เมื่อเรื่องร้ายกำลังจะเกิดขึ้นกับชีวิต ทำให้เธอตัดสินใจละทิ้งศักดิ์ศรีที่กินก็ไม่ได้ รักษาชีวิตไว้ก็ไม่ได้ บากหน้าไปเสนอตัวเป็นเมียนายหัวหนุ่ม เพื่อหวังให้เขาช่วยปกป้องเธอให้พ้นภัย +++++++++++++++++++ “ปาสิตา!!” เสียงห้วนกระด้างที่ร้องเรียกนั่นทำให้ใจของปาสิตาหล่นไปอยู่ตาตุ่ม แข้งขาที่สั่นอยู่แล้วก็ยิ่งสั่นเข้าไปใหญ่ “บัว บัวกำลังไปค่ะ” ปาสิตาก้าวขาสั่นๆ ของตัวไปตามขั้นบันได กว่าจะผ่านขึ้นมาได้แต่ละขั้น ก็ชั่งใช้เวลายาวนานมากๆ สำหรับนายหัวหนุ่ม ที่ตอนนี้เปิดประตูอ้าซ่ารออยู่ “ถ้ามาแล้ว ก็เข้ามาเร็วๆ” คนพูดยื่นหันหลังให้ประตู หน้าแดงจัดเมื่อถูกไฟราคะครอบงำมากขึ้นเรื่อยๆ แต่คนจะช่วยดับไฟกลับชักช้าไม่ทันใจเอาซะเลย “มาแล้วค่ะ” ปาสิตาส่งเสียงบอก แต่ตัวยังเดินไม่ถึงประตูห้องที่เปิดอ้าซ่าเลย เพราะขามันสั่นจนแทบก้าวไม่ได้ แล้วที่สั่นก็เพราะคำว่าดูตัวของเขา เขาจะดูประมาณไหน ‘คงไม่ถึงขนาดแก้ผ้าหรอกนะ’ “ปาสิตา! เธอเข้ามาหรือยัง ถ้ามาแล้วก็ปิดประตูด้วย” นายหัวหนุ่มเอ่ยเตือนอีกครั้ง แล้วหันมาทางลูกหนี้สาว ร่างกายที่ไร้เสื้อผ้าปกปิดจึงอวดสายตาคู่สวย “นายหัว!!” ปาสิตาหน้าแดงจัด เมื่อสายตาปะทะกับบางอย่างที่ตั้งโด่ เธออยากหนีไปให้พ้นๆ ห้องนี้ แต่สองเท้ากลับไม่ขยับสักนิด ราวกับโดนใครมาดึงเอาไว้ “ปาสิตา เธออย่าเอาเปรียบ รีบถอดเสื้อผ้าออก จะได้ดูตัวกัน” นายหัวหนุ่มบอกเสียงแหบพร่า เขาต้องการร่างกายลูกหนี้สาว!

เมื่อสโนไวท์เป็นของเล่นของคุณชายทั้งเจ็ด ความเสียว ความร่าน ความสนุกจะเป็นอย่างไร เข้ามาหาความสนุกกันได้เลยค่า

