(A Woman who plays .io Games)

เธออยากลอง เขาเลยสนองให้

เฉินเฉียงรู้สึกตัวอีกครั้งก็มาอยู่ในยุค ที่มีสัตว์อสูร และผู้บ่มเพาะพลังเสียแล้ว ด้วยความบังเอิญเขาได้ใช้มือสัมผัสกับซากสัตว์อสูร ทำให้คนธรรมดาแบบเขาได้รับสายเลือดพิเศษ หลังจากที่เขาศึกษาระบบนี้ทำให้รู้ว่า เขาสามารถดูดความสามารถดั้งเดิมแบบสุ่มของซากศพได้ ไม่ว่าจะเป็นสัตว์อสูร หรือแม้แต่มนุษย์ ด้วยความสามารถนี้ทำให้เฉินเฉียงมั่นใจว่าเขาจะมีชีวิตรอดในยุคโลกาวินาศนี้ได้ ยิ่งเขาฆ่า!มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น

แนวเซ็กส์ มั่ว และตลก ลูกๆต้องการแม่เลี้ยงที่นิสัยดี คุณพ่อก็หื่นกาม ในบ้านผู้ดีตระกูลดังที่รวยล้นฟ้า มีพ่อกับลูกชายลูกสาว ลูกๆทั้งสองคนต้องการแม่คนใหม่ที่นิสัยดีและสวยจัด ฝ่ายคุณพ่อก็หื่นกาม พาสาวเข้าบ้านไม่เว้นวัน หน้าที่ลูกๆคือคอยคัดสาวๆที่ไม่ผ่านเกณฑ์ออกไป จะเหลือคนสุดท้ายที่ดีที่สุด และผู้หญิงคนนั้นเองที่ควรคู่เป็นคุณแม่เลี้ยงคนใหม่ แทนที่แม่คนเก่าที่จากไปอย่างสงบ *รัชชา=คุณพ่อ จอมทัพ=ลูกชายชั้นป.2 หงส์หยก=ลูกสาวชั้นป.1.

กลางดึกบนถนนสายเปลี่ยว ระหว่างทางที่ภูผา นักดนตรีหนุ่มขับมอเตอร์ไซค์ผ่านมาพบหญิงสาวคนหนึ่งเข้า เธอประสบอุบัติเหตุ เขาจำเป็นต้องช่วยเหลือ เมื่อถึงโรงพยาบาล และหญิงสาวได้สติ กลับพบว่าเธอจำอะไรไม่ได้เลย แม้แต่ชื่อของตนเอง ด้วยความสงสาร เขาจึงให้เธอมาอยู่กับเขาเป็นการชั่วคราว ทว่า... ความอ่อนหวานและรอยยิ้มที่มีให้เสมอทุกครั้งที่เขามองไปที่เธอ สั่นคลอนหัวใจที่ปิดตายของชายหนุ่ม เขาไม่อยากจะรักใครอีก แต่หัวใจกลับเรียกร้องให้ 'รัก' เธอ .... ชายหนุ่มเองก็ใช่จะทานทนไหว เขาไม่เคยมีอารมณ์รุนแรงมากมายขนาดนี้มาก่อนกับผู้หญิงคนไหน ไม่นึกว่าภายนอกที่ดูบอบบางไร้เดียงสา หากพอเสื้อผ้าหลุดจากเรือนกาย เธอก็เหมือนเชื้อเพลิงชั้นดีที่จุดไฟอารมณ์ของเขาให้คุโชน “ให้เราเถอะนะ” เขาเอ่ยของ่ายดาย และไม่ทันฟังคำอนุญาตของอีกฝ่าย ร่างที่หนาแข็งแรงกว่าก็ทาบทับลงบนกายของหญิงสาว....

