เสียงคำรามกราดเกรี้ยวดังเลือนลั่นฟ้า การจากไปของผู้ยิ่งใหญ่นำมาซึ่งความโกลาหนทั่วเก้ามหาแดนดิน เหล่าคนละโมบต่างคิดหมายแย่งชิงสิ่งวิเศษที่ผู้เป็นยอดปรมาจารย์เคยปกครองยุคสมัยครอบครอง ทว่านั่นหาใช่จุดจบ แต่มันคือจุดเริ่มต้น! แท้จริงแล้วภายในโลงสัมฤทธิ์ มันว่างเปล่า! ไร้ศพ ไร้คน และไร้ซึ่งดาบเก้าคุมขัง!! ซูอี้ หัวหน้าศิษย์สายนอกสำนักดาบชิงเหอ บุตรเขยตระกูลเหวิน ผู้สูญเสียพลังภายในตันเถียนไปทั้งหมด! แท้จริงแล้วเมื่อหนึ่งปีก่อนเขาได้ตื่นขึ้น และจดจำเรื่องราวเมื่อครั้งยังเป็น ‘ปรมาจารย์ดาบเสวียนจวิน’ อดีตผู้ปกครองเพียงหนึ่ง ณ ยุคสมัยแห่งเก้ามหาแดนดินได้!

นับตั้งแต่ที่สวี่หลิงอวิ๋นได้สร้างสรรค์เมนูปลาหมึกเอเลี่ยนพร้อมกับการสตรีมเมอร์ออกอากาศให้ผู้ชมทั้งจักรวรรดิชิงเหย้าได้รับชมกัน อะไร ๆ ก็ประสบความสำเร็จมากขึ้นเรื่อย ๆ ไหนจะโอคาซี พลเรือเอกที่หล่อที่สุดในจักรวรรดิที่ดูเหมือนเคยเย็นชาใส่เธอก็ดูมีท่าทีจะเปลี่ยนใจมาชอบเธอจริง ๆ ซะอย่างนั้น แต่ความวุ่นวายเรื่องปัญหาความรักก็ตามมาเพิ่มอยู่ดี เมื่ออยู่ ๆ องค์ชายแลนเซล็อต จากจักรวรรดิไอเดนก็มาชอบเธออีกคนเช่นกัน ในอีกด้านหนึ่งเมื่อเธอมาเข้าเรียนสถาบันทหารของจักรวรรดิ ก็ต้องมาเจอบททดสอบคือ ศึกชิงตำแหน่งหัวหน้าของแผนกเกษตรกรรมอีก องค์หญิงสวี่หลิงอวิ๋นจะสามารถฝ่าฟันไปได้หรือไม่ และเธอจะสร้างสรรค์เมนูจากเอเลี่ยนอย่างไรอีกบ้าง โปรดติดตามได้ใน สตรีมเมอร์สาวกินพิชิตอวกาศ เล่ม 2 จาก EnjoyBook!

‘ไป๋ชิวหราน’ ชื่อนี้ไม่มีใครที่เป็นศิษย์ในสำนักกระบี่ชิงหมิงจะไม่รู้จัก ศิษย์ลูกรักของผู้ก่อตั้งสำนัก อีกทั้งยังเคยเป็นถึงความหวังของสำนักอีกด้วย ใครต่อใครก็บอกว่าเขาเป็นคนมีพรสวรรค์ แต่การที่ไปชิวหรานผู้นี้ต้องมาติดแหง็กอยู่ที่ขั้น ๆ เดิมมาถึงสามพันปี มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ สวรรค์ต้องเล่นตลกกับเขาอยู่แน่นอน นอกจากจะต้องเร่งบรรลุไปที่ขั้นสูงกว่านี้ให้ไว ๆ เพื่อหลีกหนีความตายแล้ว ยังต้องมารับมือกับเรื่องวุ่นวายทางโลกที่ ‘คนอื่น ๆ’ ชอบพามาหาเขาแบบไม่หยุดไม่หย่อนอีก เห็นเขาใจดีแบบนี้ใช่ว่าจะทำอะไรกับเขาก็ได้นะ!