ป๋อเหวินรู้สึกตัวตื่นหลังจากร่างเล็กในอ้อมกอดพยายามดิ้นขลุกขลักให้หลุดพ้น เขาที่ไม่รู้ว่าจะต้องทำสีหน้าอย่างไร เมื่อเผลอนอนกอดหญิงสาวไว้ตลอดทั้งคืน จึงแกล้งทำเป็นหลับต่อและกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น แต่ผู้ใดจะคาดคิดว่าสตรีในห้องหออย่างนาง จะกล้ากัดยอดอกเขาอย่างแรงเช่นนี้ "นี่เจ้า คิดจะทำอันใด" "สามี เป็นท่านที่นอนกอดข้าไว้ไม่ปล่อย จะโทษข้าได้อย่างไร" ลู่เสียนนั่งเผชิญหน้ากับร่างหนาที่กำลังชี้หน้าคาดโทษนางอย่างไม่เกรงกลัว ความผิดนางเสียเมื่อใดกัน ผู้ใดให้มากอดนางไว้เช่นนั้น นางไม่กัดให้หลุดขาดก็ดีเท่าใดแล้ว "ปากยังเรียกข้าว่าสามี เจ้าก็ความรู้ว่าสามีภรรยาจะนอนกอดกันหาใช่เรื่องผิดอันใด" "ก็ใช่ที่ท่านเป็นสามีข้า แต่ท่านก็ไม่มีสิทธิ์มากอดข้าเช่นนี้" "ไม่มีสิทธ์ได้อย่างไร เมื่อวานเจ้ายังรับปากกับท่านย่าอยู่เลยมิใช่หรือ ว่าจะรีบมีเหลนให้ท่าน" "ไม่ ปล่อยข้านะ" ลู่เสียนถอยหลังจนติดผนังด้านในไร้ทางหนี จึงถูกมือใหญ่จับนางรวมข้อมือนางยกขึ้นสูงค้างไว้ พร้อมใบหน้าหล่อเหลายื่นเข้ามาแบบชิด จนนางรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนยามเขาเอ่ยพูด เมื่อวานนางเพียงแสร้งตอบรับฮูหยินผู้เฒ่าไปส่ง ๆ เพื่อความสบายใจของผู้ได้ยินเท่านั้น ไม่คาดคิดว่าเขาที่นั่งอยู่อีกมุมของห้อง จะได้ยินสิ่งที่พวกนางสนทนากัน "มิอยากมีเหลนให้ท่านย่าแล้วหรือ เจ้ารู้ใช่หรือไม่ว่าทำอย่างไร ในนี้ถึงมีเหลนให้ท่านย่าข้าได้" ใบหน้าสวยสะบัดหนีนิ้วยาวที่ไล้ลูบตามกรอบหน้า ขนอ่อนลุกตั้งชันรู้สึกเสียววูบไปทั้งกายกับท่าทีจู่โจมของชายหนุ่ม เมื่อครู่เขายังมีสีหน้าแสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวดจากการที่โดนนางกัด ยามนี้กลับผลัดเปลี่ยนเป็นยกยิ้มมุกปากเจ้าเล่ห์ จนนางคาดไม่ถึงว่าบุรุษที่มีท่าทีเย็นชามาตลอด จะกลับกลายเป็นเช่นนี้ได้ ป๋อเหวินจากเพียงหยอกล้อเอาคืนที่หญิงสาวกัดเขาเพียงเท่านั้น แต่กลิ่นกายหอมผนวกกับเรือนร่างนุ่มนิ่มเย้ายวนของนาง ทำให้เขายากจะยับยั้งฝ่ามือร้อนไม่ให้ลูบไล้ลงหาปทุมถันอวบอิ่มตรงหน้าได้ "อืออ" ริมฝีปากบางกัดเม้มเข้าหากัน หลังเผลอครางเสียงน่าอายออกมา เมื่อถูกชายหนุ่มลุกล้ำบีบเคล้นหน้าอกนางแรงขึ้น ด้วยเวลานอนลู่เสียนไม่ชอบใส่เอี้ยมตัวในให้รำคาญ เมื่อคืนนางคิดว่าเขาจะไม่กลับเข้ามา จึงแต่งกายเข้านอนเหมือนเช่นทุกครั้งกับตอนอยู่ที่เรือนตน ทำให้นิ้วยาวสัมผัสลูบผ่านยอดถันนางโดยมีเพียงผ้าบางกันเท่านั้น ป๋อเหวินฝั่งจมูกลงยังซอกคอขาว พิสูจน์อีกครั้งว่ากลิ่นหอมนั้นมาจากผิวกายหญิงสาวอย่างที่เขาคาดการณ์ไว้ กลิ่นกายนางหอมเป็นเอกลักษณ์จนเขายากจะหยุดสูดดม ยากชนิดที่ว่าเขาไม่สามารถจะยับยั้งใจตน ไม่ให้ส่งเรียวลิ้นเลียสัมผัสผิวขาวเนียนตรงหน้าได้อีกต่อไป "โม่ป๋อเหวิน ท่านรักข้าหรือไม่"

