เพราะกลัวจะถูกเจ้าหนี้กลั่นแกล้ง เธอจึงจำแลงตัวเป็นสาวใช้เพื่อให้เจ้านายปวดหัวเล่น

“ผมหิวน้ำ” “หะ หิวน้ำ?” “ใช่ ผมหิวน้ำ” ดวงตานั้นเริ่มปรือปรอย แก้มสากแดงก่ำเหมือนคนเมาเหล้า “ผมอยากดื่มน้ำ” “บนรถฉันไม่มีน้ำหรอกค่ะ ถ้าอยากดื่มคุณก็ต้องซื้อเอา” แพรพลอยโล่งอกที่เขาไม่คิดทำร้ายเธออย่างที่หวาดระแวง “ไม่จำเป็นต้องซื้อ บนรถคุณมี” “ไม่มีค่ะ ฉันไม่พกน้ำดื่ม” “คุณมีน้ำครับ” “คุณจะเถียงฉันให้ได้อะไรขึ้นมา ฉันเป็นเจ้าของรถนะ ฉันบอกว่าไม่มีก็คือไม่มีสิ คุณนี่มัน อ๊ะ! คุณเจษ” เจษฏาสอดมือเข้าใต้กระโปรงสีหวานแล้วรั้งแพนตี้ตัวจิ๋วเป็นเส้นตรงให้เสียดสีกับติ่งเนื้ออ่อนไหวของผู้หญิง “น้ำที่ผมอยากดื่มไม่มีขายที่รัก” รอยยิ้มร้ายกาจเชื่อมโยงกับดวงตาสีน้ำตาลเข้มส่งตรงมาที่เธอ ถึงตอนนี้แพรพลอยเข้าใจแล้วว่าเขาหมายถึงน้ำอะไร “ใช่ครับ ผมอยากดื่มน้ำของคุณ” ชายหนุ่มหลุบตามองหว่างขาเรียวที่ตอนนี้ถูกมือของเขาจับแยกออกเล็กน้อย “มะ ไม่ คุณจะบ้าเหรอ นี่มันในรถนะ”

เขาคือ 'ผู้ชายเจ้าเล่ห์' ที่ขโมย 'หัวใจ' ของเธอ "จูบไม่ได้เรื่องงั้นหรือ" คนถูกสบประมาทหัวเราะเสียงสูง ดูพูดเข้า ทำเป็นมาว่าเธอจูบไม่ได้เรื่องแต่ก็เคลิบเคลิ้มจนแทบไม่อยากปล่อย "ถ้าฉันจูบไม่ได้เรื่องปากคุณก็ห่วยแตกเหมือนกัน" คนโมโหเชิดหน้าต่อว่า "อย่าเพิ่งรีบตัดสินถ้ายังไม่รู้จักผมดีพอ" ธนภพสืบเท้าแกร่งไล่ต้อนร่างบาง นัยน์ตาเสือร้ายทอประกายวาววับ "ปากของผมทำอะไรได้มากกว่าที่คุณคิด"

พิษรักมาเฟีย TOXIC LOVE | SM+ "เมื่อสวรรค์ส่งเธอมาพบกับซาตานร้ายอย่างเขา เขาก็พร้อมจะกักขังเธอเอาไว้ข้างกายตลอดกาล" โชคชะตากำหนดให้สาวน้อยจากประเทศไทยมาพบกับมาเฟียร้ายแห่งประเทศฝรั่งเศส คนที่จะเปลี่ยนชีวิตเธอไปแบบไม่มีทางย้อนกลับ

