“เธอยินดีที่จะเป็นของฉันใช่ไหม” พันภพเอ่ยถามเด็กสาวอีกครั้ง เธอไม่ได้ตอบรับเป็นประโยคคำพูด แต่จูบตอบเขาอย่างดูดดื่ม แขนเรียวโอบกอดเขาเอาไว้อย่างฝากเนื้อฝากตัวนั่น ทำให้พันภพรู้ว่าสาวน้อยของเขายินดีปรีดาที่จะให้เขาเสพสมร่วมรักในค่ำคืนนี้ ร่างกายของสาวน้อยสัมผัสกับพื้นเตียงอย่างนุ่มนวล โดยมีร่างของชายหนุ่มแนบชิดเข้าหา เขาจุมพิตไปทั่วสรรพางค์กายอย่างเสน่หา สัมผัสและการเล้าโลมของเขา ทำให้ร่างของเธอสะท้านหวั่นไหว จากความวาบหวามที่เกิดขึ้นอย่างซ่านลึก หัวใจของสาวน้อยสั่นไหวอย่างรุนแรง จนก้อนเนื้อด้านซ้ายที่มีชีวิตแทบจะหลุดออกมาเสียเดี๋ยวนั้น

หื่นกว่านี้ก็พี่ไง ราคาปก 50 ราคาขาย 19 บาท หมวดนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ นามปากกา พันสิงห์ โปรย หลังจากพิธีแต่งงานที่เธอต้องเป็นเจ้าสาวสำรองของพี่สาว เขาก็พาเธอไปทิ้งเอาไว้ที่ไร่อันห่างไกลความเจริญกับมารดาของเขา และหายไปจากชีวิตของเธอนานนับปี แต่จู่ๆ เขาก็กลับมา ทำให้หัวใจของเธอสั่นสะท้านอีกครั้ง น้อย ๆ ของเธอยขยับลงไปจนถึงร่องเสียว แล้วเธอก็จัดการบดบี้ติ่งสวาทอันแดงฉ่ำกลางร่างน้อย ก่อนจะร้องครวญครางออกมาไม่ขาดปาก ร่ำร้องเรียกชื่อของสามีด้วยความวาบหวามในอก “อ๊า... พี่นนท์ขา นางคิดถึงพี่นนท์เหลือเกินค่ะ” เธอร่ำร้องครวญคราง บิดกายไปมาด้วยความเสียวซ่าน ยามที่นิ้วซอยเข้าซอยออกในร่องเสียว หญิงสาวรู้สึกได้ถึงมือแกร่งของใครบางคนที่กำลังสัมผัสทรวงอกของเธออยู่ เธอจึงรีบลืมตาขึ้นมอง ก่อนจะตกใจเมื่ออ้อมแขนนั้นคือสามีของเธอเอง “พี่นนท์!” หญิงสาวตกใจแทบช็อกเพราะไม่คิดว่าจะเป็นเขา เธอหลับตาอีกครั้งแล้วก็ลืมตาขึ้นมาใหม่เพราะคิดว่าตัวเองอาจจะกำลังฝันไป แต่ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง สิ่งที่เจอก็คือสามีที่หายไปเกือบปี ทิ้งเธอเอาไว้ที่ไร่ ปล่อยให้เหี่ยวเฉาอยู่ในบ้านไร่อันห่างไกลความเจริญ เธอผละออกห่างอย่างตกใจรีบปิดป้องเนื้อตัวของตนเองด้วยท่าทีเขินอาย “พี่นนท์กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” เธอเอ่ยถามเขาด้วยหน้าตาแตกตื่น ทั้งหยิกตัวเอง ทั้งตบแก้มตัวเองเบา ๆ ก็พบว่าเธอไม่ได้ฝันไป นี่คือเรื่องจริง

