กลุ่มแก๊ง สาวรักสัตว์ ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ถึงบางทีจะปวดหัว แต่ก็ไม่เหงาดีค่ะ! [ สัตว์ x คน ] ________ (เชาเชา3สี) & หมิว (โลมา) & กั้ง (ช้าง) & ม่านหลี ฮานะ & (เสือพิการ) ขิม & (ไดโนเสาร์)

นางตกเป็นทาสความใคร่ของเขา ความสุขสุดหฤหรรษ์ทำให้นางไม่คิดถึงสิ่งอื่นใดนอกจากการตอบสนองและรองรับอารมณ์ตัณหาจากชายอันเป็นที่รัก ในทุกค่ำเช้า เขาครอบครองนางที่มีสติรางเลือนด้วยความเสน่หาแสนป่าเถื่อนแบบที่ไม่เคยกระทำกับหญิงอื่น ราวกับต้องการความแน่ใจว่าทุกลมหายใจของนางมีเพียงเขา... ฮั่วเฟยเฟยไม่ล่วงรู้สักนิดว่า เฉียนฟานเหวินได้ใช้ความหอมหวานล่อลวงให้นางร่วงหล่นสู่หลุมพรางของการแก้แค้น!

ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้าย เล่ม 9 (บทที่ 442-504) หลงโม่และเหล่าภูตต้องออกจากเผ่าไปทำภารกิจเสี่ยงอันตรายในป่าลึกลับ เพื่อนำ ‘เห็ดวิญญาณน้ำค้างแข็ง’ กลับมาให้หลงหลิงเอ๋อ ลูกสาวของเขาและหูเจียวเจียวที่ยังคงหลับใหลไม่ได้สติ ระหว่างนั้นชายหนุ่มก็พบกับเงาดำปริศนาที่หมายจะเอาชีวิตของเขา มันคือตัวอะไร? แล้วหลงโม่จะรับมือกับศัตรูได้หรือไม่? อีกด้านหนึ่ง จู่ ๆ หูเจียวเจียวก็คิดจะบุกเผ่าหมาป่า เธอคิดอะไรอยู่กันนะ? **Trigger Warning** - การทำร้ายร่างกาย - การทารุณกรรมเด็ก - การกักขังหน่วงเหนี่ยว - ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด

[บทที่ 61-120] หลังสิ้นชีพจากยุคโบราณมาเกิดใหม่ในยุค​ 80​ และปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมในยุคสมัยนี้ได้บ้างแล้ว​ 'ซูตานหง'​ ก็ได้สร้างความชอบให้กับตระกูลจี้​ ด้วยการพัฒนาที่ดินบนภูเขาที่เคยแห้งแล้งธุรกันดารให้สามารถปลูกไม้ผลได้งอกงาม​อย่างที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน​ พร้อมกันนี้เธอก็คลอดบุตรชายให้เป็นที่ชื่นใจกับจี้เจี้ยนอวิ๋นอีกด้วย แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับครอบครัวพี่น้องสามียังไม่เป็นไปในทางที่ดีนัก​ น้องสามียังคงตั้งตนเป็นไม้เบื่อไม้เมา​กับเธอ​ ส่วนน้องสะใภ้ก็เหมือนจะโยนภาระมาให้เธออีก ซูตานหงจะดำเนินชีวิตอย่างที่เธออยากเป็นต่อไปอย่างไร? เอาใจช่วยเหลือเธอได้ใน​ 'ทะลุมิติ​ไปเป็นเศรษฐีนียุค​ 80' เล่มนี้

[บทที่ 481-540] พิธีปักปิ่นของหลินซือคืบคลานเข้ามาใกล้ทุกวัน เมื่อผ่านพ้นพิธีปักปิ่นเด็กหญิงจะก้าวเข้าสู่วัยสาวโดยสมบูรณ์ ทว่าการตามเทียวไล้เทียวขื่อขององค์รัชทายาททำให้เด็กสาวลำบากใจ ทว่าครานี้นางไม่หวาดเกรงสิ่งใดป่าวประกาศเสียงดังกึกก้องว่าตนไม่ชอบเชื้อพระวงศ์และไม่ต้องเป็นพระชายาในองค์รัชทายา หากแต่การลั่นวาจาของนางในครั้งนี้จะส่งผลกระทบถึงจวนหลินหรือไม่? ถ้อยคำของหลินซือจะทำให้องค์รัชทายาทตัดใจได้จากนางได้หรือไม่ติดตามได้ใน ‘ทะลุมิติไปเป็นแม่ของวายร้ายทั้งสาม เล่ม 9’