ใครจะไปคิดว่าวันหนึ่ง ‘อาจารย์’ อย่างเธอกลับต้องมาโดน ‘นักศึกษา’ จอมเจ้าเล่ห์คอยตามรังควานไม่เว้นแต่ละวัน เพียงเพราะดันไปปลุกเขาระหว่างที่กำลังแอบหลับในคลาสเรียน “ได้ยินที่อาจารย์พูดไหมคะ ตอนนี้มันหมดคาบเรียนแล้วรบกวนช่วยรีบออกจากห้องไปได้แล้วค่ะ ไม่ใช่มานอนอยู่แบบนี้” “แต่ถ้ามันง่วงมากนักก็ไปนอนที่อื่นเถอะค่ะ เพราะที่นี่ยังมีนักศึกษาอีกหลายคนที่เขาตั้งใจเรียน จำเป็นต้องใช้โต๊ะพวกนี้อยู่นะคะ” “ด่าอีกสิครับผมชอบ” “ว่าแต่ทำไม...” “อาจารย์ถึงสวยจังเลยครับ” “ฮะ?” สิ้นคำพูดของเขาฉันก็เดธแอร์ไปหลายนาที - - - - - - - - - - - - - - หยกแนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ - - - - - - - - - - - - - - ติดตามผลงาน : เพจ Sunisayok - นักเขียนนิยาย ( เสิร์ชหาได้เลยจ้า )

โปรย คลั่งรักเมียทาส เพราะพี่สาวขโมยเงินและเครื่องเพชรหนีไป เขาจึงต้องจับเธอเอาไว้เป็นตัวประกัน เป็นทาสบำเรอรักบนเตียงกว้างอันแสนเร่าร้อน เหนือสิ่งอื่นใดยังมีบางอย่างแอบแฝงที่เธอไม่เคยรับรู้มาก่อน ว่าเขาอยากได้เธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น และคลั่งรักเธอมากเพียงใด

นิยามความรักของเขาคือ "เธอต้องเป็นของเขาเท่านั้น"

การกลับมาเจอกันในรอบ 4 ปี ทำให้รู้ว่าผู้ชายที่เคยแสนดี บัดนี้เขากลายเป็นปีศาจไปแล้ว “เราไม่น่ากลับมาเจอกันอีกเลย” “แล้วใครใช้ให้เธอแม่งกลับเขามาในชีวิตฉันล่ะวะ” “ฉัน..” “เสือกเข้ามาเอง แต่โทษทีว่ะ ตอนที่เธออยากไปจากฉันน่ะ..ฉันไม่ให้ไป”

เหล้าเป็นเหตุทำให้คำว่าเพื่อนนั้นเปลี่ยนไป “แค่พลาดป่าววะ” “พลาดเชี่ยไร กูตั้งใจเอาขนาดนั้น”

เขาใช้เงินเป็นตัวกลางในการแลกเปลี่ยน เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ส่วนเธอก็ใช้ร่างกายของตัวเองเป็นตัวกลางแลกเปลี่ยนกับเขา เพื่อให้ได้เงิน

