จะกี่ชาติกี่ภพข้าก็จะไม่ยอมให้เจ้ามีความสุข ข้าจะตามจองล้างจองผลาญเจ้าทุกชาติไป! นังแพศยา! ชาติที่ 1 : หนานกงเยี่ยนร่ำรวยล้นฟ้า แต่ว่าไม่มีแท่งหยก ข้าจะยอมกล้ำกลืนฝืนทนแต่งกับเขาเรอะ! ไม่! ข้าไม่ยอม! ใครจะอยากได้สามีเป็นขันทีกัน!

อันใดเลยไหนร่วงโรยรา อันใดนั้นหนาคือวันเวลาพ้นผ่าน อย่ากระนั้นเลยหากใจอยากไขว่คว้า สรรค์สร้าง...ปั้นสิ่งที่ฝันให้เป็นจริง

Mio Caro ไดอารี่ นายช่วยบอกที ฉันรอเธออยู่ทุกวัน ลืมแล้วหรือไร...ฉันเฝ้าคอยเธอคนนั้นที่ในฝัน...

ถึงวัยจะห่าง ต่างกันแค่เอื้อม...มันก็เท่านั้น

เธอถูกจ้างมาเป็นเจ้าสาวแค่เพียงในคืนแรก ตามสัญญาจากชายหนุ่มทายาทของบริษัทที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ด้วยสัญญาที่ให้ไว้เธอจึงจากลาด้วยรอยอาลัยให้เขาถวิลหา ทั้งที่หัวใจอยากสลัดรักออกไปนับแต่คืนแรกนั้น

เมื่ออยากลอง...จึงได้ลอง!

เพราะความเข้าใจผิดเธอเลยหนีมา เขาจึงต้องตามง้องอนเพื่อให้ได้เมียกับลูกกลับไปเป็นแก้วตาดวงใจอีกครั้ง

ภรรยาขี้เหงา...กับเพื่อนผัวหมอนวดเจ้าเล่ห์

โปรย เพราะมารดาของเขารังเกียจผู้หญิงจนๆ อย่างเธอ เธอจึงเป็นได้แค่เมียลับเมียเถื่อนไร้ทะเบียน ในวันที่เธอตั้งท้อง เขากลับเลือกเธอและเดินจากมา หลายปีต่อมา จากผู้ชายที่ไม่มีอะไรเลย กลับสร้างเนื้อสร้างตัวได้ ความดีและความรักของเขากับเธอจึงสามารถเอาชนะใจมารดาของเขาได้ในที่สุด

** คำโปรย ** เมื่อเด็กสาวอย่างอลิส พยายามจะอ่อยอาของตนเอง ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของบิดาของตน แล้วแบบนี้สุรวัฒน์จะทำตัวอย่างไร เมื่อหลานสาวคิดเกินเลยกับเขา ความรัก ความสวาท พร้อมกับไฟราคะ จึงบังเกิดขึ้น ++ เนื้อหาบางส่วน ++ "อาพิชญ์เป็นของอลิสแล้วนะคะ ห้ามนอกใจและมีสาวอื่นนอกจากอลิสโดยเด็ดขาด" นิ้วเรียวส่ายไปส่ายมา พร้อมกับน้ำเสียงคาดโทษอีกฝ่าย ว่าห้ามทำในสิ่งที่ตัวเองกล่าว "จ้า ๆ นี่ก็เย็นมากแล้ว แต่งตัวกลับบ้านซะ เดี๋ยวแม่จะเป็นห่วง" เขาดันร่างของเด็กสาวให้ลุกขึ้น พร้อมกับหยิบเสื้อผ้าของเธอขึ้นมาให้สวมใส่ เมื่อเห็นเวลาตรงฝาผนัง พร้อมกับบรรยากาศด้านนอกที่เริ่มจะมืดเข้าไปทุกที "งั้นพรุ่งนี้อลิสมาหาใหม่นะคะ" เจ้าตัวฉีกยิ้มกว้าง "จะเตรียมตัวมาให้อาพิชญ์กินอีกรอบ พรุ่งนี้รับรองว่าอลิสจะไม่เจ็บเหมือนวันนี้อีก" เจ้าตัวกล่าวอย่างใสซื่อ พลางใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะหันมาฉีกยิ้มเอาเขาอีกครั้ง

