เขารักเธอสุดหัวใจ ส่งเธอให้เล่าเรียนจนจบเพื่อกลับมาเป็นเจ้าสาวของเขา

เธอแอบรักเขา เขาแอบรักเธอมานานแสนนาน

พี่เขตต์ขา ได้ยินเสียงเรียกหวานๆ แบบนี้ขาระทวยทุกทีสิน่า

สิ่งไหนที่เขาอยากได้เขาต้องได้

“อะไรกัน เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา เดี๋ยวโดนทำโทษรู้ไหม” เขาคาดโทษเธอเอาไว้ ขณะขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ แล้วกระซิบเสียงนุ่มอย่างที่เธอไม่เคยได้ยินจากเขามาก่อน จันทร์เจ้ากะพริบตาปริบๆ เพราะว่าเธอไม่เคยได้ยินประโยคอ่อนโยนแบบนี้มาก่อน หิรัญรวบท้ายทอยของเธอเอาไว้ก่อนจะบดจูบอย่างดูดดื่ม หญิงสาวใช้กำปั้นทุบไหล่ของเขาระรัวก่อนจะหยุดลงเพราะทนรสจูบอันแสนเร่าร้อนของเขาไม่ไหว เธอถึงกับหอบหายใจสะท้านกับรสจูบอันแสนดุเดือดของเขา ลมหายใจของทั้งสองหอบกระเส่ายามได้ถอดถอนริมฝีปากออกจากกัน “ทั้งปล้ำทั้งจูบ รับผิดชอบอาบ้างเถอะ” ประโยคของเขาทำให้เธอตาโต

“อารินทร์บอกว่าอยากเอาแก้วท่านั้นใช่ไหมคะ” เธอกระซิบที่ริมหูของเขา ขยับนิ้วไล้กระดุมเสื้อของเขาไปมาเบาๆ ทุกวันเขากับเธอจะคุยกันในทุกๆ เรื่อง รวมถึงเรื่องเซ็กซ์ดุเดือดด้วย นานๆ เจอกันสักครั้งจึงค่อนข้างจัดหนัก “แก้วยั่วอา รู้ว่าอาชอบท่านี้มาก” “ขอกระแทกกันหน้ากระจกนะคะ อยากมองตัวเองโดนอารินทร์เอาหน้ากระจกน่ะค่ะ” เธอลุกจากตักของเขาไปยืนอยู่หน้ากระจกเงาบานใหญ่ ตอนนี้เธออยู่ในชุดซีทรูสีดำบางเบา ใส่ถุงน่องตาข่ายซึ่งแหวกเป้ารอคอยให้เขาสอดเสียบแก่นกายชายเข้ามาได้อย่างสะดวก ร่างสูงของนรินทร์ที่สูงถึงร้อยเก้าสิบเซนติเมตรเดินรูดรัดแก่นกายที่แข็งขันเข้าไปหาเด็กสาว เขาจับเอวบางเอาไว้ ก่อนจะกดเสียบท่อนกายเข้าในร่องสาวจนมิดเม้น

ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เขาก็ยังคงรักมั่นต่อเธอเสมอ โมกข์ ชายหนุ่มซึ่งมีรักเดียวให้แก่สาวน้อยที่บิดามารดาอุปการะเอาไว้ นิ่ม สาวน้อยที่เฝ้ารอคอยการกลับมาของเขา +++ “นอกรถมีอะไรน่าดูชมมากว่าหรือคะน้องนิ่ม” โมกข์เอ่ยถามเบาๆ นิ่มหันมามอง ยิ่งขัดเขินหนักกว่าเดิม “มองหน้าพี่บ้างเถิดแม่นิ่มน้อย รู้บ้างไหมว่าพี่น้อยใจแล้วนะคะ เห็นอย่างอื่นน่ามองมากกว่าพี่อีก” เขาอยากให้เธอหันมาสนใจเขาบ้าง “นิ่มแค่มองวิวทิวทัศน์เองนะคะ ไม่ได้เห็นอย่างอื่นสำคัญกว่าพี่โมกข์เสียหน่อยค่ะ” เธอตอบเขาเสียงนุ่มแต่ไม่กล้ามองสบตา ท่าทีเหนียมอายนั้นทำให้โมกข์มองแล้วยกยิ้มตรงมุมปาก “แต่พี่ไม่อยากมองนอกรถเลยนะคะ” เขาขยับใบหน้าเข้าไปใกล้สาวน้อย “ทำไมหรือคะ” “ในรถน่ามองกว่านอกรถน่ะสิคะ โดยเฉพาะแม่นิ่มน้อยของพี่ น่ามองกว่าทิวทัศน์ด้านนอกเป็นไหนๆ” เขามองเธอด้วยแววตาหวานซึ้ง นิ่มเขินหนักกว่าเดิมวางไม้วางมือแทบไม่ถูก

