เฉียวซีจดจ่ออยู่กับการทำให้ชีวิตพี่ชายและน้องชายดีขึ้น แต่บนหนทางแห่งการทำให้ครอบครัวร่ำรวยขึ้นมานั้น นางถูกมารตนหนึ่งเข้ามาวุ่นวาย และคอยวนเวียนอยู่ข้างกายทั้งวัน ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป “หนูซี ข้าไตดี ขาดี แถมเอวก็ดีนะ ข้ายังเก่งกาจมาก ทำงานวังก็ได้ ทำงานครัวก็เป็น มาเป็นภรรยาข้าดีกว่านะ” ชายผู้นั้นจ้องเฉียวซีอย่างเจ้าเล่ห์ “...” “หนูซี ข้าเอวดีนะ” “จะหยุดได้หรือยัง” ใบหน้าของเฉียวซีเต็มไปด้วยความหงุดหงิด “ไม่หยุด” ใครเอามารตนนี้ออกไปได้ นางจะให้รางวัลเป็นเงินหมื่นตำลึง

.. คำโปรย .. กุมภัณฑ์ เป็นชายหนุ่มที่เกิดในราศี กุมภ์ และเขาเป็นผู้ที่อยู่ในดินแดนของยมโลก เนื่องด้วยได้คำสั่งจากเบื้องบนให้ไปดูแล โมราห์ เป็นเด็กสาวที่อยู่ในการปกครองของ กุมภัณฑ์ แต่มันจะเกี่ยวอะไรกับเธอหรือเปล่านะ ทำไมถึงต้องส่งชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ที่วัน ๆ คลุกคลีสาวงามที่ดินแดนมีแต่กระทะทองแดง ต้นหงิ้ว และเสียงร้องโหยหวยจากพวกวิญญาณที่ทำชั่ว ทว่าเขาจะอดใจได้หรือไม่ ที่ไม่ได้ปลดปล่อยความเป็นชาย

ฉินจิ่นแพทย์หญิงจากศตวรรษที่ 21 ขับรถชนรถสิบล้อ แล้วทะลุเข้ามายังร่างของสาวนาตัวน้อยที่กระโดดน้ำตาย สาเหตุนะเหรอ เรื่องนี้คงต้องเล่ากันยาว เริ่มจาก นางมีฉายา คร่า สามี 7 ศพ ! เพราะอะไรน่ะเหรอ ฉินจิ่นถูกขายให้เป็นสะใภ้ของ 7 ครอบครัว พอตกลงที่จะแต่งงาน เจ้าบ่าวของฉินจิ่นก็จะต้องมีเหตุต้องตาย ทุกสารพัดวิธี และคนล่าสุดก็ตาย ถ้าพูดจากมุมมองการแพทย์สมัยนี้ นี่น่าจะเป็นอาการเลือดออกในสมองบวกกับอาการหัวใจวายเฉียบพลัน ดังนั้นนางจึงถูกจัดให้แต่งกับน้องชายของคนที่ตายแทน แต่!ชายคนนั้นกับมีใบหน้าเสียโฉมยับ ราวกับอสุรกาย เขาเลยต้องใช้เศษผ้าพันหน้าไว้ ฉินจิ่นคนเก่าทนความอัปลักษณ์นี้ไม่ได้เลยโดด น้ำตาย... แต่ในเมื่อฉินจิ่นเปลี่ยนเป็นคนใหม่ อีกทั้งเธอมีระบบแพทย์มีหรือจะยอมให้สามีหน้าอัปลักษณ์ ในยุค 21 เธอทำศัลยกรรมหนุ่มหล่อมาตั้งเยอะ แต่ดูเหมือนระบบแพทย์จะแบตหมด แล้วเธอจะชาทพลังงานได้อย่างไร?

คุณหมอสาวสวยหวานใจได้หลุดเข้ามายังยุคจีนโบราณเพื่อมาช่วยรักษาสามีของเพื่อนสนิท หลังจากนั้นเธอก็อยู่รักษาคนป่วยในยุคเรื่อยมา เกิดความสนิทสนมกับอ๋องเหลียวสหายใหม่จนเกิดเป็นตำนานรักอีกบทหนึ่ง

"เพราะผมหลงรักผู้หญิงคนนั้นตั้งแต่วันแรกที่เจอ แต่เธอกลับทิ้งผมไปได้อย่างหน้าตาเฉย แม้กระทั่งชื่อเธอผมก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเธอชื่ออะไร..” "..." “มองตาผมซิ แล้วก็พูดออกมาว่าวันนั้นพี่จำเรื่องราวของเราที่เกิดขึ้นในคืนนั้นไม่ได้..” "..." “พี่มองหน้าผมแบบที่พี่สาวมองน้องชายแบบนั้นได้จริงๆหรอ..?”

