คุณอา (ที่รัก) ของหลาน
คุณอา (ที่รัก) ของหลาน
มะนาวเปรี้ยวจี๊ดหวานซ่า
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
** คำโปรย ** เมื่อเด็กสาวอย่างอลิส พยายามจะอ่อยอาของตนเอง ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของบิดาของตน แล้วแบบนี้สุรวัฒน์จะทำตัวอย่างไร เมื่อหลานสาวคิดเกินเลยกับเขา ความรัก ความสวาท พร้อมกับไฟราคะ จึงบังเกิดขึ้น ++ เนื้อหาบางส่วน ++ "อาพิชญ์เป็นของอลิสแล้วนะคะ ห้ามนอกใจและมีสาวอื่นนอกจากอลิสโดยเด็ดขาด" นิ้วเรียวส่ายไปส่ายมา พร้อมกับน้ำเสียงคาดโทษอีกฝ่าย ว่าห้ามทำในสิ่งที่ตัวเองกล่าว "จ้า ๆ นี่ก็เย็นมากแล้ว แต่งตัวกลับบ้านซะ เดี๋ยวแม่จะเป็นห่วง" เขาดันร่างของเด็กสาวให้ลุกขึ้น พร้อมกับหยิบเสื้อผ้าของเธอขึ้นมาให้สวมใส่ เมื่อเห็นเวลาตรงฝาผนัง พร้อมกับบรรยากาศด้านนอกที่เริ่มจะมืดเข้าไปทุกที "งั้นพรุ่งนี้อลิสมาหาใหม่นะคะ" เจ้าตัวฉีกยิ้มกว้าง "จะเตรียมตัวมาให้อาพิชญ์กินอีกรอบ พรุ่งนี้รับรองว่าอลิสจะไม่เจ็บเหมือนวันนี้อีก" เจ้าตัวกล่าวอย่างใสซื่อ พลางใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะหันมาฉีกยิ้มเอาเขาอีกครั้ง
เสน่หา...สะใภ้บุญธรรม
เสน่หา...สะใภ้บุญธรรม
白富 ไป๋ฟู่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
เมื่อสะใภ้บุญธรรมอย่าง 'เหย่าอี้' ทอดสะพานพ่อบุญธรรมของสามี ความสนุกสนานของพวกเขา จึงบังเกิต ความเสียว ความร่าน ความอยากของคนทั้งคู่ ++ เนื้อหาบางส่วน ++ "หากเจ้าตั้งครรภ์ลูกของข้าจริง ข้าจะดูแลเจ้าและลูกของข้า เจ้าไม่ต้องกังวลไป หากกลัวว่าบุตรชายของข้ารู้เข้า" ว่าพลางก็ลงข้างกายหญิงสาว แขนข้างที่ถนัดโอบเข้าไปที่ไหล่ ส่วนมืออีกฝ่ายประสานมือกับนาง "ตะ แต่พ่อบุญธรรมอายุมากเช่นนี้ จะดูแลข้ากับลูกในท้องไหวหรือเจ้าคะ" กล่าวพลาง นำฝ่ามืออีกข้างมาลูบตรงท้องน้อย แม้ว่าจะยังไม่ท้องก็ตาม "เจ้าก็เห็นแล้วไม่ใช่หรือ ว่าข้ามีแรงพอที่จะทำให้เจ้าท้องได้ แล้วเหตุใดข้าจะดูแลเจ้าไม่ได้ แต่ตอนนี้เจ้ารีบใส่อาภรณ์เสียเถิด เดี๋ยวข้าจะกลับไปดูเมียของข้า ไว้ยามห้าย ข้าจะไปหาเจ้าที่ห้อง" กล่าวพลาง ขยับร่างออก เช่นเดียวกับนางที่แต่งอาภรณ์ แม้ว่าในยามนี้จะเป็นยามซวีแล้วก็ตาม
หลอกเด็กมาเป็นเมีย
หลอกเด็กมาเป็นเมีย
ปุยปุ้ย
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