พ่อเลี้ยงคนใหม่ที่เพิ่งเข้ามาดันมารู้ความลับว่าเขาชอบแอบดูแม่กับบรรดาผัวใหม่ของแม่มีอะไรกัน เขาจะต้องทำยังไงกับข้อเสนอที่ว่าจะเก็บเรื่องเป็นความรับให้โดยการที่เขาต้อง....ให้กับพ่อเลี้ยง

อุบัติเหตุเพียงเล็กน้อยแต่กลับพลิกชีวิตครั้งใหญ่ เมื่อทั้งสองได้สลับร่างกัน

อดีตกลายเป็นเรื่องฝั่งใจ ที่ทำให้เจ้าของโรงแรมอย่าง 'แอนดิว สมิธโจนส์' มองผู้หญิงทุกคนว่าหิวโหยเงินตรา และอำนาจมากกว่าความรักที่มีให้ต่อกัน แต่... เมื่อพบ 'พิมล' แม่บ้านที่เพิ่งเข้ามาทำงานในโรงแรม นอนทอดกายหลับพริ้มอยู่บนที่นอนนุ่มของเขา เธอทำเอาเขาเพ้อตามไปจน... ไม่เป็นตัวของตัวเองอย่างไรติดตามได้ในเล่มนะคะ

การกลับมาเจอกันในรอบ 4 ปี ทำให้รู้ว่าผู้ชายที่เคยแสนดี บัดนี้เขากลายเป็นปีศาจไปแล้ว “เราไม่น่ากลับมาเจอกันอีกเลย” “แล้วใครใช้ให้เธอแม่งกลับเขามาในชีวิตฉันล่ะวะ” “ฉัน..” “เสือกเข้ามาเอง แต่โทษทีว่ะ ตอนที่เธออยากไปจากฉันน่ะ..ฉันไม่ให้ไป”

เมื่อความเสียใจมันทำให้เธออยากลอง!!! "เรามาลอง...กันไหมค่ะ" ประโยคบ้าระห่ำที่ฉันพูดกับคนแปลกหน้าในคืนนั้น ฉันไม่นึกว่ามันจะนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของชีวิต... เส้นทางชะตาชีวิตที่เล่นตลก เพราะคำพูดเพียงประโยคเดียว... การโดนทรยศ และ การเจอกันโดยบัญเอิญ จนทำให้เกิดการเดิมพันท้าทายเล่นเกมบ้าๆ กันขึ้นมา โดยที่สาวเจ้าไม่รู้ตัวเลยว่า...มันจะนำพาให้ชีวิตเธอเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล!!! ------------------------------------------------------------------------------------------------ ...เธอจำต้องอยู่ต่อไป หรือ ตายเพื่อชดใช้เวรกรรม...ที่ตัวเองเป็นคนก่อขึ้น ------------------------------------------------------------------------------------------------

เกิดใหม่เป็นองค์หญิงน้อยจอมป่วน & ก๊วนสัตว์อลเวง เล่ม 5 (บทที่ 198-255) ขณะนี้สถานการณ์ทางชายแดนระหว่างแคว้นเป่ยหลงและแคว้นหนานซวนค่อนข้างตึงเครียด นอกจากนี้แม่ทัพจ้าวได้หายตัวไปอย่างปริศนา ยิ่งไปกว่านั้น ค่ายทหารหนานซวนยังส่ง ‘กองทัพมรณะ’ มากดดันฝ่ายเป่ยหลงอีกด้วย ในตอนนั้นเอง มู่ไป๋ไป่ได้เผชิญหน้ากับฮ่องเต้แคว้นหนานซวน?!

ดนัยกำลังมองหาเรื่องทำแก้เบื่อ เจ้าทอมที่มีชื่อน่ารักๆ ว่าที่รักดันมาเข้าตาเขา เกมเปลี่ยนสาวทอมให้เป็นสาวแท้จึงเริ่มขึ้น ใครจะเป็นผู้ชนะ ก็คงต้องดูกันที่ความสามารถเสียแล้ว ...รุกฆาตแบบรวบรัดจึงเป็นวิธีเริ่มเกมของดนัย

