“หมอมีคุณ” หลบหนีจากความรัก เพื่อแสวงหาความสงบทางจิตใจ จึงเลือกที่จะไปปฏิบัติงานบนดอยสูง แต่ชะตากลับเล่นตลก ส่งครูสาวจอมยุ่งเข้ามาป่วนหัวใจเขา เรื่องราวชุลมุนยุ่งหัวใจจึงเกิดขึ้น จะสนุกสุดฮาแค่ไหน ไปติดตามกันค่ะ

ชั่วชีวิตเธอเกลียดที่สุดคือคำว่าแพ้ แต่เธอก็แพ้ เขาเลือกคนอื่น ไม่ใช่เธอ... “นางร้ายแบบเธอสมควรยอมแพ้เสียทีนะ กลับมาตั้งใจทำงาน แล้วห้ามลากิจไปทำแบบนั้นอีก!”

หลันเอ๋อร์.... เด็กดี เจ้าจงจำเอาไว้ เมื่อใดที่บุรุษชำแรกส่วนนี้เข้าไปในกายเจ้า เจ้าก็จะเป็นภรรยาของเขาแล้ว

พยาบาลสาวโสดที่สนใจเฉพาะเรื่องงาน บัดนี้หัวใจเธอกลับสั่นไหว เพราะเด็กหนุ่มหล่อเข้มข้างห้อง ! ...................................................................................... “เดี๋ยวสิ..... พี่ร้อนเหลือเกิน.... ถอดเสื้อให้พี่หน่อยสิ” “เอ่อ.....” เธียรถึงกับตะลึงงันจนพูดไม่ออก เหมยเห็นชายหนุ่มยังคงนิ่งอึ้ง เธอจึงเริ่มดึงทึ้งเสื้อผ้าของตนเองออก แล้วบิดเร่ากายอยู่บนที่นอน “เธียร... ทำไมพี่ร้อนแบบนี้ อย่าทิ้งพี่ไปนะ สงสัยพี่จะแพ้เหล้าแน่ ๆ ช่วยพี่ที” พยาบาลหนุ่มเห็นร่างงดงามนอนบิดส่ายไปมาอยู่บนเตียงนอน เสื้อผ้าหลุดลุ่ย “พี่ครับ.... ผมจะช่วยพี่คลายร้อนนะครับ” สิ้นคำ เขาก็ประกบปากลงบดจูบอย่างเร่าร้อน รุนแรง “อื้อออ อึก”

หนิงซวง องค์หญิงผู้ถูกลืม นางจะกลับมาทวงคืนทุกสิ่งที่เคยเป็นของตน !

‘จิตดี’ เด็กสาวบ้านนอกผู้ใสซื่อ เธอเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยในเมืองหลวงด้วยทุนเรียนดี จนทำให้เธอได้พบกับเขา ‘ต้น’ นักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ คนที่จะเปลี่ยนชีวิตของเธอไปทั้งชีวิต

-- คำโปรย -- # จงรัก จงหลง จงดอมดมในกายข้า ++ เนื้อหาบางส่วน ++ “ใกล้ถึงเพลาที่คุณอ้นจักมา ข้าคงต้องร่ายมนต์เสน่ห์อีกสักครา” เมื่อกล่าวจบ ก็นำตลับสีผึ้งที่ติดตัวตลอดเวลา ริมฝีปากหยักขยับเบา ๆ อย่างเช่นทุกครั้ง แต่ในครั้งนี้ หญิงสาวได้นำสีผึ้งทาลงไปที่ริมฝีปากอีกครั้ง และท่องคาถาให้เพศตรงข้ามหลงเสน่ห์เธอ “โอม~~~ จงรัก จงหลง จงดอมดมในกายข้า หากชายใดต้องเนื้อข้า มันผู้นั้นจักต้องเป็นผัวของข้าด้วยเช่นกัน เพี้ยง!!!” ในครั้งนี้หญิงสาวเพิ่มคาถาที่ตัวเองต้องการลงไป ไม่รู้ว่ามันจะได้ผลหรือไม่ก็ตาม

