“คุณยิ้มแบบนี้หมายความว่าไง” “อดอยากผู้ชายมากหรือไงถึงต้องไปสนิทสนิมกับสามีคนอื่น” “คุณดิน!!” “ไม่เอาน่า อย่าทำหน้าโกรธกันขนาดนั้น” “ออกไป!” เกวลินตวาดไล่ด้วยใบหน้าแดงจัด เธอยอมรับว่าโกรธผู้ชายคนนี้สุดๆ “ผมไม่ไปทั้งนั้น จนกว่าจะได้รื้อฟื้นความหลังกับคุณ ไม่รู้ว่าคุณลืมลีลารักของผมไปหมดหรือยัง เราห่างกันไปนานแค่ไหนนะ หนึ่งปีกับอีกสามหรือสี่เดือนนะที่รัก” “หยุดความคิดบ้าๆ ของคุณเดี๋ยวนี้ เพราะฉันไม่ใช่ที่รักของคุณนับตั้งแต่วันที่ฉันบอกเลิกคุณไปแล้ว” “แต่สำหรับผม คุณยังเป็นที่รักของผมเสมอ แล้วก็ต้องเป็นตลอดไป” อิทธิพันธ์พูดจบก็คว้าร่างเล็กเอาไว้ “กะ...อื้อ!”

​หนึ่งสาวที่เย็นชากับความรักและสองหนุ่มที่เข้ามาทำให้น้ำแข็งในใจละลายลง การหมั้นหมายที่ถูกกำหนดมาตั้งแต่เยาว์วัยมิอาจขัดขืน แม้จะพยายามหลีกหนีชะตากรรมของตนแต่สักวันเรื่องนั้นย่อมหวนกลับมา การแต่งงานกับมาเฟียที่ไร้ซึ่งความรัก "คุณมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้!?” “เรื่องมัดเหยื่อไม่ให้หนีเนี่ย...ผมถนัดมากเลยนะ” กับบอดี้การ์ดคนสนิทที่เธอไว้ใจ “ไม่ต้องสนใจอย่างนั้นหรอ” “คุณน่ะเพียงแค่สนใจผมที่อยู่ด้านหน้าก็เพียงพอแล้ว" เรื่องราวของหญิงสาวจะเป็นเช่นไรโปรดติดตามและเป็นกำลังใจไปพร้อมๆกัน

เซียนจิ้งจอกผู้งดงามเฝ้าตามหาบุรุษผู้มีดวงชะตาเกี่ยวพันนานนับพันปีจนได้พบกับจิ้งจอกแปลงหนุ่ม

สองชาติภพของซูซิ่วหลานล้วนหนีไม่พ้นหอคณิกา เล่ห์กลใดก็ต้องงัดเอาออกมาใช้ใต่เต้าขึ้นสูง สตรีเอยจงแย่งชิงเถิด

‘นิก’ หมอหนุ่มที่ทุ่มเทให้กับการรักษาคนไข้ แต่กลับลืมรักษาดวงใจของตนเอง ความรักของหมอจะจบลงเพราะระยะทางหรือไม่ ไปติดตามให้กำลังใจกันค่ะ !

หลงมาในนิยายย้อนยุคแบบงงๆ ไม่พอ ต้องมาเป็นนางร้ายอีก ไม่เป็นไรสาวยุค2023 ต้องสตรอง แต่ก่อนอื่นเรามาช่วยพระเอกกับพระรองให้สำเร็จ แล้วไปหาคู่ครองเป็นแม่ทัพกันเถอะ..หึหึ จะสำเร็จมั้ยน้าา

ไม่น่าเชื่อ!! ว่าคืนนั้น แค่ฉันทานขนมเปี๊ยะใส้ทุเรียน ฉันกลับตาย จะไม่อะไรเลยนะว่าตายแล้วไปไหนเพราะฉันก็ไม่มีญาติ แต่ใครจะรู้ว่าตัวเองตายแล้วดันไปหลงอยู่ในนิยายเรื่องรัชทายาททวงรัก ในบทเพื่อนนางเอก!!

