นอกจากงานจะหนักหนาสาหัสจนไม่มีเวลาให้หายใจแล้ว เรื่องวุ่นวายที่เธอต้องเจอยังทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เฟยจูโดนทำร้ายร่างกายทั้งตัวและจิตใจจนบอบช้ำไปหมด เฟย์โมโหเลือดขึ้นหน้ากำลังจะไปเผากระโจมของนังสองตัวร้ายนั่นให้วอดวาย แต่ยังไม่ทันได้ทำอย่างที่ใจคิดก็มาเกิดเรื่องใหญ่โตขึ้นกับลี่หลินซะก่อน หลังจากนั้นเจ้าเด็กตัวโตสองคนยังมาสารภาพรักกับเธอ เธอเป็นคนบาปใช่ไหมเนี่ย ความสวยของเธอทำพิษซะแล้ว จะทำยังไงต่อไปดีละทีนี้ พวกเขาลืมกันไปแล้วหรือยังไงว่าเธอต้องกลับบ้าน จะมาทำตาละห้อยเป็นลูกหมาโดนทิ้งใส่เธอกันทำไมเล่า! ไอ้เจ้าเด็กสองคนนี้มันดื้อจริงๆเลย!

วันเพ็ญสาวสมัยใหม่ได้ทะลุมิติมายุคจีนโบราณ เธอต้องทำความดีในร่างของสาวน้อยต่างแดน หลังจากนั้นจึงจะกลับบ้านได้พร้อมพรวิเศษหนึ่งข้อ เธอต้องคอยระวังไม่ให้ถูกจับได้ และก็คอยรับมือผู้ที่จะเข้ามารังแก เธอมีสามีสุดหล่อคอยช่วยอยู่ หลังจากนานไปก็เริ่มผูกพันธ์ จนไม่อยากจะจากเขาไป

“คนที่ข้ารักมีเพียงชายผู้นั้น คนที่ช่วยเหลือข้าแค่ครั้งแรก และเขาก็ได้หายไปแล้ว เขาเป็นแค่ภาพมายา ส่วนท่าน....ท่านมันก็แค่บุรุษมากเล่ห์ รู้เอาไว้” หญิงสาวมัวแต่หลับหูหลับตาและพูดพร่ำโดยไม่มองสีหน้าคนฟังแม้แต่น้อย ไม่รู้เลยสักนิดว่ายามนี้ชายหนุ่มเหนือร่างกำลังทำสีหน้าอย่างไร ยิ้มกว้างแค่ไหน

นางไม่ยินยอมให้ตนเองถูกจับหมั้นหมายและแต่งงานกับบุรุษที่เป็นถึงองค์ชายสูงศักดิ์ นางไม่อยากเข้าไปอยู่ในวัง ไม่อยากถูกขังในกรง จึงหนีออกมาเป็นบ่าวชายรับใช้ให้นายน้อยลึกลับผู้หนึ่ง เขาผู้นี้งดงามดุจบุปผา ผู้ซึ่งคล้ายกับนักบวชที่สละแล้วซึ่งกิเลส เขาไม่ยินยอมให้ตนเองถูกจับหมั้นหมายและแต่งงานกับสตรีแปลกหน้า แต่ไฉนคู่หมั้นผู้นี้กลับปลอมตัวมาเป็นบ่าวชายของเขา

ถึงค่ายใหญ่แล้วในที่สุด คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตสงบสุขคุยกับม้าไปวันๆ แต่ปัญหาวุ่นวายถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน ยังไม่ทันข้ามวันก็มีคนมาหาเรื่องเธอซะแล้ว! อะไรกันนักหนาวะเนี่ย ตั้งแต่มาที่นี่เดี๋ยวคนนู้นก็เอาปัญหามาให้ เดี๋ยวคนนี้ก็สร้างเรื่องหาเรื่องเธอ แถมเธอยังโดนลักพาตัวอีก เรื่องชักจะวุ่นวายมากขึ้นเรื่อยๆแล้วนะเนี่ย เธอเบื่อที่นี่แล้ว อยากกลับบ้าน เพื่อนเธอหายหัวไปอยู่ไหนหมด เมื่อไหร่จะได้กลับบ้านสักที!!

