ่ เขาก็บังเกิดความรู้สึกพิเศษกับแก้วกัลยา เด็กสาวในอุปการะของคุณตาคุณยาย และเธอก็เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้เขาอยากสร้างครอบครัวที่แสนอบอุ่น นิยายชุด 1. วิวาห์ซ่อนกลรัก 2. จุมพิตสีกุหลาบ

“ลูกจันทร์ไม่มีใคร ก็ไม่ได้หมายความว่าจะยอมเป็นแฟนพี่เหนือ เสียหน่อย” “ตอนนี้ไม่ยอม แต่เดี๋ยวยอมไปเอง” “มั่นใจจริงๆ นะคะ” “พนันกันไหม” เขามองสบตาเธอ ศศิก็มองสบตาเขาไม่หลบ ก่อนจะ เสไปมองทางอื่น เพราะสู้แรงตาเขาไม่ไหว “ไม่ค่ะ ไม่พนัน ไม่อะไรทั้งนั้น” เธอพูดเสียงสั่นๆ เริ่มไม่มั่นใจในตัวเองขึ้นมาอย่างปัจจุบันทันด่วน “กลัวแพ้เหรอ” “ไม่ค่ะ ลูกจันทร์ไม่อยากพนัน” เธอกลัวหัวใจตัวเองมากกว่า แค่นี้ก็ ใจสั่นสะท้านจะแย่อยู่แล้ว “กลัวตกหลุมรักพี่เหรอ” “ไม่ใช่เสียหน่อย” เธอรีบปฏิเสธลิ้นพันกัน นิยายชุด 1. ซ่านสวาท 2. ยั่วรักสามีจอมเถื่อน 3. ดวงใจหวาม 4. พี่รุจน์สุดที่ (รัก) 5. เหมันต์กระสัน (รัก)

เขาตกหลุมรักเด็กสาว ม.ปลายใจบุญที่ชอบช่วยเหลือสัตว์ โดยเฉพาะหมาแมวจรจัดข้างถนนเมื่อหลายปีก่อน แม้จะเคยเห็นกันไกลๆ แต่ไม่เคยได้คุยกันเลยสักครั้งเดียว หลายปีต่อมาเขาได้เจอเธออีกครั้ง และครั้งนี้เขาจะมุ่งมั่นที่จะจีบเธอให้สำเร็จ

“อุ๊ย! คุณสิง” เธออุทานเมื่อโดนอ้อมแขนแกร่งสวมกอดเอาไว้และหอมแก้มของเธอซ้ายขวา “ทำไมมาช้า แบบนี้ต้องทำโทษคนมาช้า” เขาตวัดแขนอุ้มร่างน้อยของเธอขึ้นสู่อ้อมแขน “คุณสิง” เธอเรียกเขา ไม่รู้จะพูดอะไรดี ก็รู้ดีว่าเขาจะทำอะไร “ไหนแกะเสื้อคลุมออกหน่อย” เขาวางให้นั่งบนขอบเตียง ขยับร่างสูงออกไปเล็กน้อยเพื่อมองเธอเปลื้องผ้า “หรือจะให้ฉันถอดให้” เขาขยับเข้ามาใกล้เธอหลับตาปี๋ เลื่อนไปปลดเสื้อคลุมของตัวเองออกด้วยมืออันสั่นเทา สิงหลมองอย่างเอ็นดูไม่น้อย เธอแกะปมเชือกเสื้อคลุมออก แล้วหยุดนิ่งหลับตาหนี เขาเลยจุ๊บปากน้อยเบาๆ “อุ๊ย!” น้ำอิงลืมตาหลังจากอุทาน หน้าแดงเมื่อใบหน้าของเขาอยู่ในระยะกระชั้นชิด เขาแหวกเสื้อคลุมออกทำให้เห็นชุดนอนซีทรูตัวสั้นสีชมพูบางเบา “ไม่ต้องใส่บราแล้วนะ” เขาดึงบราออกไป ในขณะที่ชุดนอนเนื้อบางเบายังติดอยู่กับเรือนร่าง สายเสื้อร่วงลงไปติดอยู่ตรงข้อศอกทั้งสองข้าง “ไหนดูท่อนล่างหน่อยสิ เลิกให้ดูหน่อยสิ” “คุณสิง” เธอครางแล้วใบหน้าก็ร้อนผ่าว “หรือจะให้ฉันเปิดเอง ฉันถนัดเปิดนะ” เขาจับเธอยืนขึ้น รั้งสายเสื้อขึ้นไปไว้บนบ่าเหมือนเดิมแล้วจับมือเธอมาดึงรั้งชายกระโปรงชุดนอนเนื้อบางเบาขึ้นไป