ในที่สุดเพื่อนคนแรกกับคนที่สองก็โผล่มาแล้ว กว่าจะเจอได้สองคนใช้เวลาไปครึ่งค่อนปี เพื่อนคนที่เหลือไม่รออีกห้าปีเลยเหรอกว่าจะตามจนเจอหมด แล้วไอ้เด็กสองคนนี้ยังจะอะไรนักหนาเนี่ย บอกว่าไม่คบๆไงเล่า!! ทำไมไม่ฟังกันบ้าง ถ้าเธอใจอ่อนขึ้นมาแล้วจะทำยังไง! เรื่องวุ่นวายส่วนตัวกับเจ้าเด็กสองคนยังคุยกันไม่ทันรู้เรื่องดี พวกเขาก็โดนวางยาปลุกกำหนัดแล้วยังลากสภาพน่ากิน เอ๊ย! น่าสงสารมาหาเธอถึงในกระโจม ก็บอกว่าให้ทำตัวเป็นเด็กดีอยู่แต่ในกระโจมตัวเองยังไงเล่า! ลากสังขารมาหาเธอแบบนี้แล้วเธอจะช่วยยังไงดีล่ะ เอาเป็นว่าแค่ชิมๆตัวพวกเขานิดหน่อยคงไม่ผิดอะไรหรอก...ใช่ไหมนะ

วันหนึ่งผู้พันยาซีน ราชองครักษ์หนุ่มก็ได้รับพระบรมราชโองการจากสุลต่านแห่งมัชอัลให้ออกตามหาสายพระโลหิตที่หายสาบสูญไป เพื่อนำเลือดขัตติยะนั้นกลับมารับตำแหน่งรัชทายาทแทนพระเชษฐาที่ถูกลอบปลงพระชนม์ แต่แล้วยาซีนกลับพบว่าเลือดขัตติยะนั้นหาใช่ผู้ชายไม่ แต่ด้วยเป็นพระราชโองการเขาจึงต้องนำณพิชญา แอร์โฮสเตสสาวกลับสู่มัชอัล ท่ามกลางอันตรายต่างๆ ที่ต้องการให้เลือดขัตติยะพระองค์นี้หายสาบสูญไปตลอดกาล ยาซีนจึงต้องปกป้องคุ้มครองความปลอดภัยให้ณพิชญาทุกฝีก้าว จนก่อเกิดเป็นความรักขึ้นมาในหัวใจทั้งสองดวง จนกระทั่งณพิชญาได้สืบทอดราชบัลลังก์เป็น ‘สุลตาน่า’ พระองค์แรกของอาณาจักร

ชิงอวี่พยายามจะตามหาชิ้นส่วนวิญญาณของผู้เป็นแม่ จนถูกคนจากแดนเมฆาสวรรค์ลักพาตัวไป แต่นั่นทำให้นางล้วงรู้ความจริงว่าเหตุใดแม่ของตนจึงหายตัวไปแล้วทิ้งพวกนางไว้ที่จวนอ๋อง และผู้บุกรุกยามวิกาลที่ไม่คิดจะปล่อยให้นางได้พักหัวใจบ้างเลยคอยก่อกวนนางอยู่ทุกค่ำคืน!

เมื่อยุคสมัยเปลี่ยนแปลงไป​ การไขว่คว้าโอกาสทางธุรกิจจึงเป็นเรื่องท้าทาย หลินชิงเหอจบการศึกษาแล้วและได้ดำรงตำแหน่งเป็นอาจารย์วิชาภาษาอังกฤษ​ในมหาวิทยาลัยปักกิ่ง​ เธอได้ใช้ตำแหน่งหน้าที่การงานของเธอย้ายครอบครัวเข้ามาอยู่ในเมืองหลวงและหาลู่ทางทำธุรกิจ​ อีกทั้งยังส่งเสริมให้คนอื่นๆ​ ได้เจริญก้าวหน้าตามไปด้วย​ แต่นั่นก็มาพร้อมกับภาระยุ่งยากใจในบางเรื่อง​ แถมลูกๆ​ ก็เริ่มโผบินออกจากอ้อมอกกันแล้ว หลินชิงเหอจะทำธุรกิจอะไรบ้าง​ จะเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวของเธอ​ ตามติดชีวิตของคุณแม่ลูกสามนักบุกเบิกได้แล้วในเล่มนี้

เรื่องราวความรักของเหล่าพี่น้องสกุลฟง มีทั้งหมดสี่เรื่องสี่คู่จุใจ -ร้ายพ่ายกลายรัก ภาคต้น+ภาคปลาย -ร้ายพ่ายกลายรัก ภาคพิเศษ -ร้ายพ่ายกลายรัก สเปเชียล *หมายเหตุ1 สำหรับนักอ่านที่เคยซื้อ ร้ายพ่ายกลายรักสเปเชียลไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องซื้อซ้ำค่ะ เพราะเนื้อหาเหมือนเดิมทุกประการ **หมายเหตุ2 หากใครสนใจเพียง 'ร้ายพ่ายกลายรัก สเปเชียล' สามารถแยกซื้อได้ค่ะ ***คำเตือน*** นิยายเรื่องนี้ไม่มีเทพไม่มีเซียน ไม่หนักไม่ดราม่าเนื้อหาไม่ได้เข้มข้นนะคะ นิยายเรื่องนี้เป็นแนว รักโรแมนติกคอมมิดี้ มีเลิฟซีนค่ะ

ฉันทำความสะอาดห้องปกติเก็บของเสร็จแล้วเตรียมย้ายกลับบ้านในเช้าวันพรุ้งนี้แต่ว่าขอเดินออกไปทิ้งขยะก่อนก็แล้วกันค่อยมาโทรบอกคนที่บ้าน ฉันกำลังจะหันหลังกลับเข้าบ้าน แต่ก็ต้องแปลกใจที่จู่ๆก็มีรถขับมาจอดหน้าบ้าน ทันทีที่ร่างสูงก้าวขาลงจากรถแน่นอนว่าฉันก็ต้องตกใจสิ จู่ๆพี่ชายจอยมาหาฉันทำไมเรื่องที่ฉันมีปัญหากับน้องสาวเขาก็ไม่ได้เกี่ยวกับเขานี่ส่วนตัวไม่ได้สนิทกันขนาดมีเรื่องอะไรที่ต้องมาคุยด้วยถึงบ้านอยู่แล้ว เพราะงั้นคงคิดได้เพียงแค่อย่างเดียวจอยเธอคงจะไปพูดใส่ร้ายฉันแน่ๆ( ทำไมเธอถึงอาการหนักขนาดนี้แค่ผู้ชายเพียงคนเดียว กลายเป็นคนพูดโกหกหน้าด้านๆหักหลังเพื่อนหรือว่าที่ผ่านมาเธอไม่เคยมองเห็นฉันเป็นเพื่อนเลยหรือไง กล้าทำเรื่องเลวทรามผิดศีลธรรมแบบนี้ได้ลง )ฉันมัวแต่คิดในใจจนพี่คูเปอร์เดินมาถึงตัวพร้อมกับจับข้อมือแล้วลากฉันไปที่รถ เขาไม่พูดอะไรแถมบีบข้อมือฉันแน่นจนเจ็บระบมไปหมด

“อะไรอีกล่ะ เจ้านาย คะน้าอยากนอนแล้ว” หญิงสาวครวญท่าทางขัดใจเพราะรู้สึกง่วงเต็มที “จะไปนอนในโรงจอดรถหรือไง ห้องเราไปทางโน้น” แววตาฉ่ำเยิ้มมองตามมือของเจ้านาย ก่อนจะหันกลับไปมองทางที่ตัวเองจะเดินไป จึงหัวเราะอาย ๆ “จริงด้วย” จีโอวานนี่ส่ายหน้า มองร่างบางที่เดินเซนิด ๆ ไปทางห้องตัวเอง อดไม่ได้ที่จะเดินตามไปดู แล้วก็ต้องผวาเข้าไปหา เมื่อคนเมาทำท่าจะเดินลงไปในบ่อปลาของบิดา “เห้ย! ยัยขี้เมาเอ๊ย มานี่”