หนานรั่วซีและหนานอันรั่วมีหน้าตาเหมือนกัน แต่วาสนาและชะตากรรมของคนทั้งคู่แตกต่างกันเหลือเกิน หนึ่งคนร่างกายแข็งแรงหนึ่งคนอ่อนแอ แค่เพียงลมพัดเบา ๆ ก็สามารถพรากเอาชีวิตนางไปได้ แต่เหมือนกันแล้วอย่างไรในเมื่อคนที่เขารักไม่ใช่ข้าหนานรั่วซี ความผิดบาปอย่างเดียวที่ข้าทำก็คือการโกหกท่าน "ได้โปรด...ฝ่าบาทโปรดรักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้ แม้เพียงเศษเสี้ยวของความรักข้าก็จะน้อมรับมันเอาไว้"

คุณหนูเสิ่นใช้ชีวิตเป็นคุณหนูผู้ร่ำรวยแสนร้ายกาจอยู่ดี ๆ ก็หลุดเข้ามาในการ์ตูนที่เปิดอ่านผ่าน ๆ ซะอย่างนั้น

เหว่ยลู่เสี่ยน โดนหักหลัง จุติเป็นมารฟ้าเต็มตัวพร้อมสังหารทุกคนที่เคยทำร้าย สติอันพร่าเลือนสั่งให้เขาต้องสังหารให้หมดไม่ว่าจะเป็นฝ่ายธรรมะ หรือ ฝ่ายอธรรม พวกมันทั้งหมดล้วนไม่มีดี แม้แต่... ทว่าวันหนึ่งเมื่อลืมตาขึ้นมา ทุกอย่างกลับไม่เคยเกิดขึ้นราวกับเป็นแค่ฝันตื่นหนึ่ง ศิษย์ร่วมสำนักที่เคยทำร้ายยังคงเดิมเรื่องราวดำเนินเหมือนเดิม ยกเว้นเพียงนาง..... "หลอกลวง กลับกลอก หักหลังเป็นเช่นไรข้ารู้ดีที่สุด อดีตเป็นเช่นไร อนาคตก็ไม่ต่าง แต่ที่ต่างคราวนี้ก็คือตัวนาง ทำดีกับข้า เป็นห่วงข้า อยากอยู่เคียงข้างข้า จะหลอกลวงก็ดี สำนึกผิดก็ช่างเมื่อต้องการอยู่เคียงข้างข้าแล้วชั่วชีวิตนี้ก็ไม่อาจเปลี่ยนใจได้...นั้นคือการไถ่โทษของเจ้า!" ฮวาเหิงเยว่ รู้ความจริงเมื่อสายความตายไม่ใช่จุดจบ ทำลายทุกอย่างด้วยน้ำมือตนเองเพราะความโง่งม เมื่อทุกสิ่งที่ทำลงไปไม่ใช่อย่างที่คิด สัมพันธ์ในอดีตมิอาจลบเลือน อยากกลับไปแก้ไขได้แต่อ้อนวอนสวรรค์... "หากสวรรค์มีจริงข้าขออ้อนวอนแม้ต้องแลกด้วยชีวิต ก็ไม่ขัดข้อง...ข้าทำผิดพลาดครั้งใหญ่ต่อคนผู้หนึ่ง อยากจะแก้ไข มีความจริงบางอย่างที่อยากบอก หากย้อนกลับไปได้ข้าจะไม่มีวันทำร้ายเขา บีบคั้นเขา ข้าจะไม่มีวันปล่อยเขาทุกข์ทรมานจนเป็นมารร้าย ศิษย์พี่...หากย้อนกลับไปได้ ข้าจะอยู่เคียงข้างท่านจวบจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต"

โปรยเพราะแผนการของบรรดาแม่ๆ ที่อยากให้ลูกๆ ได้ร่วมหอลงโลงกัน แต่ทั้งหมดทั้งมวลเพราะวิญญาณสองดวงที่สิงสถิตอยู่ ณ บ้านหลังนั้น ทำให้ธีระกับกมลชนกได้ครองคู่กันอย่างมีความสุขในชาตินี้

เธอกับครอบครัวต้องหลบหนีพวกคนชั่ว เพียงเพราะยาเพิ่มสมรรถภาพร่างกายที่คิดค้นขึ้น ทำให้เธอต้องพลัดพรากจากครอบครัว ก่อนหนีเธอยังถูกยาปลุกเซ็กส์อีก เวรเอ้ย!

