เพราะความอยากไม่เข้าใครออกใคร ความต้องการทางกายนั้นเป็นเรื่องปกติ หากได้กอดก่ายใครสักคนก็คงจะสุขสมไม่น้อย แต่หากคุณไร้คู่เคียงข้าง อ่านเรื่องสยิวๆพร้อมกับนิ้วของคุณไปพลางๆก่อน มาเถอะค่ะ มาสยิวไปพร้อมๆกัน รวมเรื่องสั้นประสบการณ์สยิว รอให้คุณเปิดอ่านอยู่

美人谋律 Author: หลิวอั้นฮวาหมิง Translator:  hongsamut Chinese edition copyright by 上海玄霆娱乐信息有限公司 Thai edition copyright by Hongsamut.com  All right reserved -------------------------------------------- นางคือ ‘ชุนถูหมี’ หมอความอันดับหนึ่งแห่งราชวงศ์ถังผู้ฟาดฟันศัตรูด้วยคำพูด ในสายตาของบิดานางคือบุตรสาวตัวน้อยที่แบกภาระครอบครัวไว้บนบ่า ในสายตาของเพื่อนบ้าน นางคือเด็กสาวกำพร้าแม่ที่แสนจะน่าสงสาร ในสายตาประชาชน นางคือที่พึ่งสุดท้ายของผู้ตกทุกข์ได้ยาก ในสายตาของฮ่องเต้ นางคือแสงทองอันรุ่งโรจน์หนึ่งเดียวที่ราชวงศ์ถังรอคอยมานาน แต่ในสายตาของนางเอง... ชาตินี้ข้าคงต้องขึ้นคานเพราะพูดเก่งเกินไป คงไม่มีใครกล้าจีบแล้ว！ (บทที่ 336-บทที่ 390)

เมื่อ มัสยา หญิงสาวผู้เพียบพร้อม อดีตพริตตี้สาว ตัดสินใจแต่งงานกับ ธนากร ไฮโซหนุ่มและนักธุรกิจก่อสร้างยักษ์ใหญ่ของเมืองไทย เธอก็ฝากชีวิตไว้กับเขา และสัญญาว่าจะมอบหัวใจให้กับเขาเพียงคนเดียว หากชีวิตที่เต็มไปด้วยความสุขของเธอกลับมาถึงทางตัน เมื่อผ่านไปสิบสามปี เธอกับเขาก็ยังไม่มีลูกกันเสียที ในที่สุดพ่อสามีที่ต้องการอุ้มหลานชายก็กดดันเธอจนจำเป็นต้องหันไปพึ่งบริการของนักการเงินหนุ่มรุ่นน้องในบริษัท โดยหารู้ไม่ว่า...ความกำหนัดไม่เคยปรานีใคร และนั่นคือประตูสู่การเป็น...ผู้หญิงหลายผัว ที่พร้อมจะมีเซ็กซ์กับผู้ชายทุกคน นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง ตัวละคร สถานที่ ที่ปรากฏเป็นเพียงการสมมติ ไม่ได้มีอยู่จริง บางช่วงบางตอนอาจมีคำไม่สุภาพ และตัวละครอาจมีความร้อนแรงมาก โดยเฉพาะนางเอกของเรื่อง จึงเป็นนิยายรักที่เหมาะสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น