"อุ๊ย! หอมแก้มเขาทำไม คนหน้าไม่อาย ใครอนุญาต" เธอยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเอง หันมาทุบเขาไม่ยั้ง "โอ๊ย! เจ็บนะโอ๊ย!" เดรกถอยหลังจนไปชนกับขอบเตียง ก่อนที่เขาจะล้มลงเพราะร่างเล็กโถมเข้าตีไม่ยั้งแรง "ว้าย!" แพรดาวร้องอย่างตกใจเมื่อล้มลงบนร่างสูง เธอเบิกตากว้างเมื่อใบหน้าของตัวเองห่างกับเขาแค่คืบเดียว "จะไปไหนยายเด็กดื้อ" เดรกนึกสนุกเขาพลิกร่างที่เสียหลักล้มลงบนตัวเขาลงด้านล่าง ก่อนจะขึ้นคร่อมทับกักเธอเอาไว้ใต้ร่าง "ปล่อยแพรนะพี่เดรก ปล่อยสิ" เธอหลับตาปี๋ จัดการผลักร่างสูงออกห่าง แต่้เขากลับไม่ขยับเหยื้อนเลย อกกว้างของเขายิ่งกว่าหินผาเสียอีก"ไม่ปล่อย จะทำไม" "จะทำอะไรน่ะ" เธอเบี่ยงหลบเมื่อเขาก้มหน้าลงมาหา"จะจูบคนปากดี" "เรื่องอะไรมาจูบเขา อื้อ..." แพรดาวยกมือขึ้นเปิดปากตัวเองในขณะที่เดรกแนบริมฝีปากลงมา เขาจึงได้แค่จูบหลังมือของเธอ ชายหนุ่มบดจูบหลังมือของเธอหนักๆ มองด้วยสายตาที่ทำให้คนใต้ร่างร้อนๆ หนาวๆ นิยายชุด 1. วิวาห์ซ่อนกลรัก 2. จุมพิตสีกุหลาบ

เขาเป็นคุณหมอหนุ่มที่หลงรักเด็กสาวข้างบ้านสุดหัวใจ +++ “อาหมอขา” เด็กน้อยปีนขึ้นไปนั่งบนตักอุ่นๆ ของอาหมอผู้แสนใจดี “ขา...” เขื่อนรับคำเสียงหวานไม่ต่างกัน เขาหอมแก้มเด็กน้อยมาหยาฟอดใหญ่ “โตขึ้นหนูจะเป็นเจ้าสาวของอาหมอค่ะ” “จริงเหรอครับ” เขื่อนเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้ม “จริงค่ะ” “สัญญาแล้วนะครับ อาจะถือว่านี่เป็นคำสัญญาของหยา” +++ “หยาหนาวค่ะอาหมอ” เธอลูบไล้แผงอกกว้างของเขา “เดี๋ยวอาห่มผ้าให้” เขาบอกเสียงนุ่มอย่างเอ็นดู “ไม่ได้หนาวแบบนั้น อาหมอน่ะ...” เธอทำเสียงกระเง้ากระงอด “เดี๋ยวเสียงดังครับ ดึกแล้ว” เขาเกรงว่าข้างห้องจะได้ยิน “ทำเบาๆ ค่ะ อยากให้อาหมอกอดหยาแน่นๆ หยาหนาวจริงๆ นะ” เธอซุกตัวเข้าไปหาเขาดึงมากอดแนบอก “ถ้าหนาวขนาดนี้เดี๋ยวอาจะกอดแน่นๆ เลยนะครับ” “ก็กอดสิคะ หยารออาหมอกอดหยาทุกคืนเลยนะ นานๆ จะได้ออกนอกสถานที่สักที” เธอดึงมือของเขามาทาบที่ทรวงอกอวบอิ่ม มือของเขื่อนค่อยๆ ลูบไล้และเคล้นคลึง เธอครางแผ่วๆ กัดปากด้วยความเสียวสยิว “อย่าครางดังนะคนดี” เขากระซิบบอกเธอด้วยน้ำเสียงเอ็นดู จุมพิตหน้าผากนูนเกลี้ยงนั้นเบาๆ “ด้านในไม่มีด่านนะคะ” เธอกระซิบบอกเขา มือบอบางเลื่อนลูบลงไปยังเบื้องล่างของเขา