โปรย เมียสำรองจ้างรัก ในคืนฝนตกหนักเธอตกเป็นของเขาเพราะแผนการของแม่ เพราะมารดาของเขาอยากได้หลาน แต่ไม่อยากได้สะใภ้เกรดต่ำเช่นเธอ เธอถึงได้อุ้มท้องลูกของเขาจนคลอด ในวันที่เธอคลอดลูก ก็ถูกเฉดหัวออกไปจากบ้าน แม้แต่หน้าลูกก็ยังไม่ได้เห็น พร้อมด้วยเงินก้อนโตที่มารดารับไปเพื่ออยู่กับสามีใหม่ นางขายเธอให้เสี่ยตัณหากลับอย่างเลือดเย็น กว่าจะเอาชีวิตรอดมาได้ ก็ลำบากจนเลือดตาแทบกระเด็น 5 ปีต่อมา มารดาของเขาตาย เธอกลับมาอีกครั้งเพราะอยากพบหน้าลูก ในฐานะพี่เลี้ยงคนใหม่ การกลับมาเจอเขาอีกครั้ง ทำให้เธอรู้ว่าเขากำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงที่คู่ควรในอีกไม่ช้า **************************************************** ตัวอย่างบางช่วงบางตอน... “เธอมาทำอะไรที่นี่” “เอ่อ...” “พี่เลี้ยงคนใหม่ของตากริชไงคะพี่ฤทธิ์” เสียงของรังรองดังขึ้น ทำให้มีนาไม่ต้องตอบคำถามชวนอึดอัดนั้น “พี่เลี้ยงคนใหม่ ใครใช้ให้แกรับผู้หญิงหิวเงินคนนี้เข้ามาทำงานในบ้าน แถมยังรับมาเลี้ยงลูกของพี่อีก” “พี่ฤทธิ์เป็นคนสั่งค่ะ” รังรองตอบพี่ชายหน้าตาย “สั่งตอนไหน” เริงฤทธิ์เอ่ยถาม สีหน้าของเขาดูกระด้าง คล้ายระเบิดเวลาที่เตรียมพร้อมจะปะทุได้ทุกเวลา ในขณะที่รังรองไม่ได้สะทกสะท้านแต่อย่างใด “พี่ฤทธิ์บอกว่าให้เริงจัดการทุกอย่างตามต้องการได้เลย เริงก็จัดการให้แล้วไงคะ มีนจะมาดูแลตากริช และรับรองว่าตากริชจะไม่โดนหยิก โดนตี หรือทำร้ายเพราะดื้อเกินเหตุเหมือนพี่เลี้ยงคนอื่นแน่นอน เหตุผลเพราะอะไรพี่ฤทธิ์ก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ” **************************************************** “คุณฤทธิ์ต้องการให้ดิฉันทำยังไงเหรอคะ ถึงจะได้ดูแลลูก” เธอพูดกับเขาตรง ๆ ใจร้อนรนอยากดูแลลูกสุดหัวใจ เธอโทษตัวเองมาตลอดว่าเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องที่ไม่มีโอกาสได้ดูแลลูกเลย “มาเป็นนางบำเรอฉันสิ ฉันจะให้เธอดูแลลูก” เริงฤทธิ์พูดอย่างเป็นต่อ “คุณฤทธิ์!” มีนาอุทานอย่างตกใจ ไม่คิดว่าเริงฤทธิ์จะพูดแบบนี้ออกมา “ทำไมล่ะ นอนกับฉันถือว่าเธอมีบุญมากนะ” “มีบุญยังไงคะ” เธอทำหน้าไม่เข้าใจ “เพราะที่เคยนอนมาเป็นพวกกุ๋ยข้างถนนไม่ใช่เหรอ ผู้ชายที่เธอหนีไปกับมันตอนได้เงินก้อนใหญ่ไปจากคุณแม่เมื่อห้าปีก่อน”

ฟู่เซียงเซียง บุตรสาวภรรยาเอกของเสนาบดีกรมพิธีการฟู่เจี้ยนกั๋ว อาศัยในแคว้นสือเจ้า ตั้งแต่มารดาของนางตายจาก บิดาละเลยไม่สนใจ นางจึงทุ่มเทแรงใจศึกษาแพทย์ปรารถนาจะเป็นหมอหญิง ขณะที่เดินผ่านตลาดค้าทาส บังเอิญได้พบทาสหนุ่มผู้หนึ่ง แม้สภาพร่างกายบอบช้ำเต็มไปด้วยบาดแผล แต่แววตาแข็งกร้าวทำให้นางตัดสินใจซื้อตัวทาสหนุ่มผู้นั้น โดยไม่รู้เลยว่า... ด้ายแดงแห่งโชคชะตาร้อยรัดพันเกี่ยวชีวิตของนางและเขาไว้ด้วยกัน “ข้าซื้อชายคนนี้สองตำลึง” นางกล่าวย้ำ “ไม่มีต่อรอง” ชายร่างท้วมกัดฟันกรอด แต่หันไปมองทาสที่ตนได้มาก็ได้แต่หัวเสีย ช่างเถอะ อย่างน้อยก็ได้เงินมาในมือดีกว่าขายไม่ได้แล้วยังต้องหาที่ทิ้งศพอีก “ได้! ขายสองตำลึง” ฟู่เซียงเซียงลอบถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินตามไปด้านหลังเพื่อรับสัญญาทาส ทว่าทาสที่นางซื้อมาไม่มีแรงเดินด้วยซ้ำ ชายฉกรรจ์สองคนหิ้วปีกลากร่างที่ไร้เรี่ยวแรงมากองที่พื้นแทบเท้านาง เด็กสาวชักเท้าไม่ทัน ใบหน้าของเขาจึงแทบจะซบกับรองเท้าของนาง เด็กสาวย่อตัวลงแล้วกระซิบเบาๆ “อดทนมาได้ถึงเวลานี้แล้วก็อดทนอีกนิดเถอะนะ อย่างไรก็มีชีวิตให้คุ้มค่าเงินสองตำลึงของข้าหน่อย”