โปรย เข้าห้องผิดชีวิตเปลี่ยน!!! +++ “เธอเป็นใคร” เขาเอ่ยถามเสียงเข้ม สีหน้าที่รกไปด้วยหนวดเคราและร่างสูงใหญ่ที่มีกลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งทำให้นิรินมีท่าทีหวาดกลัว ร่างบอบบางพยายามดิ้นแต่เขาข่มขู่เสียงเข้มทำให้เธอไม่กล้าดิ้น “ถ้าเธอดิ้นอีกฉันจะปาดคอเธอซะ” เขานึกครึ้มอกครึ้มใจอยากแกล้งคนขี้กลัว เธอหยุดกึกในขณะที่มือบอบบางถูกกดเอาไว้เหนือศีรษะ “ตอบคำถามมาเสียดีๆ ห้ามโวยวายกรีดร้องไม่งั้นได้เป็นศพก่อนจะมีคนมาช่วยแน่ๆ” พอเขาพูดแบบนั้นเธอก็รีบพยักหน้าทันที ร่างของเขายังคร่อมทับร่างของเธออยู่ หญิงสาวกลัวจนตัวสั่น พอเขาปล่อยเธอก็ทำท่าจะร้อง “อื้อ...” เขาก้มลงบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่ม เธอรัวกำปั้นทุบแผ่นหลังเขาระรัว พอเขาปล่อย เธอทำท่าจะกรีดร้องเขาก็บดจูบลงมาอีกครั้ง นิรินหอบหายใจระรัวเมื่อเขาปลดปล่อยริมฝีปากเธออีกหน “เธอเป็นใคร” เขาเอ่ยถามเสียงเข้ม “ไอ้โจรห้าร้อย” “ใครบอกว่าฉันเป็นโจรห้าร้อย ทั้งเนื้อทั้งตัวมีอยู่ยี่สิบ ฉันเป็นโจรยี่สิบบาทต่างหากล่ะ” เธอกะพริบตาปริบๆ กับประโยคของเขา “เธอเป็นใคร” นรราชถามซ้ำ หรี่ตามองคนใต้ร่าง เขาเห็นใบหน้าของเธอไม่ชัดจึงเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียง แสงสลัวจากโคมไฟทำให้มองเห็นใบหน้าของสาวน้อยชัดเจน ใบหน้าหวานหยดคุ้นเคยนั้นทำให้นรราชชะงักงัน “ทำไมไม่ตอบคำถามล่ะ” เสียงของเขาเหมือนสำลักเมื่อได้เห็นใบหน้ากลมหวาน ดวงตากลมโต คิ้วโก่งเรียวงาม ริมฝีปากเต็มอิ่ม เขาอยากหอมแก้มสาวแรงๆ ด้วยความมันเขี้ยว “ลุงราช” นิรินจำเขาได้ หลานชายคนโตของคุณย่าทวดลักษณ์นาราผู้แสนใจดี แต่หลานชายของท่านโคตรใจร้าย แม้ใบหน้าของเขาจะรกไปด้วยหนวดเคราแต่เธอก็จำเขาได้ ปีหนึ่งจะได้เจอกันหนึ่งครั้ง บิดาของเธอกับนรราชไม่ใคร่จะลงรอยกันนัก และท่านก็ไม่ต้องการให้เธอยุ่งเกี่ยวกับเขาเป็นอันขาด...

