เมื่อบุญคุณครั้งนี้สิ่งที่จ่ายไม่ใช่สิ่งของ แต่เป็นการจองจำชั่วชีวิต เพื่อชีวิตของคนทั้งหมู่บ้านเขาจึงถูกส่งตัวไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าการถูกจองจำครั้งนี้ได้มอบอิสระแสนอบอุ่นและเร่าร้อนให้แก่ใครบางคนที่ถูกพันธนาการมาแสนนาน...ทั้งชีวิต

เด็กน้อยผู้ได้รับพลังเวทย์เวทย์ชั้นสูงในตัว เขาไม่รู้แม้กระทั่งวิธีใช้งาน แต่เมื่อถึงเวลาพลังเวทย์ในกายจะถูกปลดผนึกและประทุออกมา

หนังสือแนวแฟนตาซีที่ฮอตที่สุดในปี 2017, จางเซวียนข้ามไปอีกโลกหนึ่งโดยบังเอิญ ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองกลายเป็นครูไปเสียแล้ว ซ้ำยังเป็นครูที่ไม่เก่งและกำลังจะถูกไล่ออกอีกด้วย ทว่าจางเซวียนกลับพบความลับอันยิ่งใหญ่ของร่างใหม่ร่างนี้ นั่นก็คือ... เขามีสมองเพชร! ในสมองของครูหนุ่มคนนี้แอบซ่อน 'หอสมุด' ขนาดใหญ่ไว้ด้านใน ไม่ว่าอะไรก็ตามที่จางเซวียนเห็น ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของ ล้วนถูกเก็บสู่คลังหนังสือในรูปแบบของสมุดเล่มหนึ่ง ก็ถ้าในเมื่อมีไอเท็มสุดยอดนี้อยู่กับตัวแล้ว ใครยังจะกล้าเรียกเขาว่าครูกระจอกอีก?!

“สุราดอกท้อ” หญิงสาวเอ่ยอย่างยิ้มๆ พร้อมกัดน่องไก่อย่างอร่อย กระนั้นนางนั่งข้างๆเขา ไม่ว่าจะนางจะเป็นเจียงซูซูหรือเนี่ยซูซินบุรุษผู้นี้ก็ช่วยเหลือนาง นึกถึงตอนอยู่ในวังหลวง เขาช่วยนางโกหกเรื่องที่นางถีบเนี่ยไห่ถัง “รัชทายาท รู้ไหมว่าท่านหล่อที่สุดในใต้หล้า” รัชทายาทที่กินไก่เพิ่งอิ่มหันมามองนาง ดวงหน้าของนางแดงก่ำเพราะฤทธิ์สุรา นางเมาแล้วกระมัง “เจ้าเมาแล้ว” รัชทายาทแย่งถุงสุราจากมือนาง “ข้ามิได้เมา” นางกินแค่สามอึกเองจะเมาได้อย่างไร

พวกเขามีหน้าที่เป็นฮีโร่ คนหนึ่งเป็น “ “อาสาสมัคร” เพราะอยากจะช่วยเหลือชีวิต อีกคนเข้ามา “จิตอาสา” เพราะต้องการลดโทษ! นอกจากเงื้อมมือ “มัจจุราช” ที่ต้องยื้อแย่งแล้ว สิ่งที่พวกเขาคว้าไว้กลับเป็น “หัวใจ” ของหนุ่มกู้ภัยอีกฝ่าย อย่างไม่รู้ตัว.. ได้เวลาเสียงหวอบนท้องถนน แปรเปลี่ยนเป็นเสียง แถ่ แด๊ แด แดม ฯลฯ เพราะต่างฝ่ายรักกันสุดใจ ทั้งที่เป็นชายฉะกัน

