อสูรร้ายเลี้ยงรัก
อสูรร้ายเลี้ยงรัก
ลี่ลี่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
มีโปร 14 วันแรกน้าา __________________ มาวมาวรีบจับขอบกางเกงเอาไว้แน่นยื้อไม่ให้เขาผละตัวออกไปทั้งยังสงสัยในกลิ่นของเขาไม่หาย มันไม่ได้เหม็นแต่ก็ไม่ได้หอมเช่นบุปผา ไม่ใช่กลิ่นเหงื่อที่เคยได้กลิ่น เป็นกลิ่นแปลกๆ ที่แสนดึงดูด มาวมาวคิดไปคิดมาก็คิดไม่ตก ทั้งยังรู้ดีว่าสมองของนางนั้นเล็กเท่าเหอเถา* ส่วนมากแล้วคิดไปก็คิดไม่ออก ทั้งการที่เขาขยับตัวห่างออกไปนี้ยิ่งทำให้กลิ่นที่ดึงดูดจางหาย ต้าสงที่กำลังเลิ่กลั่กความมั่นใจสูญไปเกือบสิ้นเพราะกลิ่นที่นางทักขึ้นมาพลันต้องตกใจเมื่อจู่ๆ ดวงหน้าน้อยๆ ของนางก็ฉายแววมุ่งมั่นขึ้นมา กะทันหันจนเขาไม่ทันตั้งตัว รู้อีกคราช่วงล่างก็เย็นวาบมองแก่นกายที่โผล่พ้นขอบกางเกง ทั้งยังฟาดเข้าไปที่แก้มกลมอิ่มของนางเข้าเต็มๆ จนนางต้องหยีตา “ทำไม” มาวมาวเอียงคอจ้องมองสิ่งที่เพิ่งลอบทำร้ายนางไปเมื่อครู่ ก่อนเงยหน้าขึ้นถามต้าสงอย่างแปลกใจระคนสงสัย “ทำไมตัวตุ่นที่เจ้าเลี้ยงถึงไม่มีขนกันเล่า” __________________ สำหรับเรื่องนี้จะมีตอนพิเศษสองตอนท้ายเรื่องนะคะ เป็นแนว Beastality (คน X สัตว์) จะมีการติด Trigger warning ไว้ก่อนจะถึงตอนพิเศษค่ะ __________________ นิยายอิโรติกร้อนแรง,4P
ขอบคุณที่ทิ้งกัน
ขอบคุณที่ทิ้งกัน
มายา
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
เธอโดนแฟนของเขาแย่งคนรัก ทั้งคู่จึงหันมาคบ (กิน) กันเอง ถึงได้รู้ว่าเข้ากันได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ และเมื่อแฟนเก่าของชายหนุ่มอยากจะมาเอาคืน ก็ฝันไปเถอะ.... “เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย แล้วนี่คุณมาทำอะไรที่นี่ ลุกเร็ว” ชายหนุ่มที่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบเอวเอาไว้เดินเข้าไปพยุงร่างบางที่นอนอยู่บนพื้นห้อง “ไม่อ้าว...เย็นๆ ๆ ฉันชอบ จะนอนตรงนี้” “ไม่ได้ เดี๋ยวผมพาคุณกลับห้อง” ชายหนุ่มบอกแล้วลุกขึ้นจะผละออกไปใส่เสื้อผ้า แต่ในขณะนั้นเอง คนที่นอนอยู่บนพื้นก็ยื่นมือมาคว้าแล้วดึงชายผ้าเช็ดตัว เป็นผลให้มันหลุดติดมือของเธอไปอย่างไม่ตั้งใจ “เฮ้ย! ” ทีปต์พยายามตะครุบแต่ไม่ทันเสียแล้ว เขารีบนั่งลงตามสัญชาตญาณ “ขอผ้าเช็ดตัวคืนด้วยครับ” ชยานีมองหน้าคนขอแล้วยิ้มตาปรือ นอกจากไม่คืนแล้วเธอยังคลานเข้าไปผลักร่างสูงที่นั่งคุกเข่าอยู่ให้นั่งลงกับพื้น “คุณอายเหรอ” เธอถามพลางใช้มือลูบไล้แผงอกเปลือยเปล่า “พะ...