อีบุคยอดนิยม

มาเฟียระบายรัก
มาเฟียระบายรัก
มะนาวสีชมพู
  • รักโรแมนติก
แนะนำตัวละคร ขวัญฤทัย มงคลสวัสดิ์ อายุ 22 ปี (ลิลิน) นักศึกษาฝึกงานปีสุดท้าย เธอไปเลี้ยงฉลองกับเพื่อนที่ได้ที่ฝึกงานกัน เธอเมาจนไม่มีสติ เผลอไปมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนหนึ่ง และเธอก็จำหน้าเขาไม่ได้ แล้วในที่สุดโลกมันก็กลม...บังเอิญเจอกัน คริสเตียน คาร์โด้ อายุ 34 ปี (คริส) เขาเป็นมาเฟียแห่งอิตาลี มาเปิดธุรกิจในไทย เขาหล่อ และรวยมาก เขาไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้อย่างที่คนอื่นๆ เข้าใจ แต่เขาชอบซื้อกิน เพราะเขายังไม่เจอคนที่ทำให้เขาสามารถรู้สึกรักได้ วันหนึ่งเขาได้เจอกับยัยขี้เมาโดยบังเอิญ แล้วเกิดสนใจเธอขึ้นมา เขาและเธอมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันในคืนนั้น แต่พอเขาตื่นขึ้นมา เขากลับไม่เจอเธอแล้ว…
อัจฉริยะสมองเพชร เล่ม 43 (天道图书馆)
อัจฉริยะสมองเพชร เล่ม 43 (天道图书馆)
Heng Sao Tian Ya
  • Action-กำลังภายใน
หนังสือแนวแฟนตาซีที่ฮอตที่สุดในปี 2017, จางเซวียนข้ามไปอีกโลกหนึ่งโดยบังเอิญ ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองกลายเป็นครูไปเสียแล้ว ซ้ำยังเป็นครูที่ไม่เก่งและกำลังจะถูกไล่ออกอีกด้วย ทว่าจางเซวียนกลับพบความลับอันยิ่งใหญ่ของร่างใหม่ร่างนี้ นั่นก็คือ... เขามีสมองเพชร! ในสมองของครูหนุ่มคนนี้แอบซ่อน 'หอสมุด' ขนาดใหญ่ไว้ด้านใน ไม่ว่าอะไรก็ตามที่จางเซวียนเห็น ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของ ล้วนถูกเก็บสู่คลังหนังสือในรูปแบบของสมุดเล่มหนึ่ง ก็ถ้าในเมื่อมีไอเท็มสุดยอดนี้อยู่กับตัวแล้ว ใครยังจะกล้าเรียกเขาว่าครูกระจอกอีก?!
ร้อนรัก...พิศวาสนางไพร (3P)
ร้อนรัก...พิศวาสนางไพร (3P)
มะนาวเปรี้ยวจี๊ดหวานซ่า
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
“พวกนี้มันคืออันใดกันหรือ” ไม่พูดเปล่า ชี้นิ้วไปด้านหน้า “อันนี้เรียกโซฟา ไว้สำหรับนั่ง นอน หรือจะทำเรื่องอย่างว่าก็ได้” เป็นแก้วที่บอก พลางยกยิ้มที่มุมปากเมื่อพูดเรื่องนั้น “ส่วนนั่นคือโซนทำอาหาร หรือห้องครัว มีโต๊ะไว้สำหรับทานอาหาร หรือทำเรื่องแบบนั้น” หล่อนยังไงกล่าวต่อ พลางยกคิ้วขึ้น “ส่วนนี้คือห้องน้ำ ไว้สำหรับอาบน้ำหรือเรื่องนั้นเหมือนกัน” แก้วชี้นิ้วไปด้านหน้า ซึ่งเป็นห้องถัดไปจากโซนห้องครัว “นะ นี่อย่างบอกนะว่าพวกมนุษย์ผสมพันธ์กันได้ทุกที่” นางไพรถามด้วยความตกใจ แต่เรียกร้อยยิ้มของแก้วและเสียงหัวเราะของฉลาม “มันก็ไม่เชิง อยู่ที่ว่าอยากจะมีอะไรตรงไหนก็เท่านั้น อย่างเช่นบนรถเหมือนเมื่อวานไง” ครั้งนี้เขาเป็นคนกล่าว พลางสาวเท้าไปหานาง และใช้ปลายนิ้ววาดลงไปที่ใบหน้าของหญิงสาวอย่างเสน่หา