คราบเหมันต์ นิยายส่งเสริมการท่องเที่ยวโตเกียว ภีรยาเดินทางมาโตเกียวเพื่อมาเรียนตามทุนที่ได้รับและมาแก้ไสยศาสตร์ที่หลวงตาให้มาแก้ไขพร้อมทั้งภารกิจตามหา เตง และยี่เป็ง รุ่นพี่ในห้องเรียนไสยศาสตร์ที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย มีเพียงสมุดโน๊ตที่บันทึกว่าเคยมีเรื่องกับ BF ที่มีไนโตริ พี่ชายที่นางรักและเทิดทูนเป็นหนึ่งในสมาชิก ความพิเศษในเล่ม - ตอนพิเศษที่ไม่เคยลงที่ไหน - กราฟฟิกสุดอลังการ _ ภาพประกอบสีภายในเล่ม - ลายเซ็นถิ่นพลอยนิล เด็กหญิงพลอยชมพูและลายเซ็นนักวาดภายในเล่ม - กราฟฟิกรวมสถานที่ท่องเที่ยวตามรอยนิยายภายในเล่ม (พบกันเร็วๆนี้)

เธอเคยเป็นเด็กแสบที่เคยแกล้งเขาไม่ให้จีบผู้หญิงที่หล่อนหมายตาเอาไว้ให้พี่ชายตัวเอง เขาเดินทางไปเรียนต่อในเมืองใหญ่ กลับมาอีกครั้งเธอโตเป็นสาวสะพรั่งที่น่าขย้ำเสียยิ่งกว่าอะไร แล้วเขาจะปล่อยให้คู่กัดแต่ครั้งเก่าก่อนลอยนวลไปได้อย่างไร เพราะความลับในหัวใจของเขานั้น มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้!!!

เมื่อเธอฟื้นจากความตาย พบว่าตัวเองไม่เหลือความทรงจำในอดีต และมีใครบางคนคอยเฝ้ามองตลอดเวลา เธอจะทำอย่างไรเมื่อพบว่าคนนั้นคือตัวเธอเอง

(บทที่ 301-360) ณ ตอนนี้บ้านหลังใหม่ของครอบครัวหยุนก็เสร็จสมบรูณ์พร้อมเข้าอยู่แล้ว ไม่นานจากงานมงคลได้เกิดภายในหมู่บ้าน ทำให้บรรยากาศรอบ ๆ เป็นอย่างครึกครื้น ซึ่งนั้นก็คืองานแต่งงานของพี่สาวเหอยาโถว ‘เหอเซียงเอ๋อ’ เช่นนี้แล้วเด็กสาวและเด็กชายจึงใช้โอกาสนี้นำผักดองซึ่งเป็นสินค้าชนิดใหม่ของพวกเขา แจกจ่ายให้ทุกคนในงานเลี้ยงได้ลิ้มลอง แต่สวรรค์ก็เหมือนจะเข้าข้างมีคนสนใจผักดองของนาง และมาขอซื้อสตรูมันไป เด็กสาวจะขายสตรูผักดองนี้ของนางหรือไม่มาติดตามกันได้ใน ‘ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยชาวสวน เล่ม 6’

การไปขอความช่วยเหลือจากสำนักเหมันตอุดรของพวกมันจะเป็นเช่นไร? แล้วทางฝั่งของเยี่ยฉวนละ? การเข่นฆ่าพลเมืองแคว้นเจียงของคนต่างถิ่นนำมาซึ่งไฟโทสะยากควบคุม ทว่าชายหนุ่มจะรับมือกับคนพวกนั้นทั้งหมดยังไง ? ขอเชิญทุกคนมารวมลุ้นกันใน หนึ่งกระบี่นิจนิรันด์เล่ม 8

