คำโปรย ‘การรักเขาคือความผิดพลาดเดียวในชีวิตเธอ’ 200กว่าปีผ่านไปแล้ว เขายังกลัวจะได้ยินประโยคนั้น เลยทั้งไม่รุกและไม่ถอยจนคนที่ลืมคำพูดตัวเองไปนานแล้วต้องเป็นฝ่ายรุกเสียเอง เพราะอะไรที่ถูกใจแล้ว เธอไม่เคยปล่อยมือ ความอาลัยอาวรณ์เป็นเรื่องของคนที่เจ็บไม่รู้จักจำ และมักจะจำแต่คนที่ทำให้เจ็บ ไม่ว่าจะผ่านไปนานขนาดไหน เซียวเยี่ยนจื่อก็ไม่ใช่คนที่ชอบทำอะไรโง่ๆ แบบนั้น เธอไม่มีวันทำพลาดซ้ำสองด้วยการกลับไปรักคนที่เคยทำให้เธอเจ็บ แต่เซียวเยี่ยนจื่อไม่มีวันรู้ว่าคนที่จีบเธอ (?) แบบแปลกๆ จนเธอที่หลงใหลในตรรกะและเหตุผลจากที่แค่สงสัยก็เริ่มสนใจขึ้นมาแล้วนั้น เคยเป็นความผิดพลาดของเธอ ส่วนเขา ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอเองก็สนใจเขาอยู่บ้างเหมือนกัน เขากลับลังเล ทั้งไม่รุกและไม่ถอย เพราะกลัวว่าจะได้ยินประโยคนั้นอีก... ‘การรักเขาคือความผิดพลาดเดียวในชีวิตเธอ’ เธอเป็นคนพูดแต่เขาเป็นคนจำ ถึงจะผ่านมานานขนาดนั้นแล้วแต่เขากลับไม่มีสิทธิ์จะลืมมัน จนกว่าการรักเขาจะไม่ใช่ความผิดพลาดในชีวิตเธออีก เขารอเธอได้ไม่ว่าอีกกี่ร้อยปี เพราะสุดท้ายแล้วเขาก็ยังจะรักได้แค่เธออยู่ดี ------------------ คำชี้แจง - นิยายจำนวน 3 เล่มจบ - จบไม่ดราม่าค่ะ

เจตภพ พ่อเลี้ยงหนุ่มใหญ่แห่งปางไม้ รสนิยมเรื่องบนเตียงชอบความตื่นเต้น จัดเต็ม ความหล่อและความแซ่บ จะขนาดไหน ลินิน สาววัยกระเตาะอยากรู้รสชาติ ความถึงใจซะจริง