ในวันวาเลนไทน์เธอได้มอบครั้งแรกของเธอให้คนรัก ค่ำคืนของเราทั้งคู่ช่างเร่าร้อนซาบซ่าน ทว่าพอตื่นขึ้นมากลับไม่เจอเขาแล้ว ทุกช่องทางถูกปิดกั้นราวกับเขาคนนั้นไม่มีตัวตน ในใจพลันตระหนักได้ว่า… เธอถูกเขาฟันแล้วทิ้งเหรอ? ตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าเธอได้หลงเข้ามาอยู่ในเกมเสียแล้ว หนทางเดียวที่เธอจะออกไปจากที่นี่ได้คือออกตามหาคนรักของเธอ พร้อมกับถามหาเหตุผลที่ทิ้งเธอไป ทว่าระหว่างทางกลับพบเจอผู้ชายมากมาย ทั้งความรัก ความใคร่ ตัณหาและความต้องการ ทำให้เธอเผลอเข้าไปพัวพันอย่างล้ำลึกจนยากจะถอนตัว มารู้ตัวอีกทีผู้ชายเหล่านั้นก็ตามติดอยู่ในฮาเร็มของเธอเสียแล้ว ในวันที่เธอไม่ต้องการเขาแล้ว ทว่าเขากับเธอก็หวนมาเจอกันอีกครั้ง แต่เขากลับจดจำเธอไม่ได้เสียแล้ว หัวใจที่คิดว่าด้านชากลับเจ็บปวดเหนือคำบรรยาย ข้างกายเธอไม่ได้มีเพียงเขา… ข้างกายเขาก็ไม่ได้มีเพียงเธอ… จากรักเหตุใดถึงกลายเป็นเกลียดชัง เกลียดชังถึงขั้นที่ต้องทำร้ายกันเลยหรือ หรืออดีตที่ผ่านมาคือฝันไป

อีบุ๊คเรื่องนี้เนื้อหาช้ากว่าที่โพสต์เป็นรายตอนอยู่ในเว็บออนไลน์ หากท่านที่เคยจ่ายเงินซื่ออ่านล่วงหน้าหรือซื้อแพกเกจอ่านในเว็บมาแล้ว **ไม่ควรซื้อนะคะ*** แต่หากจะต้องการเก็บเป็นเล่มจริง ๆ ก็ขอบพระคุณที่สนับสนุนมาก ๆ เลยค่า ขอบคุณค่ะ ซิ่วท้อ หลันหลัน สุดยอดนักกินแห่งยุค โดนคนสนิทหักหลังวางยา ตายอย่างอนาถ แต่วิญญานกลับข้ามภพมาอยู่ในร่างสาวน้อยแสนอาภัพ ตืนขึ้นมาเหมือนฝันร้าย ถูกขายตัวมาเป็นคนใช้ บัดซบ! ห้องครัวบ้านนี้ยังว่างเปล่าอีกด้วย! ******************************* “ไม่นะ! คุณชาย...ถึงตายข้าก็ไม่ยอมพลาดของอร่อยหรอก (ภาคต้น ก่อร่างสร้างตัว) ” มือหนึ่งถือซาลาเปา มือหนึ่งถือน่องไก่ หลันหลันไม่รู้จะทำยังไง ผ้าเช็ดหน้าผืนสวยก็คาบอยู่ในปาก รู้ดีว่าควรจะทิ้งน่องไก่และซาลาเปา เอาผ้าเช็ดหน้ามาถือไว้ แล้วก้มหน้า บิดตัวไปมาด้วยความขวยเขิน ท่าทางแบบนี้สิ! ถึงจะเป็นหญิงสาวผู้อ่อนโยน น่าทนุถนอม แต่! ซาลาเปาของหอรื่นรมย์ กับน่องไก่ที่ร้านของอาเป่าเป็นของเลิศรส ใต้หล้านี้นอกจากฮ่องเต้แล้ว ก็ไม่ว่าใครก็ต้องต่อแถวพันลี้ถึงจะได้ชิม แบบนี้ ข้าจะตัดใจได้ยังไงเล่าคุณชาย... ******************************* :: คำเตือน :: นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายที่แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง เป็นนิยายจีนโบราณที่ไม่ได้อิงข้อมูลจริงทางประวัติศาสตร์จริง เป็นการหยิบยืมวัฒนธรรมทางด้านการดำรงชีวิต อาหารการกินเข้ามา ผสมจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น จึงอาจจะมีเนื้อหาบางประการ ที่ไม่ถูกต้องตรงกับ ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม รวมทั้งธรรมเนียมปฏิบัติ ที่มีอยู่ในโลกนี้จริง ๆ ******************************* “ตัวละครทั้งหมดเป็นเรื่องสมมติขึ้นในจินตนาการเท่านั้นค่ะ”

