ฉันรัก...แต่เขาร้ายแถมยังคบกับเพื่อนในกลุ่มฉันอีก ทั้งๆ ที่เขาบอกว่าเกลียดแต่เขาก็ทำเรื่องแบบนั้นกับฉัน ฉันควรจะทำยังไงกับความรักครั้งนี้ดีนะ? #เนื้อหาบางตอน "ฉันได้ข่าวว่ามีรุ่นพี่มาติดพันนิ เธอตกลงคบกับมันใช่ไหม?" เขาไม่ตอบคำถามของฉัน พูดไปอีกเรื่องจนฉันที่มึนอยู่แล้ว ยิ่งมึนงงเข้าไปใหญ่ “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย” ฉันเสียงดังกลับอย่างโมโห แต่ก็ต้องเบิกตาโต เพราะมือของเขาเอื้อมมาปลดกระดุมเสื้อฉัน ทีละเม็ด ทีละเม็ด ฉันหอบหายใจแรง ใบหน้าเห่อแดงด้วยความอับอาย รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจริง ๆ แล้ว “อย่านะ!!...นี่นายคิดจะทำอะไรกันแน่” “อยากมีแฟนงั้นเหรอ? ต้องดูก่อนว่าฉันอนุญาตไหม?” "นายจะบ้าเหรอ? ฉันมีแฟนทำไมต้องถามนายด้วย ทีนายมีแฟน นายยังไม่มาถามฉันเลย กี่คนต่อกี่คนแล้วด้วย...ซุนมีอีก แฟนนายไม่ใช่เหรอ ยังมาทำอะไรแบบนี้กันฉันอีกนี้ หยุดนะ!!”

ข้าทำให้ท่านต้องพรากจากนางอันเป็นที่รัก ต่อให้ข้าทำดีต่อท่านมากแค่ไหน ท่านก็ไม่เคยเห็นความดีของข้า วันที่ข้าเจ็บปวดที่สุดคือวันที่ข้ามีข่าวดีจะบอกท่าน... แต่ท่านกับนาง...พลอดรักกัน เช่นนั้นข้าจะเป็นฝ่ายให้ท่านสมหวัง ครั้งแรกข้าให้อภัยท่าน... แต่นับจากนี้...คำว่าอภัย...ข้าไม่รู้จักอีกต่อไป!!!

ข้าทำให้ท่านต้องพรากจากนางอันเป็นที่รัก ต่อให้ข้าทำดีต่อท่านมากแค่ไหน ท่านก็ไม่เคยเห็นความดีของข้า วันที่ข้าเจ็บปวดที่สุดคือวันที่ข้ามีข่าวดีจะบอกท่าน... แต่ท่านกับนาง...พลอดรักกัน เช่นนั้นข้าจะเป็นฝ่ายให้ท่านสมหวัง ครั้งแรกข้าให้อภัยท่าน... แต่นับจากนี้...คำว่าอภัย...ข้าไม่รู้จักอีกต่อไป!!!

ถงเวย...ดาราสาวสุดปังตัวแม่แห่งยุค 2021 เจ้าของฉายา จอมวีน ต้องมาเสียชีวิตลงเพราะผู้ช่วยตัวแสบ แต่แทนที่วิญญาณของนางจะไปยังปรโลก กลับต้องมาเข้าร่างของ ถงเวยฮองเฮา หรือ...ถงเวยภาคอดีตของเธอ ที่แสนจะเรียบร้อยและเงียบขรึม ถงเวยภาคอดีตต้องการให้ถงเวยเสาะหาตัวคนร้ายที่ผลักนางตกน้ำจนตาย อีกทั้ง...ยัวไหว้วานให้นางมอบจี้หยกมันแพะล้ำค่าคืนแก่บุรุษหนุ่มผู้หนึ่ง ซึ่งถงเวยภาคอดีตแอบสวมหมวกเขียวให้กับฮ่องเต้อยู่ภายในใจ ฮ่องเต้....ผู้มีนางในดวงใจอยู่แล้ว และชิงชังถงเวยภาคอดีตยิ่งนัก!