.. คำโปรย .. เมื่อปณิดาเป็นเพื่อนรูมเมทห้องเดียวกับฐิติยา เปิดประตูห้องน้ำเข้ามา แล้วพบว่าเพื่อนสาวแถมยังเป็นเพื่อนสนิทช่วยตัวเองอยู่ในห้องน้ำอย่างเร่าร้อน เธอเห็นดังนั้นจึงเข้าไปร่วมแจม จึงทำให้ทั้งสองเกินเลยคำว่าเพื่อนร่วมห้อง หรือรูมเมท ++ เนื้อหาบางส่วน ++ “ยัยมายด์ เดี๋ยวใครก็มาเห็นเข้าหรอก” ฐิติยาสะบัดมือของเพื่อนออกจากขาของตน พลางหันซ้ายหันขวามองไปรอบ ๆ บริเวณนี้ “ไม่มีใครเห็นหรอกน่า แกก็รู้ว่าเวลานี้ไม่ค่อยมีใคร” ในระหว่างนั้นเธอก็ได้คว้านหาอะไรบางอยู่ซึ่งอยู่ในกระเป๋าสะพายของตน ก่อนจะจับของสิ่งนั้นยัดเข้าไปใต้กระโปรงเพื่อนสนิท และนำมันไปไว้ตรงร่องเสียวของเพื่อนอย่างถือวิสาสะ จนฐิติยารับรู้ว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ตรงเนื้อสาวของตน “ฉันนำติดตัวมาด้วย เพื่อว่าเจอแก ฉันอยากให้แกลองเสียวนอกสถานที่ดูบ้าง” ใบหน้าเจ้าเล่ห์มองไปที่ใบหน้าของเพื่อนสาวที่ทำหน้าเหยเกใส่ เพราะความเสียวซ่านเมื่อเนื้อสาวของตนกำลังเจอประสบการณ์ใหม่ ๆ ต่อจากนี้

บทรักของเขาดุจดังหมาป่ากระหายเหยื่อ กระต่ายน้อยอย่างเธอเป็นได้แค่เพียงเหยื่ออันโอชะ ภายใต้บทรักดิบเถื่อนที่เขาหยิบยื่นให้

เพื่อฐานะความเป็นอยู่ คู่สามีภรรยาวัยรุ่น ต้องมาทำงานในเมืองกรุง มุ่งตามหาความฝัน แต่....ชีวิตกลับต้องพลิกผัน เพราะ “น้องอ้อย” ภรรยาคนสวย ต้องกลับกลายมาเป็น “นางเอกหนังอาร์”

“อย่า...”เสียงหวานกรีดร้องพร้อมกับพยายามปัดป้องแรงคุกคามจากคนเอาแต่ใจ “เธอยินยอมขายเรือนร่างขายศักดิ์ศรีให้ฉันแล้ว อย่ามาทำเป็นสะดีดสะดิ้งเล่นตัวให้ฉันต้องเสียอารมณ์หน่อยเลย” อทิตติเค้นเสียงรอดไรฟันข่มขวัญหญิงสาว

เขาหลอกให้เธอ...รักเขาอีกครั้ง ฝังความชิงชังไว้ลึกสุดลึก จองจำเธอไว้ด้วยโซ่...แห่งพิศวาส แท้จริง...เขาต่างหาก...ที่ตกเป็นทาสเสน่หา...นิจนิรันดร์ “เคนคะ...ยะหยาไปหาหมอมาค่ะ...เอ้อ...หมอบอกว่ายะหยาท้องได้เดือนกว่า ๆ แล้วค่ะ” “คุณแน่ใจเหรอว่า...เด็กในท้องของคุณ...เป็นลูกของผม ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ นะญาญ่า ที่ผมจำเป็นต้องบอกว่าคุณไม่สามารถเป็นอะไรได้มากไปกว่า...ผู้หญิงที่ผมแค่อยากนอนด้วยโดยไม่ต้องรับผิดชอบอะไร ก็เท่านั้น!”