“จูบแค่นี้ก็เป็นลมไปเสียแล้วแม่ลิงป่าของฉัน” หยาดฝน ผู้ชื่นชอบการท่องเที่ยวหลงใหลในเสน่ห์แห่งวิถีชีวิตพื้นบ้านและชนเผ่าหลากหลายเชื้อชาติผ่านเนื้อหาและข้อมูลที่ค้นคว้ามาอ่านจากหนังสือและอินเทอร์เน็ต ความตั้งใจสูงสุดคือการได้ไปผจญภัยในโลกแห่งทะเลทรายสีทองที่ชื่นชอบและมักฝันถึงซ้ำ ๆ ตั้งแต่อายุย่างเข้ายี่สิบปี มาคี ผู้ซึ่งไม่เคยเชื่อเรื่องงมงายไร้สาระโดยเฉพาะเรื่องความรักทว่าตั้งแต่เขาได้พบกับแม่เฒ่าผู้หนึ่งเขาก็ฝันถึงแต่ผู้หญิงนิรนามนางหนึ่งทุกค่ำคืน ‘เทพแห่งทรายจะนำพาหญิงที่มีจิตใจดีงามที่คู่ควรจากแดนไกลเดินทางมาหาท่านเร็ว ๆ นี้’ วาคิม ตั้งใจลักพาตัวผู้หญิงของศัตรูไปเหยียบย่ำทำลายศักดิ์ศรีเพื่อเอาคืนทว่าเขากลับตกหลุมรักจิตใจอันดีงามของเธอตั้งแต่วันแรกที่เจอ จะเป็นโชคชะตาหรือฟ้าลิขิตก็มิอาจรู้ได้ที่นำพาหญิงสาวจากแดนไกลให้ดั้นด้นมาเยือนสถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์และกลิ่นอายอารยธรรมโบราณแห่งแคว้นบาเรน่า ทว่าทุกอย่างก็ไม่ได้ราบรื่นเสมอไปในขณะที่ท่องเที่ยวไปกับคณะทัวร์อยู่นั้นเกิดพายุทรายทำให้พลัดแยกจากคณะกระทั่งเจอกองคาราวานที่กำลังเดินทางเรียบเลาะขึ้นเหนือด้วยความเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นกลุ่มกองโจรทะเลทราย จึงแอบเรียก ชายหนุ่มผู้หล่อเหลาราวเทพบุตร ‘โจรหน้าหนวด’ และทุกครั้งยามได้ชิดใกล้หัวใจดวงน้อยของเธอหวั่นไหวเต้นคร่อมจังหวะทุกขณะจิต แต่เดินทางไม่ทันไรก็ถูกศัตรูหมายเลขหนึ่งของหัวหน้ากองคาราวานลักพาแย่งชิงตัวไป ‘โจรไฮโซ’ ฉายาที่เขาถูกเรียก การผจญภัยของหยาดฝนไม่สิ้นสุดเพียงเท่านั้นเมื่อศัตรูตัวจริงของผู้นำทั้งสองกลุ่มปรากฏกายขึ้นพร้อมกับการลักพาตัวเธอไปอีกครั้ง โดยมีความมั่นคงระหว่างประเทศและความปลอดภัยของประชาชนเป็นข้อต่อรอง เจ้าผู้ครองนครผู้ยิ่งใหญ่จะตามหาหญิงสาวผู้เป็นดวงใจกลับคืนสู่อ้อมกอดและแผ่นดินบาเรน่าได้หรือไม่ เจ้าหลวงแห่งนิวโอลีนจะจัดการกับความรู้สึกในหัวใจของตัวเองเช่นไรเขาจะสามารถแย่งชิงหัวใจผู้หญิงที่ไม่เหมือนใครได้หรือเปล่า หยาดฝนจะคลาดแคล้วปลอดภัยเงื้อมมือของศัตรูที่อยู่ในมุมมืดผู้นั้นหรือไม่ หากรอดชีวิตมาได้หญิงสาวจะมอบความรักให้ใครระหว่างมาคี ‘โจรหน้าหนวด’ ที่ทำให้หัวใจเต้นระบำทุกครั้งยามอยู่ชิดใกล้กับวาคิม ‘โจรไฮโซ’ ศัตรูหัวใจของมาคีที่ทำให้หญิงสาวหลอมละลายได้ไม่ยาก เธอจะฝืนชะตาลิขิตรักแห่งผืนทรายที่เทพแห่งทรายกำหนดไว้โดยไม่เลือกใครได้หรือเปล่ามาร่วมเดินทางท่องแดนทะเลทรายบาเรน่าไปพร้อมกันกับนางเอกของเราเลยค่ะ