“คืนนี้คุณจะอยู่กับผมใช่มั้ย” เออมานโน่กระซิบเสียงพร่า อิงฟ้าสบตากับชายหนุ่มใจเต้นแรงก่อนจะยิ้มหวานหยดให้ “ถ้าคุณต้องการ” มือหนาควานหาต้นเสียงที่ดังมานานหลายสิบครั้ง รู้สึกถึงความเพลียและยังไม่หายง่วงงุน ร่างสูงลุกขึ้นพิงหัวเตียง ยกมือนวดขมับไปมาเบา ๆ เหตุการณ์ค่ำคืนที่ผ่านมาทำให้ชายหนุ่มขบกรามแน่น หลังจากเซ็นเอกสารและยื่นเช็คเงินสดให้อิงฟ้า หญิงสาวก็เดินไปรินไวน์มาดื่มฉลอง จำได้แค่กำลังก้มลงไปจุมพิตริมฝีปากเชิญชวนนั้น ดูดซับความหวานจนได้ยินเสียงของตัวเองคำรามออกมา แล้วภาพตรงหน้าก็เริ่มพร่าเลือน จำอะไรไม่ได้อีกเลย “ยัยตัวแสบ ฝากไว้ก่อนเถอะ” เออมานโน่คำรามออกมาด้วยความโกรธ ไม่ต้องคิดเลยว่าเขาโดนอะไร

ดวงตาสีมรกตมองหญิงสาวที่ไม่ได้สติอย่างพิจารณา ใบหน้าขาวและริมฝีปากที่ซีดเผือด ทำให้มือแกร่งยกขึ้นปัดผมที่ลงมาปิดบังให้ออกไปจากกรอบหน้า เมื่อรถเคลื่อนตัวอีกครั้งจึงหันออกไปนอกตัวรถ พร้อมกับมุมปากที่ยกยิ้ม เปลือกตาบางหรี่ปรือขึ้นเพียงนิด แล้วหลับลงไปใหม่ พลางลอบถอนหายใจด้วยความโล่งใจ เธอไม่ได้สลบอย่างที่คนพวกนี้คิดหรอก เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ารถที่แล่นตรงมานั้นคนขับเป็นหญิงหรือชาย รู้แต่ว่าต้องเอาตัวให้รอดจากอีกคันที่ตามมาก่อน เมื่อเห็นว่าเป็นผู้ชายสามคน จึงคิดจะวิ่งอีกครั้งเมื่อรถหยุดตรงไหนสักแห่ง กลัวหนีเสือปะจระเข้

ในสังคมจีน... คำว่า 'อิปู้เติงทียน' หรือ 'ก้าวเดียวขึ้นสวรรค์' เป็นสิ่งที่หญิงสาวไฝ่ฝันกันมาก แล้วทำอย่างไรจึงจะขึ้นสวรรค์ได้ในก้าวเดียวเล่า? ก็ต้องหาสามีดีๆ น่ะสิ! เพื่อที่จะแต่งงานกับผู้ชายที่ดีพร้อม 'หลิ่วอวี้หรู' ไช้เวลาสิบห้าปีในการฝึกฝนตัวเองให้เป็นสตรีที่เพียบพร้อม อ่อนหวาน ฉลาด และช่างเอาอกเอาใจ แต่ฝันหวานสิบห้าปีของนางกลับพังทลายลง เมื่อสุดท้ายโชคไม่เข้าข้างทำไห้นางต้องแต่งกับจอมเสเพล 'กู้จิ่วชีอ' เจ้าลูกแหง่พ่อแม่ไม่สั่งสอนที่วันๆ เอาแต่เที่ยวเตร่สำมะเลเทเมา เก่งสุดคือหาเรื่องใช้เงิน จาก 'ก้าวเดียวขึ้นสวรรค์' กลายเปิน 'ก้าวเดียวลงนรก' นางควรทำอย่างไรต่อดี? อ่อนแอก็แพ้ไปอย่างนั้นรึ! ไม่.. คนอย่างหลิ่วอวี้หรูไม่เคยพายแพ้ให้กับโชคชะตา ในเมื่อนางใช้เวลาสิบห้าปีในการฝึกฝนตัวเอง จะขอใช้เวลาห้าสิบปีที่เหลือในชีวิตฝึกฝนเขาบ้าง คิดได้ดังนั้นนางจึงคว้ามีดมากุมไว้ในมือ เริ่มปฏิบัติการเปลี่ยนไอ้ชั่วให้เป็นผัวแห่งชาติ!

