ในโลกของมนุษย์.... นางมีชีวิตที่น่าอนาถ เกิดมาก็เป็นลูกเมียน้อยที่เมียหลวงไม่ปลื้ม ญาติลืม พ่อทิ้ง ทั้งขี้โรค หัวอ่อนและจนกรอบ ไม่เคยมีตัวตนอยู่ในสายตาใคร เป็นเพียงฝุ่นผงที่จะเช็ดทิ้งเมื่อไหร่ก็ยังได้ ในโลกของสัตว์... นางคือครูฝึกอสูรระดับเทวะ มีสหายมากมายตั้งแต่แผ่นฟ้าจรดผืนดิน แม้แต่สัตว์อสูรในตำนานไปจนถึงยุงลายตัวเล็ก ๆ ก็ยังนับนางเป็นเพื่อน ไม่เพียงเท่านั้น ฝีมือด้านการแพทย์และหมัดมวยของนางก็ยังไร้คู่ต่อสู้ นางไม่ใช่คนที่ใครจะมองข้ามได้ง่าย ๆ เรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับนาง ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเขาอีกแล้ว ก็แน่ล่ะ...เขาเป็นทั้งพี่เลี้ยง คู่ค้า สหายรัก เพื่อนเม้ามอย และครูฝึกขาโหดเจ้าของโปรแกรมเทพธิดาที่นางกำลังใช้งานอยู่ ชื่อของเขาคือเสี่ยวเฉิน!

ในโลกของมนุษย์.... นางมีชีวิตที่น่าอนาถ เกิดมาก็เป็นลูกเมียน้อยที่เมียหลวงไม่ปลื้ม ญาติลืม พ่อทิ้ง ทั้งขี้โรค หัวอ่อนและจนกรอบ ไม่เคยมีตัวตนอยู่ในสายตาใคร เป็นเพียงฝุ่นผงที่จะเช็ดทิ้งเมื่อไหร่ก็ยังได้ ในโลกของสัตว์... นางคือครูฝึกอสูรระดับเทวะ มีสหายมากมายตั้งแต่แผ่นฟ้าจรดผืนดิน แม้แต่สัตว์อสูรในตำนานไปจนถึงยุงลายตัวเล็ก ๆ ก็ยังนับนางเป็นเพื่อน ไม่เพียงเท่านั้น ฝีมือด้านการแพทย์และหมัดมวยของนางก็ยังไร้คู่ต่อสู้ นางไม่ใช่คนที่ใครจะมองข้ามได้ง่าย ๆ เรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับนาง ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเขาอีกแล้ว ก็แน่ล่ะ...เขาเป็นทั้งพี่เลี้ยง คู่ค้า สหายรัก เพื่อนเม้ามอย และครูฝึกขาโหดเจ้าของโปรแกรมเทพธิดาที่นางกำลังใช้งานอยู่ ชื่อของเขาคือเสี่ยวเฉิน!

ในโลกของมนุษย์.... นางมีชีวิตที่น่าอนาถ เกิดมาก็เป็นลูกเมียน้อยที่เมียหลวงไม่ปลื้ม ญาติลืม พ่อทิ้ง ทั้งขี้โรค หัวอ่อนและจนกรอบ ไม่เคยมีตัวตนอยู่ในสายตาใคร เป็นเพียงฝุ่นผงที่จะเช็ดทิ้งเมื่อไหร่ก็ยังได้ ในโลกของสัตว์... นางคือครูฝึกอสูรระดับเทวะ มีสหายมากมายตั้งแต่แผ่นฟ้าจรดผืนดิน แม้แต่สัตว์อสูรในตำนานไปจนถึงยุงลายตัวเล็ก ๆ ก็ยังนับนางเป็นเพื่อน ไม่เพียงเท่านั้น ฝีมือด้านการแพทย์และหมัดมวยของนางก็ยังไร้คู่ต่อสู้ นางไม่ใช่คนที่ใครจะมองข้ามได้ง่าย ๆ เรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับนาง ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเขาอีกแล้ว ก็แน่ล่ะ...เขาเป็นทั้งพี่เลี้ยง คู่ค้า สหายรัก เพื่อนเม้ามอย และครูฝึกขาโหดเจ้าของโปรแกรมเทพธิดาที่นางกำลังใช้งานอยู่ ชื่อของเขาคือเสี่ยวเฉิน!

