“นี่เอาอย่างนี้ไหม วันไหนอายุเยอะแล้ว เราได้กลับมาเจอกันอีก ถ้าต่างคนต่างยังไม่มีใคร เรามาคบกันเองไหม” พิชาวีร์ปรายตามองคนพูดแล้วหัวเราะ “เอาสิ” ก่อนจะตอบรับอย่างไม่ได้คิดอะไร เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายก็แค่พูดเล่นเท่านั้น ด้วยความที่สนิทกันเรื่องอ่ำกันเล่นแนว ๆ นี้ ระหว่างเธอกับภูผามีเยอะแยะเต็มไปหมด “อ้าว ๆ จำคำตัวเองพูดด้วยนะ” ภูผาทักท้วงพร้อมกับชี้หน้าหญิงสาวยิ้ม ๆ “บอกตัวเองเถอะ” พูดจบพิชาวีร์ก็ลุกขึ้นบิดขี้เกียจ +++++++++ “เรามาแต่งงานกันไหม” พิชาวีร์ถึงกับสำลักน้ำลาย มองหน้าคนที่ขอตัวเองแต่งงานแล้วหันซ้ายหันขวาว่าผู้ชายตรงหน้าคือภูผาตัวปลอมหรือเปล่า ก่อนจะยืนมือไปอังหน้าผากว่ามีไข้ หรือไม่ก็นอนไม่พอสมองเลยรวน “กี่นิ้ว” “สอง” “กี่นิ้ว” “ห้า” “กี่นิ้ว” “จะถามเพื่อ” ภูผาดึงมือของหญิงสาวลงพร้อมกับถามอย่างหงุดหงิด ทำอย่างกับเขาเพิ่งล้มหัวฟาดพื้น “แกไม่ปกติ” พิชาวีร์ยังคงมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาที่ยังระแวง “แกสิไม่ปกติ ฉันจริงจังนะเนี่ย”

ต้องรักที่ถูกพี่ชายข้างบ้านอย่างเผด็จตัดเยื่อใยแบบไม่รู้เหตุผลจำต้องย้ายบ้าน และหลายปีต่อมาได้ย้ายกลับมาที่บ้านหลังเดิมอีกครั้ง คิดว่าอาจจะลืมพี่ชายข้างบ้านนี้ไปแล้ว ทว่าการได้กลับมาเจอกันอีกครั้งเขายังทำให้หัวใจเต้นรัว อีกทั้งความน่ารักของน้องพรีมหนูน้อยลูกสาวของเผด็จก็น่ารักเสียจนทำให้เธออดใจไม่ได้ที่จะเอาตัวเข้าไปเกี่ยวข้องกับสองพ่อลูกนี้อีกครั้ง +++++++++ “ทำไมพี่เผด็จต้องทำกับต้องแบบนี้ด้วย” “ก็เพราะรักไง มองไม่ออก ?” เผด็จเอียงหน้าถามอย่างงง ๆ เอาจริง ๆ เขาแสดงออกขนาดนี้ ถึงไม่พูดคนทั่วไปก็น่าจะรู้แล้วนะว่ามันคือการมีใจ “ก็พอรู้ แต่ไม่อยากขี้ตู่ไปเอง ไม่อยากอกหักรอบสาม” ต้องรักบอกเสียงเง้างอด “คิดเองเออเองทั้งนั้น แค่รอบเดียวพี่ก็จะใจขาดอยู่แล้ว รักแทบตายแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้ พี่ไม่เอาแล้วนะ” เผด็จบอกก่อนจะกอดกระชับร่างบอบบางพร้อมกับซบศีรษะลงที่ไหล่เล็กนั้นอย่างออดอ้อน “ต้องเองก็ไม่ต่างกันหรอก มันเจ็บและทรมานมาก ๆ เลย พี่อย่าทิ้งต้องไปไหนอีกนะคะ”

กฎข้อที่หนึ่งของการเป็นเด็กคุณดิน ... ‘ห้ามรัก’