นอกจากงานจะหนักหนาสาหัสจนไม่มีเวลาให้หายใจแล้ว เรื่องวุ่นวายที่เธอต้องเจอยังทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เฟยจูโดนทำร้ายร่างกายทั้งตัวและจิตใจจนบอบช้ำไปหมด เฟย์โมโหเลือดขึ้นหน้ากำลังจะไปเผากระโจมของนังสองตัวร้ายนั่นให้วอดวาย แต่ยังไม่ทันได้ทำอย่างที่ใจคิดก็มาเกิดเรื่องใหญ่โตขึ้นกับลี่หลินซะก่อน หลังจากนั้นเจ้าเด็กตัวโตสองคนยังมาสารภาพรักกับเธอ เธอเป็นคนบาปใช่ไหมเนี่ย ความสวยของเธอทำพิษซะแล้ว จะทำยังไงต่อไปดีละทีนี้ พวกเขาลืมกันไปแล้วหรือยังไงว่าเธอต้องกลับบ้าน จะมาทำตาละห้อยเป็นลูกหมาโดนทิ้งใส่เธอกันทำไมเล่า! ไอ้เจ้าเด็กสองคนนี้มันดื้อจริงๆเลย!

วันเพ็ญสาวสมัยใหม่ได้ทะลุมิติมายุคจีนโบราณ เธอต้องทำความดีในร่างของสาวน้อยต่างแดน หลังจากนั้นจึงจะกลับบ้านได้พร้อมพรวิเศษหนึ่งข้อ เธอต้องคอยระวังไม่ให้ถูกจับได้ และก็คอยรับมือผู้ที่จะเข้ามารังแก เธอมีสามีสุดหล่อคอยช่วยอยู่ หลังจากนานไปก็เริ่มผูกพันธ์ จนไม่อยากจะจากเขาไป

“คนที่ข้ารักมีเพียงชายผู้นั้น คนที่ช่วยเหลือข้าแค่ครั้งแรก และเขาก็ได้หายไปแล้ว เขาเป็นแค่ภาพมายา ส่วนท่าน....ท่านมันก็แค่บุรุษมากเล่ห์ รู้เอาไว้” หญิงสาวมัวแต่หลับหูหลับตาและพูดพร่ำโดยไม่มองสีหน้าคนฟังแม้แต่น้อย ไม่รู้เลยสักนิดว่ายามนี้ชายหนุ่มเหนือร่างกำลังทำสีหน้าอย่างไร ยิ้มกว้างแค่ไหน

นางไม่ยินยอมให้ตนเองถูกจับหมั้นหมายและแต่งงานกับบุรุษที่เป็นถึงองค์ชายสูงศักดิ์ นางไม่อยากเข้าไปอยู่ในวัง ไม่อยากถูกขังในกรง จึงหนีออกมาเป็นบ่าวชายรับใช้ให้นายน้อยลึกลับผู้หนึ่ง เขาผู้นี้งดงามดุจบุปผา ผู้ซึ่งคล้ายกับนักบวชที่สละแล้วซึ่งกิเลส เขาไม่ยินยอมให้ตนเองถูกจับหมั้นหมายและแต่งงานกับสตรีแปลกหน้า แต่ไฉนคู่หมั้นผู้นี้กลับปลอมตัวมาเป็นบ่าวชายของเขา

ถึงค่ายใหญ่แล้วในที่สุด คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตสงบสุขคุยกับม้าไปวันๆ แต่ปัญหาวุ่นวายถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน ยังไม่ทันข้ามวันก็มีคนมาหาเรื่องเธอซะแล้ว! อะไรกันนักหนาวะเนี่ย ตั้งแต่มาที่นี่เดี๋ยวคนนู้นก็เอาปัญหามาให้ เดี๋ยวคนนี้ก็สร้างเรื่องหาเรื่องเธอ แถมเธอยังโดนลักพาตัวอีก เรื่องชักจะวุ่นวายมากขึ้นเรื่อยๆแล้วนะเนี่ย เธอเบื่อที่นี่แล้ว อยากกลับบ้าน เพื่อนเธอหายหัวไปอยู่ไหนหมด เมื่อไหร่จะได้กลับบ้านสักที!!

