จากนางโลมสู่อนุเถ้าแก่ค้าเกลือ ความร่ำรวยที่ปรนเปรอให้ หรือจะสุขเท่าโลกีย์ที่นางโหยหาอย่างไม่สิ้นสุด

ผู้เชี่ยวชาญด้านการทวงหนี้อย่างเธอ เหตุไฉนจึงตายแล้วไปเกิดใหม่ในร่างของภรรยาที่แสนอาภัพนัก สามีก็ไม่รัก แม่สามีก็รังเกียจ ! .................................................................... “ผมยกห้องนอนให้คุณ ส่วนผมจะนอนในห้องหนังสือ เพราะมีบางวันที่ผมต้องทำวิจัยจนดึก” เขาพยายามคิด และทำทุกอย่าง เพื่อให้เธอหย่ากับเขาให้เร็วที่สุด แล้วเขาจะได้แต่งงานกับคนที่เขารัก จื่อชิงเลิกคิ้วสูง “...........” ซุนหมิงจึงรีบพูดต่อว่า “ห้ามคุณเข้าไปในส่วนที่เป็นพื้นที่ของผมโดยเด็ดขาด” “ถ้านายฝันร้ายแล้วเอะอะโวยวาย ฉันก็ควรเข้าไปปลุก” “ไม่ต้อง” เขาตอบกลับแทบจะทันที จื่อชิงเลิกคิ้วสูงถามด้วยเสียงกวน ๆ ว่า “แล้วถ้านายเป็นลมฉันต้องไปช่วยไหม” “ไม่ต้อง” ชายหนุ่มกดเสียงต่ำอย่างอดทน “แล้วถ้านายหัวใจวายตาย ผีบีบคอตาย ถูกโจร.....” “นี่คุณแช่งผมเหรอ !” เขาโพล่งออกมาอย่างเหลืออด นึกสาปแช่งนรกอยู่ในใจ เหตุใดถึงปล่อยให้เธอหลุดรอดขึ้นมาได้ “เปล๊า” จื่อชิงเสียงสูงหน้าตาย “ฉันไม่ได้แช่งนายเสียหน่อย แค่ถามเผื่อเอาไว้ เวลานายตายขึ้นมาจริง ๆ คนอื่นจะไม่ต้องมาโทษฉันว่า เป็นภรรยาไม่ดูแลสามี” “เธอนี่มัน” ซุนหมิงได้แต่แยกเคี้ยวใส่เธอ หมดปัญญาที่จะโต้ตอบ

ท่านเซียนนักษัตรในปีระกา ลูกเจี๊ยบทั้งหกในกลุ่มดาวลูกไก่และท่านขุนพลอสนีผู้เลิศล้ำที่ลงมาผ่านด่านเคราะห์ในภพมนุษย์จนเกิดเรื่องวุ่นๆ ที่พัวพันกันยุ่งเหยิง ...และเรื่องบังเอิญที่แฝงมาด้วยเรื่องราวในอดีต “ละ แล้วด่านเคราะห์นั่นเล่า ผ่านหรือไม่...” หากมีผู้บรรลุ สวรรค์โดยรอบจะสั่นสะเทือนเบาๆ ... แต่นี่เขากลับมาแล้ว แต่นางไม่รับรู้ถึงการสะเทือนเลือนลั่นใดๆ ไม่กระมัง... ก่อนที่จวี๋ฮุ่ยจะได้ขบคิดไตร่ตรอง กลิ่นอายไม่คุ้นเคยและพลังบางอย่างที่เคลื่อนเข้าใกล้ทำให้จวี๋ฮุ่ยกายสั่นสะท้าน กลับคืนร่างเดิมเป็นไก่อวบอ้วนแล้วกระโจนเข้าอ้อมแขนเซียนหลงหนี่ พยายามซุกเข้าไปในแขนเสื้อของสหายอย่างเอาเป็นเอาตายในเวลาเดียวกับที่เงาร่างของบุรุษผู้หนึ่งเดินเข้ามา หลงหนี่กะพริบตาปริบๆ มองขุนพลอสนีโจวอี้ที่เดินหน้าตึงเข้ามา มือช่วยดันตัวจวี๋ฮุ่ยเข้าไปในแขนเสื้อ แต่ติดว่าร่างไก่ของนางนั้นอวบอ้วนมากเกินไปทำให้ส่วนหัวซุกอยู่ในแขนเสื้อแต่ลำตัวและขายังคาอยู่ด้านนอก หนีไม่พ้นแล้ว... ... แนะนำจากนักเขียน เป็นแนวเทพเซียนด่านเคราะห์ ฟีลกู๊ด นุ่มฟูน่ารัก ไม่ดราม่ามาก พระเอกติดหนึบขั้นสุดค่า

