เรือนศิลา เรือนอาถรรพ์ที่ผู้ใดครอบครองเป็นเจ้าของจะต้องมีอันล่มจม เขา นาคินทร์ จ้าวแห่งนาคราชผู้มีใจต่อนางมนุษย์ สร้อยมณี แต่กลับถูกนางอันเป็นที่รักสาปขังไว้ในเรือนศิลา เธอ ลินจิรา ฟาเวอร์เรส หรือ ลินจี้ สาวน้อยลูกครึ่งไทย-อเมริกัน ผู้สืบเชื้อสายของสร้อยมณี เธอ ปลดปล่อยเขา ออกมาโดยไม่รู้ตัว เขาต้องการจะแก้แค้น และเธอ ก็คือเป้าหมายของเขา เธอจะต้องทนทุกข์ทรมานเหมือนอย่างที่เขาเคยเป็น...

‘ตระกูลหลงเคยเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ในโลกนี้จริงๆ หรือ?’ ด้วยหยกมังกรลึกลับที่บิดาทิ้งไว้ให้ เขาจำต้องแบกรับและสานต่อภารกิจอันยิ่งใหญ่ของบิดา เด็กหนุ่มหลงเฉินค่อยๆ ค้นพบปริศนาแห่งการสูญพันธุ์ของเผ่าของมังกร ….จนในที่สุดก็ได้กลายเป็น ‘นักรบมังกร’ คนแรกในรอบหนึ่งร้อยล้านปี!

‘ตระกูลหลงเคยเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ในโลกนี้จริงๆ หรือ?’ ด้วยหยกมังกรลึกลับที่บิดาทิ้งไว้ให้ เขาจำต้องแบกรับและสานต่อภารกิจอันยิ่งใหญ่ของบิดา เด็กหนุ่มหลงเฉินค่อยๆ ค้นพบปริศนาแห่งการสูญพันธุ์ของเผ่าของมังกร ….จนในที่สุดก็ได้กลายเป็น ‘นักรบมังกร’ คนแรกในรอบหนึ่งร้อยล้านปี!

