แปดปีที่แล้ว เธอตบหน้าคนสองคนกลางเวทีงานแต่งของตัวเอง ชายที่เป็นรักแรกของเธอ และมือที่สามซึ่งกำลังอุ้มท้องลูกของเขา แปดปีถัดมา เธอพาหัวใจที่แข็งแกร่งกลับสู่บ้านเกิดเพื่อพบว่า... เขายังรอเธออยู่ พ่อม่ายลูกติดผู้โสดสนิทและอนาคตไกลใช้เวลาแปดปีที่ผ่านมาเฝ้ารอแต่เธอ หวังจะใช้ความเคยชินค่อยๆ ขยับหัวใจสองดวงให้กลับมาใกล้ชิดกัน แต่ว่า... ปัญหาคือเธอชอบกินของอร่อย และเพื่อนบ้านหนุ่ม ‘ประตูถัดไป’ ก็ทำอาหารได้อร่อยสมกับหน้าตา หล่อร้ายกาจ อ่อนโยน และน่ารักสุดๆ หรือสเป็กของเธอจะเป็นผู้ชายสายพ่อบ้านกันนะ!

แปดปีที่แล้ว เธอตบหน้าคนสองคนกลางเวทีงานแต่งของตัวเอง ชายที่เป็นรักแรกของเธอ และมือที่สามซึ่งกำลังอุ้มท้องลูกของเขา แปดปีถัดมา เธอพาหัวใจที่แข็งแกร่งกลับสู่บ้านเกิดเพื่อพบว่า... เขายังรอเธออยู่ พ่อม่ายลูกติดผู้โสดสนิทและอนาคตไกลใช้เวลาแปดปีที่ผ่านมาเฝ้ารอแต่เธอ หวังจะใช้ความเคยชินค่อยๆ ขยับหัวใจสองดวงให้กลับมาใกล้ชิดกัน แต่ว่า... ปัญหาคือเธอชอบกินของอร่อย และเพื่อนบ้านหนุ่ม ‘ประตูถัดไป’ ก็ทำอาหารได้อร่อยสมกับหน้าตา หล่อร้ายกาจ อ่อนโยน และน่ารักสุดๆ หรือสเป็กของเธอจะเป็นผู้ชายสายพ่อบ้านกันนะ!

คติในการดำเนินชีวิตของเงือกน้อยอี๋ปอ คือ ‘สามอิ่ม สองนอน’ หมายถึงต้องสามมื้อต่อวัน แต่ละมื้อต้องอิ่มหมีพีมัน กินเสร็จหลังเที่ยงได้หลับสักงีบ ถึงตอนกลางคืนค่อยหลับอีกงีบ เที่ยงคืนให้ดีที่สุดต้องมีของว่างรอบดึกอีกมื้อ ส่วนเป้าหมายชีวิตมีเพียงหนึ่งเดียว เงือกตนนี้ต้องผสมพันธุ์กับเจ้ามังกรให้ได้! ถ้าแผนหนึ่งล้มเหลว แผนสองต้องมา น้ำตานองหน้าต้องมี แค่จูบเดียวก็ต้องท้อง ท้องทิพย์หรือท้องจริง... ใครจะรู้!

คติในการดำเนินชีวิตของเงือกน้อยอี๋ปอ คือ ‘สามอิ่ม สองนอน’ หมายถึงต้องสามมื้อต่อวัน แต่ละมื้อต้องอิ่มหมีพีมัน กินเสร็จหลังเที่ยงได้หลับสักงีบ ถึงตอนกลางคืนค่อยหลับอีกงีบ เที่ยงคืนให้ดีที่สุดต้องมีของว่างรอบดึกอีกมื้อ ส่วนเป้าหมายชีวิตมีเพียงหนึ่งเดียว เงือกตนนี้ต้องผสมพันธุ์กับเจ้ามังกรให้ได้! ถ้าแผนหนึ่งล้มเหลว แผนสองต้องมา น้ำตานองหน้าต้องมี แค่จูบเดียวก็ต้องท้อง ท้องทิพย์หรือท้องจริง... ใครจะรู้!