นิยายฟีลกู๊ด 18+ ของคนเริ่มความสัมพันธ์ไม่เป็น เรื่องย่อ: เขาบ้างานรักสันโดษ เธอก็บ้าทำแต่งาน แต่เมื่อไปเจอกันที่ต่างประเทศ พวกเขาก็รู้สึกดีกันเงียบๆ เป็นเธอที่รุกแล้วทิ้งเขากลับไทยคนเดียว เขาก็รีบกลับมาหาตัวเธอให้วุ่น มาทำให้อยากแล้วจะปล่อยไปได้อย่างไร _______ ถ้าถูกใจก็อ่อยไปเลย เดี๋ยวนี้ผู้หญิงรุกก่อนทั้งนั้นแหละ “คุณวิน..อยากเข้ามาดื่มต่อกับพริมไหมคะ?” . “เอาอะไรนะ พี่ก็เอากับพริมแค่คนเดียวนะ” . “คนนอกเขารู้กันหมดยกเว้นทั้งคู่” . พริมาตกใจ เพราะอยู่ดีๆ มือไรวินที่อยู่ใต้โต๊ะก็สอดประสานกับมือเธอช้าๆ แล้วเอาคางมาเกยที่ไหล่ของเธอ ให้ความรู้สึกเสียววาบไปทั่วท้องน้อย ไรวินทั้งลูบ ทั้งเกลี่ยมือเธอไปมาอยู่ใต้โต๊ะ เธอก็ดันปล่อยให้เขาทำแบบนั้นสักพัก จนเป็นไรวินที่เริ่มหายใจติดขัดบ้างเพราะพริมาเอาคืนโดยใช้นิ้ววนเป็นวงกลมช้าๆ ที่ฝ่ามือหนา เขาเงยหน้าช้อนตาไปที่เธอ มองริมฝีปากแดงระเรื่อที่เขาหลงใหล ไรวินก็ค่อยๆ ดึงมือออกมาอย่างช้าๆ . ไรวินถอนริมฝีปากอีกครั้ง เขามองเธอด้วยความรู้สึกหลากหลาย ในที่สุดเขาก็ยกตัวเธอขึ้นแล้วพาไปนั่งบนโต๊ะ ไรวินใช้มือข้างหนึ่งยันโต๊ะ ส่วนอีกข้างค่อยๆ ไล่ไปถอดเสื้อสูทแล้วกระตุกสายเสื้อเดรสของพริมาลง . “คุณพริม..จะไม่บอกให้ผมหยุดจริงๆ หรือครับ” ไรวินเงยหน้าขึ้นมา เสียงสั่นเซ็กซี่ของเขาทำเธอถึงกับฟังไม่รู้เรื่อง “พริม..” พริมาเริ่มควบคุมสติไม่ไหว รสสัมผัสของเขาทำให้เธอไขว้เขว เธอพยายามประมวลสถานการณ์ตรงหน้าว่าสิ่งที่เธอกำลังจะทำต่อไป เธอจะเสียใจไหม นี่เธอมาไกลเกินกว่าจะหยุดหรือยังนะ . ไรวินมอง..ไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย..ถ้าเธอไม่อนุญาต ____________ นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการของนักเขียน บุคคล สถานที่ และเหตุการณ์ในเรื่องไม่ได้เกิดขึ้นจริง ผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า ๑๘ ปี ควรได้รับคำแนะนำ
 สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.๒๕๕๘
ไม่อนุญาตให้คัดลอก ปลอมแปลง ดัดแปลง สแกนหนังสือ 
หรือส่วนใดส่วนหนึ่งของเนื้อหา รวมถึงภาพประกอบนิยายทุกประเภท