“คิดถึงเราบ้างไหม” “ก็... คิดถึง” เธอตอบเขาเสียงสั่นๆ ใจสั่นยิ่งกว่าอะไร “ชื่นใจเหมือนกันนะ มีคนบอกว่าคิดถึง” เขาเลื่อนมือมาจับมือเธอเอาไว้ ประสานเข้าหากัน มือที่กุมเข้ามาหาทำให้เธอหน้าแดงหนักกว่าเก่า เธอไม่ได้ดึงมือหนีเพราะมันรู้สึกอบอุ่นและมีความสุข “ใกล้ปีใหม่แล้วเนอะลม” เธอชวนเขาคุย ท่าทีเขินอายทำให้เขามองแก้มสาวไม่วาง “อืม... แก่ขึ้นอีกปีแล้ว” “กลัวแก่เหรอ” “เปล่า แค่รู้สึกว่าเวลามันช่างเดินไปเร็วเหลือเกิน อันดาว่าไหมแป๊บเดียวก็จะขึ้นปีสองแล้ว รู้สึกเหมือนเพิ่งรับน้องไปเมื่อวานเอง” “อยากกลับไปรับน้องใหม่เหรอ” เธอถามขำๆ หัวเราะเบาๆ ก่อนจะหยุดกึกมองหน้าเขา สบตาอย่างเผลอไผล “เวลาอันดายิ้มหรือหัวเราะแล้วน่ารัก” เขาไล้แก้มสาวเบาๆ คนถูกชมเขินอายหนักกว่าเก่า “เอ่อ...” เธอก้มงุด สัมผัสของเขาให้ความรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด “ฝนยังตกหนักอยู่เลย อันดาไม่ได้พาร่มมา” เธอเปลี่ยนไปพูดเรื่องอื่น มองมือตัวเองที่อยู่ในอุ้งมือเขาแล้วใจสั่นรัว “ตกก็ดีนะ จะได้นั่งอยู่แบบนี้นานๆ” เธอเงยหน้ามองเขาก็หน้าร้อน ก้มงุดอีกรอบ เขาเชยคางสาวให้แหงนขึ้นสบตา อันดารู้สึกใจเต้นแรงกับสัมผัสของเขา “อันดาตัวสั่น” เขาจับบ่าของเธอเบาๆ อันดายิ่งสั่น เขินอายอย่างหนัก เกิดมาไม่เคยถูกผู้ชายสัมผัสในทำนองนี้มาก่อน แม้เขาจะไม่ได้ทำอะไรล่วงเกินมากมาย แค่จับมือส่งสายตามาให้เธอก็วาบหวามอย่างไม่อาจควบคุมได้ “กลัวเราเหรอ” “เปล่า” “แล้วทำไมตัวสั่น” “เขิน” เธอตอบแล้วเขินหนักกว่าเก่า เขาหลุดหัวเราะเบาๆ กับคำตอบน่ารักนั้น “ก็เห็นแอบมองเราทุกวัน” “แอบมอง?” เธอเงยหน้าขึ้นมอง สบตาแล้วก้มงุด กัดปากตัวเองเบาๆ เขารู้ด้วยเหรอว่าเธอแอบมอง “แอบมองอยู่ที่บานเกล็ดหน้าต่าง ลมจำได้เลยว่าห้องนอนอันดาอยู่ตรงไหน” “เห็นได้ยังไง” เธอถามเสียงเบาหวิว “บานเกล็ดมันยกขึ้น เลยเห็นว่าแอบมอง” เขายิ้มขำคนทำหน้าเหลอหลา เธอเขินหนักมาก ไม่รู้จะวางไม้วางมือตรงไหนดี “ทีหลังไม่ต้องแอบมองก็ได้ จะถอดเสื้อให้มองเต็มๆ ตา” “ลมน่ะ” เขามาพูดอะไรแบบนี้ ใครจะอยากไปมองเขาถอดเสื้อผ้ากันเล่า! โอ๊ย! คนบ้า ถ้าไม่ติดว่าฝนกำลังตกหนัก เธอคงวิ่งหนีไปแล้ว วายุยกยิ้มมุมปาก เห็นคนขี้อายแล้วหยิกแก้มเบาๆ “อุ๊ย!” เธอยกมือขึ้นลูบแก้มไปมา อยากจะมุดพื้นหนีเสียตั้งแต่ตอนนี้ถ้าทำได้ *** “อันดาอยากมีลูกสักกี่คนครับ” “คะ?” เธอหันมามองเขาแล้วหน้าแดง มาถามอะไรแบบนี้ “ไม่รู้สิ” เธอก้มงุดตักข้าวต้มกินอย่างขัดเขิน “สักโหลดีไหม ตั้งทีมฟุตบอล” “บ้าเหรอ เราไม่ใช่แม่หมูนะ” “อันดาจะเป็นเมียเราเหรอ” เขาขยับหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะกระซิบถาม คนถูกถามหน้าแดงร้อนเห่อกว่าเก่า “ไม่รู้ไม่ชี้” *** “อันดา เรามีอะไรจะบอก” “อะไรจ๊ะ อื้อ...” เธอขยับใบหน้าเข้าไปใกล้เพื่อถามเขา เลยโดนหอมแก้มฟอดใหญ่ “จะบอกว่าแก้มหอม” “คนเจ้าเล่ห์” เธอยกมือขึ้นกุมแก้มตัวเอง ลูบไปมาเบาๆ มองร่างสูงที่เดินออกไปรอเธอนอกบ้านด้วยความขัดเขิน

เธอจำต้องเข้าพิธีแต่งงานกับเขาแทนคู่หมั้นคู่หมายที่ถูกจับตัวไป แต่ลึกๆ แล้วเธอแอบหลงรักเขามาตลอดหลายปี

