ข้ออ้างของซาน
ข้ออ้างของซาน
Sozoren
  • Boylove-Girllove
“นายอย่าโทษฉันนะ นายเองที่เป็นคนยั่วฉันเอง” ชายหนุ่มดึงเกลเข้ามาประกบริมฝีปากแล้วมอบจูบสุดร้อนแรงให้กับเจ้าตัวทันที เสื้อของเขาถูกร่างบางเป็นคนถอดให้ ส่วนเขาก็เป็นคนจัดการกับเสื้อผ้าของคนตรงหน้า ทุกอย่างดำเนินอย่างไม่รีบร้อนนัก ราวกับว่าค่ำคืนนี้ยังอีกยาวนาน “นายคืนนี้ทำให้เราลืมความเจ็บปวดจากผู้หญิงเลวๆ คนนั้นจะได้ไหม?” “ได้สิ ฉันจะทำให้คืนนี้ นายมีความสุขที่สุดรับรอง” สิ้นคำพูดซานมอบจูบให้เกลอีกครั้ง มันร้อนแรงกว่าเมื่อตะกี้นี้เสียอีก จนร่างบางเคลิ้มตามรสสัมผัสที่ได้รับ สองมือของร่างหนาเริ่มที่จะหยอกเย้ากับยอดอกอย่างเบามือ ปากของเขาไล่ลงมายังซอกคอระหง กลิ่นกายของเกลช่างยั่วยวนชายหนุ่มมากขึ้น เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีผู้ชายคนใดทำให้คลั่งไคล้ได้ขนาดนี้
พิศวาสร้ายซ่อนสิเน่หา
พิศวาสร้ายซ่อนสิเน่หา
วรัมพร
  • Romance Lover
“หว้า!” พัณณิตาสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกเรียก “เป็นอะไรหรือเปล่า เห็นลุกมาแต่เช้ามืดหลายวันแล้ว” “เอ่อ...หว้า หว้ารู้สึกไม่ค่อยสบายค่ะ เลยตื่นมาเข้าห้องน้ำแต่เช้าค่ะ หว้าขอโทษนะคะที่ทำให้คุณพลอยตื่นตามไปด้วย” “จะขอโทษทำไม แล้วนี่เป็นอะไร” ปากก็ถามไป มือก็จับหน้าจับตา อังหน้าผากคนตัวเล็กไปด้วย ที่จริงเขาก็สังเกตมาหลายวันแล้ว เห็นเจ้าตัวชอบลุกมาเข้าห้องแต่เช้ามืด มาวันนี้เลยตื่นมาดู “หว้า...หว้ารู้สึกเวียนหัวนิดหน่อยค่ะ” “อย่าปิดบัง แล้วก็ไปเอาของที่ซื้อมาหลายวันก่อน เอามาตรวจด้วย” พัณณิตาถึงเงยหน้ามองคนพูดตาโต “คุณเห็นเหรอคะ” ถามเสียงแผ่วๆ เพราะตอนนี้เธอกำลังกลัวจนมือไม้เย็น “เห็น แต่ไม่อยากถามอะไร เห็นดูเป็นความลับเหลือเกิน เลยไม่อยากไม่ไปเซ้าซี้และอยากให้หว้าบอกด้วยตัวเอง แต่เธอน่ะดื้อ! ไม่ยอมบอก” (***คุณศรัณย์ เป็นเพื่อนคุณนพกรจากเรื่อง แผนร้ายซ่อนเสน่หา***)
โคตรน้ำยาปรับสภาพยีน เล่ม 6
โคตรน้ำยาปรับสภาพยีน เล่ม 6
秒速九光年
  • 5.00 (1)
  • แฟนตาซี-ไซไฟ
โคตรน้ำยาปรับสภาพยีน เล่ม 6 (ตอนที่ 321-375) 'เซี่ยเฟย' และสัตว์เลี้ยงตัวใหม่ต้องเดินทางไปส่งสินค้าท่ามกลางสภาวะสงครามที่เต็มไปด้วยอันตราย ซึ่งระหว่างทางเขาก็ต้องศึกษาทำความเข้าใจ 'ขนอุย' สัตว์อสูรที่เขาไม่รู้จัก นอกจากนี้เขาต้องเรียนรู้ตำราวิชาต้องห้ามที่เงาสูญได้ให้เขามาเป็นของขวัญในตอนที่พวกเขาได้เจอกันเป็นครั้งสุดท้าย ขนอุยเป็นตัวอะไรกันแน่? มันคือสัตว์อสูรที่มีความแข็งแกร่งมากแค่ไหน? อาหารที่มันต้องกินคืออะไร? วิชาที่เงาสูญทิ้งไว้ก่อนตายคือวิชาอะไรกันแน่? แล้วเซี่ยเฟยจะมีโอกาสได้ร่ำเรียนวิชาพวกนั้นหรือไม่? เชิญติดตามได้ภายในเล่ม!!! **Trigger Warning** - การใช้ถ้อยคำหยาบคาย - การพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องเพศ - มีฉากฆาตกรรม