ในอีก 2 วัน ซีบิลจะต้องตายและวิญญาณแตกสลาย เธอจะสามารถหาวิธีแก้ไขได้ทันเวลาโดยไม่ต้องฆ่าใครเพื่อต่อชีวิตของเธอได้หรือไม่

เธอเข้ามาในบ้านในฐานะแฟนของลูกชาย มาเป็นสะใภ้ด้วยค่าจ้างหลักหมื่น แต่เมื่อความสวยถูกตาพ่อผัวจึงถูกยื่นข้อเสนอเป็นเงินก้อนใหญ่ เมื่อผัวที่เธอรับจ้างมาเผลอเธอจึงรับข้อเสนอพ่อของเขาโดยใช้เรือนร่างแลกกับเงินที่มากกว่า . “ดูเฉยๆ ห้าหมื่น ขอจับด้วยหนึ่งแสน แต่ถ้าได้แซ่บด้วยเอาไปเลยสองแสน” มีหรือที่เธอจะไม่เอา แบบนี้เขาเรียกว่า “ร่านได้อายอด”

“ขอโทษนะคะ พอดีวันนี้รถติดมาก กานเลยมาช้า” มลสิกานต์บอกเจ้าของห้องพักสุดหรูด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ เพราะสภาพของเขาในตอนนี้มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวปกปิดร่างกาย และดูเหมือนผ้าผืนนั้นจะหลุดได้ทุกวินาที “ไม่เป็นไร แต่อาบน้ำก่อนไหม” “ก็...ดีค่ะ” “งั้นผมให้เวลาสิบนาที พอไหม” “พอค่ะ” พัสกรยิ้มเล็กน้อย แล้วยื่นมือไปคว้าร่างเล็กเข้ามาใกล้ๆ จากนั้นเขาก็โน้มหน้าลงไปหอมแก้มนุ่ม “คิดถึงจัง” เขาบอกเบาๆ แล้วมองสบตากับหญิงสาว สายตาเหมือนจะไม่ยอมปล่อยหญิงสาวไปอาบน้ำอย่างที่บอกไปก่อนหน้า

วันนี้ใจร้ายกับข้า วันหน้าระวังตัวไว้ให้ดี! ฝ่ายหนึ่งรักจนหมดใจพยายามทำตัวให้อยู่ในสายตา อีกฝ่ายกลับผลักไสทำเหมือนไม่เห็นค่าทว่าภายในใจกลับมีความรู้สึกลึกซึ้ง สงครามการเมืองทำให้อ๋องเฉินมิอาจมีรัก เพราะไม่ปรารถนาจะให้สตรีข้างกายประสบกับอันตรายที่เขากำลังเผชิญอยู่ ขณะที่องค์หญิงซูฮวาพยายามทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ได้เข้าไปอยู่ในใจของบุรุษแสนเย็นชาเยี่ยงเขา คาดหวัง เฝ้ารอ และใฝ่ฝัน จะกะเทาะกำแพงน้ำแข็งในหัวใจด้านชาได้สักวัน โดยหารู้ไม่ว่านางได้เข้าไปอยู่ในนั้นตั้งนานแล้ว