ด้วยศรัทธาที่ล้นเหลือ เขาและสหายต่างปฏิญาณตนเป็นพระโพธิสัตว์ ร่วมเป็นสหายธรรมสร้างสมบารมี ช่วยเหลือเกื้อกูลและตักเตือนกัน แต่แล้ว เมื่อบททดสอบเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ สหายธรรมกลับกลายเป็นพญามาร คำที่เคยปฏิญาณต่อกันไว้กลายเป็นสิ่งที่ติดค้าง เมื่อทางข้างหน้าตีบตัน เขาควรจะทำอย่างไร ถอนคืนคำปฏิญาณหรือจะก้าวต่อไป! นวนิยายแนะนำเมื่อต้องเผชิญหน้ากับสังคมที่มีแต่ความรุนแรง การปะทะทางอุดมคติระหว่างมารกับพระโพธิสัตว์ในยุคที่ความขัดแย้งทางศาสนาปะทุกลายเป็นสงคราม สันติภาพไม่ได้เกิดขึ้นเพราะฝ่ายใดชนะ ฝ่ายใดแพ้ แต่เกิดขึ้นเมื่อความยุติธรรมและเมตตาธรรมผลิบานในแผ่นดินโดยไม่คำนึงถึงความแตกต่างใดๆ มิใช่หรือ

มายาภพใช่ว่าจะอยู่ไกลแสนไกล เชื่อหรือไม่ว่าอยู่ภายในใจของคุณเอง นวนิยายที่ได้แรงบันดาลใจจากปริศนาธรรมที่ซ่อนอยู่ในเรื่องไซอิ๋ว นำมาเขียนในรูปนวนิยายสมัยใหม่ ตัวละครแต่ละตัวเสมือนเป็นตัวแทนของสภาวะธรรมแต่ละอย่างที่ต้องต่อสู้กันภายในจิตใจของมนุษย์ เพื่อที่จะบอกทุกคนว่า "คุณค่าแห่งตน เริ่มที่ตน ไม่มีใครจะเปลี่ยนแปลงเราได้ นอกจากตัวเราเอง"

จจุบันสังคมให้ความสำคัญกับความรู้ทางวิทยาศาสตร์มาก หลายครั้งที่เมื่อสิ่งใดถูกตีตรากำกับว่าเป็นหลักฐานหรือเป็นเหตุผลทางวิทยาศาสตร์ก็มีหลายคนที่รีบเชื่อโดยไม่ไตร่ตรอง จนลืมไปว่าความรู้ทางวิทยาศาสตร์ไม่ใช่ความรู้ศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงความบริสุทธิ์ในตัวเอง แต่เป็นเพียงความรู้ธรรมดาที่ขึ้นกับคุณธรรมในใจของผู้นำมาใช้ นำมาอธิบาย ว่าเลือกที่จะอธิบายโดยใช้หลักความเป็นเหตุเป็นผลที่เชื่อถือได้ ตรวจสอบได้ หรือเลือกที่จะนำมาใช้หรืออธิบายด้วยอคติหรือเพื่อผลประโยชน์ส่วนตนกันแน่ และนี่คือที่มาของเรื่องสั้นแนววิทยาศาสตร์ ๗ เรื่องที่จะบอกว่า “วิทยาศาสตร์เป็นเรื่องของความจริง แต่นักวิทยาศาสตร์ไม่ได้พูดความจริงเสมอไป”

กระต่ายสองตัวที่ได้มาในคืนวันเกิดของเธอ นาร่าโดนลักหลับจนเสียวกระสันแฉะเต็มหว่างขาไปหมด เธอจะทำอย่างไร เมื่อรู้ว่าเป็นฝีมือของกระต่ายสองตัวที่กลายร่างเป็นคนมาลักหลับเธอ!!!

