การจะเป็นเด็กของคุณศราไม่มีอะไรยาก แค่ทำตามกฎห้าข้อนั้นก็พอ ที่สำคัญห้ามท้องเด็ดขาด!

เกื้อออกจากร้านซักรีดปั่นจักรยานเพื่อจะไปซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ห่างจากหมู่บ้านประมาณสองร้อยเมตร ณ ซุปเปอร์มาร์เก็ต “เอ่อ ขอโทษค่ะ ยังจำหน่ายไม่ได้นะคะ” “หมายความว่าไง ที่จำหน่ายไม่ได้” “คือมันมีป้ายบอกไว้นะคะ ว่าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ต้องจำหน่ายหลังห้าโมงเย็นนะคะ ถ้านับจากเวลานี้” “แต่กูจะกินตอนนี้” “ไม่ได้ค่ะ ทางร้านจำหน่ายให้ไม่ได้จริงๆ ค่ะ มันผิดกฎหมาย” แคชเชียร์หลบสายตากราดเกรี้ยวของลูกค้าตรงหน้า ในใจเธอคิดแต่เพียงว่าเสียดายความหน้าตาดีของเขา ปิ้งป่อง เสียงประตูหน้าร้านร้องเตือนเมื่อมีลูกค้าเข้ามา พนักงานประจำแคชเชียร์หันไปมองตามความเคยชิน โดยที่ยังมีลูกค้าคือพระเจ้ายังคงยืนเด่นเป็นสง่าไม่สนใจผู้เข้ามาใหม่ ผลึก! เสียงเปิดกระป๋องเครื่องดื่มดังแทรกเรียกความสนใจของแคชเชียร์ อึกอึกอึก เครื่องดื่มสีอำพันถูกกรอกลงคออย่างไม่สนใจสายตาคนทั้งร้านที่หันมามองเขากันอย่างพร้อมเพรียง “กฎหมายไม่ให้จำหน่าย แต่กฎหมายไม่ได้ห้ามกิน” เกื้อที่เดินเข้ามาล่าสุด หันไปมองลูกค้าตัวสูงในชุดเสื้อยืดเข้ารูปสีดำกางเกงยีนส์ตามแฟชั่นสีดำเช่นกันทำให้เขาน่ามองอย่างช่วยไม่ได้ แต่ความเกเรของเขาสร้างความหวาดหวั่นให้กับคนในร้าน

เคยใฝ่ฝันว่าจะได้เป็นสามีแต่ก็ผิดผีดันมามีสามีเสียเอง

หนุ่มโสดแถมซิงดันมาตายเพราะข้าวเหนียวติดคอ แต่พระเจ้าเมตตามอบชีวิตใหม่ให้เขาอีกครั้ง ในโลกที่อย่างกับหนังแฟนตาซี เขาเกิดใหม่เป็นนักรบหุ่นล่ำพร้อมสกิลนักดาบเลเวล99 ทีแรกก็คิดว่าตัวเองเก่งที่สุด แต่ดันมีคนเจ๋งกว่า นั่นก็คือผัวเขา ใช่ผัว!!! พระเจ้าให้เขาเกิดใหม่เป็นนักรบหล่อล่ำ...แต่ดันมีผัว!!!

ถ้าจะตามติดกันขนาดนี้ หนูมาเป็นเมียพี่เลยดีไหม

ใครจะโชคร้ายไปกว่านี้ครับ เกิดมาลืมตาดูโลกได้ชื่อใหม่ว่าพู่ร้าย แถมควบตำแหน่งเด็กส่งนม ส่งไปส่งมาดันมีผู้ชายอันตรายเข้ามาล่อลวงให้เสียตัว