ไฟในเพลิง
ไฟในเพลิง
เกสรน้ำเงิน
  • แรงชัดจัดเต็ม
“อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นจะหาว่าฉันไม่เตือนไม่ได้” หล่อนขู่เขาอย่างไม่เกรงกลัว มือบางกุมมีดด้านหลังไว้มั่นแล้วเลื่อนมันลงมาข้างลำตัวเตรียมพร้อมหากว่าเขาหน้ามืดขึ้นมาจริงๆ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ หรือแค่คิดอยากกลั่นแกล้งหล่อนเพียงเพราะความสนุกของเขาก็ตามเถอะ “ขู่เก่งเหมือนกันนะ คนอย่างคุณมีอะไรที่ผมจะต้องกลัว” เขาว่าท้าท้าย แล้วรวบเอาเอวเล็กดึงเข้าหาตัว พร้อมกับก้มหน้ามายังใบหน้าเรียวในความมืด ใบหน้าสวยหวานนั้นไม่ได้หลบเขาอย่างที่เขาคิดไว้นั่นทำให้เขารู้สึกประหลาดใจพอสมควร คงระทวยเลยสิท่า! เขาคิดกระหยิ่มในใจ หึ…ดำรงวิกุลก็ไม่ได้แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นนักหรอก…แต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อรู้สึกว่าหน้าท้องเขามีอะไรทิ่มเข้าให้ ใบหน้าของเขาห่างจากหล่อนเพียงแค่ลมหายใจกั้น มองผ่านความมืดสลัวเห็นรอยยิ้มที่มุมปากสวยนั้นอยู่รำไร หากแต่เขาคงไม่รู้หรอกว่าหญิงสาวรู้สึกสั่นไหวแค่ไหนกับสัมผัสอันใกล้ชิดนั้น “หยก!” เขาแทบพูดไม่ออกและไม่อยากจะเชื่อ ใบหน้าเรียวแหงนเงยมองเขาและก้าวเท้าเข้ามาชิดเขามากขึ้น ยื่นเรียวปากอวบอิ่มยั่วยวนความต้องการในกายของเขาให้ลุกโชนขึ้นมาลมหายใจร้อนผ่าวทั้งของเขาและของหล่อนต่างราดรดรินไปหากันอยู่นานหลายวินาที คนทั้งสองจ้องตากันอยู่เนิ่นนาน แต่แล้วมือเรียวก็เริ่มกระทุ้งมีดแหลมเล็กนั่นอีกครั้ง เพื่อเป็นสัญญานให้รู้ว่าหล่อนกำลังรุกและเขาควรจะถอยเสียแต่โดยดี “ถอยออกไป…ไม่งั้นฉันควักไส้คุณออกมาสาวเล่นแน่!” เสียงของหล่อนแข็งกร้าวไม่เบา พร้อมกระทุ้งมีดเล็กนั่นเข้าอีก เขารู้สึกเจ็บจี๊ดแสบๆ คันๆ เข้าให้จริงๆ แล้วก็เริ่มก้าวเท้าถอยออกห่าง เมื่อเท้าของหล่อนขยับเข้ามาใกล้มากขึ้นไปอีก นั่นหมายถึงมีดเล็กก็ทิ่มหน้าท้องมัดกล้ามของเขาเหมือนกัน ดูท่าว่าหล่อนคงไม่ได้ขู่เล่นๆ เหมือนอย่างที่เขาเคยคิดไว้ ชายหนุ่มร่างสูงจึงยอมยกมือทั้งสองข้างขึ้นเป็นสัญญาณว่ายอมแพ้ และถอยออกห่างจากหล่อนไปหลายก้าวจนยืนชิดติดกับฝาผนังอีกด้าน แล้วเขาก็เห็นมือเล็กถือมีดจ่อขู่เขาไว้อยู่อย่างนั้นเหมือนเดิม “คนอย่างผมไม่คิดจะเอาคนใช้มาทำเมียหรอก!” เขากลืนน้ำลายลงคอหลังจากพูดจาดูถูกดูแคลนหล่อนเสร็จแล้ว เพราะก่อนหน้านี้เขารู้ดีว่าห้ามใจตัวเองยากลำบากเข้าไปทุกที เขาไม่ได้เมาแม้จะดื่มไปก่อนหน้านี้ แต่ใบหน้าของหล่อนมันลอยวนเวียนอยู่ตลอดเวลานั้นต่างหาก รูปร่างสวยงามนั้นอีกมันทำให้เขาเกิดบ้าดีเดือดอยากจับต้องลูบคลำขึ้นมาเสียดื้อๆ แม้จะเตือนสติมานับครั้งไม่ถ้วนว่าดำรงวิกุลคือศัตรูตัวฉกาจ
อลวนรักหมอชิงลั่ว เล่ม 3
อลวนรักหมอชิงลั่ว เล่ม 3
森森 著
  • ดราม่าน้ำตาริน
[บทที่ 121-180] เรื่องวุ่นวายชวนปวดหัวยังมาเยือนอวี้ชิงลั่วไม่หยุด​ ล่าสุดเจ้าเด็กหนานหนานเกิดติดใจในรสชาติอาหารชาววังจนถึงกับติดสอยห้อยตามท่านอ๋องน้อยเข้าไปยังพระราชวังในเมืองหลวง​ และได้เจอกับซื่อจื่อน้อยผู้ถูกขังลืมจนเป็นสหายกัน​ แต่ในขณะเดียวกันเรื่องราวความลับอันไม่ชอบมาพากลบางอย่างในราชวงศ์​แห่งอาณาจักร​เฟิงชางก็ค่อยๆ​ ถูกเปิดเผยออกมาทีละน้อย ถูกบุตรชายลากเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องยุ่งเหยิงในราชวงศ์​เช่นนี้​ หมอปีศาจอย่างนางจะทำเช่นไร​ ติดตามเอาใจช่วยได้ใน​ 'อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว'​ เล่ม​ 3
พิศวาสเฉพาะกิจ
พิศวาสเฉพาะกิจ
วรัมพร
  • Romance Lover
“ผมจะออกไปข้างนอก คุณนอนเถอะ” พันธกานต์บอกกล่าวแล้วก็สะดุ้ง เลือดในกายฉีดพล่านเมื่อมือเล็กแสนซนลูบไปโดนบางอย่างที่อยู่ใต้กางเกง “ไม่นอน” “เกวิตา!” พันธกานต์ตวาดเรียกเสียงดัง หวังจะให้เลขาสาวหยุดก่อกวนร่างกายของเขา “เกิดมาเกลียวไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายคนไหนเลย ขอเกลียวใกล้ชิดคุณพันหน่อยนะ” คนที่ดื่มไวน์เพื่อเรียกความกล้าของตัวเองออกมา เริ่มปลดกางเกงของเจ้านายหนุ่ม “เกวิตา นี่คุณทำบ้าอะไร” “ขอเกลียวดูหน่อย” “แล้วคุณจะดูอะไร” พันธกานต์ถามทั้งที่ตอนนี้เลขาสาวกำลังยุ่งกับกางเกงของเขา ไม่รู้จะปลดหรือจะลูบคลำตรงนั้นของเขา แต่ดูจะอย่างหลังมากกว่า เพราะเจ้าตัวลูบเอา...ลูบเอา “ไม่รู้สิ เกลียวอยากดู อยากดูหมดเลย” คนที่มีสติแต่ไม่เต็มร้อยตอบกลับเสียงหวาน ส่วนคนฟังก็พยายามอย่างยิ่งที่จะข่มอารมณ์แตกกระเจิงของตัวเอง แต่ให้ตายเถอะ! เขาข่มไม่ได้แล้ว!