“ไม่ต้องเกร็งหรอกครับ พี่ชอบวดีตั้งแต่เห็นหน้า เลยไปสมัครเป็นหลานเขยคุณหญิงย่า พี่เองก็ไม่มั่นใจว่าวดีจะรังเกียจพี่หรือเปล่า พี่เลยยังไม่ให้ผู้ใหญ่ไปพูดอะไรอย่างเป็นทางการ แต่พี่เป็นเฒ่าแก่ให้ตัวเองไปพูดกับคุณหญิงย่าของวดีก่อน ถ้าวดีรังเกียจหรือยังไม่พร้อม พี่ก็เข้าใจ” “เอ่อ... วดีไม่ได้รังเกียจค่ะ” ราชาวดีอยากจะกัดลิ้นตัวเองนัก นี่เธอพูดอะไรออกไป เธอกับเขาเพิ่งรู้จักกันเมื่อครู่เองนะ เธอจะใจง่ายไปไหน หญิงสาวตำหนิตัวเองในใจ “พี่ไม่ได้รีบร้อนหรือบีบบังคับ แต่ถ้าวดีไม่ขัดข้อง เดือนหน้ามีฤกษ์ดี” “พี่คินคะ คือว่า...” ราชาวดีถึงกับตกใจ แต่เธอพูดไม่ทันจบ อาหารก็ทยอยมาเสิร์ฟ “พี่อาจจะดูใจร้อน แต่ก่อนแต่งงานเดือนนึง เราก็ศึกษากันได้” “ถ้าเราไปด้วยกันไม่ได้ล่ะคะ” “ไม่ต้องเครียดไปหรอกครับ เราลองคบกันก่อน พี่ให้โอกาสวดีได้เลือก” “จริงๆ วดีเอง เอ่อ...” เธออึกอัก “พูดมาได้เลย พี่ยินดีรับฟัง” “ครอบครัวของวดีมีปัญหา...” แล้วเธอก็พูดตรงๆ เรื่องบริษัทและสถานะการเงิน ก่อนจะลอบสังเกตสีหน้าของเขา ภาคินตั้งใจฟังและเขาก็ไม่มีท่าทีดูถูกให้เห็น เธอแค่ลองใจเขา แต่กลับกลายเป็นว่าเขาส่ายหน้า ยิ้มบางๆ กุมมือเธอเอาไว้ “พี่รู้แล้วครับ เอาเป็นว่าถ้าเป็นเรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา” “ทำไมถึงอยากแต่งงานกับวดีค่ะ วดีไม่มีอะไรเลย” “พี่บอกไปแล้วว่าพี่ชอบวดี และพี่ก็มองวดีมานานแล้ว” “นานแล้ว หมายความว่ายังไง” “ก็มองมาหลายปี รอให้วดีโตกว่านี้” นิยายชุด 1. วิวาห์ร้อน เพลิงสวาท 2. ร้อนรักราคีสวาท