การห้ามปรามของเธอไม่ได้ทำให้เขาปรานีแม้แต่น้อย แต่นั่นเหมือนเป็นการยุให้เขายิ่งอยากแทรกนิ้วเข้าในร่องสวาทของเธอมากขึ้นไปอีก ไม่เพียงแค่แหย่แยงซอยนิ้วแกร่งเข้าอก เขายังซุกวน คว้านไปมาอยู่ตรงปากถ้ำสวาทอันหนึบหนับเหนียวแน่นของเธอ ดาหวันเกร็งขมิบร่องเสียวทุกครั้งที่เขาขยับ “ร่องคุณฟิตมากนะดาหวัน คุณยังไม่เคยใช่ไหม เป็นของผมนะคนดี” เขากระซิบบอกเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ปกติแล้วเขาเป็นคนพูดเพราะและสุภาพพอสมควร แต่ประโยคของเขาในช่วงเข้าด้ายเข้าเข็มนี้ ทำให้เธอถึงกับใจสั่น “ให้ผมเอานะ” สิ้นประโยคนั้นของเขา เธอก็ถึงกับหูอื้อตาลายหนักกว่าเดิม เพราะไม่เคยคิดว่าจะมาเสียสาวเอากับเจ้านายหนุ่มแบบนี้

“คุณติณห์ หยุดมือเดี๋ยวนี้นะ” มุกธิดาหน้าแดงระเรื่อ แต่จะดิ้นหนีก็ดิ้นไม่ได้ เพราะถูกเขารัดไว้เสียแน่น “จะหยุดทำไมล่ะ แล้วจะบอกให้รู้ไว้ว่าฉันชอบผู้หญิงตูดงอนๆ นมใหญ่ๆ ว่าแต่เธอเคยนอนกับผู้ชายไหม แล้วหมอนั่นทำถึงใจเธอหรือเปล่า” ถามด้วยหน้าตายียวนกวนโมโห แต่บอกเลยว่าเขาอยากรู้มากว่าพนักงานสาวคนนี้ผ่านผู้ชายมาหรือยัง แล้วผ่านมากี่คน “ถามบ้าอะไรเนี่ย” จากที่อายตอนนี้กลายเป็นโกรธ ตาก็มองจนแทบถลนออกมานอกเบ้า “นี่โกรธเหรอ” ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจแต่ก็ยังถาม คราวนี้มุกธิดาเลยดิ้นใหญ่ แต่การยิ่งดิ้นกลับยิ่งทำให้เนื้อตัวเบียดสัมผัสกัน “ก็โกรธสิ ผู้ชายบ้าอะไรถึงมาถามคำถามแบบนี้กับผู้หญิง ปล่อยมุกเดี๋ยวนี้นะ” “ฉันจะได้รู้ไงว่าเธอเป็นงานหรือไม่เป็นงาน แต่ขอบอกก่อนนะว่าฉันไม่ชอบผู้หญิงที่ผ่านผู้ชายมาเยอะ เพราะมันจะทำให้เครื่องหลวม” ปากหยักคลี่ยิ้มชอบใจเมื่อเห็นสีหน้าแดงก่ำของคนในอ้อมกอด “คุณติณห์!!” “จะเสียงดังทำไม อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง” ติณห์โน้มหน้าลงต่ำมากยิ่งขึ้น จนจมูกชนกัน ก่อนที่เขาจะกดปากหอมแก้มคนในอ้อมกอด “คุณติณห์!!” “อย่าเสียงดัง” เขาเอ็ดหน้าตาดุดัน มุกธิดาก็ดิ้นหนีพัลวัน “คุณติณห์ก็หยุดทำอะไรแบบนี้กับมุกสิ” “แบบนี้ แบบไหน” เขาถามกลับด้วยสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ จนอีกคนอยากจะซัดให้สักหมัดสองหมัด “ก็กอดก็หอมแก้มมุกนี่ไง” “แค่กอดหอมนิดหน่อยมันไม่สึกหรอหรอกน่า” “คนบ้า! พูดเอาแต่ได้ ปล่อยมุกเลยนะ มุกง่วง มุกจะไปอาบน้ำนอน” **งานหมดสัญญานะคะ ชื่อเดิมอสูรร้ายบำเรอสวาท และเป็นภาคต่อเรื่อง เกมพิศวาสกระชากใจ (ทัพพ์ พิมพ์พิศา) ทุกเรื่องสามารถอ่านแยกได้ค่ะ แต่ถ้าหากต้องการอ่านเรียงตัวละครที่เข้าไปแจมในแต่ละเรื่องก็ตามนี้ค่ะ 1.เล่ห์สวาทล่ามหัวใจ (ราม นิรัสยา) 2.เพลิงปรารถนายั่วหัวใจ (อินทัช รินนภัส) 3.เกมพิศวาสกระชากใจ (ทัพพ์ พิมพ์พิศา) 4.เสน่ห์ร้ายภรรยาจำเป็น (ติณห์ มุกธิดา)**

