ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้าย เล่ม 2 (บทที่ 67-121) เจ้าจอมวายร้ายสุดโหดในนิยายกลับมาอาศัยอยู่ที่บ้านแล้ว หูเจียวเจียวจะสามารถอยู่ร่วมชายคาเดียวกับเขาได้หรือเปล่า? เอ๊ะ! เขาพาผู้หญิงที่ไหนกลับมาน่ะ? นั่นมันนางร้ายที่ทำให้นางเอกของนิยายประสบภัยร้ายมากมายไม่ใช่เหรอ? ขณะเดียวกัน ในเผ่าก็เกิดเรื่องใหญ่ขึ้น!หูเจียวเจียวจะช่วยให้เผ่าผ่านอุปสรรคเหล่านี้ไปได้ไหมนะ? **Trigger Warning** - การทำร้ายร่างกาย - การทารุณกรรมเด็ก - การกักขังหน่วงเหนี่ยว - ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด

ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้าย เล่ม 1 (บทที่ 1-66) หูเจียวเจียวทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านไม่นานมานี้ แถมไม่พอนางยังมีจุดจบที่น่าอนาถสุด ๆ อีกด้วย! แล้วแบบนี้หญิงสาวจะสามารถรับมือกับลูกที่เกลียดเธอ รวมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเองได้หรือไม่!? **Trigger Warning** - การทำร้ายร่างกาย - การทารุณกรรมเด็ก - การกักขังหน่วงเหนี่ยว - ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด

สวัสดีค่ะ ช่วงต้นเดือนแบบนี้ ห้องสมุดจัดเอาเล่มสบายๆ ฮาๆ อย่าง ‘กุ้ยเฟยขี้นินทา’ มาฝากทุกคน กุ้ยเฟยขี้นินทาเป็นผลงานของนักเขียน ‘เมียหลวงยืนหนึ่ง’ อันเลื่องลือ แต่เล่มนี้มาแนวตลกและค่อนข้างทันสมัยในภาษาพูดของตัวนางเอกที่เป็นสาวยุคปัจจุบัน เรียกว่าเป็นงานแนวโบราณที่เลือกใช้ภาษาทันสมัย ถึงพริกถึงขิง และแหวกแนวกว่าเล่มอื่นๆ ของห้องสมุด นางเอกของเราค่อนข้างสำมะเลเทเมา เกเร ตีหมาด่าคนแก่ แต่ดันต้องเข้าวังแทนน้องสาวที่หนีตามผู้ชายไป นางต้องกลายเป็นพระสนมชั่วคราวให้ฮ่องเต้สายโหด ความสุขในโลกวังหลังอันแสนจะน่าเบื่อของนางก็คือการนินทาฮ่องเต้ในใจโดยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายได้ยิน–ทุก–ประโยค และจดบัญชีหนังหมาเอาไว้แล้ว แต่พอถึงวันจะเอาคืน... เอ้า! หมดโปร น้องสาวดันกลับมา สรุป ‘เต้’ จะได้เอาคืน ‘กุ้ย’ ไหม? เกมนี้ใครรักก่อน... คนนั้นแพ้ใช่หรือเปล่า? เปิดหน้าถัดไปเพื่อติดตามเรื่องราวของทั้งคู่กันได้เลย ละมุนหัวใจมากค่ะเล่มนี้ โปรย เธอคนนี้ ‘กุ้ยเฟย’ ลือกันว่าใต้หล้านี้ จะหาหญิงใดมั่นคงในรักเทียบเท่ากุ้ยเฟยเป็นไม่มี ความรักของนางแว่วหวานดุจเสียงลม มั่นคงยิ่งภูผา อุ่นละมุนกว่าแสงแดดในยามเช้า ยืนหยัดเคียงข้างฮ่องเต้ที่ประชาราษฎร์ล้วนสาปแช่ง แต่นางหาได้ใส่ใจ เพราะนางคือรักเดียว รักแท้ ที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างเขาตลอดไป เขาคนโน้น ‘เกาจิ้น’ เพื่อขึ้นครองบัลลังก์ ฮ่องเต้เกาจิ้นหักหลังบิดา สังหารพี่น้อง แม้แต่ฟ้าดินได้ยินชื่อเขายังปวดใจ ถึงกับส่งสายฟ้าฟาดลงกลางม้าศึกที่เขาควบฝ่าสายฝน แต่คนเลว แม้แต่นรกยังไม่ต้องการ เขา—ไม่ตาย แล้วมันทำไม? กองทหารม้าคุ้มกันฮ่องเต้ที่บาดเจ็บสาหัสเข้าสู่วังหลวง พวกรู้ดีรีบส่งข่าวไปตำหนักของกุ้ยเฟย นางถลามาเฝ้าดูพระอาการราวกับนกน้อยปีกหัก ร่ำไห้ใจจะขาด เกาจิ้นเห็นดังนั้นพลันรู้สึกหวั่นไหว ยื่นมือลูบแก้มเนียนนุ่มของนาง “เราไม่เป็นไร เจ้าไม่ต้องห่วง” แต่หูกลับได้ยินเสียงแว่วตอบกลับ ‘ไอ้ลูกหมา ใครห่วงกัน’