(ภาคต่อ บอสร้ายจำนนรัก) ************** “มีนไม่มีวันแต่งงานกับนายอำเภอ” “แต่ผมจ่ายค่าสินสอดไปแล้ว ยังไงก็ต้องแต่ง” ชนัดดาเบิกตาโตจ้องนายอำเภอประหนึ่งว่าอีกฝ่ายเพิ่งโผล่มาจากดาวอังคาร สมองก็เริ่มคิดกลับไปกลับมา ที่เธอก็คิดไว้อยู่แล้วว่านายอำเภอคงไม่ช่วยฟรีๆ “ตกลงว่าที่ยอมจ่ายหนี้ให้ เพราะจะได้เอาเรื่องนี้มาบังคับให้มีนแต่งงานด้วยใช่ไหม นายอำเภอนี่ร้ายกาจกว่าที่คิดอีกนะ” “ถ้าผมร้ายกาจจริง” อริย์ธัชพูดแค่นั้นก็หยุด แล้วเดินเข้าหาคนตัวเล็ก ที่ตอนนี้ถอยพรืดหนีไปจนแผ่นหลังชนกับผนังห้อง หน้าตาเลิ่กลั่ก “จะทำอะไร!” “กลัวเหรอ” “เปล่า!” ปากบอกเปล่า แต่ขาสั่นพับๆ อริย์ธัชหัวเราะชอบใจให้กับคนปากไม่ตรงกับใจ ก็เห็นชัดๆ ว่าสีหน้าดูหวาดกลัวจนปิดไม่ปิด แต่ยังปากแข็งบอกไม่กลัว “กรี๊ด!” ชนัดดากรีดร้องสุดเสียงเมื่ออีกคนยื่นมือมาจับแขน “แค่จับแขนก็กรี๊ดลั่นแล้วเหรอ นี่ถ้าจับอย่างอื่น ไม่ช็อกไปเลยหรือไง” อริย์ธัชบอกเสียงกลั้วหัวเราะ

เธอสวย... เธอเซ็กซี่... เธอร้อนแรง... และเธอ...ยอมเสี่ยงเพื่อภารกิจ สายลับสาวอย่างอลิตาจึงยอมบุกขึ้นเกาะฉลาม เพื่อหาหลักฐานมามัดตัวพัศดีจอมเจ้าเล่ห์ให้อยู่หมัด โดยหารู้ไม่ว่า เธอกำลังเล่นกับไฟ เพราะศัตรูเก่าของทีมกำลังคอยให้เธอมาติดบ่วงสวาทของเขาอยู่

เธอสวย... เธอเซ็กซี่... เธอร้อนแรง... และเธอ...ยอมเสี่ยงเพื่อภารกิจ เมื่อสายลับสาวอย่างเกวลินต้องการล้วงความลับจากมาเฟียเฒ่าหื่นกาม เธอจึงต้องใช้ทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มาซึ่งความลับดำมืด ในที่สุดเธอก็เลือกใช้เรือนร่างอันเซ็กซี่ของตัวเองไปยั่วสวาทมาเฟีย แต่เกวลินกลับไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังเล่นกับไฟ และ... กลายเป็นคนที่ต้องตกอยู่ในบ่วงสวาทของมาเฟียเฒ่าหื่นกามเสียเอง

ปีกสีขาวที่สยายออก นางตั้งใจมอบสิ่งนี้ให้แก่เขา...

“หยุดประเดี๋ยวนี้แม่ขวัญ” พระองค์ชายยอดฟ้าอภัยภูเบศเอ่ยตวาดเสียงลั่นสั่งการ แม่จอมขวัญชะงักเท้าหมุนกายมาสบตาคมด้วยแววตาขุ่นเคือง “เหตุใดมิยอมสนทนากับพี่ ฤาพอได้พบหน้าผัวเก่ายามนี้แม้แต่จักสนทนากับพี่ก็มิได้เสียแล้ว” จอมขวัญเบนสายตาหลบแววตาคมที่วาวโรจน์ด้วยไฟโทสะในใจ พระองค์ชายยอดฟ้าอภัยภูเบศขบกรามแน่นย่างสุมเข้าประชิดตัวนาง มือหยาบบีบที่ต้นแขนเล็กทั้งสองข้างจับนางเข้าประชิดอกแกร่งแลเอ่ยเสียงลอดไรฟัน “พี่ถามมิได้ยินรึ” จอมขวัญมองมือหนาที่ลงแรงบีบนางจนปวดร้าวราวกระดูกจักแหลกเสียให้ได้ ทว่าแม้เจ็บปวดจนดวงตาแดงก่ำแต่นางก็ยังมิยอมเอ่ยขอความเมตตาใดๆ “เพคะ” พระองค์ชายยอดฟ้าอภัยภูเบศขมวดคิ้วเข้ม ถ้อยคำขานรับนี้หมายความว่าอย่างไรกัน “แม่ขวัญ อย่าได้คิดทดสอบความอดทนของพี่” “เกล้ากระหม่อมฉันมิกล้าเพคะ” มิกล้า หากนางมิกล้าดังปากว่ายามนี้คงมิมองเขาด้วยแววตาเยี่ยงนี้ พระองค์ชายยอดฟ้าอภัยภูเบศนั้นอยากจักสั่งคนไปฆ่าพ่อจอมเสียบัดนี้ ดูฤาหากไม่มีมันแล้วแม่ขวัญยังจักเย็นชากับเขาเยี่ยงนี้อีกหรือไม่ "เยี่ยงนั้นพี่จักฆ่ามันเสียดีฤาไม่"