จ้าวอิ๋งหั่ว...มีชายในดวงใจอยู่แล้ว แต่จำต้องเข้าไปเป็นสนมในวังหลวง เพื่อช่วยบิดาขจัดขุนนางกังฉิน แต่เพราะมิได้รักใคร่ในตัวฮ่องเต้หนุ่ม นางซึ่งเชี่ยวชาญศาสตร์แปลงโฉม จึงต้องแปลงโฉมเป็นสตรีหน้าตาธรรมดาเข้าวัง แต่ถึงกระนั้น...กลับได้คัดเลือกเป็นถึงกุ้ยผิน! กลายเป็นที่เขม่นของสนมก่อนหน้าทั้งสาม มิหนำซ้ำ...ยังถูกไทเฮาคอยเล่นงาน เช่นนี้แล้ว...จ้าวอิ๋งหั่วจะเอาตัวรอดในบ่อเสือบ่อจระเข้ได้เยี่ยงไร แถมยังต้องช่วยบิดากำจัดขุนนางกังฉิน แผ้วถางทางให้มีแต่ขุนนางน้ำดีในราชสำนัก!!!

คนอื่นเข้าเกิดใหม่ได้เป็นคุณหนูในห้องหอไม่ก็ลูกสาวคหบดี แต่ฉันนี่สิ... เกิดใหม่กี่ทีก็ยังเป็นคนเดิม

เขาแอบรักเธอมานาน จึงคอยช่วยเหลือเธอทุกอย่าง

ระวังให้ดี! ชายาผู้นี้จะกลับมาทวงแค้น เล่ม 7 (บทที่ 310-367) ระหว่างที่เฟิ่งมู่ชิง, จวินหรูเย่ และจิ๋วจิ่วกำลังตามหาสถานที่สำหรับฝึกฝนวิชา พวกนางก็ถูกใครบางคนที่มาพร้อมกับ ‘บางสิ่ง’ ไล่ล่า ไม่เพียงแค่นั้น จู่ ๆ กลุ่มคนแปลกหน้าก็ปรากฏตัวและต้องการปลิดชีวิตของจวินหรูเย่! ในตอนนั้นเอง พวกนางบังเอิญได้เข้าไปในสถานที่ปริศนาแห่งหนึ่ง ที่นั่นจะมีอะไรรอพวกนางอยู่บ้าง? และที่สำคัญมันอันตรายกว่าดินแดนซิงหยุนหลายเท่า!

เธอแอบรักคุณอาข้างบ้าน รอคอยเขามานานหลายปี เขาบอกว่าคู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน เธอเชื่อแบบนั้นสนิทใจ

"เข็มที่ 10 ให้หมอฉีดกี่ cc ดีละครับ..." "แล้วแต่หมอเลยค่ะ..." "ขอแค่เป็นหมอ" "กี่ cc หนูก็รับไหว"

เขาแอบรักเธอมานานแสนนาน น้องสาวเพื่อนที่แสนน่ารัก ยิ่งโตยิ่งหวง ยิ่งโตยิ่งน่ารักจนไม่อยากให้คลาดสายตา

เธอแอบรักเขาคือเรื่องจริง แต่เขานี่สิอยากคงสถานะเอาไว้แค่เพื่อนกันเท่านั้น หากเธออยากได้หัวใจของเขา เธอคงต้องพิสูจน์ว่าเขารักเธอจริงไหม

เธอรักเขาเหลือเกิน แต่สิ่งที่เธอได้รับจากสามีคือความเย็นชา เฉยเมย และมองเหมือนเธอไม่มีตัวตน จนเขาเสียเธอไป เขาจึงต้องออกตามหาหัวใจที่หายไป พาเธอกลับมาเป็นภรรยาที่รักของเขาอีกครั้งตราบสิ้นลมหายใจ