คำโปรย ไม่รู้ว่าความบังเอิญหรือโชคชะตาที่ทำให้เธอ หลงยุค หลงสมัย ข้ามภพข้ามชาติมาอยู่ที่นี้ได้ ให้ตายเถอะที่นี่มันคือที่ไหน? เด็กกะโหลกกะลาเพิ่งจบม. 6อย่างเธอ ความรู้ประวัติศาสตร์มีเท่าหางอึ่ง....แล้วแบบนี้อีบัวจะเอาตัวรอดยังไงกันเนี้ย ***************** ตัวอย่าง “เจ้าหิวแล้วฤา?” “ว้าย....” จงกลนีร้องลั่นสะดุ้งวาบเมื่อจู่ๆ ขุนสิงห์ก็โผล่มาจากข้างเกวียนเอ่ยทะลุกลางปล้องแบบไม่ทันให้ตั้งตัว หญิงสาวมองใบหน้าเรียบนิ่ง ท่าทางองอาจที่นั่งอยู่บนหลังม้าด้วยสายตาไม่เป็นมิดแบบที่ตั้งใจให้เขารู้ไปเลยว่าอย่ามายุ่งแล้วรีบปิดม่านสะบัดบ๊อบหนีเข้าข้างในทันที ซวยจริงๆ ...จากที่เห็นข้างนอก ขบวนขนาดนี้คนคงจะเยอะน่าดู แล้วมันประจวบเหมาะอะไรกันนักเขาถึงต้องมาเจอตอนเธอขอข้าวกิน คิดแล้วใบหน้างามยิ่งหงิกงอนั่งกอดเข่าฟังท้องร้องโครกครากอยู่อย่างนั้นเพราะไม่อยากออกไปเจอหน้าคนที่ไม่อยากเจออีก ขุนสิงห์มองร่างที่หายลับไป แม้นจักรู้แจ้งแก่ใจว่าเพราะเหตุใดนางจึงมีกิริยาต่อต้านตนนัก แต่ก็หาหักห้ามใจมิให้รุ่มร้อนด้วยโทสะได้ ถึงกระนั้นก็จำต้องข่มกลั้นไว้เอ่ยให้บ่าวไปนำข้าวปลาอาหารมาเสียโดยไว มิกี่อึดใจต่อมาร่างใหญ่ก็ลงจากม้าแล้วนำอาหารเข้าไปภายในเกวียน ลุงผู้บังคับเกวียนเห็นดังนั้นจึงเร่งลงไปเดินเท้าอยู่ข้างวัวด้านหน้าเยี่ยงผู้รู้หน้าที่ มือใหญ่วางถาดที่สานจากไม้ไผ่ ซึ่งมีกับข้าวเป็นปลาแห้งย่าง น้ำพริกผักต้มแลข้าวเหนียวร้อนๆ อีกหนึ่งถ้วยไว้ตรงหน้าร่างน้อย ก่อนจักหันไปจัดการปิดผ้าให้มิดกันหลากสายตาของผู้คนภายนอกแล้วนำกระบอกน้ำวางไว้ข้างๆ กัน “กินเสียคงจักหิวมากแล้วสิหนาเจ้า เมื่อคืนไข้ขึ้นสูงจักปลุกให้ลุกมากินข้าวปลาก็เกรงจักทำให้จับไข้หนักขึ้นเสียเปล่า แล้วเป็นเยี่ยงไรแล้วบ้าง?” เอ่ยเสียงทุ้มมองหน้างอง้ำนั่งกอดเข่า จงกลนีมองการกระทำนั้นตาขวาง ไม่ตอบคำซ้ำยังหันหลังให้ ไม่อยากเห็นทั้งคนที่ย่ำยีทั้งอาหารที่เรียกน้ำย่อยให้ไหลโจ๊กๆ จนแสบกระเพาะไปหมด ขุนหนุ่มเห็นท่าแสนงอนนั้นก็ให้ทอดถอนใจ ข่มกลั้นความขวยอายไว้แล้วเขยิบไปนั่งชิดหลังบาง หากเอ่ยกันตามตรงตนก็เพิ่งจักเคยคิดทำกระไรขัดกับวิสัยเป็นคราแรกก็เพลานี้แล ใบหน้าครึ้มหนวดร้อนซ่านเกาท้ายทอยก่อนจักเอ่ยคำที่ทำให้รู้สึกเก้อกระดากนัก “เจ้าป่วยไข้เสียสองคราติดกัน ร่างกายคงจักมิค่อยมีแรงสิหนา เช่นนั้นให้ข้าป้อนเจ้าเถิด” เอ่ยไปมือก็บิเนื้อปลาเป็นชิ้นน้อยประกบกับข้าวเหนียวก้อนเล็ก แล้วจึงเอี้ยวตัวนำไปจ่อตรงปากอิ่มเอิบของร่างน้อย หญิงสาวตาเบิกกว้างแทบถลนมองก้อนข้าวเหนียวกับเนื้อปลาหอม แล้วหันไปมองหน้าเรียบนิ่งมีเพียงดวงตาเท่านั้นที่พราวระยับ ไหนจะคำพูดลิเกขัดกับบุคลิกนั่นอีก จงกลนีได้แต่เม้มปากแน่นหันหน้าหนี “กินเถิดหนาสักคำก็ยังดี” “ไม่กินแล้วก็ไม่ต้องมายุ่งกับข้า” ไม่ว่าเปล่ามือเล็กยังปัดมือใหญ่ที่คอยคะยั้นคะยอให้ออกห่าง จนข้าวที่ขุนสิงห์สู้บรรจงเปิบให้หล่น กราวไปบนพื้นไม้ไผ่ ดวงตาคมกล้าที่เคยพราวระยิบกลับมาเรียบนิ่งดุจดั่งเก่า ก่อนจับร่างน้อยให้หันมาเผชิญหน้ากันแล้วเอ่ยบอกเสียงเย็น “จักโกรธเกลียดปานใดก็อย่าหาลงกับเสบียง ข้าวทุกเม็ดกว่าจักได้มานั้นมิใช่เรื่องง่าย” หญิงสาวจ้องด้วยความวาวโรจน์เช่นเดียวกัน แม้ลึกๆ แล้วจะอดเสียดายแถมยังรู้สึกไม่ดีที่แสดงกิริยาเหมือนทำร้ายจิตใจคนอื่นลงไปแต่พอคิดอีกทีก็ช่วยไม่ได้เขาทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจกันก่อนนี่ รู้เอาไว้เลยทิฐิมันค้ำคอ จะลงให้ง่ายๆ เธอทำไม่ได้หรอก “นั้นมันก็เรื่องของท่าน....” จงกลนีตอบแบบมะนาวไม่มีน้ำสะบัดตัวเองออกจากสองมือใหญ่แล้วเขยิบถอยไปราวหนึ่งช่วงแขน ก่อนทำหน้าคว่ำไม่ยอมเงยขึ้นดูอีกฝ่ายอีกเลย “เรื่องของข้าคือเหตุใดเจ้าถึงมิยอมกิน” “ก็เพราะว่าข้าเกลียดท่าน แค่เห็นหน้าของท่านข้าก็พะอืดพะอมจะแย่” พะอืดพะอมเชียวฤา? ขุนสิงห์ได้ยินแล้วก็จนด้วยคำพูด เลือดในอกเดือดพล่าน หน้าจากที่เห่อร้อนด้วยความเก้อเขินกลับกลายเป็นโทสะ ร่างใหญ่ยืดตัวตรงมิเอ่ยต่อความ แต่หันไปเปิบเข้าแลกับเข้าปากตนเองแทน จงกลนีเหลือบตามอง แม้จะแปลกใจแต่ก็อดสะใจไม่ได้ หน่อยอะไรๆ ก็บังคับ ให้มันรู้ซะบ้างถ้าคนอย่างเธอบอกไม่กินซะอย่างใครจะทำอะไรได้ แต่กระหยิ่มใจได้ไม่เท่าไหร่ร่างน้อยก็ต้องเบิกตาด้วยความตะลึง กรีดร้องลั่นเมื่อจู่ๆ ขุนสิงห์ก็จับร่างเธอดึงให้ไปนั่งคร่อมตัก ทั้งเร็วแรงจนคิดจะขัดขืนยังทำไม่ทัน “ทำบ้าอะไรปล่อยข้านะ...อื้อ” ประคุณเจ้าช่วยลูกด้วย! จงกลนีอยากจะดิ้นพล่านชักดิ้นชักงอเสียตรงนี้ แต่เกินปัญญาเมื่อมือสองข้างถูกมือข้างหนึ่งของคุณสิงห์รวบไว้ด้านหลังพร้อมกับล็อกเอวไม่ให้ขยับหนี ส่วนมือสากข้างที่เหลือจับท้ายทอยเธอไว้มั่นแล้วนำปากมาประกบกับปากของเธอ ซึ่งทั้งหมดที่ว่ามามันไม่ทำให้เธอแทบจะลมจับดิ้นทุรนทุรายอยู่อย่างนี้หรอกถ้าเขาแค่จูบเฉยๆ แต่นี่มันกลับ... ร่างกำยำจับบังคับร่างน้อยให้อยู่นิ่งๆ ริมฝีปากแข็งกระด้างใช้จังหวะที่แม่เน่งน้อยเผยอปากจักส่งเสียงดุนลิ้นให้ปากอิ่มเปิดกว้างแล้วนำอาหารที่ตนเคี้ยวจนละเอียดลำเลียงเข้าไป แม้นนางพยายามจักคายออกมาก็หาทำได้ เพราะตนปิดทางออกไว้เสียสนิทพร้อมกับจูบบังคับให้นางกลืนลงท้อง ดวงตาฉายประกายโทสะค่อยผ่อนคลายลงแล้วดูดซับปากน้อย เมื่อรู้สึกว่าอาหารถูกกลืนไปเรียบร้อยจึงได้ถอนปากออกมาและเล็มริมฝีปากอิ่มทั้งบนแลล่าง ส่วนมือข้างที่ล็อกข้อมือเล็กเปลี่ยนมาโอบเพียงเอวคอดแทน จงกลนีอยากจะเป็นลมเสียเดียวนี้จากที่พะอืดพะอมเพียงลมปาก มาตอนนี้หญิงสาวแทบอยากจะอ้วกจริงๆ รสอาหารที่ถูกเคี้ยวจนละเอียดแล้วกลืนเข้าลำคอคงไม่น่าขยะแขยงหรอกหากคนเคี้ยวเป็นเธอไม่ใช่คนอื่น มือน้อยทุบบ่ากว้างสุดแรงแต่แทนที่เขาจะสะทกสะท้านกลับเป็นเธอที่เจ็บมือซะเอง ก่อนจะผละหน้าออกมาสำเร็จแล้วทำท่าจะขย้อนของเก่าออกแต่กลับถูกมือใหญ่แทบจะเท่าหน้าของเธอปิดมันไว้แน่น “อย่าแม้นแต่จักคิดขย้อนมันออกมาเชียวหนา มิเช่นนั้นข้าจักป้อนเจ้าเยี่ยงนี้จนกว่าข้าวแลกับในถาดนี้จักหมด” เสียงทุ้มต่ำเย็นเหยียบเอ่ยมาพร้อมกับคำขู่ทำเอาเธอขยาดขนลุกไปทั้งร่าง ดวงตากลมใสน้ำตาเล็ดมองสายตาเอาเรื่องของคนตรงหน้าแทบอยากจะกินเลือดกินเนื้อ แล้วจำต้องกัดฟันกลืนก้อนฝาดๆ ที่ขึ้นมาถึงคอให้ลงกระเพาะดั่งเดิม เรียวนิ้วสองข้างจิกเล็บลงบนบ่าแกร่งแน่น บอกได้สองคำว่า’ เจ็บใจ’ เขาจงใจแก้เผ็ดเธอ เห็นสายตาแม้เรียบนิ่งแต่มีแววระรื่นนั่นก็พอจะดูออก น้ำตาหยดน้อยไหลลงข้างแก้มแม้อยากกรีดร้องแล้วทุบตีคนตรงหน้าซะให้ตายคามือ ********************* ปล.ขอให้อ่านอย่างมีความสุขนะคะ

