มู่อิ๋ง! ข้าเกลียดเจ้า! ข้าจะทำให้เจ้าอยู่ก็ไม่ได้ ตายก็ไม่อาจ! หยางจ้าวฉวน! ข้าก็เกลียดเจ้า! ข้าจะทำให้เจ้าไม่อาจเป็นฮ่องเต้ได้! ข้าจะสนับสนุนหยางซูหลานทุกวิถีทาง! เขาเกลียดเจ้ามู่ตี้ยิ่งนัก เกลียดเข้ากระดูกดำเลยทีเดียว เกลียดจนอยากจะสับมันเป็นหมื่นๆ ชิ้น ในที่สุดเขาก็มีโอกาสแก้แค้นแล้ว เขาจับมันกดกับเตียง! เจ้าจะทำอะไร!? เฉินมู่อิ๋งถามอย่างหวาดหวั่น

“ร้านรับซื้ออายุขัยโลกวิญญาณ” เปิดให้บริการแล้ว “อายุขัยของท่านที่เหลืออยู่ หากมันทำให้ท่านติดอยู่ที่นี่อย่างแค้นเคืองและทนทุกข์กับความอยุติธรรมจนเกินไป จงขายมันให้เราแล้วเข้าสู่วัฏสงสารเสีย เราจะตอบแทนอายุขัยที่ท่านขายมาเป็นความปรารถนาของท่านเอง” เงื่อนไขในการเข้ารับบริการจากทางร้านของเรา 1.ดวงวิญญาณต้องไม่เคยมีประวัติทำเรื่องเลวร้ายถึงขั้นคร่าชีวิตผู้อื่น 2.ต้องอยู่ในโลกวิญญาณมาแล้วไม่ต่ำกว่า 5 ปี (ไม่ว่าจะมาจากยุคสมัยใดหรือดินแดนใดก็ตาม สามารถนับจากวันที่ตนเองตายได้เช่นกัน) หากวิญญาณดวงใดสนใจและตรงกับเงื่อนไขเบื้องต้น โปรดหยิบบัตรหมายเลขด้านหน้าร้านและเข้ามาในร้านได้ทันทีที่หมายเลขที่ปรากฏบนป้ายด้านหน้าเป็นเลขที่ท่านถืออยู่ ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความสนใจ ร้านรับซื้ออายุขัยโลกวิญญาณยินดีต้อนรับ ร้านรับซื้ออายุขัยโลกวิญญาณ ตอน หลี่หรงฮวา เป็นเรื่องราวในยุคสมัยใหม่ของสองพี่น้องที่ต้องหมดอนาคตเพราะพ่อที่ติดการพนันจนหนี้ท่วมหัวแล้วตายจากไป โดยทิ้งภาระหนี้สินทั้งหมดของตัวเองเอาไว้ให้ลูกต้องรับกรรมที่พวกเขาไม่ได้ก่อ ภารกิจในครั้งนี้จะผ่านพ้นไปได้ด้วยดีหรือไม่ คำร้องขอจากดวงวิญญาณผู้น่าสงสารคืออะไร มาร่วมเอาใจช่วยเจ้าของร้านรับซื้ออายุขัยโลกวิญญาณไปด้วยกันนะคะ

คุณรู้ไหมว่าส่วนมากเจ้าของร้านน้ำหอมมักจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย หึหึ...ส่วนมากก็มักจะเป็นผู้หญิงสินะ เพราะผู้หญิงขึ้นชื่อเรื่องความละเอียดอ่อน แต่มันไม่ใช่สำหรับ...ร้านน้ำหอมทอตะวัน ร้านน้ำหอมที่มีเจ้าของเป็นผู้ชายลึกลับ ที่ไม่ว่าคุณจะมีเงินมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถซื้อน้ำหอมร้านเขาได้ หากคุณไม่เข้าเงื่อนไขของทางร้าน!!!

เพราะดวงซวย? เพราะสวรรค์จงใจแกล้ง? หรืออาจจะเป็นชะตาฟ้าลิขิตให้เธอต้องมาอยู่ที่นี่..ในภพนี้ เพื่อเป็น ‘ฮูหยินใหญ่ จวนสกุลหวัง’ ทั้งสวรรค์และชะตาฟ้าก็บ้าเต็มทนละ!!!