คำโปรยปกหน้า ยามเมื่อร่างบุรุษครึ่งนกระริกเล่นแหวกว่ายอยู่กลางธาราใส....ปีกสีขาวละเอียดนุ่มจึงสะบัดฟุ้งสวยงามจับตา คำโปรยปกหลัง สายฟ้าใจดิ่งวาบ...ใบหน้าหล่อเหลาของเขาตรงกับในฝันไม่มีผิดเพี้ยน คนในฝันมีอยู่จริง ๆ หรือไร ก้อนเนื้อข้างซ้ายในอกกระตุกเต้น พลันเหมือนจะหายไปในอากาศ ทั้งร่างหวิวไหวล่องลอยดั่งขนนกในยามราตรี ทัศนัยก็เช่นกัน...ดวงตาคู่ละมุนประสานมาที่เขาจนเลือดในกายแข็งนิ่ง รู้สึกอบอุ่นอย่างพิเศษ ทั้งสองเหมือนตกในภวังค์แห่งห้วงฝัน ดวงหน้านั้นเหมือนคุ้นเคยโหยหามานานแสนนานชั่วกัปชั่วกัลป์ “คุณปั้นผลงานนี้เองเหรอครับ” “ใช่ครับ...รูปปั้นในฝัน ....ภาพในจินตนาการ” จะมีใครรู้บ้างไหมเล่า...ว่ารูปปั้นลายรักปักษา บุรุษครึ่งนก ที่อยู่ตรงหน้านั้น มันบินได้และมีชีวิต !! รูปปั้นลายรักปักษาพร้อมแล้วที่จะนำทุกคนไปสู่เรื่องราวต่าง ๆ ที่เหนือจินตนาการ ทั้งการไปพบเจอค้างคาวปีศาจ กินรีริษยา และเขากับเขาที่มีความสัมพันธ์ซับซ้อนเป็นกินนรา บุรุษครึ่งนกในอดีตชาติ

เป็นจักพรรดิโอสถกลับเกิดใหม่งั้นหรือ ? เป็นการผสานจิตวิญญาณกันหรือ ? หลงเฉิน เด็กหนุ่มที่ช่วงชิงรากปราณ โลหิตปราณ กระดูกปราณทั้งสามสิ่งไป ได้หยิบยืมวิชาการหลอมโอสถระดับเทวะภายใต้ความทรงจำ ฝึกปรือวิชาเคล็ดกายานวดาราอันลี้ลับ แหวกม่านหมอกที่หนาทึบออก ปลดปล่อยโชคชะตาครอบครองพลังวงแหวนเทวะแห่งฟ้าดิน เหยียบย่างชั้นดาราตะวันจันทรา พบพานสาวงามต่างๆ กำราบมารร้ายเทพแห่งความชั่วจนกลายเป็นที่เลื่องลือก้องแดนเจียงหนาน : หลงเฉินมาถึง สวรรค์คำรนพสุธาคำราม หลงเฉินไปจาก ภูตผีหลั่งน้ำตาเทพร่ำไรจนเป็นที่ตำนานแห่งยุทธ์ภพ : หลงเฉินปรากฎ ฟ้าดินสั่นสะเทือน หลงเฉินเดินจาก ภูตผีหลั่งน้ำตาเทพยดาร้ำไห้

สำหรับชีคคาร์ไลส์ผู้ซึ่งได้ชื่อว่า "หนังสือเดินได้แห่งอัลดิน" นางคือ "หมอผีพระคู่หมั้นที่เขาไม่รู้จัก" แต่เมื่อได้พบกันอีกครั้งในโค้งความตาย มนต์รักทะเลทรายที่ 'เล่ารัก' มากกว่า 'เร่าร้อน' จึงเกิดขึ้น

ณ หอหนังสือเมตาเบต้า มหาวิทยาลัยจำปาสัก สู่บรรณาลัย สำนักคัมภีร์ปุราณะอันศักดิ์สิทธ์ของยอดภวาลัย เธอคืออดีตของเจ้าชายน้อยแห่งล้านช้างซะวา ยาน้อยผู้พลัดถิ่นมากับข้อยข้าบ่าวนางสู่อาณาจักรขอมศรียโสธรปุระ