"ช่วยพาเราหนีที" "หนีไปไหน?" "ไปเป็นเมียท่านก็ได้" "เมีย!" เขาออกมาช่วยตามหาน้องสาวที่ถูกจับตัวไปแต่กลับได้เมียกลับบ้านแทนเสียนี่ ดวงตะวันในม่านจันทรา เรื่องใหม่ในซีรีส์ "ลิขิตรักแห่งผืนทราย" มาแล้วค่ะ มาช้าไปนิดแต่ก็มานะคะ  เป็นเรื่องราวของภูตะวัน พี่ชายของหยาดฝน นางเอกในเรื่อง "ดั่งหยาดฝนพรมเม็ดทราย" เรื่องสุดท้ายของซีรีส์นี้ค่ะ มีทั้งหมดสามเรื่องด้วยกัน หวามรักในฮาเร็ม (ชีครามิล x วิรสา) ดั่งหยาดฝนพรมเม็ดทราย (ชีคมาคี x หยาดฝน) ดวงตะวันในม่านจันทรา (ภูตะวัน x ลูน่า) ---------------------------------------------------------------------------- ปึก! “โอ๊ย” “ข~ขอโทษครับ” ขณะที่กำลังจะถึงห้องน้ำอยู่รอมร่อก็มีผู้หญิงสวมชุดพื้นเมืองสีเขียวน้ำทะเลมีผ้าคลุมหน้าคลุมผมสีชมพูปกปิดเอาไว้เผยให้เห็นเพียงดวงตากลมโตหวานซึ้งโผล่มาจากไหนไม่รู้ชนเข้ากับร่างใหญ่ของภูตะวันอย่างแรง ชายหนุ่มรีบคว้าร่างอรชรของเธอเอาไว้กล่าวคำขอโทษเป็นภาษาอังกฤษให้อีกฝ่ายที่ไม่ทันได้ระวังตัวทว่าร่างแกร่งของเขาก็ถูกดึงเข้าไปหลบในซอกแคบ ๆ ที่อยู่ไม่ไกลอย่างรวดเร็วจนแทบจะล้มทับกัน “คุณ...” “ชู่ว์” “คุณ…อื้อ” ภูตะวันที่กำลังจะบอกอีกฝ่ายว่าเธอเหยียบเท้าของเขาต้องเบิกตากว้างเมื่อถูกรั้งลำคอตรงท้ายทอยให้โน้มหน้าลงมาปิดปากให้เงียบด้วยริมฝีปากรูปกระจับจิ้มลิ้มที่เขาทันเห็นเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นตอนที่หญิงสาวดึงผ้าปิดหน้าขึ้นก่อนจะประกบปากจูบขึ้นมา หญิงสาวนิรนามแนบจูบอันเงอะงะลงบนริมฝีปากหยักบางสีกุหลาบของภูตะวันพลางตลบชุดคลุมสีดำของเขาขึ้นมาคลุมทั้งสองร่างเอาไว้ ความเจ็บที่ถูกเหยียบเท้าหายไปปลิดทิ้ง รู้สึกเบาหวิวราวปุยเมฆที่ลอยคว้างกลางอากาศ ตุบ ๆ ตุบ ๆ ตุบ ๆ เสียงหัวใจสองดวงเต้นระบำตุบตับอยู่ในอกของคนทั้งคู่ ภูตะวันได้สติพยายามจะถอนริมฝีปากออกทว่าอีกฝ่ายกลับตรึงท้ายทอยของเขาเอาไว้แน่น ชายหนุ่มรับรู้ถึงอาการมือสั่นตัวสั่นที่แรงขึ้นของคนในอ้อมกอดเมื่อได้ยินเสียงห้าวของกลุ่มชายฉกรรจ์ห้าคนซึ่งคุยกันใกล้ ๆ เขาไม่รู้ว่าพวกนั้นคุยอะไร แต่อาการของคนที่แนบชิดจนร่างแกร่งของเขาแทบระเบิดอยู่นี้สั่นเทาเป็นเจ้าเข้าจึงเดาเอาว่าเจ้าหล่อนน่าจะกำลังหนีกลุ่มผู้ชายพวกนั้นอยู่ “หายไปไหนแล้ว ตามหาให้พบ อย่าให้หลุดหนีไปได้ ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าทุกคนหัวหลุดออกจากบ่าแน่ ๆ” เสียงเหี้ยมของคนที่คาดว่าเป็นหัวหน้าดังขึ้นก่อนที่เสียงฝีเท้าของกลุ่มคนพวกนั้นจะวิ่งห่างออกไป แรงบีบของคนในอ้อมกอดจึงผ่อนคลายลงก่อนที่อีกฝ่ายจะถอนริมฝีปากออกพลางชะโงกหน้าออกไปมองซ้ายมองขวาอย่างระแวดระวังทำให้ทุกส่วนด้านหน้าของร่างกายบดเบียดกับร่างสูงบึกบึนของภูตะวัน “ฟู่ ไปได้เสียที” หญิงนิรนามเปิดผ้าคลุมหน้าออกหลังจากดึงตัวเองกลับมา ภูตะวันตัวแข็งทื่อกะพริบตาปริบ ๆ ยืนนิ่งเป็นก้อนหินให้คนแปลกหน้ากอด ดวงตาคู่คมจับจ้องมองใบหน้าหวานที่เกลี้ยงเกลาปราศจากผ้าคลุมหน้าด้วยหัวใจเต้นถี่รัว รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนจนสะท้านไปทั้งร่าง “ช่วยพาเราหนีที” เสียงหวานเสนาะหูดังขึ้นเมื่อเงยหน้ามาสบสายตาคู่คมของคนในอ้อมกอดที่ยังแนบชิดกันจนแทบจะไม่เหลือช่องว่างให้อากาศลอดผ่านมีเพียงเนื้อผ้าของทั้งสองฝ่ายกางกั้นเอาไว้เพียงเท่านั้นทำให้ทั้งคู่รู้สึกร้อนวูบวาบราวกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่านไปทั่วจนจับทิศทางไม่ถูก “หนีไปไหน?” คำอ้อนวอนแว่วหวานนั้นทำให้ภูตะวันถึงกับสะดุดลมหายใจของตัวเองถามออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาราวคนละเมอ ถ้าหากหญิงสาวตรงหน้าวิ่งหนีโจรหรือคนร้ายกลุ่มเมื่อครู่จนพลัดหลงกับครอบครัวเขาจะให้ทหารองครักษ์ของชีคมาคีช่วยพาเธอไปส่งที่บ้านหรือจุดที่พลัดหลงกับครอบครัวของเธอ ทว่าชายหนุ่มถึงกับอุทานเสียงดังเมื่อได้ยินคำตอบ “ไปเป็นเมียท่านก็ได้” “เมีย!” ภูตะวันอุทานเสียงหลงเมื่อคนตรงหน้าบอกว่าจะไปเป็นเมียของเขาพลางกวาดตามองทั่วดวงหน้าหวานจนหัวใจที่ยืนหยัดแกร่งกล้าต้านทานทุกอารมณ์ยามอยู่ใกล้ผู้หญิงทุกคนอ่อนยวบทันทีเมื่อสบสายตาคู่สวยซึ้งที่กำลังมีน้ำตาคลอ ทำไมเขาถึงเห็นแต่ความร้าวรานในดวงตาคู่นี้ ใบหน้าสวยของเธอเหมาะกับรอยยิ้มพิมพ์ใจประดับไว้มากกว่าความโศกเศร้าโศกาเช่นนี้ “อายุเท่าไหร่?” แม้จะไม่ได้คิดจะเอาคนแปลกหน้าไปเป็นเมียตามที่อีกฝ่ายขอแต่ก็อดที่จะถามไถ่ถึงอายุของเธอไม่ได้ “ท่านถามเราเหรอ?” “อยู่ด้วยกันสองคนจะให้ไปถามใครครับ?” ชายหนุ่มยียวนอย่างไม่รู้ตัวจนอีกฝ่ายหน้ายู่ใส่ “ยี่สิบ” หญิงสาวอ้อมแอ้มตอบพลางก้มหน้างุดบีบมือเข้าหากันแน่นร่างกายเริ่มสั่นเทาขึ้นมาอีกครั้งรู้สึกกังวลและหวาดกลัว หากผู้ชายตรงหน้าปฏิเสธที่จะช่วยเหลือเธอคงต้องหนีไปตายเอาดาบหน้าด้วยตัวเอง ส่วนภูตะวันนั้นเมื่อได้รับคำตอบถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูกจึงนิ่งเงียบใบ้รับประทานไปนาน “เอ่อ ขออภัยเราคงรบกวนท่านมากไป ขอบคุณที่ช่วยเหลือเราเมื่อครู่ ชาตินี้เราจะไม่ลืมพระคุณ” ลูน่า เงยหน้าขึ้นมาสบตาคู่คมของคนที่ช่วยชีวิตและมอบจูบแรกให้เมื่อครู่อย่างพยายามจะจดจำเครื่องหน้าที่หล่อเหลาจนคนครึ่งประเทศอิจฉาเป็นครั้งสุดท้าย เธอจะจดจำเขาไปตลอดชีวิต พลางเอ่ยลาก่อนจะรีบผละออกมาและวิ่งหนีกลุ่มชายฉกรรจ์พวกเดิมที่วิ่งวกกลับมาอีกครั้ง “อยู่ทางนั้นจับตัวมา อย่าให้หนีไปได้ วิ่งเร็วชะมัด” ภูตะวันหัวใจวูบโหวงเมื่อสาวน้อยดวงตาหวานคนนั้นวิ่งหนีออกไปแบบไม่ทันตั้งตัว เสียงเหี้ยมของชายฉกรรจ์คนเดิมนั้นบาดลึกถึงหัวใจที่ด้านชามานานนับสิบปีของภูตะวันก่อนที่พวกนั้นจะวิ่งผ่านหน้าเขาไปอย่างรวดเร็ว เธอกำลังถูกตามล่าอย่างนั้นเหรอ ทำไมเขาถึงรู้สึกเจ็บตรงอกข้างซ้าย ก้อนเนื้อข้างในกระหน่ำเต้นแทบหลุดออกมานอกอกเมื่อคิดว่าร่างอรชรนั้นถูกจับตรึงและถูกทำร้าย ชายหนุ่มออกแรงวิ่งตามหลังคนร้ายกลุ่มที่วิ่งตามสาวน้อยที่ทำให้ใจกระตุกสั่นไหวไปอย่างรวดเร็ว ทว่าร่างใหญ่ที่เหนื่อยหอบของเขาต้องหยุดวิ่งรีบโกยลมหายใจเข้าปอดพร้อมกับทรุดกายนั่งเข่าอ่อนหมดแรงเมื่อเขาตามกลุ่มคนร้ายพวกนั้นไม่ทัน ดวงตาคู่คมร้อนผ่าวเมื่อคิดไปว่าหญิงสาวอาจถูกพวกชายฉกรรจ์ลากตัวไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้ว “โธ่โว้ย” ------------------- โหลดตัวอย่างมาอ่านดูก่อนได้นะคะ IOS ซื้อผ่านหน้าเว็บถูกว่าค่ะแล้วค่อยมาอ่านในแอปทีหลังนะคะ ขอบคุณทุกแรงสนับสนุนค่ะ ด้วยรักจากหัวใจ เพชรรุ้งพราย