ไฟแห่งความปรารถนาอันร้อนแรงได้ลุกโชนขึ้น เมื่อสาวน้อยวัยแรกแย้มนามว่า ‘มินตรา’ ต้องย้ายมาอยู่กับเพื่อนรักของพ่อที่เธอเรียกว่า ‘อาธร’ เธอแอบชอบเขามาตั้งแต่ยังเป็นเด็กน้อย เมื่อมีโอกาสจึงใช้มารยาหญิงอันไร้เดียงสายั่วยวนให้เขาหลงใหล พลีกายให้อาหนุ่มใหญ่คนนี้จนเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียว ooooooooooo “จะกินเค้กหรือกินมินเนี่ย” “อาไม่ค่อยหิวเค้กแล้วอ่ะ อยากกินคนที่อยู่ตรงหน้ามากกว่า” ว่าพร้อมส่งสายตากรุ้มกริ่มให้ “ก่อนจะกินต้องให้ของขวัญมินก่อนนะคะ” “ได้สิ ไปตอนนี้เลยไหม” “จะรออะไรล่ะคะ”

โชคชะตาเล่นตลกหมอหนุ่มจากแดนไกลให้มาเจอกับพยาบาลจอมแสบ วันนรกแตกของทั้งคู่จึงเกิดขึ้น จะสนุกแค่ไหน ไปติดตามกันค่ะ ...................................................................... “ก็” หมอหนุ่มหยุดพูดจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสาวสวยอย่างผู้เหนือชั้นกว่าในเกมรัก จากนั้นจึงเอ่ยว่า “ทำเหมือนที่คุณปั๊มหัวใจคนไข้บนเตียงไง” คำพูดของเขาทำให้ใบหน้าพยาบาลสาวแดงก่ำจนลามไปถึงใบหู ดวงตาของชายหนุ่มวูบไหวรู้สึกว่าหญิงสาวตรงหน้าช่างน่ารักยิ่งนัก “เพียงแต่เปลี่ยนจากการใช้มือปั๊ม มาใช้ส่วนนั้นของคุณ ปั๊มลงบนเข็มของผม” ในขณะที่เขาพูดฝ่ามือหนาก็ช้อนเข้าใต้สะโพกหล่อน ยกขึ้น แล้วกดลง ราวกับจะสอนเธอเรื่องท่วงท่าลีลารัก “งื้อออ ค่ะ หมอ”

เพราะความเมาทำให้เธอกับเขาผ่านค่ำคืนอันเร่าร้อนมาด้วยกัน แต่เมื่อเกิดเหตุการเข้าใจผิด ทำให้เธอต้องเดินทางไปหาเขาถึงที่ การไปครั้งนี้ของเธอจะสมหวังหรือไม่ แต่ที่เธอรู้เขาเองก็ต้องการเธอไม่แพ้กัน ********************************************* “หอมจัง” ร่างสูงโอบกอดเธอจากข้างหลังแล้วกระซิบบอกเธอเบาๆ หลังจากล้างตัวเสร็จ “อะ..ออกไปข้างนอกกันเถอะค่ะ” ไม่รู้ทำไมเธอถึงได้รู้สึกว่าเธอกำลังจะควบตัวเองไม่ได้ “ทำพี่ใจหายขนาดนี้ไม่คิดจะปลอบกันสักหน่อยเหรอครับ” เขากระซิบเสียงแหบพร่า “ปลอบยังไงคะ” ถามไปแล้วก็ได้แต่หน้าแดง ร่างเปลือยเปล่าที่แนบชิดจากการกอดกันทำให้ส่วนนั้นของเขาถูไถกับบั้นเอวของเธอจนหญิงสาวขนลุกซู่