แม้มิมีหญิงใดทั่วทั้งยุทธภพเทียบความงาม หากฟางซินคือนางมารหมื่นบุปผาที่แม่ทัพเฉิงจิ้นเหอ ต้องลากตัวมาลงอาญาฐานที่นางฆ่าคู่หมายของเขา แม่ทัพเฉิงจิ้นเหอ หนึ่งในแม่ทัพผู้เยี่ยมยุทธถูกส่งตัวมายังดินแดนลับเร้นเพื่อกวาดล้างอำนาจของเหล่ามาร และหนึ่งในเหตุผลที่เขาต้องมาที่นี่ก็เพื่อตามล่า นางมารหมื่นบุปผา ผู้ซึ่งปลิดชีวิตคู่หมายของเขาโดยไร้ความปราณี หากแต่เมื่อเฉินจิ้นเหอได้พบนาง โลกอันเปล่าร้างนั้นเสมือนกลับมาเบ่งบานในหัวใจของจอมยุทธผู้ไร้รัก ฟางซิน ประมุขพรรคบุปผาสวรรค์ ความงามของนางเป็นที่เลื่องลือพอ ๆ กับความอำมหิตที่เข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์มากมายนับไม่ถ้วน นางกำลังจะบรรลุการฝึกวิทยายุทธขั้นสูงสุด หากไม่พบแม่ทัพเฉิงจิ้นเหอเสียก่อน บุรุษผู้เย็นชาไร้หัวใจที่ทำให้โลกของนางแปรเปลี่ยนไปจนยอมละทิ้งทุกอย่างได้แม้กระทั่ง...ลมหายใจของตัวเอง