หลังจากแต่งงานกับผีเจ้าที่ที่แข็งแกร่งที่สุดในภพ และใช้วิตอย่างสุขสบายมาได้สักพัก สาวน้อยผู้เป็นที่รักของเจ้าที่แกร่งก็พบเจอเรื่องราวแปลกๆ เกี่ยวกับผู้คนในโลกวิญญาณ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นมัดหมี่จึงทำอะไรไม่เข้าท่า และทุกครั้งที่เธอทำแบบนั้น ก็จะถูกผู้เป็นสามีลงโทษแทบทุกครั้งไป

ผีเจ้าที่ยุคนี้มีวิธีไล่ผู้อาศัยด้วยวิธีแปลกไปจากยุคก่อน พอเราทนไม่ไหวจนตัดสินใจย้ายออก กลับบอกให้เราอยู่ต่อไม่งั้นจะติดตามไปทุกที่ซะงั้น ตกลงติดใจจนอยากให้อยู่หรืออยากขู่ให้รีบย้ายไปกันแน่

เธอที่ยอมขายศักดิ์ศรีเพียงเพราะให้ครอบครัวอยู่รอด แต่ทว่าคนที่ซื้อเธอไปกลับเป็นเพื่อนของสามี เป็นจุดเริ่มต้นของไฟราคะที่ทั้งสองได้สร้างขึ้นและลุ่มหลงในวังวนนั้น พลอยดาวจะทำอย่างไรเพื่อปกปิดความลับนั้นไว่ไม่ให้สามีนั้นล่วงรู้

ว่าแต่ว่า น้องอยากจะให้พี่ตรวจฉี่ หรือตรวจกีดีครับ?

เมื่อคุณแม่กับพ่อเลี้ยงเลิกรากันมินตราเลือกที่จะอยู่กับพ่อเลี้ยงเพราะว่าคุณแม่ติดเหล้าและหนีไปมีผัวฝรั่งที่ต่างประเทศ สาวน้อยสนิทสนมกับคุณพ่อที่ไม่ใช้แม้แต่สายเลือดของเธอ นานวันเข้าความหวั่นไหวก็ก่อเกิดขึ้นในใจของเด็กสาว แต่ที่น่าตกใจคือพ่อเลี้ยงของมินตราเป็นสามพี่น้อง นั่นหมายความว่าก่อนหน้านี้คุณแม่ของเธอมีสามผัวนั่นเอง

เพราะคำว่า "อ้วน อ่านหนังสือไร้สาระ และจน" ของคู่นัดบอด ทำให้พิริยาต้องตายอย่างน่าตลก แต่วิญญาณเจ้ากรรมดันเข้าไปสิงร่างของตัวอิจฉา ในหนังสือไร้สาระ หรือ นิยายจีนเรื่องโปรดที่เธอเอาติดตัวไปด้วยระหว่างรอคู่นัดบอด ตัวอิจฉาผู้นี้มีทุกอย่างเมือนกับเธอ ยกเว้น...ร่ำรวยมหาศาลเพราะเป็นถึงจวิ้นจู่ หลานสาวของไทเฮา แทนที่เธอจะตกหลุมรัก ฮ่องเต้ พระเอกของเรื่อง ดันกลับไปตกหลุมรัก "ตัวร้าย" ของเรื่องเสียนี่ นอกจากจะต้องตามจีบตามตื้อตัวร้าย อย่าง "โค-ตะ-ระ เหนื่อย" เธอยังต้องทำให้ตัวร้ายไม่กลายเป็นตัวร้าย แต่ต้องมาเป็นพระเอกในใจเธอคนเดียวอีกต่างหาก เอาวะ...สู้กันสักตั้ง ข้าจะต้องทำให้ตัวร้ายแบกตุ่มอย่างข้าเข้าหอให้ได้!!!