เมื่อถูกบังคับให้แต่งงาน เธอจึงต้องรีบหาวิธีหยุดยั้งเรื่องนี้โดยไม่รู้เลยว่าผู้ชายที่กำลังลากเข้ามาเกี่ยวข้องนั้นจะเป็นต้นเหตุหลัก ทำให้ทุกอย่างยุ่งเหยิงมากขึ้นกว่าเดิม “ที่มาวันนี้เพราะฉันมีเรื่องอยากให้คุณทำ” ฉันเดินไปนั่งลงบนโซฟาตรงข้ามโดยไม่รอให้อีกฝ่ายเชิญ พร้อมกับเอ่ยพูดเหมือนออกคำสั่ง จากนั้นก็ล้วงมือเข้าไปหยิบบุหรี่ในกระเป๋าขึ้นมาคาบไว้ที่ปาก “เมื่อกี้คุณพูดว่า...มีเรื่องอยากให้ผมทำใช่ไหม?” เขาทวนคำถามก่อนหน้านี้อีกครั้งอย่างเชื่องช้าและเว้นจังหวะตามการขยับตัว เพราะระหว่างที่พูดเขาก็พ่นควันบุหรี่ออกมาพร้อมกับเขี่ยขี้บุหรี่ลงตรงหน้าของฉัน “ใช่ ฉันมีเรื่องอยากให้คุณทำ” “เราสองคนพึ่งเคยเจอกัน ผมว่าคุณควรใช้คำว่า ‘ขอให้ช่วย’ มากกว่าคำว่า ‘อยากให้ทำ’ นะครับ” “ก็เพราะฉันไม่ได้มาเพื่อ ‘ขอร้อง’ นี่คะ” - - - - - - - - - - - - - - หยกแนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ - - - - - - - - - - - - - - ติดตามผลงาน : เพจ Sunisayok ( เสิร์ชหาได้เลยจ้า )

โปรย คืนหวามรัก เขาเป็นเจ้านายจอมดุ ในขณะที่เธอเป็นเลขาจอมเฉิ่มเชย ตัวอย่างบางช่วงบางตอน ปลายดาวใช้มือปิดตาเอาไว้ ก่อนจะแอบแยกนิ้วออกมาเพื่อลอบมอง เหมือนมีคนมาช่วยตัวเองให้เธอดู ทั้ง ๆ ที่เธอแอบเข้ามาในห้องทำงานของเขา จริง ๆ ควรจะบอกว่าเธอมาแอบดูเจ้านายช่วยตัวเองเสียมากกว่า เจอหนังสดจะ ๆ ลูกกะตาแบบนี้ จะเป็นตากุ้งยิงหรือเปล่าหนา... คชากรเร่งมือหนักขึ้น ในขณะที่ปลายดาวเอามือออกจากการปิดตาตัวเอง เธอลุ้นตามเขาไปด้วย เพื่อให้เขาเสร็จสมเร็ว ๆ อาจจะมีช่วงที่เขาไปเข้าห้องน้ำและเธอจะสามารถหนีไปจากตรงนี้ได้ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ปลายดาวอยากจะกรีดร้องให้กับความโชคร้ายมากมายมหาศาลของตัวเอง เธอรีบควานมือหาโทรศัพท์ในกระเป๋า เสียงครางของเจ้านายหนุ่มหยุดลง พร้อมกับเสียงดุ ๆ ที่เอ่ยถามออกมาว่าใคร “โอ๊ย!” ปลายดาวเผลอตัวทำท่าจะยืนขึ้นสารภาพว่าเธอเอง แต่ลืมไปว่าหลบอยู่ใต้โต๊ะทำงานของเขา ทำให้ศีรษะของเธอกระแทกเข้าไปเต็มแรง จนรู้สึกมึนไปหมด คชากรรีบรูดซิปกางเกง เขาก้มลงมาใต้โต๊ะ ก็เห็นเลขาสาวกำลังทำหน้าเหยเกส่งมาให้ เขาหน้าแดงก่ำร้อนผ่าว ไม่คิดว่าหล่อนจะมาเห็นช็อตเด็ดของเขาแบบนี้ เขามัวแต่สาว หน้าก็แหงนขึ้นไปบนเพดานเลยไม่ได้ก้มดูว่าแม่เลขาสาวมาอยู่ใต้โต๊ะทำงานของเขาตอนไหน แต่จำได้ว่าหล่อนกลับไปแล้ว และชั้นบนนี้ก็เงียบสงบ เพราะไม่มีพนักงานคนใดขึ้นมาอีก นอกเหนือจากเวลางาน “คุณเข้ามาทำอะไรในห้องทำงานของผม” เสียงดุเข้มทำให้ปลายดาวคลานออกมาจากใต้โต๊ะอย่างลนลาน แถมยังชนแก้วกาแฟชนหกเลอะเทอะไปหมด กาแฟที่หกเต็มพื้น ทำให้คชากรสบถยาวเหยียด ปลายดาวตัวสั่น ก้มงุด มือที่ถือกระเป๋าสั่นเทา เสียงโทรศัพท์มือถือเงียบไปแล้ว อาจเพราะไม่มีคนรับ เลยเลิกโทร. ไปโดยปริยาย เวรแล้วไงยายปลาย จะทำไงต่อดีล่ะ!!! จะหนีตอนนี้ก็หนีไม่ทันแล้ว!!!