***นิยายเรื่องนี้แนวเพื่อนกินเพื่อนนะคะ*** "ฟังนะเติ้ง ฉันจะเห็นแกตัวทำร้ายแกได้ยังไง แกก็รู้ว่าก่อนหน้าที่ฉันจะนอนกับแก ฉันไปทำอะไรมา ฉันคงทำร้ายแกไม่ได้ แกปล่อยฉันเถอะนะ พรุ่งนี้ฉันจะเอาเด็กออก ทุกอย่างก็จบ อย่าให้เรื่องนี้มาทำลายมิตรภาพของเราเลย ฉันยังอยากเป็นเพื่อนกับแกตลอดไป แกกลับไปเถอะนะ"ปรายฟ้าตอบ นี่คือสาเหตุหนึ่ง ที่เธอไม่เคยลุกขึ้นมาโวยวายหรือเรียกร้อง สิ่งที่ธนดลทำกับเธอ เพราะเธอกลัวเสียคำว่าเพื่อน ไม่มีมิตรภาพอะไรจะยั่งยืน เท่ากับคำว่าเพื่อน "ไม่ๆๆๆปรายแกฟังฉันก่อน สิ่งแรกที่ฉันอยากจะบอกก็คือ ฉันรักแกนะปราย รักมากและก็รักมานานแล้ว"ธนดลตัดสินใจพูดความในใจออกไป เพราะถ้าเขายังเก็บมันเอาไว้ ปรายฟ้าก็จะเข้าใจเขาผิดไปตลอดกาล "เติ้ง!"ปรายฟ้าตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน ร่างสูงใช้จังหวะนี้แทรกตัวเข้ามาในห้อง แล้วปิดประตูลงกลอน ขังตัวเองเอาไว้ เธอจะได้ไม่ต้องไล่เขาอีก "นั่งก่อนนะปราย กำลังไม่สบายอยู่"ธนดลสัมผัสถึงความเย็นที่ฝ่ามือเล็ก จึงประคองหญิงสาวมานั่งที่เตียงนอน โดยเขานั่งลงกับพื้น แล้วเปลี่ยนจากการกุมมือ มาเป็นกอดเอวเธอเอาไว้ เพราะสิ่งที่เขาจะพูดต่อไป สุ่มเสี่ยงกับชีวิตเขามาก "ขอบใจนะที่แกรักฉัน แต่ฉันคงรับรักแกไม่ได้ ฉันไม่คู่ควรกับแกหรอก"ปรายฟ้ายังยืนยันคำเดิม ผู้หญิงมีตำหนิอย่างเธอไม่คู่ควรกับเขา ต่อให้ธนดลจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดีพร้อมก็เถอะ แต่เธอเป็นผู้หญิง และเธอไม่อยากให้เขาต้องมารับผิดชอบลูกของคนอื่น "ฟ้าแกฟังฉันนะ ขอโอกาสให้ฉันได้อธิบายได้ไหม ผู้ชายคนนั้นคือฉันเอง คนที่นอนกับแกคืนนั้นคือฉัน ฉันรักแก รักจนฉันไม่สามรถให้ใครมาทำอะไรแบบนั้นกับแกได้ ฉันก็เลยปลอมตัวแล้วก็มานอนกับแก"แขนแกร่งที่กอดรอบเอวอวบ กระชับขึ้นอีกนิด ธนดลหลับตา เตรียมตัวรอรับฟังคำด่าทอ หรืออะไรก็ได้ ที่เธอจะเอามาลงโทษเขา แต่มันกลับตรงกันข้าม เมื่อสิ่งที่เขาได้รับคือเสียงสะอื้น ของคนที่เขากอดเอาไว้ เมื่อเธอไม่ร้องโวยวาย เขาก็ยิ่งรู้สึกผิด "ปราย...ฉัน" "สนุกมากไหม ที่ทำแบบนี้"คำถามง่ายๆ แต่ทำให้คนตอบรู้สึกหนัก เหมือนมีใครเอาหินมาถ่วงไว้ที่คอ "แกหลอกฉันได้ยังไง แกทำฉันได้ยังไง"มือบางพยายามแกะมือที่เอวออก เมื่อเขายังรัดแน่น เธอก็เปลี่ยนมาใช้เล็บจิก ข่วน เท่าที่เธอจะทำได้ การทำโทษของเธอ ไม่ได้ทำธนดลรู้สึกระคายผิวเลยสักนิด "ฉันรักแกไงปราย รักจนให้ใครหน้าไหนมายุ่งกับแกไม่ได้ ก็เลย..." "ก็เลยหลอกฉัน...แกรู้ไหมว่าฉันเครียดแค่ไหน ฉันแค่ไหนกลัวไปหมดทุกอย่าง กลัวท้อง กลัวติดโรค แต่แกกลับเฉย แกนั่งดูฉันตีอกชกหัว เป็นบ้าเป็นบอมาเป็นเดือนๆ แกได้ยังไง"พูดพร้อมกับผลักหน้าคนที่ซบลงมากับตักให้ออกห่าง ไม่ต้องมาประจบ ไม่ต้องมาง้อ เธอไม่ยกโทษให้เขาหรอก ***ฝากนายเติ้งตัวร้ายกับยายปรายตัวแสบด้วยนะคะ***