มีเสน่ห์ปลายจวักเมียรักจนตาย เมื่อความบังเอิญทำให้รู้จักกันเกิดคอนเน็กชันในเรื่องของงานการแต่ว่ามันกลับพานทำให้คันยุบยิบๆ ไปทั่วทั้งหัวใจเจ้าของร้านขนมไทยเจ้าอร่อยจึงต้องโกยเสน่ห์ปลายจวักทั้งหมดที่มีทั้งหวานคาวออกมาสำแดงเดชเพื่อใช้มัดหัวใจคนที่เกลียดขนมหวานเป็นอาจิณแต่ที่จำใจกินอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่องานเพื่อการล้วนๆ ไม่ได้กินเพราะเห็นว่าเจ้าของร้านตั้งใจทำให้กินสักหน่อย

Trigger warning: 3P ++ คำโปรย ++ เมื่อตำรวจซึ่งเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฏร์ กลับต้องมาพิสวาทกับผู้ต้องหาที่ทำผิดกฏจราจร แบบนี้ผู้ต้องหาจะโดนล้วง ลึก ไปถึงไหนกันหนอ ++ เนื้อหาบางส่วน ++ “ว้า! แย่จัง” ใบหน้าและน้ำเสียงของธิญาบ่งบอกว่าเสียดายสุด ๆ ก่อนจะขยับร่างไปหาตำรวจสาวทั้งสอง “แบบนี้ผู้ต้องหาควรจะทำยังไงดีค่า ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์” กล่าวพลาง ก็ได้ใช้ปลายลิ้นเลียเข้าไปที่หน้าท้องอันแบบราบของยุ้ยและอัญ ซึ่งเธอนั่งอยู่ระหว่างกลางของคนทั้งสอง “ดะ เดี๋ยว ๆ ขอให้ตำรวจพักหายใจก่อนไม่ได้เหรอ” ยุ้ยเปิดปากกล่าว พร้อมกับลมหายใจที่รวยริน ใบหน้ามีเม็ดเหงื่อผุดขึ้น “ชะ ใช่ ๆ เสียวจะแย่แล้ว อืม...” อัญเสริมทัพ และนำฝ่ามือปิด “ถ้าอย่างนั้น เชิญพักกันตามสบายเลยนะคะ เดี๋ยวผู้ต้องหาคนนี้ขอไปทำธุระส่วนตัวก่อนค่ะ” ใบหน้าหื่นกระหาย พลางขยิบตาให้ตำรวจสาวทั้งสอง ก่อนจะสาวเท้าเดินจากไป และไม่ลืมที่จะหยิบโทรศัพท์ติดตัวมาด้วย เพื่อที่จะขอลางานสักสองถึงสามวัน

เพราะพี่มันสายเปย์เทให้น้องได้หมดหน้าตัก

“นายอย่าโทษฉันนะ นายเองที่เป็นคนยั่วฉันเอง” ชายหนุ่มดึงเกลเข้ามาประกบริมฝีปากแล้วมอบจูบสุดร้อนแรงให้กับเจ้าตัวทันที เสื้อของเขาถูกร่างบางเป็นคนถอดให้ ส่วนเขาก็เป็นคนจัดการกับเสื้อผ้าของคนตรงหน้า ทุกอย่างดำเนินอย่างไม่รีบร้อนนัก ราวกับว่าค่ำคืนนี้ยังอีกยาวนาน “นายคืนนี้ทำให้เราลืมความเจ็บปวดจากผู้หญิงเลวๆ คนนั้นจะได้ไหม?” “ได้สิ ฉันจะทำให้คืนนี้ นายมีความสุขที่สุดรับรอง” สิ้นคำพูดซานมอบจูบให้เกลอีกครั้ง มันร้อนแรงกว่าเมื่อตะกี้นี้เสียอีก จนร่างบางเคลิ้มตามรสสัมผัสที่ได้รับ สองมือของร่างหนาเริ่มที่จะหยอกเย้ากับยอดอกอย่างเบามือ ปากของเขาไล่ลงมายังซอกคอระหง กลิ่นกายของเกลช่างยั่วยวนชายหนุ่มมากขึ้น เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีผู้ชายคนใดทำให้คลั่งไคล้ได้ขนาดนี้