เรื่องราวความรักต้องห้ามระหว่างอาหลานนอกสายเลือด “เอมอร” เด็กสาววัยไร้เดียงสา ที่หลงรักผู้เป็นอามาตั้งแต่เด็ก เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ความรักจากเขา แต่เขาทำทุกอย่างเพื่อให้เธอไปจากเขา ความรักต้องห้ามเช่นนี้จะลงเอยอย่างไร ไปติดตามกันค่ะ -------------------------------------------------------- “อาวี” เธอกลั้นหายใจพร้อมกับตะโกนออกไปสุดเสียง แล้ววิ่งถาโถมร่างเข้ากอดหนุ่มใหญ่วัยสามสิบสองปีด้วยความดีใจ “เอ่อ” นาวีอึ้งไปชั่วขณะ เขามายืนรอรับหลานสาวตามที่พี่ชายคนโตได้โทรกำชับว่าให้ดูแลลูกสาวของภรรยาให้ด้วยระหว่างที่ตนไปติดต่อธุรกิจที่อเมริกา หลานสาวที่ตนเคยดูแลเมื่อสิบปีก่อนคือเด็กน้อยหน้าตาจิ้มลิ้ม ร่างอ้วนท้วมเหมือนตุ๊กตาล้มลุก ดังนั้น สิ่งที่เขาจินตนาการถึงหลานสาวนั้น จึงเป็นเด็กสาวอวบอ้วน ไม่ใช่หญิงสาวหุ่นเพรียว มีส่วนเว้าส่วนโค้งอันน่ายั่วยวนเช่นนี้ จึงทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ เกิดอาการร้อนวูบวาบอย่างประหลาดจนเขาต้องแกะมือเรียวที่กำลังกอดเขาแน่น และดันตัวเธอให้ออกห่าง “หนูเอมหรือครับ” เสียงทุ้มถาม เด็กสาวพยักหน้ารัว ๆ พร้อมกับส่งยิ้มกว้างมาให้เขา เธอยิ้มจนแก้มสองข้างมีรอยบุ๋มลงไป ยิ่งเพิ่มความน่ารักสดใสชวนใจเต้นให้ปรากฏแก่สายตาของเขา จนเขาไม่อาจจะสายตาจากใบหน้าสวยใสไร้การตกแต่งใด ๆ ได้เลย “หนูเอม ยัยหมูอ้วนของอาวีไงคะ” เสียงใส ๆ ของเด็กสาวตอบ “โตขึ้นจนอาจำแทบไม่ได้ มาเดี๋ยวอาถือกระเป๋าให้” นาวีรีบดึงกระเป๋าลากของเธอมา แล้วออกเดินนำไปที่รถ “โตขึ้นมาก และสวยขึ้นมาด้วยใช่ไหมคะอาวี” เอมอรเจื่อยแจ่ววิ่งตามชายหนุ่ม เมื่ออยู่ในระยะเดียวกันเธอก็ถือวิสาสะคล้องแขนเขาเข้าไว้ แล้วเดินเคียงคู่กันออกไป “หนูเอมปล่อยแขนอา แล้วเดินดี ๆ เป็นสาวเป็นนางเกาะแขนผู้ชายแบบนี้ได้ไง” ใบหน้าคมบึ้งตึงขึ้น พร้อมกับดุเด็กสาวเสียงเข้ม ใช่ว่าเขาไม่ชอบให้สาว ๆ แตะเนื้อต้องตัว แต่กับเด็กคนนี้เขาจะคิดเกินเลยมากกว่านี้ไม่ได้ เพราะเธอเป็นลูกเลี้ยงของพี่ชายเขา ! “ผู้ชายที่ไหน หนูเอมเกาะแขนอาวีต่างหาก” เสียงใส ๆ เถียงข้าง ๆ คู ๆ อย่างแสนดื้อรั้นเอาแต่ใจ เมื่อทุกคนในบ้านล้วนตามใจเธอทุกสิ่ง เธอก็เหมารวมเอาว่า อาวีก็ต้องตามใจเธอเช่นกัน ดังนั้น นอกจากเธอจะไม่ปล่อยแขนเขาแล้วยังกระชับแขนแน่นเข้าไปอีก ราวกับว่าเธอเป็นคนรักของชายหนุ่ม พร้อมกับส่งรอยยิ้มที่แสนจะทำให้หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะมาให้ “หนูเอม” เขาหยุดเดินแล้วเรียกเธอเสียงเข้ม เขาต้องรีบตัดไฟเสียต้องแต่ตนลม ก่อนที่เขาจะปล่อยตัวปล่อยใจให้คิดเกินเลยกับหลานสาวของตนไปมากกว่านี้ “ที่นี่คือต่างจังหวัด ไม่ใช่กรุงเทพ คนที่นี่เขายังถือขนบธรรมเนียมไทย ผู้หญิงต้องรักนวลสงวนตัว จะทำอะไรตามอำเภอใจเหมือนที่นู่นไม่ได้ มันไม่งาม” สีหน้าดุดันและน้ำเสียงกร้าวขึ้นนั้น ทำให้เด็กสาวค่อย ๆ ปล่อยมือจากลำแขนกำยำของเขา ส่งสายตาละห้อยคล้ายเด็กกำลังถูกครูดุเมื่อกระทำความผิด “ผู้ชายอะไรหวงตัวฉิบหาย บ่นเป็นตาแก่ไปได้” เอมอรบ่นเบา ๆ พร้อมกับทำปากยื่น “เอม” เขากดเสียงต่ำคล้ายคำรามเรียกหล่อนสั้นคำเดียว แล้วหัวใจเขาก็กระตุกขึ้นมาฉับพลัน เพียงแค่เจอกันไม่กี่นาที หล่อนก็ทำให้เขาปั่นป่วนใจได้อย่างที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเคยทำมาก่อน แล้วสีหน้าเขาก็พลันเคร่งเครียดขึ้นมาทันที เมื่อคิดไปถึงว่าหล่อนต้องอยู่กับเขาเป็นเดือนจนกว่าพี่ชายกับพี่สะใภ้จะกลับมาจากอเมริกา เขากลัวเหลือเกินว่า จนกว่าจะถึงวันนั้นเขาจะหักห้ามใจได้หรือไม่