เขาคือ แม่ทัพเหวิน ผู้ครอบตำแหน่งเจิ้นกั๋วกง ควบด้วยสมญานามแม่ทัพสยบแดน นาง...ท่านหญิงชิงเสียน สตรีเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ อำมหิตและโหดเหี้ยม ซ้ำยังเป็นสตรีแพศยา --------------- เส้นทางเดินที่เคยบรรจบพบกลับแยกห่าง วาสนาแสนสั้นสิ้นสุดในเยาว์วัย เมื่อกาลเวลาหมุนวนพัดเหวี่ยงให้คนทั้งสองเผชิญหน้าพานพบ หากปรารถนาสานต่อบุพเพเชื่อมสัมพันธ์… หัวใจต้อง...ตรงกัน --------------- “ในเมื่อเจ้าแต่งเข้าจวนกั๋วกงมาแล้วไหนเลยจะแบ่งข้าแบ่งเจ้าได้เล่า สิ่งที่เจ้าทำก็นับว่าสมควรแล้ว ไยต้องบ่นให้มากมาย” “เจิ้นกั๋วกงข้าไม่กล้าก้าวก่ายในหน้าที่ที่ไม่ใช่ของข้า หากข้าทำมากกว่านี้เกรงว่าข้าชื่อเสียงข้าคงเลื่องลือระบือไกลไปเกินหยั่งถึง เมียเอกมีไว้เพื่อสืบทอดวงศ์ตระกูล ส่วนเมียรองมีไว้หาความสำราญ หน้าที่ตามตำแหน่งนี่ก็ชัดเจนอยู่แล้ว การจัดการเรื่องในเรือน...ไม่ใช่หน้าที่ข้า แต่หากท่านอยากหาความสำราญ...ก็มาหาข้า” เหวินเฉียงหรี่ตาลงมองนางที่กำลังเชิดหน้าขึ้นมองตนด้วยรอยยิ้มที่ระบายเต็มใบหน้าเขาก็แค่นเสียงอยู่ในลำคอ สองมือค้ำยันขอบโต๊ะพร้อมกับโน้มตัวเข้าไปใกล้จนใบหน้าของคนทั้งสองอยู่ห่างเพียงแค่ไม่กี่คืบ “เช่นนั้นคืนนี้ข้าจะมาหาเจ้า” ชิงเสียนหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นเขาถลึงตามองนางอย่างดุดันก่อนยืดตัวกลับ เหวินเฉียงกวาดมองนางรอบหนึ่งก่อนหมุนกายกลับเดินออกไปนอกเรือน พลันเสียงของนางที่ตะโกนไล่หลังมากลับทำให้เขาฝีเท้าของเขาชะงักไป “หากท่านกั๋วกงพูดถึงขนาดนี้แล้ว...คืนนี้ข้าจะรอท่าน”