เอ็นโซ่อยากจะขยับสถานะให้มากกว่านี้ เขาไม่อยากอยู่เฉยอย่างนี้จนเวลาผ่านมาแล้วสิบห้าปี ทำอย่างไรพี่เอเตอร์ถึงจะรู้ว่าชอบ ? ทำอย่างไรถึงจะเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่รุ่นพี่-รุ่นน้องในทีมได้ ? คิดว่าเขาควรเอาเรื่องนี้ไปปรึกษามาริโอ้ไหม *** นวนิยายขนาดสั้น อ่านง่าย ราคาย่อมเยา สบายกระเป๋า No.3 "นักบอลได้กันเองบอกด้วย"

นับตั้งแต่ลินจิราจากไป นาคินทร์ก็เฝ้ารอการกำเนิดใหม่ของนางอันเป็นที่รักทุกคืนวัน ด้วยดวงจิตที่ผูกพันกันเขาเชื่อว่าสักวันหนึ่งนางจะต้องกลับมาหาเขา ไม่ว่าชาติภพใหม่ของนางจะเป็นเช่นไร เขาก็รักนางมิเสื่อมคลาย...

‘ตระกูลหลงเคยเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ในโลกนี้จริงๆ หรือ?’ ด้วยหยกมังกรลึกลับที่บิดาทิ้งไว้ให้ เขาจำต้องแบกรับและสานต่อภารกิจอันยิ่งใหญ่ของบิดา เด็กหนุ่มหลงเฉินค่อยๆ ค้นพบปริศนาแห่งการสูญพันธุ์ของเผ่าของมังกร ….จนในที่สุดก็ได้กลายเป็น ‘นักรบมังกร’ คนแรกในรอบหนึ่งร้อยล้านปี!

‘ตระกูลหลงเคยเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ในโลกนี้จริงๆ หรือ?’ ด้วยหยกมังกรลึกลับที่บิดาทิ้งไว้ให้ เขาจำต้องแบกรับและสานต่อภารกิจอันยิ่งใหญ่ของบิดา เด็กหนุ่มหลงเฉินค่อยๆ ค้นพบปริศนาแห่งการสูญพันธุ์ของเผ่าของมังกร ….จนในที่สุดก็ได้กลายเป็น ‘นักรบมังกร’ คนแรกในรอบหนึ่งร้อยล้านปี!

พฤกษ์ เกริกเกียรติสุริยะ... เขารักเธอไม่มีวันเปลี่ยนแปลงและจะรักตลอดไป “เจ็บหรือเปล่า ทำไมไม่หลบ” นิ่มสัมผัสถึงน้ำเหนียวๆ ที่ติดมากับเล็บและมือ เธอทำเขาเลือดตกยางออกอีกแล้ว “หลบได้ไง เมียกำลังโมโห ถ้าหกล้มฟาดไปจะทำยังไง พี่เป็นห่วงนิ่ม ห่วงลูกของเรานะ” พฤกษ์คุกเข่าลงตรงหน้า เขาแนบหน้าโอบกอดเอวเธอเอาไว้ “พี่พฤกษ์” “เจ็บแค่นี้เล็กน้อย พี่ยอมทำให้เมียและลูกรู้สึกดีขึ้นเมื่อได้ระบายอารมณ์ ยอมเป็นกระสอบทรายให้ทั้งสองคนฟัดตลอดชีวิตเลย” “พี่พฤกษ์” นิ่มอนงค์ปิดปากร้องไห้โฮ รู้สึกตื้อในอก มีผู้ชายแบบนี้อยู่ในโลกจริงเหรอ *** นิ่มอนงค์ พงศ์ไพบูลย์วิทยา... เธอเพิ่งรู้ว่ารักเขา ผู้ชายที่ทำทุกอย่างเพื่อเธอมาทั้งชีวิต ในวันที่เขาจะจากไป เธอไม่มีวันยอมโดยเด็ดขาด “หวงนิ่มเหรอ” นิ่มอนงค์ยิ้มจนแก้มพองเมื่อได้ยินประโยคของเขา อารมณ์ตึงเครียดคราแรกแปรเปลี่ยนเป็นรื่นรมย์ในทันที “ใครพูด ยังไม่ได้พูดสักคำ” พฤกษ์ตอบหน้าตาย เขาจับขาเธอพาดบ่า “อื้อ... พี่พฤกษ์” นิ่มอนงค์หยัดสะโพกรับ “กะจะจับพี่โดยการปล่อยตัวให้ท้องหรือไง” “คิดว่าได้ผลไหมคะ นิ่มอยากจะปรึกษาเรื่องนี้กับพี่พฤกษ์อยู่เหมือนกัน ถ้าได้ผลนิ่มจะได้ปล้ำพี่พฤกษ์ทั้งวันทั้งคืนให้ตัวเองตั้งท้อง” เธอหัวเราะคิก พฤกษ์เข่นเขี้ยว ทำให้คนปากดีครางไม่เป็นภาษา

