รุ้งมณี แพทย์สาวจากยุคปัจจุบัน จู่ๆ ก็ข้ามกาลไปยังยุคโบราณ เธอต้องเข้าไปเกี่ยวพันกับจ้าวผู้ครองเมืองทั้งหลาย จ้าวเหล่านั้นก็หื่นซะเหลือเกิ๊น อยากจะจับเธอทำเมียเสียจริง เธอจะรอดพ้นจากเงื้อมือพวกเขาหรือไม่

เมื่อหญิงสาวถูกภรรยาของท่านประทาน หรือภรรยาเจ้านายของตน ขอให้หญิงสาวเป็นแม่อุ้มบุญ แล้วแบบนี้พู่กันจะทำอย่างไร เธอจะยอมเป็นแม่อุ้มบุญให้หรือไม่ ** เนื้อหาบางส่วน ** “คะ คุณนทีไม่กลัวว่าคุณปวิมลจะรู้เรื่องนี้เหรอคะ” เสียงแหบพร่ากล่าวถาม เพราะเขาออกมานาน กลัวว่าภรรยาจะสงสัยเอาได้ “นั่นมันเรื่องของอนาคต” กล่าวพลาง ก็หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ “วันนี้ฉันมารับเธอไปดูห้อง ปิ่นได้จัดเตรียมห้องไว้ให้เธอเรียบร้อยแล้ว” เขาชำเลืองมองไปที่หญิงสาว ที่กำลังจัดแจงตนเองด้วยเช่นกัน “ห้องเหรอคะ ทำไมต้องเตรียมห้องให้พู่ด้วย” หัวคิ้วยกขึ้นสูงอย่างไม่เข้าใจ เพราะเธอแค่ตั้งท้องให้พวกเขา ทำไมถึงต้องเตรียมห้องไว้ให้เธอด้วย “ใช่ ภรรยาของฉันจะเตรียมทุกอย่างและขอดูแลเธอเอง เมื่อเธอตั้งท้องลูกของฉัน” คำว่าภรรยาออกมาจากปากของเขา ทำให้หญิงสาวรู้สึกอิจฉาผู้หญิงอีกคน ซึ่งมีสิทธิ์ในตัวเขาที่ถูกต้องตามกฎหมาย

ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้าย เล่ม 6 (บทที่ 261-318) อีกด้านหนึ่ง ปัจจุบันพวกหลงอวี้ถูกกลุ่มภูตแปลกหน้าจับตัวมา ทำให้พวกเขาต้องเดินทางไกลอย่างยากลำบากโดยไม่รู้ว่า พวกตนถูกพาตัวไปที่ไหนและเผชิญกับชะตากรรมอะไรบ้าง ทว่าระหว่างทางกลับเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ทุกคนต้องพลัดพรากจากกัน! **Trigger Warning** - การทำร้ายร่างกาย - การทารุณกรรมเด็ก - การกักขังหน่วงเหนี่ยว - ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด

พริ๊งพันดาว เธอเป็นลูกเลี้ยงของมาเฟียหนุ่มนามว่าเรวตะ ด้วยความที่แม่ของเธอเป็นเมียของมาเฟียขาใหญ่คนนี้ ดังนั้นพริ๊งจึงได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างดีเลิศ ทว่าพอวันที่เธออายุครบ18ปีกลับมีเรื่องที่พลาดพลั้งกับพ่อเลี้ยงจนน่าอับอาย...

