[บทที่ 601-660] การไปออกราชกิจของเจี่ยงเถิงในครานี้ ทำให้ขุนนางผู้ตงฉินตรงตกเป็นเป้าสายตาของคนชั่ว เพียงแต่คนเลวเหล่านั้นไม่ได้จ้องจะเล่นงานเจี่ยงเถิงเป็นการแก้แค้น แต่พวกมันกลับเรียกสิ่งที่เป็นจุดอ่อนของเด็กหนุ่ม หลินซือถูกลักพาตัวไปจากที่พัก และทิ้งเพียงจดหมายไว้หนึ่งฉบับ และเพื่อเป็นการช่วยชีวิตเด็กหญิงผู้เป็นเหมือนหัวใจของตนเอง เจี่ยงเถิงยอมทำร้ายจนเองจนได้รับบาดเจ็บสาหัวเพื่อเลือกกับความปลอดภัยของหลินซือ เจี่ยงเถิงและหลินซือจะเอาชีวิตรอดจากคนชั่วเหล่านี้ได้หรือไม่ติดตามได้ใน ‘ทะลุมิตไปเป็นแม่ของวายร้ายทั้งสาม’ เล่ม 11

โปรย เขาหายไปจากชีวิตของเธอ และกลับมาอีกครั้งในวันที่เธอมีลูกน้อยให้เขา ตัวอย่างบางช่วงบางตอน “เวมีลูกแล้วเหรอ” สิบทิศเอ่ยถาม พลางรั้งแขนของหญิงสาวเอาไว้ เขามองเด็กน้อยแล้วหัวใจกระตุก เด็กคนนี้หน้าเหมือนใครสักคนที่เขาเห็นมาแต่เกิด สิบทิศไม่รอให้ตัวเองต้องสงสัยนาน เขาหันไปมองกระจกทางด้านหลังของห้างสรรพสินค้าก่อนที่จะตาโต เด็กคนนี้หน้าเหมือนเขาราวกับแกะ คงไม่หรอกมั้ง อย่าบอกนะว่า!!! “กรุณาปล่อยแขนของดิฉันด้วยค่ะ” ประโยคห่างเหินนั้นทำให้สิบทิศได้สติ รีบเอ่ยถามในสิ่งที่เขาอยากรู้ทันที “เด็กคนนี้ลูกของใครเว ตอบพี่มา” “ต้นกล้าเป็นลูกของเวค่ะ ลูกของเวคนเดียว ไม่ใช่ลูกของผู้ชายเห็นแก่ตัวที่ไหน” “พี่ไม่เชื่อ” สิบทิศพูดออกมาอย่างมั่นใจ

ในโลกนี้มีคนหลายแบบ แบบที่ชอบใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ไปวันๆ อย่างที่สังคมเรียกว่าพวก ‘ปลาเค็ม’ ก็มีเยอะ ‘โจวเยี่ยน’ เป็นหนึ่งในนั้น ปลาเค็มตัวนี้ไม่ปรารถนาอะไรมาก แค่กินอิ่มนอนหลับ เที่ยวเล่นเพลิดเพลิน ได้หายใจอย่างสงบสุขบนโลกใบนี้ก็พอ แต่ชีวิตไหนเลยจะง่ายดาย วันหนึ่งเธอตื่นขึ้นมาพบว่าตนอยู่ในร่างของ ‘เลี่ยนถิงเยี่ยน’ ศิษย์สาวแห่งสำนักบำเพ็ญเพียร เลี่ยนถิงเยี่ยนเป็นหนึ่งในร้อยสาวงามที่ถูกคัดเลือกให้ไปปรนนิบัติ ‘ท่านปรมาจารย์ซือหม่าเจียว’ ซึ่งกำลังจะออกจากการบำเพ็ญเพียรห้าร้อยปีอันยาวนาน ความจริงงานดูแลคนแก่ก็ไม่น่าจะหวือหวาอะไร พอจะกล้ำกลืนฝืนทำได้ ทว่า... ปรมาจารย์ขี้รำคาญนั่นดันชอบฆ่าคนเป็นงานอดิเรกเสียนี่ เอาไงดี ชีวิตแบบนี้มันไม่ใช่วิถีของปลาเค็มแล้ว!