คำนิยามของการรักข้างเดียว คือคนที่เป็นฝ่ายรักมักจะเป็นคนที่เสียใจที่สุด

“กรี๊ด!!!” อรุณสวัสดิ์กรีดร้องสุดเสียง ก่อนจะพยายามหนีออกจากคนที่คร่อมร่างของเธออยู่ “เงียบ” “มะ...มองฉันทำไม คิดจะทำอะไรฉัน” “มองหน้าว่าที่เมีย” อรุณสวัสดิ์ที่กำลังพยายามดิ้นหนีชะงักราวกับถูกปิดสวิตช์ เธอไม่ได้ฟังผิดแน่ๆ เมื่อครู่ผู้ชายคนนี้บอกว่ามองหน้าว่าที่เมีย ‘ว่าที่เมียบ้าเมียบออะไรกัน เธอไม่เคยไปตกลงรับคำจะเป็นเมียใครซะหน่อย’ “แก...เฮ้ย! คุณเป็นใคร” อรุณสวัสดิ์พยายามตั้งสติแล้วเอ่ยถามคนแปลกหน้าไปดีๆ เผื่อจะทำให้เธอรอด “ผมก็เป็นว่าที่ผัวไง จำไม่ได้หรือไง” “ฉันยังไม่มีแฟน แล้วจะมีว่าที่สามีได้ไง คุณจำอะไรผิดหรือเปล่า แล้วขอสาบานว่าฉันไม่เคยรู้จักคุณมาก่อน”