"ป้อนข้าวต้มไปเอากันไปดีไหม" เขาเห็นความเฉยชาของเธอ ให้ป้อนก็ป้อนแบบทื่อ ๆ ไม่ยินดียินร้าย เอาอกเอาใจผัวหน่อยก็ไม่ทำ เลยนึกหมั่นไส้ความมั่นหน้าของเธอนัก คิดว่าสวยนักหรือไง เขาก็แค่เผลอไผลแต่งงานกับเธอเพราะหลงความสวยชั่วขณะเท่านั้น คนอย่างเขาไม่โง่ซ้ำสองแน่ เธอคงมีแผนการกับอดีตเจ้านายจะปอกลอกสูบเงินเขาอีกเป็นแน่ มันจะไม่มีทางผิดพลาดซ้ำสองแน่ เขาจะทำให้บริษัทของตระกูลจิรกาญจน์ ย่อยยับไม่เหลือชิ้นดี ทำให้มันหมดเนื้อหมดตัวที่บังอาจหลอกเขาแบบนี้! "ทำไมคุณลามกแบบนี้" "ใส่กางเกงในมาไหม ถ้าไม่ใส่มาจะได้กระแทกสะดวก" ประโยคตรงไปตรงมาของเขาทำให้คนฟังหน้าแดงยิ่งกว่าผลตำลึงสุก เธออยากจะตบเขาให้หน้าหันนัก! "คุณกลาง" "ว่าไงล่ะ ไหนถลกให้ดูหน่อย" "คนบ้าลามก" "นี่เธอกล้าด่าฉันเหรอ" "กินไปเอาไปสนุกดีออก ให้เธอกระแทกฉันเลยดีไหม ขึ้นขย่มเหมือนเมื่อคืนฉันเสียวมากนะ" "คนโรคจิต" เธอด่าว่าเขา ก่อนจะยกมือขึ้นกัด "โอ๊ย!" อรอภิสราเห็นว่าเขากำลังเสียท่าจึงทำท่าจะหนี แต่เขากลับรั้งเอวคอดของเธอเอาไว้แน่น ก่อนจะหอมแก้มเธอแรงๆ "อื้อ... คนบ้า คนเฮงซวย" "แล้วเธอคิดว่าจะได้แต่งงานกับเจ้าชายหรือไง ที่ใจง่ายยอมตกลงแต่งงานเพราะอยากเป็นคุณนายบ้านไร่ไม่ใช่เหรอ" เขาเยาะหยัน น้ำคำร้ายกาจทำให้เธอสะอึก "อรไม่เคยคิดว่าจะแต่งงานกับเจ้าชายอะไรหรอกค่ะ แต่คุณก็ควรให้เกียรติอรสักนิด" "ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย" เขาชอบพูดจายั่วโมโห กวนประสาท อรอภิสราคร้านที่จะเถียงก็เลือกที่จะเงียบและเดินหนี

เพียงขวัญเป็นผู้ช่วยเลขาของจอมทัพ เธอชื่นชมจอมทัพมากและรู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ชอบเขา แต่เมื่อจอมพลส่งเธอมาเป็นเลขาฯให้ขุนพล เธอต้องเผชิญกับเจ้านายเอาแต่ใจ ไม่มีความรับผิดชอบ และคาสโนว่าเกินร้อย เป็นผู้ชายแบบที่เธอไม่อยากเข้าใกล้มากที่สุด !