ในโลกนี้มีคนหลายแบบ แบบที่ชอบใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ไปวันๆ อย่างที่สังคมเรียกว่าพวก ‘ปลาเค็ม’ ก็มีเยอะ ‘โจวเยี่ยน’ เป็นหนึ่งในนั้น ปลาเค็มตัวนี้ไม่ปรารถนาอะไรมาก แค่กินอิ่มนอนหลับ เที่ยวเล่นเพลิดเพลิน ได้หายใจอย่างสงบสุขบนโลกใบนี้ก็พอ แต่ชีวิตไหนเลยจะง่ายดาย วันหนึ่งเธอตื่นขึ้นมาพบว่าตนอยู่ในร่างของ ‘เลี่ยนถิงเยี่ยน’ ศิษย์สาวแห่งสำนักบำเพ็ญเพียร เลี่ยนถิงเยี่ยนเป็นหนึ่งในร้อยสาวงามที่ถูกคัดเลือกให้ไปปรนนิบัติ ‘ท่านปรมาจารย์ซือหม่าเจียว’ ซึ่งกำลังจะออกจากการบำเพ็ญเพียรห้าร้อยปีอันยาวนาน ความจริงงานดูแลคนแก่ก็ไม่น่าจะหวือหวาอะไร พอจะกล้ำกลืนฝืนทำได้ ทว่า... ปรมาจารย์ขี้รำคาญนั่นดันชอบฆ่าคนเป็นงานอดิเรกเสียนี่ เอาไงดี ชีวิตแบบนี้มันไม่ใช่วิถีของปลาเค็มแล้ว!

ในโลกนี้มีคนหลายแบบ แบบที่ชอบใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ไปวันๆ อย่างที่สังคมเรียกว่าพวก ‘ปลาเค็ม’ ก็มีเยอะ ‘โจวเยี่ยน’ เป็นหนึ่งในนั้น ปลาเค็มตัวนี้ไม่ปรารถนาอะไรมาก แค่กินอิ่มนอนหลับ เที่ยวเล่นเพลิดเพลิน ได้หายใจอย่างสงบสุขบนโลกใบนี้ก็พอ แต่ชีวิตไหนเลยจะง่ายดาย วันหนึ่งเธอตื่นขึ้นมาพบว่าตนอยู่ในร่างของ ‘เลี่ยนถิงเยี่ยน’ ศิษย์สาวแห่งสำนักบำเพ็ญเพียร เลี่ยนถิงเยี่ยนเป็นหนึ่งในร้อยสาวงามที่ถูกคัดเลือกให้ไปปรนนิบัติ ‘ท่านปรมาจารย์ซือหม่าเจียว’ ซึ่งกำลังจะออกจากการบำเพ็ญเพียรห้าร้อยปีอันยาวนาน ความจริงงานดูแลคนแก่ก็ไม่น่าจะหวือหวาอะไร พอจะกล้ำกลืนฝืนทำได้ ทว่า... ปรมาจารย์ขี้รำคาญนั่นดันชอบฆ่าคนเป็นงานอดิเรกเสียนี่ เอาไงดี ชีวิตแบบนี้มันไม่ใช่วิถีของปลาเค็มแล้ว!

เขาเกลียดเจ้ามู่ตี้ยิ่งนัก เกลียดเข้ากระดูกดำเลยทีเดียว เกลียดจนอยากจะสับมันเป็นหมื่นๆ ชิ้น ในที่สุดเขาก็มีโอกาสแก้แค้นแล้ว เขาจับมันกดกับเตียง! เจ้าจะทำอะไร!? เฉินมู่อิ๋งถามอย่างหวาดหวั่น

เพราะเธอหลงรักชายที่เป็นพระรองในนิยายเรื่องหนึ่งเข้าเต็มเปา ร้องไห้เสียใจเมื่อเขาต้องพบกับความสูญเสีย ดังนั้นเมื่อมีปาฏิหารย์ที่ส่งเธอไปยังโลกที่เขาอยู่ เธอก็ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ครองคู่กับเขา!