“กิ่งคะ ชีวิตที่เหลืออยู่ของกิ่งให้พี่เป็นคนดูแลได้ไหม” “พี่นนท์...” คนถูกขอแต่งงานถึงกับพูดไม่ออกและบอกไม่ถูกว่าตอนนี้กำลังรู้สึกเช่นไรกันแน่เลยได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อรู้เพียงแต่ว่าร่างกายด้านชาไปหมดทั้งตัว “แต่งงานกับพี่นะคะ” ร่างสูงที่คุกเข่าอยู่ยื่นกล่องกำมะหยี่สีแดงซึ่งภายในใส่แหวนเงินเกลี้ยงเรียบ ๆ ไว้ เขาหยิบแหวนเงินออกมาสวมนิ้วนางข้างซ้ายให้กับว่าที่เจ้าสาวก่อนเพื่อไม่ให้เธอปฏิเสธ แบบนี้เขาเรียกว่ามัดมือชกหรือเปล่านะ ว่าที่คู่หมั้นสาวที่ยังไม่ตอบตกลงได้แต่ตั้งคำถามถามตัวเองในใจ “ค่ะ กิ่งแต่งกับพี่นนท์” กรรณิกาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา พยักหน้ารับอย่างดีใจ เธอไม่คิดว่าเขาจะเซอร์ไพรส์ขอแต่งงานในสถานที่แห่งความทรงจำอย่างนี้ เลยอดที่จะน้ำตาคลอออกมาด้วยความซึ้งใจไม่ได้

ถ้ามาเกิดใหม่ในร่างคนอื่นได้ชีวิตนี้ก็ไม่ต้องกลัวอะไรอีกต่อไปแล้ว ในเมื่อคนเราเลือกเกิดไม่ได้อีกทั้งยังเลือกตายก็ไม่ดีอีกเพราะฉะนั้นในเมื่อมีโอกาสกลับมาเกิดแล้วดิษฎีจึงตั้งใจเป็นอย่างมากที่จะใช้ชีวิตใหม่บนความไม่ประมาทอีกทั้งยังพยายามที่จะเรียนรู้และสนุกกับสิ่งต่างๆ รอบตัวที่ชีวิตเก่าไม่เคยทำแม้มันจะไม่คุ้นชินแต่มันก็ไม่ได้ยากเกินไป แต่อะไรที่คิดว่าง่ายๆ สบายๆ กลับไม่เป็นอย่างที่คิดเพราะพอลองเดินทางสำรวจท่องเที่ยวก้าวขาพ้นเขตเมืองที่ตัวเองอยู่มาอดีตนักเขียนโลกเก่าก็ค้นพบกับความจริงที่ว่าโลกปัจจุบันที่เขาอยู่มันวิปโยคไปหมดแล้วภาพตรงหน้าของดิษฎีคือซากซอมบี้ที่เดินเคี้ยวลมจนขากรรไกรลั่นอยู่เต็มเมืองแถมยังได้คนแปลกๆ ติดไม้ติดมือกลับมือกลับมาแชร์บ้านอยู่ด้วยกันอีกต่างหาก