เจียงซิ่วอิงเป็นตำรวจสาวจากโลกอนาคตที่ถูกแฟนหนุ่มหัวหน้าแก๊งค์ค้ายาฆ่าตาย เธอสัญญากับตัวเองขณะตายว่าหากชาติหน้ามีจริงจะไม่ขอรักใครอีก แต่เหตุไฉน...ฟ้าสวรรค์จึงส่งเธอมาเกิดในโลกคู่ขนาน ที่มิใช่แผ่นดินจงกั๋ว นางคือหวางเฟยผู้ร้ายกาจที่ผู้คนทั้งแคว้นโจษจันและชังน้ำหน้า มีดีแค่งามล่มบ้านล่มเมืองเท่านั้น แม้แต่ฮ่องเต้ยังไม่ทรงโปรดปราน แล้วมีหรือคนที่นางต้องสมรสด้วยจะโปรดปราน จางเหว่ยหลง...ท่านช่างเป็นอ๋องที่เลือดเย็นนัก ข้าต้องการไปให้พ้นหน้าท่าน แต่เหตุใดท่านจึงตามตื้อข้ากลับจวนเสมอ ไห่ถังเช่อเฟยเหมาะสมกับท่าน เหตุใดจึงไม่คิดอุ่นเตียงกับนางเล่า เพราะท่านเป็นพวกตัดแขนเสื้อสินะ... แต่เทพเซียนทรงโปรด... จู่ๆ...พวกตัดแขนเสื้ออย่างท่านก็บอกอยากอุ่นเตียงกับข้า รอวันที่ข้ารักท่านก่อนเถอะ ถึงจะยอม!!!

นิยายรักขนาดสั้น เรื่องราวของ ‘พศิน’ชายหนุ่มที่หลบเลียแผลใจ อยู่ริมแม่น้ำโขง กับ ‘เอื้องคำ’หญิงสาวร่างเล็กที่ก้าวเข้ามาทำให้จิตใจของเขาหวั่นไหวอย่างไม่รู้ตัว ‘ไม่รู้ว่าตกหลุมรักไปตั้งแต่เมื่อไหร่ และครั้งนี้เขาจะไม่ยอมทำพลาดเสียคนรักไปอีก จะดูแลทะนุถนอมเธอไว้ให้ดีที่สุด เพราะเธอคือยอดดวงใจและคือความรักของเขา’.

ยอมรับตรงๆว่าช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาเธอเริ่มไม่อยากจะกลับบ้านแล้ว เธอเห็นแก่ตัวและคิดทุกวันว่าหากไม่ได้เจอเพื่อนที่เหลือเร็วๆนี้ก็คงจะดี ตอนนี้เธอ...รู้สึกว่ารักพวกเขาเหลือเกิน หากแต่ทุกอย่างมักไม่เป็นไปอย่างที่ใจหวัง แต่จะทำอะไรได้ เธอก็ยังคงเป็นเธอที่เด็ดขาดและชัดเจน ปัญหามีมาก็แก้กันไป ตรงไหนแก้ไม่ได้ก็ตัดมันทิ้งไปซะก็สิ้นเรื่อง แต่ถึงปากบอกว่าจะตัดทิ้งแต่มันตัดยากเหลือเกิน!! เลิกมาทำหน้าเป็นหมาหงอยใส่เธอเดี๋ยวนี้! เธอไม่ใจอ่อนหรอกนะ! ตอนนี้เธอได้เจ้าจิ้งจอกมาดามใจแล้วด้วย! พวกเจ้าสองคนไปให้พ้นหน้าข้าเดี๋ยวนี้เลย! ประกาศเล็กน้อยจากไรท์นะคะ ต้องขออภัยรี้ดทุกคนจริงค่ะ...พอดีว่าตั้งแต่ปลายปีนี้จนถึงปลายปีหน้าไรท์มีตารางสอบแน่นมากเลยค่ะ เพราะฉะนั้นหลังจากเล่ม 8 เป็นต้นไปไรท์อาจจะลงช้าซักหน่อย อาจจะห่างกันประมาณสองเดือนนิดๆนะคะ ต้องขออภัยอีกครั้งจริงๆนะคะ(17/11/21)

.. คำโปรย .. เมื่อแฝดน้องอย่าง 'น้ำมัน' ขอสลับตัวกับพี่สาวฝาแฝดอย่าง 'น้ำมนต์' จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อทั้งสองแฝดต่างเรียนกันคนละโรงเรียน และอะไรกันนะทำให้แฝดน้องอย่าง 'น้ำมัน' ถึงมีความคิดแบบนั้น