นางเป็นฮูหยินที่ถูกต้อง แต่เขากลับเฉยชาใส่ มีเพียงบนเตียงเท่านั้นที่เขาเร่าร้อนจนนางแทบมอดไหม้ จ้าวจื่อรั่วอายุเพียงสิบหกปีเป็นลูกอนุของเสนาบดีสกุลจ้าว ถูกสับเปลี่ยนตัวมาเป็นเจ้าสาวมาแต่งงานกับแม่ทัพที่ชายแดนใต้ กู้ตงหยางบุรุษหนุ่มอายุยี่สิบสี่ปีฉายาแม่ทัพปีศาจที่แสนเหี้ยมโหด "เจ้าติดค้างข้า ไม่ว่าจะเล่นลิ้นอย่างไร เจ้าย่อมรู้ดีว่าสกุลจ้าวปลิ้นปล้อน เจ้าอย่าได้หวังว่าจะได้อยู่อย่างสุขสบายเลย" พูดจบชายหนุ่มก็ผุดลุกขึ้นเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้หญิงสาวได้แต่นั่งเพียงลำพัง แม้จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ก็อดเศร้าใจไม่ได้ ชีวิตนางจะได้พบความสุขเช่นคนอื่นบ้างไหม.

เธอ ‘แอบแซ่บ’ กับคุณหมอ "ผมจะทำให้คุณชุ่มฉ่ำไปทั้งเตียง"

ด้วยเหตุจำเป็น ทำให้เมลดาตกอยู่สถานะ ‘นางบำเรอ’ ของภูผาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ทว่านางบำเรออย่างเธอ กลับหลงรักเจ้าของไร่ แสนเย็นชา แถมหน้าดุ อย่างเขาเต็มหัวใจ

โปรย "ว้าย! ไอ้พี่สันบ้า โผล่มาจากไหนนี่" บัวชมพูกรีดร้องเสียงหลงเมื่อจู่ ๆ สันก็ทะลึ่งพรวดขึ้นมาจากน้ำ เธอว่ายน้ำมาเก็บสายบัวเพื่อที่จะนำไปทำแกงสายบัวใส่ปลาทู ไม่คิดเขาจะแอบตามมา "พี่คิดถึงบัวมากนะ" สันเข้าไปกอดเธอ "พี่สันปล่อยนะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า" บัวชมพูพยายามดิ้นแต่สันไม่ยอมปล่อย เขากอบกุมใบหน้าของบัวชมพูเอาไว้ พลางบดจูบอีกฝ่าย ดันร่างของเธอไปที่ริมตลิ่ง "ปล่อยนะพี่สัน พี่จะทำบ้าอะไรนี่" "พี่อยากได้เธอ" ประโยคตรง ๆ ของเขาทำให้บัวชมพูทุบอกของเขาระรัว "คนเฮงซวย บอกให้ปล่อยไง" "ร้องเลย คนจะได้มาเห็นว่าเราทำอะไรกัน" "พี่ทำแบบนี้ทำไม ฉันกำลังจะแต่งงานนะ" บิดาของเธอกับเขาไม่กินเส้นกัน น่าจะเรื่องน้ำที่นาอะไรประมาณนั้น เถียงกันไม่กี่คำ ก็ไม่มองหน้ากันมาจนถึงทุกวันนี้ ทั้ง ๆ ที่เคยเป็นเพื่อนรักกัน "นี่แหละพี่ยิ่งต้องทำให้เธอสำนึกว่าเธอเป็นเมียพี่"

" ดึกดื่นเที่ยงคืน ผู้ชายมาส่งถึงหน้าบ้าน เสร็จกันไปกี่น้ำแล้วล่ะ ถึงกลับมาส่งกันได้" เพียงประโยคแรกของวัน คำทักทายของเขาก็ทำให้หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ "ดาวเหนื่อยของตัวกลับไปพักก่อนนะคะ"นับดาวไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับวาทิตย์ เพราะเธอรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว เหมือนจะเป็นไข้ "เดี๋ยวสิ ไหนเธอบอกถ้าฉันอยากใช้บริการก็ขอให้บอก ตอนนี้ไงฉันเองก็กำลังเหงาๆ ไม่ได้ออกไปเจอคู่ขาตั้งหลายวันแล้ว ไอ้หมอนั่นมันให้เธอเท่าไหร่ เดี๋ยวฉันจะจ่ายให้สองเท่าเลย "