แม้นไม่อาจเลือกเกิดได้ แต่เธอจะทวงคืนทุกสิ่งที่ควรเป็นของเธอตั้งแต่แรก แม้กระทั่งตัวเขา 'หมอภูมิ' -------------------------------------------------- “ว๊าย ช่วยด้วยค่ะ พี่หมอภูมิ ช่วยด้วย !” เสียงร้องของพริมาทำให้หมอหนุ่มตกใจ เขาก้าวพรวดไม่กี่ก้าวก็ถึงหน้าห้องของหญิงสาว “เกิดอะไรขึ้น คุณพริม !” หมอภาคภูมิร้องถาม พร้อมกับที่ร่างของหญิงสาวที่ยังอยู่ในผ้าขนหนูพันกายผืนเดียวกระโดดเข้ามาในอ้อมแขนหมอหนุ่ม เธอหลับหูหลับตาโวยวาย พลางชี้ไปที่พื้น “หนูคะ หนู ตัวเบ้อเริ่มเลย พริมกลัว” หมอภาคภูมิรู้สึกตกใจไปด้วย เขาพยายามมองหา “ไม่มีหรอกคุณพริม ไม่มีเลย คุณตาฝาดหรือเปล่า” “ไม่นะ พริมเห็นจริง ๆ” พริมายืนยัน เธอยังหลับหูหลับตาซุกหน้าลงในอ้อมกอดของหมอภาคภูมิ หญิงสาวเนื้อตัวร้อนผ่าว เมื่อสัมผัสกับความเป็นชายเป็นครั้งแรกในชีวิต เช่นกัน พริมาแทรกตัวเข้าไปในกายของหมอภาคภูมิ กอดเขาแน่นเข้าให้เขาได้รู้สึกถึงความอวบอิ่มในกายเธอ “เอ่อ... คุณพริม” หมอภาคภูมิคิดจะจับตัวหญิงสาวเพื่อดันออก หากอารมณ์ที่พลุ่งพล่านทำให้สติที่เหลืออยู่แตกกระจาย

สตรีหนึ่งงดงามอ่อนหวาน สตรีสองแก่นแก้วมิยอมใคร สลับเกี้ยวผูกด้ายแดงเกี่ยวพันจิต ป่วนหัวใจบุรุษทมิฬให้สั่นคลอน ................................................... เสด็จขึ้นเตียงมาไว ๆ สิเพคะเสด็จพี่” องค์หญิงชิงอี้แกล้งดัดเสียงหวานหยด พลางเอนตัวลงพิงหมอน ยันศอกขึ้นมองเขาด้วยสายตาหยอกล้อมากกว่ายั่วเย้า “เป็นแผนของเจ้าล่ะสิ ใช้เสด็จแม่เป็นเครื่องมือบีบคั้นข้าให้เข้าเรือนหอด้วย ฝันไปเถอะ” เขากัดฟันพูดเสียงเบา เพราะเกรงว่าฮองเฮาที่อยู่นอกห้องบรรทมจะทรงได้ยิน องค์หญิงชิงอี้หัวเราะคิกคัก พลางตบมือลงบนแท่นบรรทม “ไม่เอาน่าสามี ท่านจะโมโหไปไย ท่านขึ้นมานอนกับข้าให้แม่ของท่านสบายใจเท่านั้นเอง มิได้เรียกให้ท่านมาขึ้นแท่นประหารเสียหน่อย” “เหอะ” องค์ชายรัชทายาทกอดอกเชิดหน้าขึ้น นั่งหลังตรงอยู่ที่ปลายแท่นบรรทม “แน๊ะ... เล่นตัว ท่านมองไปดูที่ประตูสิ ฮองเฮายังคงไม่ไปไหนแน่ ๆ หากว่าท่านไม่ยอมมานอนกับข้าดี ๆ” องค์หญิงชิงอี้ลุกขึ้นมากระซิบยั่วเขา องค์ชายรัชทายาทมองไปที่หน้าประตูเห็นเงาของมารดายังคงไม่เสด็จกลับอย่างที่นางว่า ก็ยอมทิ้งตัวนอนลงนิ่ง ๆ แข็งทื่อราวกับท่อนไม้ องค์หญิงชิงอี้ถึงกับหลุดหัวเราะคิกออกมา “นอนเช่นนั้น ฮองเฮาจะเชื่อได้อย่างไรว่าเราสองคนเข้าหอกันแล้ว” “แล้วจะให้ทำอย่างไรอีก” “ท่านก็ต้องทำเสียงอือ ๆ อา ๆ บ้างสิ” องค์หญิงชิงอี้ตอบหน้าทะเล้น “ไร้ยางอาย !”

ดวงตาคมเข้มทั้งสองของชายหนุ่มเบิกกว้างด้วยความตกใจ สตรีตัวร้ายคนนั้นกำลังจับลูกชายวัยน่ารักของเขาโยนลงในสระ “หยุดนะ นั่นเธอทำอะไร !” เฉินหยางร้องเสียงหลงพลางวิ่งเข้าไปที่สระ แต่ก็ช้าเกินไปแล้ว ตู้ม !