ชีวินพยายามหักห้ามใจที่จะไม่ล่วงเกินเจ้าหล่อน แต่เธอดันดึงเขาลงไปหา กอดคอหนาของเขาเอาไว้แน่น “พี่วิน” ยังดีที่เขายังจำเธอได้ “ไปนอนในห้องไหม” เขาเอ่ยถาม อยากจะดุด่าว่าทำไมไม่รู้จักดูแลตัวเอง ไปเมาหัวราน้ำเกือบโดนผู้ชายหิ้วกลับบ้านไปทำมิดีมิร้ายแล้ว แต่เขาก็ทำไม่ลง น้ำเสียงเอื้อเอ็นดูของเขา ทำให้เธอยิ้ม อาการยิ้มตาลอยของเธอทำให้เขาแยกเขี้ยวใส่ มันรู้สึกมันเขี้ยวเสียยิ่งกว่าอะไร “พี่วินคะ” “อะไร” “นุชสวยไหม” “ขี้เหร่จะตายไป” เธอทำหน้าเบ้ ก่อนจะบดจูบริมฝีปากของเขา “นุชสวยไหม ตอบมาก่อน” “เกี่ยวอะไรกับการจูบพี่ด้วย” “ตอบไม่ตรงคำถาม ต้องทำโทษ” เธอจูบเขาอีก แต่พอจะถอนจูบออก เขาก็จับท้ายของเธอเอาไว้ จูบเธออย่างดุเดือดดูดดื่ม นงนุชหอบหายใจสะท้านหวั่นไหว ในขณะที่ชีวินช้อนอุ้มร่างน้อยขึ้นสู่อ้อมแขน ไม่นานแผ่นหลังของเธอก็บดเบียดไปกับที่นอนนุ่มภายในห้องนอนใหญ่

เมื่อเหล่านักศึกษาสาวต้องเผชิญกับชะตากรรมอันเลวร้าย สุดท้ายแล้ว จะมีซักกี่คนที่หลุดพ้นจากเงื้อมมือมาร

ในเมื่อคุยกันไม่รู้เรื่อง ก็ปล้ำทำเมียเสียเลย เธอรัวกำปั้นใส่แผ่นหลังเขาไม่ยั้ง ไม่คิดว่าสามีจะป่าเถื่อนถึงเพียงนี้ “คนบ้า” “คุยกันไม่รู้เรื่อง จะเลิกจะหย่าท่าเดียวก็ต้องทำแบบนี้แหละ” “ปล่อยนะคะ ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยคนบ้าป่าเถื่อน” สาครใช้มือขวดก้นของภรรยาเพื่อลงทัณฑ์ เขาโกรธจริงๆ ที่เธอคิดจะหย่าขาดจากเขาโดยไม่ฟังเหตุผล ในขณะที่เขาไม่ได้มีผู้หญิงคนอื่นเลยแม้แต่น้อย “ถ้าตายังพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้ พี่ก็จะจับเธอกด” ประโยคนั้นทำให้เธอหน้าแดงก่ำลามไปถึงใบหู “ถ้าเธอท้องอีกสักรอบ ก็คอยดูสิว่า เธอจะยังอยากเลิกกับพี่อยู่ไหม” ประโยคของเขาทำให้เธอกรีดร้องสุดเสียง ร่างอวบอัดเต็มไม้เต็มมือ นมเป็นนม เอวคอดสะโพกพายอวบงามน่าสัมผัสทำให้เขาคิดถึงจับจิตจับใจ เพราะไม่ได้ร่วมเสน่หากันนานหลายวันแล้ว เขามองช่วงขาเพรียวสมส่วนของเธอ ในขณะที่จับเธอโยนไปบนเตียงโครมใหญ่

“อื้อ! คุณสิงห์” ชนากานต์เบี่ยงหน้าหลบทำให้ริมฝีปากหยักพลาดไปถูกที่แก้มนุ่ม “ทำไมมาช้า” เขาถามเสียงพร่า ก่อนจะดันหญิงสาวไปใกล้เตียง “ตวงยังไม่เข้านอนค่ะ กานก็เลยมาช้า” “แล้วเด็กนั่นออกมาทำอะไร” “คุยโทรศัพท์ค่ะ” “บ่อยไหม” “เกือบทุกวันค่ะ” “เดี๋ยวฉันจัดการเอง” กวินภพบอกแล้วก็ปลดชุดของหญิงสาวออกไม่นานเรือนร่างขาวผ่องของหญิงสาวก็ปรากฏต่อสายตาหื่นกระหายของเขา ที่ไม่ว่าจะได้เชยชมกี่ครั้งเขาก็ยังปรารถนาในตัวเธอ ยิ่งค่ำคืนนี้เขายิ่งต้องการเธอ

