อุบายรักกับดักลวงใจ
อุบายรักกับดักลวงใจ
จันทน์รวี
  • รักโรแมนติก
อินทุภาลากหนุ่มหล่อที่เจออยู่หน้าบาร์โฮสต์กลับมายังโรงแรม เพราะเข้าใจว่าเขาทำงานอยู่ที่นั่น แล้วเธอกับเขาก็มีวันไนท์สแตนด์กัน แต่ไม่คิดเลยว่าเรื่องผิดพลาดที่ทำเพราะความเมาในคืนนั้น จะตามมาทำให้หัวใจของเธอหวั่นไหวได้อีกครั้ง ทิวากรเคยคิดว่าตัวเองจะไม่สามารถชอบใครได้อีกหลังจากโดนอดีตคู่หมั้นหักหลัง ทว่าสาวสวยที่เขาพบโดยบังเอิญในคืนนั้น เธอทำให้หัวใจที่เย็นชาของเขากลับมาเต้นระรัวราวกับเด็กหนุ่มเพิ่งหัดมีความรัก แต่เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาทุกอย่างก็คล้ายกับฝันตื่นหนึ่ง เธอโบยบินไปจากเขาไม่หลงเหลือร่องรอยให้ตามหา เมื่อโชคชะตานำพาให้เขาและเธอได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ในครั้งนี้เขาจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปอีกเด็ดขาด ******** ทิวากรกำลังอ้าปากจะปฏิเสธว่าตนไม่ใช่หนุ่มจากโฮสต์คลับ ทว่าหญิงสาวกลับขยับสะโพกลงไปนั่งทับน้องชายของเขา มิหนำซ้ำเธอยังโยกสะโพกไปมาเบาๆ อีกต่างหาก “อ๊า... หยุดขยับเดี๋ยวนี้ ถ้ายังไม่หยุดอย่าหาว่าฉันไม่เตือน” “หืม ทำไมถึงนอนนิ่งล่ะ” อินทุภาเอียงคอมองสุดหล่อที่เธอเก็บมาได้จากหน้าบาร์โฮสต์ด้วยความสงสัย “เหนื่อยเหรอ ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่สาวทำเอง พี่สาวเรียนทฤษฎีมาแล้ว เชื่อมือได้เลย” ทิวากรเริ่มปวดหัวตุบๆ ขึ้นมาเมื่อได้ฟังคำพูดนั้น ผู้หญิงคนนี้ไปเรียนทฤษฎีอะไรมา แล้วไปเรียนมาจากไหน เธอเริ่มจัดการเปลื้องผ้าเขาอย่างทุลักทุเล ปากก็บ่นพึมพำจนฟังไม่ได้ศัพท์ “หยุด อย่าฉีก” เขาร้องเสียงหลงยามเห็นว่าเธอกำลังจะฉีกเสื้อของเขา “ก็มันถอดไม่ออกนี่นา” หญิงสาวยู่ปากขึ้นเล็กน้อยอย่างกำลังแง่งอน ตาก็ปรือจะปิดแหล่ไม่ปิดแหล่ “ลุกขึ้นมา แก้ผ้าออกเร็วสุดหล่อ ให้พี่สาวได้เชยชมกล้ามท้องชัดๆ หน่อย ดูสิ กล้ามแน่นน่ากัดไปทั้งตัวเลย” สองแก้มของทิวากรร้อนผ่าวขึ้นมา เขาไม่เคยถูกผู้หญิงพูดจาลวนลามแบบนี้มาก่อนเลย เธอเป็นคนแรกที่ทำกับเขาเช่นนี้ ทว่าแทนที่จะโกรธ แต่ทำไมเขากลับรู้สึกเขินแปลกๆ “เธอลุกออกจากตัวฉันไปก่อนสิ” ไหนๆ ก็ยินยอมพร้อมใจกันทั้งสองฝ่ายแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องปฏิเสธอีกต่อไป แต่แทนที่อินทุภาจะทำตามที่เขาบอก เธอกลับโน้มใบหน้าลงมาจูบปากเขาเบาๆ แล้วผละออกไปหัวเราะชอบใจ “ปากนุ่มจัง มาให้พี่สาวจุ๊บอีกทีสิมา”