คำโปรย ‘การรักเขาคือความผิดพลาดเดียวในชีวิตเธอ’ 200กว่าปีผ่านไปแล้ว เขายังกลัวจะได้ยินประโยคนั้น เลยทั้งไม่รุกและไม่ถอยจนคนที่ลืมคำพูดตัวเองไปนานแล้วต้องเป็นฝ่ายรุกเสียเอง เพราะอะไรที่ถูกใจแล้ว เธอไม่เคยปล่อยมือ ความอาลัยอาวรณ์เป็นเรื่องของคนที่เจ็บไม่รู้จักจำ และมักจะจำแต่คนที่ทำให้เจ็บ ไม่ว่าจะผ่านไปนานขนาดไหน เซียวเยี่ยนจื่อก็ไม่ใช่คนที่ชอบทำอะไรโง่ๆ แบบนั้น เธอไม่มีวันทำพลาดซ้ำสองด้วยการกลับไปรักคนที่เคยทำให้เธอเจ็บ แต่เซียวเยี่ยนจื่อไม่มีวันรู้ว่าคนที่จีบเธอ (?) แบบแปลกๆ จนเธอที่หลงใหลในตรรกะและเหตุผลจากที่แค่สงสัยก็เริ่มสนใจขึ้นมาแล้วนั้น เคยเป็นความผิดพลาดของเธอ ส่วนเขา ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอเองก็สนใจเขาอยู่บ้างเหมือนกัน เขากลับลังเล ทั้งไม่รุกและไม่ถอย เพราะกลัวว่าจะได้ยินประโยคนั้นอีก... ‘การรักเขาคือความผิดพลาดเดียวในชีวิตเธอ’ เธอเป็นคนพูดแต่เขาเป็นคนจำ ถึงจะผ่านมานานขนาดนั้นแล้วแต่เขากลับไม่มีสิทธิ์จะลืมมัน จนกว่าการรักเขาจะไม่ใช่ความผิดพลาดในชีวิตเธออีก เขารอเธอได้ไม่ว่าอีกกี่ร้อยปี เพราะสุดท้ายแล้วเขาก็ยังจะรักได้แค่เธออยู่ดี ------------ คำชี้แจง - นิยายจำนวน 3 เล่มจบ - จบไม่ดราม่าค่ะ

เรื่องราวของเด็กหนุ่มนาม เสวี่ยหมิง อจัฉริยะน้อยผู้ถูกโชคชะตากลั่นแกล้งให้ สูญเสียดวงตาหนึ่งข้าง ความสามารถดถอย จนเห็นซึ้งซึ่งน้ำใจของผู้คน ยามล้มแม้ยากลำบาก แต่เมื่อลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง เสวี่ยหมิงตั้งมั่นกับตัวเองว่าต้องแข็งแกร่งขึ้น และจะไม่มีวันก้มหัวให้กับโชคชะตา เพื่อก้าวไปยังเส้นทางแห่งผู้ฝึกตนที่ต่อต้านฝ่าฝืนกฏสวรรค์

ฉันแอบรัก 'พี่ชายต่างสายเลือด' มาสิบกว่าปี...แต่เขาไม่เคยรักฉัน…แต่แล้วฉันก็พลาดไปมีอะไรกับเขาจนเกิด ‘สัญญากาย’ ขึ้นมา ----- “ห้ามไปไหนนะ ซานไม่ให้พี่ไป ยังไงพี่ก็ต้องกินเลือดซานอยู่ดี และซานไม่มีทางเลิกชอบพี่ด้วย!” “จะเอายังไงห้ะ ยัยซาน ให้พี่ทำยังไงเธอถึงจะเลิกชอบพี่ไปซักที มันน่าเบื่อ” เจ้าตัวดีกลืนน้ำลายลงคอจนโชคเกอร์ลูกไม้สีดำที่พาดบนลำคอระหงบดบังรอยคมเขี้ยวที่มีเลือดซึมจางๆ ขยับไหว ร่างสูงเบือนหน้าหนีภาพยั่วตาตรงหน้าแล้วท่องในใจว่านั่นน้อง น้อง น้อง “รักกับซานคืนนี้… กล้ามั้ยล่ะคะ ถ้าพี่กล้า ซานจะเลิกชอบเลิกวุ่นวายกับพี่” เจ้าของเรือนผมดำขลับยาวถึงกลางหลังหลบตาอ้ำอึ้งพูดเสียงค่อย ใบหน้าแดงจัดไปถึงใบหูเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ คิ้วกระตุกขึ้นมาทันที “รัก? หมายถึงให้นอนกับน้องนะเหรอ” คนตัวโตแค่นยิ้มร้ายออกมาด้วยสีหน้าเอาจริง เพราะเริ่มจะทนไม่ไหวกับอาการรุ่มร้อนในกาย “แน่ใจมั้ยที่พูดแบบนี้”