เธอจำต้องเข้าพิธีแต่งงานกับเขาแทนคู่หมั้นคู่หมายที่ถูกจับตัวไป แต่ลึกๆ แล้วเธอแอบหลงรักเขามาตลอดหลายปี

ลี้ซ่อ สตรีผู้อาภัพ ถูกพี่เขยล่อลวงจนนางต้องเสียตัวให้ อีกทั้งยังถูกพี่สาวบังคับให้แต่งงานกับชายชรา ! นางจะหาทางรอดจากเส้นทางชีวิตที่ไม่สามารถเลือกเองได้นี้ได้อย่างไร เรื่องราวจะสนุกแค่ไหน ไปติดตามกันค่ะ

เมื่อท่านประธานหนุ่มสุดหล่อมีเรื่องกลุ้มใจ เลขาสาวสวยอย่าง - โสภี - จึงชวนเขาไปกินตับแก้เซ็ง ! เรื่องวุ่น ๆ จะจบลงอย่างไรไปติดตามความสนุกกันได้เลยค่ะ

เพราะความผิดพลาดทำให้เขาได้เธอมาเป็นเมีย เพราะแผนการทำให้เธอมาเป็นเมียรักของเขาชั่วนิรันดร์

เธอแต่งงานกับเขาเพราะถูกผู้ใหญ่จับคลุมถุงชน แต่ลึกๆ แล้วเธอแอบหลงรักเขามาเนิ่นนาน และกลายมาเป็นเมียรักเมียสวาทของเขา

สองร่าง สองภพ สองดวงจิตวาสนารักพันผูกมิรู้ลืม เมื่อสตรีสองนางต่างสลับดวงจิตกัน หัวใจรักที่ด้านชา กลับกลายมีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง หลิวหลิน นักฆ่าที่มิคิดมีความรัก ความรักคือสิ่งต้องห้าม ต้องไปอยู่ในยุคโบราณ ที่ทุกอย่างมีพร้อมสรรพ สามี บุตรี ยศถาหนิงเหม่ยหลิน สตรีที่มิเต็มใจแต่งงานให้บุรุษ ต้องไปอยู่ในยุคปัจจุบัน ที่นั่นนางได้พบคนรัก ทว่า… สวรรค์ยังคงกลั่นแกล้งพวกเธอ วันเวลามิยั่งยืน พวกเธอควรทำเช่นไรให้ตนได้ครองคู่กับคนที่รัก

เขาคือท่านประธานนิรันดร์ ท่านประธานที่อยู่ห้องพักข้างๆ แถมยังชอบเรียกเธอให้ไปหาตอนดึกๆ ดื่นๆ