เพราะความเมาเธอเลยตกเป็นของเขา แต่แท้ที่จริงแล้ว เขารอเธอมานานหลายปีแล้วต่างหากเล่า!!! ตัวอย่างบางช่วงบางตอน วริศตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แต่กลับจำไม่ได้ว่านอนอยู่ที่ไหน ในห้องมืดมิดก็จริง แต่เขาก็รับรู้ได้ถึงกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากกายสาว หญิงสาวที่นอนอยู่ข้างกายของเขาน่าจะเป็นสาวสักคนที่เขาหิ้วกลับมานอนที่ห้องพัก คนเมาจำไม่ได้ว่าขับรถกลับมาถึงบ้านสวนของมารดา เข้าใจผิด คิดว่ายังอยู่ที่คอนโดฯ ของตัวเอง มือหนาเริ่มเคลื่อนขยับไปสัมผัสกับผิวเนื้ออ่อนนุ่ม เสียงครางเบาๆ ทำให้เขารู้สึกตื่นตัวเหลือล้น วริศสัมผัสลูบโลมไปทั่วเนื้อกายสาว ปรากฏว่าด้านในไม่มีด่าน เธอโนบราและมันเหมาะให้เขาเข้าไปแทรกสอดเข้าสัมผัสกับเนื้อนางสาวอันหอมกรุ่น กลิ่นหอมนั้นทำให้เขาต้องขยับกายเข้าไปหาพร้อมด้วยซุกจมูกเข้าไปดอมดมให้สมใจ “อื้ม...” เธอครางประท้วงพร้อมเบี่ยงใบหน้าหนี เขาก็บดจูบลงไปอย่างหนักหน่วง ดูดปากบนล่างของเธออย่างดูดดื่ม เสียงครางของเธอทำให้เขายิ่งขม้ำดูดหนักขึ้นด้วยความปรารถนาคุกรุ่นรุนแรงที่เกิดขึ้นมาในหัวใจ ร่างกายของเขาแนบชิดกักกอดเธอเอาไว้ทั้งร่าง กลิ่นหอมและผิวเนื้อเนียนนุ่มของเธอ ทำให้เขาลุ่มหลงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ขอโอกาสให้รักแรกของเธอ ได้แก้ตัวสักครั้งจะได้ไหม? . เพราะงานวิวาห์ที่มีกำหนดจะจัดขึ้นในอีก 3 เดือนข้างหน้า มีเหตุให้ต้องล่มไม่เป็นท่า เพราะว่าที่เจ้าบ่าวซึ่งซุ่มคบหากันมา 8 ปีเต็ม โดยที่ไม่มีใครรู้จักว่าเขาคือใคร เลือกผู้หญิงคนใหม่เป็นเจ้าสาวแทนเธอ ทำให้ 'นับเก้า' ที่กลัวว่ามารดาของตนจะต้องอับอายขายขี้หน้า เพราะลูกกลายเป็นเจ้าสาวผู้อาภัพ ถูกเททั้งๆ ที่เตรียมงานไว้เสร็จสรรพพร้อมแต่ง ต้องเดินหน้าหาว่าที่เจ้าบ่าวคนใหม่ ผู้ที่ต้องมีอักษรย่อชื่อเล่นภาษาอังกฤษ ตรงกับอดีตแฟนหนุ่มแสนเฮงซวย แผนการอลวนเพื่อดำเนินวิวาห์อลเวงให้ลุล่วงจะประสบผลสำเร็จหรือไม่ ไปติดตามกันได้เลยค่ะ . . “ถึงว่า...ทำไมไอ้ไมลล์ไม่เอา” “...!!” “เธอมันไม่สมควรได้รับความรักจากใคร!” เพี๊ยะ!! ใบหน้าหล่อเหลาหันตามแรงกระแทกของฝ่ามือที่ฉันวาดลงบนหน้า ร่างฉันสั่นระริกด้วยความโกรธขณะยืนจ้องอีกฝ่ายตาไม่กะพริบ วินค่อยๆ หันกลับมามองกัน สายตาเขาดูเรียบนิ่งยากจะคาดเดาอารมณ์ ทว่ารัศมีความเกรี้ยวโกรธกลับแผ่ซ่านออกมารอบตัว จนฉันอดที่จะรู้สึกหนาวสันหลังไม่ได้ “นายไม่มีสิทธิ์มาพูดจาหมาๆ แบบนี้กับฉัน” ตึง!! ฝ่ามือใหญ่ที่ปล่อยทิ้งอยู่ข้างลำตัว ถูกยกขึ้นมาต่อยเข้ากับกำแพงอิฐ มันเฉียดหน้าฉันไปนิดเดียว เล่นเอาหัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ก่อนเจ้าของหมัดหนักๆ จะเอ่ยประโยคส่งท้ายและเดินจากไปในความมืด “เธอก็ไม่มีสิทธิ์มาเหยียบย่ำหัวใจฉันเหมือนกัน!!