เมื่อสะใภ้บุญธรรมอย่าง 'เหย่าอี้' ทอดสะพานพ่อบุญธรรมของสามี ความสนุกสนานของพวกเขา จึงบังเกิต ความเสียว ความร่าน ความอยากของคนทั้งคู่ ++ เนื้อหาบางส่วน ++ "หากเจ้าตั้งครรภ์ลูกของข้าจริง ข้าจะดูแลเจ้าและลูกของข้า เจ้าไม่ต้องกังวลไป หากกลัวว่าบุตรชายของข้ารู้เข้า" ว่าพลางก็ลงข้างกายหญิงสาว แขนข้างที่ถนัดโอบเข้าไปที่ไหล่ ส่วนมืออีกฝ่ายประสานมือกับนาง "ตะ แต่พ่อบุญธรรมอายุมากเช่นนี้ จะดูแลข้ากับลูกในท้องไหวหรือเจ้าคะ" กล่าวพลาง นำฝ่ามืออีกข้างมาลูบตรงท้องน้อย แม้ว่าจะยังไม่ท้องก็ตาม "เจ้าก็เห็นแล้วไม่ใช่หรือ ว่าข้ามีแรงพอที่จะทำให้เจ้าท้องได้ แล้วเหตุใดข้าจะดูแลเจ้าไม่ได้ แต่ตอนนี้เจ้ารีบใส่อาภรณ์เสียเถิด เดี๋ยวข้าจะกลับไปดูเมียของข้า ไว้ยามห้าย ข้าจะไปหาเจ้าที่ห้อง" กล่าวพลาง ขยับร่างออก เช่นเดียวกับนางที่แต่งอาภรณ์ แม้ว่าในยามนี้จะเป็นยามซวีแล้วก็ตาม

** คำโปรย ** เมื่อเพื่อนชายตัวดีของกลุ่ม เล่นอะไรแผลง ๆ จึงได้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น ++ เนื้อหาบางส่วน ++ "ของแก ไอ้บาส แกเจออะไร ไอ้ติ๊กด้วย ทำไมอยู่ ๆ ก็สลบในห้องน้ำ" ตาลหันกลับมาถามเพื่อนชายที่เข้าไปลองของในห้องน้ำ ซึ่งมีอาการหนักไม่แพ้ไปกว่าผู้หญิงทั้งสาม "ฉะ ฉัน..." ติ๊กเป็นฝ่ายเปิดปากเล่าก่อน แต่ก็ยังมีความกลัว เมื่อนึกถึงสิ่งที่เจอเมื่อคืน สด ๆ ร้อน ๆ "ขะ ของฉัน มะ มาแบบ..." ติ๊กอึกอัก พร้อมกับสีหน้าซีดเผือด ริมฝีปากสั่นระริก "อะไรของเอ็งวะติ๊ก มีสติหน่อยดิวะ" ตาลตำหนิอย่างหัวเสีย ใจหนึ่งก็อยากรู้ว่าเพื่อนไปเจออะไรมา อีกใจก็อยากจะถีบสักป๊าบสองป๊าบ "ตาล เอ็งไม่เห็นเหรอวะ ว่าเมื่อคืนไอ้ติ๊กกลัวจนสลบ ฉันว่ามันคงเจอมากกว่าไอ้พวกนี้แน่" ไก่เองก็อยากรู้ไม่ต่างจากตาล แต่จะให้รบเร้าเพื่อนแบบนี้ มันก็ไม่ใช่สำหรับไก่