มู่อิ๋ง! ข้าเกลียดเจ้า! ข้าจะทำให้เจ้าอยู่ก็ไม่ได้ ตายก็ไม่อาจ! หยางจ้าวฉวน! ข้าก็เกลียดเจ้า! ข้าจะทำให้เจ้าไม่อาจเป็นฮ่องเต้ได้! ข้าจะสนับสนุนหยางซูหลานทุกวิถีทาง! เขาเกลียดเจ้ามู่ตี้ยิ่งนัก เกลียดเข้ากระดูกดำเลยทีเดียว เกลียดจนอยากจะสับมันเป็นหมื่นๆ ชิ้น ในที่สุดเขาก็มีโอกาสแก้แค้นแล้ว เขาจับมันกดกับเตียง! เจ้าจะทำอะไร!? เฉินมู่อิ๋งถามอย่างหวาดหวั่น

ไอ้ฟัก บ่าวรับใช้กล้ามปู เดินเข้าสู่เกมกามแห่งเรือนหลังใหญ่ เรือนที่เต็มไปด้วยความลับคาวโลกีย์ที่มิอาจเปิดเผยได้

“ร้านรับซื้ออายุขัยโลกวิญญาณ” เปิดให้บริการแล้ว “อายุขัยของท่านที่เหลืออยู่ หากมันทำให้ท่านติดอยู่ที่นี่อย่างแค้นเคืองและทนทุกข์กับความอยุติธรรมจนเกินไป จงขายมันให้เราแล้วเข้าสู่วัฏสงสารเสีย เราจะตอบแทนอายุขัยที่ท่านขายมาเป็นความปรารถนาของท่านเอง” เงื่อนไขในการเข้ารับบริการจากทางร้านของเรา 1.ดวงวิญญาณต้องไม่เคยมีประวัติทำเรื่องเลวร้ายถึงขั้นคร่าชีวิตผู้อื่น 2.ต้องอยู่ในโลกวิญญาณมาแล้วไม่ต่ำกว่า 5 ปี (ไม่ว่าจะมาจากยุคสมัยใดหรือดินแดนใดก็ตาม สามารถนับจากวันที่ตนเองตายได้เช่นกัน) หากวิญญาณดวงใดสนใจและตรงกับเงื่อนไขเบื้องต้น โปรดหยิบบัตรหมายเลขด้านหน้าร้านและเข้ามาในร้านได้ทันทีที่หมายเลขที่ปรากฏบนป้ายด้านหน้าเป็นเลขที่ท่านถืออยู่ ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความสนใจ ร้านรับซื้ออายุขัยโลกวิญญาณยินดีต้อนรับ ร้านรับซื้ออายุขัยโลกวิญญาณ ตอน หลินฟางซิน เป็นเรื่องราวของคุณหนูผู้น่าสงสารที่เกิดขึ้นในยุคสมัยโบราณ หลังจากบิดามารดาของนางจากไปจนหมด นางก็ต้องพบเจอกับหมู่แร้งที่มาในคราบญาติผู้ใหญ่และสามีของนางที่รุมทึ้งเสียจนนางไม่เหลือชีวิตรอด ความแค้นของนางช่างฝังลึก สิ่งที่จะทำให้นางจากไปได้อย่างหมดห่วงมีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น นั่นก็คือทั้งสองตระกูลที่เป็นหนี้แค้นของนางเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่ย่อยยับและหายไปจากดินแดนนั่นเสีย มาร่วมเอาใจช่วยเจ้าของร้านสาวที่ต้องไปปฏิบัติภารกิจในดินแดนยุคโบราณไปด้วยกันนะคะ