พอเถอะคุณเมามากเกินไปแล้ว” ทีปย์ห้ามหญิงสาวเสียงสั่นพร้อมกับตะครุบมือของเธอเอาไว้ไม่ให้ซุกซนมากไปกว่านี้ “อยากให้พอจริงเหรอคะ ดูสิตรงนี้คุณมันสู้แล้วนะ” ชยานีที่ไม่มีสติสัมปชัญญะถามเสียงกลั้วหัวเราะเมื่อบางอย่างกลางลำตัวของเขามันกำลังชี้หน้าเธออยู่ “ก็คุณเล่นลูบซะขนาดนี้” ทีปย์รีบเอามือบังอย่างเขินๆ นอกจากแฟนแล้วเขาก็ยังไม่เคยแก้ผ้าต่อหน้าผู้หญิงอื่นเลย “ไหนๆ ตอนนี้พวกเราก็โสด เรามาเล่นอะไรๆ สนุกๆ กันไหม” ชยานีชักชวนพลางทำสีหน้ายั่วยวนอีกฝ่ายสุดฤทธิ์ “อย่าเลย” หากแต่ชายหนุ่มกลับปฏิเสธด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้หนักแน่นเลยสักนิด “ทำไมคะ พวกเขาทำได้ ทำไมพวกเราจะทำไม่ได้” ว่าแล้วชยานีก็ก้มลงใช้ปากครอบครองความแข็งแกร่งของทีปต์ที่เตรียมพร้อมใช้งานอย่างไม่ลังเล เหมือนกับบังคับทางอ้อม คือทนได้ก็ทนไป
婵安 ยอดบรรณาการสองจอมทัพ
婵安 ยอดบรรณาการสองจอมทัพ
เฉินคุน (晨焜)
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
ท่านหญิงฉานอัน ท่านหญิงบรรณาการจากเผ่าเหลียงที่เดิมทีถูกวางตัวให้แต่งเป็นพระชายาขององค์รัชทายาทฟ่งเฟยเทียน แต่เพราะนางไม่ต้องการเกี่ยวดองกับเชื้อพระวงศ์ของแคว้นต้าเจิ้ง และไม่ต้องการเป็นหมากทางการเมืองของเผ่าเหลียง ในวันที่มาเจรจายกเลิกการแต่งงานกับองค์รัชทายาทแล้วถูกอีกฝ่ายปฏิเสธ ยืนยันจะแต่งนางเข้าตำหนักบูรพา ท่านหญิงฉานอันจึงได้ลอบวางยาปลุกกำหนัดในกาน้ำชาของกุนซือเมิ่งซืออิง โดยหวังใช้เขาเป็นทางรอดของตน และทุกอย่างคงไม่วุ่นวายหากแม่ทัพเกาเฉิงหนางจะไม่พักอยู่ในเรือนเดียวกับกุนซือเมิ่งซืออิง ที่สำคัญพวกเขาทั้งสองคนล้วนดื่มน้ำชาที่นางลอบใส่ยาปลุกกำหนัด นิยายในชุด ยอดบุปผา ประกอบไปด้วย - 芳娘 ยอดภรรยา 3 สามี - 芳荣 ยอดศิษย์เหนืออาจารย์ - 玉兰 ยอดบุปผาเหนือบูรพา - 婵安ยอดบรรณาการสองจอมทัพ - ข้ากลายเป็นสาวใช้ของตัวร้าย - ข้ากลายเป็นนางร้ายในนิยาย
พี่เขยเจ้าคะ สามีข้าหลับแล้ว
พี่เขยเจ้าคะ สามีข้าหลับแล้ว
ลี้ซ้อ-美女
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
สวรรค์ท่านรังแกข้าเกินไปแล้ว ! สาวโสดอย่างฉันไม่รู้จะซวยอะไรนักหนา หงี่จนตายเพราะดิลโด้แท่งเดียว มิหนำซ้ำยังเกิดใหม่เป็นลูกเมียน้อย แถมถูกบังคับให้แต่งกับบุรุษปัญญาอ่อน ! ..................................................................... “ข้านั่งรอเจ้าบ่าวอยู่ในห้องหอ ไม่รู้ว่าขั้นตอนต่อไปควรจะทำอย่างไร จึงได้แอบมาดูเจ้าค่ะ” คุณหนูชุนหลานหาคำแก้ตัว “เช่นนั้นแล้ว.... เจ้ารู้หรือยัง ว่าเข้าหอต้องทำอย่างไร” หวงเหยาโน้มเข้าไปใกล้นาง “ข้าเพิ่งจะดูได้นิดเดียว ก็วิ่งเตลิดหนีมาเสียก่อนเจ้าค่ะ” นางตอบอย่างไร้เดียงสา “งั้น... ให้ข้าสอนบทเรียนการเข้าหอให้เจ้าด้วยตนเองดีหรือไม่” “แต่ข้ากลัวพี่สาวข้าจะล่วงรู้” คุณหนูชุนหลานแกล้งตีหน้าเศร้า ทั้ง ๆ ที่ในใจนั้นตะโกนตอบรับเขาไปนานแล้ว “เรื่องนี้ มีแค่พวกเราสองคนที่รู้ มาเถิดข้าจะพาเจ้าไปที่ที่ไม่มีผู้ใดหาเราพบ แล้วข้าจะสอนให้เจ้าร้องถึงสวรรค์เชียวหละ"