เพล้ง!!! “ทั้งสองคนกำลังทำอะไรกันอยู่น่ะ” “อุ๊ยกฤษ!! ปล่อยซาซ่าก่อนค่ะ” เจ้าหล่อนแสร้งทำเป็นตกใจได้อย่างแนบเนียน ใบหน้าเฉี่ยวคมเหยียดยิ้มให้กับอริสาที่ยืนนิ่งด้วยความตกใจ “..........” ภาพที่เธอเห็นราวกับร่างกายโดนสาปให้หยุดนิ่งอยู่กับที่ อาการชาแล่นขึ้นมาตั้งแต่ปลายเท้าจนถึงส่วนหัว อริสามองภาพชายหญิงที่กำลังแลกจูบกันด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้ง ถึงจะเห็นเพียงแค่ด้านหลัง แต่การที่ผู้ชายกับผู้หญิงนั่งแนบชิดใบหน้าติดกันจะเป็นอย่างอื่นไปได้อย่างไร มือเรียวที่ประคองถ้วยกระเบื้องใบใหญ่ไว้ในมือถึงกับไร้เรี่ยวแรงที่จะยึดจนเผลอปล่อยลงกับพื้น เศษกระเบื้องแตกกระจายไปทั่วพื้นห้อง พลันขาทั้งสองข้างอ่อนแรงจวนจะล้มลงในทุกขณะ ถึงจะเซถอยหลังไปเล็กน้อยแต่เธอก็ยังสามารถประคับประคองตัวเองให้ยืนเอาไว้ได้ ราวกับต้องการให้ความเจ็บปวดแผ่กระจายไปทั่วทั้งร่าง แต่กระนั้นเท้าข้างหนึ่งก็ได้เหยียบเศษกระเบื้องที่ตกแตกเข้าอย่างจัง ร่างสูงใหญ่ดันร่างนางแบบสาวให้ออกห่าง “เข้ามาทำไมถึงไม่เคาะประตู แล้วมีอะไร” ..................................................................................................................................................... “ทำอะไรกัน” กฤษณะตรงเข้ากระชากคอเสื้อผู้จัดการหนุ่มด้วยความโมโห ไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพตรงหน้านี้ มันถึงกับทำให้เขาควันออกหูควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ “ฉันถามว่าแกจะทำอะไรไอสร” “หยุดนะคะ พวกเราไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นแหละ ปล่อยพี่สรเดี๋ยวนี้” เป็นอริสาที่รีบลงมาจากรถแล้วสั่งให้กฤษณะปล่อยมือจากสรชัย “แต่ที่พี่เห็นแทบจะจูบกันอยู่แล้วนะ” เขาหันไปพูดกับหญิงสาวเสียงอ่อน แล้วหันกลับมาเสียงเข้มใส่คนที่อยู่ตรงหน้า “ขอต่อยแกสักทีเถอะ” ว่าแล้วมือใหญ่ก็เงื้อมขึ้นทำท่าว่าจะต่อยตามที่พูด โดยที่อนุรักษ์ เตชิต และจีระยุได้แต่ยืนมองพร้อมกับทำหน้าระรื่น ไม่ได้มีทีท่าว่าจะเข้าไปช่วยเพื่อนแต่อย่างใด นั้นก็เพราะรู้อยู่แล้ว ว่าหญิงสาวจะต้องจัดการคนอารมณ์ร้อนได้อยู่หมัด “หยุดนะ ลูกหว้าบอกให้หยุด” เพี๊ยะ!! เสียงหวานร้องห้ามเอาไว้ พร้อมกับฝ่ามือบางกระทบใบหน้าคมเข้มอย่างแรง จนหน้าของกฤษณะหันไปตามแรงมือบาง “ลูกหว้า!!!” เขาปล่อยมือจากคอเสื้อของสรชัยแล้วมาลูบแก้มตัวเองด้วยอาการช็อก ...........................................................................