โก้หรี่ตามองเด็กสาวบนพื้น จากนั้นก็จับปลายคางของเธอให้เชิดขึ้นแล้วเอ่ยกับเธอว่า “เป็นแฟนกับไอ้แจสก็เหนื่อยหน่อยนะ” พริ้มเพราเริ่มรู้สึกร้อนวูบวาบ หายใจติดขัด เธอยกมือขึ้นไหว้เขาอย่างสิ้นท่าว่า “ได้โปรดอย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย” “อา.... อย่าไหว้กูเลย กูมันก็เลวพอ ๆ กับไอ้แจสนั่นแหละ” สิ้นคำ เด็กหนุ่มพรรคพวกของเขาก็หัวเราะอย่างครื้นเครง แววตาเป็นมันเพราะรู้ว่ากำลังจะได้เล่นสนุกกับสาวสวยอีกแล้ว

"สนองความต้องการของผม...เหมือนเมีย แต่อย่าให้คนอื่นรู้ นี่คือกฎเพียงข้อเดียวที่คุณต้องทำให้ได้ แลกกับเงินที่ผมจะให้ !"

สำหรับ “ร้อยรักในคืนเหงา” เป็นเรื่องสั้นที่ร้อยเรียงเรื่องราวในวันวานทั้งหวาน และขม จากตัวละครหลากหลายอาชีพ หลากหลายวัย แต่มีอดีตที่ลืมไม่ลงเหมือน ๆ กัน นำมาเล่าสู่กันฟังเป็นตอนสั้น ๆ ค่ะ เรื่องราวจะเป็นอย่างไร จะเข้มข้นแค่ไหนไปติดตามกันค่ะ

“หมอมีคุณ” หลบหนีจากความรัก เพื่อแสวงหาความสงบทางจิตใจ จึงเลือกที่จะไปปฏิบัติงานบนดอยสูง แต่ชะตากลับเล่นตลก ส่งครูสาวจอมยุ่งเข้ามาป่วนหัวใจเขา เรื่องราวชุลมุนยุ่งหัวใจจึงเกิดขึ้น จะสนุกสุดฮาแค่ไหน ไปติดตามกันค่ะ

ชั่วชีวิตเธอเกลียดที่สุดคือคำว่าแพ้ แต่เธอก็แพ้ เขาเลือกคนอื่น ไม่ใช่เธอ... “นางร้ายแบบเธอสมควรยอมแพ้เสียทีนะ กลับมาตั้งใจทำงาน แล้วห้ามลากิจไปทำแบบนั้นอีก!”

หลันเอ๋อร์.... เด็กดี เจ้าจงจำเอาไว้ เมื่อใดที่บุรุษชำแรกส่วนนี้เข้าไปในกายเจ้า เจ้าก็จะเป็นภรรยาของเขาแล้ว

พยาบาลสาวโสดที่สนใจเฉพาะเรื่องงาน บัดนี้หัวใจเธอกลับสั่นไหว เพราะเด็กหนุ่มหล่อเข้มข้างห้อง ! ...................................................................................... “เดี๋ยวสิ..... พี่ร้อนเหลือเกิน.... ถอดเสื้อให้พี่หน่อยสิ” “เอ่อ.....” เธียรถึงกับตะลึงงันจนพูดไม่ออก เหมยเห็นชายหนุ่มยังคงนิ่งอึ้ง เธอจึงเริ่มดึงทึ้งเสื้อผ้าของตนเองออก แล้วบิดเร่ากายอยู่บนที่นอน “เธียร... ทำไมพี่ร้อนแบบนี้ อย่าทิ้งพี่ไปนะ สงสัยพี่จะแพ้เหล้าแน่ ๆ ช่วยพี่ที” พยาบาลหนุ่มเห็นร่างงดงามนอนบิดส่ายไปมาอยู่บนเตียงนอน เสื้อผ้าหลุดลุ่ย “พี่ครับ.... ผมจะช่วยพี่คลายร้อนนะครับ” สิ้นคำ เขาก็ประกบปากลงบดจูบอย่างเร่าร้อน รุนแรง “อื้อออ อึก”

หนิงซวง องค์หญิงผู้ถูกลืม นางจะกลับมาทวงคืนทุกสิ่งที่เคยเป็นของตน !