แม่มดทุกคนมีอายุยืนยาวนับเป็นพันๆ ปี เนื่องจากพวกหล่อนมีสูตรลับเฉพาะในการมีชีวิตเป็นอมตะ โดยการจับเด็กทารกแรกเกิดมาต้มกับยาสมุนไพร แต่เนื่องด้วยส่วนผสมที่เป็นเด็กทารกนี้ต้องใช้ตอนยังเป็นๆ เท่านั้น ด้วยเหตุนี้พวกหล่อนจึงถูกชาวบ้านที่เคียดแค้นไล่ล่าเอาไปเผาทั้งเป็น เพื่อไม่ให้ถูกไล่ล่าอีก เหล่าแม่มดจึงต้องหาสูตรการครองรูปโฉมสวยอมตะใหม่ จนกระทั่งพวกหล่อนก็ค้นพบวิธีการให้ตัวเองสวยอมตะอีกครั้ง นั่นคือต้องรีดเอาน้ำที่เป็นต้นกำเนิดชีวิตจาก 10 อย่างนี้ งูยักษ์ใต้น้ำ นกยักษ์แห่งป่าพิสดาร เสือจอมกลายร่าง จระเข้จอมหื่น กระทิงคลั่ง ออร์คจอมป่าเถื่อน มนุษย์หมาป่าตาเพชร ปีศาจม้าอเวจี มังกรยุโรป และสุดท้าย เทพเจ้ามังกร แต่การจะไปรีดน้ำที่เป็นต้นกำเนิดชีวิตไม่ใช่เรื่องง่ายดาย เพราะจะต้องทำตอนที่พวกมันเกิดคึกคักและรับน้ำต้นกำเนิดชีวิตจากพวกมันเข้าสู่ภายในร่างโดยตรงเท่านั้น สูตรยาวิเศษนี้จึงจะใช้ได้ผล !!! นิยายเรื่องนี้เป็นแนว เหมาะสำหรับผู้ใหญ่+พารานอร์มอล+ตลกร้าย แต่งขึ้นมาเพื่อสร้างความบันเทิงเท่านั้น กรุณาอ่านเพื่อคลายเครียดและสนุกไปกับมัน นิยายเรื่องนี้จัดอยู่ในประเภท No Children หรือเรท nc ผู้มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ไม่ควรอ่าน เนื่องจากนิยายในเรื่องต่อไปนี้อาจมีการใช้ทั้งคำหยาบคาย ความรุนแรง และการเล่าฉากบนเตียงปะปนอยู่ ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่านอย่างสูงเพื่อแยกแยะ คำเตือน กรุณาอ่านให้ดีๆ ก่อนตัดสินใจซื้อ ไม่ว่าทั้งเรื่องย่อ สำนวน และเนื้อหาภายใน เนื่องจากตัวผมสามารถเขียนได้หลายแนวทาง มันอาจไม่ใช่แนวที่คุณชอบอ่าน โดยเฉพาะตรงหน้าเรื่องย่อ ที่ควรอ่านให้ดีๆ เพราะผมจะเขียนอย่างชัดเจนว่าเน้นแนวทางของนิยายไปทิศทางไหน

“ง้องแง้งกวาดไถลิ้นน่าจะเพื่อทดสอบความไวของประสาทรับการเสียดสี ผลตอบรับเป็นทาเนียส่งเสียงครางกระเส่า “ พรีส พรีส” นิ้วง้องแง่งลงลึกในรายละเอียดว่า ภายในน้ำท่วมหรือยัง หมออย่างเขาไม่ได้คิดอะไรมากเลย ซูมเลนส์ของกล้องเข้าไปให้ใกล้สุด ไม่มีความสวยงามสีชมพูยับเยินด้วยการไถคราดของลิ้นอยู่ในกรอบภาพ ชัตเตอร์ไม่กดกัน”