.. คำโปรย .. เมื่อ โตษิน เป็นที่ปรึกษาเกี่ยวกับกาแฟต่าง ๆ และเขาเป็นเจ้าของร้านกาแฟ คอฟฟี่ ทอล์ก ได้เจอกับ ลักษณารีย์ ที่เข้ามาใช้บริการที่ร้าน จึงทำให้ทั้งสองได้สานสัมพันธ์กันเกิดขึ้น ความรักที่มีทั้งขม หวาน มัน

"ถอดกางเกงได้ไหม" ถามเมื่อเห็นว่าคงถกขากางเกงขึ้นไม่ได้ เพราะมันเป็นกางเกงยีนส์ "ตัดออกเลยค่ะ" อรอุมาตอบไหนๆมันก็ขาดแล้ว ก็ตัดออกไปเลยแล้วกัน "ถ้าตัดก็ต้องตัดทั้งตัว ความหมายของผมคือ ให้คุณเอากางเกงตัวนี้ออกไปให้พ้นตาผม ถ้าคุณให้ผมตัด ผมก็จะตัดนะครับ" พูดพร้อมกับหยิบกรรไกขึ้นมา เขาต้องการเอากางเกงตัวนี้ออกไปให้พ้น เพราะจะได้ดูตรงจุดอื่นด้วยว่าบาดเจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่า "ทำแค่แผลให้ก็พอ เดี๋ยวฉันไปรักษาต่อโรงพยาบาลเอง" อรอุมาบอกเธอคงไม่รบกวนเขานาน ทำแผลเสร็จก็แยกย้าย คิดแล้วก็โมโห ถ้ารู้หมอที่เจ้าของสวนมาตามคือเขา เธอขับรถหาหมอเองดีกว่า จะโลกกลมหรืออะไรก็ตาม เธอก็ไม่อยากเจอกับเขา "มีให้เลือกสองอย่างนะ จะปิด หรือเปิด" คิมหันต์ถามเสียงเย็น "คุณ!" "เลือกครับ" หมอหนุ่มไม่สนใจลูกตาวาวๆของเธอ จะปิดหรือจะเปลือยก็ไม่ใช่ปัญหา เป็นหมอที่โรงพยาบาลประจำอำเภอ ทำตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบ คลอดลูก ตรวจภายใน เขาทำมาหมด เห็นจนไร้ความรู้สึกไปแล้ว ++++++++++++++++++++++++++++ นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิง ทดลองอ่านตัวอย่างก่อนซื้อนะคะ ฝากหมอคิมหันต์ด้วยค่ะ

หล่อนคงรู้สินะว่า ทรัพย์สมบัติที่บิดาเขาครอบครองมีมูลค่ามหาศาลพอจะทำให้ผู้หญิงอย่างหล่อนสบายไปทั้งชาติ ไม่ง่ายไปหน่อยหรือปันนา แม่นางบำเรอชั้นสูง ผู้ชายอย่างนายทามม์จะสอนให้หล่อนรู้ว่า ไม่มีอะไรในบ้านหลังนี้ที่หล่อนคู่ควร โดยเฉพาะการคิดจะเข้ามาแทนที่มารดาของเขา ต่อไปนี้ มันคือสงครามเย็นที่อาจร้อนยิ่งกว่าไฟในอก ถ้าหล่อนทนไหว ก็ลองดู!

“ยายเด็กบ้าเอ๊ย!” เขาร้องดังขึ้นด้วยความโมโห “นึกว่าตัวเองเป็นนางเอกละครทีวีหรือไง” “นายมันก็ไม่ต่างอะไรจากพวกผู้ร้าย เลวยิ่งกว่า ไอ้....อุ๊บส์!” ริมฝีปากเรียวบางถูกปิดลงทันทีด้วยริมฝีปากของเขาที่ทาบทับลงไปอย่างลืมตัว ก็แค่ต้องการตอกย้ำให้ชัดลงไปเลยไงว่า ใช่...เขามันผู้ร้ายตัวพ่อ เลวได้ใจแบบไม่ใช้แสตนอิน เล่นจริงและ จูบจริง!