กำลังนั่งสังสรรค์เล่นเกมไพ่ประหลาดกับเพื่อนๆ ที่ไม่ได้เจอกันนาน อยู่ดีๆ ก็โผล่มาอยู่โลกใหม่ซะงั้น ไอ้ไพ่เฮงซวยเอ๊ย...ไม่น่าเห็นแก่ของราคาถูกแล้วซื้อมาเลย ไม่น่าใช่แค่เธอที่มาที่โลกนี้...แต่เพื่อนๆ ของเธอที่หายไปต่อหน้าต่อตาก็คงมาที่นี่กันหมดแน่ๆ แล้วจะเริ่มหากันจากตรงไหนดีล่ะทีนี้ เหมือนไพ่จะบอกว่า...เมื่อสหายกลับมาเจอกันพร้อมหน้า เมื่อนั้นเกมจะจบลงใช่ไหมนะ แต่เอาเถอะ มาแล้วทำยังไงได้...แถมที่นี่มีผู้ชายหล่อๆ ให้แทะโลมเยอะแยะเลยด้วย ตอดวันละนิดวันละหน่อยให้ชีวิตสดชื่นแล้วค่อยเริ่มวางแผนหาเพื่อนๆ ไปด้วยแล้วกัน เป็นไงเป็นกัน มีความสามารถที่สามารถเสกสรรทุกอย่างได้ตามแต่ใจติดตัวมาราวกับฟ้าประทานขนาดนี้ จะตายก็ให้มันรู้ไป แต่บทเริ่มแบบนี้เหมือนมันคือบ่อเกิดแห่งหายนะเลย...แต่ไม่น่าหรอกมั้ง ชีวิตเธอออกจะสุขสบายถ้าไม่นับปัญหาที่คนรอบข้างเอาเข้ามาให้เธอไม่เว้นแต่ละวัน เฮ้ย...มันก็วุ่นวายไม่ใช่เหรอวะ สรุปมันจะสงบสุขหรือเป็นทุกข์กันแน่วะเนี่ย!

"เจ็บไหม..." "เจ็บ" "..." "เจ็บใจที่ให้มันมาพูดจาแย่ๆ กับพี่" เราสองคนสบตากันนิ่งไม่มีใครพูดอะไรแต่ฉันรับรู้ได้ถึงความห่วงใยที่คนตรงหน้ามีให้ "ขอบคุณนะ" "ผมบอกแล้วไงวะ..." ยังไม่ทันที่คนตรงหน้าจะพูดจบฉันก็แนบริมฝีปากของตัวเองลงบนริมฝีปากของเขาเบาๆ ราวกับจะยืนยันและถ่ายทอดความรู้สึกลึกๆ ของการขอบคุณไปให้... ...ฉันคงตกหลุมรักผู้ชายตรงหน้าอย่างจังๆ เข้าแล้วล่ะ

"แผลนี้คิดเท่าไรดีนะ" "หนึ่ง..." "ใช้ส้นตีนคิดเหรอ ถึงได้แค่หนึ่ง" "ก็มันเป็นนิดเดียวเองนิ" "เย็บห้าเข็มนี่หน่อยของมึงเหรอ แม่ง! สาม ต่ำกว่านี้ไม่ได้มีแต่เพิ่มอย่างเดียว" "แต่ไข่เจ็บอยู่นะ ถ้าสามได้ตายกันพอดี" "กูไม่ได้เอาแขนมึง จบนะไข่" อุ๊บ! ต้นคอเล็กถูกมือใหญ่คว้าแล้วกระชากเข้าหาตัวจนจมูกเล็กชนเข้ากับอกกว้างเต็มแรง ก่อนที่ริมฝีปากจิ้มลิ้มที่ต่อรองอยู่เมื่อครู่จะถูกปิดสนิทด้วยริมฝีปากร้อนรุ่ม บดขยี้เอาแต่ใจ วิธีจัดการเมียดื้อของหมอเถื่อนไม่ใช่เรื่องยากอะไร ก็แค่ต้องลงไม้ลงมือจับฟาดบนเตียงให้นอนร้องครวญครางก็เท่านั้น วิธีใครวิธีมัน เถื่อนสะดวกแบบนี้จบนะ วลีเด็ด by หมอเถื่อน "เป็นแฟนหมอต้องอดทน ทนต่อแรงหึง แรงหวง แรงโหด แรงหื่น ถ้าไม่ทนตายคาอกกูแน่"