‘จิตดี’ เด็กสาวบ้านนอกผู้ใสซื่อ เธอเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยในเมืองหลวงด้วยทุนเรียนดี จนทำให้เธอได้พบกับเขา ‘ต้น’ นักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ คนที่จะเปลี่ยนชีวิตของเธอไปทั้งชีวิต

นิยายแนวหลัวชั่ว สำนึกได้ในวันที่เมียหอบลูกหนีพร้อมทิ้งใบหย่าไว้ให้ นางเอกอ่อนนอกแข็งใน ทนไปก็เพราะรัก เลิกทนเมื่อไหร่แม้แต่ปลายผมก็อย่ามาเฉียด ลูกข้าอย่ามาแตะ // พระเอกมีอะไรกับนางเอกแค่คนเดียว สายสุขนิยมสบายใจได้ค่ะ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - นางตั้งครรภ์บุตรของเขา? นี่อยู่เหนือความคาดหมายของนางอย่างไม่ต้องสงสัย เหตุใดเด็กคนนี้จะต้องมาเกิดในเวลานี้ด้วยเล่า? ในขณะที่หญิงสาวยังไม่สามารถจัดการความรู้สึกนึกคิดของตนเองได้ว่าควรทำอย่างไรต่อไป เสียงทุ้มอันเชือดเฉือนก็ดังขึ้นมาอย่างโหดเหี้ยม "ข้าไม่มีวันให้เด็กคนนี้เกิดมาเด็ดขาด เจ้าจะเอาออกเองหรือให้ข้าจัดการ" น้ำเสียงเยือกเย็นกล่าวออกมาชัดทุกถ้อยคำ แววตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความรังเกียจและโกรธแค้นอยู่เก้าในสิบส่วนราวกับต้องการเผื่อแผ่ความขยะแขยงให้ทารกในครรภ์ของนางด้วย "ท่านอ๋อง เด็กคนนี้เป็นบุตรของพระองค์นะเพคะ" "เด็กในท้องของเจ้ามิใช่ลูกของข้า" ชายหนุ่มเค้นลอดไรฟัน มือทั้งสองข้างกำติดกันแน่น มองดูอีกฝ่ายที่ตัวสั่นระริก ขบเม้มริมฝีปากอย่างขมขื่น แม้กระทั่งทารกในท้องของนาง เด็กที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเขาก็ไม่ยินยอมให้คลอดออกมา ถึงตอนนี้นางเข้าใจแล้วว่าความพยายามตลอดระยะเวลาหนึ่งปีของนาง นอกจากจะไม่ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองดีขึ้นแล้ว กลับกลายเป็นความเกลียดชังที่ลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิม "ท่านอ๋อง?" คราวนี้หญิงสาวตัวสั่นไหว พยายามสบสายตาอีกฝ่ายอย่างเว้าวอน แต่ดูเหมือนว่านอกจากสิ่งที่นางร้องขอจะไม่มีประโยชน์แล้ว ยังทำให้โทสะของเขาทวีความเข้มข้นขึ้นอีกด้วย เพียงพริบตาเดียวร่างสูงใหญ่ก็เข้าไปใกล้พร้อมกับใช้มือข้างหนึ่งโอบรัดลำคอของนางไว้แน่นจนเกิดเป็นรอยนิ้วจ้ำแดง น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมากระทบกับหลังมือจนรู้สึกอุ่นชื้นขึ้นมา ทว่าก็มิได้ทำให้เขาเปลี่ยนใจ "อีกเจ็ดวันหากเด็กคนนี้ยังมีชีวิตรอดอยู่อีก ข้าจะจัดการทั้งเจ้าและมารหัวขนก้อนนี้ให้สิ้นซากไปเอง!"