หนิงจิ้งข้ามภพมาได้เพียงสามวันก็ต้องแต่งงานกับบุรุษเย็นชาเช่นหรั่นอี้ ต้องยอมให้เขาแต่งอนุภรรยาอีกนางเข้ามาพร้อมกัน ทั้งยังต้องเฝ้าห้องหออย่างเดียวดายตลอดทั้งคืน หากเกิดเรื่องเช่นนี้กับสตรีนางอื่น เกรงว่าคงร่ำไห้ผูกคอตายด้วยความอัปยศไปแล้ว แต่หนิงจิ้งมีเรื่องอื่นให้ต้องคำนึงมากกว่าเรื่องสามีนอกใจ วิญญาณอาฆาตระดับหนึ่ง 99 ดวงกับยมทูตมือใหม่ที่ตามเกาะติดไม่ห่าง คือเรื่องที่นางต้องเร่งจัดการอย่างเร่งด่วน แม้จะมีเวลานาน 3 ปีเพื่อสำเร็จภารกิจ แต่เรื่องแบบนี้จบเร็วหน่อยน่าจะดีกว่า เรื่องตัวเองยังเอาตัวไม่รอด ยังต้องมารับรู้เรื่องลำบากใจของสามีเพิ่มเข้ามาอีก การที่หรั่นอี้แต่งงานกับนางอาจนำภัยถึงชีวิตมาให้ ในเมื่อรู้เช่นนี้แล้ว นางก็จะขอรักษาชีวิตเขาไว้แม้ต้องเจ็บปวดใจ "ท่านพี่ เขียนหนังสือหย่าให้ข้าเถิด"

“หากวันนี้ล้มเหลวพรุ่งนี้เราก็เริ่มใหม่ หากยังล้มเหลวอีกก็เริ่มใหม่อีกในวันต่อๆ ไป” ซ่งรุ่ยหยางหันมาสบแววตามุ่งมั่นที่จดจ้องมายังตนแล้วในใจพลันสั่นสะท้าน “คุณชาย... ไม่ว่าท่านจะล้มอีกสักกี่ครั้ง ข้าก็จะคอยดึงท่านให้ลุกขึ้นเอง ท่านเชื่อข้าหรือไม่” “หากข้าล้มเหลวเจ้าจะไม่ทอดทิ้งข้าใช่หรือไม่” “ข้าจะไม่ทอดทิ้งท่าน... ข้าสัญญา”

ในที่สุดก็ได้มีบ้านอยู่เป็นของตัวเองแล้ว แน่นอนว่าเจ้าเด็กสองตัวโตย้ายข้าวย้ายของเข้ามาอยู่กับเธอแทบจะทันที แต่ปัญหาก็จุกจิกวุ่นวายเหลือเกิน พวกเขาทะเลาะกันเองบ่อยมากแต่ทะเลาะกับเธอบ่อยยิ่งกว่า เธอเองเป็นคนโลภมากจะบ่นเยอะก็ไม่ได้ด้วย แต่ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว!! เจ้าลูกหมาสองตัว! หยุดกัดกันเดี๋ยวนี้เลยนะ! เอ๊ะ!...ปล่อยข้านะ! จะหิ้วข้าเข้าห้องนอนมาทำไมเล่า!

..ข้าเมรี ขี้เมาเขา กลั่นแกล้ง พระรถแสร้ง มอมเมรัย ให้ใหลหลง เพียงแค่หวัง ดั่งใจ คิดจิตจำนง ลวงอนงค์ หวังดวงเนตร ไม่เมตตา แม้นชาตินี้ มิได้ จะครองรัก ชาติหน้าจัก พิศมัย สิเหน่หา ให้ตัวข้า งดงามเยี่ยง พระสีดา บุษบา จินตหรา ระวาตี มีกลิ่นหอม เล้าโลมจิต ถึงเจ็ดคืน นาสิกชื่น ใหลหลงนาง มารศรี อยู่แห่งใด ให้พร่ำหา แต่กากี ขอตัวพี่ ติดตามน้อง เกือบสิ้นปราณ... เมื่อกระจกวิเศษจากแดนไกลจากเรื่องสโนไวน์เบิกเนตรให้กับเมรีว่าเป็นสตรีช้ำรัก ต้องตายด้วยน้ำเมาจากฝีมือชายรัก นางถึงได้ตั้งจิตอธิษฐานขอไม่ให้เกิดเป็นมโนราห์ และให้รถเสนตามหาจนเกือบตาย เทนหรือตุลา เจอรักแรกพบครั้งสมัยมัธยม ความคลั่งรักทำให้ไม่ยอมปล่อยหญิงสาวอย่างเมธาวีให้หลุดลอยไป ทั้งยังดึงเธอกลับมาอยู่ในอาณาจักรที่เขาเป็นผู้สร้าง แต่เพราะความสวยจากแรงอธิษฐาน ส่งผลมีพวกแมลงมาป้วนเปี้ยนและอาจนำมาซึ่งโศกนาฏกรรม เมธาวีจะหลุดพ้นจากการถูกเป็นนางเอกเอวีได้หรือไม่ "พี่ไม่ใช่อิเหนาที่ตามหาบุษบา แต่หนูคิดว่าพี่คือพระราม ที่มีอาณาจักรพรั่งพร้อมไปด้วยไพร่พลเก่งกาจเพื่อจุดหมายเดียวคือตามหานางสีดา แต่เมื่อพี่เจอแล้วทำไมไม่คิดใช้หนูเป็นของขวัญฉลองวันเกิดพี่ล่ะคะ?” เมื่อเขาทำตัวเป็นพระสุธนอยากยึดปีกมโนราห์ นางก็สมควรยึดทั้งกายและใจพระสุธนให้อยู่ในวังวนของพวกกินนรเสียเลย “ถ้าพี่ไม่ตอบรับของขวัญนี้…หนูจะถือว่าพี่ปฏิเสธ หนูจะเปิดประตูเดินออกและหาร้านใหม่ หนูคิดว่าหน้าตาอย่างหนู…” ************************* “พี่เทน...ไม่เอาพี่...มันสกปรก!” “เมย์ของพี่เสร็จแล้ว!” คำเตือน*** เนื้อเรื่องมี NC25+ ข้ามได้ข้าม ข้ามไม่ได้อ่านโลดจ้า โรมานซ์