เมื่อความรักกลายเป็นความแค้น ความเจ็บปวดครั้งนี้ เธอจะไม่ยอมเจ็บคนเดียวแน่ - หากต้องพินาศ ก็จงย่อยยับไปด้วยกัน ! -

ความเป็นเพื่อนจะสิ้นสุดลง เมื่อเราเข้ามาเล่นกันให้มันหยด !

ภารโรงหนุ่มกับครูสาวเจอกันในวันหยุด เพราะความซุ่มซ่ามของเธอที่ก้าวพลาดจึงตกเก้าอี้เจ็บขาร้าวระบมไปจนถึงสะโพก แล้วเขาอาสานวดให้จนรู้สึกสบาย เพียงเสี้ยวนาทีที่เขานวดสูงขึ้นไปจนถึงจุดอ่อนโยน แล้วก็ทำให้เธอรู้ว่า ... ภารโรงอย่างเขาก็แซบเกินต้าน ดุ เด็ด เผ็ด มันส์จนยากจะปฏิเสธ

เมื่อหนุ่มใหญ่วัย 35 ปี ได้รับโอกาสให้รีไวเวิลกลับไปในตอนที่ตัวเขาเองอายุเพียงแค่ 18 เพื่อแก้ไขโศกนาฏกรรมในอดีตที่เคยเกิดขึ้นและหยุดยั้งการจากไปแบบไม่มีวันกลับของคนที่ตนรัก เขาจะทำได้หรือไม่?

...จุมพิตพวงแก้มบาง เนียนน้อง นุ่มนวล ตวัดรัดกายรัญจวน เสน่หา ระริกเนื้อเต้นครางครวญ อิงแอบ เกล็ดกระหวัดเข้าโถมถา โอบถลา กอดกินรี ...ดั่งฝันหวานคลึงเคล้า เย้ากาย บุรุษนาคจับร่างหงาย คลึงเคล้น ขยับปีกรับลวดลาย ซุกซอก ซ่อนทรวง เนิบนาบนูนเนื้อเน้น ระริกเต้น สะท้านฤดี

คำโปรยปกหน้า การอ่อยผู้ชายต้องรู้จักตอแหลให้เป็นเราไม่จำเป็นต้องพูดความจริงทั้งหมดเพราะบางครั้งความจริงมันก็ช่วยอะไรเราไม่ได้ คำโปรยปกหลัง "คุณอายุมากกว่าผม ผมต้องเรียกคุณว่าพี่รึเปล่าครับ" ผมอยากจะตะโกนบอกเควินออกไปจังเลยว่าใครเขาเรียกเมียว่าพี่กัน ไม่มี๊!! อยากบอกน้องเลยครับว่า ไม่ได้อยากเป็นพี่อยากเป็นเมีย และไม่ได้อยากมีน้อง แต่อยากมีผัว

**ตัวเองของเรื่องเป็น ชาย-ชาย (Boy Love)** หลันเซ่อ นักเดินทางอับโชคที่กว่าจะออกมาจากรากของพฤกษาก็ใช้เวลาถึง 300 กว่าปี ในขณะที่คนอื่นๆ ได้มาเกิดใหม่เป็นนักเดินทางเหมือนกับตัวเองแค่ 100 ปีเท่านั้นก็ออกเดินทางได้แล้ว! หลิงเทียนหวัง คุณชายสกุลหลิงที่ได้รับความช่วยเหลือจากนักเดินทาง แต่กลับต้องติดอยู่ในร่างของแมวโตเต็มวัย พูดสื่อสารภาษาคนก็ไม่ได้ บ้านก็ไม่มีให้กลับเพราะเกิดเหตุสลด ตกตายกันไปหมด ด้วยเหตุบางอย่าง ตัดสินใจติดตามนักเดินทางได้วยกัน แต่ทว่า... ครั้นหนึ่งคนดวงซวยหนึ่งแมวที่พอจะมีโชคอยู่บ้างตัดสินใจออกเดินทางไปด้วยกัน พวกเขากลับพบเจอกับเหตุการณ์แปลกประหลาด นั่นก็คือไม่สามารถก้าวเท้าออกจากเขาสยบมารได้ กอปรหมู่บ้านบนเขาที่เคยพบว่าผู้คนได้ตกตายกันไปหมดแล้ว อยู่ๆ ก็ฟื้นคืนชีพขึ้นมาและกลับไปใช้ชีวิตของตัวเองตามปกติ หากจะบอกว่าก่อนหน้านี้ตัวเองหลอน เห็นทุกคนตกตายก็เป็นไม่ได้ เพราะก่อนหน้านี้พวกเขาได้ทำการฝังศพทุกคนให้กับมือก่อนตัดสินใจออกเดินทาง!