โปรย บ่วงรักหวาม เขาตั้งแต่แน่วแน่แต่แรกว่าจะหลอกให้เธอรักให้เธอหลง แล้วก็เขี่ยเธอทิ้งเหมือนดอกไม้ริมทาง โทษฐานที่เธอทำให้น้องสาวของต้องเสียใจ และโทษฐานที่เธอแย่งคนรักของน้องสาวคนเดียวของเขาไป เป้าหมายของเขากลับสั่นคลอนเมื่อได้รู้จักพบเจอกับเธออย่างแท้จริง บ่วงแค้นในครั้งนี้ กลายเป็นบ่วงเสน่หา และรักแสนวาบหวาม อ่อนหวานในจิตใจของเขาและเธอตลอดกาล

“อันตรายกำลังใกล้เข้ามาทุกขณะ เพื่ออนาคตของครอบครัวได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา ทุกคนจึงจำต้องแยกจากกันชั่วคราวเพื่อกำจัดศัตรูให้สิ้นซาก ศัตรูหนึ่งก็เป็นถึงฮ่องเต้ที่สามารถชี้เป็นชี้ตายได้ ศัตรูเก่าจากอดีตก็หวนกลับมาคุกคามพวกเขาเช่นกัน เพราะครอบครัวคือสิ่งที่นาง ‘จ้าวอิง’ ไม่เคยมีในชาติก่อน ชาตินี้นางจะไม่ยอมเสียมันไปอีกเด็ดขาด”

++ คำโปรย ++ คำว่า 'ผู้หญิงใจแตก' มันดันออกมาจากปากของบุรากรเมื่อในอดีต แต่ปัจจุบันพวกเขาทั้งสองเป็นสามีภรรยา พร้อมกับเด็กน้อยที่ชื่อว่าน้องทราย เป็นลูกติดภรรยาของบุรากร จึงทำให้อนัญญาเป็นแม่เลี้ยงจำเป็นโดยไม่ได้ตั้งใจ ++ เนื้อหาบางส่วน ++ “อะ ออกไปจากห้องเลยนะ” น้ำเสียงอู้อี้ดังมาจากผ้าห่ม ทำเอาเขาที่หน้าถอดสีอยู่บนพื้น ต้องยกยิ้มที่มุมปากอีกครั้ง “คุณต้องดีใจนะ ลูกน้อยของผมหลายล้านตัวมันเข้าไปในร่างกายของคุณเรียบร้อยแล้ว” เมื่อกล่าวจบ เขาก็สาวเท้าจากไป ตุบ! หมับ! ตามมาด้วยหมอนหนุนที่หญิงสาวโยนใส่เขา แต่บุรากรรับไว้ได้ทัน ก่อนจะโยนกลับไป แต่กลับเป็นว่าหมอนใบเดิมมันกลับโดนศีรษะของหญิงสาวอย่างไรอย่างนั้น “โอ๊ย!” เธอร้องอุทานออกมาเบา ๆ และรีบเอาศีรษะออกจากผ้าห่ม จึงพบว่าเขาได้เดินจากเธอเข้าไปยังห้องน้ำ พร้อมกับเสียงหัวเราะที่อยู่ในลำคอ จึงทำให้อนัญญาได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่ในใจ และรีบจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อย