ความผิดพลาดเมื่อห้าปีก่อนทำให้มาเฟียร้ายต้องรับผิดชอบหญิงสาววัยเยาว์ ความบรรลัยก็บังเกิด เขาจะถูกจับข้อหาพรากผู้เยาว์ ทางเดียวที่เขาจะรอดคือต้องจดทะเบียนสมรสกับเธอ “เอ่อ เราหย่ากันมั้ยคะ” หญิงสาวกลั้นใจถามออกไปกลัวชายหนุ่มจะโกรธที่เธอเป็นฝ่ายขอหย่ากันในเมื่อไม่รักกันจะอยู่ด้วยกันทำไม เป็นเธอที่รักเพียงเขาแต่เขาไม่แสดงออกว่ารักบ้างเลยแล้วเขาจะเก็บเธอไว้ทำไม “เธอว่าอะไรน่ะ!” หลี่ไคหยางพูดขึ้นอย่างตกใจนี้เธอกล้าขอเขาหย่างั้นหรอ แสดงว่าเธอมีคนรักอยู่แล้วหรือมีใครในใจอยู่ “เราไม่ได้รักกันนี้คะ หรือคุณรักมิน?” ในเมื่อชายหนุ่มเงียบไม่ยอมปริปากพูดเช่นนั้นก็แสดงว่าเขาไม่เคยคิดอะไรกับเธอ เธอก็แค่ผู้หญิงธรรมดาไม่มีชื่อเสียงไม่มีฐานะเขาก็คงไม่กล้าที่จะเชิดหน้าชูตา เธอก็เหมือนผู้หญิงที่ชายหนุ่มควงไปวันๆเบื่อเมื่อไหร่เธอคงถูกทิ้งไม่ใยดีเหมือนหญิงสาวเหล่านั้นคิดได้ดังนั้นน้ำตาเจ้ากรรมก็พร้อมจะไหลตลอดเวลา “ฉัน…อย่าคาดหวังอะไรจากฉันเลยฉันรักใครไม่เป็น” นี่ปากเขาพูดอะไรออกไป เขาอยากตบปากตัวเองสักร้อยครั้งเมื่อน้ำตาของหญิงสาวทำให้เขายิ่งรู้สึกผิด “นั้นเราก็หย่ากันสิคะ” “ไม่หย่าโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย”

“พวกนี้มันคืออันใดกันหรือ” ไม่พูดเปล่า ชี้นิ้วไปด้านหน้า “อันนี้เรียกโซฟา ไว้สำหรับนั่ง นอน หรือจะทำเรื่องอย่างว่าก็ได้” เป็นแก้วที่บอก พลางยกยิ้มที่มุมปากเมื่อพูดเรื่องนั้น “ส่วนนั่นคือโซนทำอาหาร หรือห้องครัว มีโต๊ะไว้สำหรับทานอาหาร หรือทำเรื่องแบบนั้น” หล่อนยังไงกล่าวต่อ พลางยกคิ้วขึ้น “ส่วนนี้คือห้องน้ำ ไว้สำหรับอาบน้ำหรือเรื่องนั้นเหมือนกัน” แก้วชี้นิ้วไปด้านหน้า ซึ่งเป็นห้องถัดไปจากโซนห้องครัว “นะ นี่อย่างบอกนะว่าพวกมนุษย์ผสมพันธ์กันได้ทุกที่” นางไพรถามด้วยความตกใจ แต่เรียกร้อยยิ้มของแก้วและเสียงหัวเราะของฉลาม “มันก็ไม่เชิง อยู่ที่ว่าอยากจะมีอะไรตรงไหนก็เท่านั้น อย่างเช่นบนรถเหมือนเมื่อวานไง” ครั้งนี้เขาเป็นคนกล่าว พลางสาวเท้าไปหานาง และใช้ปลายนิ้ววาดลงไปที่ใบหน้าของหญิงสาวอย่างเสน่หา

“จูบพี่ไปขนาดนี้แล้ว จะให้พี่เรียกค่าเสียหายเท่าไรดีนะ” เขากล่าวอย่างยิ้ม ๆ โดยที่แขนของเขาโอบไหล่ของเธอเหมือนทุกครั้ง แต่คำพูดของเขากลับเรียกคิ้วงามขมวดเข้าหากัน “เหอะ คิดว่าหล่อหรือไง” หญิงสาวสะบัดเสียงใส่ ผิดจากเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง “ไม่หล่อแต่ก็พอตัวนะครับ” ว่าแล้ว เขาก็นำมือยกปกคอเสื้อด้วยความเก๊กพร้อมยกยิ้มที่มุมปาก “จริงจังมั่งเหอะ หนูคิดอะไรกับพี่เคยรู้ไหมเนี่ย” น้ำเสียงงอน ๆ ของหญิงสาวทำให้เขาฉีกยิ้ม หากแต่เธอค้อนสายตาให้เขาวงใหญ่ ก่อนจะวิ่งหนีหายไปยังบ้านของตน “พี่รู้ซิ ทำไมจะไม่รู้ ว่าเราคิดยังไงกับพี่” น้ำเสียงจริงจัง กล่าวเบา ๆ กับตนเอง ในสิ่งที่หญิงสาวถามเขาด้วยความขุ่นเคืองและความน้อยใจ