เธอยอมเป็นคู่หมั้นลับ ๆ ไม่เปิดเผยสถานะตลอดระยะเวลาสามปี เธอยอมเขาทุกอย่างเพราะความรัก แม้ปู่ของเขาจะไม่ชอบเธอก็ตามที จนกระทั่งเขากำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน แล้วเธอจะทำอย่างไรต่อไปดี เมื่อสถานะจากคู่หมั้นกลายเป็นคู่หมั้นไร้ค่าไร้ราคา ยอมทอดกายให้เขาเชยชมง่ายดาย แล้วพร้อมที่จะถูกเขี่ยทิ้งเหมือนของตาย อีกทั้งอนาคตสถานะของเธอก็คือเมียน้อยของผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน “อรกลับไปก่อนได้ไหม” ปกมีสีหน้ายุ่งยากใจ ทุกอย่างกำลังจะดีอยู่แล้ว แต่อรอินกำลังจะทำให้มันแย่ลงไปอีก ทำไมนะเมื่อก่อนเธอเข้าใจอะไรง่าย ยอมเขาทุกอย่าง เขาชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ เหตุใดวันนี้เธอถึงได้ดื้อด้านพูดไม่ฟังแบบนี้ “แกตอบมันไปสิตาปกว่าแกรักมันไหม ตอบให้มันตาสว่างว่าแกรักใคร” ปกรณ์กดดันหลานชาย “พี่ยังรักอรอยู่ไหม ไม่สิ พี่เคยรักอรบ้างหรือเปล่า” เมื่อโดนคาดคั้นปกก็สติหลุด บอกให้อยู่เงียบ ๆ กลับเรียกร้องเขาจึงจำต้องทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ “ฉันหรือจะรักเธอ โวยวายเรียกร้องอะไรไม่ทราบ ก็เห็นอยู่ว่าฉันกำลังจะแต่งงานกับน่านฟ้า” “พี่ปก!” อรอินแทบสติหลุด วูบไปทั้งอก มือเท้าเย็นเยียบไปหมด ความจริงเจ็บปวดกว่าที่จินตนาการเอาไว้เสียอีก “เธอได้ยินแล้วใช่ไหมว่าหลานชายของฉันไม่ได้รักเธอ เธอมันง่าย เขาก็คงนอนด้วยเล่น ๆ ผู้หญิงง่าย ๆ แบบเธอน่ะฉันเห็นมาเยอะแล้ว” “พี่ปกไม่เคยรักอรแล้วมานอนกับอรทำไม” อรอินร้องไห้ออกมาสะอึกสะอื้นจนตัวโยน แววตาปวดร้าวเสียใจ 000 “ขอถามคำนึง” อรอินมองหน้าปก ไม่มีเสียงสะอื้นออกมาจากเธออีก เธอรวบรวมสติที่จะไม่ร้องไห้ออกมาให้ใครสมเพชเวทนาอีก “ถามอะไร” ปกมองใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาของเธอ แววตาเจ็บปวดนั้นทำให้เขาปวดใจไปด้วย น้ำเสียงของเธอสั่นเครือจนเขาสัมผัสได้ “ตลอดระยะเวลาที่เราอยู่ด้วยกันพี่ปกเคยรักกันจริงบ้างไหมคะ” อรอินถามเสียงสั่น “เธออยากรู้จริงๆ น่ะเหรอ” เขาถามกลับ “ค่ะ อรจะได้ตาสว่างสักที” “มั่นใจใช่ไหมว่าทนฟังได้” เขาอยากให้เธอรีบกลับไป ดีกว่ามาทนฟังคำโกหกแสนเจ็บปวดที่เธอจะได้รับจากเขา “พูดมาเถอะค่ะ คงไม่มีอะไรจริงไปกว่านี้อีกแล้ว” “ไม่เคยรัก” ว่าจะไม่ร้องไห้ พอเขาพูดแบบนั้นออกไป เธอก็ร้องไห้โฮออกมา “แล้วพี่ทำดีกับอรทำไม ดูแลอรทำไม” “ฉันหวังในตัวเธอไง ถึงจะได้ยากหน่อยตั้งเกือบสองปี แต่พอได้แล้วเธอก็ยอมฉันมาตลอด ไม่ยากอย่างที่คิดนี่” “นี่คือสิ่งที่พี่คิดเหรอ ฮึก ๆ ฮือ ๆ” อรอินกลับมาสะอื้นอีกครั้ง เธอเหมือนคนบ้า ทั้งหัวเราะ ทั้งร้องไห้ สะอึกสะอื้น ตัวกระตุก ดวงตาแดงก่ำไปหมด

ตอนแรกก็มองเป็นน้องเป็นนุ่ง แต่เดี๋ยวนี้ไม่อยากมองตอนนุ่งแล้ว

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อ “เตอร์” หนุ่มหล่อละมุน ผู้มีภาพลักษณ์สุขุม อ่อนโยน ต้องมาตกหลุมรัก “ตาต้า” สาวน้อยยิ้มหวาน สวยปานนางฟ้า ผู้มีเสียงนุ่มละมุนละลายใจ แต่มีปมรังเกียจผู้ชายที่เข้ามาจีบ เขาจะทำอย่างไรเพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง โปรดติดตามได้ใน "จีบเธออยู่ รู้ตัวไหม" เธอพยายามกัดปากแน่นเพื่อสะกดกลั้นเสียงครางนั้นไม่ให้ดังออกมา แต่เขากลับเอื้อมมือมาบีบคางน้อยๆ ของเธอ ให้ร้องครางเสียงหวานออกมาอีกจนได้ “ไม่ต้องกลั้น ร้องออกมาเลย เราชอบเสียงต้านะ” “ท่าหมาเป็นไง ยังสบายอยู่ไหม” เขาโน้มตัวลงมากระซิบที่ข้างหูเธอ น้ำเสียงของเขาดูอ่อนโยนตรงกันข้ามกับการกระทำของเขาโดยสิ้นเชิง “อื้อออ ไม่ ไม่แล้ว”

