ปีศาจจิ้งจอกน้อยของท่านมหาเทพสงคราม
ปีศาจจิ้งจอกน้อยของท่านมหาเทพสงคราม
อี๊หลาน-依兰
  • เทพผีความเชื่อ
“ข้าเป็นถึงมหาเทพสงครามผู้ไร้พ่าย จะสยบยอมต่อจิ้งจอกน้อยอย่างเจ้าได้อย่างไร !” เมื่อเผ่ามารบุกถล่มแดนบูรพา หลันฮวาจึงต้องทำทุกวิถีทางให้ได้ครอบครองดาบโลหิตของมหาเทพสงคราม เพื่อต่อสู้กับจอมมาร แผนการขโมยดาบศักดิ์สิทธิ์ครั้งนี้จะสำเร็จหรือไม่ไปติดตามความสนุกกันได้เลยค่ะ ------------------------------------------------------------------------------------- “เจ้ารู้หรือไม่ข้าเป็นใคร” แววตาของหวงเฟยเข้มขึ้น ขณะที่วงแขนแกร่งโอบเอวบางดึงเข้าขาลำตัว หลันฮวาส่งสายตาฉ่ำเยิ้ม ใบหน้าแดงระเรื่อ ริมฝีปากบางชุ่มฉ่ำเผยอขึ้นหัวเราะคิกคักออกมา แล้วเอ่ยว่า “รูปงามปานนี้.... ท่านจะเป็นใครไม่ได้นอกจากคู่ครองของข้า” นางเชยคางหวงเฟยแล้วไล้ปลายนิ้วไปตามลำคอแกร่ง ฤทธิ์สุราทำให้นางลืมสิ้นถึงดาบโลหิตที่จะต้องขโมย ลืมแม้กระทั่งว่าเทพหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าสามารถฆ่านางให้ตายได้ด้วยฝ่ามือเดียว ! . มหาเทพสงครามคลี่ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายคำรามขึ้นว่า “เช่นนั้น.... เจ้าก็เป็นภรรยาข้า !"
ม่านลวงใจ
ม่านลวงใจ
มายา
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
เมื่อเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อระหว่าง เกณิกา กับ ปรินทร์ ที่ชายหนุ่มกำลังจะแต่งงานกับแฟนสาว แต่ก็ดันมาเกิดเรื่องดันไปเกินเลยกับเพื่อนสนิทอย่าง เกณิกา แต่ก่อนจะเกิดปัญหา เกณิกาก็ชิงแก้ปัญหาด้วยการหนีไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่เมื่อเธอกลับมา ก็มาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อย แต่เธอไม่ยอมรับว่า ปรินทร์ คือพ่อของลูก แต่มีหรือปรินทร์จะยอม จากนั้นการเปิดปากคนปากแข็งที่สุดแสนจะเร่าร้อนก็เกิดขึ้น... “ถ้านั่งคุยไม่รู้เรื่องสงสัยจะต้องนอนคุย” ไม่พูดเปล่าปรินทร์ยังโถมตัวเข้าหาเกณิกาจนล้มลงไปบนที่นอน “ไอ้บ้า! แกจะทำอะไรน่ะ” เกณิการ้องถามเสียงสั่น “น้องปรายเป็นลูกใคร” ปรินทร์ไม่ตอบแต่กลับถามคนที่นอนหน้าตื่นอยู่ใต้ร่าง “ลูกฉันคนเดียว” เกณิกาตอบเน้นๆ ชัดๆ อย่างไม่คิดจะยอมพ่อของลูก นั่นทำให้ปรินทร์กระตุกยิ้ม “สงสัยจะลืมว่าของแบบนี้มันทำคนเดียวไม่ได้” เกณิกาไม่ตอบโต้ได้แต่นอนเม้มปากหันหน้าหนีไม่ยอมสบตาคนที่อยู่เหนือร่าง “เอะ หรืออาจจะลืม งั้นเรามาย้อนความจำกันหน่อยดีกว่าจะได้รู้ว่าใครคือพ่อน้องปรายตัวจริง” “แกจะทำอะไร” คราวนี้เกณิกาดิ้นขัดขืนสุดแรง “ทำลูกไงทำน้องให้น้องปรายสักคน” “ไม่นะ...” เกณิกาตะโกนออกมาได้แค่นั้นก็ถูกปิดปากด้วยปาก นั่นทำให้หญิงสาวถึงกับเบิกตากว้างนอนนิ่งตัวแข็งอย่างคาดไม่ถึง เปิดปากให้ชายหนุ่มสอดปลายลิ้นลุกล้ำได้อย่างง่ายดาย จะขัดขืนก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อเธอโดนปลุกเร้าจนในเวลาต่อมาอ่อนระทวย มือที่เคยผลักไสเลื่อนขึ้นไปโอบรอบต้นคอแข็งแรงพร้อมจูบตอบอย่างโหยหา
บ่วงรักทาสเสน่หา
บ่วงรักทาสเสน่หา
รดามณี
  • รักโรแมนติก
“คุณธี คุณจะทำอะไรน่ะ ปล่อยนะคะ!” ประณาลีถามเสียงตื่น พยายามดิ้นรนขัดขืนตุบตีและผลักไสร่างใหญ่ให้ออกห่าง แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สะทกสะท้าน “ไม่มีทางที่รัก ผมปล่อยคุณมานานเกินไปแล้ว” เอ่ยจบนิธิภัทรก็เปลี่ยนจากกอดรัดมาตวัดร่างบางขึ้นอุ้ม แล้วเดินดุ่มๆ ตรงไปที่เตียงกว้าง ท่ามกลางเสียงวี้ดร้องและกระเสือกกระสนของหญิงสาว “ไม่นะคุณธี คุณจะทำอย่างนี้กับฉันไม่ได้นะ ฉันเป็นพี่เลี้ยงไม่ได้เป็นนางบำเรอของคุณ” “ก็ใครบอกว่าจะให้คุณเป็นนางบำเรอล่ะทูนหัว” นิธิภัทรวางร่างบางลงบนเตียงกว้างแล้วโถมร่างใหญ่ตามลงไปแบบติดๆ จากนั้นเขาก็ทำการปิดปากพี่เลี้ยงสาวที่มักจะปฏิเสธเขาตลอดเวลาด้วยจูบอ่อนหวาน ขณะเดียวกันกำปั้นน้อยๆ ของหญิงสาวก็ยังทุบเข้าที่ไหล่กว้าง แต่ไม่นานมือนั้นก็ค่อยๆ เปลี่ยนมาเป็นลูบไล้อย่างเคลิ้มไปกับจูบที่เริ่มเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ สติที่คอยย้ำเตือนตัวเองอยู่ตลอดเวลาแตกกระเจิงไม่มีชิ้นดี เหลือเพียงความรู้สึกลึกๆ ที่เก็บงำเอาไว้ภายในใจ ที่เริ่มจะแสดงออกมา และเมื่อเป็นอย่างนั้นทำให้ประณาลีกล้าพอที่จะจูบตอบกลับไปอย่างไม่ประสีประสามากนัก หากแต่จูบนั้นแฝงไปด้วยความเร่าร้อนอ่อนหวาน มันจึงสามารถเรียกเสียงครางจากชายหนุ่มได้เป็นระยะๆ สร้างความร้อนรุ่มไปทุกอณูขุมขน เปลวไฟพิศวาสคุกรุ่นพร้อมจะมอดไหม้ นิธิภัทรไม่รอช้าจัดการปราการที่ขวางกั้นทั้งของตัวเองและประณาลีที่นอนอ่อนระทวยใต้ร่างออกอย่างชำนาญ “คืนนี้คุณจะต้องชดเชยเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมานะที่รัก” เรื่องที่คุณน่าจะสนใจ
โซ่ตรวนสวาท
โซ่ตรวนสวาท
มายา
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