ข้าอุตส่าห์ไปเที่ยวได้สามวัน ก็ต้องถ่อสังขารกลับวังเพราะเสด็จย่าบีบบังคับให้เสด็จพ่อต้องจัดพิธีคัดเลือกสาวงามหน้าพระที่นั่ง แต่เสด็จพ่อน่ะ...รักเสด็จแม่ (ที่สิ้นพระชนม์) ไปแล้วคนเดียว เช่นนั้นเรื่องอะไรข้าจะต้องยอมอยู่ภายใต้อาณัติแม่เลี้ยงที่ข้าไม่ชอบขี้หน้า ข้าจึงต้องเฟ้นหาสาวงามที่ข้าชื่นชอบด้วยตัวเอง ฟ้าสวรรค์เมตตาข้าให้พบสตรีผู้นั้น... แต่เสด็จพ่อก็พระทัยแข็งยิ่งนัก...ไม่ยอมเปิดใจรับนาง ขณะที่ข้าต้องฟาดฝีปากกับเสด็จย่าเพื่อปกป้องนาง ไหนจะต้องคิดแผนพานางขึ้นแท่นบรรทมของเสด็จพ่อให้ได้อีก เพื่อข้าจะได้ไม่ต้องนั่งบัลลังก์มังกรในวันข้างหน้า แต่...ไหง๋สตรีผู้นั้นกลับ...!!!

เขาผู้ไร้ซึ่งหัวใจ เย็นชาเสียยิ่งว่าหุบเขาน้ำแข็ง แข็งเสียยิ่งกว่าผาหิน เธอผู้สงสารชะตาชีวิตเขาพร้อมที่จะช่วยเหลือ แต่กลับถูกปฏิเสธด้วยจิตใจที่เย็นชาของเขา "ตัวประกอบเช่นข้า จะช่วยตัวร้ายเช่นท่านเอง"

หลังจากโดนสามีนอกใจราตรีก็ถูกเพื่อนพาไปลงเสน่ห์กับลัทธิที่บูชาเรื่องเพศ กว่าจะรู้ตัวว่าเรื่องราวเหล่านี้มันผิดเธอก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้น กลายเป็นว่าเธอต้องหลับนอนกับชายอื่นโดยที่สามีไม่เคยรู้เลย

มู่อิ๋ง! ข้าเกลียดเจ้า! ข้าจะทำให้เจ้าอยู่ก็ไม่ได้ ตายก็ไม่อาจ! หยางจ้าวฉวน! ข้าก็เกลียดเจ้า! ข้าจะทำให้เจ้าไม่อาจเป็นฮ่องเต้ได้! ข้าจะสนับสนุนหยางซูหลานทุกวิถีทาง! เขาเกลียดเจ้ามู่ตี้ยิ่งนัก เกลียดเข้ากระดูกดำเลยทีเดียว เกลียดจนอยากจะสับมันเป็นหมื่นๆ ชิ้น ในที่สุดเขาก็มีโอกาสแก้แค้นแล้ว เขาจับมันกดกับเตียง! เจ้าจะทำอะไร!? เฉินมู่อิ๋งถามอย่างหวาดหวั่น

“ร้านรับซื้ออายุขัยโลกวิญญาณ” เปิดให้บริการแล้ว “อายุขัยของท่านที่เหลืออยู่ หากมันทำให้ท่านติดอยู่ที่นี่อย่างแค้นเคืองและทนทุกข์กับความอยุติธรรมจนเกินไป จงขายมันให้เราแล้วเข้าสู่วัฏสงสารเสีย เราจะตอบแทนอายุขัยที่ท่านขายมาเป็นความปรารถนาของท่านเอง” เงื่อนไขในการเข้ารับบริการจากทางร้านของเรา 1.ดวงวิญญาณต้องไม่เคยมีประวัติทำเรื่องเลวร้ายถึงขั้นคร่าชีวิตผู้อื่น 2.ต้องอยู่ในโลกวิญญาณมาแล้วไม่ต่ำกว่า 5 ปี (ไม่ว่าจะมาจากยุคสมัยใดหรือดินแดนใดก็ตาม สามารถนับจากวันที่ตนเองตายได้เช่นกัน) หากวิญญาณดวงใดสนใจและตรงกับเงื่อนไขเบื้องต้น โปรดหยิบบัตรหมายเลขด้านหน้าร้านและเข้ามาในร้านได้ทันทีที่หมายเลขที่ปรากฏบนป้ายด้านหน้าเป็นเลขที่ท่านถืออยู่ ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความสนใจ ร้านรับซื้ออายุขัยโลกวิญญาณยินดีต้อนรับ ร้านรับซื้ออายุขัยโลกวิญญาณ ตอน หลี่หรงฮวา เป็นเรื่องราวในยุคสมัยใหม่ของสองพี่น้องที่ต้องหมดอนาคตเพราะพ่อที่ติดการพนันจนหนี้ท่วมหัวแล้วตายจากไป โดยทิ้งภาระหนี้สินทั้งหมดของตัวเองเอาไว้ให้ลูกต้องรับกรรมที่พวกเขาไม่ได้ก่อ ภารกิจในครั้งนี้จะผ่านพ้นไปได้ด้วยดีหรือไม่ คำร้องขอจากดวงวิญญาณผู้น่าสงสารคืออะไร มาร่วมเอาใจช่วยเจ้าของร้านรับซื้ออายุขัยโลกวิญญาณไปด้วยกันนะคะ