เพราะดวงซวย? เพราะสวรรค์จงใจแกล้ง? หรืออาจจะเป็นชะตาฟ้าลิขิตให้เธอต้องมาอยู่ที่นี่..ในภพนี้ เพื่อเป็น ‘ฮูหยินใหญ่ จวนสกุลหวัง’ ทั้งสวรรค์และชะตาฟ้าก็บ้าเต็มทนละ!!!

เรื่องราวดูเหมือนจะแย่ขึ้นทุกขณะ เมื่อฮัวหนิงเซียนจะต้องเข้าไปยุ่งกับคนที่นางไม่อยากยุ่งที่สุด... ทั้งหวางเจ้าปัญหาทั้งสองพระองค์ ทั้งองค์ฮ่องเต้แห่งเฉียนฉิน ไหนจะพ่วงมาด้วยปัญหานานับประการ ที่ไม่ว่าจะนับอย่างไรแล้วก็ไม่คุ้มค่าเอาเสียเลยกับการที่จะเอาชีวิตของตัวเองไปเสี่ยง แต่ถึงอย่างนั้นราวกับว่าเป็นเงาตามตัว ไม่ว่าจะวิ่งหนีเท่าไหร่ก็ไปไม่พ้นเสียที ครั้นจะขว้างงูก็กลัวจะไม่พ้นคอ ครั้นจะเข้าข้างกบฏก็ดันรู้อนาคตเสียแล้วว่าไม่ชนะ ทางเลือกที่เหมือนจะไม่ได้เลือกนั้นทำให้ฮัวหนิงเซียนลำบากไม่น้อยทีเดียว ...แล้วชายคนนั้น ฉินหยางอี้ที่ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็ไม่อาจจะมองสีของเขาออกเลยสักที... “ชีวิตหลังความตายมันลำบากได้ขนาดนี้เชียวหรือ”

เมื่อไม่อาจเลี่ยงบาลีหรือปฏิเสธได้อีกต่อไป แน่ล่ะ! สำหรับฟ่านหยางสือแล้วการต้านกบฏคือหายนะ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เลือกแล้ว ทางแห่งหายนะที่ไม่ว่าจะมองทางไหนก็ไม่คุ้มเอาเสียเลยกับการเลือกครั้งนี้ กบฏกังฉินผู้คิดแต่เรื่องอำนาจต่อรอง ราชสกุลที่ง่อนแง่นไม่มีคนมารองรับ การต่อสู้ของกุนซือ หมากต่อหมาก ปัญญาต่อปัญญา การต่อสู้ระหว่างอาชญากรจอมกะล่อนจากอนาคตกับยอดเสนาบดีที่มีพรรคพวก …ไม่ว่าอย่างไรก็เสียเปรียบไม่ใช่หรือ… นอกจากจะไม่มีพรรคพวกและกำลังแล้วยังพ่วงภาระทั้งศักดิ์ศรี และความมั่นคงของราชสกุล ราวกับเป็นถุงทรายเปียกน้ำที่เธอต้องหิ้วข้ามสมรภูมิไปอย่างไรอย่างนั้น “ทางชนะก็ไม่มี ทางหนีก็เช่นกัน”

เธอกับครอบครัวต้องหลบหนีพวกคนชั่ว เพียงเพราะยาเพิ่มสมรรถภาพร่างกายที่คิดค้นขึ้น ทำให้เธอต้องพลัดพรากจากครอบครัว ก่อนหนีเธอยังถูกยาปลุกเซ็กส์อีก เวรเอ้ย!