“ภพจ๋า... จูบพิมพ์อีกสิจ๊ะ” คนที่กำลังเคลิบเคลิ้มเผยอริมฝีปากให้คนบนร่างจุมพิตลงมาหนักหน่วงเต็มอารมณ์ “ภพจ๋า... พิมพ์รักภพที่สุดในโลกเลย ภพล่ะ รักพิมพ์หรือเปล่า” เธอถามแล้วสะเทิ้นอาย เมื่อเห็นสายตาหวานเชื่อมของเขา “ภพก็รักพิมพ์ที่สุดในโลกเหมือนกันครับ” อ๊าย... ฟินไปถึงดาวอังคาร คนที่อยากมอบตัวมอบใจให้เพื่อนรักที่รู้จักกันมาช้านานถึงกับต้องยกมือทุบอกแกร่งเบาๆ “บ้า... คนอะไรชอบพูดความจริง” เธอว่าอย่างเขินอาย “พูดความจริงไม่บ้าหรอก ก็คนมันรักนี่นา รักมากๆ เลย รู้ยัง” “รักเท่าไหน” “แล้วพิมพ์ล่ะ รักภพเท่าไหน” “พิมพ์ถามก่อนนะ แต่ตอบก็ได้ เท่าฟ้าเลยล่ะ ไม่ดีกว่า... เท่าจักรวาล” เธออ้าแขนออกแล้วยิ้มกว้าง “ของภพเท่าชีวิตเลย รักพิมพ์เท่าชีวิต” “ภพปากหวาน” เธอทุบอกเขาอีกอย่างเขินอาย “เดี๋ยวจะให้ชิม” “อยากชิมมานานแล้ว” “ให้ชิมตลอดชีวิตเลย” เขาแนบหน้าลงมากระซิบ “รักตั้งแต่ตอนไหน บอกพิมพ์ให้ชื่นใจหน่อยสิ” เธอถามตาลอย โลกนี้ช่างเป็นสีชมพูจริงๆ ไม่เคยมีความสุขอะไรเท่านี้มาก่อน “นานแล้วล่ะ” เขาก้มลงมาหอมแก้มเธอ เธอเขินอาย ทุบเขาเบาๆ ก่อนจะหอมแก้มเขากลับด้วย “พิมพ์ก็ชอบภพมานานแล้วนะ” พูดแล้วต้องกลั้นใจกันเลยทีเดียวเมื่อเขาค่อยๆ สอดมือเข้าไปภายในเสื้อนอนของเธอ เธอตะครุบมือเขาเอาไว้ “ไม่เอานะภพมันไม่ดี” เธอพูดเสียงสะท้าน

“ยัยอ้วนนี่นะเหรอหยาดพิรุณ แกจับมาไม่ผิดตัวแน่นะ” เมฆาถามอย่างคลางแคลงใจ ถึงแม้จะคลับคล้ายคลับคลา แต่คนในรูปก็หุ่นดีกว่านี้นี่นา อาจเพราะผมที่หลุดลุ่ยปรกหน้าทำให้เขาไม่แน่ใจนัก “ถูกคนแน่นอนครับนาย ผมสืบรู้มาว่าคุณหยาดพิรุณจะแต่งงานกับเสี่ยไกรวันนี้ ผมตามเรื่องมาหลายวัน” กริชรายงานอย่างแข็งขัน “หรือว่ายัยอ้วนนี่จะมีความสุขที่เลิกกับน้องชายของฉันได้สำเร็จ เลยกินเอากินเอาจนน้ำหนักขึ้น มีน้ำมีนวลขนาดนี้ เหอะ! มีความสุขจริงนะ งั้นนายไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันจะจัดการกับยัยนี่เอง” เมฆามองร่างอวบในชุดเจ้าสาวตาวาว กริชจึงล่าถอยออกมา ยังนึกไม่ออกว่าเจ้านายจะทำยังไงกับคนที่นอนสลบไสลไม่ได้สติแบบนี้ “ฉันไม่ได้พิศวาสเธอหรอกนะ เพราะคงผ่านผู้ชายมาเยอะ แต่เห็นขาวๆ อวบๆ ขอลองหน่อยแล้วกัน” คนไม่เคยสนใจไยดีผู้หญิงคนไหนพลิกร่างอวบให้นอนหงาย เพราะเมื่อครู่ผมปิดหน้าของเธออยู่ พอได้เห็นใบหน้างดงามอ่อนเยาว์ของคนที่สลบไสลไม่ได้สติ เขาถึงกับตกตะลึง เขาอยากเห็นดวงตาของเธอนักว่าจะน่ามองเหมือนหน้าหรือเปล่า ยอมรับว่าถึงจะอวบ แต่ก็ใส่ชุดเจ้าสาวได้สวยมาก ผมที่ยุ่งเหยิงระมาปกปิดใบหน้านั่นก็ทำให้เธอน่ามองมากกว่าจะทำให้รำคาญตา “บ้าหรือไงไอ้เมฆ จะไปหลงเสน่ห์ยัยนี่ไม่ได้ ถึงจะดูน่ารักก็เถอะ” เขาดุด่าตัวเอง แอบหอมแก้มป่องๆ นั้นฟอดหนึ่ง ถึงจะเหนียวๆ แต่แก้มหอมชะมัด

เขมชาติไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงทุกคนจะเหมือนกับมารดาหรืออดีตภรรยาของเขาหรือไม่ แต่ความผิดหวังทำให้เขาเป็นคนเย็นชาและเฉยเมยกับทุกสิ่งทุกอย่าง จวบจนพบกับเธอ... ลูกหนี้ของผู้เป็นป้า ที่ต้องตกเป็นเมียของเขาอย่างคาดไม่ถึง ไม่รู้ทำไมยิ่งใกล้ชิดเธอมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรักเธอมากขึ้นเรื่อยๆ และในที่สุดเขาก็ได้พิสูจน์ว่าผู้หญิงทุกคนไม่ได้เหมือนมารดาหรืออดีตภรรยาของเขาที่ทิ้งเขาไปอย่างไม่ไยดีเลยสักนิด... ปิ่นปัทมาไม่รู้ว่าสิ่งใดกันแน่ที่ชักนำให้เธอได้มาเจอกับเขา ผู้ชายเย็นชาที่ไม่ยอมพูดจา เอาแต่ใจตัวเอง แต่ทำไมไม่รู้ เธอถึงได้ตกหลุมรักผู้ชายเย็นชาคนนี้นัก ในเมื่อตกหลุมรักสามีของตัวเองไปแล้ว เธอจึงต้องทำทุกวิถีทางให้เขากลับมาเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนและรักเธอสุดหัวใจให้จงได้...

“พี่จะทำให้เธอไม่กล้าไปอ่อยผู้ชายหน้าไหนอีก” พินท์สุดาเพิ่งเข้าใจวันนี้ว่าการคุยกันคนละเรื่องมันเป็นยังไง “พี่พัทท์จะทำอะไร” พินท์สุดาถามอย่างหวาดระแวง สีหน้าแววตาของเขาดูไม่น่าไว้ใจ “จะทำอะไรอย่างนั้นเหรอ” เธอรู้สึกใจหายวาบเมื่อเขาจับเธออุ้มขึ้นพาดบ่า “พี่พัทท์ ปล่อยนะคะ ทำอะไรของพี่นี่! ป่าเถื่อนที่สุด!” หญิงสาวกรีดร้องเสียงหลง ทุบแผ่นหลังของเขาระรัว แต่เขาก็ฟาดสะโพกของเธอแรงๆ เช่นกัน “โอ๊ย!” เธอร้องด้วยความเจ็บเมื่อมือหนาฟาดลงมาบนแก้มก้นงอนๆ ถี่ๆ พอๆ กับมือของเธอที่รัวทุบตีแผ่นหลังของเขาไม่ยั้งแรงเช่นกัน “ไอ้คนซาดิสม์” ด่าเขาไปก็ชะงักมือ ไม่กล้าทุบตีเขาอีก พัทท์เองก็หยุดมือ พอดีกับถึงห้องนอนของเธอเรียบร้อยแล้ว เขาเปิดมันด้วยมือและเตะปิดมันด้วยเท้าโครมใหญ่ เธอรู้ว่าเขาโมโหร้ายค่อนข้างป่าเถื่อนในบางครั้ง แต่เขาก็ไม่น่าโมโหขนาดนี้เลยนี่นา จะว่าเขาหึงก็คงไม่ใช่เพราะเขารักอัญชิตานี่นา “โอ๊ย! พี่พัทท์” พินท์สุดาร้องเสียงหลงอีกครั้งเมื่อเขาโยนเธอลงบนเตียงนอนกว้างโครมใหญ่ เขาหอบหายใจแรงๆ สีหน้าแลดูเอาเรื่อง “ถ้าไอ้ปราชญ์มันรู้ว่าเธอตกเป็นของพี่แล้วยังจะรับของเหลือเดนอยู่อีกไหม” เขาประกาศกร้าว ใครหน้าไหนก็แตะเธอไม่ได้ เห็นมาหลายครั้งแล้ว ชอบส่งตาหวานให้มัน เขาทนไม่ได้ และไม่ชอบด้วย หญิงสาวกรีดร้องเมื่อร่างหนาหนักทาบทับลงมาบนร่างน้อยของเธอ “โอ๊ย!!!” พัทท์ร้องเสียงหลงเมื่อเขาโดนเธอกัดเข้าตรงบ่ากว้างเต็มแรง “สมน้ำหน้า ไอ้คนป่าเถื่อน” เธอว่าเขาเสียงหอบๆ ดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นแต่เขาไม่ยอมปล่อยเธอให้หนีลงจากเตียงได้ง่ายๆ “ใครกันแน่ซาดิสม์ กัดมาได้ยังไง” เขาถลกเสื้อขึ้นดูก็เห็นรอยเขี้ยว เธอเองก็เห็น เผลอมองด้วยความเป็นห่วงทันที ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เขาเจ็บแบบนี้เลยสักนิด พัทท์สอดมือเข้าสอดประสานกับมือบอบบางของเธอ กระซิบเสียงดุดันที่ริมหูว่าเธอไม่มีวันหนีพ้น หญิงสาวกลัวเขาจนตัวสั่น พยายามดีดดิ้นเพื่อให้ตัวเองรอดจากเงื้อมือของมัจจุราช “จะดิ้นทำไมกันล่ะ อยากได้พี่เป็นสามีไม่ใช่เหรอ”