คุณรู้ไหมว่าส่วนมากเจ้าของร้านน้ำหอมมักจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย หึหึ...ส่วนมากก็มักจะเป็นผู้หญิงสินะ เพราะผู้หญิงขึ้นชื่อเรื่องความละเอียดอ่อน แต่มันไม่ใช่สำหรับ...ร้านน้ำหอมทอตะวัน ร้านน้ำหอมที่มีเจ้าของเป็นผู้ชายลึกลับ ที่ไม่ว่าคุณจะมีเงินมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถซื้อน้ำหอมร้านเขาได้ หากคุณไม่เข้าเงื่อนไขของทางร้าน!!!

เพราะดวงซวย? เพราะสวรรค์จงใจแกล้ง? หรืออาจจะเป็นชะตาฟ้าลิขิตให้เธอต้องมาอยู่ที่นี่..ในภพนี้ เพื่อเป็น ‘ฮูหยินใหญ่ จวนสกุลหวัง’ ทั้งสวรรค์และชะตาฟ้าก็บ้าเต็มทนละ!!!

“กิ่งคะ ชีวิตที่เหลืออยู่ของกิ่งให้พี่เป็นคนดูแลได้ไหม” “พี่นนท์...” คนถูกขอแต่งงานถึงกับพูดไม่ออกและบอกไม่ถูกว่าตอนนี้กำลังรู้สึกเช่นไรกันแน่เลยได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อรู้เพียงแต่ว่าร่างกายด้านชาไปหมดทั้งตัว “แต่งงานกับพี่นะคะ” ร่างสูงที่คุกเข่าอยู่ยื่นกล่องกำมะหยี่สีแดงซึ่งภายในใส่แหวนเงินเกลี้ยงเรียบ ๆ ไว้ เขาหยิบแหวนเงินออกมาสวมนิ้วนางข้างซ้ายให้กับว่าที่เจ้าสาวก่อนเพื่อไม่ให้เธอปฏิเสธ แบบนี้เขาเรียกว่ามัดมือชกหรือเปล่านะ ว่าที่คู่หมั้นสาวที่ยังไม่ตอบตกลงได้แต่ตั้งคำถามถามตัวเองในใจ “ค่ะ กิ่งแต่งกับพี่นนท์” กรรณิกาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา พยักหน้ารับอย่างดีใจ เธอไม่คิดว่าเขาจะเซอร์ไพรส์ขอแต่งงานในสถานที่แห่งความทรงจำอย่างนี้ เลยอดที่จะน้ำตาคลอออกมาด้วยความซึ้งใจไม่ได้

ถ้ามาเกิดใหม่ในร่างคนอื่นได้ชีวิตนี้ก็ไม่ต้องกลัวอะไรอีกต่อไปแล้ว ในเมื่อคนเราเลือกเกิดไม่ได้อีกทั้งยังเลือกตายก็ไม่ดีอีกเพราะฉะนั้นในเมื่อมีโอกาสกลับมาเกิดแล้วดิษฎีจึงตั้งใจเป็นอย่างมากที่จะใช้ชีวิตใหม่บนความไม่ประมาทอีกทั้งยังพยายามที่จะเรียนรู้และสนุกกับสิ่งต่างๆ รอบตัวที่ชีวิตเก่าไม่เคยทำแม้มันจะไม่คุ้นชินแต่มันก็ไม่ได้ยากเกินไป แต่อะไรที่คิดว่าง่ายๆ สบายๆ กลับไม่เป็นอย่างที่คิดเพราะพอลองเดินทางสำรวจท่องเที่ยวก้าวขาพ้นเขตเมืองที่ตัวเองอยู่มาอดีตนักเขียนโลกเก่าก็ค้นพบกับความจริงที่ว่าโลกปัจจุบันที่เขาอยู่มันวิปโยคไปหมดแล้วภาพตรงหน้าของดิษฎีคือซากซอมบี้ที่เดินเคี้ยวลมจนขากรรไกรลั่นอยู่เต็มเมืองแถมยังได้คนแปลกๆ ติดไม้ติดมือกลับมือกลับมาแชร์บ้านอยู่ด้วยกันอีกต่างหาก