คุณรู้ไหมว่าส่วนมากเจ้าของร้านน้ำหอมมักจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย หึหึ...ส่วนมากก็มักจะเป็นผู้หญิงสินะ เพราะผู้หญิงขึ้นชื่อเรื่องความละเอียดอ่อน แต่มันไม่ใช่สำหรับ...ร้านน้ำหอมทอตะวัน ร้านน้ำหอมที่มีเจ้าของเป็นผู้ชายลึกลับ ที่ไม่ว่าคุณจะมีเงินมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถซื้อน้ำหอมร้านเขาได้ หากคุณไม่เข้าเงื่อนไขของทางร้าน!!!

ถ้ามาเกิดใหม่ในร่างคนอื่นได้ชีวิตนี้ก็ไม่ต้องกลัวอะไรอีกต่อไปแล้ว ในเมื่อคนเราเลือกเกิดไม่ได้อีกทั้งยังเลือกตายก็ไม่ดีอีกเพราะฉะนั้นในเมื่อมีโอกาสกลับมาเกิดแล้วดิษฎีจึงตั้งใจเป็นอย่างมากที่จะใช้ชีวิตใหม่บนความไม่ประมาทอีกทั้งยังพยายามที่จะเรียนรู้และสนุกกับสิ่งต่างๆ รอบตัวที่ชีวิตเก่าไม่เคยทำแม้มันจะไม่คุ้นชินแต่มันก็ไม่ได้ยากเกินไป แต่อะไรที่คิดว่าง่ายๆ สบายๆ กลับไม่เป็นอย่างที่คิดเพราะพอลองเดินทางสำรวจท่องเที่ยวก้าวขาพ้นเขตเมืองที่ตัวเองอยู่มาอดีตนักเขียนโลกเก่าก็ค้นพบกับความจริงที่ว่าโลกปัจจุบันที่เขาอยู่มันวิปโยคไปหมดแล้วภาพตรงหน้าของดิษฎีคือซากซอมบี้ที่เดินเคี้ยวลมจนขากรรไกรลั่นอยู่เต็มเมืองแถมยังได้คนแปลกๆ ติดไม้ติดมือกลับมือกลับมาแชร์บ้านอยู่ด้วยกันอีกต่างหาก

เมื่อหนุ่มใหญ่วัย 35 ปี ได้รับโอกาสให้รีไวเวิลกลับไปในตอนที่ตัวเขาเองอายุเพียงแค่ 18 เพื่อแก้ไขโศกนาฏกรรมในอดีตที่เคยเกิดขึ้นและหยุดยั้งการจากไปแบบไม่มีวันกลับของคนที่ตนรัก เขาจะทำได้หรือไม่?

คำโปรยปกหน้า การอ่อยผู้ชายต้องรู้จักตอแหลให้เป็นเราไม่จำเป็นต้องพูดความจริงทั้งหมดเพราะบางครั้งความจริงมันก็ช่วยอะไรเราไม่ได้ คำโปรยปกหลัง "คุณอายุมากกว่าผม ผมต้องเรียกคุณว่าพี่รึเปล่าครับ" ผมอยากจะตะโกนบอกเควินออกไปจังเลยว่าใครเขาเรียกเมียว่าพี่กัน ไม่มี๊!! อยากบอกน้องเลยครับว่า ไม่ได้อยากเป็นพี่อยากเป็นเมีย และไม่ได้อยากมีน้อง แต่อยากมีผัว