อธิปหลบฉากอยู่อีกด้านของสวน เขามองเห็นร่างโปร่งบางที่เดินออกมาจากบ้านหลังสวยแล้วถึงกับกลืนน้ำลายลงคอด้วยความกระหาย ชัชญาอยู่ในชุดสบายๆ ด้วยกางเกงขาสั้นโชว์เรียวขาผ่องสวยที่เขาต้องกลืนน้ำลายติดกันหลายครั้ง เสื้อยืดเอวลอยพอดีตัวรัดรึงส่วนสัดยวนตา อกเป็นอก เอวเป็นเอว เธอเป็นคนแขนขายาวแต่ไม่ได้ดูเก้งก้าง ดูกลมกลึงนุ่มนิ่มน่ารัก เรือนผมสลวยสีน้ำตาลเข้มที่ดัดเป็นลอนสวยถูกมัดเอาไว้หลวมๆ กลางกระท่อม ทำให้เธอดูอ่อนเยาว์เหมือนเด็กอายุสิบเจ็ดย่างสิบแปดที่เพิ่งแตกเนื้อสาว หญิงสาวทิ้งตัวลงนอนบนเตียงผ้าใบตัวใหญ่ ทำให้ร่างของเธอดูเล็กนิดเดียว มือบางหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาอ่านอย่างแสนสบาย อธิปจ้องมองหญิงสาวไม่วางตาด้วยความเผลอไผล เธอน่ามองชะมัด มองยังไงก็มองไม่เบื่อ ชายหนุ่มดึงบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ พิงหลังไปกับต้นไม้ใหญ่ สายตายังจับจ้องเธอไม่วาง แล้วคนน่ารักก็ค่อยๆ เผลอหลับไปทั้งๆ ที่ยังจับหนังสือเอาไว้ หนังสือเล่มเล็กของเธอจึงตกลงข้างตัวเพราะมือบางค่อยๆ คลายออก หลังจากเข้าสู่ห้วงนิทรารมย์อันแสนสุข ร่างสูงเพรียวเคลื่อนตัวว่องไว ค่อยๆ เดินไปหยุดยืนอยู่ข้างๆ เตียงผ้าใบของหญิงสาว เขาทอดสายตามองเธอใกล้ๆ มองผิวเนียนละเอียดหอมกรุ่น แก้มเธอแดงระเรื่อแต่เป็นไปตามธรรมชาติ เขาเพิ่งเคยเห็นผู้หญิงไม่แต่งหน้าแล้วน่ามองขนาดนี้ มือหนาจึงค่อยๆ เคลื่อนไปสัมผัสกับแก้มเนียน เมื่อเห็นคนน่ารักหลับตาพริ้ม “โอ๊ย!!!” อธิปร้องเสียงหลงเมื่อเธอลืมตาตื่นแล้วคว้าหมับเข้าที่มือเขา แต่ที่ทำให้เขาเจ็บเพราะเธอหักนิ้วเขาเต็มแรง นิยายชุด 1. สวาทรักคนเถื่อน 2. ยอดสวาทคนเถื่อน

“อย่าดิ้นสิแม่คุณ เดี๋ยวตกจากหลังม้าหรอก” เสียงเข้มปนรำคาญดังขึ้นตรงหน้าเธอ พวงชมพูเพิ่งรู้ว่าเธอถูกอุ้มลอยขึ้นมาอยู่บนหลังม้าเสียแล้ว แถมยังเจอกับผู้ชายหน้าดุที่รกไปด้วยหนวดเครา “กรี๊ด!!! ปล่อยนะ นายจะทำอะไรฉันน่ะ จะพาฉันไปไหน” “อย่าดิ้นมากสิคุณ เห็นไหมว่ายิ่งดิ้นยิ่งเบียดเสียดสีกับอะไรของผมบ้าง” “ลามก โรคจิต” พวงชมพูหยุดดิ้นทันทีเพราะเธอเองก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างของผู้ชายที่ตุงอยู่ใต้กางเกงยีนส์หนาเก่าๆ ตัวที่เขาสวมอยู่ เธอไม่ใช่เด็กไร้เดียงสา เข้าใจดีว่ามันคืออะไร “อยากรู้ไหมว่า... ลามก โรคจิตเป็นยังไง หึหึ” อุกฤษฏ์แกล้งยื่นหน้าเข้าไปหา พวงชมพูเบี่ยงหน้าหนี มองตาเขียว ผู้หญิงอะไรแก้มเนียนหอมชะมัด นี่เขายังไม่ได้ประทับปากลงไปตรงๆ หรอกนะ แค่อยู่ระยะกระชั้นชิดก็ทำให้เขาไขว้เขวได้แล้ว “อย่านะ ไอ้บ้ากาม นายจะพาฉันไปไหนนี่ ปล่อยฉันไปเถอะนะ” พวงชมพูถามอย่างหวาดระแวง ไม่คิดว่าการเดินทางมาหาบิดาครั้งนี้จะโชคร้าย “สาวๆ สวยๆ แบบนี้พาไปทำอะไรดีนะ เอาไปทำเมียดีหรือเปล่า” อุกฤษฏ์หัวเราะอย่างครื้นเครง ยิ่งเห็นใบหน้าหวานหยาดเยิ้มหยดย้อยแดงก่ำด้วยความโกรธ ยิ่งอยากยั่วเข้าไปอีก “ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันจะไม่เอาเรื่องนายแน่นอน เพราะถือว่านายช่วยชีวิตฉันไว้ บ้านฉันรวยมากนะ นายจะเอาเงินเท่าไหร่ฉันจะให้คุณแม่เงินส่งมาให้” เธอรีบยกมือไหว้เขา เอ่ยขอร้องเสียงสั่น เพราะยิ่งเขาควบม้าไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งเข้าไปในป่าลึก แถมลูกน้องของเขายังตามมาเป็นพรวน ผู้ชายเป็นโขยงแบบนี้ ถ้ายังแข็งข้อ พวงชมพูคิดว่าตัวเองคงไม่รอด คงต้องใช้ไม้อ่อนพูดจาเกลี่ยกล่อม บางทีเธออาจจะรอดก็ได้ “เรื่องอะไรจะปล่อยง่ายๆ ได้ทั้งเมียได้ทั้งเงินไม่ดีกว่าเหรอ” อุกฤษฏ์หัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ พวงชมพูยิ่งหวาดกลัวจนตัวสั่น ไม่คิดว่าจะโชคร้ายมาเจอโจรกลางทางแบบนี้ นิยายชุด 1. สวาทรักคนเถื่อน 2. ยอดสวาทคนเถื่อน