นั้นคือสิ่งที่เธอคิดจะทำมาตั้งแต่ต้น แต่ตอนนี้... เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผน เธอกลับรู้สึกลังเลขึ้นมาซะงั้น เพราะอะไรนะเหรอ... เพราะการกระทำอันอ่อนโยน เป็นสุภาพบุรุษและแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความจริงใจของเขา มันหลอมรวมกันให้เธอเชื่อได้ว่านั้นคือความรักอันบริสุทธิ์จากเขา หรือว่ามันเป็นเพราะเธอใจร้ายได้ไม่เท่าเขากันแน่

ถึงจะอยากอาละวาดมากแค่ไหน แต่แก้วตาก็ต้องพยายามเก็บอาการเอาไว้ให้สุดฤทธิ์ เพื่อให้อาอิทเห็นแต่ด้านดีๆของเธอเท่านั้น ขืนแสดงภาพพจน์ทางด้านนางมารร้ายออกมาให้เห็นละก็ มีหวังเสียรางวัดให้กับคุณหมอคนสวยนั้นไปหมดนะสิ

สาวสวยคณะสถาปัตย์...ดีกรีดาวคณะ หญิงสาวที่ขี้เล่นและจริงใจ เป็นที่รักของคนรอบข้าง ...ขี้เมาตามสไตล์เด็กอาร์ต... คุณหมอศัลยแพทย์ชื่อดัง...หล่อ เนี๊ยบ ขาว คม ผู้มีความหลังกับคนรักเก่า แต่เมื่อเขาได้พบเธอ...ชีวิตที่แสนเรียบง่ายก็เปลี่ยนไป ...เสน่ห์ที่เธอมี... ทำให้เขาตกหลุมรักอย่างถอนตัวไม่ขึ้นตั้งแต่แรกเจอ

ฉู่ชวิ๋นต้องตามหาหญิงสาวผมม่วงผู้ลึกลับหรือว่าจริง ๆ แล้วเธอคือ จินหง ภรรยาของเขาในสมัยที่ยังเป็นจักรพรรดิเซียน แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง! ระหว่างตามหาตัวหญิงสาวผมม่วง เขาต้องปลอมตัวเป็นหลิวเทียนเหอและได้พบกับคุณชายหยางหวูซ่วง ท้ายที่สุดพวกเขาต้องไปผจญภัยในภูเขาน้ำแข็งด้วยกัน บทสรุปเรื่องราวจะเป็นยังไง โปรดติดตามได้ใน จักรพรรดิเซียนหวนคืนเล่ม 8 !

นานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้แต่น้ำตาของเธอยังไหลเป็นทางไม่ขาดสาย แล้วนี่เธอจะอยู่เผชิญกับพรุ่งนี้ได้ยังไงหากว่าไม่มีเขา ผู้เป็นดั่งดวงตะวันของชีวิต อยู่เคียงข้าง ไม่...เธออยู่ไม่ได้เด็ดขาด หากไม่มีเขาซักคน ชีวิตของเธอก็ไม่มีค่าอะไรอีกแล้ว

วนิศราปัดมือของเขาจนเงินหล่นกระจาย ไม่มีอะไรจะเจ็บปวดเท่านี้อีกแล้ว ความรักความจริงใจที่เธอมีให้กับผู้ชายคนหนึ่งถูกตีค่าเป็นเงินแค่หนึ่งแสนบาท จริงอยู่ที่เงินนั้นก็มากพอที่คนอย่างเธอจะหามาไม่ได้ง่ายๆ แต่ต่อให้มันมากจนเป็นพันล้านมันก็ซื้อชีวิตลูกและหัวใจรักของเธอไม่ได้