“ปากบอกว่าเราเป็นเด็ก แต่ดันชอบมาขโมยจูบจากเราตลอดเลย อีตาผู้กองบ้า! ฉันไม่ใช่เด็กสักหน่อย โตแล้วเถอะ ออกจากสะบึมขนาดนี้ ว่าฉันเป็นเด็กมาก ๆ เดี๋ยวเจอเด็กขึ้นขึ้นมาจะร้องไม่ออก ฮึ่ย! อารมณ์เสีย” ............................................. “ผู้กองเพลิง” นายตำรวจหนุ่มแห่งหน่วยปฏิบัติการพิเศษได้เข้าจับกุมทลายแก๊งค้ามนุษย์ข้ามชาติ จนได้พบกับ “ณิชญารีย์” หรือ หนูนิด ที่กระโดดเอาตัวขวางหน้ารถระหว่างที่เขากำลังขับรถกลับบ้าน หญิงสาวอ้างตัวว่าไม่มีที่ไป ออกจากบ้านมาหางานทำแต่กลับไม่มีใครรับ ทั้งที่บ้านก็ยากจนข้นแค้น เมื่อได้ฟังเรื่องราวที่ถูกเธอปั้นแต่งผู้กองหนุ่มจึงรับเธอมาเลี้ยงต้อย เอ๊ย! เลี้ยงดูด้วยความจำใจ ทว่าความจริงแล้วไม่ได้เป็นเช่นนั้น เพราะเธอคือลูกสาวของผู้บังคับบัญชาผู้เป็นนายของเขา เขาจะทำอย่างไรเมื่อหนูนิดคนนี้ทั้งเอาแต่ใจและดื้อรั้น แต่ก็มากไปด้วยความอ่อนหวานไร้เดียงสาที่พร้อมจะเขย่าหัวใจเขาตลอดเวลา ผู้กองหนุ่มจะตัดสินใจแบบไหน ระหว่างส่งคืนเธอให้ผู้เป็นพ่อ หรือ! เก็บเธอไว้ข้างกาย ติดตามได้ใน เล่ห์รักผู้กองเพลิงนะคะ ^^ ............................... ซีรีส์เล่ห์รักผู้กอง ประกอบด้วย 1. เล่ห์รักผู้กองเพลิง 2. ผู้กองปราบกำราบรัก

ในที่สุด​ "หลินชิง​เหอ" ​ ก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้​สำเร็จพร้อมกับลูกชายคนโต​​ ทั้งคู่ได้มาอยู่ในมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดของประเทศที่เมืองหลวงอย่างปักกิ่ง แต่นั่นก็ต้องแลกกับการอยู่ไกลบ้านที่คุ้นเคยและสามีที่คุ้นหน้า เธอจะมีวิธีพาครอบครัวที่รักมาอยู่เมืองหลวงได้อย่างไร​ และถ้าได้อยู่ในเมืองหลวงแล้ว​ ครอบครัวพ่อแม่และลูกชายสามคนนี้จะได้เผชิญกับอะไรบ้าง​ คำตอบอยู่ในหนังสือเล่มนี้แล้ว [บทที่ 241-300]