เธอถูก ‘คนรัก’ หักหลังด้วยการนอกใจ เลยสติหลุดจนเผลอวิ่งชน ‘นักบิด’ หน้าหวาน แต่นิสัยโหดเข้า นับแต่นั้นชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไป แต่จะเปลี่ยนไปในทางไหน...มาลุ้นไปด้วยกันเถอะ ~ “คะ...คือว่าคุณจะถอดเสื้อทำไมคะ?” ฉันมองเสื้อในมือตัวเองแทนการมองเจ้าของเสื้อ เพราะว่าตอนนี้อีกฝ่ายกำลังอยู่ในสภาพเปลือยท่อนบน ฉันก็เลยไม่กล้ามองเท่าไร -///- “เห็นคราบเปื้อนบนเสื้อผมหรือเปล่า? คิดว่าใครเป็นคนทำกันล่ะ” แต่ก็ดันถูกเขาถามกลับด้วยใบหน้านิ่งน่ากลัวแทน “...” ฉันจึงรีบชี้นิ้วมาที่ตัวเองอย่างสั่น ๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงความไม่พอใจของคนตรงหน้าที่กำลังแผ่รังสีอำมหิตออกมา “ถ้างั้น...คุณจะงงอะไรอีก?” จากนั้นเขาก็เลิกคิ้วมองฉัน - - - - - - - - - - - - - - หยกแนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ - - - - - - - - - - - - - - ติดตามผลงาน : เพจ Sunisayok - นักเขียนนิยาย ( เสิร์ชหาได้เลยจ้า )

"วันนี้เธอมาหาฉันทำไม" พายัพเอ่ยถามพลางไล่สายตามองร่างสมส่วนไม่วางตา "หนูจะมาขอผัดผ่อนหนี้สินของคุณพ่อไปก่อนจะได้ไหมคะ" เธอบอกเขาเสียงสั่น "ได้สิ มีอะไรแลกเปลี่ยนไหม" เขาแตะลิ้นเลียริมฝีปาก "ตัวหนูพอจะแลกเปลี่ยได้ไหมคะ" เธอรู้ว่าเขาอยากได้เธอ แม้จะรังเกียจเขาเพียงใด แต่เธอก็ต้องทำเพื่อครอบครัว "ก็พอได้นะ" เขายกยิ้มมุมปาก รอยยิ้มแบบนี้ทำให้เธอต้องกัดปากตัวเอง เขาชอบยิ้มแบบนี้เสมอ ผู้ชายตรงหน้าคือมาเฟียตัวร้าย เขามีเงิน มีอำนาจ ยิ่งใหญ่คับบ้านคับเมืองเสียเหลือเกิน เธอเป็นเพียงแค่เด็กสาวที่ไม่สามารถต่อกรอะไรกับเขาได้เลย "ไหนลองช่วยตัวเองให้ฉันดูหน่อยสิ" ประโยคของเขาทำให้ข้าวหอมหน้าชาด้วยความอาย ฃ เพี้ยะ!!! เธอตบหน้าเขาจนหน้าหัน ไม่รู้เหมือนกันว่ากล้าตบหน้าเขาแบบนี้ได้อย่างไรกัน ใบหน้าของพายัพกระด้าง เขาดุนดันกระพุ่งแก้มเบา ๆ คล้ายเจ็บ ๆ คัน ๆ ดวงตาคมกริบของเขามองเธอไม่วาง "ชอบตบจูบอย่างนั้นเหรอ" เขากระชากเธอเข้ามาหา ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดุดัน "ปล่อยหนูนะ" "ไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าฉันมาก่อน" พายัพดันร่างของเด็กสาวไปจนชิดกับผนัง กวาดสายตามองเธอไม่วาง "ถ้าฉันยังไม่ได้ทดสอบสินค้าจะรู้ได้ยังไงว่ามันคุ้มกับการแลกเปลี่ยนหรือเปล่า เพราะไอ้แฟนของเธอคงไม่ปล่อยให้เธอยังเวอร์จิ้นอยู่กระมัง" ประโยคของเขาทำให้ข้าวหอมหน้าชาอีกครั้ง ทั้งอับอาย ทั้งโกรธเกลียดเขาอย่างเหลือล้น เจ้าหนี้หน้าเลือดของบิดา!!!