เมื่อครอบครัวกำลังจะล้มละลาย ทางรอดเดียวเลยคือการแต่งงาน แต่ตลอด 25 ปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยมีแฟน วันๆ เอาแต่กินกับนอน แล้วอยู่ๆ มาบอกให้แต่งงานกับใครก็ไม่รู้ หน้าตาก็ไม่เคยเห็น แต่หารู้ไม่ว่าการแต่งงานครั้งนี้เป็นเพียงแค่ละคร ที่โดนพ่อกับแม่จัดฉากขึ้นเพียงเพราะข้อเสนอของใครบางคน

เมื่อเปรมโดนแทงเสียชีวิตจากโลกปัจจุบัน ก่อนที่จะได้ตั้งสติก็ลืมตาตื่นมาพบภาพโบราณที่เคยเห็นตามหนังจีนกำลังภายในที่เคยดูมา ทันใดนั้นเองความทรงจำก็ทะลักเข้ามาไม่ขาดสาย เปรมจึงได้รู้ว่าเขานั้นได้วิญญาณหลุดจากที่เคยอยู่มายังที่แห่งนี้ตามฉบับนิยายที่เคยอ่าน แต่ใครจะรู้ว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้นกับเปรมด้วยตัวเอง หลังจากนี้เปรมจะใช้ชีวิตเช่นไร จะเกิดเหตุการณ์แบบไหนขึ้น ในร่างของเยว่ซิงนั้นเปรมจะเป็นผู้ดูแลต่อเอง

เพราะคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาทำให้เขาและเธอต้องร่วมมือกันปฏิบัติภารกิจลับอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่เมื่อภารกิจสิ้นสุดลง ทำไมความรู้สึกของทั้งคู่ถึงไม่สิ้นสุดตาม?

โปรยปกหน้า ความรักที่ไม่ได้เริ่มจากรัก...ความใคร่ที่นำไปสู่ความรัก... สุดท้ายเราจะใช้หัวใจเป็นตัวลิขิต... โปรยปกหลัง เพราะอกหัก...ทำให้เธอต้องหาที่พึ่ง... เพราะน้ำเมาทำให้เธอต้องเสียความสาว... ความสัมพันธ์ชั่วคืนทำให้เขาอยากผูกมัดและครอบครอง ผิดกับอีกคนที่ต้องการถอยห่างและจากหาย... จีรณานางแบบสาวสวยพราวเสนห์ต้องผิดหวังจากรักแรกและยังต้องมาพ่ายแพ้ให้กับหนุ่มกะล่อนอย่างกันต์อีกต่างหาก สถานะที่เคยมีเลยต้องเปลี่ยนไป...จากเพื่อนรักต้องกลายมาเป็นเมีย!!

คำโปรยปกหน้า แฟรี่ที่ไร้ปีกย่อมไม่เป็นที่ยอมรับของเผ่าอยู่แล้ว แต่คีเซลไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้ต่อเรื่องแบบนี้มิตรภาพสามารถสร้างได้เสมอเหล่าก็อบลินเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน.. ใช่มั้ย คำโปรยปกหลัง 'ก็อบลิน'สิ่งมีชีวิตกายสีเขียวหน้าตาอัปลักษณ์ หูแหลมแปลกตา เขี้ยวคมใหญ่ดูน่ากลัว เหล่าก็อบลินใช้ชีวิตดั่งเช่นต้องสาปมานับพันปี อยู่อย่างตัณหาหมกมุ่นในกามรมณ์ตามคำสาปที่ถูกกล่าวไว้ พวกมันอยู่ในถ้ำมืดในป่าลึกห่างไกลผู้คนหากแต่เพราะสมบัติล้ำค่ามากมายภายในถ้ำนั้นกลับทำให้หลายคนอยากที่จะเข้ามาเพื่อชิงมันไป หากแต่ผู้ที่ย่างกายเข้ามาภายในถ้ำก็อบลินนั้นล้วนแต่มีชะตากรรมที่ไม่ได้แตกต่างกันเลย

คำโปรยด้านหน้าปก: เพราะว่ารักโดยแท้ จึงทำในสิ่งที่หัวใจปรารถนาเพื่อคว้าหัวใจจ้าวเมืองหนุ่มรูปงามผู้สุดแสนเย็นชา คำโปรยด้านหลังปก: ฟ่งชิงยีบุตรีเจ้าของตลาดประจำเมืองแสนมั่งคั่งถูกเลี้ยงดูมาอย่างไร้ซึ่งกรอบบังคับ ดรุณีน้อยหมายเคียงครองขุนนางหนุ่มอันสตรีทั้งสิบหกดินแดนใฝ่ฝัน ทว่าเขากลับแสดงออกแจ้งชัดว่าไม่ต้องการผูกสัมพันธ์อันใดด้วย แต่ถึงอย่างนั้น เจ้าคนรั้นก็หาได้ถอดใจไม่ ยังคงเดินหน้าเต็มกำลัง แม้จะถูกชาวบ้านชาวเมืองครหานินทา แม้ต้องถูกถากถางก่นด่าว่าก็ไม่คิดหวาดหวั่น ครั้นเมื่อกิจการตลาดของครอบครัวประสบปัญหาบางอย่าง ข้อต่อรองเพื่อชีวิตเล็กๆของตนก็ลดน้อยถอยลง ถูกดูหมิ่นเหยียดหยาม ต้องเรียนรู้ที่จะยืนหยัดอย่างที่ไม่เคยมาก่อน กระทั่งมีโอกาสได้ใช้พรสวรรค์ในการเขียนภาพและดันต้องพระราชหฤทัยฮ่องเต้เข้า เจ้าคนพริ้มเพรากลับยิ่งห่างไกลความรักอันสุดแสนยากเย็นที่จะได้มา ดรุณีน้อยวัยสิบห้าจะทำเช่นไร