(ตอนที่ 261- 300) ณ ประเทศตะวันออกที่ห่างไกลมีร้านอาหารเล็ก ๆ แปลก ๆ แห่งหนึ่งที่อาจหาญกล้า 'ปฏิเสธการจัดอันดับสามดาว‘ โดย Michelin Guide อยู่หลายครั้ง อาหารที่นี่ราคาแพงมาก ข้าวผัดธรรมดาจานหนึ่งกับซุปหนึ่งชาม ราคาก็ปาเข้าไป 288 หยวนแล้ว (ประมาณ 1500 บาท) เคี่ยวขนาดนี้ก็ยังมีคนต่อคิวยาวเหยียดเพื่อจะรอกิน อ้อ... ที่นี่เขาไม่รับจองคิวด้วยนะ! แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนจำนวนมากนั่งเครื่องบินส่วนตัวมาเพื่อจองคิวอีก! ทำไมต้องนั่งเครื่องบินน่ะเหรอ ก็เขาไม่มีที่จอดรถให้น่ะสิ ที่นี่บริการแย่ ลูกค้ากินแล้วต้องล้างจานเช็ดโต๊ะเอง ไม่รู้เจ้าของร้านคิดอะไรอยู่... สงสัยคงเป็นคนบ้าคนหนึ่ง

(ตอนที่ 220- 260) ณ ประเทศตะวันออกที่ห่างไกลมีร้านอาหารเล็ก ๆ แปลก ๆ แห่งหนึ่งที่อาจหาญกล้า 'ปฏิเสธการจัดอันดับสามดาว‘ โดย Michelin Guide อยู่หลายครั้ง อาหารที่นี่ราคาแพงมาก ข้าวผัดธรรมดาจานหนึ่งกับซุปหนึ่งชาม ราคาก็ปาเข้าไป 288 หยวนแล้ว (ประมาณ 1500 บาท) เคี่ยวขนาดนี้ก็ยังมีคนต่อคิวยาวเหยียดเพื่อจะรอกิน อ้อ... ที่นี่เขาไม่รับจองคิวด้วยนะ! แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนจำนวนมากนั่งเครื่องบินส่วนตัวมาเพื่อจองคิวอีก! ทำไมต้องนั่งเครื่องบินน่ะเหรอ ก็เขาไม่มีที่จอดรถให้น่ะสิ ที่นี่บริการแย่ ลูกค้ากินแล้วต้องล้างจานเช็ดโต๊ะเอง ไม่รู้เจ้าของร้านคิดอะไรอยู่... สงสัยคงเป็นคนบ้าคนหนึ่ง

(ตอนที่ 180- 219) ณ ประเทศตะวันออกที่ห่างไกลมีร้านอาหารเล็ก ๆ แปลก ๆ แห่งหนึ่งที่อาจหาญกล้า 'ปฏิเสธการจัดอันดับสามดาว‘ โดย Michelin Guide อยู่หลายครั้ง อาหารที่นี่ราคาแพงมาก ข้าวผัดธรรมดาจานหนึ่งกับซุปหนึ่งชาม ราคาก็ปาเข้าไป 288 หยวนแล้ว (ประมาณ 1500 บาท) เคี่ยวขนาดนี้ก็ยังมีคนต่อคิวยาวเหยียดเพื่อจะรอกิน อ้อ... ที่นี่เขาไม่รับจองคิวด้วยนะ! แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนจำนวนมากนั่งเครื่องบินส่วนตัวมาเพื่อจองคิวอีก! ทำไมต้องนั่งเครื่องบินน่ะเหรอ ก็เขาไม่มีที่จอดรถให้น่ะสิ ที่นี่บริการแย่ ลูกค้ากินแล้วต้องล้างจานเช็ดโต๊ะเอง ไม่รู้เจ้าของร้านคิดอะไรอยู่... สงสัยคงเป็นคนบ้าคนหนึ่ง