เธอกับครอบครัวต้องหลบหนีพวกคนชั่ว เพียงเพราะยาเพิ่มสมรรถภาพร่างกายที่คิดค้นขึ้น ทำให้เธอต้องพลัดพรากจากครอบครัว ก่อนหนีเธอยังถูกยาปลุกเซ็กส์อีก เวรเอ้ย!

อนันดา ดีน ต้องรับบทคุณอาตั้งแต่อายุเพียง18ปี เขาต้องรับเลี้ยงเอสเธอร์เด็กน้อยกำพร้าต่อจากผู้เป็นพี่ชายต่างแม่ที่เสียชีวิตจากเหตุเครื่องบินตก พี่ชายของเขานำเอสเธอร์มาเลี้ยงที่อเมริกาด้วยตั้งแต่แบเบาะเมื่อสมัยไปทำงานเป็นซีอีโอที่เมืองไทย เอาเธอร์เป็นลูกคนงานโรงงานที่ถูกนำมาทิ้งไว้หน้าบริษัทตั้งแต่เกิด แต่นับวันเด็กแสบยิ่งโตยิ่งสวยจนเขากลัวจะห้ามใจไม่ไหวคว้าหลานนอกใส้ทำเมียเลยหาเรื่องไล่เจ้าหล่อนไปให้ไกล

“กรี๊ด!!!” ฉู่ฟางซินลุกขึ้นแล้วกระโดดออกมาอย่างรวดเร็ว เสียงกรีดร้องของเสี่ยวซินดังขึ้น กระนั้นทำให้คนอยู่บนคานไม้ถึงกับกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ เจ้านั่นช่างเอวบางร่างเล็กราวกับสตรีเหลือเกิน มีงูอยู่ในอ่างไม้ได้อย่างไร ชั่วพริบตาเดียวร่างหนากระโดดลงมาจากคานยืนตรงหน้านาง “กลัวราวกับสตรีไป…” เสิ่นจวินเอ่ยยังไม่ทันจบ ดวงตาจ้องมองส่วนบนส่วนล่างของเสี่ยวซิน ทรวงอกสีชมพูไม่เล็ก

ศึกใหญ่ระหว่างแคว้นยังคงคุกรุ่น แคว้นเยว่และชูกำลังตั้งขบวนทัพเฝ้ารออยู่ ณ เขตชายแดนไม่ไกลนัก แต่มีหรือที่เยี่ยฉวนจะย่อท้อ ไม่ว่าจะฉางมู่ ดินแดนอันธการ อาณาจักรต้าอวิ๋น หรือแคว้นกระจ้อยร่อยทั่งสองนั่น ใครหน้าไหนถ้าเข้ามาและคิดร้ายกับเขารวมถึงคนของเขา เยี่ยฉวนผู้นี้ก็จะชักกระบี่ออกมาสังหารมันให้ดับดิ้น!! ไม่ว่าจะด้วยเล่ห์กล หรือพลังอำนาจ เขาก็จะใช้ทุกอย่างที่มี!! เรื่องราวสุดมันส์ในครั้งนี้จะเป็นเช่นไรต่อไป ขอเชิญทุกท่านติดตามกันต่อได้ใน หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์เล่ม 6!