ภากรณ์และอนาวินเป็นพื่อนสนิทที่ต้องจากกันเมื่อสมัยเรียนมัธยม จะด้วยพรหมลิขิตหรือความบังเอิญก็ทำให้ทั้งสองคนได้กลับมาเจอกัน ความสัมพันธ์ที่กรณ์ไม่อยากเริ่มต้นใหม่ แต่วินกลับแต่งเติมมันขึ้นมาอีกครั้ง การณ์จะสามารถปิดบังความรู้สึกที่โคตรพิเศษนี้ต่อไปได้ไหม

-- คำโปรย -- # จงรัก จงหลง จงดอมดมในกายข้า ++ เนื้อหาบางส่วน ++ “ใกล้ถึงเพลาที่คุณอ้นจักมา ข้าคงต้องร่ายมนต์เสน่ห์อีกสักครา” เมื่อกล่าวจบ ก็นำตลับสีผึ้งที่ติดตัวตลอดเวลา ริมฝีปากหยักขยับเบา ๆ อย่างเช่นทุกครั้ง แต่ในครั้งนี้ หญิงสาวได้นำสีผึ้งทาลงไปที่ริมฝีปากอีกครั้ง และท่องคาถาให้เพศตรงข้ามหลงเสน่ห์เธอ “โอม~~~ จงรัก จงหลง จงดอมดมในกายข้า หากชายใดต้องเนื้อข้า มันผู้นั้นจักต้องเป็นผัวของข้าด้วยเช่นกัน เพี้ยง!!!” ในครั้งนี้หญิงสาวเพิ่มคาถาที่ตัวเองต้องการลงไป ไม่รู้ว่ามันจะได้ผลหรือไม่ก็ตาม

ในวันวาเลนไทน์เธอได้มอบครั้งแรกของเธอให้คนรัก ค่ำคืนของเราทั้งคู่ช่างเร่าร้อนซาบซ่าน ทว่าพอตื่นขึ้นมากลับไม่เจอเขาแล้ว ทุกช่องทางถูกปิดกั้นราวกับเขาคนนั้นไม่มีตัวตน ในใจพลันตระหนักได้ว่า… เธอถูกเขาฟันแล้วทิ้งเหรอ? ตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าเธอได้หลงเข้ามาอยู่ในเกมเสียแล้ว หนทางเดียวที่เธอจะออกไปจากที่นี่ได้คือออกตามหาคนรักของเธอ พร้อมกับถามหาเหตุผลที่ทิ้งเธอไป ทว่าระหว่างทางกลับพบเจอผู้ชายมากมาย ทั้งความรัก ความใคร่ ตัณหาและความต้องการ ทำให้เธอเผลอเข้าไปพัวพันอย่างล้ำลึกจนยากจะถอนตัว มารู้ตัวอีกทีผู้ชายเหล่านั้นก็ตามติดอยู่ในฮาเร็มของเธอเสียแล้ว ในวันที่เธอไม่ต้องการเขาแล้ว ทว่าเขากับเธอก็หวนมาเจอกันอีกครั้ง แต่เขากลับจดจำเธอไม่ได้เสียแล้ว หัวใจที่คิดว่าด้านชากลับเจ็บปวดเหนือคำบรรยาย ข้างกายเธอไม่ได้มีเพียงเขา… ข้างกายเขาก็ไม่ได้มีเพียงเธอ… จากรักเหตุใดถึงกลายเป็นเกลียดชัง เกลียดชังถึงขั้นที่ต้องทำร้ายกันเลยหรือ หรืออดีตที่ผ่านมาคือฝันไป