‘ปวีร์’ เป็นคนที่ ‘ปรากร’ เกลียดที่สุด เพราะผู้ชายคนนี้เป็นคนที่พรากทุกอย่างไปจากชีวิตเขา พรากพ่อผู้เป็นเสาหลักของครอบครัวไป พรากอนาคตที่ดี และพรากอาชีพที่เขารักไปด้วย ในเมื่อปวีร์พรากทุกสิ่งที่เขารักไป ฉะนั้นเขาจะพรากทุกอย่างที่เป็นของวีร์ไปด้วย ความแค้นฝังลึกที่มันสลักไว้ในใจ มันยากที่จะให้อภัยผู้ชายคนนี้ แต่จะให้ปล่อยปวีร์ไป ก็คงจะไม่ใช่ปรากรคนนี้ การที่เล่นกับความรู้สึกปวีร์กลายเป็นที่เรื่องสนุก การได้เห็นอีกฝ่าย เจ็บปวดจากอดีตที่แสนข่มขื่นเหมือนกัน เป็นชัยชนะที่ปรากรต้องการ แต่เมื่อได้เห็นหยดน้ำตาปวีร์ หัวใจที่มันด้านชามาตลอดกลับสั่นไหว ต่อให้ไม่มีความรักเข้ามาเจือปนก็เจ็บปวดได้เหมือนกัน…. “ชูการ์ที่นายเข้าใจ ไม่ใช่กินข้าวเสร็จแล้วได้เงินหรอกนะ” “………..” “สุดท้ายฉันก็ตกหลุมรักผู้ชาย ที่ฉันอยากเกลียดมาโดยตลอด..”

คำโปรยปกหน้า: เพียงมือน้อยๆ มิอาจทำให้โซ่ตรวนคลายหลุด สุดท้ายบ่าวตัวน้อยจึงได้แต่ร้องวิงวอน พอเถิดคุณชาย ข้าเจ็บจะตายอยู่แล้ว… คำโปรยปกหลัง: จางอวี่เทียนเป็นเพียงชายหนุ่มเคราะห์ร้าย ครอบครัวประสบเหตุดินถล่มตาย และเพื่อหาเงินปะทังชีวิต เขาเลือกที่จะมาเป็นบ่าวรับใช้อยู่ในสกุลไห่ แลกกับค่าจ้างมหาศาล เขาได้รับงานอันแสนง่าย อย่างการดูแลคุณชายเล็ก ไห่ หลงฟาน ที่อาศัยอยู่ในเรือนรองท้ายป่า ว่ากันว่า คุณชายผู้นี้สามวันดี สี่วันไข้ แล้วเหตุใด คนป่วยอย่างคุณชายถึงถูกทิ้งไว้ในเรือนฝุ่นหนาเพียงลำพัง? ดวงตาคู่นั้นที่มองมาช่างแสนโดดเดี่ยว คุณชายตัวคนเดียว ราวกับถูกโลกทั้งใบทอดทิ้ง จางอวี่เทียนตัดสินใจว่าจะดูแลคุณชายเป็นอย่างดี ด้วยความรัก ความอบอุ่นที่เขามีทั้งหมด ท่ามกลางเรือนที่ห้อมล้อมด้วยสวนดอกไม้งดงามแห่งนี้ โดยที่มิรู้เลยว่า เบื้องหลังความโดดเดี่ยว คุณชาย…ซ่อนความลับดำมืดอะไรไว้

คำโปรยปกหน้า จู่ๆ ไอ้ขยะนั่นก็ถูกอนุมานว่าเป็น ‘สารโดพามีน’ คำโปรยปกหลัง ลีนันโชเป็นนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ธรรมชาติสุดแสน(ไม่)ธรรมดา วันดีคืนดีกลับโดนรุ่นพี่ปี 3 อย่าง ‘คิมจุนซู’ ขู่ทำร้ายร่างกายโดยอ้างเหตุผลว่านันโชทำผิดต่อตนเองในกิจกรรมประกวดภาพถ่ายฟิล์ม เพราะเหตุนี้เองจึงก่อให้เกิดสงครามประสาทขึ้นระหว่างคนทั้งสอง น่าแปลกนักที่ความรู้สึกไม่อยากพบหน้าอีกฝ่ายกลับหันเหเปลี่ยนทิศทาง “ถ้าฉันชอบใครสักคน ฉันคงจะแกล้งเขาด้วยวิธีต่างๆล่ะมั้ง”