“วรรษชล! ฉันถามว่าเธอไปทำอะไร ทำไมไอ้กสินถึงได้แอบเข้ามามองเธอ” เสียงห้วนดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อภรรยาไม่ยอมตอบอะไร “ชล...ชลไม่ได้ทำอะไรนะคะ” วรรษชลที่เพิ่งตื่นจากภวังค์ตอบกลับเสียงติดขัด “ไม่ทำ แล้วไอ้กสินมันเข้ามาแอบมองเธอทำไม” “ชลไม่รู้จริงๆ ค่ะ ว่าคนงานคนนั้นเข้ามาทำไม” “เธอแน่ใจว่าไม่รู้” คนพูดหรี่ตามองอย่างจับผิด และเขาก็เกลียดนัก พวกเลี้ยงไม่เชื่อง! “ชลแน่…” “หรือที่ฉันปรนเปรอให้เธอทุกคืน มันยังไม่พอ เธอถึงต้องออกไปอ่อยผู้ชายคนอื่น!” เสียงของนายหัวหนุ่มพูดแทรกขึ้นมา ทำเอาวรรษชลตกใจกับคำครหา “นายหัว!”

กลับมาอีกครั้งกับสามี-ภรรยาผู้เร่าร้อน สามีนักแอบดู กับภรรยาสุดเซ็กซี่ที่เติมไม่เต็มสักที การผจญรัก ผจญเสียว ครั้งใหม่ที่ เร้าใจกว่าเดิม การเติมรัก เติม sex ครั้งใหม่ รูปแบบใหม่ๆ ที่เติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็มสักที มีแต่จะเพิ่มดีกรีแห่งความร้อนแรง

เขาเป็นพ่อบ้านหนุ่มที่แอบหลงรักคุณหนูแสนสวย สาวน้อยที่เขาดูแลมาตั้งแต่เด็ก

เธอกับครอบครัวต้องหลบหนีพวกคนชั่ว เพียงเพราะยาเพิ่มสมรรถภาพร่างกายที่คิดค้นขึ้น ทำให้เธอต้องพลัดพรากจากครอบครัว ก่อนหนีเธอยังถูกยาปลุกเซ็กส์อีก เวรเอ้ย!

บทที่ 181-240 เหตุการณ์​ดูเหมือนจะอลวนวุ่นวายมากขึ้น​ เนื่องจากมีบุคคลหนึ่งแอบอ้างตนว่าเป็นหมอปีศาจกับทางราชสำนัก​ และยังกล้าท้าประลองทักษะ​การแพทย์กับอวี้ชิงลั่วโดยไม่เกรงกลัวใดๆ​ ซ้ำร้ายหมอปีศาจตัวปลอมคนนี้ยังมีคนใหญ่คนโตในวังที่เกี่ยวข้องกับท่านอ๋องซิวหนุนหลังอยู่อีกต่างหาก หมอปีศาจตัวจริงอย่างนางจะพลิกชะตาของตนได้หรือไม่​ ติดตามใน​ 'อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว'​ เล่ม​ 4

กลับมาอีกครั้งกับ "นา" สาวสวยมากรัก ใน “จัดชู้ให้เมียรัก ภาค 3” ชื่อนี้การันตีความร้อนรุ่ม สุมความเสียวให้สามีนักแอบดู ผู้หลงใหลในลีลายั่วสวาทของเมียรัก จะหว่านเสน่ห์ผู้ชายอีกกี่คน จะทนความสยิวกันได้สักแค่ไหน ต้องติดตามกันต่อไปกับภาคสุดท้ายของเรื่องนี้