จะแมนหรือไม่แมนต้องลองมาเป็นแฟน...ถึงจะรู้ +++++++ “เดี๋ยวสิคุณ ฉันทำอาหารไม่เป็น” ปราณปริยาบอกออกมาในที่สุด สรัลหมุนตัวมาเลิกคิ้วและหรี่ตามองหญิงสาวที่ยืนทำหน้ามุ่ยถามเขาเสียงเง้างอดว่า “มองอย่างนี้หมายความว่าไงคะ” “ลูกสาวเจ้าของร้านอาหารหรูไม่ใช่หรือ เราน่ะ” สรัลถามยิ้มๆ “ก็ใช่ค่ะ แต่ทำงานเกี่ยวกับบัญชี ไม่ได้เป็นเชฟ” “มันก็จริงของคุณ” ชายหนุ่มยักไหล่พร้อมกับพยักหน้าอย่างรับรู้ เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบกะหล่ำม่วงออกมาล้าง ขณะที่ปากก็คุยกับปราณปริยาที่ยืนอยู่กลางห้องครัว “งั้นเป็นลูกมือผมได้ไหมครับ” ถามพลางพยักหน้าเป็นเชิงเรียก “แค่เอาผักมาล้างแล้วเอามาหั่นแบบนี้” ชายหนุ่มสาธิตการหั่นผักให้ดูอย่างคล่องแคล่ว ชนิดที่ผู้หญิงแท้ๆ อย่างปราณปริยายังอาย จนต้องแกล้งถามกลับไปว่า “ว่าแต่คุณทำทานได้แน่นะคะ” “คุณว่าผมเป็นใคร” สรัลหันมาถามพร้อมกับยื่นมีดให้ลูกมือสาวสวยได้ลองทำ “คุณชายเพียงขวัญไงคะ” ปราณปริยาเชิดหน้าตอบพร้อมหัวเราะคิกอย่างชอบใจ ขณะที่มือก็ค่อยๆ บรรจงหั่นผัก “ปากดีอย่างนี้ เดี๋ยวจูบซะให้เข็ดเลย” สรัลยื่นปลายจมูกไปเบียดแก้มใส แล้วต้องรีบผงะออกเมื่อปราณปริยายกมีดในมือขึ้นมาขู่ “เขามาสิ หน้าสวยๆ คุณได้แผลแน่” “อู้ย...โหดจังแม่คุณ” สรัลทำท่ากลัวแต่สีหน้ากลับยียวนสุดๆ จนเธออยากจะเอามีดบากหน้าเสียให้เข็ด “ทำหน้าที่ของตัวเองไปเลย อย่ามารุ่มร่ามกับฉันเชียว ไม่งั้นเมนูมื้อนี้ได้กินลาบเลือดแน่”

ในสังคมจีน... คำว่า 'อิปู้เติงทียน' หรือ 'ก้าวเดียวขึ้นสวรรค์' เป็นสิ่งที่หญิงสาวไฝ่ฝันกันมาก แล้วทำอย่างไรจึงจะขึ้นสวรรค์ได้ในก้าวเดียวเล่า? ก็ต้องหาสามีดีๆ น่ะสิ! เพื่อที่จะแต่งงานกับผู้ชายที่ดีพร้อม 'หลิ่วอวี้หรู' ไช้เวลาสิบห้าปีในการฝึกฝนตัวเองให้เป็นสตรีที่เพียบพร้อม อ่อนหวาน ฉลาด และช่างเอาอกเอาใจ แต่ฝันหวานสิบห้าปีของนางกลับพังทลายลง เมื่อสุดท้ายโชคไม่เข้าข้างทำไห้นางต้องแต่งกับจอมเสเพล 'กู้จิ่วชีอ' เจ้าลูกแหง่พ่อแม่ไม่สั่งสอนที่วันๆ เอาแต่เที่ยวเตร่สำมะเลเทเมา เก่งสุดคือหาเรื่องใช้เงิน จาก 'ก้าวเดียวขึ้นสวรรค์' กลายเปิน 'ก้าวเดียวลงนรก' นางควรทำอย่างไรต่อดี? อ่อนแอก็แพ้ไปอย่างนั้นรึ! ไม่.. คนอย่างหลิ่วอวี้หรูไม่เคยพายแพ้ให้กับโชคชะตา ในเมื่อนางใช้เวลาสิบห้าปีในการฝึกฝนตัวเอง จะขอใช้เวลาห้าสิบปีที่เหลือในชีวิตฝึกฝนเขาบ้าง คิดได้ดังนั้นนางจึงคว้ามีดมากุมไว้ในมือ เริ่มปฏิบัติการเปลี่ยนไอ้ชั่วให้เป็นผัวแห่งชาติ!