‘ปวีร์’ เป็นคนที่ ‘ปรากร’ เกลียดที่สุด เพราะผู้ชายคนนี้เป็นคนที่พรากทุกอย่างไปจากชีวิตเขา พรากพ่อผู้เป็นเสาหลักของครอบครัวไป พรากอนาคตที่ดี และพรากอาชีพที่เขารักไปด้วย ในเมื่อปวีร์พรากทุกสิ่งที่เขารักไป ฉะนั้นเขาจะพรากทุกอย่างที่เป็นของวีร์ไปด้วย ความแค้นฝังลึกที่มันสลักไว้ในใจ มันยากที่จะให้อภัยผู้ชายคนนี้ แต่จะให้ปล่อยปวีร์ไป ก็คงจะไม่ใช่ปรากรคนนี้ การที่เล่นกับความรู้สึกปวีร์กลายเป็นที่เรื่องสนุก การได้เห็นอีกฝ่าย เจ็บปวดจากอดีตที่แสนข่มขื่นเหมือนกัน เป็นชัยชนะที่ปรากรต้องการ แต่เมื่อได้เห็นหยดน้ำตาปวีร์ หัวใจที่มันด้านชามาตลอดกลับสั่นไหว ต่อให้ไม่มีความรักเข้ามาเจือปนก็เจ็บปวดได้เหมือนกัน…. “ชูการ์ที่นายเข้าใจ ไม่ใช่กินข้าวเสร็จแล้วได้เงินหรอกนะ” “………..” “สุดท้ายฉันก็ตกหลุมรักผู้ชาย ที่ฉันอยากเกลียดมาโดยตลอด..”

คำโปรยปกหน้า : เมื่อเทพีแห่งความตายถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้สังหารว่าที่กษัตริย์ การถูกขับไล่มายังโลกมนุษย์กลายเป็นเพียงจุดเริ่มต้น คำโปรยปกหลัง: เมื่อโชคชะตาเล่นตลกให้เขาและเธอต้องเวียนมาพบกันอีกครั้ง พร้อมกับเรื่องราววุ่นวายและคดีฆาตกรรมต่อเนื่องที่มีพันธะสัญญาระหว่างเขาและเธอเป็นเดิมพัน “ถ้าผมบอกว่าปีศาจมีอยู่จริง คุณจะเชื่อไหม”

คำโปรยปกหน้า: เพียงมือน้อยๆ มิอาจทำให้โซ่ตรวนคลายหลุด สุดท้ายบ่าวตัวน้อยจึงได้แต่ร้องวิงวอน พอเถิดคุณชาย ข้าเจ็บจะตายอยู่แล้ว… คำโปรยปกหลัง: จางอวี่เทียนเป็นเพียงชายหนุ่มเคราะห์ร้าย ครอบครัวประสบเหตุดินถล่มตาย และเพื่อหาเงินปะทังชีวิต เขาเลือกที่จะมาเป็นบ่าวรับใช้อยู่ในสกุลไห่ แลกกับค่าจ้างมหาศาล เขาได้รับงานอันแสนง่าย อย่างการดูแลคุณชายเล็ก ไห่ หลงฟาน ที่อาศัยอยู่ในเรือนรองท้ายป่า ว่ากันว่า คุณชายผู้นี้สามวันดี สี่วันไข้ แล้วเหตุใด คนป่วยอย่างคุณชายถึงถูกทิ้งไว้ในเรือนฝุ่นหนาเพียงลำพัง? ดวงตาคู่นั้นที่มองมาช่างแสนโดดเดี่ยว คุณชายตัวคนเดียว ราวกับถูกโลกทั้งใบทอดทิ้ง จางอวี่เทียนตัดสินใจว่าจะดูแลคุณชายเป็นอย่างดี ด้วยความรัก ความอบอุ่นที่เขามีทั้งหมด ท่ามกลางเรือนที่ห้อมล้อมด้วยสวนดอกไม้งดงามแห่งนี้ โดยที่มิรู้เลยว่า เบื้องหลังความโดดเดี่ยว คุณชาย…ซ่อนความลับดำมืดอะไรไว้