พิศวาสในรอยลวง
พิศวาสในรอยลวง
มาดามเกรย์
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
ชายหนุ่มสวมเพียงเสื้อคลุมผ้าขนหนูตัวสั้น ในมือมีอีกชุดที่สะบัดแล้วกางรอ “ขึ้นจากน้ำได้แล้ว ถึงเวลากินอาหารเช้า วันนี้ถ้าทำตัวดีจะให้ลงเล่นตอนเย็นได้อีกรอบ” ใจสั่นระทึก วาบหวามในอกทันทีที่เห็นเขา แต่พอถูกพูดหลอกล่อราวกับเป็นเด็กเล็กๆ รติรสก็เผลอตัวค้อนขวับๆ ลืมนึกไปเลยว่าชุดชั้นในสามชิ้นที่ใส่อยู่นั้นโดนน้ำแล้วจะรัดรึงโปร่งใสสักแค่ไหน จนกระทั่งเดินลุยขึ้นฝั่งมาถึงระดับเข่าแล้วเงยหน้าขึ้นมองเจ้านายหนุ่มถึงได้เห็นว่าสีหน้าและรอยยิ้มหยอกเย้าเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกอื่นที่แรงกล้าจนหล่อนสะท้านหวั่นไหว ยกมือขึ้นกอดอกราวกับเหน็บหนาว ทั้งที่สายตาเร่าร้อนของเขาจุดไฟในกายของหล่อนลุกโพลงขึ้นมาอีกครั้งเรียบร้อยแล้ว “นิดหน่อยชักช้า นายรอไม่ไหวแล้วนะ” เขาร้องเรียนเมื่อหล่อนหยุดเดินกลางคัน ไม่พูดเปล่าโยนเสื้อคลุมที่ถือมาให้หล่อนลงบนพื้นทราย แล้วถอดของตัวเองตามไปด้วย “ขอกินนิดหน่อยแทนข้าวละกัน” “นาย...” รติรสเบิกตากว้างเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่นุ่งลมห่มฟ้า ไม่มีอะไรอยู่ใต้ร่มผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว หล่อนควรหลับตาหรือเมินหน้าหนี แต่ร่องและเนินนูนของกล้ามเนื้อบนแผงอกและซิกซ์แพ็กตรงหน้าท้องสวยงามของเขาดึงดูดสายตาจนละไปไหนไม่ได้ โดยเฉพาะเมื่อกล้ามเนื้อท่อนสำคัญใต้ท้องน้อยพองตัวผงกผงาดท้าทาย “นิดหน่อย มาหานายสิครับ มาให้นายกินซะดีๆ” ปุณณ์เรียกเสียงแหบห้าวอีกครั้ง เมื่อหล่อนไม่ขยับก็เป็นฝ่ายเดินลุยน้ำเข้ามาหา มาถึงก็คว้ามือทั้งสองข้างที่กอดอกอยู่ไปกำไว้ในมือเดียว แล้วยืนกลืนน้ำลายจ้องมองอย่างกระหายหิวไปยังสองเต้าอวบที่บดเบียดกัน เห็นเป็นรูปเป็นรอยกระจะตาอยู่ใต้ยกทรงผ้าลูกไม้โปร่งคลุมทับด้วยบังทรงบางเบาที่พอชุ่มน้ำก็ขาวใสจนมองทะลุลงไปเห็นยอดอกสีชมพูเข้มชูชัน และจีสตริงสีดำตัวน้อยที่ปิดสองพูไม่มิด
เกมล่าหอย
เกมล่าหอย
seXus