พรหมไม่ได้ลิขิต ชีวิตก็ไม่ได้ถูกกำหนด ทว่าความซวยกลับทำให้ต้องกลายมาเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีลักทรัพย์! "เฮ้ย!! อะไรเนี่ย คุณ บ้าเปล่า มาจับผมทำไม"

เป็นจักพรรดิโอสถกลับเกิดใหม่งั้นหรือ ? เป็นการผสานจิตวิญญาณกันหรือ ? หลงเฉิน เด็กหนุ่มที่ช่วงชิงรากปราณ โลหิตปราณ กระดูกปราณทั้งสามสิ่งไป ได้หยิบยืมวิชาการหลอมโอสถระดับเทวะภายใต้ความทรงจำ ฝึกปรือวิชาเคล็ดกายานวดาราอันลี้ลับ แหวกม่านหมอกที่หนาทึบออก ปลดปล่อยโชคชะตาครอบครองพลังวงแหวนเทวะแห่งฟ้าดิน เหยียบย่างชั้นดาราตะวันจันทรา พบพานสาวงามต่างๆ กำราบมารร้ายเทพแห่งความชั่วจนกลายเป็นที่เลื่องลือก้องแดนเจียงหนาน : หลงเฉินมาถึง สวรรค์คำรนพสุธาคำราม หลงเฉินไปจาก ภูตผีหลั่งน้ำตาเทพร่ำไรจนเป็นที่ตำนานแห่งยุทธ์ภพ : หลงเฉินปรากฎ ฟ้าดินสั่นสะเทือน หลงเฉินเดินจาก ภูตผีหลั่งน้ำตาเทพยดาร้ำไห้

รอมาตั้งนานได้แต่งงานกันสักที เมื่อคุณหนูโอเมกาฮอร์โมนกระพร่องกระแพร่งคนเดิมที่ตอนนี้แข็งแรงจนได้แต่งงานกับอัลฟาคู่แห่งโชคชะตาของตัวเองคุณชายลู่ชายผู้ขยันสร้างเรื่องให้ปวดหัวไม่เว้นแต่ละวัน เพราะว่ารักมากก็ย่อมหวงมากพอหวงมากก็เกิดงอนกันใหญ่โตเมื่อเห็นภรรยาให้ความสนใจคนอื่นมากกว่าตัวเองไม่เว้นแม้กระทั่งลูกน้อยในท้องที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร งานนี้ลู่เหวินจึงต้องหาทางเรียกสามีคนดีที่หนึ่งเข้ามาปรับทัศนคติก่อนที่ชีวิตคู่นั้นจะมีปัญหาลุกลามไปใหญ่

เมื่อชายหนุ่มได้มาเกิดใหม่ในโลกแห่งเวทมนตร์ โดยเขาตายเพราะช่วยคุณยายข้ามถนนแล้วถูกรถชน เขาจะใช้ชีวิตในโลกใบใหม่ต่อไปอย่างไร! (เล่ม 1 ตอนที่ 1-30)