อาเกื้อขา... วันนี้ไปที่บ้านของหนูดีนะคะ” เธอเอ่ยชวนเขาเสียงหวาน “ไปทำไมครับ” “ไปเก็บเสื้อผ้าค่ะ จะหนีตามมาอยู่กับอาเกื้อ” “แค่กๆๆๆ” เกื้อการุณถึงกับสำลักในประโยคนั้นของเด็กสาว *** “อยากเอาใจอาเกื้อ” “มีแผนอะไรหรือเปล่า” เขาไม่ค่อยไว้วางใจเธอนัก “ไม่มีหรอกค่ะ แต่คืนนี้หนูดีจะนอนกับอาเกื้อ” เธอออดอ้อนซุกหน้าที่อก ถูไถเหมือนลูกแมวตัวน้อย เกื้อการุณก้มมอง พอเขาขยับเธอก็กอดรัดแนบแน่นไม่ยอมลุกจากตัก ก่อนจะเอื้อมไปตักอาหารมากิน แทนที่จะผลักไสเขากลับมองเธอเพลิน แก้มเนียนละเอียด ผิวผุดผ่องทำให้เขาหลงลืมตัวไปชั่วคราว “อาเกื้อขา...” เสียงหวานๆ ทำให้เขาหลุดจากภวังค์ความคิดอันแสนจะวุ่นวายของตัวเอง “อะไร” เขากระแอมกระไอถามเสียงดุๆ “อุ้มหนูดีไปนอนด้วยคนนะคะ คืนนี้ขอนอนด้วยนะ นะคะๆ” “รู้ไหมว่ากำลังทำอะไรอยู่” เกื้อการุณเอ่ยถาม แต่เขาก็อุ้มเธอขึ้นห้องไปโดยง่าย จะเรียกว่าเขาใจง่ายก็ย่อมได้

เมษ หนุ่มใหญ่วัย 42 ปี (เจ้าหนี้รายใหญ่ของครอบครัว) มีนา สาวน้อยวัยเพิ่งจบการศึกษา (ลูกหนี้แสนหวานที่ต้องเดินทางมาไกล่เกลี่ยหนี้สินของครอบครัว)

“ทำไมคุณถึงไม่ปฏิเสธแม่ของคุณเรื่องแต่งงานไปล่ะคะ” “ปฏิเสธไม่ได้” “ทำไมคะ” “เดี๋ยวลูกหนี้เบี้ยว อย่างน้อยก็ได้อะไรบ้าง” “นี่คุณคิดหรือแม่ของคุณคิดคะ” หน้าเลือดชะมัดเธอแอบคิดในใจ “ผมคิด แต่แม่อยากได้คุณมาเป็นลูกสะใภ้น่ะ” “ทำไมคะ มีผู้หญิงเยอะแยะ” “ไม่รู้สิ อาจเพราะคุณก้นใหญ่ นมใหญ่ น่าจะเป็นแม่พันธุ์ผลิตหลานให้ท่านได้หลายๆ คนมั้ง” “บ้าน่ะสิ!” เธอค้อนเขาหน้าคว่ำ พูดมาแต่ละอย่างหาความน่าเชื่อถือไม่ได้เลยจริงๆ