“ผมจะกลืนกินคุณทั้งตัว” คาร์ลอสที่ถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่งบอกพลางจัดการเสื้อผ้าของทั้งตัวเองและหญิงสาวทิ้งกระจายบนพื้นอย่างคนใจร้อน “สวยเหลือเกิน” ชายหนุ่มครางเสียงพร่า จับเรียวแขนเล็กที่หญิงสาวยกขึ้นมาบดบังหน้าอกอวบอิ่มของตัวเองแล้วใช้ปากครอบครองดูดดึงราวกับทารกหิวกระหาย ขณะที่มือทั้งสองข้างก็สัมผัสลูบไล้ไปทั่วร่างบางอย่างถนัดถนี่ไม่ต้องเกรงใจเหมือนอย่างเมื่อคืน “คาร์ล...คะ...” กิ่งแก้วครางเสียงสั่นกระเซ้าบิดเร้าแอ่นอกขึ้นรับสัมผัส ที่ไม่ว่าชายหนุ่มจะแตะต้องลูบคลำส่วนไหนร่างกายของเธอก็เหมือนมันจะร้อนและวาบหวิวไปซะทุกที
คณิกาไร้มารยา เล่ม 2 (จบ) (จีนโบราณ)
คณิกาไร้มารยา เล่ม 2 (จบ) (จีนโบราณ)
Vicksan
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
คำโปรยปกหน้า คณิกาฝันอยากมีบุตรนับว่าเรียบง่ายธรรมดาสามัญ ติดก็แต่หนทางที่จะสานฝันนั้นช่างทุลักทุเลเหลือเกิน… คำโปรยปกหลัง มี่จื่อเป็นคณิกาตัวเล็กๆ ที่มีความฝันแสนจะสามัญธรรมดาเช่นการมีบุตร และใช้ชีวิตเรียบง่ายในชนบท ทว่าชีวิตไม่ราบรื่นเท่าไหร่ออกรับแขกทีไรเป็นต้องตะกุยหน้าแขกเหล่านั้นจนเสียโฉม อยู่ท่ามกลางดงบุรุษผู้มาหาความสำราญแต่กลับบริสุทธิ์ผุดผ่องไร้ราคีเช่นนี้ ไม่เรียกนางว่าตัวประหลาดแล้วจะเป็นอะไร ชีวิตที่ไม่มีโอกาสสานสัมพันธ์กับบุรุษสักครึ่ง คนเช่นนี้ยังจะสานฝันธรรมดาของนางให้เป็นจริงได้อย่างไร ถึงกระนั้นในความมืดยังมีแสงอันริบหรี่ สวรรค์ยังเข้าข้างอยู่บ้างเมื่อโจรหนุ่มผู้ลึกลับปรากฏตัวขึ้น ประเด็นสำคัญคือยามตกใจนางหาได้ตะกุยหน้าเขา นางชักชวนให้เขาย่ำยีนางโดยหารู้ไม่ว่าบุรุษผู้นี้ จะทำให้ความฝันแสนธรรมดาไม่ง่ายดายอย่างที่ควรเป็นเสียแล้ว... จินจิ่นกวางไม่รู้ว่าระหว่างเขากับคณิกาน้อยนางนี้ใครลึกลับกว่ากันแน่ เพราะยิ่งรู้จักนางมากเท่าไรเขาก็ยิ่งแน่ใจว่านางไม่เหมือนคณิกาแม้แต่น้อย แล้วเหตุใดนางถึงทำท่าจะรุกล้ำเข้ามาในหัวใจเขาได้ง่ายดายเช่นนั้นเล่า บางทีที่เขาเข้าใจว่าทรวงอกของตนไร้หัวใจคงต้องคิดใหม่เสียแล้วกระมัง “แม่นางเจ้าทำอะไร?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองหญิงสาวจับมือตนไปวางบนหน้าอกนาง สัมผัสนุ่มหยุ่นทำให้ดวงตาเขาลุกวาว “ข้า...” นางแก้มแดง มือน้อยๆ บีบมือเขาแน่น เพื่อความฝัน นางต้องยอมกล่าวประโยคน่าขายหน้าอีกรอบด้วยเสียงดังขึ้นเล็กน้อย “ข้าอยากให้ท่านย่ำยีข้าเจ้าค่ะ”
คณิกาไร้มารยา เล่ม 1 (จีนโบราณ)
คณิกาไร้มารยา เล่ม 1 (จีนโบราณ)
Vicksan
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