เพราะความจำเสื่อม ทำให้สาวน้อยน่ารักแต่หุ่นอวบอึ๋มอย่าง มิกิ ดุจดาวเดือน คุณหนูตกยาก ถูก ชาร์ล ฝรั่งหนุ่มใหญ่ซึ่งเป็นเจ้าของไร่องุ่นอ้างว่าเธอคือเมีย-ของเขาแล้วหลอกพาไปอึ๊บ ******************************************** “อย่าลืมที่เราตกลงกันล่ะมิกิจัง” “มิกิไม่ลืมอยู่แล้ว” เด็กน้อยตอบแถมยังบอกให้เขามั่นใจ “คุณลุงสบายใจได้เลยค่ะ” หนุ่มใหญ่ฟังคำว่า ‘คุณลุง’ ก็รู้สึกระคายหู “มีอีกอย่างนะที่เราต้องคุยกัน” ชาร์ลเอ่ยขณะจ้องสบตาสาวน้อย “อะไรอะ?” ดุจดาวเดือนถามพลางกระพริบตาปริบๆ “ห้ามเรียกฉันว่าคุณลุง แต่ให้เรียก พี่ชาร์ล แทน” ชายแก่เอ่ยอย่างไม่อายที่จะให้เด็กรุ่นลูกรุ่นหลานเรียกตัวว่า พี่ เด็กสาวทำหน้าลังเลนิดนึงเพราะไม่อยากขัดคำสั่งของคุณป้า “ถ้าไม่อยากเรียก ก็กลับห้องไปนอนคนเดียวเลยมิกิ” ชาร์ลไล่ “พี่ชาร์ล” ในที่สุดความกลัวผีก็ชนะทุกสิ่ง หนูน้อยมิกิยอมเรียก “ต้องแบบนี้สิคะเด็กดีของพี่ชาร์ล” ชาร์ลบีบพวงแก้มขาวนุ่มราวซาลาเปาของมิกิเบาๆก่อนจะหาเรื่องเอาเปรียบเด็ก
นายท่านต้อนรัก
นายท่านต้อนรัก
ปุยปุ้ย
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
เสี่ยวชิง ยืนหยุดอยู่หน้าประตู และเนื่องจากประตูไม่ได้ปิดจึงทำให้สาวใช้ตัวน้อยมองเห็น หยางเฉิน กำลังนั่งกินข้าว เขากำลังใช้ตะเกียบคีบเนื้อปลาสามรสเข้าปาก "เข้ามา" หยางเฉินพูดโดยไม่ได้มองเสี่ยวชิง สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มค่อยๆ เดินเข้ามาในห้องก่อนจะสยองหูกับประโยคถัดมาของเขา "ปิดประตูลงดาล" พอเสี่ยวชิงไม่ตอบ หยางเฉินก็จ้องมองสบตาของนาง "เจ้ายืนนิ่งทำไม ข้าสั่งให้ปิดประตูลงดาลให้เรียบร้อย" "นายท่าน...เรียกข้ามาทำไมหรือเจ้าคะ" เสี่ยวชิงถามปากคอสั่น ดวงตากลมโตสุกใสของนางมีแววตื่นกลัว "หึหึ" หยางเฉินหัวเราะในลำคอด้วยสายตาเป็นประกายขณะจ้องเสี่ยวชิงตาไม่กระพริบ ร่างสูงลุกขึ้นแล้วเดินตรงมาหานาง ขณะที่เสี่ยวชิงก้าวเท้าถอยหลังอย่างหวาดหวั่น หยางเฉินไม่ได้หยุดอยู่ตรงหน้านางแต่ว่าเขาเดินเลยไปปิดประตูบานคู่แล้วลงดาล เสี่ยวชิงรีบหันไปมองอย่างขวัญเสียก่อนจะถูกเขาจับแขนแล้วดึงร่างบางเข้าสู่อ้อมกอด "ยังไม่ชินกับข้าอีกเหรอ" หยางเฉินถามเสียงแหบพร่าขณะสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ จากหน้าผากโหนกนูน เสี่ยวชิงพยายามดิ้นหนีอ้อมกอดของหยางเฉิน แต่เขากอดนางแนบแน่นจนนางแทบขยับไม่ได้ "ปล่อยข้านะเจ้าคะนายท่าน!" เสี่ยวชิงร้อง ท่าทางราวกับคนจะร้องไห้ นอกจากนางก็ไม่มีผู้ใดรู้หรอกว่า พ่อพระประจำเมืองไป๋หนาน แท้ที่จริงแล้วเขาก็แค่ปีศาจราคะ
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย
รติกานดา
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
หมอสาวสู้ชีวิตแต่อกหักทั้งที่ยังไม่ได้บอกรัก เผลอOne Night Standกับผู้ชายคนหนึ่ง ใครเลยจะรู้ว่าเป็นพรหมลิขิตหรือเวรกรรม ทำให้เธอมาเจอกับมาเฟียหนุ่มที่ไม่ยอมปล่อยให้เรื่องของคืนนั้นผ่านเลยไป . . . . “คุณนี่นะเอาใจผู้หญิงไม่เก่ง” เธอทำจมูกย่นใส่เขา “ผิดแล้วผมเอาใจไม่เก่งแต่เอาเก่งนะ เรื่องนี้ผมมั่นใจ” “อีริค!” เธอขึงตาใส่ด้วยใบหน้าแดงเรื่อ “ให้ตายสิ” เขาพึมพำ “ผมเองก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้นะ คุณร่ายมนตร์ใส่ผมหรือเปล่า” “คุณเชื่อเรื่องไร้สาระพวกนั้นด้วยหรือคะ?” “แต่ก่อนผมไม่เคยเชื่อเรื่องdestiny แต่การได้พบคุณมันอยู่นอกเหนือความคาดหมาย บางทีพรหมลิขิตอาจมีจริงก็ได้” หญิงสาวได้แต่อมยิ้ม นั้นสิ ผู้หญิงจืดชืดอย่างเธอได้เจอกับผู้ชายสุดเพอร์เฟกต์อย่างเขาได้ ถ้าวันนั้นก้องภพไม่ประกาศตัวคนรัก เธอคงไม่อกหักจนเสียการควบคุมแล้วได้เจอเขาที่หน้าลิฟต์พอดีอย่างนั้น แถมเจอกันด้วยความบังเอิญอีกด้วย
หัวหน้าคนงานคนนั้นที่ฉันอยากจะรัก
หัวหน้าคนงานคนนั้นที่ฉันอยากจะรัก
น้ำผึ้งพระจันทร์
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
“อารัมภบท” “ลูกหนูคิดดีแล้วเหรอลูก ไปอยู่ไร่มันไม่ได้สุขสบายเหมือนที่บ้านนะ” คุณอภิสมัยผู้เป็นมารดาถามลูกสาวคนเล็กอีกครั้งให้แน่ใจ “คิดดีแล้วค่ะคุณแม่ คุณพ่อคุณแม่เองก็ไม่มีลูกผู้ชายสืบทอด พี่ลูกน้ำกับพี่ลูกนกเองก็มีงานที่มั่นคงอย่างอื่น ลูกหนูจะเป็นคนดูแลไร่ของเราเอง ไม่อยากรอให้มันเจ๊งแล้วก็ต้องขายที่ไป ลูกหนูเสียดาย” ‘ลูกหนู’ หรือ ‘พิมพ์นิรชา’ บอกกับผู้เป็นมารดาอย่างมาดมั่น “เอา งั้นก็ไป อย่าลืมว่าต้องดูแลตัวเองดีๆ นะ” คนเป็นแม่อย่างไรก็อดห่วงลูกสาวไม่ได้ แม้ว่าจะรู้ว่าลูกสาวคนเล็กทั้งเก่งและไหวพริบดีมากแค่ไหนก็ตาม “ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ยังไงทางนั้นก็มีนายเสือกับคุณชาลินี อ้อ...ยังมีกรุณาอีก” นายเสือก็คือหัวหน้าคนงานคนเก่งของไร่ เขาเด็ดขาดและเป็นที่เชื่อ ใจของคุณอภิสมัยเสมอมา ส่วนชาลินีก็คือคนทำบัญชีและดูแลงานตื่ ทงๆ ภายในไร่ น่าจะช่วยงานลูกหนูได้เป็นอย่างดี ส่วนกรุณาก็เป็นคนดูแลบ้านของลูกหนูกับนายเสือ มีหน้าที่ทำความสะอาด ดูแลทั่วไปรวมถึงหุงหาอาหารให้ทั้งสองคน “เอาล่ะๆ ยังไงแม่ก็ห้ามหนูไม่ได้อยู่แล้ว” ท่านพยักหน้าให้อย่างยอมแพ้ “อย่าห่วงลูกให้มากนักเลยคุณ ดีเสียอีกที่ลูกอยากสืบทอด อีกอย่างลูกหนูก็พูดถูก สมบัติของเราชิ้นนี้ตกทอดมาแต่รุ่นทวด ถ้าเราปล่อยให้มันขาดทุนและต้องปิดไปก็น่าเสียดาย ดินตรงนั้นดีปลูกอะไรก็งาม เป็นสถานที่ท่องเที่ยวได้ด้วยซ้ำไป ถ้าลูกอยากจะต่อยอด” คุณคณิตพูดเอนเอียงไปทางลูกสาวคนเล็ก “ได้ๆ แล้วจะเดินทางเมื่อไหร่ดีล่ะลูก” ผู้เป็นมารดาถาม “พรุ่งนี้เลยค่ะ ไร่ของเรากำลังต้องการคนดูแลอย่างเร่งด่วน รอไม่ได้แม้แต่วันเดียว!” เห็นท่าทีฮึกเหิมนั้นแล้วคนเป็นพ่อแม่ก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน อีกข้อที่เป็นนิสัยประจำตัวของลูกหนูก็คือความหัวดื้อไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ นี่แหละ คุณคณิตส่ายหัวอย่างเอ็นดูพลางพึมพำ “เฮ้อ ไฟแรงจริงจริ๊ง ลูกสาวพ่อ”