ร่างที่นอนหลับสนิททำให้เขายิ้มเอ็นดู มือหนาดึงผ้าห่มออกจากกายสาว สายตาคมกล้ามองร่างเปลือยเปล่าที่นอนตะแคงไปอีกด้าน แล้วถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ ชุดนอนไม่ได้นอนของเธอเซ็กซี่จนเขาแข็งชันไปหมดทั้งลำกาย มือหนาลูบไล้สะโพกกลมกลึงและเอวคอดกิ่วของเธอเบาๆ ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปสัมผัสกับอกอวบอิ่มเกินตัวของเธอ ตอนเด็กๆ เวลาเขามาหาเพื่อน ยามได้เห็นสาวน้อยหลับใหลทีไรก็อดใจไม่ไหวทุกที เขาเผลอลูบไล้ดูดขบ ดอมดมผิวเนื้อขาวผ่อง สัมผัสทรวงอกอวบๆ ของเธออยู่เสมอ แต่แบบไม่ให้เธอรู้ตัว กระนั้นก็ยังไม่กล้าลักหลับเธอเพราะเธอยังเด็กมาก ด้วยเหตุผลนี้เขาถึงยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนเพราะหลงรักเด็กสาว น้องสาวเพื่อนรักจนถอนตัวไม่ขึ้น สาวน้อยปากแดงแก้มใส ผมนุ่มหอมกรุ่น น่ารักน่าปรารถนาเป็นที่สุด

เพราะน้องสาวแท้ๆ ทำให้เปรม หนุ่มชาวไร่ที่ใช้ชีวิตอันเงียบสงบกับฝูงจระเข้ที่เขาเลี้ยงเอาไว้และสวนผลไม้ที่เขาต้องดูแลหลายพันไร่ต้องจับผู้หญิงคนหนึ่งมากักขังเอาไว้จนกว่าน้องสาวของเขาจะแต่งงาน แต่ทำไปทำมา ไฉนเลยเขาถึงได้ตกหลุมรักเธอขึ้นมาก็ไม่รู้ *** เธอกุมใบหน้าของเขาเอาไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง ก่อนจะบดจูบริมฝีปากหยักหนาอย่างดูดดื่ม เปรมสติขาดผึง เขาขาดแคลนผู้หญิงมาช้านานเพราะไม่ใคร่จะสนใจเรื่องเซ็กซ์หรือเพศตรงข้ามนอกจากทำมาหากินและดูแลน้องสาว เขาจึงบดจูบริมฝีปากอวบอิ่มของเธอเป็นการตอบรับการเชิญชวนนั้น เปรมถอยห่างเพื่อถอดเสื้อผ้าออกจากกาย ก่อนจะเข้าไปคลุกเคล้าร่างหอมกรุ่นอีกครั้ง ผิวเนื้อเรียบตึงของเธอให้ความรู้สึกชวนเชิญและปรารถนา เขาซุกจมูกเข้าหา กดปากร้อนๆ ไปทั่วสรรพางค์กาย มือหนาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างเนียนละเอียด ในขณะที่เธอเลื่อนมือมากอบกุมความกายชายของเขาเอาไว้ ความเป็นชายตื่นตัวอยู่ในอุ้งมือนิ่มของเธอ เปรมครางขณะที่เขาแยกขาของเธอออกจากกัน ความร้อนแรงของเธอทำให้เขาคิดไปว่าเธอก็คงเคยผ่านอะไรๆ มาเยอะแล้ว มือหนาจับมือของเธอสัมผัสเครื่องเพศแห่งบุรุษ ลูบไล้ไปมาเบาๆ ก่อนที่จะค่อยๆ กดแทรกเรือนกายลงไปหาเธออย่างไม่เร่งรีบ “อื้อ... เจ็บจังเลยค่ะ” เธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ นิยายชุด 1. เพื่อน (รักษ์) ที่เรียกว่าแฟน 2. พลิกล็อกรัก