คนเรานั้น"ความดี" เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด คนที่ร่ำรวย ทำงานเก่ง มีชื่อเสียง แต่ถ้าสิ่งที่เขามีนั้น ไม่ได้ทำประโยชน์หรือความดีใดๆ ให้ผู้อื่น โดยเฉพาะผู้ที่นำข้อดีของตนมาคอยข่มและดูถูกผู้อื่น เป็นผู้ที่"ไร้ค่าและน่ารังเกียจ"ของโลกใบนี้

เพื่่อที่จะปกป้องดูแลครอบครัวอันเป็นที่รัก เขาต้องแข็งแกร่งดั่งหินผา กล้าท้าทายทุกขีดความสามารถของมนุษย์ และก้าวเข้าสู่สุดยอดนักสู้ที่โลกต้องจารึก กลุ่มคนแซ่หลินที่อาศัยอยู่เมืองเล็ก ๆ อย่างชิงหยาง อดีตเคยเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลขุนศึกใหญ่ที่โด่งดังคับเมืองหลวง พวกเขาขอแยกตัวออกมาจากตระกูลใหญ่ หลังจากที่ผู้นำครอบครัวพ่ายแพ้อย่างยับเยิน ต่อ ‘หลินหลั่งเทียน’ ในงานประลองยุทธ์ประจำปี ความอัปยศอดสูนี้ ทายาทรุ่นหลังอย่าง ‘หลินต้ง’ ไม่เคยลืม ความแค้นหล่อหลอมให้เขากร้าวแกร่ง ความหวังที่จะนำพาครอบครัวกลับเข้าร่วมกับตระกูลใหญ่อีกครั้ง ทำให้เขายอมทำทุกอย่างโดยไม่เลือกวิธี เหมือนสวรรค์จะเป็นใจให้เด็กหนุ่มไม่ต้องสู้อย่างเดียวดาย เพราะจู่ ๆ เขาก็พบเจอหินประหลาดก้อนหนึ่งเข้า！

เทคนิคการจับยามอย่างละเอียด และตัวอย่างการทำนายจริงที่แม่นยำจนคุณต้องทึ่ง!

เรียนรู้การทำนายดวงที่ซับซ้อนขึ้น เช่น การซอยยามย่อย การทำนายว่าชีวิตจะประสบความสำเร็จหรือไม่

ปรับปรุงเพิ่มเนื้อหาจากเล่มเก่าด้วยประสบการณ์ที่มากขึ้นของผู้เขียน

เทคนิคการดูดวงที่ลึกล้ำ จากประสบการณ์ที่มากขึ้นของผู้เขียน

แนะนำวิธีการดูดวงออนไลน์ ทำอย่างไรให้มีลูกค้าตลอด เส้นทางรายได้ออนไลน์จากธุรกิจดูดวง โปรแกรมทางโหราศาสตร์ที่น่าสนใจ