นางต้องตายอนาจเพราะถูกสามีชั่วหลอกใช้แล้วทอดทิ้งด้วยวาจาเจ็บแสบ นางละทิ้งความแค้นจนหมดสิ้น...แต่คิดไม่ถึงเทพเซียนจะเล่นตลกให้นางกลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง ในช่วงเวลาที่พบเจอสามีชั่วครั้งแรก แต่นางไม่แยแสสนใจเขาอีกต่อไป คิดจะใช้ชีวิตเพื่อตัวเองเท่านั้น คาดไม่ถึง...ฟ้าสวรรค์จะยังคงเล่นตลก ส่งคนผู้หนึ่งเข้ามาในชีวิตนาง เพื่อให้นางได้แก้แค้นสามีชั่วสมใจ แต่คนที่เข้ามาช่วยเหลือนาง... กลับเป็นคนที่นางวางแผนสังหารเขาให้ตายตกด้วยน้ำมือนางเอง!!!

รสนิยมสวิง ถ้าหากว่าไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ทำไปเถอะ ปลดปล่อยด้านมืดของชีวิต แค่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็พอ ต่อไปนี้ เป็นเพียงเรื่องสมมติ แต่ก็สุดแซ่บ!

กาลเวลาอาจทำให้หลายอย่างเปลี่ยนไป แต่กลับไม่เคยทำให้หัวใจอันมั่นคงของเขาเปลี่ยนแปลงได้เลยสักนิด โรมัน ที่ยังคงรักมั่นต่อ ธารา เขากลับมาพร้อมกับทวงคืนในสิ่งที่เป็นของเขา…

วันนี้เธอใส่กางเกงในสีอะไร” “…” ผมถามออกไปพร้อมกับจ้องหน้าเหวอๆ ของมินนี่ “เมื่อกี้ นายว่าอะไรนะ?” ใบหน้าขาวๆ ของเธอแดงขึ้นและก็แดงขึ้น “อะ… ไอ้โรคจิต” “เห้ย… ถามก็บอกมาดิ” ผมผิดอะไรวะ? ผมก็แค่ต้องการจะหาคำตอบให้ไอ้พวกหื่นสามตัวที่นั่งจ้องมองเธอ อยู่โต๊ะข้างๆ เพื่อพวกมันจะได้ไม่ต้องลวนลามเธอก็เท่านั้นเอง “ฉันจะใส่กางเกงในสีอะไรมันก็เรื่องของฉัน” สาวน้อยมินนี่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเข้าไปกันใหญ่ เธอบ่นอุบอิบเหรอว่าด่าผมก็ไม่แน่ใจเพราะมันเป็นภาษาที่ผมดันฟังไม่ออก “&!@$&” เธอเดินจากไปก่อนจะหมุนตัวกลับมาแล้วยกนิ้วกลางให้ผม “เชี้ย! ทำดีไม่ได้ดีอีกแล้วไงมึงไอ้แจสเปอร์”

เรื่อง “ เจ้าพ่ออสูร ” เป็นเรื่องเกี่ยวกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีนิสัยแข็งกระด้างไร้ความรู้สึกเขาใช้ชีวิตอยู่แต่ในโลกของความโหดร้ายจนมันหล่อหลอมให้เขากลายเป็นคนไม่เคยคิดปราณีใคร แต่แล้วพระเจ้าก็เล่นตลกกลับส่งหญิงสาวแสนน่ารักเธอมีนิสัยอ่อนโยนยอมคนและขี้อายเธอใช้ชีวิตในแต่ละวันด้วยความสงบสุขแต่แล้วความสงบสุขเหล่านั่นก็ต้องจบลงเมื่อเธอได้เจอกับเขา อสูรร้าย! เธอจะต้องพบเจอกับอะไรบ้างติดตามต่อได้ในหนังสือเลยนะคะ >///< - - - - - - - - - - - - - - หยกแนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ - - - - - - - - - - - - - - ติดตามผลงาน : เพจ Sunisayok ( เสิร์ชหาได้เลยจ้า )

ทุกอย่างเลวร้ายอย่างรวดเร็ว พวกเขาถูกใส่ร้ายว่าเป็นสาวกปีศาจ บีบให้หลินเป่ยเฉินจำต้องหลบหนี ส่วนเมืองก็ต้องอยู่ภายใต้การควบคุมของพวกคนชั่ว !! แต่คนแบบเขา มีหรือที่ไม่คิดจะเอาคืน ! เรามาดูกันดีกว่าว่าแผนการเอาคืนของเด็กหนุ่มจะเป็นเช่นไร ถ้าอยากรู้... ต้องติดตามต่อใน เซียนกระบี่มาแล้ว เล่ม 9 !!