โคตรน้ำยาปรับสภาพยีน เล่ม 8 (ตอนที่ 430-486) ในระหว่างที่ทุกคนกำลังสงสัยในท่าทีของหมิงจี้และใครคือสายลับในหมู่พวกเขา เซี่ยเฟยก็ตัดสินใจชิงลงมือในระหว่างที่เขาตกอยู่ภายใต้การควบคุมของชานี่ผู้ซี่งมีพลังควบคุมความมืด การตัดสินใจของเซี่ยเฟยในครั้งนี้จะส่งผลให้สถานการณ์เป็นยังไง? เขาจะยังมีโอกาสร่วมมือกับชานี่อีกหรือไม่? เขาจะสามารถสังหารอูดี้เพื่อหยุดสงครามครั้งนี้ได้หรือเปล่า? เชิญติดตามได้ภายในเล่ม!!! **Trigger Warning** - การใช้ถ้อยคำหยาบคาย - การพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องเพศ - มีฉากฆาตกรรม

แนวรักผิดบาป พระเอกหลายคน 3p 4p สุชาดาเป็นสาวมั่นที่จู่ๆก็ตกงานกระทันหัน เธอต้องไปอาศัยบ้านเพื่อนหลับนอนแทนคอนโดที่เพิ่งจะถูกยึด ทุกอย่างดูเหมือนจะดีแต่ความหรรษากลับบังเกิดเมื่อเพื่อนสาวมีลูกชายถึงสามคน แถมแต่ละคนก็ชอบถึงเนื้อถึงตัวน้าสาวอย่างชาดาชนิดที่ไม่เกรงอกเกรงใจ

มู่อิ๋ง! ข้าเกลียดเจ้า! ข้าจะทำให้เจ้าอยู่ก็ไม่ได้ ตายก็ไม่อาจ! หยางจ้าวฉวน! ข้าก็เกลียดเจ้า! ข้าจะทำให้เจ้าไม่อาจเป็นฮ่องเต้ได้! ข้าจะสนับสนุนหยางซูหลานทุกวิถีทาง! เขาเกลียดเจ้ามู่ตี้ยิ่งนัก เกลียดเข้ากระดูกดำเลยทีเดียว เกลียดจนอยากจะสับมันเป็นหมื่นๆ ชิ้น ในที่สุดเขาก็มีโอกาสแก้แค้นแล้ว เขาจับมันกดกับเตียง! เจ้าจะทำอะไร!? เฉินมู่อิ๋งถามอย่างหวาดหวั่น

“ร้านรับซื้ออายุขัยโลกวิญญาณ” เปิดให้บริการแล้ว “อายุขัยของท่านที่เหลืออยู่ หากมันทำให้ท่านติดอยู่ที่นี่อย่างแค้นเคืองและทนทุกข์กับความอยุติธรรมจนเกินไป จงขายมันให้เราแล้วเข้าสู่วัฏสงสารเสีย เราจะตอบแทนอายุขัยที่ท่านขายมาเป็นความปรารถนาของท่านเอง” เงื่อนไขในการเข้ารับบริการจากทางร้านของเรา 1.ดวงวิญญาณต้องไม่เคยมีประวัติทำเรื่องเลวร้ายถึงขั้นคร่าชีวิตผู้อื่น 2.ต้องอยู่ในโลกวิญญาณมาแล้วไม่ต่ำกว่า 5 ปี (ไม่ว่าจะมาจากยุคสมัยใดหรือดินแดนใดก็ตาม สามารถนับจากวันที่ตนเองตายได้เช่นกัน) หากวิญญาณดวงใดสนใจและตรงกับเงื่อนไขเบื้องต้น โปรดหยิบบัตรหมายเลขด้านหน้าร้านและเข้ามาในร้านได้ทันทีที่หมายเลขที่ปรากฏบนป้ายด้านหน้าเป็นเลขที่ท่านถืออยู่ ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความสนใจ ร้านรับซื้ออายุขัยโลกวิญญาณยินดีต้อนรับ ร้านรับซื้ออายุขัยโลกวิญญาณ ตอน หยางเฟยหรง เป็นเรื่องราวของดินแดนที่เต็มไปด้วยผู้ใช้พลังยุทธ์ ที่ดวงวิญญาณของเด็กสาวผู้น่าสงสารและบิดาของนางโดนกล่าวหาว่าเป็นกบฏจนต้องถูกตามล่าสังหารอย่างไม่เป็นธรรมค่ะ ภารกิจในครั้งนี้จะผ่านพ้นไปได้ด้วยดีหรือไม่ คำร้องขอจากดวงวิญญาณผู้น่าสงสารคืออะไร มาร่วมเอาใจช่วยเจ้าของร้านรับซื้ออายุขัยโลกวิญญาณไปด้วยกันนะคะ

มีเสน่ห์ปลายจวักเมียรักจนตาย เมื่อความบังเอิญทำให้รู้จักกันเกิดคอนเน็กชันในเรื่องของงานการแต่ว่ามันกลับพานทำให้คันยุบยิบๆ ไปทั่วทั้งหัวใจเจ้าของร้านขนมไทยเจ้าอร่อยจึงต้องโกยเสน่ห์ปลายจวักทั้งหมดที่มีทั้งหวานคาวออกมาสำแดงเดชเพื่อใช้มัดหัวใจคนที่เกลียดขนมหวานเป็นอาจิณแต่ที่จำใจกินอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่องานเพื่อการล้วนๆ ไม่ได้กินเพราะเห็นว่าเจ้าของร้านตั้งใจทำให้กินสักหน่อย

ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้าย เล่ม 9 (บทที่ 442-504) หลงโม่และเหล่าภูตต้องออกจากเผ่าไปทำภารกิจเสี่ยงอันตรายในป่าลึกลับ เพื่อนำ ‘เห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็ง’ กลับมาให้หลงหลิงเอ๋อ ลูกสาวของเขาและหูเจียวเจียวที่ยังคงหลับใหลไม่ได้สติ ระหว่างนั้นชายหนุ่มก็พบกับเงาดำปริศนาที่หมายจะเอาชีวิตของเขา มันคือตัวอะไร? แล้วหลงโม่จะรับมือกับศัตรูได้หรือไม่? อีกด้านหนึ่ง จู่ ๆ หูเจียวเจียวก็คิดจะบุกเผ่าหมาป่า เธอคิดอะไรอยู่กันนะ? **Trigger Warning** - การทำร้ายร่างกาย - การทารุณกรรมเด็ก - การกักขังหน่วงเหนี่ยว - ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด

หนังสือแนวแฟนตาซีที่ฮอตที่สุดในปี 2017, จางเซวียนข้ามไปอีกโลกหนึ่งโดยบังเอิญ ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองกลายเป็นครูไปเสียแล้ว ซ้ำยังเป็นครูที่ไม่เก่งและกำลังจะถูกไล่ออกอีกด้วย ทว่าจางเซวียนกลับพบความลับอันยิ่งใหญ่ของร่างใหม่ร่างนี้ นั่นก็คือ... เขามีสมองเพชร! ในสมองของครูหนุ่มคนนี้แอบซ่อน 'หอสมุด' ขนาดใหญ่ไว้ด้านใน ไม่ว่าอะไรก็ตามที่จางเซวียนเห็น ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของ ล้วนถูกเก็บสู่คลังหนังสือในรูปแบบของสมุดเล่มหนึ่ง ก็ถ้าในเมื่อมีไอเท็มสุดยอดนี้อยู่กับตัวแล้ว ใครยังจะกล้าเรียกเขาว่าครูกระจอกอีก?!

เรื่องที่ทุกคนรู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ซึ่งตาบอดและกำลังตั้งครรภ์ ไม่เป็นที่รักของสวี่จือเหิงผู้เป็นสามี น่าเวทนาและน่าเสียดาย เพราะนางไม่เป็นที่รักของใครเลย ไร้สหาย ไร้คนสนใจ แม้กระทั่งจมน้ำเสียชีวิตก็ยังไม่มีใครไว้อาลัยให้ เรื่องที่ทุกคนไม่รู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ผู้นั้นกุมความลับสำคัญหลายอย่าง ความลับที่ตนเคยเป็นถึงแม่ทัพเฟยหงผู้เกรียงไกร ใต้หล้าล้วนสยบ เคยนำทัพกำราบแคว้น สร้างคุณูปการมากมายให้กับชาติบ้านเมือง ความลับที่ชีวิตนี้ตนถูกสับเปลี่ยน ถูกเลี้ยงดูให้เป็นตัวแทนของพี่ชายผู้อ่อนแอ เปราะบาง เพื่อไม่ให้ความลับนี้รั่วไหล ในวันที่พี่ชายกลับมานางจึงถูกกำจัด ด้วยถือคติคนตายไม่อาจพูด หารู้ไม่ว่าคนตายที่ได้สิทธิ์เกิดใหม่ อาจจะทำมากกว่าพูด และเมื่อมีโอกาส ‘ทำ’ แล้ว เหตุใดต้องนุ่มนวลให้เสียชื่อแม่ทัพเฟยหงด้วยเล่า!