เขาตกหลุมรักเธอมานานแสนนาน

เธอคือหญิงที่เขาแอบรักมานานแสนนาน

พันศึก หาญวรกร ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมไปด้วยฐานะและหน้าตา ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็เต็มอกเต็มใจจะทอดกายทอดใจให้เขา แต่เขากลับถูกผู้หญิงทิ้งอย่างไม่แยแส เท่านั้นยังไม่พอ เธอยังขโมยเอกสารสำคัญเกี่ยวกับธุรกิจของเขาไปให้คู่แข่ง เขาจึงต้องจัดการชำระแค้นเธอเสียให้สาสม แต่เหมือนชะตาเล่นตลก เพราะการตามหาผู้หญิงอีกคนด้วยความแค้น กลับไปพบเจอผู้หญิงอีกคนที่ทำให้เขารู้จักความรักอย่างแท้จริง ไพรหอม เด็กสาววัยยี่สิบที่ชีวิตแร้นแค้น กลับพบเจอกับมรสุมชีวิตครั้งใหญ่จากผู้ชายที่พกพาความแค้นมาเต็มหัวใจ แต่ไฉนเลย เขากลับเป็นผู้ที่เปลี่ยนชีวิตของเธอโดยสิ้นเชิง และความเปลี่ยนแปลงนั้นก็ทำให้เธอค้นพบกับความรักอันงดงาม รวมถึงเรื่องราวอันเป็นความลับมากมายที่ถูกฝังกลบเอาไว้ในอดีต ซึ่งตัวเธอเองไม่เคยล่วงรู้มาก่อน...

เธอและเขาเป็นเพื่อนรักกัน ต่างคนต่างแอบรักซึ่งกันและกัน จนได้กลายเป็นแฟนกันในที่สุด นิยายชุด 1. เพื่อน (รักษ์) ที่เรียกว่าแฟน 2. พลิกล็อกรัก

เธอเป็นเด็กสาวข้างบ้านที่เขาตกหลุมรัก

“น้ำในถ้ำอุ่นเพราะว่ามีน้ำพุร้อนผุดขึ้นมาผสมกับน้ำที่ไหลผ่านเป็นแอ่งอยู่ตรงกลางถ้ำ” เขาพูดเสียงทุ้ม “อุ๊ย!” ไพรรักษ์อุทานเมื่อมือหนาสัมผัสอยู่ตรงบ่าของเธอ ร่างเปลือยเปล่าของเขาแนบชิดเข้ามาหา เพลิงจุมพิตไหล่ละมุนของเธอเบาๆ เธอสะดุ้งเล็กน้อยแต่ไม่ได้ขัดขืนเพราะว่าเป็นธรรมเนียมว่าหากผู้ชายที่เป็นคู่หมั้นคู่หมายอยากแตะต้องร่างกายก็ต้องยินยอมพร้อมใจ เพลิงเลื่อนมือมาเบื้องหน้า เขาจับหน้าอกของเธอแล้วเคล้นคลึงเบาๆ เธอหลุดเสียงครางออกมาก่อนจะกัดที่ริมฝีปากเมื่อเขาไล้ยอดอกของเธอไปมาจนมันแข็งเป็นไต มือของเขาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างเปลือยเปล่า ก่อนจะขยับลงไปสัมผัสเนินเนื้อสาวเบื้องล่าง “พี่จะรอนะ” เขาเดินหนีไปเมื่ออาบน้ำให้เธอเสร็จ