จะกี่ชาติกี่ภพข้าก็จะไม่ยอมให้เจ้ามีความสุข ข้าจะตามจองล้างจองผลาญเจ้าทุกชาติไป! นังแพศยา! ชาติที่ 1 : หนานกงเยี่ยนร่ำรวยล้นฟ้า แต่ว่าไม่มีแท่งหยก ข้าจะยอมกล้ำกลืนฝืนทนแต่งกับเขาเรอะ! ไม่! ข้าไม่ยอม! ใครจะอยากได้สามีเป็นขันทีกัน! ชาติที่ 2 : ข้าอุตส่าห์เฟ้นหาสวามีที่ดีเลิศ แต่ว่าเหตุใดจึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้! ไม่! ใครก็ได้ช่วยข้าด้วย ช่วยข้าให้หลุดพ้นจากนรกขุมนี้ที!

DARK GUY : บุตรสาวคนโตของอดีตเสนาบดีที่เคยดูถูกเขาว่าเป็นเพียงพลทหารระดับล่างที่ต่ำต้อย มาบัดนี้ชะตาชีวิตพลิกผัน ...นางเป็นหงส์ฟ้าที่อยู่สูง ถูกขายเข้าหอนางคณิกา ส่วนเขากลายเป็นแม่ทัพใหญ่ของแคว้น

เมื่อเขาถูกหลานชายยัดเยียดให้แก่เจ้าสาวแทนตัวเองที่ชิ่งหนี แตต่หัวใจเขาปิดตายมาแสนนาน แถมเธอยังอายุน้อยกว่าถึง20ปี ความวุ่นวายชวนใจสั่นไหวจึงเกิดขึ้น

บุรุษที่เป็นสามีแทงกระบี่ลงมาที่หัวใจของนาง เพราะเขาไม่เชื่อในความรักที่เกิดขึ้นมา.. ส่วนนางขอเพียงความสงบเท่านั้นเหตุใดเขาถึงให้นางไม่ได้กัน !