(ตอนที่ 143- 179) ณ ประเทศตะวันออกที่ห่างไกลมีร้านอาหารเล็ก ๆ แปลก ๆ แห่งหนึ่งที่อาจหาญกล้า 'ปฏิเสธการจัดอันดับสามดาว‘ โดย Michelin Guide อยู่หลายครั้ง อาหารที่นี่ราคาแพงมาก ข้าวผัดธรรมดาจานหนึ่งกับซุปหนึ่งชาม ราคาก็ปาเข้าไป 288 หยวนแล้ว (ประมาณ 1500 บาท) เคี่ยวขนาดนี้ก็ยังมีคนต่อคิวยาวเหยียดเพื่อจะรอกิน อ้อ... ที่นี่เขาไม่รับจองคิวด้วยนะ! แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนจำนวนมากนั่งเครื่องบินส่วนตัวมาเพื่อจองคิวอีก! ทำไมต้องนั่งเครื่องบินน่ะเหรอ ก็เขาไม่มีที่จอดรถให้น่ะสิ ที่นี่บริการแย่ ลูกค้ากินแล้วต้องล้างจานเช็ดโต๊ะเอง ไม่รู้เจ้าของร้านคิดอะไรอยู่... สงสัยคงเป็นคนบ้าคนหนึ่ง

(ตอนที่ 107- 142) ณ ประเทศตะวันออกที่ห่างไกลมีร้านอาหารเล็ก ๆ แปลก ๆ แห่งหนึ่งที่อาจหาญกล้า 'ปฏิเสธการจัดอันดับสามดาว‘ โดย Michelin Guide อยู่หลายครั้ง อาหารที่นี่ราคาแพงมาก ข้าวผัดธรรมดาจานหนึ่งกับซุปหนึ่งชาม ราคาก็ปาเข้าไป 288 หยวนแล้ว (ประมาณ 1500 บาท) เคี่ยวขนาดนี้ก็ยังมีคนต่อคิวยาวเหยียดเพื่อจะรอกิน อ้อ... ที่นี่เขาไม่รับจองคิวด้วยนะ! แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนจำนวนมากนั่งเครื่องบินส่วนตัวมาเพื่อจองคิวอีก! ทำไมต้องนั่งเครื่องบินน่ะเหรอ ก็เขาไม่มีที่จอดรถให้น่ะสิ ที่นี่บริการแย่ ลูกค้ากินแล้วต้องล้างจานเช็ดโต๊ะเอง ไม่รู้เจ้าของร้านคิดอะไรอยู่... สงสัยคงเป็นคนบ้าคนหนึ่ง

(ตอนที่ 71 - 106) ณ ประเทศตะวันออกที่ห่างไกลมีร้านอาหารเล็ก ๆ แปลก ๆ แห่งหนึ่งที่อาจหาญกล้า 'ปฏิเสธการจัดอันดับสามดาว‘ โดย Michelin Guide อยู่หลายครั้ง อาหารที่นี่ราคาแพงมาก ข้าวผัดธรรมดาจานหนึ่งกับซุปหนึ่งชาม ราคาก็ปาเข้าไป 288 หยวนแล้ว (ประมาณ 1500 บาท) เคี่ยวขนาดนี้ก็ยังมีคนต่อคิวยาวเหยียดเพื่อจะรอกิน อ้อ... ที่นี่เขาไม่รับจองคิวด้วยนะ! แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนจำนวนมากนั่งเครื่องบินส่วนตัวมาเพื่อจองคิวอีก! ทำไมต้องนั่งเครื่องบินน่ะเหรอ ก็เขาไม่มีที่จอดรถให้น่ะสิ ที่นี่บริการแย่ ลูกค้ากินแล้วต้องล้างจานเช็ดโต๊ะเอง ไม่รู้เจ้าของร้านคิดอะไรอยู่... สงสัยคงเป็นคนบ้าคนหนึ่ง

(ตอนที่ 36 - 70) ณ ประเทศตะวันออกที่ห่างไกลมีร้านอาหารเล็ก ๆ แปลก ๆ แห่งหนึ่งที่อาจหาญกล้า 'ปฏิเสธการจัดอันดับสามดาว‘ โดย Michelin Guide อยู่หลายครั้ง อาหารที่นี่ราคาแพงมาก ข้าวผัดธรรมดาจานหนึ่งกับซุปหนึ่งชาม ราคาก็ปาเข้าไป 288 หยวนแล้ว (ประมาณ 1500 บาท) เคี่ยวขนาดนี้ก็ยังมีคนต่อคิวยาวเหยียดเพื่อจะรอกิน อ้อ... ที่นี่เขาไม่รับจองคิวด้วยนะ! แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนจำนวนมากนั่งเครื่องบินส่วนตัวมาเพื่อจองคิวอีก! ทำไมต้องนั่งเครื่องบินน่ะเหรอ ก็เขาไม่มีที่จอดรถให้น่ะสิ ที่นี่บริการแย่ ลูกค้ากินแล้วต้องล้างจานเช็ดโต๊ะเอง ไม่รู้เจ้าของร้านคิดอะไรอยู่... สงสัยคงเป็นคนบ้าคนหนึ่ง