ชาร์ล็อตต์จะสามารถเอาตัวรอดในต่างโลก ไขปริศนาความลับและใช้ชีวิตอยู่กับชายในฝันของเธออย่างมีความสุขตลอดไปได้อย่างที่เธอฝันหรือไม่

ถูกลงทัณฑ์ให้กลายเป็นมนุษย์นั้นไม่นับว่าลำบาก แต่การอยู่กับบุรุษเย่อหยิ่งเย็นชาแต่ดูแลนางดียิ่งกว่าใคร ช่างยากทำใจยอมรับได้จริงๆ *** "ข้าไม่ใช่เพียงมนุษย์เต็มตัวแต่ข้าคือสตรีที่สมบูรณ์ บางครั้งอ่อนไหวดุจสายน้ำบางคราอ่อนหวานปานน้ำผึ้งและบางทียังร้อนรุ่มดุจไฟ ท่านเข้าใจหรือไม่ ข้ากำลังอยู่ในภาวะแปรปรวนยิ่ง" แววตาบุรุษที่เคร่งขรึมดุดัน มักฉายประกายคุกคามผู้คน ยามนี้ฉายแววฉงนอย่างคนอ่อนใจ “เจ้าเป็นอะไรกันแน่” หมายเหตุ: เล่มเดียวจบ

พี่สะใภ้ขี้เหงา แอบดูน้องผัวนัวกับสาวๆ ที่หิ้วเข้าบ้านทุกวัน ... จนทนไม่ไหว เมื่อผัวไม่ใส่ใจเรื่องบนเตียงให้อิ่ม จึงหันไปแซ่บกับน้องชายของผัวแทน

เมื่อนักฆ่าสาวที่ความจำเสื่อมถูกขายไปเป็นสาวใช้ห้องข้างให้กับคุณชายสามที่มีอายุครบเข้าสู่พิธีสวมกวาน... “เจ้าเริ่มก่อน” “เจ้าค่ะคุณชาย”

“คุณยิ้มแบบนี้หมายความว่าไง” “อดอยากผู้ชายมากหรือไงถึงต้องไปสนิทสนิมกับสามีคนอื่น” “คุณดิน!!” “ไม่เอาน่า อย่าทำหน้าโกรธกันขนาดนั้น” “ออกไป!” เกวลินตวาดไล่ด้วยใบหน้าแดงจัด เธอยอมรับว่าโกรธผู้ชายคนนี้สุดๆ “ผมไม่ไปทั้งนั้น จนกว่าจะได้รื้อฟื้นความหลังกับคุณ ไม่รู้ว่าคุณลืมลีลารักของผมไปหมดหรือยัง เราห่างกันไปนานแค่ไหนนะ หนึ่งปีกับอีกสามหรือสี่เดือนนะที่รัก” “หยุดความคิดบ้าๆ ของคุณเดี๋ยวนี้ เพราะฉันไม่ใช่ที่รักของคุณนับตั้งแต่วันที่ฉันบอกเลิกคุณไปแล้ว” “แต่สำหรับผม คุณยังเป็นที่รักของผมเสมอ แล้วก็ต้องเป็นตลอดไป” อิทธิพันธ์พูดจบก็คว้าร่างเล็กเอาไว้ “กะ...อื้อ!”

การพบกันระหว่างเขาและเธออาจจะเปรียบกับวลีที่ว่า 'คนที่ใช่ ในเวลาที่ผิด' ทว่าความสัมพันธ์ที่ค่อยๆ ซึมลึกมันก็นำพามาสู่การบาดหมางระหว่างสายเลือด..... "ทำไมละ นอกใจมันทำง่ายกว่าการบอกเลิกงั้นเหรอ?" จบแบบแฮปปี้มีความสุขค่ะ คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีฉาก 4P อีโรติคหนักมาก