名门医女 Author: ชีฉิง Translator:  hongsamut Chinese edition copyright by 上海玄霆娱乐信息有限公司 Thai edition copyright by Hongsamut.com  All right reserved ----------------------------- คุณเป็นหมอเพราะอะไร? เพราะเรียนเก่งเกินกว่าจะไปทำอย่างอื่น เพราะเป็นอาชีพที่ทรงเกียรติ เพราะผลตอบแทนสูง? คุณเป็นหมอเพราะอะไร? เพราะยึดมั่นในคุณธรรม เพราะถือความเมตตาเป็นที่ตั้ง? ไม่ว่าเหตุผลใดที่ ‘ฉีเยว่’ ใช้ในการก้าวเข้าสู่อาชีพหมอ เธอคิดว่า...มันอาจเป็นแรงจูงใจจากเบื้องบน ในช่วงชีวิตหนึ่งของฉีเยว่เป็นช่วงที่ยากลำเค็ญที่สุด เธอย้อนอดีตกลับเข้าไปอาศัยในร่างหญิงสาวผู้ถูกทิ้ง แม้กระทั่ง ‘เสี่ยวโหวเหย่’ ผู้เป็นสามีก็ยังไม่แยแส ต้องหลบๆ ซ่อนๆ อยู่ในห้องเล็กๆ แคบๆ ในจวนหลังใหญ่เสมือนเป็นสิ่งของที่ไร้ค่า สองสิ่งที่ติดตัวคุณหมอฉีมาก็คือความมุ่งมั่นไม่ย่อท้อและปณิธานอันแน่วแน่ของหมอคนหนึ่ง ความมุ่งมั่นไม่ย่อท้อ จะช่วยให้เธอดิ้นรนเอาตัวรอดจากการหาเรื่องของคนในบ้านได้หรือไม่ ปณิธานอันแน่วแน่ จะช่วยให้เธอรักษาผู้ป่วยท่ามกลางยุคสมัยที่ขาดแคลนตัวยาและอุปกรณ์ทางการแพทย์ได้หรือไม่ ฉีเยว่เลือกเป็นหมอเพราะอะไร? สุดท้ายแล้วหัวใจจะตอบเธอเอง     (บทที่ 31 - บทที่ 40)

名门医女 Author: ชีฉิง Translator:  hongsamut Chinese edition copyright by 上海玄霆娱乐信息有限公司 Thai edition copyright by Hongsamut.com  All right reserved ----------------------------- คุณเป็นหมอเพราะอะไร? เพราะเรียนเก่งเกินกว่าจะไปทำอย่างอื่น เพราะเป็นอาชีพที่ทรงเกียรติ เพราะผลตอบแทนสูง? คุณเป็นหมอเพราะอะไร? เพราะยึดมั่นในคุณธรรม เพราะถือความเมตตาเป็นที่ตั้ง? ไม่ว่าเหตุผลใดที่ ‘ฉีเยว่’ ใช้ในการก้าวเข้าสู่อาชีพหมอ เธอคิดว่า...มันอาจเป็นแรงจูงใจจากเบื้องบน ในช่วงชีวิตหนึ่งของฉีเยว่เป็นช่วงที่ยากลำเค็ญที่สุด เธอย้อนอดีตกลับเข้าไปอาศัยในร่างหญิงสาวผู้ถูกทิ้ง แม้กระทั่ง ‘เสี่ยวโหวเหย่’ ผู้เป็นสามีก็ยังไม่แยแส ต้องหลบๆ ซ่อนๆ อยู่ในห้องเล็กๆ แคบๆ ในจวนหลังใหญ่เสมือนเป็นสิ่งของที่ไร้ค่า สองสิ่งที่ติดตัวคุณหมอฉีมาก็คือความมุ่งมั่นไม่ย่อท้อและปณิธานอันแน่วแน่ของหมอคนหนึ่ง ความมุ่งมั่นไม่ย่อท้อ จะช่วยให้เธอดิ้นรนเอาตัวรอดจากการหาเรื่องของคนในบ้านได้หรือไม่ ปณิธานอันแน่วแน่ จะช่วยให้เธอรักษาผู้ป่วยท่ามกลางยุคสมัยที่ขาดแคลนตัวยาและอุปกรณ์ทางการแพทย์ได้หรือไม่ ฉีเยว่เลือกเป็นหมอเพราะอะไร? สุดท้ายแล้วหัวใจจะตอบเธอเอง     (บทที่ 21 - บทที่ 30)

‘ฟางลั่วซี’ คุณหนูรองบ้านคหบดีใหญ่ ที่เก็บงำตัวเองอยู่ในครอบครัวมานานแสนนาน ตัดสินใจหนีการแต่งงานกับบุรุษที่ตนไม่ชอบ ออกจากบ้านท่องยุทธภพแต่เพียงลำพัง การผจญภัยในครั้งนี้เสมือนเป็นการเปิดโลกใหม่สำหรับนาง นำนางเข้าไปพัวพันกับบุคคลมากมายในยุทธภพ นี่เป็นเรื่องราวเล่าขาน เกี่ยวกับมิตรภาพอันลึกซึ้งระหว่างผองเพื่อนที่สามารถตายแทนกันได้, เรื่องราวเกี่ยวกับรักแรกอันแสนบริสุทธิ์ อันเป็นจุดเริ่มต้นของสงคราม ความรัก และอำนาจ! ร่วมเดินทางย้อนอดีตไปพร้อมกันเลย!