เพราะตายแล้วต้องมาสิงร่างตัวประกอบสุดน่าสงสารในนิยายที่ตัวเองยังอ่านไม่จบ หมิงรั่วรั่วจึงคิดจะเปลี่ยนชะตาชีวิตของอันลั่วลั่ว ผู้อาภัพที่ต้องถูกประหารชีวิตก่อนวัยอันควร เพราะหลงกลตัวร้าย... หมิงรั่วรั่วตั้งใจว่านางจะตายซ้ำสองไม่ได้เป็นอันขาด ดังนั้น...นางจึงต้องช่วยพี่ชายของอันลั่วลั่วให้รอดพ้นกลอุบาย ช่วยครอบครัวสกุลอันมิให้ต้องพินาศ แต่ใครจะไปรู้ว่า เมื่อนางเริ่มเปลี่ยนบทบาทของอันลั่วลั่ว ชีวิตใหม่ของนางก็เริ่มวุ่นวาย เมื่อนางร้าย...คอยแต่จะหาโอกาสเกาะติดพี่ชาย ส่วนตัวอิจฉากับนางเอกดันจับมือแท็กทีมกันเพื่อทำลายชื่อเสียงของนาง เพียงเพราะ... เจ้าฮ่องเต้น่าตายนั่น...คอยแต่มาวุ่นวายเกาะแกะนาง แทนท่ี่จะเป็นนางเอกซึ่งเป็นคนรักของเขา! ป.ล. เรื่องนี้ไม่เน้นขนบธรรมเนียมประเพณีของจีนใดๆทั้งสิ้น อาจจะมีหลายๆอย่างไม่สมเหตุสมผล ขอให้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะเจ้าคะ^^

ร้อยรัก ผู้เชื่อมั่นในรัก แต่ไฉนเลยกลับถูกโชคชะตากลั่นแกล้งอยู่ร่ำไป คนที่คิดว่าใช่ กลับไม่ใช่ สุดท้ายยังต้องเข้าพิธีวิวาห์กับน้องชายของเจ้าบ่าว! +++++++++ ‘นี่คุณมานอนบนนี้ตั้งแต่เมื่อไร’ ร้อยรัก ถามเสียงห้วนแล้วก้มสำรวจตัวเองตามสัญชาตญาณ ‘ก็ตั้งแต่เมื่อคืนนั่นแหละครับ’ ‘ฉะ...ฉันนึกว่าคุณจะนอนข้างล่างเสียอีก’ คีรินทร์ หัวเราะขำ แล้วตอบกลับตรงๆ ‘ฝันไปเถอะ เหนื่อยจะตายมีที่นอนนุ่มๆ จะไปนอนที่พื้นเพื่อ...’ ‘ก็...เราไม่ได้เป็นอะไรกัน และคิดว่าคุณจะเป็นสุภาพบุรุษกว่านี้เสียอีก’ ‘ตื่นจากมโนได้แล้วคุณ คนที่แต่งงานกับคุณไม่ใช่ผู้ชายอ่อนโยน แสนดี และเป็นสุภาพบุรุษอย่างที่ต้องการหรอกนะ มีแต่ผม...ผู้ชายที่สันดานไม่ดีคนนี้แหละ’