แนวจีนโบราณ ไม่อิงประวัติศาสตร์ เป็นมิติคู่ขนานหรือไม่นั้นมิอาจทราบได้ เพราะคนเขียนนั้นก็ไม่อยากอ้างอิงที่ใด พระเอกของเราแนวนิ่ง ๆ หน้านิ่ง ไร้อารมณ์ใด ไม่ว่าจะเจอกับสถานการณ์ใดก็ตาม นิ่งเกิน มองอย่างเดียว และเมินหน้าหนีคือ.....??? นางเอกตัวเล็ก น่ารัก กำพร้าพ่อแม่ อยู่กับตายาย เกิดมาแม่ตาย พ่อหายสาบสูญ อยู่หมู่บ้านที่ห่างเมืองหลวงเพียง สองชั่วยามสำหรับการเดินเท้า นางเอกมิได้ย้อนเวลามาแต่อย่างไร เพียงไม่ได้ดื่มน้ำแกงลืมเลือน เพราะไม่ชอบกลิ่นของมันทำเป็นจิบ อม คายทิ้งหลับหลัง แต่บางเรื่องก็ลืมไปนิดหน่อย ว่ามาจากไหน มีเพียงความรู้เก่าติดตัวมาบ้างเล็กน้อย เรามาติดตามอ่านกันนะคะว่าเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆของสองพระนางนั้นจะเป็นอย่างไร

นิสัยมองโลกในแง่ดี โอนอ่อนผ่อนตามของในชาติก่อนทำให้ชีวิตของกู้เยียนตกต่ำ สุดท้ายจึงถูกลอบสังหารอย่างเลือดเย็นในกระท่อมร้าง กลายเป็นศพไร้ญาติที่โด่งดังไปทั่วทั้งเมือง มีเพียง ‘ผิงซีโหวเซียวเจิ้งเฟิง’ ที่เสียน้ำตาให้กับการจากไปของสตรีที่ครั้งหนึ่งงดงามจนเป็นที่เลื่องลือ สตรีที่เขารักด้วยชีวิต เมื่อมีโอกาสเกิดใหม่อีกหนในร่างของตัวเองในวัยสิบห้า กู้เยียนบอกกับตัวเองว่า ชาตินี้นางจะไม่ปฏิเสธ ‘ผิงซีโหวเซียวเจิ้งเฟิง’ ไม่ว่าใครก็ตาม จะไม่มีทางแยกเราสองคน ไม่ว่าใครก็ตาม ไม่มีวันเอาเปรียบนางได้อีก

นิสัยมองโลกในแง่ดี โอนอ่อนผ่อนตามของในชาติก่อนทำให้ชีวิตของกู้เยียนตกต่ำ สุดท้ายจึงถูกลอบสังหารอย่างเลือดเย็นในกระท่อมร้าง กลายเป็นศพไร้ญาติที่โด่งดังไปทั่วทั้งเมือง มีเพียง ‘ผิงซีโหวเซียวเจิ้งเฟิง’ ที่เสียน้ำตาให้กับการจากไปของสตรีที่ครั้งหนึ่งงดงามจนเป็นที่เลื่องลือ สตรีที่เขารักด้วยชีวิต เมื่อมีโอกาสเกิดใหม่อีกหนในร่างของตัวเองในวัยสิบห้า กู้เยียนบอกกับตัวเองว่า ชาตินี้นางจะไม่ปฏิเสธ ‘ผิงซีโหวเซียวเจิ้งเฟิง’ ไม่ว่าใครก็ตาม จะไม่มีทางแยกเราสองคน ไม่ว่าใครก็ตาม ไม่มีวันเอาเปรียบนางได้อีก