ดวงชะตาที่ต้องเกิดมาเป็นตัวกาลกิณีของตระกูล หม่าอวิ๋นเซียงไม่เคยต้องการมัน ทว่าสวรรค์กลับใจร้ายปล่อยให้นางแบกรับความไม่เป็นธรรมนี้ไว้ ทุกคนล้วนตราหน้าว่านางไม่สมควรเกิดมา แต่ในเมื่อเกิดมาแล้วต้องยอมแพ้ต่อโชคชะตาหรือ แน่นอนว่านางไม่ยินยอม เพราะคำทำนายที่มีมาช้านานของตระกูล หม่าอวิ๋นเซียง กลายเป็นตัวกาลกิณีที่ผู้คนในจวนต่างรังเกียจ นางถูกเลี้ยงดูมาโดยสาวใช้ผู้หนึ่ง ทว่าวันหนึ่งพวกเขากลับให้ความสนใจในตัวนางอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ผู้ใดเลยจะรู้ว่าความรักและความปรานีที่คนสกุลหม่าแสดงออกมานั้นจริงใจเพียงใด นางเพียงต้องการอย่างใช้ชีวิตที่เหลือเงียบๆ เหตุใดพวกเขาจึงไม่ยอมเข้าใจ ****** “ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ หากปักเสร็จแล้วมอบให้ข้าได้หรือไม่” จ้าวจื่อเทียนถามขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย “คงให้ไม่ได้หรอก” นางปฏิเสธเสียงเรียบ แอบซ้อนรอยยิ้มกริ่มไว้ในใจ “ทำไมถึงไม่ได้” เขามองนางอย่างไม่เข้าใจ “ก็ผืนนี้มีเจ้าของแล้ว” นางยังคงตอบอย่างยียวน “เป็นใคร” น้ำเสียงของเขาเคร่งขรึมขึ้นมาโดยพลัน รู้สึกอึดอัดใจเหมือนจะหายใจไม่ออก หนำซ้ำหัวใจยังปวดแปลบอีกต่างหาก หม่าอวิ๋นเซียงยิ้มขำอย่างอดไม่ได้ยามเห็นสีหน้ามืดครึ้มราวกับจะสังหารคนได้ของชายหนุ่ม “พี่จื่อเทียน ท่านไม่ต้องรีบร้อนกินน้ำส้มไป ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ข้าปักให้อาเหมยเป็นของขวัญวันเกิดนาง” สีหน้าของจ้าวจื่อเทียนสดใสขึ้นโดยพลัน กระนั้นก็ยังรู้สึกไม่ชอบใจอยู่ดี เหตุใดเสี่ยวเซียงเซียงของเขาต้องปักผ้าเช็ดหน้าให้ผู้อื่นด้วยเล่า ไหนจะของที่นางทำขายอีก “ข้าแค่ถามเฉยๆ ว่าเป็นผู้ใด ไม่ได้กินน้ำส้มเสียหน่อย” ครั้นได้ฟังคำแก่ตัวของอีกฝ่ายนางก็อดหัวเราะไม่ได้จริงๆ หม่าอวิ๋นเซียงมองเขาอย่างล้อเลียนพลางเอ่ย “ใช่ๆ ท่านไม่ได้กินน้ำส้ม เป็นข้าปากมากไปเอง” จ้าวจื่อเทียนแค่นเสียงฮึขึ้นจมูก มองคาดโทษนาง รอก่อนเถิด ถึงเวลานั้นเขาจะสั่งสอนเด็กคนนี้ให้ไม่สามารถลุกจากเตียงได้เลย

"นางแอ่นเหินเมฆินทร์ กรุ่นกลิ่นหอมกุ้ยฮวา หากแม้นสองตระกูลมีบุตรชายหญิงจะให้ครองคู่กัน" ... คำหมั้นหมายนี้มีมาแต่บรรพบุรุษ เพียงแต่เขาไม่คาดคิดว่า กุ้ยฮวาดอกนี้จะบานในใจเขาจริงๆ ไป๋หลี่หรูซือ: นางคือทายาทประมุขพรรคเสวี่ยกุ้ยซันจวงอันเลื่องชื่อในยุทธภพ สำหรับนางแล้ว หน้าที่ของนางคือการดูแลพรรคและคนของนางให้ดีที่สุด แต่เพราะเขา นางจึงเรียนรู้จิตวิญญาณแห่งผู้นำที่แท้จริง เยี่ยนหานหวิน: เขาคือทายาทมือกระบี่วายุที่ครั้งหนึ่งเคยชื่อก้องยุทธภพ ด้วยสถานะเจ้าของกิจการค้ายาสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในแดนเหนือ เขาไม่เคยคิดยุ่งเกี่ยวกับการเมือง แต่ในยามที่ชาวบ้านเดือดร้อน เขายังมิอาจนิ่งดูดาย สำหรับเขาแล้ว สตรีล้วนเปี่ยมด้วยจริตมารยาควรหลีกหนี… ทุกสตรี ยกเว้นนาง นี่เป็นเรื่องราวความรักอบอุ่น เป็นเรื่องราวของการเรียนรู้และการเติบโต... เรียนรู้ที่จะรัก เรียนรู้ที่จะเผชิญหน้ากับอุปสรรค และเรียนรู้ที่จะสร้างวิถีแห่งชาวยุทธ์รุ่นใหม่และช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยแรงกำลังที่มี