"หึ ไม่อยากเป็นผู้หญิงของชีครามิลงั้นรึ แล้วเราจะได้เห็นดีกันแม่กระต่ายป่าอันหอมกรุ่นของฉัน!" วิรสา ดาวประดับฟ้า สาวน้อยวัยยี่สิบสองปีที่เพิ่งเรียนจบปริญญาตรีจากบอสตัน ประเทศสหรัฐอเมริกา ต้องเดินทางกลับประเทศไทยด่วนเนื่องจากทางบ้านกำลังล้มละลายและจำเป็นต้องเดินทางไปยังดินแดนบ้านเกิดของผู้เป็นบิดาที่หญิงสาวไม่เคยรู้มาก่อนว่าเป็นใครมาจากไหนจนกระทั่งไร่ที่เปรียบดั่งชีวิตและจิตใจตั้งแต่จำความได้กำลังจะถูกธนาคารยึด ผู้เป็นบิดาจึงตั้งใจจะพาภรรยาและบุตรสาวคนเดียวเดินทางกลับบ้านเกิดที่แคว้นบาเรน่า ทว่าโชคร้ายสนามบินบาเรน่าถูกลอบวางระเบิดจึงปิดทำการชั่วคราวทำให้ทั้งสามต้องบินไปยังแคว้นมะลาอิลที่อยู่ทางตอนใต้ของแคว้นบาเรน่าแทน ระหว่างการเดินทางเจอกองโจรทะเลทราย วิรสามีชีวิตรอดเพียงคนเดียวและเดินทางมาจนถึงหลังวังหลวงมะลาอิล “หึ ไม่อยากเป็นผู้หญิงของชีครามิลงั้นรึ แล้วเราจะได้เห็นดีกันแม่กระต่ายป่าอันหอมกรุ่นของฉัน!” หัวใจที่เย็นชาแข็งแกร่งดุจเพชรกล้าของชีครามิล เจ้าผู้ครองนครแคว้นมะลาอิลหวั่นไหวอ่อนยวบดั่งเหล็กกล้าถูกไฟลนจนร้อนทุกครั้งเมื่อพบเจอกับวิรสา หญิงสาวที่คอยแต่จะหลบหนีหน้าไม่อยากพบเจอกับเขา เมื่อเธอไม่อยากเป็นผู้หญิงในฮาเร็มและพยายามหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากัน มีหรือเจ้าป่าผู้ไม่เคยถูกใครปฏิเสธจะยอมให้แม่กระต่ายป่าตัวน้อยอย่างเธอรอดพ้นเงื้อมมือไปได้ เมื่อเขาได้มีโอกาสรู้จักกับเธอความรักอันวาบหวามจึงหวานฉ่ำร้อนระอุไปทั่วทั้งฮาเร็มและผืนแผ่นทะเลทรายแห่งแคว้นมะลาอิล ชีวิตที่เสมือนดั่งสวรรค์ลงโทษ ดั่งพสุธาล่มสลายเมื่อบิดามารดาถูกฆ่าตายเหลือเพียงตัวคนเดียว หัวใจที่แตกสลายดั่งแก้วเจียรไนที่แตกบนพื้นของวิรสาเสมือนดั่งได้ครอบครัวที่แท้จริงกลับคืนมาเมื่อเธอได้พบเจอกับชีครามิล ชีวิตที่เหลืออยู่ได้รับความรักความอบอุ่นกลับคืนสู่หัวใจดวงน้อยของเธออีกครั้งเสมือนดั่งน้ำทิพย์ชโลมใจ ทว่าวิรสาหายตัวไปพร้อมกับอาชาป่าตัวใหญ่ที่แสนพยศของเขาและความเข้าใจผิดในใจ ชีครามิลจะทำเช่นไร แล้วหญิงสาวที่เขารักสุดหัวใจจะเป็นอย่างไร...

ความรักควรมีแค่คนสองคน แต่เขากับดึงใครอีกหลายคนเข้ามาทำลายความสัมพันธ์ของเขาและเธอ “เราเลิกกันเถอะ” “…” “นายมันเหี้ยเกินไป” “เหี้ยยังไงฉันก็ผัวเธอนะ”

คู่กัดสมัยเรียน กลับมาเจอกันอีกครั้ง คิดว่าครั้งนี้จะยังกัดกันเหมือนเดิมอีกหรือไม่

++ คำโปรย ++ เมื่อกลางวันเป็นคุณหนู กลางคืนเป็นนางโลม แล้วแบบนี้ความรักของนางจะเป็นเช่นไรกันหนอ ++ เนื้อหาบางส่วน ++ “อืม... ท่านพี่ พะ พอแล้วเจ้าค่ะ” นางผละริมฝีปากออก ก่อนที่มันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ “ซูซู” เขากล่าวเรียกชื่อนาง ก่อนจะจับมือหญิงสาวทั้งสองข้างขึ้นมา “เหตุใดเจ้าต้องเป็นนางโลม เจ้ามาเป็นฮูหยินของข้าไม่ได้หรือ” น้ำเสียงอ่อนเอ่ยปากถาม ด้วยใบหน้าที่อยากได้หญิงสาวผู้นี้มาอยู่ข้างกาย “ทะ ท่านพี่ ร่างของข้ามันสกปรกโสมมหมดแล้วเจ้าค่ะ ไม่เหมาะที่จะเป็นฮูหยินของใต้เท้าอิง เหยาอี้ที่เป็นถึงเสนาบดีตั้งแต่ยังไม่เข้ายี่สิบห้าหนาวเสียด้วยซ้ำ ส่วนข้าก็แค่เด็กที่เพิ่งจะเลยวัยปักปิ่น มีหนี้ติดตัวมาตั้งแต่ก่อนที่ท่านแม่เสีย แล้วเช่นนี้ใต้เท้ายังจะรับข้าเป็นฮูหยินอีกหรือเจ้าคะ” กล่าวจบ ก็ปล่อยมือออก เพื่อหยิบอาภรณ์มาใส่ให้เรียบร้อย ซึ่งมันกระจัดกระจายอยู่บนตั่ง

