อีบุคยอดนิยม

พลับพลึงเหมราช
พลับพลึงเหมราช
B.J.
  • Romance Lover
ในสายตาของเขา เธอคงเป็นได้แค่เพียง เศษธุลีดินที่ไร้ค่า +++ “คุณเหม พอก่อนค่ะ พลับพลึงไม่ไหวแล้ว” เธอเปลี่ยนสรรพนามเรียกเขาว่าคุณ แทนคำว่า ‘พี่’ ในอดีต เพราะความห่างเหินเย็นชาที่เขามีให้เธอมันมากมายหลายร้อยเท่านัก หญิงสาวร้องบอกเสียงแหบพร่า ดันหน้าท้องแกร่งของเขาออกห่าง แต่เหมือนผลักหินผาหนักอึ้งที่ไม่ยอมขยับเลยแม้แต่น้อย “คนอย่างเธอกล้าหืออือกับฉันเหรอ...” เขาก้มมองร่างน้อยที่ล้มซุนไปกับกองฟาง พลับพลึงร้องไห้สะอื้นยามเขาย่ำยี “กับฉันทำเป็นสะดีดสะดิ้งร้องไห้สะอึกสะอื้น เวลาอยู่กับผู้ชายคนอื่น เธอหัวร่อต่อกระซิก ระริกระรี้เหมือนปลากระดี่ได้น้ำ” เขาไม่เคยสนใจน้ำตาของคนอย่างเธอ สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเธอให้จมดิน
เซียนคีย์บอร์ด เล่ม 15
เซียนคีย์บอร์ด เล่ม 15
六如和尚
  • Action-กำลังภายใน
หลังจากผ่านการทดสอบนานัปการ ในที่สุดซูอันและแม่สาวทรงโตเพ่ยเหมียนหมานก็สามารถออกจากมิตินั้นได้เสียที พร้อมกับได้วิชาและของเจ๋ง ๆ เพียบเลย! โดยเฉพาะเขา ได้ทั้งวิชาเทพยุทธ์กลืนสวรรค์ และปลดล๊อคความสามารถของคีย์บอร์ดให้สามารถอัญเชิญวีรสตรีขึ้นมาได้ แม้มันจะเป็นเหมือนระบบกาชาห่วย ๆ ก็เถอะ แต่ทว่าทุกอย่างมันก็ไม่ง่ายนัก เพราะถึงอย่างไรแล้วเขาก็ยังต้องไปเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิเพื่อทำตามแผนการที่ตนวางไว้อยู่ดี ซูอันจะสามารถทำให้จักรพรรดิยอมอภัยโทษได้อย่างไร? และจะมีอะไรรอเขาอยู่ที่เมืองหลวงบ้าง? โปรดติดตามได้ใน เซียนคีย์บอร์ด เล่ม 15 ทาง EnjoyBook!
แม่ของหนูเป็นเมียลับของคุณพ่อ
แม่ของหนูเป็นเมียลับของคุณพ่อ
B.J.BEN
  • Romance Lover
เธอเป็นพยาบาลสาวที่ดูแลคุณแม่ของเขา ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลยว่าแม่ของเขาบังคับให้เขาแต่งงานกับเธอ เขาจึงโทษว่าทุกอย่างเป็นความผิดของเธอ เธอยุแยงมารดาของเขาเพราะอยากจะฮุบสมบัติเลยอยากเป็นเมียของเขาจนตัวสั่น เขาจึงจะต้องจัดการผู้หญิงหิวเงินอย่างเธอ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน บัวชมพูเดินออกมาด้านนอก เพื่อจะถามว่าเพชรต้องการอะไรบ้าง เธอจะได้จัดการให้เขา แต่ยังไม่ทันได้ถามอะไร เขาก็เดินเซ ๆ เข้ามาหาแถมยังทำท่าจะล้ม เธอจึงต้องรีบเข้าไปประคองเขาเอาไว้ กลิ่นเหล้าฉุนกึกกับการกอดรัดที่แน่นถนัดของเขาทำให้เธอต้องเบือนหน้าหนี “คุณเดินไหวไหมคะ” เธออยากทิ้งให้เขานอนอยู่ตรงนี้ แต่ทำไม่ได้เพราะเขาเมามาก ขืนนอนอยู่ตรงนี้คงจะโดนยุงรุมกัดเป็นไข้เลือดออกแน่ ๆ รับปากคุณพาลินเอาไว้แล้ว เลยต้องประคองเขาไปที่ห้องแทน “คราย...” คนเมาเอ่ยถาม พลางหรี่ตามอง “บัวเองค่ะ คุณเพชรเดินดีๆ หน่อยสิคะ” เธอประคองเขาด้วยอาการทุลักทุเลเต็มที เขาก็กอดรัดเธอแน่นขึ้นเมื่อเธอพาเขามาจนถึงห้องพัก “ว้าย! คุณเพชร คุณจะทำอะไรคะ” บัวชมพูตกใจเมื่อเพชรกดเธอไปกับเตียงนอนกว้างของเขา ก่อนจะขยับกายขึ้นทาบทับ “คิดว่าผมจะทำอะไร คุณอยากเป็นเมียผมมากนักไม่ใช่เหรอ” “คุณพูดอะไรของคุณ นี่ปล่อยนะคะ ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย” เธอพยายามดิ้นรนแต่เขาไม่ยอมปล่อยซุกใบหน้าเข้าหาซอกคอหอมกรุ่น เธอก็รัวกำปั้นใส่เขาไม่ยั้ง “แกล้งทำเป็นดีดดิ้นอยากให้ผมทำแบบนี้อยู่แล้วใช่ไหม” เขากดเธอไปกับเตียงนอนกว้าง โดยการสอดมือเข้าไปในอุ้งมือน้อยของเธอ “นี่คุณปล่อยนะ ถ้าคุณไม่ปล่อยฉันจะร้องให้คนช่วยจริง ๆ ด้วย” “ก็ร้องสิ” เขาอุดปากเธอเอาไว้ ก่อนจะกระชากเน็กไทออกมามัดปากของเธอเอาไว้ บัวบูชาได้แต่ดิ้นรนไปมา ไม่คิดว่าจะเสียท่าเขาแบบนี้
ก็ไม่คิดว่าจะใช่เธอ
ก็ไม่คิดว่าจะใช่เธอ
BUTTERHEAD
  • รักโรแมนติก
"ขวัญพิชชา" เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่บ้านใหม่ได้ไม่ถึงอาทิตย์ได้ยินเสียงซอลอยมากับลมกลางดึกทำให้เธอกลัวจนนอนไม่หลับ ต่อมาเธอรู้จากเพื่อนสาวคนสนิทว่าเสียงนั้นมาจากเพื่อนบ้านของเธอเอง เขาเป็นอาจารย์สอนทางด้านโบราณคดีและชอบเล่นดนตรีไทยยามว่าง นั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เธอได้รู้จักกับ "นราธิป" เพื่อนบ้านหนุ่มผู้มีบุคลิกพูดน้อยเคร่งขรึมตามแบบฉบับผู้ชายแมนๆ เริ่มสนิทกับเขาจริงๆ เธอกลับพบว่าเขาไม่ได้นิ่งขรึมอย่างในช่วงแรกที่รู้จักกัน เขามักจะชอบพูดคุยกับเธอและมักจะใจดีกับเธอเสมอ เวลาว่างเขาก็มักจะชวนเธอไปเที่ยว เขาใจดีกับทุกคนแบบนี้หรือเปล่านะ. . .แล้วทำไมระยะหลังมานี้เธอต้องเขินอายทุกครั้งที่สบตาเขา เธอไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ
พิศวาสรักจอมพยศ
พิศวาสรักจอมพยศ
วรดร/กัญนิชา
  • Romance Lover