การก่อสร้างร้านขายผักของอวิ๋นซิ่วชิงใกล้จะเสร็จสิ้นเต็มทีแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแค่นาง ต้องเตรียมทำพิธีเปิดร้านเท่านั้น แต่ในขณะเดียวกัน โอกาศที่นางจะได้ใช้ทักษะทาง ทางการแพทย์ก็มีมาเรื่อย ๆ ไม่ว่าจะเป็นคนบาดเจ็บแผลฉกรรย์ หญิงคลอดบุตรยาก ไหนจะปัญหาที่มาจากขี้ปากชาวบ้านที่ไม่หวังดีมาคอยก่อกวนอวิ๋นซิ่วชิงอยู่ทุกเมื่อเชื่อ วัน! อวิ๋นซิ่วชิงจะรับมือเรื่องราวต่าง ๆ อย่างไร และนางกับผูเว่ยชางจะเปิดร้านได้อย่าง ราบรื่นหรือไม่? ติดตามได้ใน ทะลุมิติไปเป็นแพทย์หญิงชาวสวนผู้มั่งคั่ง เล่ม 4!

เพราะมีพลังจิตติดตัวมาตั้งแต่เกิด จึงทำให้ช่อเอื้องถูกป้ายสีว่าเป็นกาลกิณีต่อบ้านเมือง บุพการีพาหลบหนีทั้งที่อายุได้เพียงเดือนเศษ บิดาร่ายคาถาบังตาเอาไว้ให้ แต่มนตร์พรางตาที่ลงไว้ ทำให้ช่อเอื้องหลงไปในยุคหลายร้อยปีข้างหน้า ช่อเอื้องได้ครอบครัวหนึ่งอุปการะไว้ และให้ชื่อใหม่ว่า ปานฤทัย แต่แล้วเหตุไม่คาดฝันก็ทำให้ปานฤทัยได้กลับมาในยุคเดิมอีกครั้ง เธอไม่มีความทรงจำใดๆ กับที่นี่ รู้แต่ว่าพลังจิตกลับกล้าแข็งขึ้น ขณะที่กำลังสับสน กลับมีชายหนุ่มคนหนึ่งคิดว่าเธอเป็นโจรเสียนี่ เขาไล่ล่า ไล่จับเธอราวกับเธอเป็นนักโทษเดนตาย แต่สุดท้าย เธอก็ต้องมาอาศัยอยู่ร่วมเรือนกับเขา สิงห์คำ เอาละสิ! คราวนี้เธอจะทำอย่างไรดี ถึงจะเอาตัวรอดในดินแดนที่ไม่คุ้นเคย และมีแต่เรื่องแปลกประหลาดแห่งนี้ไปได้ ไหนจะปัญหาเรื่องหัวใจ ที่นับวันปานฤทัยก็รู้สึกว่า ช่างหวานล้ำมากขึ้นทุกที

แนวเป็นชู้กับคนในบ้าน (นางเอกเป็นชู้กับพี่เขยและพ่อเลี้ยง) เอมอรเป็นสาวออฟฟิศวัย22ปีที่อับโชค เธอโดนแฟนทิ้งแถมยังโดนบริษัทจ้างออก พอกลับมาอยู่บ้านของแม่ดันพลาดไปมีเซ็กส์กับพี่เขย จึงกลายเป็นชู้กับสามีสุดหล่อของพี่สาวไปโดยปริยาย พรรคหลังมานี้สามีใหม่ของแม่เกิดรู้เห็นเรื่องฉาว เธอจึงจำยอมให้พ่อเลี้ยงหลับนอนด้วยเพื่อเป็นค่าปิดปาก อยู่ๆไปเกิดท้องขึ้นมาโดยไม่รู้ว่าใครคือพ่อเด็ก ระหว่างพ่อเลี้ยงกับพี่เขย