ในสายตาของเขา เธอคงเป็นได้แค่เพียง เศษธุลีดินที่ไร้ค่า +++ “คุณเหม พอก่อนค่ะ พลับพลึงไม่ไหวแล้ว” เธอเปลี่ยนสรรพนามเรียกเขาว่าคุณ แทนคำว่า ‘พี่’ ในอดีต เพราะความห่างเหินเย็นชาที่เขามีให้เธอมันมากมายหลายร้อยเท่านัก หญิงสาวร้องบอกเสียงแหบพร่า ดันหน้าท้องแกร่งของเขาออกห่าง แต่เหมือนผลักหินผาหนักอึ้งที่ไม่ยอมขยับเลยแม้แต่น้อย “คนอย่างเธอกล้าหืออือกับฉันเหรอ...” เขาก้มมองร่างน้อยที่ล้มซุนไปกับกองฟาง พลับพลึงร้องไห้สะอื้นยามเขาย่ำยี “กับฉันทำเป็นสะดีดสะดิ้งร้องไห้สะอึกสะอื้น เวลาอยู่กับผู้ชายคนอื่น เธอหัวร่อต่อกระซิก ระริกระรี้เหมือนปลากระดี่ได้น้ำ” เขาไม่เคยสนใจน้ำตาของคนอย่างเธอ สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเธอให้จมดิน

ค่ำคืนวาบหวาม ซาบซ่านหัวใจ

“กลางวันแสกๆ ไม่อายฟ้าอายดิน” พันศักดิ์เบือนหน้าหนีจากภาพตรงหน้า เด็กสาวใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา ตัวสั่นเทาสะบัดมือหนีมองเขาด้วยสายตาตัดพ้อ ก่อนจะเดินกระเผลกๆ ออกจากกระท่อม หนุ่มใหญ่สบถยาวเหยียดเมื่อหันไปเห็นก้นขาวๆ ของเด็กสาววัยสิบแปด เธอเอาเสื้อผ้าขาดๆ ปิดบังเนื้อตัว ร้องไห้สะอึกสะอื้นเดินหนีด้วยเนื้อตัวสั่นเทา “จะไปไหน” ร่างสูงใหญ่เกือบร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรตามมากระชากแขนเล็กของเด็กสาว เธอสะดุ้งสุดตัวยังร้องไห้ไม่ขาดสาย “มังคุดจะกลับบ้าน” มังคุดตอบเสียงสั่นๆ สะอื้นจนตัวโยน “เดินแก้ผ้าไปแบบนี้น่ะเหรอ” ขาเอ่ยถามอย่างหงุดหงิดใจไม่น้อย “แล้วจะให้มังคุดทำยังไง” เด็กสาวถามเสียงสะอื้น “เอาใบกล้วยปิดไหมกันอุจาดตา” เขาประชดแต่เธอกัดปากตัวเองแล้วสะบัดมือหนี “โกรธรึที่มาขัดจังหวะ” พันศักดิ์เลิกคิ้วขึ้นถาม “ปากร้าย มังคุดไม่เคยคิดจะมีผัวทีเดียวสิบคนหรอกนะ” “อ้อ... นึกว่าอยาก” “ลุงศักดิ์!” เธอเสียงดังใส่เขายังร้องไห้สะอึกสะอื้นน้ำตาเปรอะเปื้อน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด! เสียงกรีดร้องดังขึ้น พันศักดิ์อุ้มร่างเล็กขึ้นสู่อ้อมแขนหลังจากสะพายปืนลูกซองไปทางด้านหลัง เธอปัดป้องปิดบังเนื้อตัวเป็นพัลวัน “อย่าดิ้นสิ ตกลงไปแข้งขาหักไม่รู้ด้วยนะ” คนเถื่อนหน้าดุทำเสียงดุ เด็กสาวรีบหยุดดิ้นกอดคอหนาเอาไว้เพราะกลัวตก ยังสะอึกสะอื้นอยู่ไม่หาย เธอซุกหน้าที่อกกว้าง อับอายหนักหนาที่ต้องมาเปลือยกายต่อหน้าเขา “ทีหลังก็นัดมันมาทีละคนสิ สิบคนไม่ฉีกขาดรึ” “มังคุดเปล่านัดใครนะ พวกนั้นมาดักฉุดจะรุมข่มขืน ไม่เห็นหรือไงว่ามังคุดร้อง” เธอเถียงคอเป็นเอ็น “อ้อ... จะไปรู้เรอะ ผู้หญิงบางคนชอบร้องให้ผู้ชายตื่นเต้น” เธอกัดปากตัวเองเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น