นิสัยมองโลกในแง่ดี โอนอ่อนผ่อนตามของในชาติก่อนทำให้ชีวิตของกู้เยียนตกต่ำ สุดท้ายจึงถูกลอบสังหารอย่างเลือดเย็นในกระท่อมร้าง กลายเป็นศพไร้ญาติที่โด่งดังไปทั่วทั้งเมือง มีเพียง ‘ผิงซีโหวเซียวเจิ้งเฟิง’ ที่เสียน้ำตาให้กับการจากไปของสตรีที่ครั้งหนึ่งงดงามจนเป็นที่เลื่องลือ สตรีที่เขารักด้วยชีวิต เมื่อมีโอกาสเกิดใหม่อีกหนในร่างของตัวเองในวัยสิบห้า กู้เยียนบอกกับตัวเองว่า ชาตินี้นางจะไม่ปฏิเสธ ‘ผิงซีโหวเซียวเจิ้งเฟิง’ ไม่ว่าใครก็ตาม จะไม่มีทางแยกเราสองคน ไม่ว่าใครก็ตาม ไม่มีวันเอาเปรียบนางได้อีก

นิสัยมองโลกในแง่ดี โอนอ่อนผ่อนตามของในชาติก่อนทำให้ชีวิตของกู้เยียนตกต่ำ สุดท้ายจึงถูกลอบสังหารอย่างเลือดเย็นในกระท่อมร้าง กลายเป็นศพไร้ญาติที่โด่งดังไปทั่วทั้งเมือง มีเพียง ‘ผิงซีโหวเซียวเจิ้งเฟิง’ ที่เสียน้ำตาให้กับการจากไปของสตรีที่ครั้งหนึ่งงดงามจนเป็นที่เลื่องลือ สตรีที่เขารักด้วยชีวิต เมื่อมีโอกาสเกิดใหม่อีกหนในร่างของตัวเองในวัยสิบห้า กู้เยียนบอกกับตัวเองว่า ชาตินี้นางจะไม่ปฏิเสธ ‘ผิงซีโหวเซียวเจิ้งเฟิง’ ไม่ว่าใครก็ตาม จะไม่มีทางแยกเราสองคน ไม่ว่าใครก็ตาม ไม่มีวันเอาเปรียบนางได้อีก

นิสัยมองโลกในแง่ดี โอนอ่อนผ่อนตามของในชาติก่อนทำให้ชีวิตของกู้เยียนตกต่ำ สุดท้ายจึงถูกลอบสังหารอย่างเลือดเย็นในกระท่อมร้าง กลายเป็นศพไร้ญาติที่โด่งดังไปทั่วทั้งเมือง มีเพียง ‘ผิงซีโหวเซียวเจิ้งเฟิง’ ที่เสียน้ำตาให้กับการจากไปของสตรีที่ครั้งหนึ่งงดงามจนเป็นที่เลื่องลือ สตรีที่เขารักด้วยชีวิต เมื่อมีโอกาสเกิดใหม่อีกหนในร่างของตัวเองในวัยสิบห้า กู้เยียนบอกกับตัวเองว่า ชาตินี้นางจะไม่ปฏิเสธ ‘ผิงซีโหวเซียวเจิ้งเฟิง’ ไม่ว่าใครก็ตาม จะไม่มีทางแยกเราสองคน ไม่ว่าใครก็ตาม ไม่มีวันเอาเปรียบนางได้อีก

ระหว่างอนาคตของตัวเองกับครอบครัว​ ควรจะเลือกอะไรดีนะ? ด้วยผลจากความเพียรพยายาม​ศึกษาหาความรู้ด้วยตัวเอง​ ในที่สุด​"หลินชิงเหอ" ก็ได้เป็นคุณครูประจำโรงเรียนมัธยมต้น​ พลิกชะตาชีวิตจากหญิงสาวที่ทุกคนต่างอิดหนาระอาใจกลายเป็นคุณครูผู้ได้รับการยกย่องไปทั้งหมู่บ้านได้สำเร็จ​ แต่เส้นทางชีวิตของเธอยังไม่จบเท่านี้​ ยังมีอุปสรรคต่างๆ​ คอยทดสอบเธออยู่เรื่อยๆ​ และเป้าหมายยิ่งใหญ่ที่สุดก็คือการสอบเข้ามหาวิทยาลั​ยในปี​ 1977 หลินชิงเหอจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ดังใจหวังหรือไม่? หากสอบได้แล้วเธอจะเลือกอะไร? ระหว่างอนาคตอันรุ่งโรจน์​ กับครอบครัวที่เธอรัก?