การเปิดร้านผักอวิ๋นผูกำลังเป็นไปด้วยดี แม้จะมีศัตรูและพวกหน้าด้านหน้าทนมาหาเรื่อง บ้าง แต่สุดท้ายก็ล้วนแพ้ภัยตัวเองกันหมด อีกทั้งทักษะทางการแพทย์ของนางก็เป็น ที่เลื่องลือมากขึ้นเรื่อย ๆ จนเป็นที่โจษจัณฑ์กันทั้งนั้น ทว่านางยังเหลืออีกเรื่องหนึ่งที่ต้องสะสาง นั่นคือจัดการอดีตพี่สะใภ้แพศยาที่ ยึดคฤหาสน์ตระกูลไปพร้อมกับเถ้าแก่หวัง ตาแก่ตัณหากลับที่รู้เห็นเป็นใจกับแผนชั่วนี้ ไหนจะมู่เชียนเชียน ผู้หญิงน่ารำคาญไม่แพ้หลี่ฟู่หลานที่มาตามตอแยผูเว่ยชางที่นาง เริ่มรู้สึกแปลก ๆ กับเขาอีก! งานนี้อวิ๋นซิ่วชิงจะทำอย่างไร? โปรดติดตามได้ใน ทะลุมิติไปเป็นแพทย์หญิงชาวสวน เล่ม 5 ทาง EnjoyBook!

คำโปรย... "พี่ชาย...ปากท่านหวานยิ่งนัก" คำพูดเพียงประโยคเดียวได้เปลี่ยนชีวิตของเด็กสาวไปอย่างกะทันหัน บุรุษปริศนาได้ทิ้งเมล็ดพันธุ์ไว้ให้นางเลี้ยงดู ทว่าเมื่อได้รู้ความจริง ชายปริศนาผู้นั้นกลับเป็น....

บทสรุปของการเดินทางอันยาวนานของวิญญาณนักพนันสาว กับเส้นทางการ... จะเรียกว่าผจญภัยก็เกรงใจปาก เพราะปัญหาที่เจอนั้นมันหนักกว่ามาก เสนาบดีกังฉินเลือกที่จะใช้แผนโจมตีครั้งสุดท้ายเพื่อปิดฉากราชวงศ์ฉิน ไม่มีทางที่จะหลีกเลี่ยงหรือประวิงเวลาอีกต่อไป การล้มล้างราชสกุลใหญ่ที่ปกครองมาเนินนานเริ่มขึ้นแล้ว การชิงไหวชิงพริบอาจจะยังเบาไปในตอนนี้ เพราะเรื่องครั้งนี้มีแต่การหลั่งเลือดเท่านั้น... หากเราไม่สู้เราก็ต้องตาย แผนการอันน่าทึ่งของฮัวหนิงเซียน แต่ไม่ใช่แผนที่ดีนักสำหรับฉินหยางอี้ แผนการที่แม้แต่องค์ฮ่องเต้ยังต้องรับสั่งถามซ้ำ “ถ้าไม่มีแผนที่ดีกว่านี้ ก็ทำตามคำแนะนำหม่อมฉันเถอะเพคะ”

แม้นว่าสกุลจูจะมีรายได้มากขึ้น ท่ามกลางครอบครัวที่มีหลายปากท้องที่ต้องเลี้ยง ไหนจะหลานในครรภ์ของหลี่ซื่อที่กำลังจะเกิด ประกอบกับความคิดของสตรียุคใหม่ เย่อวี๋หรานไม่อาจปล่อยให้พวกเขานั่งๆ นอนๆ อย่างสุขสบาย ดังนั้นจึงคิดทำสินค้าชิ้นใหม่ ทั้งยังสอนทักษะเหล่านี้ให้ลูกสาวและลูกสะใภ้ติดตัวเอาไว้ พวกนางจะได้มีช่องทางทำมาหากินมากยิ่งขึ้น สินค้าชิ้นใหม่ของสกุลจูจะเป็นอะไรติดตามได้ใน ‘ย้อนยุคไปเป็นแม่สามีสุดโหด’ เล่ม 3