พระเอกคนอื่นล้วนรายล้อมไปด้วยเหล่าสาวงาม งานหลักของพระเอกหากไม่ใช่ออกไปกู้โลก ก็ต้องออกไปช่วยเหลือนางเอก ซ้ำพระเอกยังถูกหมายปองจากนางรอง นางร้าย และเหล่าตัวประกอบโฉมงามทั้งหลาย แต่... พวกคุณเห็นคำว่าแต่ที่เขียนไว้ตรงนั้นกันไหมเอ่ย? ใช่แล้วครับ แต่ทุกอย่างล้วนมีข้อยกเว้น เพราะจัสตินโฮสต์โฉดจอมมารยาของเรา ดันมีนิสัยไม่เหมือนคนอื่นเขาครับ ตบตีกับนางเอก แย่งงานนางร้ายทำ ยืนเท้าเอวด่ากราดนางร้าย แย่งงานนางเอกทำ นั่นแหละคืองานของโฮสต์โฉด ผู้ซึ่งเป็นพระเอก? ของเรา ตบตีกับนางร้ายแย่งตัวร้ายมาเป็นภรรยา ตบตีกับนางเอกแย่งชิงพระรองมาเป็นภรรยา นั่นก็คืองานของโฮสต์โฉดของเราเช่นกัน นางเอกน้ำตาคลอทำตัวน่าสงสารเพื่อเรียกร้องความเห็นใจ ขอโทษเถอะพระเอกของเราชิงตัดหน้าร้องไห้ และยังสามารถทำตัวได้น่าสงสารยิ่งกว่านางเอกสิบเท่า... นางเอก “...” .......... โอเค ขอยอมแพ้ ขอเชิญนักอ่านทุกท่านสนุกไปกับความเจ้ามารยาของจัสติน ระบบทวงคืนบทพระเอก ภาคจัสตินพระเอกสายดราม่าคิง ได้แล้วครับผม ผายมือ...

สาวแว่นนั้นโดนใจ ยิ่งครูใส่โคตรโดนเลย

ติวเตอร์หนุ่มที่อุทิศแรงกาย แรงใจในการสอนอย่างเต็มที่ เขาไม่ได้เห็นแก่เงิน แต่เขาเห็นแก่ความสุข…ความสุขจากการร่วมรัก