“ทำตัวสบาย แล้วก็เล่ามาเลยว่าเรื่องราวเป็นมายังไง ถึงได้มาอยู่ในห้องนี้” หลังจากไปลากเก้าอี้มานั่งได้แล้วศรัทธาก็เปิดฉากถามคนตัวเล็กทันที ปลายฝันยิ้ม หน้าก็ร้อนไม่ทราบสาเหตุเมื่อถูกจ้อง “ไม่สบายเหรอ หน้าแดงเชียว” “ไม่นี่ค่ะ!” ปลายฝันตกใจยกมือลูบหน้าตัวเองไปมา ศรัทธายิ้มเล็กน้อยกับอาการตกใจของคนตัวเล็ก ก่อนถามย้ำอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง “แน่ใจว่าไม่ได้เป็นอะไร” “ฝัน...ฝันสบายดีค่ะ” “งั้นก็เล่ามาเลยว่าไปมายังไงถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้ ว่าแต่เราสองคนไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ตั้งแต่นัดกันคราวนั้น” “ใช่ค่ะ” “แล้วคิดถึงกันบ้างไหม ผมคิดถึงฝันตลอดนะ”

บทที่ 421-480 กิจการร้านอาหารและสัตว์ที่เลี้ยงในหมู่บ้านใหม่ล้วนแต่เติบโตขึ้นอย่างดี หากแต่เด็กหญิงก็ยังไม่หยุดพัฒนาตนเอง วันหนึ่งครอบครัวของหยุนเชวี่ยได้รับจดหมายจากหยุนลี่จง กล่าวว่าพ่อเฒ่าหยุนป่วยหนัก ทำให้เด็กสาวและผู้เป็นพ่อต้องรีบเดินทางโดยเร็วที่สุด ครั้นเมื่อถึงเมืองชิงหนิวก็เกิดเรื่องราวไม่คาดฝัน เหตุการณ์อลหม่านจึงได้เกิดขึ้น หยุนเชวี่ยและผู้เป็นพ่อจะเอาตัวรอดจากเหตุการนี้ได้อย่างไร ติดตามได้ใน ‘ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยชาวสวน เล่ม 8’

บทที่ 481-540 จางต้าหูได้รับการรักษาตัวและถูกวินิจฉัย​ว่าเป็นคนพิการ​ ไม่อาจลุกขึ้นมาทำงานได้อีก เรื่องนี้ส่งผลกระทบใหญ่ต่อจิตใจของเขาและสร้างความไม่พอใจให้กับคนในตระกูลจางคนอื่นๆ​ จนในที่สุดก็ทำการตัดหางปล่อยวัดเขาและครอบครัว​ ซึ่งเรื่องนี้ได้เข้าแผนของจางซิ่วเอ๋อพอดี​ วันเวลาดีๆ​ กำลังจะมาเยือนครอบครัวของนางแล้ว! แต่สิ่งหนึ่งที่ยังไม่คลี่คลายก็คือความสัมพันธ์​อันยุ่งเหยิง​ระหว่างนางกับเนี่ยหย่วนเฉียวและฉินจ้าว​ จางซิ่วเอ๋อจะทำอย่างไรต่อไป​ ติดตามได้ใน 'ทะลุมิติ​ไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน'​ เล่ม​ ​9

บทที่ 421-480 จุดแตกหักได้มาเยือนตระกูลจาง​ เมื่อแม่โจวมารดาของจางซิ่วเอ๋อคลอดบุตรฝาแฝดชายหญิงออกมาอย่างปลอดภัย​ สร้างความดีใจให้จางต้าหูผู้เป็นสามีและเป็นบิดาของจางซิ่วเอ๋อยิ่งนัก​ แต่เรื่องนี้ได้จุดประกายความไม่พอใจให้คนตระกูลจางคนอื่นๆ​ ทันใดนั้นก็เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นจนทำให้จางต้าหูได้รับบาดเจ็บ... จางซิ่วเอ๋อจะพาครอบครัวแยกจากตระกูลจางได้หรือไม่​ ติดตามใน​ 'ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน'​ เล่ม​ 8