“ใช่ ฉันมันช่ำชองลีลาเด็ดไม่อย่างนั้นคุณคงไม่โง่ยกหนี้หลายสิบล้านเพื่อแลกกับการให้ฉันบำเรอสุขให้คุณบนเตียงหรอก” วรุณดาตอกกลับเจ็บแสบไม่แพ้กันพร้อมกับผลักร่างสูงเต็มแรงก่อนจะตั้งหลักเพื่อหาทางหนีทีไล่ “ปากดีนักเห็นเงียบๆเรียบร้อยที่แท้ก็สวมหน้ากากหลอกเพื่อให้คนอื่นดูว่าใสซื่อ” ดวงตาแข็งกร้าวของชายหนุ่มจับจ้องดวงหน้าหวานราวกับเสือร้ายที่หมายจะขย้ำเหยื่อให้จมเขี้ยว “แล้วแต่คุณจะคิด แต่ฉันเกลียดพวกหน้าเนื้อใจเสืออย่างคุณที่สุด ทำทีวางมาดสุขุมแต่เนื้อแท้ก็คือเสือผู้หญิงดีๆนี่เอง” วรุณดาไม่ลดละที่จะต่อกรกับชายหนุ่มด้วยคำพูดอันเจ็บแสบที่เป็นเสมือนเชื้อไฟชั้นดีราดรดลงบนเป็นเพลิงอย่าง อทิตยวัฒน์ผู้ร้อนแรงไม่ต่างจากชื่อของชายหนุ่ม

“บอส! ทำอะไรคะ” ชนัญธิดาถามเสียงแข็ง พลางยกมือเช็ดแก้มตัวเองไปพลางๆ ทั้งยังแปลกใจที่เขามาได้แบบเงียบเฉียบมาก “หอมแก้มไง” เขาตอบหน้าตายียวน “ให้เจ้านายหอมแก้ม นี่มันหน้าที่ของเลขาเหรอคะ” “เลขาที่อื่นผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องทำหรือเปล่า แต่สำหรับเลขาของผม จากนี้ไปคุณต้องให้ผมหอมแก้มทุกเช้า แล้วพอผมเบื่อหอมแก้ม ผมก็จะจูบแทน แล้วพอผมเบื่อจะจูบแล้ว ผมก็จะเปลี่ยนไปทำอย่างอื่น” “คุณไปฝันกลางวันไปหรือเปล่าที่จะทำอะไรแบบนั้น” เลขาคนสวยย้อนถามเสียงเรียบ แม้จะหวั่นๆ ใจอยู่บ้างกับสิ่งที่เขาพูดออกมา ที่นับจากนี้เธอคงต้องระวังตัวเองทุกวินาที “ฝันไม่ฝันก็คอยดูต่อไปแล้วกันคุณเลขา” พูดจบก็ฉวยโอกาสหอมแก้มเลขาสาวไปอย่างรวดเร็ว ทำเอาคนถูกจู่โจมตกใจเป็นรอบที่สอง “คุณนี่ นักฉวยโอกาสตัวพ่อเลยนะ!” ชนัญธิดากำมือแน่น อยากตะบันหน้าเจ้านายหนุ่มนัก “งั้นคุณก็เป็นนักฉวยโอกาสตัวแม่สิ ผมจะไม่ว่าเลยถ้าคุณจะหอมจะจูบหรือจะทำอะไรกับผมมากกว่านั้น แต่ถ้าอยากทำมากกว่านั้น ผมขอถุงยางด้วยนะ พอดีผมยังไม่อยากมีลูก” “คุณพันวา!!”