อีบุ๊คเรื่องนี้เนื้อหาช้ากว่าที่โพสต์เป็นรายตอนอยู่ในเว็บออนไลน์ หากท่านที่เคยจ่ายเงินซื่ออ่านล่วงหน้าหรือซื้อแพกเกจอ่านในเว็บมาแล้ว **ไม่ควรซื้อนะคะ*** แต่หากจะต้องการเก็บเป็นเล่มจริง ๆ ก็ขอบพระคุณที่สนับสนุนมาก ๆ เลยค่า ขอบคุณค่ะ ซิ่วท้อ หลันหลัน สุดยอดนักกินแห่งยุค โดนคนสนิทหักหลังวางยา ตายอย่างอนาถ แต่วิญญานกลับข้ามภพมาอยู่ในร่างสาวน้อยแสนอาภัพ ตืนขึ้นมาเหมือนฝันร้าย ถูกขายตัวมาเป็นคนใช้ บัดซบ! ห้องครัวบ้านนี้ยังว่างเปล่าอีกด้วย! ******************************* “ไม่นะ! คุณชาย...ถึงตายข้าก็ไม่ยอมพลาดของอร่อยหรอก (ภาคต้น ก่อร่างสร้างตัว) ” มือหนึ่งถือซาลาเปา มือหนึ่งถือน่องไก่ หลันหลันไม่รู้จะทำยังไง ผ้าเช็ดหน้าผืนสวยก็คาบอยู่ในปาก รู้ดีว่าควรจะทิ้งน่องไก่และซาลาเปา เอาผ้าเช็ดหน้ามาถือไว้ แล้วก้มหน้า บิดตัวไปมาด้วยความขวยเขิน ท่าทางแบบนี้สิ! ถึงจะเป็นหญิงสาวผู้อ่อนโยน น่าทนุถนอม แต่! ซาลาเปาของหอรื่นรมย์ กับน่องไก่ที่ร้านของอาเป่าเป็นของเลิศรส ใต้หล้านี้นอกจากฮ่องเต้แล้ว ก็ไม่ว่าใครก็ต้องต่อแถวพันลี้ถึงจะได้ชิม แบบนี้ ข้าจะตัดใจได้ยังไงเล่าคุณชาย... ******************************* :: คำเตือน :: นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายที่แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง เป็นนิยายจีนโบราณที่ไม่ได้อิงข้อมูลจริงทางประวัติศาสตร์จริง เป็นการหยิบยืมวัฒนธรรมทางด้านการดำรงชีวิต อาหารการกินเข้ามา ผสมจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น จึงอาจจะมีเนื้อหาบางประการ ที่ไม่ถูกต้องตรงกับ ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม รวมทั้งธรรมเนียมปฏิบัติ ที่มีอยู่ในโลกนี้จริง ๆ ******************************* “ตัวละครทั้งหมดเป็นเรื่องสมมติขึ้นในจินตนาการเท่านั้นค่ะ”