รื่องราวสตรีนางหนึ่งที่เกิดมาพร้อมปานบนใบหน้าข้างหนึ่งซึ่งใครพบเห็นต่างก็หวาดกลัว นางเกิดมาอัปลักษณ์แล้วอย่างไร? ความดีต่างหากที่ตายแล้วเอาไปด้วย หาใช่ความงดงามไม่ นางผู้อัปลักษณ์อยู่ๆ ก็มีราชโองการให้แต่งงานกับรุ่ยอ๋องบุรุษที่หล่อเหลาที่สุดในใต้หล้า บุรุษผู้นี้จำใจแต่งกับนางเพราะราชโองการหาได้รักนาง กระนั้นนางผู้อัปลักษณ์จำต้องทำความดีเพื่อให้เขาหันมามองนางบ้างเอาใจช่วยนางนะคะว่าจะเอาชนะใจรุ่ยอ๋องได้หรือไม่

ในวันที่ฝนโปรยปราย นิยายเรื่องหนึ่งที่เกิดขึ้นในร้านกาแฟอบอุ่นเริ่มต้นขึ้นพร้อมกับความทรงจำของวันวาร ‘ชาเลต’ หนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อกับสาว ‘จูน’ ที่แต่เดิมนั้นเป็นพี่น้องร่วมคณะ แต่เพราะความรู้สึกในใจไม่ชัดเจน จึงทำให้ต้องห่างเหินกันไป จนกระทั่งได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ..... “พะ...เพื่อนกัน เขาไม่จูบกันหรอกนะ” ชาเลตยิ้มให้กับท่าทีเก้อเขินของอีกฝ่าย เขายกมือขึ้นประคองใบหน้าของหญิงสาวไว้แล้วประทับริมฝีปากลงอีกครั้ง ขบเม้มริมฝีปากเบาๆ เมื่อริมฝีปากนุ่มยอมเผยอขึ้น จูนไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนต่อโลก แต่เพราะมุ่งมั่นกับการทำงานจนไม่ใส่ใจเรื่องเหล่านี้ เธอทุ่มเทกำลังกายและสมองเพื่อให้คนอื่นยอมรับเธอ ยอมรับความคิดและตัวตนของเธอ จากที่เคยมั่นใจว่าตัวเองสามารถต้านทานกับอารมณ์อ่อนไหวนี้ได้ เวลาเธอรู้แล้วว่าตัวเองพ่ายแพ้อย่างสิ้นท่า ปล่อยให้รสหวานจากปลายลิ้นปลุกเลือดในกาย เขาถอนริมฝีปากแล้วกระซิบ “คิดเกินเพื่อนมานานแล้ว”

เหมยกุ้ยตื่นขึ้นมาในร่างของสาวใช้อาภัพในตำนานในสภาพที่ความจำเสื่อม นางไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร รู้เพียงแต่ว่าไม่ใช่เจ้าของร่าง และคนรอบข้างนางล้วนอยากให้นางตาย นางต้องดิ้นรนเอาตัวรอดด้วยสติปัญญาของนางและพรสวรรค์ที่เรียกว่า ‘ทักษะการนวด’ และนี่คือเรื่องราวภาคต่อของ 'นิมิตของนางจาง'

ถึงจะข้ามภพมาเป็นหงส์ที่ฮ่องเต้มิโปรดปรานก็ไม่เป็นไร แต่ในเมื่อสามีและเหล่าสนมชายารักทั้งหลายขยันมา 'เยี่ยมเยียน' นัก ไม่ปล่อยให้นางได้หายใจอยู่ในตำหนักเย็นอย่างสงบสุข เช่นนั้น...ลองเป็นฮองเฮาชั่วช้าแห่งยุคก็น่าสนุกดี! "โหดเหี้ยม ไร้เหตุผล อิจฉาสนม ลบหลู่ฮ่องเต้!"

สำหรับเธอ...เขาคือ 'พี่ชาย' ที่หล่อนต้องชดใช้ความผิดที่ไม่ได้ก่อ สำหรับเขา...เธอคือ 'น้องสาว' ที่แย่งทุกสิ่งทุกอย่างไป เพราะพวกเธอก้าวเข้ามาในชีวิตบิดา ทำให้มารดาของเขาช้ำใจจนต้องจบชีวิตตัวเอง แผลในใจก่อเกิดเป็นเพลิงเผามอดไหม้อยู่ในอก ความคับแค้นผลักดันให้เขาดึง 'นอกสาวนอกคอก' มาระบายความเกลียด ฉุดรั้งให้เป็นน้องสาวบำเรอ ปรนเปรอบนเตียงให้สาแก่ใจ! (กรุณาโหลดตัวอย่างก่อนการตัดสินใจซื้อนะคะ)