จ้าวอี้ถังมองสบตาจื่อลู่ แววตาของเขาหวานระยับจนนางขวยเขิน "เจ้างดงามน่ารักมากขึ้นทุกครั้งที่ข้าเห็น" ไม่เพียงมองนางด้วยสายตาหวานเยิ้ม แต่คำพูดของเขายังหวานอีกด้วย ผู้ชายปากหวานเชื่อถือได้หรือไม่หนอ จื่อลู่ก้มหน้างุด เขินจนพวงแก้มแดงซ่าน จ้าวอี้ถังยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะเลื่อนสายตามองลงไปที่มือซ้ายของนางก็เห็นแหวนหยกสีเขียวใสสวมที่นิ้วนางซ้ายเหมือนเดิม "ตามข้ามาทางนี้สิ" จ้าวอี้ถังเดินนำจื่อลู่ไปที่ด้านหลังร้าน จื่อลู่เดินตามเขามาอย่างงงๆ ก่อนจะตะลึงเมื่อเห็นว่าด้านหลังร้านเป็นสวนสวยงาม มีต้นไม้และดอกไม้นานาพันธุ์ มีนกโบยบินหยอกล้อกัน ผีเสื้อสีสวยดอมดมดอกไม้งาม กระต่ายตัวน้อยวิ่งเล่นกันไปมาหลายตัว "ที่นี่คือสถานที่ที่ข้าชอบมาพักผ่อน ผ่อนคลายจากการดูแลร้าน" เขาพูดกับนางเหมือนชวนคุย จื่อลู่แทบไม่ได้สนใจเขาเลยเพราะมัวแต่มองนั่นมองนี่เพลินๆ ดังนั้นนางจึงไม่ได้รู้เลยว่าบัดนี้ คุณชายเจ้าของร้านกำลังค่อยๆเอื้อมมือมาลูบสะโพกของนาง "อุ๊ย!" สาวน้อยถึงกับสะดุ้งก่อนจะถอยห่างจากเขา ดวงตากลมโตมองคุณชายมือไวอย่างตกใจ จ้าวอี้ถังมองสาวน้อยน่ารักอย่างหลงใหล "ข้าชอบเจ้า" "ท่านช่างลามกยิ่งนัก" สาวใช้ตัวน้อยว่าเขาพลางหน้าแดง มองเขาอย่างขุ่นเคือง แต่ว่าในใจแอบตื่นเต้นอยากให้เขาจับอีกบ่อยๆ จ้าวอี้ถังก้าวเท้ามาหานาง ต้อนนางให้จนมุมก่อนจะกักร่างเล็กบางของนางไว้จนร่างของเขากับนางแนบชิดกัน รับรู้ได้ถึงลมหายใจของกันและกัน "ท่าน...จะทำอะไรเจ้าคะ?" จื่อลู่หวาดหวั่นและตื่นเต้น ทั้งยังเขินอายจนแทบจะเป็นลมอยู่แล้ว

ฟ่านผิง เป็นเพียงที่ระบายกำหนัดของนายท่าน และ ตั้งครรภ์บุตรให้เขากับภรรยา เมื่อหมดหน้าที่ นางก็ต้องจากไป... “อย่าฝันเลยว่าข้าจะปล่อยให้เจ้าสมหวัง” หานเจี๋ยเอ่ยอย่างผูกใจเจ็บ อารมณ์จองล้างจองผลาญไม่ให้นางได้สมหวังในรักกับผู้อื่น หานเจี๋ย อายุ 40 ปี เศรษฐีเจ้าของร้านค้าเครื่องเทศแห่งเมืองฮัวหนาน หน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสูงใหญ่กำยำดูสง่างาม แอบคลั่งรักสาวใช้คนสนิทของภรรยา ฟ่านผิง อายุ 19 ปี สาวใช้คนสนิทของหานลี่อิน เด็กสาวหน้าตางดงามจิ้มลิ้มน่ารัก เรือนร่างอรชรอ้อนแอ้น เป็นนางในดวงใจของหานเจี๋ย

เพราะความจำเสื่อม ทำให้สาวน้อยน่ารักแต่หุ่นอวบอึ๋มอย่าง มิกิ ดุจดาวเดือน คุณหนูตกยาก ถูก ชาร์ล ฝรั่งหนุ่มใหญ่ซึ่งเป็นเจ้าของไร่องุ่นอ้างว่าเธอคือเมีย-ของเขาแล้วหลอกพาไปอึ๊บ ******************************************** “อย่าลืมที่เราตกลงกันล่ะมิกิจัง” “มิกิไม่ลืมอยู่แล้ว” เด็กน้อยตอบแถมยังบอกให้เขามั่นใจ “คุณลุงสบายใจได้เลยค่ะ” หนุ่มใหญ่ฟังคำว่า ‘คุณลุง’ ก็รู้สึกระคายหู “มีอีกอย่างนะที่เราต้องคุยกัน” ชาร์ลเอ่ยขณะจ้องสบตาสาวน้อย “อะไรอะ?” ดุจดาวเดือนถามพลางกระพริบตาปริบๆ “ห้ามเรียกฉันว่าคุณลุง แต่ให้เรียก พี่ชาร์ล แทน” ชายแก่เอ่ยอย่างไม่อายที่จะให้เด็กรุ่นลูกรุ่นหลานเรียกตัวว่า พี่ เด็กสาวทำหน้าลังเลนิดนึงเพราะไม่อยากขัดคำสั่งของคุณป้า “ถ้าไม่อยากเรียก ก็กลับห้องไปนอนคนเดียวเลยมิกิ” ชาร์ลไล่ “พี่ชาร์ล” ในที่สุดความกลัวผีก็ชนะทุกสิ่ง หนูน้อยมิกิยอมเรียก “ต้องแบบนี้สิคะเด็กดีของพี่ชาร์ล” ชาร์ลบีบพวงแก้มขาวนุ่มราวซาลาเปาของมิกิเบาๆก่อนจะหาเรื่องเอาเปรียบเด็ก