สำหรับเรื่อง “อาจารย์คะ ขอเกรดหน่อย” เป็นซีรี่ย์ชุด Fast Food Sex : ลำดับที่ 23 ซึ่งเป็นเรื่องราวของนักศึกษาสาวสวยดาวคณะ ที่เกลียดวิชาภาษาอังกฤษเข้ากระดูกดำ แต่เธอก็ไม่อยากสอบตกจนต้องเสียค่าเทมอลงทะเบียนเรียนใหม่ ดังนั้น เธอจึงใช้แผนร้ายแลกเกรดกับอาจารย์หนุ่มหล่อ ผลสุดท้ายจะลงเอยเช่นไรไปติดตามกันค่ะ ..................................................................................... โครม ! เขาตกใจที่ร่างนุ่มนิ่มของนักศึกษาสาวเข้าประชิดตัว จึงผงะถอยหลังจนชนเข้ากับตู้เหล็กเก็บหนังสือด้านหลัง “นี่เธอเป็นนักศึกษานะ รู้ตัวไหม ทำแบบนี้มันไม่ดี” ชายหนุ่มร้องห้ามเสียงสั่น เพราะหน้าอกอวบอิ่มของหล่อนกำลังดันแผงหน้าอกเขาเข้ามาเรื่อย ๆ หลังเขาก็ชิดกับตู้เหล็กเก็บหนังสือจนไม่มีที่ว่างให้เขาขยับตัวหนีได้อีกแล้ว “รู้ค่ะ หนูแค่จะมาตกลงเรื่องบางเรื่องกับอาจารย์เท่านั้น” นักศึกษาสาวนอกจากจะไม่ขยับหนีแล้ว เธอยังยกมือทั้งสองข้างขึ้นลูบไล้ใบหน้าเขา แล้วเลื่อยมาที่ติ่งหูอย่างยั่วเย้า “พะ พรุ่งนี้ค่อยมา” ชายหนุ่มเอียงหัวหลบมือเรียวนุ่มของหล่อน น้ำเสียงสั่นไหวมากขึ้น เพราะรู้สึกเสียววูบวาบตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า “พรุ่งนี้คงไม่ทันกาลแล้วค่ะ เพราะหนูจะเข้าสอบวันนี้” ขวัญเอ่ยด้วยเสียงอ่อนหวานอย่างใจเย็น ยิ่งเห็นชายหนุ่มร่างกายกำยำสูงใหญ่กว่าเธอกำลังควบคุมตนเองไม่ได้ เธอก็ยิ่งได้ใจ จึงค่อย ๆ ไล้ปลายนิ้วที่แต่งแต้มสีสันบาดตาลงมาที่แก้มเขาแล้วลูบเบา ๆ อย่างผู้ช่ำชองในการปลุกเร้าอารมณ์ของฝ่ายชาย “อย่าทำแบบนี้เลย ผมไม่สามารถให้เกรดคุณได้หรอก คุณกลับไปเสียเถอะ !” ชายหนุ่มขบกรามแน่นอย่างข่มอารมณ์สุดฤทธิ์แล้วผลักร่างนุ่มนิ่มให้ออกห่างจากตน “อ๊ะ !” ร่างของขวัญเซเกือบจะล้มคะมำไปที่โต๊ะเพราะแรงผลักของเขา เธอรู้สึกเหมือนเสียหน้าอย่างมากที่ถูกผู้ชายปฏิเสธร่างสวย ๆ ที่หล่อนภาคภูมิใจมาตลอด ดวงตาคู่สวยวาวโรจน์ขึ้น จากนั้นรอยยิ้มที่แสนชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นที่มุมปาก แล้วเธอก็ปีนขึ้นไปนั่งบนโต๊ะของอาจารย์ “อาจารย์ลองตรวจดูข้อแลกเปลี่ยนก่อนสักหน่อยดีไหม” ขวัญจงใจนั่งชันเข่าขึ้นบนโต๊ะ กระโปรงนักศึกษาถูกถลกขึ้นมากองไว้ที่เอว แหกขาเป็นรูปตัวเอ็มให้ร่องสาวแบะอ้าออก ชายหนุ่มจ้องตาค้าง ยืนตะลึงตัวแข็งทื่อ !!!