‘ฟางลั่วซี’ คุณหนูรองบ้านคหบดีใหญ่ ที่เก็บงำตัวเองอยู่ในครอบครัวมานานแสนนาน ตัดสินใจหนีการแต่งงานกับบุรุษที่ตนไม่ชอบ ออกจากบ้านท่องยุทธภพแต่เพียงลำพัง การผจญภัยในครั้งนี้เสมือนเป็นการเปิดโลกใหม่สำหรับนาง นำนางเข้าไปพัวพันกับบุคคลมากมายในยุทธภพ นี่เป็นเรื่องราวเล่าขาน เกี่ยวกับมิตรภาพอันลึกซึ้งระหว่างผองเพื่อนที่สามารถตายแทนกันได้, เรื่องราวเกี่ยวกับรักแรกอันแสนบริสุทธิ์ อันเป็นจุดเริ่มต้นของสงคราม ความรัก และอำนาจ! ร่วมเดินทางย้อนอดีตไปพร้อมกันเลย!

‘ฟางลั่วซี’ คุณหนูรองบ้านคหบดีใหญ่ ที่เก็บงำตัวเองอยู่ในครอบครัวมานานแสนนาน ตัดสินใจหนีการแต่งงานกับบุรุษที่ตนไม่ชอบ ออกจากบ้านท่องยุทธภพแต่เพียงลำพัง การผจญภัยในครั้งนี้เสมือนเป็นการเปิดโลกใหม่สำหรับนาง นำนางเข้าไปพัวพันกับบุคคลมากมายในยุทธภพ นี่เป็นเรื่องราวเล่าขาน เกี่ยวกับมิตรภาพอันลึกซึ้งระหว่างผองเพื่อนที่สามารถตายแทนกันได้, เรื่องราวเกี่ยวกับรักแรกอันแสนบริสุทธิ์ อันเป็นจุดเริ่มต้นของสงคราม ความรัก และอำนาจ! ร่วมเดินทางย้อนอดีตไปพร้อมกันเลย!

เขา... ผู้สืบทอดบัลลังก์ที่แท้จริงของแคว้นซียวี่ จำต้องยืนหยัดต่อสู้กับความอยุติธรรมจากน้ำมือพระบิดาของตัวเอง! ร่ำลือกันหนาหูว่าฮ่องเต้แห่งซียวี่ทรงหลงใหลพระสนม จนลอบปลงพระชนม์ฮองเฮาและสังหารองค์รัชทายาทของตัวเอง จวงจูเหยียน... องค์ชายรองแห่งซียวี่ โอรสองค์เล็กของอดีตฮองเฮาต้องเติบโตท่ามกลางร้อยเล่ห์กลลวงในราชสำนัก ต้องใช้ทุกความสามารถและไหวพริบเพื่อจะเอาชีวิตรอดในแต่ละวันอย่างยากลำบาก ทุกอย่างที่ควรเป็นของเขาถูกริบคืน เพื่อมอบให้กับบุตรนอกบัลลังก์อันเกิดจากพระสนม ทุกลมหายใจเข้าออกของเขามีไว้เพื่อทวงคืนความยุติธรรมให้กับมารดาและพี่ชาย ทวงทุกสิ่งทุกอย่างที่ควรเป็นของเขากลับคืนมา ทว่าเขาจะทำได้หรือ... ในเมื่ออำนาจทหารและเส้นสายในมือช่างน้อยนิดเสียเหลือเกิน แต่ทุกทางเดินล้วนมีทางลัด เหมือนฟ้าจะเป็นใจ ข่าวลับสายหนึ่งแพร่ออกมาว่าองค์หญิงเยี่ยนหนิง พระธิดาที่ฮ่องเต้แห่งฉงเยว่โปรดปรานมากที่สุดลอบหนีออกมาจากวังหลวงเพื่อเดินทางท่องยุทธภพเพียงลำพัง สตรีสูงศักดิ์ที่แสนจะอ่อนแอ... เดินทางท่องยุทธเพียงลำพัง? อย่างนี้ก็สนุกสิ ขอเพียงเขามีนางเป็นหุ่นเชิดอยู่ในกำมือ ได้รับแรงสนับสนุนทางทหารจากพระบิดาของนาง สิ่งที่เคยคิดว่ายากก็คงจะไม่ยากอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ แผนชายงามล่อลวงหัวใจจึงถูกดึงออกมาใช้อย่างไม่บันยะบันยัง!