คำโปรยปกหน้า “อย่าถามว่ารักมากเพียงใด เพราะความรู้สึกที่ให้ไปมิอาจเทียบเที้ยนเธอ” คำโปรยปกหลัง ห้าว นายบัญชีชาวจีนผลัดถิ่นมากับตะเภาหะแรกพบสบพักตร์ของขุนนางสยามอย่าง ขุนท่องวารี ผู้ซึ่งมีหน้าที่เหยียบหัวตะเภาเรือก็พลันตกหลุมพรางรักที่อีกฝ่ายขุดไว้จนยากจักถอดถอน ด้วยหน้ามรสุมกินเพลานานเกินกว่าจะกลับคืนสู่มาตุภูมิโดยเร็ว ห้าวจึงผูกปี้ขึ้นทะเบียนมาใช้แรงงานเป็นกุลี ขุนท่องวารี หรือ พุด เกิดเสียดายความสามารถจึงดึงตัวมาให้ทำงานใกล้ชิดเป็นทนายหน้าหอคนสนิท ความรักต่างชนชั้นระหว่างพวกเขาจักก้าวข้

พราวนภา นางเอกดัง เจ้าชู้ ทิ้งพ่อเลี้ยงฝาแฝดทั้งสองไปคบกับนักธุรกิจฝรั่งและแต่งงานกันอย่างเปิดเผย เหมันทร์ แฝดพี่ อายุ33ปี อาชีพฟิตเนสเทรนเนอร์ชื่อดัง ค่าตัวหลักแสนต่อการเทรนหนึ่งคอร์ส วรินทรา แฝดน้อง อาชีพบาร์เทนเดอร์ชื่อดัง เป็นหนุ่มหล่อสไตล์ฮอตเนิร์ดที่มีสาวไฮโซมาตกหลุมรักนับสิบๆคน มินมิน สาวน้อยวัยสิบแปดปี เธอเป็นลูกสาวลับๆของพราวนภา ไม่มีใครรู้เลยว่านางเอกดังคนนี้เคยมีลูก เนื่องจากหล่อนปิดเรื่องเอาไว้เพราะท้องไม่มีพ่อ ฝาแฝดที่หล่อนคบเป็นสามีต่อมาจึงช่วยเลี้ยงดูมินมินมาโดยตลอด

ข้าพยายามหาทางสังหารเขา... แต่เขาพยายามปกป้องข้าตลอดเวลา ข้าบอกไม่ถูกว่าควรร้องไห้หรือหัวเราะดี ป.ล. สองเล่มจบ ค่ะ

“หย่ากัน!” เฉินเซินหลับตา กำใบหย่าไว้แน่น ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองภรรยาแม้แต่น้อบ สุดท้ายก็เอ่ย “ถ้าที่ผมทำยังไม่ดีพอ แล้วคุณทนไม่ไหวจริงๆ ยังต้องการจะหย่ากัน ถ้าอย่างนั้นผมก็จะเคารพการตัดสินใจของคุณ” เฉินเซินคลายเนกไทออกก่อนมองเธอด้วยสายตาเรียบเฉย “แต่หมิงซู หลังหย่ากันแล้ว คุณคงไม่มีโอกาสได้เก็บสะสมพวกกระเป๋าหายากราคาแพงพวกนั้นอีก ไม่ได้นั่งเครื่องบินส่วนตัวไปดูแฟชั่นโชว์ถึงปารีส หรือประมูลไพลินปัทมาของศรีลังกาอีกแล้วนะ” “เดี๋ยวก่อน...” อาการหัวร้อนของจี้หมิงซูหายวับไปในพริบตา สิ่งที่หลงเหลืออยู่มีเพียงความรู้สึกว่าตัวเองนั้นเล่นใหญ่เกินไปแล้ว! “ลองมาคิดดู ที่ผ่านก็แค่สีสันในชีวิต ฉันว่าพอรับมือได้อยู่นะ” เฉินเซิน: ‘คุณนายบ้านนี้ เอาใจยากจริงๆ’