นับตั้งแต่ลินจิราจากไป นาคินทร์ก็เฝ้ารอการกำเนิดใหม่ของนางอันเป็นที่รักทุกคืนวัน ด้วยดวงจิตที่ผูกพันกันเขาเชื่อว่าสักวันหนึ่งนางจะต้องกลับมาหาเขา ไม่ว่าชาติภพใหม่ของนางจะเป็นเช่นไร เขาก็รักนางมิเสื่อมคลาย...

ศึกปะทะเดือนระหว่างกองทัพเทียนหยวนกับกองทัพหนิงกำลังใกล้เข้ามาแล้ว !! ถังหยิน หยวนยู่ ชิวเจิ้นและคนอื่น ๆ จะเป็นเช่นไร พวกเขาจะประสพชัยชนะหรือว่าพ่ายแพ้ แล้วซ่งเทียนเล่า ? พวกเขาจะจัดการยังไงกับเจ้าจอมทรราชผู้นี้ ?! ถ้าอยากรู้ ต้องติดตามอ่านในราชันเทพสงครามเล่ม 5 !

ในที่สุดพวกเขาก็ค้นเจอความลับของเผ่าวิญญาณจนได้ ! ว่าแต่ที่นี่มันคืออันใดกันแน่ แล้วความทรงจำของจูเซียวเหยาจะได้คืนจริงหรือไม่ ? แล้วไหนจะปัญหาที่รอซูเฉินอยู่ข้างหน้านั่นอีก !! ถ้าอยากรู้ว่าเรื่องราวต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ขอเชิญติดตามต่อกันในราชันบัลลังก์เลือดเล่ม 14 !

‘ตระกูลหลงเคยเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ในโลกนี้จริงๆ หรือ?’ ด้วยหยกมังกรลึกลับที่บิดาทิ้งไว้ให้ เขาจำต้องแบกรับและสานต่อภารกิจอันยิ่งใหญ่ของบิดา เด็กหนุ่มหลงเฉินค่อยๆ ค้นพบปริศนาแห่งการสูญพันธุ์ของเผ่าของมังกร ….จนในที่สุดก็ได้กลายเป็น ‘นักรบมังกร’ คนแรกในรอบหนึ่งร้อยล้านปี!

กันต์ รักษ์ชาติไทย ผู้กองคนเก่งแห่งหน่วยปราบปรามยาเสพติด เขาได้รับภารกิจสำคัญให้ไปสืบราชการลับเพื่อกำจัดคนชั่วหนักแผ่นดินให้สิ้นบ้านเมือง เหมือนชะตาฟ้าลิขิตให้เขาพบเจอกับสาวน้อยสู้ชีวิต ปาหนัน ธรรมชาติก่อเกิด เด็กสาววัยเพียงสิบเก้าที่ต้องต่อสู้ดิ้นรนให้ตัวเองและครอบครัวอยู่รอด อาจเป็นเพราะความผิดพลาดตกกะไดพลอยโจนที่ทำให้กันต์ต้องรับผิดชอบสาวน้อยแสนสวยที่ตามหามาตลอดทั้งชีวิต แต่เหนือสิ่งอื่นใด คือความรักอันอ่อนหวานซาบซ่านหัวใจที่ผูกหัวใจสองดวงเข้าด้วยกัน

“ม..มึงซื้อถุงยางมาทำไม” “ไว้ใช้กับเธอไง” “มึงพูดตรง ๆ แบบนี้เลยเรอะ อายบ้างมั้ย” “แล้วเธอล่ะ อายบ้างมั้ยที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวแบบนี้ บางก็บาง..” “ทำไม? กูจะถอดเสื้อเลยก็ยังได้ เพราะนี่มันห้องของกู” “งั้นเธอก็ตัดสินใจเอาแล้วกันว่าจะถอดบนเตียง โซฟา หรือระเบียง..”