“กานพลู”ไม่ได้ตั้งใจมาเป็นนางบำเรอของ “ยุทธวีร์” แต่เพราะพี่สาวอย่าง “ใบบัว”ทิ้งหนี้สินไว้ให้ก่อนหนีจากไปติดต่อไม่ได้ เมื่อทางเลือกมีไม่มากนัก เธอจึงยอมทำตามข้อเสนอของเขา แต่เมื่ออยู่ใกล้ชิดกัน เธอกลับละเมิดกฎที่ตั้งไว้ เผลอยกหัวใจให้เขาไปทั้งดวง .......... “ตัดสินใจได้แล้วสินะ” เขาถามย้ำอีกครั้ง เห็นอาการประหม่าของเธอแล้วก็อดกระตุกยิ้มขึ้นมาไม่ได้ “ฉันขอดูสินค้าหน่อย” “ดู...อะไรนะคะ” เธอเงยหน้าขึ้นอย่างงุนงง “สินค้า” เขาย้ำ

Call Me Fujoshi Girl

เขาแอบหลงรักเพื่อนสาวข้างบ้านมาตั้งแต่เด็กๆ

เฉินเฉียงรู้สึกตัวอีกครั้งก็มาอยู่ในยุค ที่มีสัตว์อสูร และผู้บ่มเพาะพลังเสียแล้ว ด้วยความบังเอิญเขาได้ใช้มือสัมผัสกับซากสัตว์อสูร ทำให้คนธรรมดาแบบเขาได้รับสายเลือดพิเศษ หลังจากที่เขาศึกษาระบบนี้ทำให้รู้ว่า เขาสามารถดูดความสามารถดั้งเดิมแบบสุ่มของซากศพได้ ไม่ว่าจะเป็นสัตว์อสูร หรือแม้แต่มนุษย์ ด้วยความสามารถนี้ทำให้เฉินเฉียงมั่นใจว่าเขาจะมีชีวิตรอดในยุคโลกาวินาศนี้ได้ ยิ่งเขาฆ่า!มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น

อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้หญิงสาวใสซื่ออย่าง 'แก้ว' มาพบกับ 'ภาคย์' หมอหนุ่มเย็นชา .... เด็กสาวร้องไห้อย่างไม่อาย “เพราะเกิดมาจน จึงต้องก้มหน้ารับความผิดที่ไม่ได้ทำ! ต้องเป็นฝ่ายขอโทษทั้งที่ไม่ผิด! ฉันอยากมาอยู่ตรงนี้เหรอ! ไม่ใช่พวกคุณที่พยายามให้ฉันมาอยู่ที่นี่ แล้วก็ทำให้ฉันได้เห็นธาตุแท้คนรวยๆแบบพวกคุณ ฉันกลายเป็นตัวตลก เป็นไอ้ขี้ขโมย มันคงสาแก่ใจพวกคุณมาก บอกให้รู้ไว้เลยนะ ชั่วชีวิตของฉันยากจนแค่ไหนก็ไม่เคยขโมยของใคร! ไม่เคยใช้วิธีสกปรกแกล้งคนอื่น คนในสลัมอย่างเรา แม้จะจนด้อยโอกาสทางการศึกษา แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเหลี่ยมจัดเหมือนพวกคุณ ที่หน้ายิ้มแย้มแต่เอามีดแทงคนข้างหลังได้” เธอเอ่ยประชดประชันด้วยความเจ็บปวด “แก้ว!” ภาคย์ครางเสียงอ่อน เขาเอื้อมมือไปเกลี่ยหยาดน้ำตาบนแก้มเด็กสาว

นางอยากเป็นศิษย์เทพสงคราม แต่เทพสงครามไม่รับศิษย์หญิง ดังนั้นนางต้องปลอมตัวเป็นชายทางเดียวเท่านั้นจึงจะได้เป็นศิษย์เขาสมดังใจ