หนุ่มสเปนหล่อล่ำ คาสโนว่ารุ่นเดอะ...คาลิกซ์โต้ โฮเซ่ กับลูกสาวสุดรักของเพื่อนรุ่นพี่ จอมพยศที่เขาเบื่อหน้า...เพราะความเอาแต่ใจของเจ้าหล่อนมันมีมากมายเสียจนบรรยายไม่หมด วีรกรรมของเมยานีเขาเห็นจนเอียน บอกตามตรงเลยนะ!! เมยานี หิรัญพฤกษ์ หนูเมย่าของคุณพ่อเมฆาเขาอยากหลีกให้ไกลที่สุด!! เมฆาตามใจบุตรสาวจนเกือบเสียคน เจ้าหล่อนน่ารักน่าเอ็นดูในสายตาของเมฆาก็จริง!!...แต่เป็นจอมป่วนขาวีนในสายตาของคนรอบข้าง... ชายหนุ่มเป็นตัวอันตราย สมควรอยู่ให้ห่าง เมื่อเขาพ่วงท้ายด้วยคำว่า...นักรัก!! เกิดอะไรขึ้นล่ะ ระหว่างสาวน้อยอ่อนเดียงสา...แต่ไม่โง่ กับนักรักที่ขึ้นชื่อ เมื่อสิ่งที่คาลิกซ์โต้ทำ ตรงข้ามกับความคิดทั้งหมด!!...เขาคอยวนเวียนอยู่ข้างตัวของเมยานี คอยทำตาขวางยามมีหนุ่มๆ คอยส่งสายหวานๆ ให้ นี่เขาคิดอะไรกับเจ้าหล่อนเหรอ? ไม่น๊า...
ทัณฑ์ร้ายเกมหัวใจ
ทัณฑ์ร้ายเกมหัวใจ
หงสรถ
  • Romance Lover
“มองผมตาเป็นมันขนาดนี้ จะเอาอะไรอีก” ถามด้วยเสียงกรุ้มกริ่มพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ “ฉันก็ใช่สายตาปกติมอง” เธอแย้งเสียงแข็ง ตามด้วยการยกมือผลักใบหน้าหล่อเหลาออกห่าง “มองแบบนี้มีอะไรจะพูดก็พูดมา” “ฉันอยากรู้เหตุผลว่าคุณจับฉันมาทำไม แล้วใครใช้ให้คุณไปบอกพี่ชายฉันว่าคุณเป็นแฟนฉัน” “ยังไม่ถึงเวลาคุณต้องรู้ แต่ถ้าคุณทำตัวดีและน่ารักกับผม ผมอาจจะปล่อยคุณเร็วขึ้น” “ฉันไม่ใช่เด็กสามขวบ อย่ามาหลอกฉันเลย” เสียงหวานโต้กลับทันควัน เพราะรู้ดีว่าเขาแค่หลอกให้เธอดีใจเล่นก็เท่านั้น “ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่เด็ก เพราะผมจับและวัดขนาดคุณมาแล้วกับมือ” “คนปากสกปรก” “แต่ปากสกปรกอย่างผมก็จูบคุณจนหลงเคลิ้มมาแล้ว” มธุรากำมือแน่น อยากจะชกคนปากสกปรกให้หน้าหงาย แต่คงได้แค่คิด! เคลย์ริกยิ้มเมื่อเห็นท่าทีโกรธของคนบนเตียง “ผมต้องออกไปทำงานแล้ว ส่วนคุณก็พักผ่อนซะ ไม่เกินสี่ทุ่มผมจะกลับมา” “ฉันไม่ใช่เมียคุณ! ไม่ต้องมาบอกว่าจะกลับเวลาไหน” มธุราตอบกลับไปแบบไม่ทันคิด ส่วนคนตัวโตก็หมุนตัวกลับมาแล้วยิ้มกริ่ม “ถ้างั้นคืนนี้ผมจะรีบกลับมาทำให้คุณเป็นเมียเลยดีไหม แล้วผมรับรองเลยว่าทั้งแม่ทั้งพี่ชายของคุณ คงดีใจกันมากแน่ๆ ที่ลูกสาว…” เคลย์ริกหยุดพูดแล้วมองสำรวจเรือนร่างครู่หนึ่ง “หน้าตาก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่จนถึงขั้นหาแฟนไม่ได้ มีสามีเป็นตัวเป็นตนเหมือนผู้หญิงคนอื่นซะที” บอกกล่าวจบแล้วก็หัวเราะมีความสุขเสียนักหนา “ฝันไปเถอะ!” “งั้นคืนนี้มารอดูกันไหมว่าจะฝันหรือไม่ฝัน” ปากหยักร้ายกดยิ้มลึก ก่อนจะเปิดประตูออกไปทิ้งให้คนตัวเล็กนั่งทำหน้าเหวออยู่กับคำพูดทิ้งท้ายของคนหน้าโหด *****งานหมดสัญญานะคะ ชื่อฉบับตีพิมพ์อาญาร้ายเทพบุตรมาร*****