(ตอนที่ 1 - 35) ณ ประเทศตะวันออกที่ห่างไกลมีร้านอาหารเล็ก ๆ แปลก ๆ แห่งหนึ่งที่อาจหาญกล้า 'ปฏิเสธการจัดอันดับสามดาว‘ โดย Michelin Guide อยู่หลายครั้ง อาหารที่นี่ราคาแพงมาก ข้าวผัดธรรมดาจานหนึ่งกับซุปหนึ่งชาม ราคาก็ปาเข้าไป 288 หยวนแล้ว (ประมาณ 1500 บาท) เคี่ยวขนาดนี้ก็ยังมีคนต่อคิวยาวเหยียดเพื่อจะรอกิน อ้อ... ที่นี่เขาไม่รับจองคิวด้วยนะ! แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนจำนวนมากนั่งเครื่องบินส่วนตัวมาเพื่อจองคิวอีก! ทำไมต้องนั่งเครื่องบินน่ะเหรอ ก็เขาไม่มีที่จอดรถให้น่ะสิ ที่นี่บริการแย่ ลูกค้ากินแล้วต้องล้างจานเช็ดโต๊ะเอง ไม่รู้เจ้าของร้านคิดอะไรอยู่... สงสัยคงเป็นคนบ้าคนหนึ่ง

ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยก้าวออกจากก้นครัวเลยสักครั้ง แต่โลกใบใหม่ของนิมฟ์ที่เพิ่งรู้ตัวว่าเป็นถึงเจ้าหญิงแค่เพียงวันเดียว กลับต้องตกเป็นของกำนัลให้เจ้าชายผู้โหดร้ายที่สุดอย่างมีเทีย ช่างน่ากลัวจริงๆ T^T

หญิงงามที่ผู้ชายทุกคนต่างยอมสยบเช่นนางจะต้องแต่งงานกับผู้ชายที่แสนจืดชืดเช่นนี้นะหรือ เตรียมตัวรอวันหย่าเลยแล้วกัน

ตื่นขึ้นมาก็มีสามีโดยไม่ตั้งใจ เเถมยังเป็นสามีอัปลักษณ์เเละป่าเถื่อนอีกด้วย

'พัตเตอร์' ... เขาเก็บแมวมาเลี้ยง แต่คิดไม่ถึงว่าหลังจากนั้นแมวที่ถูกเก็บได้จะเปลี่ยนสถานะกลายเป็นเมียเขาเสียอย่างนั้น เอ้า! แบบนี้ก็ได้หรอ :PATTER:: "ถ้าจะนอนด้วยกันวันหลังต้องใส่เสื้อผ้า" 'คิตตี้' ... เธอตื่นขึ้นมาและรู้แค่ว่าเขาช่วยชีวิตเธอไว้ แถมยังชอบเอาอาหารเม็ดให้กิน แต่... ใครจะไปกินของแบบนั้นกัน! ::KITTY:: "คิตตี้สงสัย... เมียคืออะไรหรอ"

โลกแบบของเรามีอยู่มากมายในจักรวาล ซึ่งเราเดินทางข้ามผ่านไปมาตลอดเวลา โดยไม่รู้ตัว

คนเรานั้น"ความดี" เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด คนที่ร่ำรวย ทำงานเก่ง มีชื่อเสียง แต่ถ้าสิ่งที่เขามีนั้น ไม่ได้ทำประโยชน์หรือความดีใดๆ ให้ผู้อื่น โดยเฉพาะผู้ที่นำข้อดีของตนมาคอยข่มและดูถูกผู้อื่น เป็นผู้ที่"ไร้ค่าและน่ารังเกียจ"ของโลกใบนี้