​เขาร่วมอภิรมย์กับเจ้าสาวในคืนมงคลโดยไม่มองหน้าด้วยซ้ำ ไม่สนใจแม้นางจะตั้งครรภ์บุตรให้เขา... ผ่านมาหกปี เขาเพิ่งจะเห็นหน้าลูกเมียของตัวเองเต็มๆ ตา เห็นทีงานนี้มีคนต้องชดใช้กรรม! ---------------------------------------------------------- นิยายจีนโบราณแนวครอบครัว ปมไม่หนัก อ่านง่ายไม่ซับซ้อน เน้นความสัมพันธ์ตัวละครและกรรมที่ท่านแม่ทัพต้องรับไปอย่างหนัก ทำกับเขาไว้เยอะ เลี้ยวหัวกลับมาคลั่งรักแทบไม่ทัน ---------------------------------------------------------- ❤ แนวสุขนิยม น่ารักและจบดีค่ะ ❤ ---------------------------------------------------------- “บิดาของเหยียนเอ๋อร์ก็คือท่านมิใช่หรือขอรับ ท่านแม่บอกเอาไว้ว่าบิดาของข้าคือแม่ทัพพิชิตประจิมผู้องอาจ วันที่ท่านกลับเข้าเมืองมา ท่านแม่ยังพาเหยียนเอ๋อร์ไปรอรับท่านอยู่เลย” น้ำเสียงที่ไร้เดียงสาเช่นนั้นทำให้คนฟังรู้สึกหายใจไม่ออกขึ้นมา ราวกับมีคนกระชากหัวใจออกมาแรงๆ จนหลุดออกจากร่างไปแล้ว! “พะ...พ่อของเจ้าคือข้า?” เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ซีหย่งเล่อพูดจาออกมาไม่เต็มเสียง แม้กระทั่งใบหน้าก็ยังเต็มไปด้วยความตะลึงงันจนน่าขบขัน “ท่านพ่อมิต้องเป็นกังวลไป เหยียนเอ๋อร์มิโกรธที่ท่านมิยอมเขียนจดหมายตอบเหยียนเอ๋อร์สักฉบับ ท่านแม่บอกว่าท่านกำลังทำงานหนักเพื่อรับใช้แผ่นดิน เหยียนเอ๋อร์จะต้องอดทนรอจนกว่าท่านพ่อจะสะสางหน้าที่เสร็จขอรับ” ซีเหยียนยังคงเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้วในขณะที่ชายหนุ่มตัวแข็งทื่อราวกับก้อนหิวไปแล้ว ภายในสมองระลึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ยามที่อยู่ชายแดน จดหมายมากมายที่เขาทิ้งไปโดยไม่ได้เปิดอ่านเป็นของบุตรชายเขาเอง! ที่สำคัญแต่งงานมาหกปี เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าภรรยาของเขาคือนางที่เขาพยายามตามหามาตลอดระยะเวลาหลายปี โง่เขลาเหลือเกิน! ช่างโง่เขลาเหลือเกิน! ซีหย่งเล่อด่าทอตัวเองอยู่ในใจภายใต้สีหน้าที่ดำคล้ำ มือหยาบกร้านที่ไม่เคยอ่อนข้อให้ศัตรูสั่นคลอนขึ้นมาอย่างไม่อาจห้าม “เหยียนเอ๋อร์รอท่านพ่อมาหลายวัน ในที่สุดก็ได้เจอท่านเสียที” ขวับ! ซีหย่งเล่อคว้าตัวบุตรชายเข้ามาในอ้อมกอดแน่น ซุกใบหน้าลงที่ต้นคอเล็กพร้อมกับพึมพำออกมาเสียงเบา “ข้าขอโทษเจ้า...ขอโทษแม่ของเจ้าด้วย” ซีเหยียนยกมือขึ้นโอบรอบคอแข็งแกร่ง ทิ้งน้ำหนักตัวลงไปทั้งหมด ภาพที่สองพ่อลูกกอดกันอย่างสนิทชิดเชื้อเช่นนั้นทำให้ผู้ที่เห็นเหตุการณ์ต่างปาดน้ำตาด้วยความซาบซึ้งใจ แต่เดี๋ยวก่อน... จู่ๆ ลำตัวสูงใหญ่ก็แข็งทื่อขึ้นมาพร้อมกับกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบากเมื่อคิดอะไรขึ้นมาได้ มีบางอย่างที่เขาตัดสินใจลงมือทำผิดมหันต์ไปแล้ว หนังสือหย่าของเขาอยู่ในห้องนอนของนาง!

นางเป็นเพียงสาวใช้ของนายคณิกา คอยเฝ้ามองสตรีหลากหน้านำเงินเพื่อมาแลกเปลี่ยนค่ำคืนวสันต์จากผู้เป็นนาย แต่กับนางที่ไม่มีสิ่งใดแลกเปลี่ยน เหตุใดเขาถึงมอบความสุขให้นางจนแทบขาดใจเช่นนี้เล่า

เรื่องที่ทุกคนรู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ซึ่งตาบอดและกำลังตั้งครรภ์ ไม่เป็นที่รักของสวี่จือเหิงผู้เป็นสามี น่าเวทนาและน่าเสียดาย เพราะนางไม่เป็นที่รักของใครเลย ไร้สหาย ไร้คนสนใจ แม้กระทั่งจมน้ำเสียชีวิตก็ยังไม่มีใครไว้อาลัยให้ เรื่องที่ทุกคนไม่รู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ผู้นั้นกุมความลับสำคัญหลายอย่าง ความลับที่ตนเคยเป็นถึงแม่ทัพเฟยหงผู้เกรียงไกร ใต้หล้าล้วนสยบ เคยนำทัพกำราบแคว้น สร้างคุณูปการมากมายให้กับชาติบ้านเมือง ความลับที่ชีวิตนี้ตนถูกสับเปลี่ยน ถูกเลี้ยงดูให้เป็นตัวแทนของพี่ชายผู้อ่อนแอ เปราะบาง เพื่อไม่ให้ความลับนี้รั่วไหล ในวันที่พี่ชายกลับมานางจึงถูกกำจัด ด้วยถือคติคนตายไม่อาจพูด หารู้ไม่ว่าคนตายที่ได้สิทธิ์เกิดใหม่ อาจจะทำมากกว่าพูด และเมื่อมีโอกาส ‘ทำ’ แล้ว เหตุใดต้องนุ่มนวลให้เสียชื่อแม่ทัพเฟยหงด้วยเล่า!