**เล่ห์ตะวันฉาย (ภาคต่อทะเบียนสวาท)** “ไอ้บ้า ! ไอ้โรคจิต! ไอ้...ไอ้คนสมองกลวง อย่าคิดว่าจะกักขังฉันไว้ที่นี่ได้ ไม่มีวันซะหรอก” “ปากจัดขนาดนี้ คงหายเจ็บแล้ว งั้นก็ลุกไปอาบน้ำ แล้วไปกินข้าวให้อิ่ม ผมจะได้พาไปทำงาน” “ทำงาน!” “ใช่ ทำงาน หรือคุณคิดว่าผมจะพาคุณมาอยู่ด้วยฟรีๆ” บัวชมพูอยากด่าคนตรงหน้าให้สาแก่ใจนัก แต่ดูจากสีหน้าเขาแล้ว ด่าอะไรไปเขาไม่รู้สึก! “ฉันไม่ได้อยากมาอยู่กับคุณ แต่คุณนั่นแหละพาฉันมาเอง เพราะงั้นฉันจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น!” “แต่ถ้าผมไม่เอาตัวคุณมา คุณคิดเหรอว่าคุณจะมีโอกาสมานั่งปากดีใส่ผมอยู่แบบนี้” “ตายซะได้ก็ดีสิ ฉันจะไม่ได้ต้องมาเจอคุณ” “คุณยังตายไม่ได้ที่รัก ตราบใดที่ผมยังไม่ได้เป็นผัวคุณ”

โปรย กานพลู ชุลีพร ... เธอเปรียบประดุจดั่งเกสรที่ถูกห่อหุ้มด้วยดอกรักอันงดงาม ความรักมันก็แปลก มันเกิดขึ้นได้อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว แต่เมื่อมันมาทักทายหัวใจของเขาแล้ว มันก็ยากที่จะสลัดทิ้งได้ นอกจากจะดูแลหัวใจดวงนี้ให้ดีตลอดไป... ทัศกร กลีบเมฆ ... เขาเหมือนภูเขาสูงชันที่ต้องป่ายปีนขึ้นไปหา เธอไม่เคยคิดจะป่ายปีนขึ้นไปเทียบเทียมกับผู้หญิงคนไหน คิดเพียงว่าตนเป็นเพียงละอองเกสรเล็กๆ ที่ห่อหุ้มด้วยความรัก แต่เกสรดอกรักดอกนี้กลับลอยละลิ่วขึ้นไปถึงยอดภูเขาอันสูงเสียดฟ้าได้สำเร็จ.

“ฉันขอเปิดห้องได้ไหมคะ” “ผมไม่อนุญาต” “แต่ตามสัญญาคุณระบุว่าให้เป็นเพื่อนกินเพื่อนเที่ยว ไม่ได้เป็นเพื่อนนอนนะคะ” คนตัวเล็กแย้ง เพราะไม่อยากตกเป็นข่าวไปมากกว่านี้ เนื่องจากตอนเข้ามาก็ถูกจับจ้อง แล้วไม่รู้ตอนนี้จะมีข่าวอะไรออกไปหรือยัง ในเมื่อมีคนเห็นว่าพระเอกหนุ่มพาเธอเข้าพักที่โรงแรม “งั้นก็เพิ่มข้อนี้ไปอีกข้อ” “ไม่นะ!” “ทำไมล่ะ” “ก็ฉะ...ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนนอนร่วมห้องกับคุณ” ธัญติญาแย้ง แต่เหมือนไม่แน่ใจกับคำโต้แย้งของตัวเองน้ำเสียงที่แย้งออกไปเลยติดๆ ขัดๆ “เหตุผล?” “ก็ไม่อยากไง” นราวิชญ์ยิ้มขำให้กับเหตุผลคนตัวเล็ก “ขำอะไรของคุณ” “ก็ขำเหตุผลของคุณไง ว่าแต่ทำไมไม่อยากล่ะ แล้วคุณไม่รู้หรือไงว่ามีผู้หญิงหลายคนอยากอยู่ร่วมห้องกับผม” “แต่ไม่ใช่ฉันแน่นอน” “กลัวผมหรือไง” “เปล่า!”