เด็กกะโปโล’ คือคำจำกัดความของ วรรณวลี ในสายตาของหนุ่มหล่อพี่ชายข้างบ้านอย่าง พศวัต และ ‘ตาแก่’ ที่กล้าพูดว่าเธอเป็นเด็กกะโปโล คอยดูเถอะเด็กกะโปโลคนนี้จะทำให้ตาแก่ปากร้ายมาสยบแทบเท้าให้ได้ ในอดีตเขาเคยปฏิเสธการหมั้นหมายกับ วรรณวลี ตามความต้องการของผู้ใหญ่เพราะคิดว่าเธอยังเด็กเกินไปสำหรับเรื่องพวกนี้ แต่ในวันนี้เด็กสาวในอดีตกลับมาพร้อมการเป็นหญิงสาวที่สวยสะพรั่ง เสน่ห์ยั่วยวนใจเขาอย่างร้ายกาจ และนั่นมันทำให้เขาอยากจะทำให้ความต้องการของผู้ใหญ่ในอดีตให้เป็นจริง …เขาต้องทำมันให้สำเร็จ ก็ผู้หญิงคนนี้เกือบจะถูกหมายปองให้เป็นของเขาตั้งแต่หลายปีก่อนแล้วนี่ และตอนนี้ก็ได้เวลาเอาจริง!!! “ยะ…หยุดนะ” ห้ามเสียงสั่นพร้อมทั้งดิ้นขัดขืนและพยายามดึงตัวเองกลับ แต่ก็ดูเหมือนจะไร้ผล ยิ่งดิ้นชายหนุ่มก็ยิ่งกอดแน่นขึ้นไปอีก “หือ…อย่าหยุดเหรอได้…จัดไป” “กรี๊ดดด! หยุดดด! ไม่ใช่อย่าหยุด ไอ้พี่พตบ้า” วรรณวลีตวาดแว้ดมือไม้ทั้งผลักไสทุบตีคนบ้ารัวไม่เลือกที่และไม่มียั้ง หลบได้ก็หลบแต่ถ้าหลบไม่ได้ไม่ก็ต้องโดนจนช้ำกันไปบ้างล่ะ “พอแล้ว พอแล้ว พี่ยอมแล้ว ไม่ทำอะไรเราแล้ว” พศวัตห้ามเสียงกลั้วหัวเราะ พร้อมทั้งหลบซ้ายหลบขวายกแขนรับกำปั้นน้อยๆ ที่รัวเข้าใส่อย่างรู้สึกสนุกมากกว่าเจ็บตัว “สัญญานะ” ถามอย่างระแวง “ครับ…” เพียงเท่านั้นมือบางก็ผลักอกกว้างแรงๆ เป็นการส่งท้าย ก่อนจะขยับตัวกลับมานั่งที่เบาะของตัวเองพร้อมทั้งรัดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อย อย่างน้อยก็ป้องกันไม่ให้เขากระชากเธอเข้าไปหาอีก ด้วยใบหน้าที่บึ้งตึงและแดงก่ำ “งั้นก็รีบๆ กลับบ้านสิคะ ฉัน…ว้าย!” วรรณวลีร้องเสียงหลง รีบยกมือปิดปากที่โดนพศวัตอาศัยโอกาสเพียงแค่เสี้ยวนาทีขโมยจูบไปอีกครั้งเอาไว้ ส่วนอีกข้างยกขึ้นชี้หน้าคนฉวยโอกาสที่นั่งหัวเราะยักคิ้วหลิ่วตาอย่างยียวนอย่างโมโหระคนอายจนตัวสั่น “เอาสิเรียกแบบนั้นอีกสิ ฉันๆ คุณๆ เนี่ย พ่อจะจูบให้หนำใจเลย”

เพราะตายแล้วต้องมาสิงร่างตัวประกอบสุดน่าสงสารในนิยายที่ตัวเองยังอ่านไม่จบ หมิงรั่วรั่วจึงคิดจะเปลี่ยนชะตาชีวิตของอันลั่วลั่ว ผู้อาภัพที่ต้องถูกประหารชีวิตก่อนวัยอันควร เพราะหลงกลตัวร้าย... หมิงรั่วรั่วตั้งใจว่านางจะตายซ้ำสองไม่ได้เป็นอันขาด ดังนั้น...นางจึงต้องช่วยพี่ชายของอันลั่วลั่วให้รอดพ้นกลอุบาย ช่วยครอบครัวสกุลอันมิให้ต้องพินาศ แต่ใครจะไปรู้ว่า เมื่อนางเริ่มเปลี่ยนบทบาทของอันลั่วลั่ว ชีวิตใหม่ของนางก็เริ่มวุ่นวาย เมื่อนางร้าย...คอยแต่จะหาโอกาสเกาะติดพี่ชาย ส่วนตัวอิจฉากับนางเอกดันจับมือแท็กทีมกันเพื่อทำลายชื่อเสียงของนาง เพียงเพราะ... เจ้าฮ่องเต้น่าตายนั่น...คอยแต่มาวุ่นวายเกาะแกะนาง แทนท่ี่จะเป็นนางเอกซึ่งเป็นคนรักของเขา! ป.ล. เรื่องนี้ไม่เน้นขนบธรรมเนียมประเพณีของจีนใดๆทั้งสิ้น อาจจะมีหลายๆอย่างไม่สมเหตุสมผล ขอให้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะเจ้าคะ^^