“หึ มาได้ไม่ทันไรก็ออกลายซะแล้ว” อริสาสะดุ้งเฮือกกับเสียงโพล่งขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ ใบหน้าหวานหันไปมองอีกฝ่ายด้วยความตกใจ กฤษณะเดินมาหยุดตรงหน้าเธอห่างไม่ถึงเมตร “นี่รึคนดีของคุณแม่ เท่าที่ฉันดูเธอก็แค่ผู้หญิงร่านคนหนึ่งเท่านั้นแหละ อริสา ดูท่าคงจะเหงาสินะ อุตส่าห์แต่งงานกับฉันทั้งทีแต่ฉันก็ไม่ได้สนองให้” คำพูดแสนจะร้ายกาจที่ออกมาจากปากผู้ชายตรงหน้า ทำให้อริสาเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันที หลายวันมานี้เขาแทบจะไม่สนใจเธอเลยด้วยซ้ำ ทุกเช้าที่เธอไปบ้านไม้เขาก็มักจะเข้าไปในไร่องุ่นโดยไม่พูดอะไร แม้ในบางวันหญิงสาวที่ชื่อตะวันจะมากินมื้อเย็นบ้างเป็นครั้งคราว แต่ก็ไม่มีคำพูดที่พูดให้เธอต้องเจ็บปวดใจเหมือนที่ผ่านมา ทำราวกับว่าเธอไม่มีตัวตนอย่างไรอย่างงั้น “แล้วคิดจะเลือกใครล่ะ ไอ้สร รึว่าไอ้เตดี” เตชิตสะดุ้งโหยงหลังโดนพาดพิงชื่อด้วยเสียงอันแข็งกร้าว ‘ตกลงตูข้าไปทำอะไรผิดพลาดเอาไว้ล่ะเนี่ย’ อื้มรึว่า!! นึกถึงเมื่อหลายวันก่อน ‘ดูเหมือนว่านายหญิ..เอ่อ คุณลูกหว้าไม่ค่อยสบายอยู่ ผมว่าน่าจะให้เธอได้พักผ่อนก่อนไม่ดีกว่าหรอครับนาย’ ‘ดูแกจะเป็นห่วงเธอมากเหลือเกินนะไอ้เต’ คิดยังไงมันก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ “.........” ทำท่าขบคิด แล้วดวงตาคมก็เบิกกว้างเมื่อเรื่องราวก่อนหน้านั้นผุดขึ้นมาในหัว ตายโหงละตู!! ถ้าวันนั้นนายเห็นตอนเข้าไปช่วยประคองนายหญิงเข้า แถมยังเดินหายไปพร้อมกันอีก โอ้!! ใบหน้าหล่อซีดลงทันตาเมื่อรู้ถึงสาเหตุอาการผิดปกติของผู้เป็นนาย แต่ว่า...แล้วไอ้สรล่ะ?? ไปทำอะไรเอาไว้ล่ะนั่น ยังไม่ทันจะหายข้องใจ ก็ได้ยินคำพูดต่อมาของกฤษณะ แถมคราวนี้ยังทำให้เตชิตรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ไปทั้งตัว .............................................................................................................................................................. “พี่กฤษกับคุณเตเดินนำไปก่อนเลยนะคะ ลูกหว้าขอแวะร้านนี้สักครู่เดี๋ยวเดินตามไปค่ะ” “ไม่เป็นไรลูกหว้าจะซื้ออะไรก็ซื้อเถอะพี่รอได้” “เอ่อ แต่ว่าร้านนี้มัน...” “ร้านนี้มันทำไมหืม” ใบหน้าคมเข้มส่งยิ้มอบอุ่นให้ ก่อนที่สายตาคู่คมจะหันไปมองร้านชุดชั้นในแล้วเหวอไปเล็กน้อย แต่พอตั้งหลักได้เท่านั้นแหละน้ำเสียงเข้มๆ ก็เปล่งออกมา “อะแฮ่ม!! พี่บอกแล้วไงว่าจะรอ ลูกหว้าเข้าไปเลือกเถอะ” “โอเคค่ะ ถ้าอย่างงั้นพี่กฤษรอตรงนี้ก่อนนะคะเดี๋ยวลูกหว้ามา” เธอปล่อยให้เขาทำตามใจตัวเอง เพราะยิ่งยืนอยู่นานก็จะยิ่งเป็นจุดสนใจเท่านั้น “จ้ะ” เห็นหญิงสาวเดินเข้าไปในร้านเรียบร้อย สายตาดุดันก็ตรงไปหาคนสนิททันที “ส่วนแก!! เดินนำไปก่อนเลยไอ้เต” เขายอมยืนอายอยู่หน้าร้านชุดชั้นใน ดีกว่าต้องให้ผู้ชายคนอื่นเห็นขนาดชุดชั้นในที่เธอเลือกเป็นไหนๆ “นายแน่ใจนะครับว่าจะยืนคนเดียว” เตชิตเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจกับสายตาบริเวณโดยรอบที่เพ่งเล็งมาหาผู้ชายตัวโตสองคนกำลังยืนอยู่หน้าร้านชุดชั้นใน ...................................................................................................