พ่อม่าย [เตมินทร์ vs ตาหวาน] . "ขอบคุณที่มาส่งนะคะ" "พรุ่งนี้หวานต้องไปกี่โมงครับ" ขณะที่ถามสายตาก็สอดส่องไปทั่วคอนโดของเธอ ก่อนจะมาหยุดลงที่ใบหน้าหวานๆ ของเธออีกครั้ง "หกโมงเช้าหวานต้องถึงแล้วค่ะ หวานต้องไปเตรียมงานประชุมผู้ปกครอง" "เดี๋ยวพี่มารับครับ หวานไม่มีรถนี่" "อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหวานเรียก…" "เดี๋ยวพี่มารับเองครับ หวานเป็นถึงเพื่อนของน้องสาวพี่นะ อีกอย่างเป็นครูของเด็กแสบอีกด้วย พี่จะปล่อยให้หวานลำบากได้ยังไง" เอะอะก็เพื่อนน้องสาว เอะอะก็ครูของเด็กแสบ เดี๋ยวอีกหน่อยจะเป็นเมียพี่ให้ดู! "หวานจะรอนะคะ" เธอส่งยิ้มแห้งๆ ไปให้ ทั้งๆ ที่ในหัวสมองมีแต่เรื่องร้ายกาจเต็มไปหมด "พี่เตคะ" "ครับ" "ชั้น 35 ห้อง 35/15 นะคะ" คิดว่าเธอจะให้รอข้างล่างเรอะ ฝันไปเถอะ! "หวาน" "บายค่ะ" ปล่อยให้พ่อม่ายยังหนุ่มอึ้งกับการทอดสะพานอย่างโจ่งแจ้งของเธอด้วยอาการเขินอาย เขามองเธอจนเดินหายเข้าไปในคอนโดก่อนจะระบายยิ้มออกมาอย่างไม่ปิดบัง _______________________ ❤ แนะนำการอ่าน Set นี้นะคะ❤ 1. ฆาตกรรัก (ออสติน vs เจสสิกา) มี E-Book 2. คลั่งไคล้ (ไทเลอร์ vs คะนิ้ง) มี E-Book 3. เสือร้องไห้ (เฮนรี่ vs มิลก์) มี E-Book 4. หวงรัก (โนอาห์ vs มินนี่) มี E-Book 5. พ่อม่าย เตมินทร์ vs ตาหวาน <-- คุณกำลังดูเรื่องนี้อยู่ 6. เมียแก้เบื่อ (โคล vs ฟางข้าว) (Coming Soon / เร็วๆ นี้) _______________________________ โปรดอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจกดซื้อนะคะ _______________________________ แนะนำซื้อผ่านเว็บราคาจะถูกกว่าซื้อผ่าน apple. _______________________________ ฝากติดตามผลงานเรื่องอื่นๆ ของหมูด้วยนะคะ Thk for support. - นังหมูปีศาจ -

“อ๊าสสสส” เสียงร้องครางเบา ๆ เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากคู่สวย เมื่อมือหนากำลังบีบนวดความสาวของดลวาอย่างหื่นกระหายในร่างของเธอ “ต้องการแบบนี้หรือไง” น้ำเสียงหวานเอ่ยถาม แววตาโรคจิตที่กำลังจะขย้ำเหยื่อของเขา จ้องมองไปยังใบหน้าของหญิงสาว “คนเป็นแฟนกัน มีอะไรกันเป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่หรือคะ” ว่าพลาง ก็นำแขนทั้งสองข้างโอบที่รอบคอของเขาอีกครั้ง พร้อมกับใช้จมูกหอมเข้าไปที่แก้มของเขาเหมือนเป็นแฟนกันมานาน “มันก็ใช่ แต่พี่ว่าคงไม่เหมาะ เราเพิ่งจะคบกันไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ” เขากล่าวอย่างสุภาพบุรุษ ทั้งที่ใจของเขามันอยากจะครอบครองเธอแทบแย่