คำโปรยปกหน้า หิมะร่วงโรย ความรักเบ่งบาน แว่วสายลมขับขาน ลำนำแห่งห้วงปรารถนาที่ยากจะหยั่งถึง คำโปรยปกหลัง กว่าร้อยปีที่คิมกงยูออกเดินทางใช้ชีวิตไปบนโลกที่เต็มไปด้วยอสูรปีศาจและวิญญาณร้าย จิตใจของเขาปราศจากความรักความผูกพันธ์และความเจ็บปวด จนเมื่อได้มาพบกับไป่ฟูหลินหัวใจอันเยือกเย็นประดุจภูเขาน้ำแข็งก็ถูกสั่นคลอน โดยเปลวไฟที่นางเป็นผู้จุดขึ้น แต่บางสิ่งที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของนางทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่น มันเป็นความหวาดหวั่นที่น่ากลัวเสียยิ่งกว่าอสูรร้ายที่เขาเคยพบเจอมาเสียอีก

คำโปรยปกหน้า จู่ๆ ไอ้ขยะนั่นก็ถูกอนุมานว่าเป็น ‘สารโดพามีน’ คำโปรยปกหลัง ลีนันโชเป็นนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ธรรมชาติสุดแสน(ไม่)ธรรมดา วันดีคืนดีกลับโดนรุ่นพี่ปี 3 อย่าง ‘คิมจุนซู’ ขู่ทำร้ายร่างกายโดยอ้างเหตุผลว่านันโชทำผิดต่อตนเองในกิจกรรมประกวดภาพถ่ายฟิล์ม เพราะเหตุนี้เองจึงก่อให้เกิดสงครามประสาทขึ้นระหว่างคนทั้งสอง น่าแปลกนักที่ความรู้สึกไม่อยากพบหน้าอีกฝ่ายกลับหันเหเปลี่ยนทิศทาง “ถ้าฉันชอบใครสักคน ฉันคงจะแกล้งเขาด้วยวิธีต่างๆล่ะมั้ง”

พระเอกคนอื่นล้วนรายล้อมไปด้วยเหล่าสาวงาม งานหลักของพระเอกหากไม่ใช่ออกไปกู้โลก ก็ต้องออกไปช่วยเหลือนางเอก ซ้ำพระเอกยังถูกหมายปองจากนางรอง นางร้าย และเหล่าตัวประกอบโฉมงามทั้งหลาย แต่... พวกคุณเห็นคำว่าแต่ที่เขียนไว้ตรงนั้นกันไหมเอ่ย? ใช่แล้วครับ แต่ทุกอย่างล้วนมีข้อยกเว้น เพราะจัสตินโฮสต์โฉดจอมมารยาของเรา ดันมีนิสัยไม่เหมือนคนอื่นเขาครับ ตบตีกับนางเอก แย่งงานนางร้ายทำ ยืนเท้าเอวด่ากราดนางร้าย แย่งงานนางเอกทำ นั่นแหละคืองานของโฮสต์โฉด ผู้ซึ่งเป็นพระเอก? ของเรา ตบตีกับนางร้ายแย่งตัวร้ายมาเป็นภรรยา ตบตีกับนางเอกแย่งชิงพระรองมาเป็นภรรยา นั่นก็คืองานของโฮสต์โฉดของเราเช่นกัน นางเอกน้ำตาคลอทำตัวน่าสงสารเพื่อเรียกร้องความเห็นใจ ขอโทษเถอะพระเอกของเราชิงตัดหน้าร้องไห้ และยังสามารถทำตัวได้น่าสงสารยิ่งกว่านางเอกสิบเท่า... นางเอก “...” .......... โอเค ขอยอมแพ้ ขอเชิญนักอ่านทุกท่านสนุกไปกับความเจ้ามารยาของจัสติน ระบบทวงคืนบทพระเอก ภาคจัสตินพระเอกสายดราม่าคิง ได้แล้วครับผม ผายมือ...