สำนักผู้ตรวจการเขตแดนตั้งค่าหัวเยี่ยฉวนไว้ด้วยราคาสูงลิ่ว และผู้คนต่างสงสัยใคร่รู้ว่าเบื้องหลังของเขาอาจจะมีผู้แข็งแกร่งคอยหนุนหลังอยู่! ไม่เช่นนั้น สำนักผู้ตรวจการเขตแดนคงไม่หวาดหวั่นจนตั้งราคาไว้สูงถึงเพียงนั้น! ทว่าใครกันเล่า! ....แต่ช่างมันเถอะ ในเมื่อกลิ่นเงินตราและของรางวัลมันหอมขนาดนี้ มีหรือที่บรรดาเหล่ายอดคนจะอดใจไหว! ส่วนเรื่องราวจะเป็นเช่นไร เยี่ยฉวนจะรับมือกับปัญหาที่ถาโถมเข้ามาได้หรือไม่ ขอเชิญทุกท่านมาติดตามกันในหนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์เล่ม 9!

การสืบสวนม่านหมอกที่มาและก็ไปเริ่มต้นขึ้นแล้ว และในขณะที่ทีมที่สอง ซึ่งประกอบไปด้วยโรเอล เซลิน่า จูเลีย และสจ๊วร์ตกำลังค้นหามันอยู่นั้น ก็เป็นสจ๊วร์ตที่พบเจออะไรบางอย่างเข้า ทว่านั่นจะเป็นกับดักหรือไม่ และเหตุใดศิลาแห่งมงกุฎถึงไม่มีปฏิกิริยาหากนั่นเป็นหนึ่งใน [หกภัยพิบัติ] อย่าง [ม่านหมอกมรณะ] ....หากทุกคนอยากรู้ ขอเชิญทุกคนมาร่วมติดตามกันใน ทรราชตัวน้อยไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END เล่ม 10!

การปะทะกันระหว่างโรเอลและไบรอันเป็นไปอย่างดุเดือด! ความแค้นระหว่างตระกูลแอสคาร์ด และตระกูลเอลริกที่มีมาอย่างยาวนานหลายศตวรรษกำลังจะสิ้นสุดลงแล้ว ทว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร นี่คือจุดจบของโรเอล หรือว่าไบรอันกันแน่ แล้วไหนจะนอร่า กับพวกคนของลัทธินอกรีตนั่นอีก! เหตุการณ์ในครั้งนี้จะเป็นไปในทิศทางไหน ขอเชิญทุกคนมาร่วมติดตามกันใน ทรราชตัวน้อยไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END เล่ม 9!

รอบชิงชนะเลิศของศึกชิงถ้วยกำลังใกล้เข้ามาแล้ว และเพราะความเห็นที่ไม่ตรงกันระหว่างโรเอลกับวิลเลียม เห็นที่คงจะมีแต่การประลองเท่านั้นที่จะตัดสินได้ว่าใครถูกใครผิด! ผลตัดสินของ 'ศึกแห่งศตวรรษ' ครั้งนี้จะเป็นเช่นไร ชัยชนะครั้งนี้จะตกเป็นของใคร เขาหรือว่าเธอ(?) ขอเชิญทุกคนมาร่วมติดตามกันใน ทรราชตัวน้อยไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END เล่ม 8!