“หยุดประเดี๋ยวนี้แม่ขวัญ” พระองค์ชายยอดฟ้าอภัยภูเบศเอ่ยตวาดเสียงลั่นสั่งการ แม่จอมขวัญชะงักเท้าหมุนกายมาสบตาคมด้วยแววตาขุ่นเคือง “เหตุใดมิยอมสนทนากับพี่ ฤาพอได้พบหน้าผัวเก่ายามนี้แม้แต่จักสนทนากับพี่ก็มิได้เสียแล้ว” จอมขวัญเบนสายตาหลบแววตาคมที่วาวโรจน์ด้วยไฟโทสะในใจ พระองค์ชายยอดฟ้าอภัยภูเบศขบกรามแน่นย่างสุมเข้าประชิดตัวนาง มือหยาบบีบที่ต้นแขนเล็กทั้งสองข้างจับนางเข้าประชิดอกแกร่งแลเอ่ยเสียงลอดไรฟัน “พี่ถามมิได้ยินรึ” จอมขวัญมองมือหนาที่ลงแรงบีบนางจนปวดร้าวราวกระดูกจักแหลกเสียให้ได้ ทว่าแม้เจ็บปวดจนดวงตาแดงก่ำแต่นางก็ยังมิยอมเอ่ยขอความเมตตาใดๆ “เพคะ” พระองค์ชายยอดฟ้าอภัยภูเบศขมวดคิ้วเข้ม ถ้อยคำขานรับนี้หมายความว่าอย่างไรกัน “แม่ขวัญ อย่าได้คิดทดสอบความอดทนของพี่” “เกล้ากระหม่อมฉันมิกล้าเพคะ” มิกล้า หากนางมิกล้าดังปากว่ายามนี้คงมิมองเขาด้วยแววตาเยี่ยงนี้ พระองค์ชายยอดฟ้าอภัยภูเบศนั้นอยากจักสั่งคนไปฆ่าพ่อจอมเสียบัดนี้ ดูฤาหากไม่มีมันแล้วแม่ขวัญยังจักเย็นชากับเขาเยี่ยงนี้อีกหรือไม่ "เยี่ยงนั้นพี่จักฆ่ามันเสียดีฤาไม่"

ผู้เชี่ยวชาญด้านการทวงหนี้อย่างเธอ เหตุไฉนจึงตายแล้วไปเกิดใหม่ในร่างของภรรยาที่แสนอาภัพนัก สามีก็ไม่รัก แม่สามีก็รังเกียจ ! .................................................................... “ผมยกห้องนอนให้คุณ ส่วนผมจะนอนในห้องหนังสือ เพราะมีบางวันที่ผมต้องทำวิจัยจนดึก” เขาพยายามคิด และทำทุกอย่าง เพื่อให้เธอหย่ากับเขาให้เร็วที่สุด แล้วเขาจะได้แต่งงานกับคนที่เขารัก จื่อชิงเลิกคิ้วสูง “...........” ซุนหมิงจึงรีบพูดต่อว่า “ห้ามคุณเข้าไปในส่วนที่เป็นพื้นที่ของผมโดยเด็ดขาด” “ถ้านายฝันร้ายแล้วเอะอะโวยวาย ฉันก็ควรเข้าไปปลุก” “ไม่ต้อง” เขาตอบกลับแทบจะทันที จื่อชิงเลิกคิ้วสูงถามด้วยเสียงกวน ๆ ว่า “แล้วถ้านายเป็นลมฉันต้องไปช่วยไหม” “ไม่ต้อง” ชายหนุ่มกดเสียงต่ำอย่างอดทน “แล้วถ้านายหัวใจวายตาย ผีบีบคอตาย ถูกโจร.....” “นี่คุณแช่งผมเหรอ !” เขาโพล่งออกมาอย่างเหลืออด นึกสาปแช่งนรกอยู่ในใจ เหตุใดถึงปล่อยให้เธอหลุดรอดขึ้นมาได้ “เปล๊า” จื่อชิงเสียงสูงหน้าตาย “ฉันไม่ได้แช่งนายเสียหน่อย แค่ถามเผื่อเอาไว้ เวลานายตายขึ้นมาจริง ๆ คนอื่นจะไม่ต้องมาโทษฉันว่า เป็นภรรยาไม่ดูแลสามี” “เธอนี่มัน” ซุนหมิงได้แต่แยกเคี้ยวใส่เธอ หมดปัญญาที่จะโต้ตอบ