‘หยางเวย’ คือเด็กกำพร้าที่ถูกคุณนายใหญ่เลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็กเพื่อให้แต่งงานกับบุตรชายคนเดียวของท่าน และเพื่อให้สามารถเข้ากับตระกูลซ่งอันยิ่งใหญ่มั่งคั่ง เพื่อแบ่งเบาภาระของผู้มีพระคุณที่เมตตา หยางเวยจึงละทิ้งสิ่งที่ตนเองใฝ่ฝัน เฝ้าเรียนรู้การวางตัวเป็นผู้ดี เล่นเชลโล เรียนภาษาฝรั่งเศส ทำคะแนนให้ได้ที่หนึ่งเสมอและไม่ทำอะไรที่คุณชายซ่งไม่ชอบ เธอสำรวมตน ควบคุมตัวเอง จนเหมือนสายเครื่องดนตรีที่ถูกขึง แต่ซ่งเจ๋อก็ไม่เคยชอบเธอ คุณชายซ่งเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีเหมือนก้าวออกมาจากภาพวาด ริมฝีปากมักประดับด้วยรอยยิ้มแฝงด้วยแววเย้ยหยัน ครั้งแรกที่เราเจอกัน เขาพินิจเธอนิ่งนาน จากนั้นก็เอ่ยขึ้นลอย ๆ ว่า “สกปรก” เขามักแสดงความเย่อหยิ่งออกมาอย่างไม่ปิดบัง แสดงออกทุกอย่างโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของเธอแม้แต่น้อย หลังเรียนจบจากต่างประเทศ เขายอมกลับมาแต่งงานกับเธอเพราะเห็นแก่แม่ของเขา แต่วันนี้คุณนายใหญ่สิ้นแล้ว หยางเวยรู้สึกเป็นอิสระ ลูกเป็ดขนดำไม่จำเป็นต้องแสร้งทำตัวเป็นหงส์อีกต่อไป เธอคงหย่าได้แล้วสินะ?

‘หยางเวย’ คือเด็กกำพร้าที่ถูกคุณนายใหญ่เลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็กเพื่อให้แต่งงานกับบุตรชายคนเดียวของท่าน และเพื่อให้สามารถเข้ากับตระกูลซ่งอันยิ่งใหญ่มั่งคั่ง เพื่อแบ่งเบาภาระของผู้มีพระคุณที่เมตตา หยางเวยจึงละทิ้งสิ่งที่ตนเองใฝ่ฝัน เฝ้าเรียนรู้การวางตัวเป็นผู้ดี เล่นเชลโล เรียนภาษาฝรั่งเศส ทำคะแนนให้ได้ที่หนึ่งเสมอและไม่ทำอะไรที่คุณชายซ่งไม่ชอบ เธอสำรวมตน ควบคุมตัวเอง จนเหมือนสายเครื่องดนตรีที่ถูกขึง แต่ซ่งเจ๋อก็ไม่เคยชอบเธอ คุณชายซ่งเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีเหมือนก้าวออกมาจากภาพวาด ริมฝีปากมักประดับด้วยรอยยิ้มแฝงด้วยแววเย้ยหยัน ครั้งแรกที่เราเจอกัน เขาพินิจเธอนิ่งนาน จากนั้นก็เอ่ยขึ้นลอย ๆ ว่า “สกปรก” เขามักแสดงความเย่อหยิ่งออกมาอย่างไม่ปิดบัง แสดงออกทุกอย่างโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของเธอแม้แต่น้อย หลังเรียนจบจากต่างประเทศ เขายอมกลับมาแต่งงานกับเธอเพราะเห็นแก่แม่ของเขา แต่วันนี้คุณนายใหญ่สิ้นแล้ว หยางเวยรู้สึกเป็นอิสระ ลูกเป็ดขนดำไม่จำเป็นต้องแสร้งทำตัวเป็นหงส์อีกต่อไป เธอคงหย่าได้แล้วสินะ?