“จูบแค่นี้ก็เป็นลมไปเสียแล้วแม่ลิงป่าของฉัน” หยาดฝน ผู้ชื่นชอบการท่องเที่ยวหลงใหลในเสน่ห์แห่งวิถีชีวิตพื้นบ้านและชนเผ่าหลากหลายเชื้อชาติผ่านเนื้อหาและข้อมูลที่ค้นคว้ามาอ่านจากหนังสือและอินเทอร์เน็ต ความตั้งใจสูงสุดคือการได้ไปผจญภัยในโลกแห่งทะเลทรายสีทองที่ชื่นชอบและมักฝันถึงซ้ำ ๆ ตั้งแต่อายุย่างเข้ายี่สิบปี มาคี ผู้ซึ่งไม่เคยเชื่อเรื่องงมงายไร้สาระโดยเฉพาะเรื่องความรักทว่าตั้งแต่เขาได้พบกับแม่เฒ่าผู้หนึ่งเขาก็ฝันถึงแต่ผู้หญิงนิรนามนางหนึ่งทุกค่ำคืน ‘เทพแห่งทรายจะนำพาหญิงที่มีจิตใจดีงามที่คู่ควรจากแดนไกลเดินทางมาหาท่านเร็ว ๆ นี้’ วาคิม ตั้งใจลักพาตัวผู้หญิงของศัตรูไปเหยียบย่ำทำลายศักดิ์ศรีเพื่อเอาคืนทว่าเขากลับตกหลุมรักจิตใจอันดีงามของเธอตั้งแต่วันแรกที่เจอ จะเป็นโชคชะตาหรือฟ้าลิขิตก็มิอาจรู้ได้ที่นำพาหญิงสาวจากแดนไกลให้ดั้นด้นมาเยือนสถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์และกลิ่นอายอารยธรรมโบราณแห่งแคว้นบาเรน่า ทว่าทุกอย่างก็ไม่ได้ราบรื่นเสมอไปในขณะที่ท่องเที่ยวไปกับคณะทัวร์อยู่นั้นเกิดพายุทรายทำให้พลัดแยกจากคณะกระทั่งเจอกองคาราวานที่กำลังเดินทางเรียบเลาะขึ้นเหนือด้วยความเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นกลุ่มกองโจรทะเลทราย จึงแอบเรียก ชายหนุ่มผู้หล่อเหลาราวเทพบุตร ‘โจรหน้าหนวด’ และทุกครั้งยามได้ชิดใกล้หัวใจดวงน้อยของเธอหวั่นไหวเต้นคร่อมจังหวะทุกขณะจิต แต่เดินทางไม่ทันไรก็ถูกศัตรูหมายเลขหนึ่งของหัวหน้ากองคาราวานลักพาแย่งชิงตัวไป ‘โจรไฮโซ’ ฉายาที่เขาถูกเรียก การผจญภัยของหยาดฝนไม่สิ้นสุดเพียงเท่านั้นเมื่อศัตรูตัวจริงของผู้นำทั้งสองกลุ่มปรากฏกายขึ้นพร้อมกับการลักพาตัวเธอไปอีกครั้ง โดยมีความมั่นคงระหว่างประเทศและความปลอดภัยของประชาชนเป็นข้อต่อรอง เจ้าผู้ครองนครผู้ยิ่งใหญ่จะตามหาหญิงสาวผู้เป็นดวงใจกลับคืนสู่อ้อมกอดและแผ่นดินบาเรน่าได้หรือไม่ เจ้าหลวงแห่งนิวโอลีนจะจัดการกับความรู้สึกในหัวใจของตัวเองเช่นไรเขาจะสามารถแย่งชิงหัวใจผู้หญิงที่ไม่เหมือนใครได้หรือเปล่า หยาดฝนจะคลาดแคล้วปลอดภัยเงื้อมมือของศัตรูที่อยู่ในมุมมืดผู้นั้นหรือไม่ หากรอดชีวิตมาได้หญิงสาวจะมอบความรักให้ใครระหว่างมาคี ‘โจรหน้าหนวด’ ที่ทำให้หัวใจเต้นระบำทุกครั้งยามอยู่ชิดใกล้กับวาคิม ‘โจรไฮโซ’ ศัตรูหัวใจของมาคีที่ทำให้หญิงสาวหลอมละลายได้ไม่ยาก เธอจะฝืนชะตาลิขิตรักแห่งผืนทรายที่เทพแห่งทรายกำหนดไว้โดยไม่เลือกใครได้หรือเปล่ามาร่วมเดินทางท่องแดนทะเลทรายบาเรน่าไปพร้อมกันกับนางเอกของเราเลยค่ะ