เขา... ผู้สืบทอดบัลลังก์ที่แท้จริงของแคว้นซียวี่ จำต้องยืนหยัดต่อสู้กับความอยุติธรรมจากน้ำมือพระบิดาของตัวเอง! ร่ำลือกันหนาหูว่าฮ่องเต้แห่งซียวี่ทรงหลงใหลพระสนม จนลอบปลงพระชนม์ฮองเฮาและสังหารองค์รัชทายาทของตัวเอง จวงจูเหยียน... องค์ชายรองแห่งซียวี่ โอรสองค์เล็กของอดีตฮองเฮาต้องเติบโตท่ามกลางร้อยเล่ห์กลลวงในราชสำนัก ต้องใช้ทุกความสามารถและไหวพริบเพื่อจะเอาชีวิตรอดในแต่ละวันอย่างยากลำบาก ทุกอย่างที่ควรเป็นของเขาถูกริบคืน เพื่อมอบให้กับบุตรนอกบัลลังก์อันเกิดจากพระสนม ทุกลมหายใจเข้าออกของเขามีไว้เพื่อทวงคืนความยุติธรรมให้กับมารดาและพี่ชาย ทวงทุกสิ่งทุกอย่างที่ควรเป็นของเขากลับคืนมา ทว่าเขาจะทำได้หรือ... ในเมื่ออำนาจทหารและเส้นสายในมือช่างน้อยนิดเสียเหลือเกิน แต่ทุกทางเดินล้วนมีทางลัด เหมือนฟ้าจะเป็นใจ ข่าวลับสายหนึ่งแพร่ออกมาว่าองค์หญิงเยี่ยนหนิง พระธิดาที่ฮ่องเต้แห่งฉงเยว่โปรดปรานมากที่สุดลอบหนีออกมาจากวังหลวงเพื่อเดินทางท่องยุทธภพเพียงลำพัง สตรีสูงศักดิ์ที่แสนจะอ่อนแอ... เดินทางท่องยุทธเพียงลำพัง? อย่างนี้ก็สนุกสิ ขอเพียงเขามีนางเป็นหุ่นเชิดอยู่ในกำมือ ได้รับแรงสนับสนุนทางทหารจากพระบิดาของนาง สิ่งที่เคยคิดว่ายากก็คงจะไม่ยากอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ แผนชายงามล่อลวงหัวใจจึงถูกดึงออกมาใช้อย่างไม่บันยะบันยัง!

คุณเชื่อในโชคชะตาไหม สิ่งที่ทำให้คุณได้พบกับใครคนหนึ่งแล้วคนๆนั้นเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตคุณ ถ้าวันนั้นไม่มีเขา คุณไม่สามารถจินตนาการเส้นทางชีวิตของคุณเป็นอย่างอื่นไปได้ เพราะเขาคือส่วนหนึ่งที่สำคัญเกินกว่าที่จะไม่นับ เรื่องราวของผู้หญิงที่ฉลาดจนสามารถอยู่ในมหาลัยอันดับหนึ่งของโลกได้อย่างสบาย แต่ดันโง่...ไม่สิ เขาเรียกว่าฉลาดน้อยในเรื่องความรักอย่างประเมินค่าไม่ได้ ที่เติบโตมาพร้อมกับทายาทมหาเศรษฐีหน้าตาและสมองดีระดับอัจฉริยะ แล้วท้ายที่สุดทั้งสองคนจะพิสูจน์ให้เห็นว่า ในโลกนี้ไม่มีคำว่าเหตุบังเอิญ

แกร่งเหมือนมด อดเหมือนกา กล้าเหมือนหญิง ฝันร้ายของ ‘อินจู๋หลี’ เกิดขึ้นในคืนอันมืดมิด นางคือพยานหนึ่งเดียวที่แอบเห็นการลอบสังหารมารดาของตน เรื่องทั้งหมดไม่ใช่อย่างที่หลายคนพยายามสรุปให้เป็น แต่เด็กหญิงอย่างนางจะทำอะไรได้? อินจู๋หลีหล่อเลี้ยงตัวเองด้วยความแค้น สักวันหนึ่งเถิดนางจะเติบโตขึ้น จะแข็งแกร่ง อดทน และกล้าหาญ เมื่อวันนั้นมาถึงนางจะฟันไม่เลี้ยงเลยสักคนเดียว! ราชสีห์แสร้งสวมหนังแกะ เสิ่นถิงเจียวเป็นท่านอ๋องเก้าที่เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ เป็นรอยด่างหนึ่งเดียวของราชวงศ์ เขาห่างไกลจากราชบัลลังก์ ไร้อำนาจ ไม่ร่ำรวย เป็นม้านอกสายตาของทุกคน ซ้ำยังโง่! ไม่น่าแปลกใจว่าใครๆมักมองข้ามเขาอยู่เรื่อย แม้กระทั่งศึกชิงบัลลังก์ ยังไม่มีใครส่งนักฆ่าสักคนมาลอบสังหารเขา... ดูเอาเถอะ! แต่แล้ววันหนึ่ง หญิงแกร่งกลับมาแต่งกับอ๋องห่วย เสียงหัวเราะเยาะจึงดังท่วมเมือง หากอินจู๋หลีต้องการชายงามไร้สมอง เสิ่นถิงเจียวก็ต้องการมารดาคนที่สอง เช่นนั้น... ก็ปล่อยให้พวกเขาจูบปากกันเถอะ