‘หยางเวย’ คือเด็กกำพร้าที่ถูกคุณนายใหญ่เลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็กเพื่อให้แต่งงานกับบุตรชายคนเดียวของท่าน และเพื่อให้สามารถเข้ากับตระกูลซ่งอันยิ่งใหญ่มั่งคั่ง เพื่อแบ่งเบาภาระของผู้มีพระคุณที่เมตตา หยางเวยจึงละทิ้งสิ่งที่ตนเองใฝ่ฝัน เฝ้าเรียนรู้การวางตัวเป็นผู้ดี เล่นเชลโล เรียนภาษาฝรั่งเศส ทำคะแนนให้ได้ที่หนึ่งเสมอและไม่ทำอะไรที่คุณชายซ่งไม่ชอบ เธอสำรวมตน ควบคุมตัวเอง จนเหมือนสายเครื่องดนตรีที่ถูกขึง แต่ซ่งเจ๋อก็ไม่เคยชอบเธอ คุณชายซ่งเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีเหมือนก้าวออกมาจากภาพวาด ริมฝีปากมักประดับด้วยรอยยิ้มแฝงด้วยแววเย้ยหยัน ครั้งแรกที่เราเจอกัน เขาพินิจเธอนิ่งนาน จากนั้นก็เอ่ยขึ้นลอย ๆ ว่า “สกปรก” เขามักแสดงความเย่อหยิ่งออกมาอย่างไม่ปิดบัง แสดงออกทุกอย่างโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของเธอแม้แต่น้อย หลังเรียนจบจากต่างประเทศ เขายอมกลับมาแต่งงานกับเธอเพราะเห็นแก่แม่ของเขา แต่วันนี้คุณนายใหญ่สิ้นแล้ว หยางเวยรู้สึกเป็นอิสระ ลูกเป็ดขนดำไม่จำเป็นต้องแสร้งทำตัวเป็นหงส์อีกต่อไป เธอคงหย่าได้แล้วสินะ?

เพราะตายแล้วต้องมาสิงร่างตัวประกอบสุดน่าสงสารในนิยายที่ตัวเองยังอ่านไม่จบ หมิงรั่วรั่วจึงคิดจะเปลี่ยนชะตาชีวิตของอันลั่วลั่ว ผู้อาภัพที่ต้องถูกประหารชีวิตก่อนวัยอันควร เพราะหลงกลตัวร้าย... หมิงรั่วรั่วตั้งใจว่านางจะตายซ้ำสองไม่ได้เป็นอันขาด ดังนั้น...นางจึงต้องช่วยพี่ชายของอันลั่วลั่วให้รอดพ้นกลอุบาย ช่วยครอบครัวสกุลอันมิให้ต้องพินาศ แต่ใครจะไปรู้ว่า เมื่อนางเริ่มเปลี่ยนบทบาทของอันลั่วลั่ว ชีวิตใหม่ของนางก็เริ่มวุ่นวาย เมื่อนางร้าย...คอยแต่จะหาโอกาสเกาะติดพี่ชาย ส่วนตัวอิจฉากับนางเอกดันจับมือแท็กทีมกันเพื่อทำลายชื่อเสียงของนาง เพียงเพราะ... เจ้าฮ่องเต้น่าตายนั่น...คอยแต่มาวุ่นวายเกาะแกะนาง แทนท่ี่จะเป็นนางเอกซึ่งเป็นคนรักของเขา! ป.ล. เรื่องนี้ไม่เน้นขนบธรรมเนียมประเพณีของจีนใดๆทั้งสิ้น อาจจะมีหลายๆอย่างไม่สมเหตุสมผล  ขอให้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะเจ้าคะ^^