เมื่อ...พรหมลิขิตนำพาให้ ‘ศรรัก’ เด็กหนุ่มนักศึกษามาเจอะเจอกับ ‘เคอิจิ’ ซึ่งเข้ามาช่วยเหลือในคืนที่กำลังเดือดร้อน จนกระทั่งมีค่ำคืนที่เร่าร้อนระหว่างทั้งสองคน จาก...พรหมลิขิตชั่วข้ามคืน กลับกลายมาเป็นความรักที่มีต่อกัน หากแต่ความบังเอิญกลับมาเล่นตลกกับ ‘ศรรัก’ เมื่อพี่สาวคิดจะแต่งงาน และคนที่เป็นคู่หมั่นของพี่สาวกลับกลายมาเป็นผู้ชายที่เขาเฝ้าใฝ่ฝัน ไม่...คิดว่าผู้ชายที่เป็นคู่หมั่นของพี่สาวจะเป็น ‘เคอิจิ’ แล้ว...‘ศรรัก’ จะทำยังไงกับความรู้สึกที่กำลังก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ นี้ดี แต่...ผลสุดท้ายความรักที่ไม่อาจสมหวังก็ทำให้ ‘ศรรัก’ ต้องเจ็บปวดจนไม่อาจลืมเลือนได้ เมื่อ ‘เคอิจิ’ เลือกที่จะแต่งงานกับพี่สาวของเขา!!..... ............................................................................................................................................................... “ศรรักจ๊ะนี่คุณเคอิจิ เค้าจะมาเป็นพี่เขยของเรา ทำความรู้จักเอาไว้สิจ๊ะ” “พี่เขย” ร่างกายชาวาบกับความจริงที่ได้รับรู้ เหมือนสายฟ้าที่ผ่าลงมากลางหัว เหมือนไม้แหลมๆ ที่ถูกตอกลงมากลางใจ เหมือนเข็มยาวๆ ที่ปักลงบนความรู้สึกที่เรียกว่ารัก เจ็บแสนเจ็บเพียงใดก็ต้องกล้ำกลืนรับมันเอาไว้ ไม่สามารถขยับตัวหนีได้เลย ถึงจะรับรู้ว่าขอบตาทั้งสองข้างร้อนผ่าว ทว่าน่าแปลกที่ไม่มีน้ำตาไหลออกมาให้เห็น “มีอะไรรึเปล่า” เหมือนเสียงของพี่สาวจะช่วยดึงสติ ศรรักจึงรีบเอ่ยทักทายคนตรงหน้ากลับคืน “ปะ...เปล่าครับ สวัสดีครับพี่เขย” “เรียกฉันว่า ‘พี่เคจิ’ ก็พอ” “ครับพี่เคจิ” ราวกับมีก้อนแข็งๆ มาจุกอยู่ที่บริเวณลำคอ .......................................................................................