แกร่งเหมือนมด อดเหมือนกา กล้าเหมือนหญิง ฝันร้ายของ ‘อินจู๋หลี’ เกิดขึ้นในคืนอันมืดมิด นางคือพยานหนึ่งเดียวที่แอบเห็นการลอบสังหารมารดาของตน เรื่องทั้งหมดไม่ใช่อย่างที่หลายคนพยายามสรุปให้เป็น แต่เด็กหญิงอย่างนางจะทำอะไรได้? อินจู๋หลีหล่อเลี้ยงตัวเองด้วยความแค้น สักวันหนึ่งเถิดนางจะเติบโตขึ้น จะแข็งแกร่ง อดทน และกล้าหาญ เมื่อวันนั้นมาถึงนางจะฟันไม่เลี้ยงเลยสักคนเดียว! ราชสีห์แสร้งสวมหนังแกะ เสิ่นถิงเจียวเป็นท่านอ๋องเก้าที่เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ เป็นรอยด่างหนึ่งเดียวของราชวงศ์ เขาห่างไกลจากราชบัลลังก์ ไร้อำนาจ ไม่ร่ำรวย เป็นม้านอกสายตาของทุกคน ซ้ำยังโง่! ไม่น่าแปลกใจว่าใครๆมักมองข้ามเขาอยู่เรื่อย แม้กระทั่งศึกชิงบัลลังก์ ยังไม่มีใครส่งนักฆ่าสักคนมาลอบสังหารเขา... ดูเอาเถอะ! แต่แล้ววันหนึ่ง หญิงแกร่งกลับมาแต่งกับอ๋องห่วย เสียงหัวเราะเยาะจึงดังท่วมเมือง หากอินจู๋หลีต้องการชายงามไร้สมอง เสิ่นถิงเจียวก็ต้องการมารดาคนที่สอง เช่นนั้น... ก็ปล่อยให้พวกเขาจูบปากกันเถอะ

เพราะเคยถูกคนรักหักหลังอย่างเจ็บปวด ไป๋เฉียนเฉี่ยน นักฆ่าสาวผู้มีจิตใจเย็นชาจึงสาปส่งผู้ชายทั้งโลก ความตายที่ไม่ยุติธรรม ความอาฆาตแค้นและใจที่ไม่สงบสุขทำให้เธอย้อนเวลากลับมาในยุคจีนโบราณ ยุคที่บ้านเมืองยังเต็มไปด้วยเรื่องเล่าขาน ยุคที่ตำแหน่งฮ่องเต้คือเจ้าชีวิตเหนือผู้คนทั้งปวง เรื่องราวจะเป็นเช่นไร เมื่อไป๋เฉียนเฉี่ยนตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตนเองอาศัยอยู่ในร่างคุณหนูฟ่งหงหลวน บุตรสาวหัวอ่อนและไม่เป็นที่รักใคร่ของจวนเสนาบดี นางผู้ถูกคู่หมั้นสะบั้นรัก ซ้ำยังมีบรรดาแม่เลี้ยงและพี่น้องต่างแม่อีกนับสิบคอยกลั่นแกล้ง ไป๋เฉียนเฉี่ยน จะทำอย่างไรกับครอบครัวใหม่ที่แสนจะวุ่นวาย ทำอย่างไรกับบุรุษมากมายที่เข้ามาพัวพัน และ... ทำอย่างไร ให้หัวใจด้านชาของตัวเองยอมเปิดรับความรักครั้งใหม่ได้อีกครั้ง

เพราะเคยถูกคนรักหักหลังอย่างเจ็บปวด ไป๋เฉียนเฉี่ยน นักฆ่าสาวผู้มีจิตใจเย็นชาจึงสาปส่งผู้ชายทั้งโลก ความตายที่ไม่ยุติธรรม ความอาฆาตแค้นและใจที่ไม่สงบสุขทำให้เธอย้อนเวลากลับมาในยุคจีนโบราณ ยุคที่บ้านเมืองยังเต็มไปด้วยเรื่องเล่าขาน ยุคที่ตำแหน่งฮ่องเต้คือเจ้าชีวิตเหนือผู้คนทั้งปวง เรื่องราวจะเป็นเช่นไร เมื่อไป๋เฉียนเฉี่ยนตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตนเองอาศัยอยู่ในร่างคุณหนูฟ่งหงหลวน บุตรสาวหัวอ่อนและไม่เป็นที่รักใคร่ของจวนเสนาบดี นางผู้ถูกคู่หมั้นสะบั้นรัก ซ้ำยังมีบรรดาแม่เลี้ยงและพี่น้องต่างแม่อีกนับสิบคอยกลั่นแกล้ง ไป๋เฉียนเฉี่ยน จะทำอย่างไรกับครอบครัวใหม่ที่แสนจะวุ่นวาย ทำอย่างไรกับบุรุษมากมายที่เข้ามาพัวพัน และ... ทำอย่างไร ให้หัวใจด้านชาของตัวเองยอมเปิดรับความรักครั้งใหม่ได้อีกครั้ง