ขอโอกาสให้รักแรกของเธอ ได้แก้ตัวสักครั้งจะได้ไหม? . เพราะงานวิวาห์ที่มีกำหนดจะจัดขึ้นในอีก 3 เดือนข้างหน้า มีเหตุให้ต้องล่มไม่เป็นท่า เพราะว่าที่เจ้าบ่าวซึ่งซุ่มคบหากันมา 8 ปีเต็ม โดยที่ไม่มีใครรู้จักว่าเขาคือใคร เลือกผู้หญิงคนใหม่เป็นเจ้าสาวแทนเธอ ทำให้ 'นับเก้า' ที่กลัวว่ามารดาของตนจะต้องอับอายขายขี้หน้า เพราะลูกกลายเป็นเจ้าสาวผู้อาภัพ ถูกเททั้งๆ ที่เตรียมงานไว้เสร็จสรรพพร้อมแต่ง ต้องเดินหน้าหาว่าที่เจ้าบ่าวคนใหม่ ผู้ที่ต้องมีอักษรย่อชื่อเล่นภาษาอังกฤษ ตรงกับอดีตแฟนหนุ่มแสนเฮงซวย แผนการอลวนเพื่อดำเนินวิวาห์อลเวงให้ลุล่วงจะประสบผลสำเร็จหรือไม่ ไปติดตามกันได้เลยค่ะ . . “ถึงว่า...ทำไมไอ้ไมลล์ไม่เอา” “...!!” “เธอมันไม่สมควรได้รับความรักจากใคร!” เพี๊ยะ!! ใบหน้าหล่อเหลาหันตามแรงกระแทกของฝ่ามือที่ฉันวาดลงบนหน้า ร่างฉันสั่นระริกด้วยความโกรธขณะยืนจ้องอีกฝ่ายตาไม่กะพริบ วินค่อยๆ หันกลับมามองกัน สายตาเขาดูเรียบนิ่งยากจะคาดเดาอารมณ์ ทว่ารัศมีความเกรี้ยวโกรธกลับแผ่ซ่านออกมารอบตัว จนฉันอดที่จะรู้สึกหนาวสันหลังไม่ได้ “นายไม่มีสิทธิ์มาพูดจาหมาๆ แบบนี้กับฉัน” ตึง!! ฝ่ามือใหญ่ที่ปล่อยทิ้งอยู่ข้างลำตัว ถูกยกขึ้นมาต่อยเข้ากับกำแพงอิฐ มันเฉียดหน้าฉันไปนิดเดียว เล่นเอาหัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ก่อนเจ้าของหมัดหนักๆ จะเอ่ยประโยคส่งท้ายและเดินจากไปในความมืด “เธอก็ไม่มีสิทธิ์มาเหยียบย่ำหัวใจฉันเหมือนกัน!!

คำโปรย... หากคุณแอบชอบใคร แต่ไม่ยอมบอก คุณคิดว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง อาจคิดเอาว่า... จะได้ไม่ต้องเสียใจเวลาถูกปฏิเสธ หรือ... คุณอาจไม่ได้รักกับเขากันแน่ บางครั้ง...มันอาจทำให้คุณคาดจากเขาไปทั้งชีวิต และนั่นคือเรื่องราวของ ตริณญ์ และ พิมพ์ฝัน หนึ่งหนุ่มหล่อผู้เย็นชาที่ใครๆ ต่างกล่าวหาว่าเขานั้นหยิ่งเกินไป กับ... หนึ่งสาวที่ใช้ชีวิตอย่างมัธยัสถ์หลังจากสมบัติของพ่อและแม่ถูกใครบางคนล้างผลาญไปจนหมดแล้วฆ่าตัวตายหนีความผิดพลาดของตัวเอง แต่จุดเริ่มต้นไม่ได้อยู่ที่การแอบชอบกันของพวกเขา แต่อยู่ที่การชิงทุนไปฝึกอบรมแพทย์ที่ต่างประเทศของมหาลัย และศิลป์ผู้อยากได้ทุนในครั้งนี้ คือตัวต้นเหตุของปัญหาใหญ่หลวงที่เกิดขึ้น พวกท้ายตามติดมาด้วย ประกายดาวน้องสาวบุญธรรมที่อยากได้พี่ชายอย่างตริณญ์มาเป็นคนคู่กาย และความเข้าใจมากมายที่เกิดขึ้น เพียงเพราะพวกเขาไม่พูดความจริงต่อกันอยากเปิดเผยใจ ** ** ** ฝากติดตามความชุลมุนวุ่นวายที่มาพร้อมกับความเศร้าแสนอบอุ่นของพวกเขากันด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคนค่ะ ** ** **