[บทที่ 541-600] หลินชิงเหอมีลูก?! ขณะที่กำลังใช้ชีวิตตามปกติสุขอยู่นั่นเอง​ จู่ๆ​ ก็มีเหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้น​ เมื่อหญิงวัยเข้าใกล้วัยกลางคนอย่างเธอกลับมีลูกได้ทั้งที่ทำหมันไปแล้ว​ สร้างความตื่นเต้นดีใจให้ผู้เป็นสามีอย่างโจวชิงไป๋ยิ่งนัก แต่ดีใจได้ไม่นาน​ ทั้งคู่ก็ต้องเผชิญ​กับ​ความจริงที่ว่าประเทศจีนในขณะนั้นกำลังบังคับใช้นโยบายลูกคนเดียว​ หากมีลูกเกินจำนวนก็ต้องเสียค่าปรับเป็นจำนวนมหาศาล​ ซึ่งถ้าจ่ายค่าปรับไม่ไหวก็ต้องยอมสละลูกในครรภ์ออก! หลินชิงเหอกับโจวชิงไป๋จะหาทางรอดให้ลูกที่กำลังจะเกิดของพวกเขาอย่างไร? ติดตามได้ใน​ 'ทะลุมิติ​ไป​เป็น​ชาวสวน​แม​่ลูกสาม' เล่มนี้