“รสชาติดีเหมือนเดิม เขางึมงำตาวาว” “หม่อมฉันเหนียวตัวเพคะ...หม่อมฉันอยากอาบน้ำ” พอได้สติหว่านผิงก็พูดด้วยสีหน้าคล้ายจะร้องไห้ นางพยายามยื้อเวลาไม่ให้เขาสานต่อ “แบบนี้แหละได้อารมณ์ ข้าชอบ...ทั้งเจ้าและข้าสกปรกไปด้วยกัน” หลี่เจิ้งพูดอย่างโรคจิต ดวงตาคมกริบจ้องมองฮูหยินแม่ลูกอ่อนอย่างหิวโหย “ท่าน!” หว่านผิงรู้ดีว่าเขากำลังใช้วาจาเสียดสีนาง เขาจงใจพูดให้นางอับอาย

เสี่ยวชิง ยืนหยุดอยู่หน้าประตู และเนื่องจากประตูไม่ได้ปิดจึงทำให้สาวใช้ตัวน้อยมองเห็น หยางเฉิน กำลังนั่งกินข้าว เขากำลังใช้ตะเกียบคีบเนื้อปลาสามรสเข้าปาก "เข้ามา" หยางเฉินพูดโดยไม่ได้มองเสี่ยวชิง สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มค่อยๆ เดินเข้ามาในห้องก่อนจะสยองหูกับประโยคถัดมาของเขา "ปิดประตูลงดาล" พอเสี่ยวชิงไม่ตอบ หยางเฉินก็จ้องมองสบตาของนาง "เจ้ายืนนิ่งทำไม ข้าสั่งให้ปิดประตูลงดาลให้เรียบร้อย" "นายท่าน...เรียกข้ามาทำไมหรือเจ้าคะ" เสี่ยวชิงถามปากคอสั่น ดวงตากลมโตสุกใสของนางมีแววตื่นกลัว "หึหึ" หยางเฉินหัวเราะในลำคอด้วยสายตาเป็นประกายขณะจ้องเสี่ยวชิงตาไม่กระพริบ ร่างสูงลุกขึ้นแล้วเดินตรงมาหานาง ขณะที่เสี่ยวชิงก้าวเท้าถอยหลังอย่างหวาดหวั่น หยางเฉินไม่ได้หยุดอยู่ตรงหน้านางแต่ว่าเขาเดินเลยไปปิดประตูบานคู่แล้วลงดาล เสี่ยวชิงรีบหันไปมองอย่างขวัญเสียก่อนจะถูกเขาจับแขนแล้วดึงร่างบางเข้าสู่อ้อมกอด "ยังไม่ชินกับข้าอีกเหรอ" หยางเฉินถามเสียงแหบพร่าขณะสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ จากหน้าผากโหนกนูน เสี่ยวชิงพยายามดิ้นหนีอ้อมกอดของหยางเฉิน แต่เขากอดนางแนบแน่นจนนางแทบขยับไม่ได้ "ปล่อยข้านะเจ้าคะนายท่าน!" เสี่ยวชิงร้อง ท่าทางราวกับคนจะร้องไห้ นอกจากนางก็ไม่มีผู้ใดรู้หรอกว่า พ่อพระประจำเมืองไป๋หนาน แท้ที่จริงแล้วเขาก็แค่ปีศาจราคะ