ถึงวัยจะห่าง ต่างกันแค่เอื้อม...มันก็เท่านั้น

เมื่อความรักระหว่างเขากับเธอก็น่าจะราบรื่นดี ถ้าเธอไม่ทำผิดต่อเขาโดยการหนีการแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้น โดยไม่บอกกล่าวใดๆ ...การตามล่า ทวงคืนหัวใจจึงเกิดขึ้น แต่แล้วเมื่อเขาได้รู้สาเหตุของการหนีครั้งนี้ เขาจึงทุ่มเททุกอย่างให้กับเธออีกครั้ง ไม่เว้นแม้แต่ชีวิต จนเขากลับกลายเป็นปีศาจร้าย... น้ำใสจะหาทางออกกับเรื่องนี้อย่างไรต่อไป ระหว่างเธอและเขาจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกมั้ย.... จอมใจมาเฟีย [Mafia’s Beloved] คำโปรย: “ถอยไปนะ!!!” “ไม่สู้แล้วเหรอ” น้ำใสกำปมผ้าขนหนูไว้แน่น ดวงตากลมจดจ้องเข้าไปในดวงตาสีเทาของเขาเขม็ง แม้ตัวเองจะเสียเปรียบแต่เธอไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ “จะเอายังไง” “นั่นสินะ! ไม่อยากเชื่อเลยว่าอย่างเราสองคนจะมาถึงจุดนี้ได้เหมือนกัน...ใครกันนะที่บอกรักกันได้ทุกเวลา...ไม่อายปากบ้างเหรอ” คำเย้ยหยันที่ถูกพ่นออกมามันไม่ได้แค่ทำร้ายจิตใจคนฟังเพียงฝ่ายเดียว ในทางตรงข้ามคนพูดน่าจะอาการสาหัสยิ่งกว่า “แล้วไง! คุณก็เหมือนของกินมีใครบ้างที่กินของเดิมซ้ำๆกันทุกวัน คำแรกมันก็ชื่นมื่นน่าลิ้มลองเป็นธรรมดา คำที่สองก็ยังน่าพิสมัย แต่คำต่อๆไปใครจะยังกลืนมันลงละในเมื่อรู้รสชาติแล้ว เมื่อถึงเวลาก็ต้องหารสชาติใหม่ๆมาลอง...ใช่มั้ย” แววตาของเอ็ดเวิร์ดเปลี่ยนไป สีหน้าและแววตาของน้ำใสมันช่างเข้าได้กับคำพูดของเธอเสียจริง นี่เขาเกิดหวั่นไหวใช่เหรอเปล่าว่าเธอคิดอย่างที่พูดจริงๆ ความเบื่อหน่ายอย่างงั้นเหรอ... “ได้!!! ในเมื่อเธอเบื่อรสชาติที่ฉันอุตส่าห์ปรุงแต่งมันเพื่อเธอคนเดียว งั้นลองรสชาติใหม่ก็...แล้ว...กัน!” อร้ายยยย!!! น้ำใสร้องดังลั่นเมื่อเอ็ดเวิร์ดกระชากผ้าขนหนูออกจากการปกป้องเรือนกายเปลือย ควับ!!! แรงเขากับแรงเธอมันเทียบกันไม่ได้หรอก ควับ!!! และอีกผืนที่หลุดล่วงไปคือของเขา สองร่างเปลือยเปล่าแนบชิดกัน เมื่อน้ำใสพยายามจะหนีให้พ้นจากรัศมีไอร้อนของร่างกายเขาที่พวยพุ่งออกมากระทบพื้นผิวเนียนของเธอ