ระวังให้ดี! ชายาผู้นี้จะกลับมาทวงแค้น เล่ม 6 (บทที่ 250-309) เฟิ่งมู่ชิงไม่คาดคิดว่าหลังจากเข้ามาในดินแดนลี้ลับ นางจะได้พบกับ ‘สหายเก่า’ อีกครั้ง ยิ่งไปกว่านั้น คนผู้นี้รู้ที่อยู่ของหญ้ามังกรจำแลง สมุนไพรชนิดสุดท้ายสำหรับล้างพิษในตัวของจวินหรูเย่ ทว่าที่นั่นมีบางอย่างที่น่าสะพรึงกลัวเฝ้าอยู่ นางจะสามารถเก็บมันมาได้หรือไม่? อีกทั้งการประลองครั้งใหญ่ระหว่างสำนักก็ใกล้จะเริ่มต้นขึ้น เรียกได้ว่าหญิงสาวแทบไม่มีเวลาให้พักหายใจหายคอกันเลยทีเดียว!

แม้ข้าจะเกิดมาสูงศักดิ์ แต่ก็เป็นดั่งหงส์ปีกหัก ต้องร่อนเร่พเนจรกับลูกน้อย ใช้ชีวิตกันอย่างยากลำบาก แต่ชะตาก็ไม่ใจร้ายข้ากับลูกเกินไปนัก ให้ข้าได้มาทำงานเป็นสาวใช้... ในจวนของบุรุษที่เป็นทั้งสามีและพ่อของลูกนาง แม้เขาจะจดจำนางมิได้... แต่นางก็มีความสุขเหลือแล้วที่นางกับลูกได้คอยรับใช้เขาอยู่ใกล้ๆ แม้สักวันหนึ่ง...เขาจะต้องรับสตรีอื่นมาเป็นภรรยาก็ตาม

นับหนึ่งแต่งงานกับเขาสองปีแบบไม่เคยเจอหน้า ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แล้วในคืนหนึ่งที่เธอโดนวางยาปลุกเซ็กซ์ เขาก็กลายเป็นผู้ชายที่ได้พรหมจรรย์ของเธอไป เธอจะทำอย่างไรในเมื่อเขาเกลียดภรรยาอย่างเธอจับใจ แถมยังหาทางหย่าขาดให้เร็วที่สุด!

โปรย รัศมีไม่รู้ว่าตัวเองก้าวขาออกจากบ้านผิดเวลาหรือซวยกันแน่ เธอดันเผลอไปนอนกับเจ้านายหนุ่มมาดเนี๊ยบจอมโหดของตัวเอง เพื่อไม่ให้เขารู้ว่าผู้หญิงในค่ำคืนนั้นคือเธอ เธอจึงต้องปิดปากเงียบ! แต่... ความลับไม่มีในโลก

ปรารถนาหารอยฝัน ทว่ากลับกลายเป็นความบังเอิญ ไปเก็บเอาหัวใจดวงหนึ่งบนเมืองสองแผ่นดิน

เธอต้องแต่งงานกับเขาก่อนพี่ชายสิ้นใจ เขาจึงกลายเป็นสามีและครูพละที่สอนอยู่ในโรงเรียนเดียวกัน และทุกอย่างเป็นความลับ!!!

เสี่ยวเหอกระโดดข้ามเวลาทุกครั้งที่หลับ จึงเกิดเรื่องยุ่งขึ้นมากมาย ทำให้คนรักเข้าใจผิด ทั้งที่นางข้ามเวลามาที่นี่ก็เพื่อเขา ชายหนุ่มเย็นชาผู้นั้นถึงกับมัดนางเพื่อทำโทษ ชีวิตรักแสนวุ่นวายจะเป็นเช่นไร