กำลังนั่งสังสรรค์เล่นเกมไพ่ประหลาดกับเพื่อนๆ ที่ไม่ได้เจอกันนาน อยู่ดีๆ ก็โผล่มาอยู่โลกใหม่ซะงั้น ไอ้ไพ่เฮงซวยเอ๊ย...ไม่น่าเห็นแก่ของราคาถูกแล้วซื้อมาเลย ไม่น่าใช่แค่เธอที่มาที่โลกนี้...แต่เพื่อนๆ ของเธอที่หายไปต่อหน้าต่อตาก็คงมาที่นี่กันหมดแน่ๆ แล้วจะเริ่มหากันจากตรงไหนดีล่ะทีนี้ เหมือนไพ่จะบอกว่า...เมื่อสหายกลับมาเจอกันพร้อมหน้า เมื่อนั้นเกมจะจบลงใช่ไหมนะ แต่เอาเถอะ มาแล้วทำยังไงได้...แถมที่นี่มีผู้ชายหล่อๆ ให้แทะโลมเยอะแยะเลยด้วย ตอดวันละนิดวันละหน่อยให้ชีวิตสดชื่นแล้วค่อยเริ่มวางแผนหาเพื่อนๆ ไปด้วยแล้วกัน เป็นไงเป็นกัน มีความสามารถที่สามารถเสกสรรทุกอย่างได้ตามแต่ใจติดตัวมาราวกับฟ้าประทานขนาดนี้ จะตายก็ให้มันรู้ไป แต่บทเริ่มแบบนี้เหมือนมันคือบ่อเกิดแห่งหายนะเลย...แต่ไม่น่าหรอกมั้ง ชีวิตเธอออกจะสุขสบายถ้าไม่นับปัญหาที่คนรอบข้างเอาเข้ามาให้เธอไม่เว้นแต่ละวัน เฮ้ย...มันก็วุ่นวายไม่ใช่เหรอวะ สรุปมันจะสงบสุขหรือเป็นทุกข์กันแน่วะเนี่ย!

"เจ็บไหม..." "เจ็บ" "..." "เจ็บใจที่ให้มันมาพูดจาแย่ๆ กับพี่" เราสองคนสบตากันนิ่งไม่มีใครพูดอะไรแต่ฉันรับรู้ได้ถึงความห่วงใยที่คนตรงหน้ามีให้ "ขอบคุณนะ" "ผมบอกแล้วไงวะ..." ยังไม่ทันที่คนตรงหน้าจะพูดจบฉันก็แนบริมฝีปากของตัวเองลงบนริมฝีปากของเขาเบาๆ ราวกับจะยืนยันและถ่ายทอดความรู้สึกลึกๆ ของการขอบคุณไปให้... ...ฉันคงตกหลุมรักผู้ชายตรงหน้าอย่างจังๆ เข้าแล้วล่ะ

"แผลนี้คิดเท่าไรดีนะ" "หนึ่ง..." "ใช้ส้นตีนคิดเหรอ ถึงได้แค่หนึ่ง" "ก็มันเป็นนิดเดียวเองนิ" "เย็บห้าเข็มนี่หน่อยของมึงเหรอ แม่ง! สาม ต่ำกว่านี้ไม่ได้มีแต่เพิ่มอย่างเดียว" "แต่ไข่เจ็บอยู่นะ ถ้าสามได้ตายกันพอดี" "กูไม่ได้เอาแขนมึง จบนะไข่" อุ๊บ! ต้นคอเล็กถูกมือใหญ่คว้าแล้วกระชากเข้าหาตัวจนจมูกเล็กชนเข้ากับอกกว้างเต็มแรง ก่อนที่ริมฝีปากจิ้มลิ้มที่ต่อรองอยู่เมื่อครู่จะถูกปิดสนิทด้วยริมฝีปากร้อนรุ่ม บดขยี้เอาแต่ใจ วิธีจัดการเมียดื้อของหมอเถื่อนไม่ใช่เรื่องยากอะไร ก็แค่ต้องลงไม้ลงมือจับฟาดบนเตียงให้นอนร้องครวญครางก็เท่านั้น วิธีใครวิธีมัน เถื่อนสะดวกแบบนี้จบนะ วลีเด็ด by หมอเถื่อน "เป็นแฟนหมอต้องอดทน ทนต่อแรงหึง แรงหวง แรงโหด แรงหื่น ถ้าไม่ทนตายคาอกกูแน่"