ต่อให้ผู้ชายทั้งโลกเหลือแค่อีธานเพียงคนเดียว คนแบบอีฟก็จะไม่มีวันตกลงแต่งงานด้วยเด็ดขาด นับว่าอีธานโชคดีที่ได้มีโอกาสกลับมาแก้ไขความผิดพลาดของตัวเองอีกครั้ง เขาสัญญาว่าจะไม่ทำผิดต่อเธออีกต่อไป เพราะน้องสาวตัวดีจู่ ๆ ก็หนีหายไปจากงานแต่งงาน อีฟ การ์ดเนอร์เลยถูกผู้เป็นแม่ลากให้ไปสวมชุดเจ้าสาว และเข้าพิธีแต่งงานแทนแบบตึง ๆ จะไม่ให้ตึงได้ยังไงก็ในเมื่อ อีธาน เลอร์วินคือเพื่อนสนิทของเธอ อุตส่าห์ตั้งใจเอาไว้แล้ว ถึงเหลือเขาเพียงคนเดียวในโลกเธอก็จะไม่มีวันแต่งงานด้วยหรอก อีธานเคร่งเครียดทันทีที่เห็นหน้าเจ้าสาว คนที่เขามาสู่ขอและทาบทามให้แต่งงานด้วยคือลีอาไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงกลายเป็นอีฟไปได้ เพราะสนิทและสนิทกันกับเธอมากเกินไป เกินกว่าที่จะแต่งงานกัน อีธาน เลยไม่เคยข้ามเส้นแบ่งความสัมพันธ์ฉันเพื่อนกับเธอเลยสักครั้ง แต่พูดก็พูดเถอะ เขาไม่เคยเห็นอีฟสวยและอวบอิ่มขนาดนี้มาก่อนเลยจริง ๆ ชีวิตการแต่งงานดูเหมือนจะไม่ได้ติดขัดอะไร ถ้าเขาไม่เผลอทำร้ายจิตใจเธออย่างตั้งใจ สุดท้ายเขาก็ค้นพบว่าตัวเองรักเพื่อนสนิทคนนี้มากแค่ไหนในวันที่สูญเสียเธอไป

“คุณเป็นยังไงบ้าง” กฤตภาสรั้งคนตัวเล็กเข้ามากอด เพราะเขาไม่ได้มาพบเธอเกือบสัปดาห์เพราะติดงานต่างจังหวัด “ขิงสบายดีค่ะ” “แล้วคิดถึงผมหรือเปล่า” “คิดถึงค่ะ” “ผมก็คิดถึงคุณ คิดถึงมาก” ปากหยักแนบเข้ากับริมฝีปากอิ่มทันทีที่พูดจบ จากนั้นเขาก็ตักตวงความหวานในโพรงปากเล็กด้วยความคิดถึงเนิ่นนานจนอีกคนหายใจหายแทบไม่ทันเลยต้องส่งเสียงทักท้วง “พะ...พอแล้วค่ะ” อัญญาดาเอ่ยเบาๆ เมื่อปากหยักถอนจูบแล้วเขาก็หันไปซุกไซ้ซอกคอแทน “ผมคิดถึงคุณ” “ขิงรู้แล้วค่ะ” “งั้นขอชื่นใจอีกหน่อยได้ไหม” ขอแต่ไม่รอคำอนุญาตจากคนตัวเล็ก เขาจูบเธออย่างดูดดื่ม สองมือก็กอดรัดร่างเล็กแนบแน่น จนพอใจแล้วก็ถอนจูบออกมา แล้วมองใบหน้าแดงระเรื่อด้วยแววตาหื่นกระหาย อัญญาดาหัวใจเต้นรัว หวั่นใจกับสายตาของเขา