Cold Cool ปิ๊งรักนายจอมเย็นชา
Cold Cool ปิ๊งรักนายจอมเย็นชา
กระรอกน้อยที่หายไป Lost Squirrel
  • Comedy-Relax
ผ่านไปประมาณสักสองชั่วโมงได้ เรียกได้ว่าฉันนั่งจนรากงอกแล้ว จึงเดินออกไปด้านนอกร้านเพื่อยืดเส้นยืดสาย แต่แล้วสายตาของฉันก็ไปป๊ะเข้ากับนายโคลท์เจ้าเดิม แต่เดี๋ยวก่อน ไม่ใช่สิ ๆ ฉันขยี้ตา นี่ไม่ใช่โคลท์ แต่เป็นคูลท์ ค่ะ !! ฉันจำคูลท์ได้จากไฝใต้ตา และท่าทีที่ดูเย็นชา ๆ หยิ่ง ๆ นั่น -_-++ คูลท์มาพร้อมกับเจ้าน้ำเย็นค่ะ อะไรกันผู้ชายบ้านนี้ ‘คนเลี้ยงหมา’ กันทั้งพี่ทั้งน้องเลยเหรอเนี่ย “สวัสดี ^^” ฉันทัก เมื่อเขาเดินจูงน้ำเย็นซึ่งเริ่มโตขึ้นจากเมื่อครั้งที่แล้วเข้ามาในระยะสายตา “สวัสดี” คูลท์ตอบเรียบ ๆ เขามาหยุดยืนที่ตรงหน้าฉัน
คืนหวามพันธนาการใจ
คืนหวามพันธนาการใจ
วรัมพร
  • Romance Lover
“อยู่นิ่งๆ ก่อนได้ไหม ผมจะคุยเรื่องสำคัญ” “คุณก็ปล่อยฉันไปสิ จะมากอดรัดฉันไว้ทำไม” ลลิสาตอบกลับเสียงเขียว ก่อนจะทั้งหยิกทั้งผลักคนตัวใหญ่ “นิ่ง!” เขาดุแล้วรับสายจากคนในวังของผู้เป็นย่า จากนั้นดาเนียลก็คุยไม่กี่คำก็วางสาย ด้านลลิสาก็ยอมนิ่งจนเขาคุยโทรศัพท์จบ เธอก็เริ่มแผลงฤทธิ์อีกรอบ “ถ้าไม่ปล่อย คุณเจอดีแน่” ลลิสาขู่ฟ่อๆ เมื่อดิ้นจนเหนื่อยแล้วก็ยังไม่หลุดจากอ้อมกอดที่รัดแน่น “ทำไม จะกระทืบเท้า หรือจะยกเข่าทะลวงหว่างขาผม” ลลิสาเม้มปากแน่นเมื่อคนตัวใหญ่รู้ทัน “งั้นก็ฟังผม” “ฉันไม่ฟัง!” “งั้นผมจูบ!” ลลิสาเงยหน้าขึ้นมองตาขวางทันที ก่อนจะยกมือผลักใบหน้าหล่อเหลาออกห่าง เมื่อเขาโน้มหน้าลงมาใกล้ ทั้งที่ตอนนี้ก็ใกล้กันมากเกินไปแล้ว “จะฟังผมดีๆ ไหม” “ฟังก็ได้!” “ว่าง่ายๆแบบนี้สิ น่ารักขึ้นเยอะ” ลลิสาเบ้ปากใส่ “ผมจะหาหลักฐานไปพิสูจน์กับพ่อกับพี่ชายคุณให้ เรื่องที่อดีตคู่หมั้นของคุณเป็นชู้กับแม่เลี้ยง แต่ผมมีข้อแม้ว่าคุณต้องพูดความจริงเรื่องอดีตคู่หมั้นของคุณกับผม” ดาเนียลต่อรอง เพราะเขาต้องการรู้ความรู้สึกจริงๆ จากใจของหญิงสาว คนที่เขาจะให้เป็นภรรยาและแม่ของทายาท ลลิสานิ่งไม่ตอบโต้ “ผมอยากรู้ว่าคุณยังรักอดีตคู่หมั้นของคุณอยู่หรือเปล่า”