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้าย เล่ม 7
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้าย เล่ม 7
塔花树
  • รักโรแมนติก
ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้าย เล่ม 7 (บทที่ 319-379) หลังจากหูเจียวเจียวและหลงโม่พรากจากลูก ๆ มานานนับเดือน ในที่สุดครอบครัวสุขสันต์ก็กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง! จากนั้นพวกเขาก็พากันมุ่งหน้ากลับบ้านของตัวเอง ในขณะเดียวกัน หลางซัวผู้เป็นหัวหน้าเผ่าหมาป่ากำลังคลั่ง เพราะหูเจียวเจียวทำกับเขาไว้เจ็บแสบมาก เขาจะบุกโจมตีเผ่าของเธออีกครั้งหรือไม่? แล้วคราวนี้หญิงสาวจะหาวิธีรับมือกับศัตรูอย่างไร? **Trigger Warning** - การทำร้ายร่างกาย - การทารุณกรรมเด็ก - การกักขังหน่วงเหนี่ยว - ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด
ศึกบุปผาเขย่าวัง 花大战
ศึกบุปผาเขย่าวัง 花大战
ไป๋เหลียน
  • Comedy-Relax
"ส่งข้าเข้าร่วมการคัดเลือกพระชายาเถิดเจ้าค่ะ" ถึงแม้นางจะมิเคยคิดอยากเข้าวัง แต่ตอนนี้นางมิมีทางเลือกอื่น หากจะหาหลักฐานก็ต้องเข้าไปยังจุดเกิดเหตุ...เข้าไปในวังหลังที่คละคลุ้งไปด้วยเลือด เส้นทางสู่ตำแหน่งพระชายาที่มีแต่เล่ห์เหลี่ยมกลโกง โชคดีที่ยังมี บุรุษ ผู้หนึ่งคอยช่วยเหลือมิให้นางล้มไปเสียก่อน เอาเป็นว่าหากนางไปถึงเป้าหมายได้เมื่อใด ขันทีผู้นั้นจะได้รับผลตอบแทนอย่างงาม! . แต่เดี๋ยวก่อน!! อย่าให้คำโปรยมาหลอกลวงได้ เพราะจริงๆ เรื่องนี้มีแต่ความฟีลกู๊ด ไร้ดราม่า อบอุ่นหัวใจ ไม่รู้ว่าใครช่วยใคร แต่ที่แน่ๆ มีสายเปย์ รักเมีย หลงเมียอยู่ในเรื่อง! - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - “บอกข้าเถิด ต้องทำอย่างไรเจ้าถึงจะหายโกรธ” "เหตุใดพระองค์ต้องปิดบังหม่อมฉัน!" "ข้าบอกเจ้าว่าข้าอาศัยอยู่ในวัง เจ้าก็ทึกทักไปเองว่าข้าเป็นขันทีมิใช่หรือ" ไม่พูดเปล่ามือที่โอบรอบเอวบอบบางเอาไว้เพิ่มแรงมากขึ้นจนร่างทั้งสองร่างแนบชิดไร้ช่องว่าง ก้อนแป้งนุ่มหยุ่นสัมผัสกับผิวกายกำยำจนทำให้ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ร่วมอภิรมย์ก็ทำมาแล้ว จะตื่นเต้นอะไรอีก! "ปล่อย อย่าคิดว่าพระองค์จะทำเช่นนั้นกับหม่อมฉันได้อีก" ให้นางกล้ำกลืนรับชะตากรรมที่ถูกสามีย่ำยีภายใต้ความมืดโดยไม่เห็นหน้าตาเช่นนั้นอีกทั้งยังทอดทิ้งนาง จากไปอย่างไม่ไยดีในเช้าวันถัดมาก็ทำให้นางโกรธจนตัวสั่นไปหมดแล้ว “ก่อนหน้านี้เจ้ายังรับข้าเป็นสหาย อีกทั้งยังให้คำมั่นสัญญาว่าถึงแม้จะได้ดีก็จะมิทอดทิ้งกันมิใช่หรือ” "ตอนนั้นหม่อมฉันมิรู้ว่าท่านคือองค์รัชทายาทต่างหาก" ฉีหลงเทียนเลิกคิ้วขึ้น ริมฝีปากข้างหนึ่งกระตุก "มิว่าข้าจะเป็นใครในความคิดของเจ้า ข้าก็คือบุรุษของเจ้าอยู่ดี"