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
กินนม บำรุงหอย กินหอย บำรุง ฟัน ถ้าอยากมัน ต้องล่าหอย ! …..เกมที่ความหล่ออาจเป็นรอง และคารมไม่เป็นต่อ หากคุณอยากล่อ ต้องออกล่า !...... ------------------------------------------------------------------- ปัง ! “เฮ้ย ! ตาย ๆ ไอ้วุฒิ ไอ้นนท์มันเข้าไปในห้องของคุณอัญมณีแล้ว ทำไงดีวะ เคาะประตูเลยดีไหม” เอกพลวิ่งมาอย่างกระหืดกระหอบ แต่ก็ไม่ทันกาลเสียแล้ว เพราะเพื่อนของเขาได้เข้าไปในห้องหญิงสาวที่อันตรายที่สุดตามข่าวลือที่เขาได้ฟังมาจากท่านหญิงกิ่งแก้ว “เฮ้ย ! อย่า ๆ ขวางทางสวรรค์ของคนอื่นมันบาปนะเว้ย ฮ่า ๆ มึงอย่างลืมสิเพื่อนเรามันเป็นท่านชายปลาไหลนะเว้ย” “แต่กันกลัวว่ามันจะถูกผู้หญิงหลอกเอา ที่ฉันบอกแกไง ท่านหญิงกิ่งแก้วเล่าให้ฉันฟังว่า อัญมณีแต่งงานมาแล้วหลายครั้ง และก็เลิกราทุกครั้ง ตามข่าวลือคือเธอต้องการปอกลอกผู้ชาย เมื่อสูบเลือดจนหมดแล้วก็เขี่ยทิ้ง” เอกพลรีบอธิบายให้เพื่อนฟังอีกครั้งอย่างร้อนใจ เป็นห่วงเพื่อนของเขากลัวจะไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของผู้หญิงสมัยนี้ เพราะรัชชานนท์เป็นท่านชายไม่ค่อยได้เข้าสู่วงสังคมเท่าใดนักเมื่อเทียบกับเขาและเอกพล วัน ๆ ท่านชายรัชชานนท์คลุกตัวอยู่แต่ในวัง นาน ๆ ครั้งจะออกมางานสังคมตามคำเชิญของคนชั้นสูง “มันเป็นผู้ชาย ที่สำคัญมันเป็นท่านชายปลาไหลไม่ต้องห่วงมันหรอก” วรวุฒิยิ้มขำ กับความเป็นห่วงเพื่อนจนเกินไปของเอกพล “ก็กันกลัวปลาไหลจะถูกหอยเขมือบนะดิวะ” เอกพลยังนิ้วหน้าคิ้วขมวดอย่างหนักใจ “ฮ่า ๆ เลิกเป็นห่วงมันได้แล้ว เชื่อฉันสิ ฉายาท่านชายปลาไหลมิได้มาได้โดยง่าย ฮ่า ๆ ป่ะ ไปสนุกกับสาว ๆ ด้านล่างดีกว่า หอย ๆ หอยสด ๆ หอยงาม ๆ ยังมีอีกเยอะ” วรวุฒิคล้องคอเพื่อน กึ่งบังคับให้ลงไปสนุกที่งานเลี้ยงด้านล่างต่อ เอกพลหันมองหน้าห้องพักของคนทั้งคู่เป็นครั้งสุดท้าย แล้วเอ่ยออกมาเบา ๆ ว่า “โชคดีนะท่านชายปลาไหล”
ลุ่มหลงรสสุรา
ลุ่มหลงรสสุรา
ลี่ลี่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