แม้นไม่อาจเลือกเกิดได้ แต่เธอจะทวงคืนทุกสิ่งที่ควรเป็นของเธอตั้งแต่แรก แม้กระทั่งตัวเขา 'หมอภูมิ' -------------------------------------------------- “ว๊าย ช่วยด้วยค่ะ พี่หมอภูมิ ช่วยด้วย !” เสียงร้องของพริมาทำให้หมอหนุ่มตกใจ เขาก้าวพรวดไม่กี่ก้าวก็ถึงหน้าห้องของหญิงสาว “เกิดอะไรขึ้น คุณพริม !” หมอภาคภูมิร้องถาม พร้อมกับที่ร่างของหญิงสาวที่ยังอยู่ในผ้าขนหนูพันกายผืนเดียวกระโดดเข้ามาในอ้อมแขนหมอหนุ่ม เธอหลับหูหลับตาโวยวาย พลางชี้ไปที่พื้น “หนูคะ หนู ตัวเบ้อเริ่มเลย พริมกลัว” หมอภาคภูมิรู้สึกตกใจไปด้วย เขาพยายามมองหา “ไม่มีหรอกคุณพริม ไม่มีเลย คุณตาฝาดหรือเปล่า” “ไม่นะ พริมเห็นจริง ๆ” พริมายืนยัน เธอยังหลับหูหลับตาซุกหน้าลงในอ้อมกอดของหมอภาคภูมิ หญิงสาวเนื้อตัวร้อนผ่าว เมื่อสัมผัสกับความเป็นชายเป็นครั้งแรกในชีวิต เช่นกัน พริมาแทรกตัวเข้าไปในกายของหมอภาคภูมิ กอดเขาแน่นเข้าให้เขาได้รู้สึกถึงความอวบอิ่มในกายเธอ “เอ่อ... คุณพริม” หมอภาคภูมิคิดจะจับตัวหญิงสาวเพื่อดันออก หากอารมณ์ที่พลุ่งพล่านทำให้สติที่เหลืออยู่แตกกระจาย