คำโปรยปกหน้า คณิกาฝันอยากมีบุตรนับว่าเรียบง่ายธรรมดาสามัญ ติดก็แต่หนทางที่จะสานฝันนั้นช่างทุลักทุเลเหลือเกิน… คำโปรยปกหลัง มี่จื่อเป็นคณิกาตัวเล็กๆ ที่มีความฝันแสนจะสามัญธรรมดาเช่นการมีบุตร และใช้ชีวิตเรียบง่ายในชนบท ทว่าชีวิตไม่ราบรื่นเท่าไหร่ออกรับแขกทีไรเป็นต้องตะกุยหน้าแขกเหล่านั้นจนเสียโฉม อยู่ท่ามกลางดงบุรุษผู้มาหาความสำราญแต่กลับบริสุทธิ์ผุดผ่องไร้ราคีเช่นนี้ ไม่เรียกนางว่าตัวประหลาดแล้วจะเป็นอะไร ชีวิตที่ไม่มีโอกาสสานสัมพันธ์กับบุรุษสักครึ่ง คนเช่นนี้ยังจะสานฝันธรรมดาของนางให้เป็นจริงได้อย่างไร ถึงกระนั้นในความมืดยังมีแสงอันริบหรี่ สวรรค์ยังเข้าข้างอยู่บ้างเมื่อโจรหนุ่มผู้ลึกลับปรากฏตัวขึ้น ประเด็นสำคัญคือยามตกใจนางหาได้ตะกุยหน้าเขา นางชักชวนให้เขาย่ำยีนางโดยหารู้ไม่ว่าบุรุษผู้นี้ จะทำให้ความฝันแสนธรรมดาไม่ง่ายดายอย่างที่ควรเป็นเสียแล้ว... จินจิ่นกวางไม่รู้ว่าระหว่างเขากับคณิกาน้อยนางนี้ใครลึกลับกว่ากันแน่ เพราะยิ่งรู้จักนางมากเท่าไรเขาก็ยิ่งแน่ใจว่านางไม่เหมือนคณิกาแม้แต่น้อย แล้วเหตุใดนางถึงทำท่าจะรุกล้ำเข้ามาในหัวใจเขาได้ง่ายดายเช่นนั้นเล่า บางทีที่เขาเข้าใจว่าทรวงอกของตนไร้หัวใจคงต้องคิดใหม่เสียแล้วกระมัง “แม่นางเจ้าทำอะไร?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองหญิงสาวจับมือตนไปวางบนหน้าอกนาง สัมผัสนุ่มหยุ่นทำให้ดวงตาเขาลุกวาว “ข้า...” นางแก้มแดง มือน้อยๆ บีบมือเขาแน่น เพื่อความฝัน นางต้องยอมกล่าวประโยคน่าขายหน้าอีกรอบด้วยเสียงดังขึ้นเล็กน้อย “ข้าอยากให้ท่านย่ำยีข้าเจ้าค่ะ”
全心全意 เจ้าสาวกํามะลอ
全心全意 เจ้าสาวกํามะลอ
อี๊หลาน-依兰
  • Romance Lover
“รั่วเจิน” ตัดสินใจแต่งงานแทนพี่สาว โดยหารู้ไม่ว่า ตนเองกำลังเดินเข้าสู่อ้อมกอดซาตาน ! เรื่องราวจะสนุกเข้มข้นแค่ไหน ไปติดตามกันค่ะ ----------------------------------------------------------- “ข้าไม่ได้คิด แต่ข้าเห็นเองกับตาว่าเจ้ามีชู้ !” เฉิงอวี้ตะคอกใส่หน้านางด้วยความเกรี้ยวกราด เปลวไฟโทสะในดวงตาเขาร้อนแรงมากยิ่งขึ้น “ไม่ใช่ข้า” รั่วเจินปฏิเสธออกมาทั้งน้ำตา “สิ่งที่ข้าเกลียดมากที่สุดก็คือ คนโกหกหลอกลวง ความจริงชัดอยู่เบื้องหน้าเพียงนี้ เหตุใดเจ้ายังหลอกลวงข้า” “ขะ.... ข้า” นางไม่รู้จะบอกกับเขาอย่างไรดี ยิ่งเขาพูดเช่นนี้ นางก็ยิ่งกลัวที่จะสารภาพออกมา เพราะนางหลอกลวงเขามาตั้งแต่ต้น ! “เป็นเพราะข้าดีกับเจ้ามากไปใช่หรือไม่ เจ้าถึงได้ทำร้ายจิตใจข้าเช่นนี้ ดีงั้นต่อจากนี้ ข้าจะเป็นซาตานให้เจ้าดู” สิ้นคำ เฉิงอวี้ก็โฉบปากลงทาบทับกับกลีบปากนุ่มนิ่มของภรรยา บดจูบอย่างหนักหน่วง จนรั่วเจินรู้สึกได้ถึงความฝาดปร่าของเลือด การจูบครั้งนี้เต็มไปด้วยความโกรธแค้นมิใช่ความรัก ! “อื้อออ อึก”