ไม่ต้องเป็นแล้วครูฝึกสอน มาเป็นครูฝึกหนูดีกว่า

เมียเก็บของพ่อ ขอเคลมต่อได้มั้ย “มาเป็นของเรามั้ย เราให้คุณได้ไม่น้อยกว่าพ่อเราหรอก” โปรย.... เมียเก็บของพ่อ ที่ตอนนี้กลายเป็นเมียเก็บของฉัน! ผ้าแพร อายุ 22 ปี นักศึกษา คณะเศรษฐศาสตร์ ภาคอินเตอร์ ของมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งในเมืองหลวง พันไมล์ อายุ 18 ปี นักเรียนโรงเรียนนานาชาติชั้นปีสุดท้าย ทายาทนักธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์ เรื่องย่อ................. “มาเป็นของเรามั้ย เราให้คุณได้ไม่น้อยกว่าพ่อเราหรอก” พันไมล์กอดอกคุยกับหญิงสาวที่กำลังนั่งอยู่บนรถคันหรู ที่คนขับรถของบ้านเธอกำลังนำพายานพาหนะดังกล่าวแล่นออกจากที่แห่งหนึ่ง “พี่ไม่เข้าใจ” ผ้าแพรขมวดคิ้ว “อย่าคิดว่าเราไม่รู้ว่า พ่อเราพาเธอเข้าบ้านในฐานะอะไร” พันไมล์ไม่มองหน้าผู้ฟัง “พี่เป็นลูกบุตรธรรมคุณอาภิวัฒน์ มีศักดิ์เป็นพี่สาวของเธอนะ” ผ้าแพรพูดอย่างมีมารยาท แม้ในใจออกจากรำคาญท่าทีเย่อหยิ่งลูกสาวอาภิวัฒน์เหลือเกิน “อย่ามาทำเป็นเรื่องยาก ทำให้มากความเลยน่ะ เรารู้หรอกนะ คุณมันแรดขนาดไหน” สวัสดีค่ะ มาพบกับเรื่องใหม่ของไรท์นะคะ อีกเรื่องยังไม่ทันได้กี่ตอน เรื่องใหม่ก็ออกมา ฮ่า ๆ ๆ อยากเขียนคู่กันไปค่ะ เพื่อที่ตัวไรท์เองจะได้รู้สึกว่า ตัวเองมีอะไรที่ต้องทำ นอกจากนี้ มันเป็นนิสัยด้วยมั้งคะ ของไรท์น่ะ ถ้าลองสังเกตดู ไรท์ชอบเขียนควบคู่กันไปสองเรื่อง บางทีการเขียนเรื่องเดียวหัวมันจะไม่ไบร์ท (พูดไปนั่น ฮ่า ๆๆ) ฝากติดตาม เรื่องนี้ด้วยนะคะ ชื่อเรื่องอาจจะดูเสี่ยว ๆ เฉิ่ม ๆ ไปนิด แต่คิดว่าทุกคนน่าจะชอบ ขอเกริ่นไว้ก่อนว่า มีหลากหลายครบทุกรสชาติ ฝากด้วยค่ะ #เมียเก็บของพ่อ #พันไมล์ผ้าแพร

รอมาตั้งนานได้แต่งงานกันสักที เมื่อคุณหนูโอเมกาฮอร์โมนกระพร่องกระแพร่งคนเดิมที่ตอนนี้แข็งแรงจนได้แต่งงานกับอัลฟาคู่แห่งโชคชะตาของตัวเองคุณชายลู่ชายผู้ขยันสร้างเรื่องให้ปวดหัวไม่เว้นแต่ละวัน เพราะว่ารักมากก็ย่อมหวงมากพอหวงมากก็เกิดงอนกันใหญ่โตเมื่อเห็นภรรยาให้ความสนใจคนอื่นมากกว่าตัวเองไม่เว้นแม้กระทั่งลูกน้อยในท้องที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร งานนี้ลู่เหวินจึงต้องหาทางเรียกสามีคนดีที่หนึ่งเข้ามาปรับทัศนคติก่อนที่ชีวิตคู่นั้นจะมีปัญหาลุกลามไปใหญ่

วันหนึ่ง...เมื่อ ‘ตะวัน’ ได้ตัดสินใจไปบอกรักกับเพื่อนสนิทอย่าง ‘อาทิตย์’ แต่กลับถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย แถม...‘ตะวัน’ ยังได้รู้ความลับที่ว่า ‘อาทิตย์’ นั้นแอบรักเพื่อนอีกคนในกลุ่มอยู่ ‘ตะวัน’ ที่เห็นแบบนั้นจึงได้ไปยั่วยวน ‘อาทิตย์’ อีกครั้ง แต่ก็ถูกอีกฝ่ายดูถูกเหยียดหยาม กระทั่ง...วันหนึ่ง ‘ตะวัน’ ที่คิดจะไปมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นเพื่อประชดในความรักที่ไม่สมหวัง ก็ถูก ‘อาทิตย์’ เข้ามาขัดขวาง จนกระทั่งทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน แต่...ถึงอย่างงั้น ความเย็นชาที่ ‘อาทิตย์’ มีให้กับ ‘ตะวัน’ ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง ขณะที่กำลังจะตัดใจอยู่นั้นเอง พี่ชายของอาทิตย์ก็ได้มาสารภาพรัก จน...สุดท้ายเป็น ‘อาทิตย์’ ที่เริ่มจะสับสนกับตัวเอง เมื่อ ‘ตะวัน’ ตัดสินใจคบกับพี่ชายของเขา