“หย่ากัน!” เฉินเซินหลับตา กำใบหย่าไว้แน่น ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองภรรยาแม้แต่น้อบ สุดท้ายก็เอ่ย “ถ้าที่ผมทำยังไม่ดีพอ แล้วคุณทนไม่ไหวจริงๆ ยังต้องการจะหย่ากัน ถ้าอย่างนั้นผมก็จะเคารพการตัดสินใจของคุณ” เฉินเซินคลายเนกไทออกก่อนมองเธอด้วยสายตาเรียบเฉย “แต่หมิงซู หลังหย่ากันแล้ว คุณคงไม่มีโอกาสได้เก็บสะสมพวกกระเป๋าหายากราคาแพงพวกนั้นอีก ไม่ได้นั่งเครื่องบินส่วนตัวไปดูแฟชั่นโชว์ถึงปารีส หรือประมูลไพลินปัทมาของศรีลังกาอีกแล้วนะ” “เดี๋ยวก่อน...” อาการหัวร้อนของจี้หมิงซูหายวับไปในพริบตา สิ่งที่หลงเหลืออยู่มีเพียงความรู้สึกว่าตัวเองนั้นเล่นใหญ่เกินไปแล้ว! “ลองมาคิดดู ที่ผ่านก็แค่สีสันในชีวิต ฉันว่าพอรับมือได้อยู่นะ” เฉินเซิน: ‘คุณนายบ้านนี้ เอาใจยากจริงๆ’

++ คำโปรย ++ เมื่อกลางวันเป็นคุณหนู กลางคืนเป็นนางโลม แล้วแบบนี้ความรักของนางจะเป็นเช่นไรกันหนอ ++ เนื้อหาบางส่วน ++ “อืม... ท่านพี่ พะ พอแล้วเจ้าค่ะ” นางผละริมฝีปากออก ก่อนที่มันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ “ซูซู” เขากล่าวเรียกชื่อนาง ก่อนจะจับมือหญิงสาวทั้งสองข้างขึ้นมา “เหตุใดเจ้าต้องเป็นนางโลม เจ้ามาเป็นฮูหยินของข้าไม่ได้หรือ” น้ำเสียงอ่อนเอ่ยปากถาม ด้วยใบหน้าที่อยากได้หญิงสาวผู้นี้มาอยู่ข้างกาย “ทะ ท่านพี่ ร่างของข้ามันสกปรกโสมมหมดแล้วเจ้าค่ะ ไม่เหมาะที่จะเป็นฮูหยินของใต้เท้าอิง เหยาอี้ที่เป็นถึงเสนาบดีตั้งแต่ยังไม่เข้ายี่สิบห้าหนาวเสียด้วยซ้ำ ส่วนข้าก็แค่เด็กที่เพิ่งจะเลยวัยปักปิ่น มีหนี้ติดตัวมาตั้งแต่ก่อนที่ท่านแม่เสีย แล้วเช่นนี้ใต้เท้ายังจะรับข้าเป็นฮูหยินอีกหรือเจ้าคะ” กล่าวจบ ก็ปล่อยมือออก เพื่อหยิบอาภรณ์มาใส่ให้เรียบร้อย ซึ่งมันกระจัดกระจายอยู่บนตั่ง

**เล่ห์ตะวันฉาย (ภาคต่อทะเบียนสวาท)** “ไอ้บ้า ! ไอ้โรคจิต! ไอ้...ไอ้คนสมองกลวง อย่าคิดว่าจะกักขังฉันไว้ที่นี่ได้ ไม่มีวันซะหรอก” “ปากจัดขนาดนี้ คงหายเจ็บแล้ว งั้นก็ลุกไปอาบน้ำ แล้วไปกินข้าวให้อิ่ม ผมจะได้พาไปทำงาน” “ทำงาน!” “ใช่ ทำงาน หรือคุณคิดว่าผมจะพาคุณมาอยู่ด้วยฟรีๆ” บัวชมพูอยากด่าคนตรงหน้าให้สาแก่ใจนัก แต่ดูจากสีหน้าเขาแล้ว ด่าอะไรไปเขาไม่รู้สึก! “ฉันไม่ได้อยากมาอยู่กับคุณ แต่คุณนั่นแหละพาฉันมาเอง เพราะงั้นฉันจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น!” “แต่ถ้าผมไม่เอาตัวคุณมา คุณคิดเหรอว่าคุณจะมีโอกาสมานั่งปากดีใส่ผมอยู่แบบนี้” “ตายซะได้ก็ดีสิ ฉันจะไม่ได้ต้องมาเจอคุณ” “คุณยังตายไม่ได้ที่รัก ตราบใดที่ผมยังไม่ได้เป็นผัวคุณ”