ยามที่ฝ่ามือร้อนๆ ตะปบลงบนโหนกนูนก็ทำให้ไฉ่ไฉ่สะดุ้ง ขนอ่อนทั่วร่างลุกชันขึ้นมา ร่างบางที่กำลังดิ้นรนหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง อู๋เซียวมองเห็นโอกาสมือข้างหนึ่งก็รวบข้อมือนางกดไว้เหนือหัว แผ่นหลังโน้มลง ใบหน้าประชิดกับไฉ่ไฉ่ ดวงตากวาดมองใบหน้าและใบหูที่แดงเรื่อของนางมุมปากก็ยิ่งกดลึก มือหนาข้างที่วางไว้บนเนินเนื้อก็เริ่มขยับเบาๆ ลูบไล้สัมผัสความเรียบเนียนและนุ่มนิ่มช้าๆ อย่างไม่รีบร้อน อู๋เซียวเบี่ยงใบหน้าเล็กน้อย ก้มหน้าเข้าหาซอกคอขาวผ่อง ใช้ปลายจมูกไล้สัมผัสผิวพรรณของนาง ผิวกายนางนั้นเรียบลื่นและนุ่มนิ่ม ยิ่งสัมผัสก็ยิ่งเพลิดเพลิน ปลายนิ้วหนาที่ไล้วนอยู่ที่กลีบเนื้อนั้นหยอกเย้าแต่ภายนอก มุมปากยกยิ้มขึ้นมาเมื่อเห็นขนอ่อนของนางนั้นลุกชัน ริมฝีปากอุ่นร้อนซุกไซ้ขบเม้มที่ลำคอจนเกิดรอยแดงแต่งแต้มงดงาม ฝ่ามือร้ายกาจก็ยังไล้วนที่กลีบบุปผานวลเนียนไม่ขาด นางทั้งนิ่มและเรียบลื่น ยิ่งสัมผัสก็ยิ่งหลงใหลยากผละจาก " สตรี ไม่เลวเลย " อู๋เซียวเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย จ้องมองใบหน้าของนางที่ยามนี้แดงก่ำ ดวงตาสองคู่สบประสาน คู่หนึ่งคมเข้มดุดันอยู่เสมอยามนี้กลับมองนางด้วยแววตาอ่อนลง ส่วนดวงตาอีกคู่นั้นกลมโตงดงามแฝงไว้ด้วยความตื่นตระหนกแต่ยังเจือไว้ด้วยอารมณ์ปรารถนาที่ผุดขึ้น " ได้หรือไม่ " อู๋เซียวถามเสียงแหบ ริมฝีปากขบริมใบหูบางด้วยความมันเขี้ยว ไม่มีครั้งใดที่เลยที่ตนจะต้องเอ่ยถามสตรีว่าได้หรือไม่ได้ แต่เพิ่งนึกคิดขึ้นได้ว่าตนต้องทำให้นาง... รู้สึกดี พลางมองร่างบางที่แข็งทื่อสั่นน้อยๆ ด้วยความตื่นตระหนกของนาง สตรีอื่นนั้นยินยอมมอบให้ที่ตนไม่ต้องเอ่ยปากถาม แม้จะมั่นใจในฝีมือของตนเองกว่ายอดเยี่ยมเชี่ยวชาญ แต่คนเช่นตนนั้นไม่ต้องฝืนใจหักหาญผู้ใด หากตนลงมือปลุกเร้าแล้วนางยังไม่ยินยอมก็จะถอยให้... " มะ... ไม่ได้ " ไฉ่ไฉ่แม้จะเคลิบเคลิ้มไปกับความรู้สึกขนลุกแปลกๆ ในยามที่เขาแตะสัมผัส แต่ความรู้สึกนั้นก็ยังไม่ได้หอบหิ้วเอาสมองและสติของนางให้ปลิวหาย " เหตุผล " อู๋เซียวชะงักไปเล็กน้อย คิ้วขมวดมุ่นถามนางเสียงแข็ง ไฉ่ไฉ่รู้ดีว่ายามนี้จะต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่อง หลับหูหลับตากลั้นใจเอ่ยออกมาเสียงดัง " ข้าไม่อยากนำท่านกลับตำหนักไปด้วย! ข้าไม่อยากรับผิดชอบท่าน! ข้าต้องการบุรุษหน้าขาว " ------------------------------ นิยายอิโรติกร้อนแรงและเป็นคู่เดี่ยวจ้าา