การได้เห็นหน้าเจ้าบ่าวเป็นครั้งแรกทำให้กลีบบัวถึงกับเกร็ง ใบหน้าของเขาบึ้งตึงกระด้างจนเธอตกประหม่า กลีบบัวที่ออกมาในชุดเจ้าสาวไทยประยุกต์สวยจนทำให้ทุกคนตกตะลึง พนัสเองยังต้องชะงัก แต่พอคิดถึงความใจร้ายขี้อิจฉาของคนตรงหน้า ใบหน้าของเขาก็กระด้างในทันที พิธีทุกอย่างดำเนินไปอย่างถูกต้อง เจ้าบ่าวสวมแหวนให้เจ้าสาว เจ้าสาวสวมแหวนให้เจ้าบ่าว ก่อนที่เจ้าบ่าวจะดึงเจ้าสาวไปจูบแบบไม่ทันตั้งตัว กลีบบัวรัวกำปั้นใส่แผ่นหลังของพนัสเต็มแรงอย่างตกใจ แขกผู้ใหญ่และคนในงานตกตะลึง ในขณะที่รวิดามองตาปริบ ๆ ไม่คิดว่าพนัสจะจูบลูกสาวคนโตของนางอย่างป่าเถื่อนเช่นนี้ ช่างภาพก็เก็บภาพบรรยากาศละเอียดทุกช็อตแบบไม่ให้พลาดสักมุมเดียว ทุกคนในงานร่วมแสดงความยินดี ในขณะที่กลีบบัวหน้าแดงก่ำลามไปถึงใบหู มองหน้าเจ้าบ่าวแสนป่าเถื่อนที่มองเธอด้วยสายตาลามเลียอย่างรังเกียจ จบพิธีคืนสินสอดเธอจะได้หมดเวรหมดกรรมกับผู้ชายที่ชื่อพนัสสักที

ดารินคิดว่าเธอคือส่วนเกินของครอบครัวเสมอ ตั้งแต่เล็กจนโต เธอไม่ใช่พี่สาวที่น่ารักอย่างมิริน เธอมันเด็กดื้อ แต่เขาก็ทำให้เธอได้รู้ว่าทุกอย่างบนโลกใบนี้มันเปลี่ยนแปลงกันได้ ความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนมันอาจจะไม่ได้ก่อเกิดความรักขึ้นมาเหมือนในนิยายประโลมโลกที่เธอเคยอ่าน แต่เธอกลับผูกพันกับเขาตั้งแต่ที่เขาตามไปดูแลเธอที่โรงเรียนประจำตลอดหลายปี จนเรียนมหาวิทยาลัยต่างหากล่ะ พี่ชายเพียงคนเดียวที่มาหาเธอก่อนเสมอ ไม่ว่าเธอจะทุกข์หรือสุข ตัวอย่างบางช่วงบางตอน “รินไม่ใช่กาฝากหรือส่วนเกิน แต่การแสดงออกของรินไม่เหมือนกับมิริน รินดื้อกว่ามิรินหลายเท่า และต้องยอมรับว่าเรื่องแม่ของรินก็มีผลต่อความรู้สึกของทุกคนในครอบครัวด้วย แต่เนื้อแท้แล้วไม่มีใครเกลียดริน หรือคิดจะทิ้งขว้างรินเลย เฮียโยเคยพูดกับเฮียว่าบางทีอาจจะคิดผิดก็ได้ที่ส่งรินไปอยู่โรงเรียนประจำ ทำให้รินรู้สึกเหมือนโดนทิ้ง หรือหว้าเหว่าแบบนี้ เฮียขอเป็นตัวแทนของทุกคนในครอบครัวขอโทษรินจะได้ไหม รินจะให้อภัยพวกเราได้ไหม” ประโยคของพายุทำให้ดารินร้องไห้อย่างหนัก เธอร้องไห้ไม่ยอมหยุด สะอึกสะอื้นจนพายุต้องเดินเข้าไปหาเพื่อปลอบโยน ดารินโผเข้ากอดพายุเต็มอ้อมแขน กำแพงสูงเสียดฟ้าที่ถูกก่อขึ้นสูงทลายลงในพริบตา “ริน ฮือ ๆ ๆ” ดารินกอดเอวหนาของพายุเอาไว้ ร้องไห้ไม่ยอมหยุด พายุไม่ได้ห้ามปรามอะไร ปล่อยให้เธอร้องไห้จนพอใจ บางทีปัญหาที่เกิดขึ้น เพียงแค่ได้พูดคุยทุกอย่างก็คลี่คลาย ถ้ามัวแต่ประชดประชันใส่กัน ก็มีแต่จะเจ็บปวดหัวใจและเข้าใจผิดไปกันใหญ่ ดารินรู้สึกว่าตัวเองนอนหลับไปอย่างผ่อนคลายที่สุดในรอบหลายปี เพียงแค่ได้เปิดใจคุยกับพายุ