นับตั้งแต่ที่เธอได้ถูก ฟรานเชสโก อัลแบรโต นักธุรกิจหนุ่มใหญ่วัยสามสิบเก้าปีนำตัวเข้ามาในคฤหาสน์ ก็มีเพียงเขาที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือโอบอุ้มเธอจากความว้าเหว่และโดดเดี่ยวแต่แล้วจากเทพบุตรผู้แสนดีก็เหมือนซาตานร้าย เขาทั้งกักขังและล่อลวงเด็กสาวทำให้เธอตกเป็นทาสบำเรอสวาททั้งๆที่หนุ่มใหญ่นั้นมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ความสัมพันธ์ลับๆของฟรานเชสโกกับมาลินีจึงเกิดขึ้น ----------------------- “คืนนี้ไปที่ห้องอา...อาจะรอ” ฟรานเชสโกสั่งเสียงแหบพร่าชิดริมหูเธอก่อนจะกดจูบหนักๆที่หน้าผากนูนเนียนก่อนจะย้ำอีกครั้ง “ต้องมา” “มิลค์ไม่ไปได้มั้ยคะ” มาลินีถามขึ้นมาอย่างลำบากใจ ฟรานเชสโกมองท่าทางไม่อยากมาหาเขาของเธอแล้วก็หน้าตึง “จะขัดคำสั่งอางั้นเหรอ! ก็เอาสิ มิลค์ไม่อยากมาห้องอา งั้นอาจะไปหาเราที่ห้องอีก” “ไม่นะคะ!...มิลค์...มิลค์หมายถึง มิลค์ไม่อยากทำแบบนั้นอีก” เสียงใสบอกตะกุกตะกักอย่างกล้าๆกลัวๆ ดวงตากลมโตแวววาวคล้ายมีหยาดน้ำมาเอ่อคลอ หัวใจเต้นรัวแล้วก็ลมหายใจสะดุดเมื่อเห็นสีหน้าดุดันขึ้นมาทันทีของฟรานเชสโก “ทำไม?” เสียงราบเรียบต่างจากสีหน้าที่บ่งชัดถึงอารมณ์โกรธของเขา ตาคมดุมองมาลินีนิ่งๆหากเยือกเย็นจนเธอรู้สึกหนาวเหน็บขึ้นมาโดยพลัน ฟรานเชสโกรู้สึกโมโหที่ถูกมาลินีปฏิเสธ

อัศวินแก่สั่งสอนเจ้าชายเอลฟ์จอมซนก่อนส่งตัวกลับป่า...

เขาถูกแฟนสาวสลัดรักเพราะว่าจน แต่ใครจะรู้ว่าเขาคือทายาทของตระกูลดังผู้แสนร่ำรวย วันที่ผู้หญิงอีกคนทิ้งเขาไป เขาก็ได้พบรักครั้งใหม่จากหญิงสาวอีกคน

ภรรยาสาวขี้เหงา...กับชาวต่างชาติผิวดำเมี่ยม!

ระวังให้ดี! ชายาผู้นี้จะกลับมาทวงแค้น เล่ม 2 (บทที่ 35-82) เฟิ่งมู่ชิงได้รับจดหมายจากบุคคลปริศนาโดยที่ข้อความในนั้นระบุว่า หากนางอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับแม่ผู้ล่วงลับไปแล้ว ให้ไปที่ชานเมืองตะวันตกเพียงลำพัง ไม่ว่าอีกฝ่ายจะมีเจตนาใดก็ตาม นางจะต้องไปพบคนลึกลับผู้นี้ให้ได้ จดหมายนั้นจะนำพานางไปสู่อะไร? และเมื่อจวินหรูเย่รู้ว่านางหายตัวไป เขาจะทำเช่นไร?

เธอโดนวางยา จึงหนีมาขอความช่วยเหลือจากเขา ปู่รหัสสุดหล่อที่ตามจีบเธอมานานจนอกหักไป แต่ในเวลานี้เขาคือที่พึ่งเดียวของเธอ!

หนังสือแนวแฟนตาซีที่ฮอตที่สุดในปี 2017, จางเซวียนข้ามไปอีกโลกหนึ่งโดยบังเอิญ ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองกลายเป็นครูไปเสียแล้ว ซ้ำยังเป็นครูที่ไม่เก่งและกำลังจะถูกไล่ออกอีกด้วย ทว่าจางเซวียนกลับพบความลับอันยิ่งใหญ่ของร่างใหม่ร่างนี้ นั่นก็คือ... เขามีสมองเพชร! ในสมองของครูหนุ่มคนนี้แอบซ่อน 'หอสมุด' ขนาดใหญ่ไว้ด้านใน ไม่ว่าอะไรก็ตามที่จางเซวียนเห็น ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของ ล้วนถูกเก็บสู่คลังหนังสือในรูปแบบของสมุดเล่มหนึ่ง ก็ถ้าในเมื่อมีไอเท็มสุดยอดนี้อยู่กับตัวแล้ว ใครยังจะกล้าเรียกเขาว่าครูกระจอกอีก?!