ผู้ชายในโลกของนิยายและซีรีส์นี่มันดีจริง ๆ ทั้งหล่อ เท่ อบอุ่นใจดี รักเดียวใจเดียว ชีวิตนี้ไม่มีผู้ชายในชีวิตก็ไม่เสียดาย ขอตายไปทั้งที่โสดแบบนี้แหละ เพลินตาคิดเอาไว้แบบนั้น แต่แล้ว... ผู้ชายที่ชื่อนักรบก็โผล่มากระชากหัวใจของเธอให้กลับมาสู่โลกของความเป็นจริงอีกครั้ง +++++++++ “ผมอยากไถ่โทษเรื่องที่เข้าใจคุณผิด คุณอยากไปไหนผมจะพาไป” ‘เข้าใจคุณผิด’ คำคำนี้ทำเอาเพลินตาใจเต้นระรัว เธอขอเข้าข้างตัวเองได้ไหมว่าเขาอาจจะหึงเธออย่างที่วิลันดาบอกมา “ว่าไงครับ” เสียงทักจากนักรบทำให้เพลินตาหลุดจากภวังค์หันมายิ้มแหย ๆ ให้เขาแล้วพยายามคิดว่าเธอจะไปไหนดีนะ ไหน ๆ โอกาสมาถึงแล้วขอที่โรแมนติกและสร้างความทรงจำดี ๆ หน่อย “อืม...” “ผมไม่ได้บังคับนะ ว่างวันไหนคุณค่อยบอกก็ได้ครับ” นักรบเอ่ยแทรกขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าเหมือนจะคิดหนักของอีกฝ่าย “ว่างค่ะพรุ่งนี้ว่าง แต่ฉันไปทั้งวันไม่ได้นะคะ ยังไงช่วงบ่ายก็ต้องกลับมาทำงาน” บอกอย่างเสียดายแต่งานมันลนก้นจริง ๆ “ได้ครับ พรุ่งนี้ เก้าโมงผมมารับที่นี่นะ อย่าลืมคิดมาล่ะว่าอยากไปไหน” ชายหนุ่มย้ำอีกครั้ง “ร้านหนังสือดีไหมนะ” คราวนี้เพลินตาพึมพำถึงที่ที่เธออยากไปแม้มันจะไม่ได้โรแมนติกอะไรเลย แต่ใต้จิตสำนึกคืออยากไปที่สุดนั่นแหละ และมันก็ดังพอที่จะทำให้คนที่ยืนข้าง ๆ ได้ยิน “ได้สิ คุณอยากได้เล่มไหนผมจ่ายเอง” นักรบบอกอย่างใจป้ำ “จริงนะคะ” เพลินตาถามกลับด้วยสายตาเป็นประกาย แต่เมื่อรู้สึกว่าเธอจะออกอาการมากเกินไปจึงรีบปรับสีหน้า “ไม่เป็นไรค่ะฉันจ่ายเองดีกว่า” “ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มอยากจ่ายให้จริง ๆ ครับ” เมื่อได้ยินอีกฝ่ายยืนยันอย่างนั้น เพลินตาก็ไม่คิดจะขัดศรัทธา “งั้นโอเคเลยค่ะ คุณซื้อหนังสือให้ฉัน ฉันเลี้ยงข้าวคุณ ห้ามปฏิเสธ” แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่อาจจะรับฝ่ายเดียวได้ “โอเคครับ ลิสต์รายชื่อไว้เลย” “ค่ะ คุณนี่น่ารักที่สุดเลย” “ครับ” นักรบตอบรับยิ้ม ๆ เมื่อเห็นอาการดีใจของหญิงสาวที่เอาตรง ๆ ก็คือแปลกจากผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยรู้จักมาโดยสิ้นเชิง เพราะปกติถ้าให้เลือกที่จะไปและจ่ายให้ ส่วนใหญ่ก็เลือกช็อปปิ้งพวกเสื้อผ้ากระเป๋า เครื่องสำอางอะไรเทือกนี้ เพิ่งมีเพลินตานี่ละที่อยากไปร้านหนังสือ

จู่ๆ ก็มีเงินห้าหมื่นมานอนอยู่ในบัญชีของ'กัญชรส'สาวห้าวบ้านิยายที่ตกงานแถมยังถังแตก แน่นอนเธอกดมันมาปลดหนี้ให้ตัวเองแต่ปัญหาก็ดันมาเกิดเมื่อหนุ่มหล่อเจ้าของเงินอย่าง'อิงครัต'มาทวงเงินที่โอนผิดนั้นคืน +++++++++ “แต่ว่า...ตอนนี้ฉันยังตกงานอยู่เลย เรื่องเงินสามหมื่นที่ว่าจะคืน...ฉันขอเวลาหน่อยได้ไหมคะ” ชายหนุ่มเริ่มชักสีหน้า แววจะไม่ได้เงินส่วนนี้คืนเห็นอยู่รำไร จะยกให้เลยก็ใช่ที่ เพราะเขาก็ไม่ได้ร่ำรวยมากจากไหน เงินสามหมื่นกว่าจะได้มามันก็ไม่ใช่ง่ายๆ “นานแค่ไหน” “ก็จนกว่าฉันจะได้งานน่ะค่ะ” และในชั่วขณะนั้นเอง หางตาของกัญชรสก็เหลือบไปเห็นป้ายประกาศรับสมัครงานติดอยู่ตรงหน้าอู่ ซึ่งมันก็ทำให้นัยน์ตาของหญิงสาวเป็นประกายขึ้นมาทันที “หรือไม่อย่างนั้นคุณก็รับฉันเข้าทำงานที่นี่เลยสิคะ อู่ของคุณเปิดรับอยู่ไม่ใช่เหรอนั่นฉันเห็น” นิ้วเรียวชี้ไปที่กระดาษปิดประกาศ ที่เพิ่งจะถูกนำมาติดเมื่อเช้านี้เอง ด้านอิงครัตรีบหันขวับไปมองตามแล้วก็ต้องร้องเสียงหลง “เฮ๊ย! ไม่ได้ คุณเดินเข้าไปอ่านตำแหน่งที่ผมเปิดรับชัดๆ หรือยัง อู่ผมไม่ได้เปิดรับพนักงานบัญชี พนักงานทำเอกสาร หรือว่าแม่บ้านนะ” “มันไม่ได้ไกลมาก ตัวหนังสือก็ใหญ่เบ้อเริ่มเทิ่มซะขนาดนั้น และที่สำคัญสายตาฉันดีพอ นั่งอยู่ตรงนี้ฉันก็อ่านออกว่าคุณรับสมัครผู้ช่วยช่าง” “นั่นไง คุณเข้าใจแล้วใช่ไหมว่า คุณเป็นผู้หญิงสมัครไม่ได้หรอก ไปหางานอย่างอื่นทำดีกว่า เรื่องเงินผมรอได้” อิงครัตแนะนำอย่างใจกว้าง ตอนนี้รู้สึกเห็นใจผู้หญิงตัวเล็กๆ ตรงหน้าไม่น้อย ที่คงจะอยากได้งานเพื่อเอาเงินมาคืนเขามาก จนต้องออกปากขอทำงานผู้ช่วยช่าง ที่เป็นงานของคนที่ต้องเรียนด้านนี้มาหรือไม่ก็ชื่นชอบอยากหาประสบการณ์ ซึ่งก็เป็นผู้ชาย ดังนั้นเพื่อลดความกดดัน เขาจึงไม่อยากเร่งรัดเรื่องเงินที่หญิงสาวเอาไปใช้ แต่ดูเหมือนความหวังดีของเขาจะถูกปฏิเสธ เมื่อได้ยินอีกฝ่ายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น อิงครัตแทบอยากจะเอาหัวโขกโต๊ะให้กับความดื้อดึงของหญิงสาวมาดทอมบอยคนนี้ ให้รู้แล้วรู้รอดไป “ไม่ค่ะ! ฉันยังยืนยันที่จะสมัครเป็นผู้ช่วยช่างที่อู่ของคุณ”