เขา...ผู้ซึ่งทำทุกทางเพื่อแสดงออกว่ารัก ส่วนเธอ...ผู้ซึ่งมอบรักให้เขาหมดใจ แต่เป็นได้แค่ของเดิมพัน! ********************* “คำก็เมียสองคำก็เมีย เพิ่งรู้ว่าคนที่เป็นแค่ของพนันเรียกว่าเมียก็ได้ด้วย” “รดา!” “ทำไมคะ คุณทนฟังความเลวของตัวเองไม่ได้หรือไง คนต่ำช้า! คนสารเลว คน...อื้อ!” ชายหนุ่มปิดปากเสียงเจื้อยแจ้วที่ต่อว่าต่อโพยเขาอย่างดุดัน ฟันแหลมคมขบเม้มริมฝีปากเล็กเบาๆ แต่เต็มไปด้วยความหนักหน่วงอย่างต้องการจะลงโทษทัณฑ์ ลิ้นแข็งแรงชวดชิมน้ำหวานในโพรงปากเรียวนุ่มอย่างเอาแต่ใจ มือหนึ่งตรึงท่อนแขนเรียวเล็กไว้กับเบาะนุ่มนิ่ม ส่วนอีกมือปีนป่ายไปทั่วหน้าขาก่อนจะถกชุดกระโปรงขึ้นแล้วแตะต้องอย่างถือสิทธิ์ มือหยาบกร้านลูบไล้อยู่แถวหน้าขาก่อนจะเคลื่อนขึ้นมาสัมผัสหน้าท้องแบนราบ กลิ่นสาบสาวที่ติดจมูกหวนกลับไปให้คิดถึงวันนั้น...วันที่เขาทำร้ายหล่อนอย่างเลือดเย็น ********************* ขอฝากนิยายโรมานซ์เข้มข้นฉบับมินิเล่มนี้ไว้ในอ้อมกอดด้วยนะคะ หากต้องการอ่านฉบับมินิราคาเบาๆ แบบนี้อีก ฝากกดหัวใจให้กำลังใจไรท์นิดนึงน้า ขอบคุณคุณผู้อ่านทุกๆ ท่านมากๆ ค่ะ ❤

“ขออภัยเจ้าค่ะ” “มิรู้จักสำรวม เร่งลุกขึ้นแลเข้าไปนั่งด้านในเรือ” ขวัญตายิ้มหวานแม้เขาจักมิยอมสบตาแต่ใบหน้าคมที่แดงก่ำก็ทำให้รับรู้ได้ว่าเขาเขินอาย “เขินหรือเจ้าคะ” “จักลุกไปดีๆหรือต้องโยนลงเรือเสียก่อน” ขวัญตาพลันหุบยิ้มแลเร่งรุดไปยังด้านในเรือ แม้จักนั่งเรียบร้อยตามคำสั่งแล้วแต่สายตาคมที่ส่งมาก็ยังคงดุมิคลาย “มิดื้อแล้วเจ้าค่ะ คุณพี่เจ้าขาอย่าทำหน้ายักษ์สิเจ้าคะข้ากลัว” “กลัวเป็นด้วยรึ” หลวงชนธรรมกฤตานนมองท่าทางแสร้งหวาดกลัวของนางแล้วถอนหายใจยาว ดูเอาเถิดก่อนหน้าเขาโกรธนางจนผู้ใดก็เข้าหน้ามิติด วันนี้ตั้งใจจักปั้นบึ้งกับนางสักหน่อยก็มิอาจกระทำได้นาน ช่างน่าโมโหนัก “ฟ้ายังมิสางนอนเอาแรงไปก่อน” “คุณพี่ เข้ามานอนกับข้าไหมเจ้าคะ” “แม่จอมขวัญ!!หากยังพูดจามิระวังพี่จักให้แยกเรือ”

เรื่องของบารมีหนุ่มวัย24ปีกับไอด้าสาวน้อยวัย20ปี ทั้งคู่ต่างเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกทิ้งซึ่งไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆ พ่อแม่ฝรั่งรับบารมีกับไอด้ามาเลี้ยงดู ทั้งคู่สนิทสนมกันจนมีเซ็กส์และเกิดเป็นความรักในที่สุด