“อย่าบอกใครเด็ดขาดนะคะว่าเค้าใส่กางเกงในสีชมพู” เด็กน้อยรีบเอ่ยขอตาปริบๆ “ได้ครับ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะครับ” “ข้อแลกเปลี่ยนอะไรเหรอคะ” เด็กหญิงแก้วกัลยาเอ่ยถาม “โตขึ้นต้องแต่งงานกับพี่นะครับ” “ทำไมต้องแต่งงานกับพี่ด้วยคะ” “เพราะพี่เป็นคู่หมั้นของน้องแก้วไงครับ” “คู่หมั้นคืออะไรเหรอคะ” เด็กน้อยถามอย่างไม่เข้าใจ “โตขึ้นก็จะรู้เองครับ” “ตอนนี้หนูก็โตแล้ว” เธอทำท่ายืดตัวให้สูงขึ้นแต่ยืดยังไงก็ไม่เท่าพี่ชายใจดีที่ช่วยเหลือเอาไว้ “ยังโตไม่พอ มาครับมาขี่หลังพี่” คเชนทร์นั่งยองๆ ลงตรงหน้า แก้วกัลยาปีนขึ้นไปบนหลังของเขาเพราะล้มเมื่อครู่ทำให้ปวดเข่าปวดแขนไปหมด คงปั่นจักรยานเองกลับไม่ไหว คเชนทร์หิ้วจักรยานคันเล็กๆ มาถือเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวก่อนจะแบกเด็กน้อยพาเดินกลับบ้าน “พี่ชื่ออะไรเหรอคะ” “คเชนทร์ครับ เรียกพี่ว่าเชนนะครับคนดี” +++พี่หมอ อุ๊ย!” เธอดึงเขาอีกรอบ เขาเสียหลักล้มลงมาทาบทับร่างบอบบางอย่างไม่ทันตั้งตัว สายฟ้าที่ฟาดลงมาทำให้เธอได้สบดวงตาอ่อนโยน ที่เต็มไปด้วยความปรารถนาคู่นั้นอย่างชัดเจน คเชนทร์แนบริมฝีปากลงไปหา ครั้งนี้เธอไม่ได้เบี่ยงหลบ แต่กลับสะท้านตอบรับการบดจูบของเขาด้วยริมฝีปากสั่นระริก “กลัวเหรอครับ” เขาเอ่ยถาม คเชนทร์ถอนใจหนักๆ สุดจะหักห้ามใจกับความปรารถนาที่คุกรุ่นรุนแรงอยู่ในห้วงอารมณ์ ณ ขณะนี้นัก เขาบดคลึงปากของเธออย่างเรียกร้อง ปรารถนาเธอเหลือเกินในค่ำคืนนี้ มือของเขาเริ่มสัมผัสลูบโลม แก้วกัลยาครางแผ่วๆ สายฝนห่าใหญ่ด้านนอกทำให้อุณหภูมิในห้องลดลงอย่างฮวบฮาบ เธอเบียดร่างกายเข้าหา ตัวสั่นระริกเมื่อเขาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอออกจากกาย ปลายลิ้นร้อนหนาของเขากวาดเลียไปทั่วเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอ “เราเป็นคู่หมั้นกันแบบนี้ เคยมีอะไรกันหรือเปล่าคะ” เธอเอ่ยถามออกไปอย่างอยากรู้ สติอันน้อยนิดกำลังบอกให้เธอร้องถามออกไป “ไม่เคยครับ แก้วไม่อยากเห็นหน้าพี่เสียด้วยซ้ำ” เขาตอบเสียงแหบพร่า เอาตามจริงไม่โกหกให้เธอยินยอมพร้อมใจ “แล้วอุ๊ย! พี่หมอคือว่าแก้ว” เธอดันปลายคางของเขาออกห่าง ในขณะที่เขากำลังซุกไซ้เข้ามาหา ปากร้อนจึงงับเลียฝ่ามือของเธอเล่น แก้วกัลยาสะท้านคืนนี้เธอต้องตกเป็นของเขาจริงๆ ใช่ไหม

รัชวินทร์รู้ดีว่า ถึงจะมีหรือไม่มีแผนการของญาติผู้ใหญ่ เขาก็บังเกิดความรู้สึกพิเศษกับแก้วกัลยา เด็กสาวในอุปการะของคุณตาคุณยาย และเธอก็เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้เขาอยากสร้างครอบครัวที่แสนอบอุ่น นิยายชุด 1. วิวาห์ซ่อนกลรัก 2. จุมพิตสีกุหลาบ