การมาถึงของภาคีแห่งนักบุญ แทนที่จะนำมาซึ่งความหวาดกลัวของโรเอล แต่กลับเป็นความโล่งใจที่พวกเขาปรากฏตัว เพราะเมื่อมีศัตรูให้ต้องรับมือ พวกสาว ๆ ของเขาก็จะได้เลิกทะเลาะกันเสียที! เฮ้อ ค่อยหายใจหายคอได้หน่อย! ขณะเดียวกัน การแข่งขันศึกชิงถ้วยปีนี้ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ส่วนจะเป็นอะไรนั้น ขอเชิญทุกคนมาร่วมติดตามกันใน ทรราชตัวน้อยไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END เล่ม 7!

ทะลุมิติเข้ามาสิงร่างตัวอิจฉาในนิยายที่ต้องตายในคืนเข้าหอกับตัวร้าย! แล้วเรื่องอะไรนางจะยอมตาย... นางพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้เขาหย่าขาดจากนาง แต่อยู่ดีๆก็ไปช่วยเหลือเขาเสียอย่างงั้น แถมตัวร้ายจอมกวนประสาทก็ดูเหมือนจะรู้เท่าทันนางไปเสียทุกอย่าง! นี่...หลี่ไป๋หลง ข้ามิได้อยากเอาคอขึ้นเขียงเพราะร่วมก่อกบฏกับเจ้าหรอกนะ!!!

แสน ชายหนุ่มที่มีความรักมั่นคงให้แก่สาวน้อยยาหยี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาก็ยังรักเธอเสมอ ยามใดที่เธอตกอยู่ในอันตรายเขาจะรีบไปช่วยเธอในทันที ยามที่เธอทุกข์เขาจะอยู่ข้างๆ เธอ ยามที่เธอสุข เขาจะยิ้มและหัวเราะ มีความสุขไปกับเธอ 

“อาบน้ำเสร็จแล้วออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้าข้างนอกก็ได้นะครับ เปลี่ยนในห้องน้ำอาจจะไม่ถนัดหรือเปล่า” “เอ่อ ค่ะ” หญิงสาวรับคำเขาเบาหวิว ไม่เห็นต้องกลัวเขาขนาดนั้นเลยนี่นา หรือว่าเขาดุไป สหัสวัตคิดอย่างขำๆ เมื่อเห็นเธอยืนมองเขาแบบเก้ๆ กังๆ ก็เลยอดพูดขึ้นมาไม่ได้ “เช็ดผมให้พี่ไหมครับ” สาวน้อยยืนอึ้งไป ก่อนจะค่อยๆ ขยับเข้ามาหาเขาช้าๆ แล้วเอ่ยตะกุกตะกัก “ดะ ได้ เหรอคะ” “ทำได้ หนูอยากทำอะไรให้พี่ก็ทำได้เลยครับ พี่ไม่มีปัญหา” ว่าจบสหัสวัตก็ยื่นผ้าขนหนูผืนเล็กในมือให้ หญิงสาวเอ่ยขออนุญาตเบาๆ พร้อมกับที่มือน้อยยื่นออกไปรับผ้า จากนั้นก็พยายามเช็ดผมให้เขาอย่างเบามือ เขาเป็นผู้ชายที่ตัวสูงมากจริงๆ ขนาดเขานั่งอยู่ที่ขอบเตียง ในขณะที่เธอยืนอยู่ตรงหน้าเช็ดผมให้เขา ใบหน้าเขายังอยู่ระดับอกเธอเลย ธมนไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองตัวเล็กมากขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆ “มนมือหนักไปหรือเปล่าคะ” ถามเขาอย่างเกรงใจ “ไม่ครับ กำลังดี” เขาว่าแค่นั้น ก่อนจะยกแขนขึ้นรวบกอดเอวคอดไว้ แล้วซบหน้าลงมาบนอกนุ่มนิ่มที่อยู่ตรงหน้า รับรู้ได้ว่าคนในอ้อมแขนสะดุ้ง แต่คนตัวเล็กก็ไม่ได้ดิ้นรนหนีหรือขืนตัวออกห่างแต่อย่างใด ฝากพี่ริวกับน้องมนไว้ในอ้อมใจด้วยนะค้า ขอบคุณมากค่า ละมุนอบอุ่นจริงๆ น้า อิอิ