อุ้มรักเมียลับเศรษฐีเถื่อน
อุ้มรักเมียลับเศรษฐีเถื่อน
B.J.BEN
  • Romance Lover
ในวันที่เธอกำลังตั้งครรภ์ชีวิตน้อยๆ อันเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา เขากลับไล่เธอออกจากชีวิตเหมือนผู้หญิงไร้ค่าคนหนึ่ง เธอรักเขานั้นคือเรื่องจริง แต่เขานั้นรักเธอจริงตามปากพูดไหม เธอชักไม่แน่ใจ เพราะแค่ความไว้วางใจที่จะสืบหาความจริงเขากลับไม่ทำ เธอทิ้งทุกอย่างเพื่อยอมเป็นเมียลับให้แก่เขา ยอมให้แม่และน้องของเขาโขกสับสารพัด หากเขาไม่เห็นค่า เธอก็พร้อมที่จะเดินออกมาไม่เหลียวหลัง แต่หากในวันที่เธอเข้มแข็ง ยืนหยัดได้ เขากลับมาอีกครั้งพร้อมขอโอกาส และครั้งนี้เธอไม่ใช่คนที่เป็นฝ่ายถูกเลือก แต่เธอจะเป็นฝ่ายเลือกว่าจะตัดสินใจเช่นไร และเธอจะไม่ยอมให้เขาทำร้ายเธอเป็นครั้งที่สองอีก ตัวอย่างบางช่วงบางตอน “มีที่หมายใหม่เร็วดีนะ นายเข้มคงชั่วคราวเพราะไม่รวยเท่านายพีรพลอะไรนั่นสินะ” ประโยคที่พูดขึ้นลอย ๆ ทางด้านหลังทำให้เธอหันขวับไปมอง ก่อนที่พรนัชชาจะเดินหนีออกไปจากหน้าห้องน้ำ ไม่อยากเสวนากับคนแบบเขาอีก แดนไทยตามมากระชากแขนของเธอเอาไว้ พรนัชชาก็สะบัดจนหลุด “อย่ามาแตะต้องตัวฉัน” ประโยคแสนห่างเกินนั้นทำให้แดนไทยหน้าตึง “ทำไมพูดกับผัวเก่าห่างเหินขนาดนั้นล่ะ” แดนไทยเอ่ยถามอย่างเยาะหยัน “ก็แค่ผัวเก่า เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว” เธอตอกกลับพลางเชิดหน้าขึ้น อย่างเย่อหยิ่ง แดนไทยถึงกับชะงักไป เพราะเธอดูเปลี่ยนไปมาก “ตกลงจะเอาคนนี้เหรอ แต่จริง ๆ ฉันก็รวยไม่แพ้นายพีนี่นะ ถ้ายอมมาเป็นนางบำเรอของฉัน ฉันจะให้มากกว่ามัน ให้แบบถึงใจทั้งเรื่องเงินและเรื่องบนเตียง ไม่ต้องลักลอบไปหานายเข้มอีก” เพี้ยะ!!! เสียงเพี้ยะดังขึ้น ใบหน้าของแดนไทยหันไปตามแรงตบ “นี่เธอกล้าตบฉันอย่างนั้นเหรอ” “นี่ยังน้อยไปกับปากโสโครกอย่างคุณ ฉันตัดสินใจถูกแล้วที่เดินออกมาจากชีวิตของคนที่ไม่เห็นคุณค่าของฉัน คุณรู้จักฉันมานานหลายปีแล้วแต่คุณไม่รู้จริงๆ น่ะเหรอคุณแดนไทยว่าฉันเป็นคนยังไง” “ฉันเคยคิดว่าเธอดีไง เลยเชื่อว่าเธอเป็นคนดี แต่ใจของคนเรายากแท้หยั่งถึง ความดีที่แสดงออกมาอาจจะเป็นการเสแสร้งแกล้งทำก็ได้ไม่ใช่เหรอ ฉันเชื่อในสิ่งที่เห็น ถ้าฉันไม่เชื่อนี่แหละแสดงว่าฉันทั้งบ้าและโง่”