ถ้าโดนแย่งความรักที่เคยมีไปเป็นคุณจะยอมเหรอ...หนี้แค้นที่รอการชำระกำลังจะบังเกิด! โทษฐานที่ทำให้เขาเป็นเด็กบ้านแตก เธอจึงต้องถูกลงทัณฑ์ด้วยวิธีแสนโหดร้ายป่าเถื่อนและหวานล้ำไปพร้อมๆ กัน ____________________________________________ ชีคคามิล บิล คาลิค อัลฮัมมัด เจ้าชายรัชทายาทลำดับที่ 2 ต้องการแก้แค้นชู้ในอดีตของพ่อให้กับมารดาผู้ล่วงลับโทษฐานที่ทำเขาบ้านแตกหากแต่คนต้นเรื่องดันตายไปซะก่อนกรรมจึงตกอยู่ที่ ณิรดาลูกสาวเพียงคนเดียวชีคหนุ่มลักพาตัวมากักขังสั่งให้เธอชดใช้ในสิ่งที่ไม่ได้ทำหญิงสาวจำต้องรับชะตากรรมเดินทางไปกับเขาท่ามกลางทะเลทรายร้อนระอุในฐานะคนใช้ส่วนตัว “กลัวอะไรล่ะผมยังพูดไม่จบเลย นี่กำลังจะอธิบายเรื่องที่ว่าคนอย่างผมทำอะไรหวังผลเสมอ” “ฉันไม่อยากฟังคุณออกไปนะ” หญิงสาวจ้องไม่ละสายตารู้สึกหวาดกลัวชายตรงหน้าไม่อยากได้ยินแม้แต่เสียงของเขา เธอสะบัดแขนสุดแรงใช้จังหวะที่เขาเผลอวิ่งหนีเอาตัวรอดแต่ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอหรือจะสู้เขาได้ เพียงแค่ก้าวไม่กี่ก้าวเขาก็ถึงตัวเธออย่างง่ายดาย “ไม่ได้คุณต้องฟังเพราะนี้คือสิ่งผมต้องการและมันคือบทลงโทษของคุณ” เขาคว้าแขนลากเธอให้ออกห่างจากประตูแล้วผลักหญิงสาวล้มลงไปบนเตียงนอน “อย่านะคุณจะทำอะไร” ณิรดาร้องลั่น มือเล็กระดมทุบตีจิกข่วนดันร่างหนาที่ติดตามทาบทับลงมาให้พ้นทางพร้อมกับยันกายลุกขึ้นนั่ง “สอนบทลงโทษให้คุณ” ฝากผลงานเรื่องแรกของมัซนีย์ด้วยนะคะ

เธอสวย... เธอเซ็กซี่... เธอร้อนแรง... และเธอ...ยอมเสี่ยงเพื่อภารกิจ สายลับสาวอย่างอลิตาจึงยอมบุกขึ้นเกาะฉลาม เพื่อหาหลักฐานมามัดตัวพัศดีจอมเจ้าเล่ห์ให้อยู่หมัด โดยหารู้ไม่ว่า เธอกำลังเล่นกับไฟ เพราะศัตรูเก่าของทีมกำลังคอยให้เธอมาติดบ่วงสวาทของเขาอยู่

.. คำโปรย .. เสียงขลุ่ยปริศนาในสวน มาพร้อมกับบุรุษรูปงาม แต่แล้วเขากลับจุมพิตนางโดยที่ไม่สนว่านางเป็นสตรีของจักรพรรดิ เมื่ออ๋องแอบรักชอบพอกับพระสนมขององค์ฮองเต้ แล้วแบบนี้นางจะทำอย่างไร ความรักของนางจึงบังเกิดขึ้น เมื่อเขามอบความรักให้กับนาง รวมไปถึงไฟราคะ ไฟสวาทที่ได้เริ่มขึ้น *** เนื้อหาบางส่วน *** “กะ ก็เพราะว่าของท่านไม่เหมือนกับของฝ่าบาทเพคะ อ๊า!” หญิงสาวตอบอย่างเอียงอาย ก่อนจะเบือนหน้าหนี พลางขบเม้มริมฝีปากด้วยความเสียวซ่าน “อ๊า! ของข้ามันทำไมหรือพระสนมซ่างผิน อ๊า!” ท่านอ๋องไม่พูดเปล่า เขาโน้มตัวไปด้านหน้า พลางใช้ปลายลิ้นเลียเข้าไปที่พระถันของนางอย่างหื่นกระหาย ในขณะที่ส่วนล่างของเขากำลังกระแทกใส่สตรีตรงหน้าด้วยความถี่ที่สม่ำเสมอ “อืม... กะ ก็เพราะของท่าน อ๊า! มะ มันใหญ่เพคะ อ๊าสสสส” พูดจบนางก็ส่งเสียงร้องครวญครางอีกครั้ง

จากนางโลมสู่อนุเถ้าแก่ค้าเกลือ ความร่ำรวยที่ปรนเปรอให้ หรือจะสุขเท่าโลกีย์ที่นางโหยหาอย่างไม่สิ้นสุด

ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีจุดสิ้นสุดของมัน ความรักก็เช่นกัน.. “ตอนที่ฉันทำหน้าที่เป็นภรรยาที่แสนดีให้คุณ ไม่มีวันไหนเลยที่แก้มของฉันจะไม่อาบน้ำตา คุณทำลายทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของลูกผู้หญิงคนหนึ่ง... แล้ววันนี้ยังมีหน้ากลับมาทวง ‘ลูก’ ที่คุณไม่เคยรู้ว่ามีพวกเขาเลยด้วยซ้ำ” ++++++++++++++++++++++ “ฉันต้องการสิทธิ์ในการเลี้ยงลูก และลูกต้องไปอยู่กับฉัน” “เฮอะ! เลี้ยงลูกยังไงมิทราบ? ฉันขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะ ฉันจะไม่ยอมให้ตาเมฆกับยัยฟ้าต้องไปรับรู้ว่าตัวเองมีแม่เลี้ยงมากมายจนนับ หนึ่งถึงร้อยยังไม่หมดแน่” คนที่นั่งอยู่บนโซฟาเงยหน้าขึ้นมองอดีตภรรยา มือข้างหนึ่งของเจ้าหล่อนยืนเท้าสะเอว ส่วนอีกข้างก็ชี้หน้าด่าเขาฉอดๆ แบบไม่มีการยั้งเลยสักนิด “นี่! เธอจะดูถูกฉันมากเกินไปแล้วนะหมอก” “ก็ใช่ไง ฉันน่ะดูคุณ ‘ถูก’ ไม่ได้ดูผิดเลยสักนิด หรือว่าจะปฏิเสธว่าที่ผ่านมาคุณไม่เคยมีพฤติกรรมเปลี่ยนคู่ควงไปเรื่อยแบบไม่ซ้ำหน้า?” “ฉันไม่ปฏิเสธ แต่ตอนนั้นฉันยังไม่มีลูกและไม่มีใคร แล้วจะควงคนอื่นมันผิดตรงไหนมิทราบ” ฮึ! ตอนนั้นฉันไม่มีใคร แล้วผู้หญิงที่นั่งหน้าสลอนรอเปิดประตู ให้แกจนดึกดื่นน่ะมันใครกัน.. ฉันไง! มณีมันตราหน้าโง่คนนี้ หลายต่อหลายครั้งที่ชายหนุ่มทำให้เธอเสียใจ แต่เธอเลือกที่จะทนเพราะคำว่ารักที่มันไม่มีอยู่จริงของเขา เมื่อนึกย้อนกลับไป แล้วอยากจะหัวเราะให้กับความโง่เง่าและน่าสมเพชของตัวเองเหลือเกิน “ฉันไม่เชื่อ! คนแบบคุณมันเชื่อถือไม่ได้” “ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะเชื่อหรือไม่ แต่ที่ฉันสนคือลูก!” “คุณจะมาเรียกร้องเอาอะไรตอนนี้ ในเมื่อสี่ปีที่ผ่านมาคุณไม่รู้ว่า มีพวกแกอยู่บนโลก ก็ไม่เห็นว่ามันจะเป็นอะไรเลยนี่คะ คุณก็ยังหายใจต่อไปได้ ไม่ได้ตายซะหน่อย! ปล่อยฉันกับเด็กๆไป ให้พวกเขาเข้าใจว่าพ่อได้ตายจากโลกนี้ไปแล้วเหมือนเดิมดีกว่านะคะ”

เธอย้อนยุคมาโผล่ในสมัยที่บรรพบุรุษชาวโรมันเริ่มก่อตั้งกรุงโรม เพื่อตกเป็นหนึ่งในเหยื่อกามของคดีชำเราหมู่ครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์! โฉมสะคราญโดนย่ำยียับเยิน เจ้าจำพรากจากบ้านเพื่อวิวาห์ ยิ่งนางสะเทิ้นอายสับสน ไฉนยิ่งงดงามเป็นหนักหนา ยิ่งนางขัดขืนดิ้นรน เขากลับยื้อยุดฉุดลากมา ในอ้อมแขนแข็งแรงแกร่งกล้า ร่างเจ้าเย้ายวนระทดระทวย ‘'จักให้ดวงเนตรงามเลือนพร่าด้วยน้ำตาไปไยเล่า? พ่อเจ้าได้แม่เจ้า, ยามนี้ข้าก็ได้เจ้าเป็นศรีภรรยาเฉกเช่นเดียวกัน'' (คำรจนา ของโอวิด กวีโรมัน)