อวบอยู่ไหนจ๊ะ ข้อความธรรมดาๆ ที่ส่งมาทางไลน์ ทำเอาอาทิตยายิ้มกริ่ม เขินจนตัวแทบบิด ไม่น่าเชื่อว่าแค่คำพูดเรียบง่ายของผู้ชายธรรมดาๆ จะทำให้โลกของเธอสว่างสดใสได้ขนาดนี้ เริ่มชอบคำว่าอวบขึ้นมาแล้วสิ อยากให้เขาเรียกแบบนี้ไปเรื่อยๆ แค่เขาคนเดียวก็พอ ---------- “กว่าจะเสร็จ เหนื่อยชะมัด” ปกติชายหนุ่มไม่ใช่คนขี้บ่นสักเท่าไหร่ แต่ปีนี้ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมญาติพี่น้องและแขกกิตติมศักดิ์มากันเยอะแยะเหลือเกิน ที่จริงเขาก็คนธรรมดาไม่ได้มีหน้ามีตาในสังคมอะไรเลยด้วยซ้ำ แค่บ้านฐานะดีและมีคุณพ่อคุณแม่เป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จก็เท่านั้นเอง “แล้วทำไมไม่พักผ่อนล่ะคะ ไม่ง่วงเหรอ” พอเธอพูดจบเขาก็เหลือบตามามองนิดหนึ่ง ก่อนจะบอกกล่าวในสิ่งที่ทำเอาอาทิตยาใจเต้นแรง “พอส่งแขกเสร็จ เดินไปหยิบกุญแจรถ แม่ถามเลยอะว่าจะไปไหน ปกติไม่เคยถาม” “หรอ...” “อืม ทุกทีต้องนอนบ้านไง นี่แจ้นออกมา เขาเลยงงว่าทำไมไม่นอนบ้าน” “แล้วทำไมไม่นอนบ้านล่ะคะ ดึกขนาดนี้” “ก็มาหานี่ไง ไม่มาแล้วจะได้อยู่ด้วยกันตอนไหน” เขาบอกเสียงเข้มนิดๆ หรี่ตามองหน้าเธออย่างเอาเรื่อง สายตาของเขาเหมือนกำลังด่าเธอว่า ถามอะไรไม่เข้าหู ยังไงยังงั้นเลย “หรือไม่อยากให้มา” “เปล่านะคะ อุ๊บไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย” อ้อมแอ้มบอกเขา ----------- “ทำไมผอมลง!” เสียงเกรี้ยวกราดของเขา เธอไม่ชินเอาเสียเลย “เคยบอกแล้วใช่มั้ย ว่าไม่ให้ลดน้ำหนัก!” ใบหน้าถมึงทึงที่จ้องมองมาทำเอาสาวอวบน้ำตาคลอ ก็เธออยากดูดีดูผอมเพรียวบ้างนี่ มันผิดตรงไหน!! ---------- ฝากพี่คิงกับน้องอวบไว้ในอ้อมใจของทุกคนด้วยนะค้า ขอบคุณมากค่า ละมุนอบอุ่น น่ากอดจริงๆ น้า คิกๆ ขอบคุณทุกคนมากๆ เลยนะคะ