นิยายฟีลกู๊ด 18+ ของคนเริ่มความสัมพันธ์ไม่เป็น เรื่องย่อ: เขาบ้างานรักสันโดษ เธอก็บ้าทำแต่งาน แต่เมื่อไปเจอกันที่ต่างประเทศ พวกเขาก็รู้สึกดีกันเงียบๆ เป็นเธอที่รุกแล้วทิ้งเขากลับไทยคนเดียว เขาก็รีบกลับมาหาตัวเธอให้วุ่น มาทำให้อยากแล้วจะปล่อยไปได้อย่างไร _______ ถ้าถูกใจก็อ่อยไปเลย เดี๋ยวนี้ผู้หญิงรุกก่อนทั้งนั้นแหละ “คุณวิน..อยากเข้ามาดื่มต่อกับพริมไหมคะ?” . “เอาอะไรนะ พี่ก็เอากับพริมแค่คนเดียวนะ” . “คนนอกเขารู้กันหมดยกเว้นทั้งคู่” . พริมาตกใจ เพราะอยู่ดีๆ มือไรวินที่อยู่ใต้โต๊ะก็สอดประสานกับมือเธอช้าๆ แล้วเอาคางมาเกยที่ไหล่ของเธอ ให้ความรู้สึกเสียววาบไปทั่วท้องน้อย ไรวินทั้งลูบ ทั้งเกลี่ยมือเธอไปมาอยู่ใต้โต๊ะ เธอก็ดันปล่อยให้เขาทำแบบนั้นสักพัก จนเป็นไรวินที่เริ่มหายใจติดขัดบ้างเพราะพริมาเอาคืนโดยใช้นิ้ววนเป็นวงกลมช้าๆ ที่ฝ่ามือหนา เขาเงยหน้าช้อนตาไปที่เธอ มองริมฝีปากแดงระเรื่อที่เขาหลงใหล ไรวินก็ค่อยๆ ดึงมือออกมาอย่างช้าๆ . ไรวินถอนริมฝีปากอีกครั้ง เขามองเธอด้วยความรู้สึกหลากหลาย ในที่สุดเขาก็ยกตัวเธอขึ้นแล้วพาไปนั่งบนโต๊ะ ไรวินใช้มือข้างหนึ่งยันโต๊ะ ส่วนอีกข้างค่อยๆ ไล่ไปถอดเสื้อสูทแล้วกระตุกสายเสื้อเดรสของพริมาลง . “คุณพริม..จะไม่บอกให้ผมหยุดจริงๆ หรือครับ” ไรวินเงยหน้าขึ้นมา เสียงสั่นเซ็กซี่ของเขาทำเธอถึงกับฟังไม่รู้เรื่อง “พริม..” พริมาเริ่มควบคุมสติไม่ไหว รสสัมผัสของเขาทำให้เธอไขว้เขว เธอพยายามประมวลสถานการณ์ตรงหน้าว่าสิ่งที่เธอกำลังจะทำต่อไป เธอจะเสียใจไหม นี่เธอมาไกลเกินกว่าจะหยุดหรือยังนะ . ไรวินมอง..ไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย..ถ้าเธอไม่อนุญาต ____________ นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการของนักเขียน บุคคล สถานที่ และเหตุการณ์ในเรื่องไม่ได้เกิดขึ้นจริง ผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า ๑๘ ปี ควรได้รับคำแนะนำ
 สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.๒๕๕๘
ไม่อนุญาตให้คัดลอก ปลอมแปลง ดัดแปลง สแกนหนังสือ 
หรือส่วนใดส่วนหนึ่งของเนื้อหา รวมถึงภาพประกอบนิยายทุกประเภท

หมอดูคู่กับหมอเดาก็เหมือนที่เราต้องคู่กัน

พรึ่บ! ผ้าคลุมหน้าถูกคันชั่งทองหรูอี้เลิกขึ้นพร้อมกับที่มงกุฎหงส์ถูกยกออกจากหัว ถานซงลี่ค่อยๆช้อนตาขึ้นมองดวงตาดำลุ่มลึกที่คืนนี้แฝงไว้ด้วยความคมกริบราวกับใบมีด จิ่งหนานแตะมือลงบนหน้าผากมนที่ยังมีผ้าพันแผลพันเอาไว้ พลางยิ้มหยัน ก่อนจะละมือราวกับต้องของร้อนทันควัน “เจ้ารักพี่ชายข้ามาก รู้สึกอย่างไรที่ต้องมาแต่งงานกับข้า!” น้ำเสียงของจิ่งหนานเย็นชาหาใดเปรียบ สายตาของเขาคมกริบบาดลึกถึงทรวง “แม้แต่วันแต่งงาน ก็ยังหลงเหลือร่องรอยของความรักที่เจ้ามีต่อเสด็จพี่ให้ข้าผู้เป็นสามีเห็น ข้าสมควรดีใจใช่หรือไม่?” “ท่านพี่...” ถานซงลี่ครางแผ่ว มองเขาด้วยสายตาเข้าอกเข้าใจ แต่ทว่า...สายตาดังกล่าวทำให้จิ่งหนานรู้สึกเหมือนตนโดนดูถูก คล้ายถูกอีกฝ่ายแสร้งทำเป็นเห็นใจและสำนึกผิด เขาจึงตวาดออกมาดังลั่นว่า “อย่ามาเรียกข้าว่าท่านพี่!”