สงครามระดับชาติครั้งใหญ่ในดินแดนภูผามหานทีกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว! ผู้ฝึกยุทธ์ทั้งหมดของประเทศจีนมารวมตัวกัน ทว่าระหว่างนั้นซูเย่ยังต้องเผชิญกับปัญหานานัปการที่คอยถ่วงรั้งเขาอยู่ แล้วแบบนี้เขาจะผ่านมันไปได้หรือไม่? เวลาไม่คอยท่าแล้ว ขอเชิญทุกท่านมาร่วมติดตามกันได้ในเซียนอมตะ 2,500 ปี เล่ม 15!

ไฟสงครามกับราชสำนักศักดิ์สิทธิ์แห่งจักรวาลยังคงคุกรุ่น กองกำลังของศัตรูค่อย ๆ เผยตัวออกมาเรื่อย ๆ อีกด้านหนึ่งเวลาเดียวกัน ในที่สุดเยี่ยฉวนก็สำเร็จการฝึกฝนที่เทือกเขามหาแดนรกร้างสักที! ตอนนี้เขาสำเร็จขั้นกระบี่เหนือข้อจำกัดแล้ว! ขั้นพลังตามคัมภีร์เต๋าไม่มีผลกับเขาอีกต่อไป!! เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามได้ใน…หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์เล่ม 34

ท่ามกลางมหาสงครามกับสำนักเต๋าอันยาวนาน การปรากฏตัวของสตรีผู้นี้จะนำมาซึ่งจุดจบของทุกสิ่ง! ปรมาจารย์ที่สามแห่งสำนักเต๋า! นางจะพลิกสถานการณ์ไปอย่างไรกันนะ? ในที่สุดมหากาพธ์การผจญภัยเพื่อรวมรวมคัมภีร์เต๋าที่แสนยิ่งใหญ่ของเยี่ยฉวนก็มาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว! …แต่ถึงอย่างนั้น กรรมทุกขเวทนาก็ไม่มีทางปล่อยเขาไปง่าย ๆ หรอก ได้เวลาบ่มเพาะกายเนื้อ ฝึกวิชาหมัดใหม่ และฝึกฝนกระบี่ครั้งใหญ่แล้ว รื่องราวจะเป็นเช่นไรต่อไป ติดตามได้ใน หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์เล่ม 33!

ฟางชิว ชายหนุ่มวัยสิบเจ็ดหมาด ๆ นักศึกษาน้องใหม่มหาวิทยาลัยแพทย์แผนจีนเจียงจิง แม้ภายนอกจะเป็นเพียงเจ้าห้าแห่งห้องพักห้าศูนย์หนึ่ง แต่แท้จริงแล้วฟางชิวนั้นซุกซ่อนอีกตัวตนหนึ่งเอาไว้ภายใต้หน้ากาก ...เขาเป็นผู้ฝึกยุทธ์มากฝีมือ! แต่เพื่อชีวิตปกติสุขในมหาวิทยาลัย และเป้าหมายสำคัญของชีวิตอย่างการรักษาผู้มีพระคุณ! ฟางชิวคนนี้จึงพยายามไม่เป็นที่สนใจ แต่สุดท้ายก็อดใจไม่ไหว ต้องใช้พลังช่วยเหลือผู้คนทุกทีไปซิน่า! แล้วไหนจะเทพธิดามหาลัยที่เข้ามาเกี่ยวพันในชีวิตอีก! แบบนี้ชีวิตปกติสุขที่เขาคาดหวังเอาไว้จะพังทลายลงหรือไม่ ฟางชิวจะจัดการเรื่องวุ่นวายและใช้พลังช่วยชีวิตผู้คนในคราบนักศึกษาไร้วรยุทธ์ได้อย่างไร มาร่วมปลดล็อคสกิลพระเอกเทพไปด้วยกันในคุรุการแพทย์ เล่ม 1!