เหยียนตูเป็นเมืองลึกลับที่ตั้งมั่นมากว่าสามพันปี ไม่เคยมีมนุษย์สักคนก้าวเท้าเข้าไปเหยียบ ร่ำลือกันว่าประมุขของที่นี่เป็นมารเฒ่าเจ้าเล่ห์ที่โหดเหี้ยมอำมหิต กินเด็กทารกเป็นอาหาร เขาสวมเสื้อคลุมตัวยาวปกปิดร่างกายและใบหน้าจนไม่มีใครสามารถคาดเดาอายุ อาจเป็นเพราะเขาอัปลักษณ์ อาจเป็นเพราะแก่ชรา อาจเป็นเพราะพิกลพิการน่าเกลียด ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ทั้งมนุษย์และปีศาจล้วนหวาดกลัวดินแดนใต้เงาหมอกที่ดุจดังขุมนรกแห่งนี้！ เหยี่ยนหวู่ฟาง... เป็นหมอวิเศษจากดินแดนอู่จินซ่าถู นางจำต้องเดินทางไปเหยียนตูเพื่อสืบหาเบาะแสของโรคประหลาดที่รักษาไม่หายโรคหนึ่ง คนไข้ของนางทุกคนอาการสาหัส และไม่ว่าจะรักษาอย่างไร พวกเขาล้วนตายภายในสามเดือนโดยไม่มีข้อแม้! ทุกคนมีความคล้ายคลึงกันสองประการคือเป็นบุรุษรูปงาม และเป็นชาวเมืองเหยียนตู ที่น่าสงสัยคือ... พวกเขาตายเอง หรือว่าต้อง ‘คำสาปขี้อิจฉา’ ของมารเฒ่าอัปลักษณ์ตนนั้นกันแน่?！

เหรินจิ่ว... หัวหน้าโจรภูเขาที่คิดมาตลอด ว่าชาตินี้คงจะหาผู้ชายดีๆมาแต่งด้วยไม่ได้แล้ว จู่ๆ ก็เก็บตกบุรุษหน้าตาดีได้คนหนึ่ง ทั้งๆที่คุยกันไม่ค่อยเข้าใจ แต่เขาก็เป็นตัวเลือกเดียวที่จะช่วยให้นางตะกายลงมาจากคาน เป็นสามีที่ฟ้าประทานมาให้ตรงหน้า เหมือนขว้างลงมาจากสวรรค์เลยเชียว ใครไม่เอาก็โง่แล้ว! แต่น่าเสียดาย เขากลับไม่สนใจนางสักเท่าไหร่ สนแต่จะตามหายานบินของเขาให้เจอ！ (บทที่ 1-บทที่ 34)

เหยียนตูเป็นเมืองลึกลับที่ตั้งมั่นมากว่าสามพันปี ไม่เคยมีมนุษย์สักคนก้าวเท้าเข้าไปเหยียบ ร่ำลือกันว่าประมุขของที่นี่เป็นมารเฒ่าเจ้าเล่ห์ที่โหดเหี้ยมอำมหิต กินเด็กทารกเป็นอาหาร เขาสวมเสื้อคลุมตัวยาวปกปิดร่างกายและใบหน้าจนไม่มีใครสามารถคาดเดาอายุ อาจเป็นเพราะเขาอัปลักษณ์ อาจเป็นเพราะแก่ชรา อาจเป็นเพราะพิกลพิการน่าเกลียด ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ทั้งมนุษย์และปีศาจล้วนหวาดกลัวดินแดนใต้เงาหมอกที่ดุจดังขุมนรกแห่งนี้！ เหยี่ยนหวู่ฟาง... เป็นหมอวิเศษจากดินแดนอู่จินซ่าถู นางจำต้องเดินทางไปเหยียนตูเพื่อสืบหาเบาะแสของโรคประหลาดที่รักษาไม่หายโรคหนึ่ง คนไข้ของนางทุกคนอาการสาหัส และไม่ว่าจะรักษาอย่างไร พวกเขาล้วนตายภายในสามเดือนโดยไม่มีข้อแม้! ทุกคนมีความคล้ายคลึงกันสองประการคือเป็นบุรุษรูปงาม และเป็นชาวเมืองเหยียนตู ที่น่าสงสัยคือ... พวกเขาตายเอง หรือว่าต้อง ‘คำสาปขี้อิจฉา’ ของมารเฒ่าอัปลักษณ์ตนนั้นกันแน่?！