หัวใจตกคาน
หัวใจตกคาน
ไหมขวัญ
  • รักโรแมนติก
"สวัสดีครับผมเป็นลูกชายของแม่นะครับ" ละอองดาวถึงกับตกใจ จู่ ๆ ก็มีเด็กผู้ชายแปลกหน้ามาบอกว่าเป็นลูกชายของเธอ มันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อเธอยังไม่มีแม้แต่แฟน เรื่องมีลูกมันเป็นไปไม่ได้ +++++++++ “อ้าว ทำไมไม่นอน อย่าบอกน่ะว่ารอผมน่ะ” วาโยเดินเข้าไปทักคนเป็นภรรยายิ้ม ๆ “ค่ะ” ละอองดาวมองท่อนบนที่เปล่าเปลือยของสามีตาปริบ ๆ แม้จะอายแต่รู้สึกว่ามันละสายตาไม่ได้ กล้ามเนื้อผู้ชายที่มีหยดน้ำเกาะพราวนี้มันเซ็กซี่ดีจริง ๆ หุ่นก็ดี หน้าตาก็หล่อ เขาเป็นสามีของเธอจริง ๆ เหรอเนี่ย คู่ควรกับการขึ้นคานรอมานานจริง ๆ ให้ตายสิถึงจะได้มาแบบฟลุ๊ค ๆ ก็เถอะ “อยากทำอย่างว่าเหรอ” วาโยยืนถามเสียงกลั้วหัวเราะกับการมองเขาตาปรอยของอีกฝ่าย “ค่ะ เอ๊ย! ไม่ใช่ ๆ ฉันแค่จะบอกว่าคุณนอนฝั่งนั้นฉันนอนฝั่งนี้ไม่ก้าวก่ายกันโอเคไหม แค่นี้แหละ” ละอองดาวพูดจบก็ทิ้งตัวลงนอนดึงผ้าห่มคลุมโปงตบปากตัวเองรัว ๆ ที่ดันไปหลุดอะไรแบบนั้นออกไป เขาได้คิดว่าเธออดยากกันพอดี ถึงมันจะเป็นเรื่องจริงก็เถอะ “เสียดายนึกว่าจะยอมเสียอีก” วาโยถอนหายใจยิ้ม ๆ แล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหากางเกงใส่ ส่วนเสื้อนั้นไม่คิดจะใส่อยู่แล้ว เพราะมันไม่ชิน “แม่” “เฮ้ย!” “เป็นอะไร” วาโยเดินเข้ามาถามอย่างเป็นห่วง เพราะจู่ ๆ คนที่นอนคลุมโปงอยู่บนเตียงก็ร้องพร้อมกับลุกขึ้นนั่งด้วยสีหน้าตื่นตกใจ “เปล่าค่ะ เหมือนลืมอะไรหรือเปล่า แต่คงไม่ลืมหรอกนอนแล้วค่ะ” ละอองดาวมองค้อนผีเด็กที่จู่ ๆ ก็โผล่มาเรียกแม่ ทำเอาหัวใจเธอแทบวาย “นี่คุณจะไม่ยอมจริงเหรอ” วาโยที่ตอนนี้มานั่งอยู่บนเตียงแล้วแกล้งพูดแหย่หญิงสาวเล่น และยังไม่ทันที่ละอองดาวจะปฏิเสธ ว่าที่ลูกชายของเธอก็คะยั้นคะยอ “ยอม ๆ เขาไปเถอะแม่ เผื่อผมจะได้ไปเกิด” เธอถึงกับกลอกตามองบนมองคนสลับกับผีแล้วตอบกลับด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ไม่ค่ะ ตราบใดที่คุณยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ฉันจะไม่ยอมคุณเด็ดขาด นอนแล้วค่ะ”