“ผมกำลังชิมน้ำหวานจากดอกไม้ของคุณยังไงล่ะ” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาตอบหญิงสาว ที่มีใบหน้าบูดเบี้ยว คางเชิดขึ้นสูง ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากัน ปลายเล็บจิกลงบนเตียงนอน “อ๊า! ละ แล้วหวานมั้ยคะ อ๊าสสสส” เสียงร้องครางของเธอ มันช่างเซ็กซี่สำหรับเขาเหลือเกิน “หวานมากเลย ผมขอชิมต่อนะ” รอยยิ้มหื่นกระหายของเขาบ่งบอกว่าเขาต้องการมันมากขนาดไหน “ค่ะ” หญิงสาวรับคำเพียงแค่นั้นและปล่อยให้อีกฝ่ายกระทำเพื่ออย่างมีความสุข

สัมพันธ์หวาบหวามในคืนเมา ๆ ก่อนจบทริปเที่ยวภูเก็ตก่อให้เกิดสองหนูน้อยอารมณ์รุนแรงในท้องของอริสาหรืออลินและไอ้คนที่ทำเธอท้องก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นไอ้คู่ปรับตั้งแต่สมัยเรียนอย่างศารทูลที่เธอเกลียดหนักหนา

ความจริงที่อยู่เบื้องหลังกำลังเฉลย ติดตามในเล่ม

“เป็นเขาจริง ๆ หรือ” โมริน ยืนมองชายหนุ่มร่างสูงอยู่มุมตึก หญิงสาวตกใจจนหน้าซีดเผือด หล่อนยืนกุมอก เนื่องจากหัวใจเต้นแรงมาก . กลัวจนจะทะลักออกมาจากอก เรื่องราวเมื่อ 5 ปีก่อนย้อนมาให้เจ็บปวดอีกครา ทำไมถึงลืมไม่ลง!!!