สตรีหนึ่งงดงามอ่อนหวาน สตรีสองแก่นแก้วมิยอมใคร สลับเกี้ยวผูกด้ายแดงเกี่ยวพันจิต ป่วนหัวใจบุรุษทมิฬให้สั่นคลอน ................................................... เสด็จขึ้นเตียงมาไว ๆ สิเพคะเสด็จพี่” องค์หญิงชิงอี้แกล้งดัดเสียงหวานหยด พลางเอนตัวลงพิงหมอน ยันศอกขึ้นมองเขาด้วยสายตาหยอกล้อมากกว่ายั่วเย้า “เป็นแผนของเจ้าล่ะสิ ใช้เสด็จแม่เป็นเครื่องมือบีบคั้นข้าให้เข้าเรือนหอด้วย ฝันไปเถอะ” เขากัดฟันพูดเสียงเบา เพราะเกรงว่าฮองเฮาที่อยู่นอกห้องบรรทมจะทรงได้ยิน องค์หญิงชิงอี้หัวเราะคิกคัก พลางตบมือลงบนแท่นบรรทม “ไม่เอาน่าสามี ท่านจะโมโหไปไย ท่านขึ้นมานอนกับข้าให้แม่ของท่านสบายใจเท่านั้นเอง มิได้เรียกให้ท่านมาขึ้นแท่นประหารเสียหน่อย” “เหอะ” องค์ชายรัชทายาทกอดอกเชิดหน้าขึ้น นั่งหลังตรงอยู่ที่ปลายแท่นบรรทม “แน๊ะ... เล่นตัว ท่านมองไปดูที่ประตูสิ ฮองเฮายังคงไม่ไปไหนแน่ ๆ หากว่าท่านไม่ยอมมานอนกับข้าดี ๆ” องค์หญิงชิงอี้ลุกขึ้นมากระซิบยั่วเขา องค์ชายรัชทายาทมองไปที่หน้าประตูเห็นเงาของมารดายังคงไม่เสด็จกลับอย่างที่นางว่า ก็ยอมทิ้งตัวนอนลงนิ่ง ๆ แข็งทื่อราวกับท่อนไม้ องค์หญิงชิงอี้ถึงกับหลุดหัวเราะคิกออกมา “นอนเช่นนั้น ฮองเฮาจะเชื่อได้อย่างไรว่าเราสองคนเข้าหอกันแล้ว” “แล้วจะให้ทำอย่างไรอีก” “ท่านก็ต้องทำเสียงอือ ๆ อา ๆ บ้างสิ” องค์หญิงชิงอี้ตอบหน้าทะเล้น “ไร้ยางอาย !”

ดวงตาคมเข้มทั้งสองของชายหนุ่มเบิกกว้างด้วยความตกใจ สตรีตัวร้ายคนนั้นกำลังจับลูกชายวัยน่ารักของเขาโยนลงในสระ “หยุดนะ นั่นเธอทำอะไร !” เฉินหยางร้องเสียงหลงพลางวิ่งเข้าไปที่สระ แต่ก็ช้าเกินไปแล้ว ตู้ม !

เมื่อความรักกลายเป็นความแค้น ความเจ็บปวดครั้งนี้ เธอจะไม่ยอมเจ็บคนเดียวแน่ - หากต้องพินาศ ก็จงย่อยยับไปด้วยกัน ! -

ความเป็นเพื่อนจะสิ้นสุดลง เมื่อเราเข้ามาเล่นกันให้มันหยด !

ภารโรงหนุ่มกับครูสาวเจอกันในวันหยุด เพราะความซุ่มซ่ามของเธอที่ก้าวพลาดจึงตกเก้าอี้เจ็บขาร้าวระบมไปจนถึงสะโพก แล้วเขาอาสานวดให้จนรู้สึกสบาย เพียงเสี้ยวนาทีที่เขานวดสูงขึ้นไปจนถึงจุดอ่อนโยน แล้วก็ทำให้เธอรู้ว่า ... ภารโรงอย่างเขาก็แซบเกินต้าน ดุ เด็ด เผ็ด มันส์จนยากจะปฏิเสธ

เมื่อหนุ่มใหญ่วัย 35 ปี ได้รับโอกาสให้รีไวเวิลกลับไปในตอนที่ตัวเขาเองอายุเพียงแค่ 18 เพื่อแก้ไขโศกนาฏกรรมในอดีตที่เคยเกิดขึ้นและหยุดยั้งการจากไปแบบไม่มีวันกลับของคนที่ตนรัก เขาจะทำได้หรือไม่?

...จุมพิตพวงแก้มบาง เนียนน้อง นุ่มนวล ตวัดรัดกายรัญจวน เสน่หา ระริกเนื้อเต้นครางครวญ อิงแอบ เกล็ดกระหวัดเข้าโถมถา โอบถลา กอดกินรี ...ดั่งฝันหวานคลึงเคล้า เย้ากาย บุรุษนาคจับร่างหงาย คลึงเคล้น ขยับปีกรับลวดลาย ซุกซอก ซ่อนทรวง เนิบนาบนูนเนื้อเน้น ระริกเต้น สะท้านฤดี