วิชญ์ วิชญนนท์ พ่อหม้ายลูกติดที่แอบรักลูกสาวเพื่อนมาตั้งแต่เธอแตกเนื้อสาว เขาทำทุกวิถีทางเพื่อจะครอบครองทั้งตัวและหัวใจของเธอ... ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนตร์ก็เอาด้วยคาถา จิรดา ปรีชาเลิศวัฒนา สาวน้อยวัยยี่สิบสองที่กำลังจะเดินทางไปฝึกงาน และอยู่ภายใต้การดูแลของเพื่อนบิดามารดา สาวน้อยไม่รู้เลยว่ากำลังเดินเข้าไปให้เสือหนุ่มขย้ำแล้วกักหัวใจเอาไว้ชั่วนิรันดร์... นิยายชุด 1. ไอรักเพลิงตะวัน 2. เล่ห์รัก เพลิงรัญจวน

เจ้าหญิงตื่นขึ้นมาเพราะโดนมือนุ่มๆ ลูบศีรษะ ก่อนจะเห็นเจ้าชายรูปงามอยู่ตรงหน้า “ไปอยู่กับข้าในเมืองนะเจ้าแมวเหมียว” เขาเรียกมันอย่างเอ็นดู สายตาที่เต็มไปด้วยความปรานีนั้นทำให้เมขลาตามเจ้าชายกลับเข้าวัง “ร้อนจัง” เมขลาบ่นเบาๆ นั่นทำให้เจ้าชายตกใจระคนแปลกใจไม่น้อย “เจ้าพูดได้เหรอแมวเหมียว” เมขลาเองก็ไม่คิดว่าตัวเองจะหลุดเสียงพูดออกไปเช่นนั้น เจ้าชายเมฆาดีใจมากที่ได้แมวยักษ์รูปร่างเหมือนเสือแต่หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูกลับวัง “เพคะ” “เจ้าร้อนเหรอ” “เพคะ” “งั้นเดี๋ยวไปเล่นน้ำกัน ด้านหน้ามีลำธารอยู่นะ” เจ้าชายเมฆาบอกเจ้าแมวยักษ์ตัวใหญ่ พอเดินทางไปอีกไม่นานก็เจอลำธารใหญ่ที่มีน้ำใสไหลเย็นเต็มไปด้วยฝูงปลา “ไปเล่นน้ำกัน ข้าก็ร้อนอยากอาบน้ำเหมือนกัน” เมฆาหันไปสั่งทาสรับใช้ให้ไปคอยอยู่อีกด้าน เพราะจะเล่นน้ำกับเจ้าแมวยักษ์ ทาสรับใช้จึงไปจัดหาผลหมากรากไม้และหุงหาอาหารเตรียมเอาไว้ เมขลาตกใจเมื่อเห็นเจ้าชายหนุ่มถอดเสื้อผ้าออก ก่อนที่เลือดกำเดาของเธอจะไหล “เจ้าเป็นอะไร เลือดไหลทางจมูกขนาดนั้น” กำเดาเจ้าหญิงไหล!!! เจ้าชายหนุ่มเอ่ยถาม ก่อนจะเข้าไปเช็ดเลือดให้เจ้าแมวยักษ์ เมขลาแก้มร้อนซู่ เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็นผู้ชายเปลือยกายมาก่อน ทำไมเจ้าชายถึงต้องมาแก้ผ้าตรงหน้าเธอด้วยนะ ลามกเสียจริง เจ้าเหมียวยักษ์เอาแต่เบือนหน้าหนี เจ้าชายทำหน้างงก่อนจะนั่งยองๆ ลงตรงหน้า “เจ้าอายเราเหรอ ไหนๆ มาดูสิเพศอะไร” อ๊ายๆๆๆ คนลามก จะมาดูของเค้าแบบนี้ไม่ได้นะ เจ้าหญิงเมขลากรีดร้องอยู่ในใจ

เขาคือหนุ่มใหญ่ที่พ่ายรักหลานสาวนอกไส้อย่างพิมพ์ดาวจนต้องหาทางครอบครองเธอทั้งกายใจ เพลิงตะวัน สุริยะเมฆา หนุ่มวัย 36 ปี กลับต้องมาหวั่นไหวกับหลานสาวนอกไส้อย่างพิมพ์ดาว เขากระโจนตกลงไปในหลุม (รัก) ของสาวน้อย จนถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น... นิยายชุด 1. ไอรักเพลิงตะวัน 2. เล่ห์รัก เพลิงรัญจวน