การเข้าสำนักละอองหมอกในครั้งนี้จะไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิดเสียแล้ว เมื่อคราใดที่นางมองหน้าศิษย์พี่ผู้นั้นแล้วต้องรู้สึกสะอิดสะเอียน ราวกับกำลังมองหน้าพี่ชายคนที่นางเคยไว้เนื้อเชื่อใจอย่างน่าประหลาด และดูเหมือนว่าโหลวจวินเหยาจะชื่นชอบสระน้ำที่จวนของนางเสียเหลือเกิน มีสิ่งใดที่ทำให้เขาต้องมาที่นี่ถึงสองครั้งสองครากัน?

เจ้าชายรัชทายาทอันดับหนึ่งผู้ต้องลี้ภัยทางการเมือง เพื่อรักษาชีวิตของรัชทายาทอันดับต่อไป กับ สาวสวยผู้ซึ่งได้รับการว่าจ้างจากกองเอกสิทธิ์และความคุ้มกันทางการทูต กรมพิธีทางการทูต ให้คอยคุ้มกันแบบแอบๆ ไม่ให้ผู้ถูกคุ้มกันรู้ตัวว่ากำลังมีการคุ้มกันภัย คุ้มกันภัยว่าเหนื่อยแล้ว คุ้มกันใจ ยิ่งเหนื่อยกว่า ( เรื่องนี้เป็นเรื่องของประเทศสมมุติ ไม่มีอยู่จริงในแผนที่โลกนะจ๊ะ )

ความสัมพันธ์ระหว่างหลินชิงเหอกับครอบครัวตระกูลโจวกำลังดำเนินไปในทิศทางที่ดีขึ้น ธุรกิจลับ ๆ ของเธอเองก็กำลังไปได้สวย แถมเธอยังริเริ่มที่จะศึกษาหาความรู้ด้วยตัวเองเพื่อรอสอบเข้ามหาวิทยาลัยในอีกเจ็ดปีข้างหน้า เพื่อความก้าวหน้าในชีวิตและลบล้างภาพลักษณ์หญิงผลาญเงินผู้ไม่รู้จักใช้ชีวิตของตัวประกอบคนนี้ให้จงได้ แต่ในขณะเดียวกันเธอก็ค้นพบความลับบางอย่างที่เจ้าของร่างเดิมไม่เคยบอกใครและด้านลับๆ อีกด้านหนึ่งในสังคมชนบทที่เธออาศัยอยู่...

เมื่อแฟนเก่าไม่อยากเป็นแค่แฟนเก่า ปฏิบัติการตื้อรักจึงเกิดขึ้น .......... ตัวอย่าง เหนือนที ‘เลิกกันเถอะไม่อยากคบกับควาย!’ แต่! ใครมันจะไปยอมเลิกวะ! ของของผมยังไงก็เป็นของผมอยู่วันยังค่ำ ไอ้อีหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์! อยากเลิกก็เลิกไปดิ ให้มันรู้กันไปว่าเหนือนทีคนนี้จะเอาเธอคืนกลับมาไม่ได้! น้ำทิพย์ คนเราจะมีแฟนทั้งทีก็ต้องการแฟนดี ๆ และฉลาด ๆ ปะ ถ้าแฟนที่มีอยู่มันโง่แล้วยังทำร้ายจิตใจเรา เราจะทนให้มันเหยียบย่ำต่อไปทำไมจริงไหม? ‘เลิกกันเถอะไม่อยากคบกับควาย!’ คือประโยคบอกเลิกที่ฉันใช้พูดกับเขาคนนั้นผู้ชายที่ชื่อว่าเหนือนที ให้มันรู้กันไปเลยว่าต่อให้ไม่มีเขา ฉันก็อยู่ได้! ………. #รบกวนทดลองอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ ขอบคุณค่ะ ………. ซีรีส์ชุดรุ่นพี่ล่ารัก ประกอบด้วย 1. จะว้ากให้เธอรัก จบแล้ว 2. ตื๊อรักร้ายยัยแฟนเก่า จบแล้ว 3. ตีโจทย์รักมัดใจเธอ 4. รักเธอนะยัยเกิร์ลเฟรนด์