คำโปรยปกหน้า การอ่อยผู้ชายต้องรู้จักตอแหลให้เป็นเราไม่จำเป็นต้องพูดความจริงทั้งหมดเพราะบางครั้งความจริงมันก็ช่วยอะไรเราไม่ได้ คำโปรยปกหลัง "คุณอายุมากกว่าผม ผมต้องเรียกคุณว่าพี่รึเปล่าครับ" ผมอยากจะตะโกนบอกเควินออกไปจังเลยว่าใครเขาเรียกเมียว่าพี่กัน ไม่มี๊!! อยากบอกน้องเลยครับว่า ไม่ได้อยากเป็นพี่อยากเป็นเมีย และไม่ได้อยากมีน้อง แต่อยากมีผัว

**ตัวเองของเรื่องเป็น ชาย-ชาย (Boy Love)** หลันเซ่อ นักเดินทางอับโชคที่กว่าจะออกมาจากรากของพฤกษาก็ใช้เวลาถึง 300 กว่าปี ในขณะที่คนอื่นๆ ได้มาเกิดใหม่เป็นนักเดินทางเหมือนกับตัวเองแค่ 100 ปีเท่านั้นก็ออกเดินทางได้แล้ว! หลิงเทียนหวัง คุณชายสกุลหลิงที่ได้รับความช่วยเหลือจากนักเดินทาง แต่กลับต้องติดอยู่ในร่างของแมวโตเต็มวัย พูดสื่อสารภาษาคนก็ไม่ได้ บ้านก็ไม่มีให้กลับเพราะเกิดเหตุสลด ตกตายกันไปหมด ด้วยเหตุบางอย่าง ตัดสินใจติดตามนักเดินทางได้วยกัน แต่ทว่า... ครั้นหนึ่งคนดวงซวยหนึ่งแมวที่พอจะมีโชคอยู่บ้างตัดสินใจออกเดินทางไปด้วยกัน พวกเขากลับพบเจอกับเหตุการณ์แปลกประหลาด นั่นก็คือไม่สามารถก้าวเท้าออกจากเขาสยบมารได้ กอปรหมู่บ้านบนเขาที่เคยพบว่าผู้คนได้ตกตายกันไปหมดแล้ว อยู่ๆ ก็ฟื้นคืนชีพขึ้นมาและกลับไปใช้ชีวิตของตัวเองตามปกติ หากจะบอกว่าก่อนหน้านี้ตัวเองหลอน เห็นทุกคนตกตายก็เป็นไม่ได้ เพราะก่อนหน้านี้พวกเขาได้ทำการฝังศพทุกคนให้กับมือก่อนตัดสินใจออกเดินทาง!

‘ปวีร์’ เป็นคนที่ ‘ปรากร’ เกลียดที่สุด เพราะผู้ชายคนนี้เป็นคนที่พรากทุกอย่างไปจากชีวิตเขา พรากพ่อผู้เป็นเสาหลักของครอบครัวไป พรากอนาคตที่ดี และพรากอาชีพที่เขารักไปด้วย ในเมื่อปวีร์พรากทุกสิ่งที่เขารักไป ฉะนั้นเขาจะพรากทุกอย่างที่เป็นของวีร์ไปด้วย ความแค้นฝังลึกที่มันสลักไว้ในใจ มันยากที่จะให้อภัยผู้ชายคนนี้ แต่จะให้ปล่อยปวีร์ไป ก็คงจะไม่ใช่ปรากรคนนี้ การที่เล่นกับความรู้สึกปวีร์กลายเป็นที่เรื่องสนุก การได้เห็นอีกฝ่าย เจ็บปวดจากอดีตที่แสนข่มขื่นเหมือนกัน เป็นชัยชนะที่ปรากรต้องการ แต่เมื่อได้เห็นหยดน้ำตาปวีร์ หัวใจที่มันด้านชามาตลอดกลับสั่นไหว ต่อให้ไม่มีความรักเข้ามาเจือปนก็เจ็บปวดได้เหมือนกัน…. “ชูการ์ที่นายเข้าใจ ไม่ใช่กินข้าวเสร็จแล้วได้เงินหรอกนะ” “………..” “สุดท้ายฉันก็ตกหลุมรักผู้ชาย ที่ฉันอยากเกลียดมาโดยตลอด..”