เมียเด็ก ต้องฝึกให้ร่าน จนผัวสยบคาเตียง ! ...... เน้นกระบวนท่า ! เอากันให้ถี่ ๆ ! --------------------------------------------------------------------------- เมื่อนักศึกษาสาววางแผนจับหัวใจรุ่นพี่สุดหล่อ แต่กลับจับพลัดจับผลูหลงเข้าไปในระบบเกมสุดหื่นกับหนุ่มหล่อลูกครึ่งซึ่งเหม็นขี้หน้ากันตั้งแต่แรกพบ เรื่องราวจะลงเอยอย่างไร ไปติดตามความสนุกได้ในเรื่อง “เมียฝึกหัด” กันค่ะ

Mr.Sexman ความลับคลับX เซ็กส์ ตัณหา การฆาตกรรม ความลับมากมายที่ซุกซ่อนอยู่ กำลังจะถูกเปิดเผย จงลืมนิยายโรมานซ์ทุกเรื่องที่คุณเคยอ่าน แล้วดื่มด่ำกับนิยายโรมานซ์รสจัดจ้าน ที่คุณไม่มีวันจะคาดเดาตอนจบได้...

“คุณจะทำอะไร” นิธารากระซิบถาม พลางสะบัดมือออกจากมือหนา คลินท์ยิ้มมุมปากแล้วโน้มหน้าลงมาปากหยักแตะแก้มนุ่ม แล้วผละออกมองไปยังคู่หมั้นของอดีตคนรัก “คุณคลินท์!” คนถูกขโมยหอมขานเรียกด้วยความตกใจ “ผัวเก่าขอจูบแค่นี้ไม่ได้หรือไง หรือว่าเก็บเอาไว้ให้คู่หมั้น แต่คุณอย่าลืมบอกคู่หมั้นของคุณด้วยล่ะว่าพรหมจรรย์ที่หมอนั่นอยากได้ มันไม่มีเหลือแล้ว” พูดจบคลินท์ก็ยิ้มใส่ดวงตาคู่หวานที่เบิกโตจนแทบถลนออกมานอกเบ้า “คุณ...” ริมฝีปากอิ่มสั่นระริกจนปัญญาจะหาคำมาตอบโต้เขา “ไม่กล้าบอก เพราะกลัวคู่หมั้นจะรับไม่ได้หรือไง แต่ผมมาคิดๆ ดูแล้วระหว่างที่คุณหอบเงินของคุณย่าผมหนีกลับมา ผมว่าคุณคงเอาเงินจำนวนนั้นไปทำให้พรหมจรรย์ของคุณกลับมาแล้วมั้ง ถ้าทำก็ดี คู่หมั้นของคุณจะได้ดีใจ” คลินท์บอกด้วยเสียงยียวน

เมื่อมาเฟียชื่อดังต้องการมีค่ำคืนแสนหวาน กับผู้หญิงคนหนึ่งเพียงแรกเจอจนสำเร็จได้มาซึ่งความแนบชิดแต่มาเฟียอย่างเขาไม่คิดจะผูกติดกับผู้หญิงคนไหนเกินพอดี แต่กว่าจะรู้ว่าเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นเขาก็เกือบจะเสียเธอไปตลอดชีวิต การตามตื้อตามง้อว่าที่แม่ของลูกจึงทำให้เขาซาบซึ้งถึงคำว่าเจ็บปวดเพราะรักเกือบเอาชีวิตไม่รอด

ความรักที่เกิดขึ้นตั้งแต่ แรกพบ กลับกลายมาเป็นเพื่อนของพี่ชาย เขา จะทำยังไงเพื่อให้ได้ครอบครอง เธอ หญิงสาวผู้เป็นรักแรก และเหมือนสวรรค์เข้าข้าง สุดท้ายเธอก็ตกเป็นของเขา เรื่องราวครั้งนี้จะจบลงอย่างไร ติดตามอ่านได้ใน เล่ห์รัก ลวงสวาท (ภาคต่อ เสน่ห์ รัก นักธุรกิจหนุ่ม)