คำโปรยปกหน้า เธอคือนางเงือกที่สวยที่สุดในมหาสมุทร...และเขาสัญญาว่าจะกลับมาเมื่อพิธีกวนเกษียรสมุทรเสร็จสิ้น ในเมื่อผิดสัญญา !! จะผ่านกี่ภพชาติ เธอก็ยังรอ! คำโปรยปกหลัง เทวดาแปลงเป็นหนุ่มหล่อ ลงสู่ โลกมนุษย์ ด้วยรูปลักษณ์เทพบุตร เลอโฉม คิ้วคางเข้มสมบุรุษ พร่างผิว สว่างตา ไฟเสน่ห์ดั่งลุกโหม เทวาโลม เลียบเคียงดิน อีกหนึ่งนางมัศยา ดวงหน้า สมสตรี ผิวผาดขาวงามมณี พริ้งเพริด ปากคอแก้มอิ่มวจี ยามยิ้ม เพลินตา เปลือยอกชมพูเชิด บานเบิก ปทุมนรี หากท่อนล่างเป็นปลา เรียงเกล็ด ระยิบระยับ สีแดงเข้มอ่อนสลับ สลักสวย ใสสะท้อนเป็นเงาขลับ เด่นโดด วิบตา ครีบหางยาวอ่อนย้วย ผมสลวย ด้วยคลื่นแรง

คำโปรยปกหน้า : เธอผู้เป็นนักลอบสังหารมือวางอันดับหนึ่งกลับพลาดท่าให้แมวจรตัวอ้วน ได้สติขึ้นมาอีกทีกลายเป็นคุณหนูจวนเสนาบดีไปเสียแล้ว! คำโปรยปกหลัง : ไป๋หลิวอิงนักลอบสังหารมือวางอันดับหนึ่งวัยยี่สิบหกปี ที่ไม่ขึ้นตรงกับองค์กรใด เธอถูกเพื่อนในวงการตั้งฉายาให้ว่า ‘ไร้เงา' เนื่องจากไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอ และไม่ว่าภารกิจจะเป็นอย่างไร ไป๋หลิวอิงก็ไม่เคยทิ้งร่องรอยให้สาวไปถึงตัวได้เลย ทว่าใครจะรู้เล่าว่าวันหนึ่งเธอกลับหายหน้าไปจากวงการอย่างลึกลับ สาเหตุกลับไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเพียงแมวจรอ้วนๆ ตัวหนึ่งเท่านั้น! เมื่อความตายเป็นเพียงจุดเริ่มต้นให้ไป๋หลิวอิงไปสิงร่างของคุณหนูแห่งจวนเสนาบดีที่ขึ้นชื่อว่าร่างกายอ่อนแอ บอบบาง ยามลมพัดก็แทบจะปลิวตามลม แท้จริงแล้วใครเล่าจะล่วงรู้... "ร่างกายอ่อนแอ บอบบางอะไรกัน เห็นทีคนทั้งเมืองหลวงจะถูกคุณหนูจวนเสนาบดีหลอกเข้าซะแล้ว!" มิใช่ว่าสิ่งที่คุณหนูจวนเสนาบดีทำลงไปจะเพื่อความสบายเพียงอย่างเดียว แต่มันยังเป็นข้ออ้างในการหลบหน้าชินอ๋องเฉินเฟยหลงคู่หมั้นที่ขึ้นชื่อว่าตายด้านคนนี้นี่สิ!