นางตรึงใจรักเพียงบุรุษผู้เดียวอย่างมิอาจแลเหลียวผู้ใด เพราะใจที่ตรึงรักมั่นเพียงเขาตั้งแต่แรกเห็นจึงปรับเปลี่ยนตัวเองครั้งใหญ่เพื่อเขา ทำทุกทางหมายเคียงคู่ วางกระบี่ถือพู่กันวาดคิ้ว กลายเป็นกุลสตรีดีงาม เรียบร้อยอ่อนหวาน มารยาทนุ่มนวลสูงส่งดุจธาราสวรรค์ นางลงทุนลงแรงทำทุกทางจนได้หมั้นหมายสมใจ ทว่าทั้งหมดกลับสูญเปล่า เมื่อเขาบอกกล่าวมาประโยคเดียวว่า ‘สตรีจืดชืดชวนหน่ายเช่นเจ้า ไม่คู่ควรกับข้า...’ แต่ไฉนอดีตคู่หมั้นผู้นี้กลับตามติดนางไม่ห่าง ทั้งใช้สารพัดเล่ห์กลให้นางดูแลอย่างไม่หวงแหนร่างกายเช่นนี้เล่า

โปรย “ฉันอาบน้ำก่อน” ลายเพชรเอ่ยบอก ไม่จำเป็นต้องเล่นละครอะไรอีกแล้ว ไม่มีญาติผู้ใหญ่คอยรับรู้และเธอก็ไม่ชอบขี้หน้าเขา ทำไมเธอจะต้องพูดดี ๆ กับเขาด้วย “ไม่” ราเชนตอบเจ้าสาวคนสวย ก่อนจะกอดอกหรี่ตามองความพยศของเธอ “คุณเป็นสุภาพบุรุษหรือเปล่า” “สุภาพบุรุษสะกดยังไงเหรอ ไม่เห็นรู้เลย” เขาพูดอย่างยียวนกวนประสาท เธอไม่ตอบว่ากระไร ไม่อยากจะโต้เถียงอะไรกับเขาอีก จึงรีบเดินไปที่ห้องน้ำโดยเร็ว เธออยากจะอาบน้ำชำระร่างกายเต็มทนแล้วในเวลานี้ ราเชนตามไปคว้าแขนของหล่อนเอาไว้ ไม่ยอมให้หล่อนเดินหนีเข้าห้องน้ำได้สำเร็จ “โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ ไอ้คนซาดิสม์ ไอ้คนป่าเถื่อน” เธอต่อว่าต่อขาน ก่อนจะมองตาขวาง “เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เราอาบน้ำพร้อมกันดีกว่า” ชายหนุ่มขยับใบหน้าเข้าไปหา ก่อนที่เธอจะถอยหนี รีบดันอกของเขาออกห่าง แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเขาดึงเธอเข้าไปกอดแนบอก “นี่ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ! ฉันจะอาบน้ำ แล้วฉันไม่อาบน้ำกับคนอย่างคุณเหรอก” “ฉันแต่งงานกับเธอแล้ว เราสองคนเป็นผัวเมียกันแล้ว เข้าใจไหม ต่อจากนี้ไป เธอต้องเรียนฉันว่าพี่และแทนตัวเองด้วยชื่อเล่น” “ฉันไม่ทำอะไรแบบนั้นเหรอก ฉันไม่เรียกคุณว่าพี่เหรอก เรียกว่าอีตาแก่ดีกว่า” “แก่อย่างนั้นเหรอ คำก็แก่ สองคำก็แก่ คืนนี้ฉันจะจัดหนักจัดเต็มให้เธอพูดไม่ออกเลย ดีไหม”

การได้เป็นเจ้าของร้านหนังสือของตัวเอง ใช้เวลาสโลว์ไลฟ์กับการอ่านที่ตนชื่นชอบ นี่แหละชีวิตในอุดมคติของอินโทรเวิร์ตอย่างหลินเจี๋ย! แต่แทนที่เขาน่าจะรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุขกับมันอย่างเต็มที่ ชายหนุ่มกลับไม่สามารถทำได้ ...แต่ก็ไม่แปลกหรอก เพราะลูกค้าแต่ละคนแปลก ๆ ทั้งนั้นเลยนี่น่า! ทว่าหลินเจี๋ยจะได้เจอลูกค้าแปลก ๆ แบบไหนบ้างนั้น ต้องมาติดตามได้ใน เจ้าของร้านพิศวง เล่ม 2!