เรื่องที่ทุกคนรู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ซึ่งตาบอดและกำลังตั้งครรภ์ ไม่เป็นที่รักของสวี่จือเหิงผู้เป็นสามี น่าเวทนาและน่าเสียดาย เพราะนางไม่เป็นที่รักของใครเลย ไร้สหาย ไร้คนสนใจ แม้กระทั่งจมน้ำเสียชีวิตก็ยังไม่มีใครไว้อาลัยให้ เรื่องที่ทุกคนไม่รู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ผู้นั้นกุมความลับสำคัญหลายอย่าง ความลับที่ตนเคยเป็นถึงแม่ทัพเฟยหงผู้เกรียงไกร ใต้หล้าล้วนสยบ เคยนำทัพกำราบแคว้น สร้างคุณูปการมากมายให้กับชาติบ้านเมือง ความลับที่ชีวิตนี้ตนถูกสับเปลี่ยน ถูกเลี้ยงดูให้เป็นตัวแทนของพี่ชายผู้อ่อนแอ เปราะบาง เพื่อไม่ให้ความลับนี้รั่วไหล ในวันที่พี่ชายกลับมานางจึงถูกกำจัด ด้วยถือคติคนตายไม่อาจพูด หารู้ไม่ว่าคนตายที่ได้สิทธิ์เกิดใหม่ อาจจะทำมากกว่าพูด และเมื่อมีโอกาส ‘ทำ’ แล้ว เหตุใดต้องนุ่มนวลให้เสียชื่อแม่ทัพเฟยหงด้วยเล่า!

เรื่องที่ทุกคนรู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ซึ่งตาบอดและกำลังตั้งครรภ์ ไม่เป็นที่รักของสวี่จือเหิงผู้เป็นสามี น่าเวทนาและน่าเสียดาย เพราะนางไม่เป็นที่รักของใครเลย ไร้สหาย ไร้คนสนใจ แม้กระทั่งจมน้ำเสียชีวิตก็ยังไม่มีใครไว้อาลัยให้ เรื่องที่ทุกคนไม่รู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ผู้นั้นกุมความลับสำคัญหลายอย่าง ความลับที่ตนเคยเป็นถึงแม่ทัพเฟยหงผู้เกรียงไกร ใต้หล้าล้วนสยบ เคยนำทัพกำราบแคว้น สร้างคุณูปการมากมายให้กับชาติบ้านเมือง ความลับที่ชีวิตนี้ตนถูกสับเปลี่ยน ถูกเลี้ยงดูให้เป็นตัวแทนของพี่ชายผู้อ่อนแอ เปราะบาง เพื่อไม่ให้ความลับนี้รั่วไหล ในวันที่พี่ชายกลับมานางจึงถูกกำจัด ด้วยถือคติคนตายไม่อาจพูด หารู้ไม่ว่าคนตายที่ได้สิทธิ์เกิดใหม่ อาจจะทำมากกว่าพูด และเมื่อมีโอกาส ‘ทำ’ แล้ว เหตุใดต้องนุ่มนวลให้เสียชื่อแม่ทัพเฟยหงด้วยเล่า!

เรื่องที่ทุกคนรู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ซึ่งตาบอดและกำลังตั้งครรภ์ ไม่เป็นที่รักของสวี่จือเหิงผู้เป็นสามี น่าเวทนาและน่าเสียดาย เพราะนางไม่เป็นที่รักของใครเลย ไร้สหาย ไร้คนสนใจ แม้กระทั่งจมน้ำเสียชีวิตก็ยังไม่มีใครไว้อาลัยให้ เรื่องที่ทุกคนไม่รู้ คือ ‘สวี่ฮูหยิน’ ผู้นั้นกุมความลับสำคัญหลายอย่าง ความลับที่ตนเคยเป็นถึงแม่ทัพเฟยหงผู้เกรียงไกร ใต้หล้าล้วนสยบ เคยนำทัพกำราบแคว้น สร้างคุณูปการมากมายให้กับชาติบ้านเมือง ความลับที่ชีวิตนี้ตนถูกสับเปลี่ยน ถูกเลี้ยงดูให้เป็นตัวแทนของพี่ชายผู้อ่อนแอ เปราะบาง เพื่อไม่ให้ความลับนี้รั่วไหล ในวันที่พี่ชายกลับมานางจึงถูกกำจัด ด้วยถือคติคนตายไม่อาจพูด หารู้ไม่ว่าคนตายที่ได้สิทธิ์เกิดใหม่ อาจจะทำมากกว่าพูด และเมื่อมีโอกาส ‘ทำ’ แล้ว เหตุใดต้องนุ่มนวลให้เสียชื่อแม่ทัพเฟยหงด้วยเล่า!