ใครจะเชื่อว่าหญิงสาวหน้าตาสะสวยอย่าง “คาริสา” จะยังครองความเป็นโสดมาจนทุกวันนี้ บางคนบอกว่าเธอมาตรฐานสูงเกินไป บางคนบอกว่าเธออาจจะเคยเจ็บช้ำจากความรักจนเข็ดขยาด แต่เหล่าเพื่อนสนิทต่างคิดไปในทางเดียวกันว่าเธอกำลังรอ “คนไกลบางคน” เธอมั่นใจว่าไม่ได้ยึดติดกับคำสัญญาที่ให้ไว้กับ “กฤษณ์” เพื่อนชายคนสนิทที่คิดไม่ซื่อ ทว่าเด็กหนุ่มที่ปรากฏในความฝันบ่อยครั้ง กับสัญญาแต่งงานเด็กเล่นเมื่อสิบปีก่อนที่ยังอยู่ในกรอบรูปวันปัจฉิมนิเทศน์ที่ผนัง กลับคอยย้ำเตือนให้เธอไม่อาจลืมเขาได้สักวัน จนกระทั่ง...เขามายืนอยู่ตรงหน้าเธอพร้อมเอ่ยทวงสัญญาด้วยสีหน้าจริงจัง -------------------------------------------------------------------- “กฤษณ์ ไม่เอา...” ร่างบางสะดุ้งไหวไปกับสัมผัสที่ไม่คุ้นชิน ริมฝีปากอวบอิ่มส่งเสียงประท้วง “ยังหรอก ยังไม่เอาตอนนี้” คำพูดกำกวมของเขาไม่ได้ช่วยให้หญิงสาวหวาดหวั่นน้อยลงเลย “งั้น... ยะ... หยุดก่อนเถอะ... นะคะ” เสียงหวานอ้อนวอนอย่างกระท่อนกระแท่น โดยไม่รู้ว่ายามที่ผู้หญิงส่งเสียงหอบหายใจ มันยิ่งไปกระตุ้นสัญชาตญาณดิบของผู้ชายให้ตื่น “กฤษณ์หมายถึงต้องทำให้ริสาพร้อมกว่านี้อีกนิด แล้วค่อย... ทำ” “มะ... ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นสักหน่อย” เธอตกใจกับคำตอบของเขา ทำให้หัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำอยู่แล้วยิ่งเพิ่มจังหวะจนใบหน้าแดงปลั่งราวกับคนเป็นไข้ “งั้นเหรอ กฤษณ์นึกว่าริสาคิดเหมือนกันสะอีก” เขาจงใจตีรวน ในขณะที่เริ่มใช้ฝ่ามือสอดเข้าไปสำรวจหน้าท้องแบนราบใต้เนื้อผ้า “กฤษณ์อย่าแกล้งริสาสิคะ” คาริสาเอ่ยเสียงสั่น เพราะนอกจากฝ่ามือที่กำลังรุกล้ำมากขึ้นเรื่อย ๆ ยังถูกพ่อตัวร้ายขบติ่งหู ไม่ว่าจะเป็นฝ่ามืออุ่นจัด หรือกระไอร้อนจากลมหายใจของเขาที่ไล่ลามผิวอ่อนบาง ก็สร้างความวาบหวามจนทั้งกายอ่อนระทวยได้ทั้งนั้น เพียงแต่คนอ่อนประสบการณ์ยังขลาดกลัวเส้นทางที่เธอไม่เคยก้าวข้ามไป จึงไม่วายคิดหาทางยับยั้งเหตุการณ์อันน่าหวาดเสียวนี้ “เราค่อย ๆ ศึกษากันไปอีกสักพักดีไหม แล้วค่อย... ไปอีกขั้น” “เรื่องนิสัยใจคอ แน่นอนว่าเราต้องค่อย ๆ ศึกษากันไปอยู่แล้ว แต่เรื่อง... นี้ก็สำคัญ ถ้าไม่ยอมให้ ‘แสดงฝีมือ’ ริสาจะรู้ได้ยังไงว่ากฤษณ์ยอดเยี่ยมขนาดไหน” “…” เหตุผลที่แทบไม่ต่างจากโฆษณาชวนเชื่อเล่นเอาคาริสาพูดไม่ออก ไม่คิดว่าคนที่ทำวางเฉยไม่ยอมแตะต้องเธออีกหลังจากจูบเมื่อคืน วันนี้กลับยกคำพูดที่ไม่น่าจะเป็นเหตุผลขึ้นมาหว่านล้อมให้เธออนุญาตให้เขาวาดลีลาแบบนี้ ------------------------------------------------------------------- ฝากหนุ่มที่ข้ามน้ำข้ามทะเลมาตามหารักแรกผู้สุดแสนจะขี้อ้อน ที่อยากโชว์ลีลาให้สาวใจอ่อนสักคนนะคะ หลังผ่านความฟินจิกหมอน อย่าลืมกดใจให้พี่กฤษณ์ด้วยนะคะ ^_^ ด้วยรัก น้องหญิงม่าน