[PARANORMAL LOVE] Wizard's Curse l คำสาป (ไร้) รัก ------------- เวอร์ซัสxอลิซ คำสาปจากอดีตกาลทำให้เขา 'พ่อมดขาวเวอร์ซัส' มีชีวิตเป็นอมตะและไร้ซึ่งความรู้สึกรัก กระทั่งวันที่เขาได้พบ 'เธอ' ทุกอย่างในชีวิตก็เริ่มเปลี่ยนไป [มีภาพเรทสีหนึ่งภาพ จิบิหนึ่งคู่ หลังตัวอย่างไปจะเจอ NC นะคะ] ----- “นี่ฉันมานอนอยู่ที่นี่ได้ไงคะ เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน” “คุณเมาไง จำไม่ได้เลยเหรอ” คิ้วหนาเลิกขึ้นมองหน้าฉันเหมือนเจอสิ่งอัศจรรย์ “แถมคุณไม่ยอมกลับห้องตัวเอง พยายามจะมานอนกับผมให้ได้ แถมบ่นว่าขอดูดพลังหน่อย แล้วก็นอนจับมือผมแบบนี้” ไม่ว่าเปล่า เขายังชูมือที่กุมประสานกันอยู่ของเราขึ้นมาให้ดู หน้าพลันถอดสีรีบดึงมือออกจากการเกาะกุมของเขาทันที “บะ บ้าแล้ว ฉันไม่มีทางทำแบบนั้นแน่ๆ” “แต่คุณพูดจริงๆ นะลิซ แล้วยังเกาะติดผมแจ จนลงเอยด้วยการมานอนด้วยกันกับผมแบบนี้ ผมเสียหายนะรู้มั้ย” “…เอ่อ” ชักไม่แน่ใจแล้วสิ เมื่อวานฉันอ่อนเพลียมากจริงๆ แถมเจอฤทธิ์ไวน์สามร้อยปีเข้าไปเลยอาจจะเมาไม่รู้เรื่องแล้วทำแบบนั้นลงไปตามที่เขาพูดกล่าวหา “ว่าไง จะรับผิดชอบผมยังไง หืม?” ---เขาได้หรือไม่ได้กันยังไง ไปตามต่อในเรื่องนะคะทุกคน--- เนื้อเรื่องเป็นแนวยุคปัจจุบันแทรกความแฟนตาซีเข้าไปนะคะ พระเอกเป็นหนุ่มแก่อายุ 1500 ปี ในที่นี้ไรท์จะเรียกเขาว่าพ่อมดเฒ่านะคะ ฮาาาา ️คำเตือน: เนื้อหามีความแฟนตาซี อายุต่ำกว่า 1499 ปีควรได้รับคำแนะนำ หนังสือในเซ็ตนี้จะประกอบด้วย 1.Wolf’s Glamour [ขายแล้ว] 2.Vampire’s Kiss [ขายแล้ว] 3.Wizard’s Curse [ขายแล้ว] 4.Dragon’s Heart [coming soon] 5.Witch’s Lover [coming soon] ขอบคุณทุกคนที่อุดหนุนนะคะ <3

เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ที่มีร่วมกันมาแต่เยาว์วัย ชาติก่อนนางจึงเลือกแต่งงานกับคนผิด เมื่อชาตินี้ได้รับโอกาสให้เลือกใหม่ นางจะไม่เลือกสามีผิดอีก

.. คำโปรย .. หญิงสาววัยยี่สิบสามปี ต้องมาเจอผู้ชายรุ่นราวครางพ่อ มาจับเธอตีก้น แถมยังเอาอะไรมาอุดปากเธอเอาไว้อีกต่างหาก ++ เนื้อหาบางส่วน ++ เพียะ! ฝ่ามือหนาตีเข้าไปที่แก้มก้นของหญิงสาว ที่กำลังนวดขาให้กับเขา จึงต้องเอามือมาปิดสะโพกของตัวเองเอาไว้ พร้อมกับเสียงร้อง “ตีก้นหนูทำไมเนี่ย หนูไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจอีกเหรอ” ใบหน้าบูดเบี้ยวด้วยความแสบ ปนความเขินอายที่ให้ชายแปลกหน้ามองสรีระร่างกายของตน “ไม่ใช่ว่าเธอทำให้ฉันไม่พอใจ แต่มันพอใจเลยต่างหากล่ะ ฉันเห็นก้นขาว ๆ ของเธอ มันอดมันเขี้ยวไม่ได้ จนต้องตีให้มันหายมันเขี้ยวสักหน่อย” เขาว่าพลาง เม้มริมฝีปากไปพลาง ว่าเขานั้นชักถูกใจเด็กน้อยคนนี้เข้าแล้วซิ

✘WARNING 2nd✘ ฉลาม(กิน)ชบา "นายชื่อไรนะ งูหลาม?" "ฉลามเว้ย! ไม่ใช่งูหลาม" "อ้อ... เหรอ" "แล้วเธออ่ะ ชื่อดอก..." "เรียกไม่ดีแม่ตบปากแตกนะ" "โอ้แม่ดอกชบาคนงาม งามง๊ามงาม" เขาชื่อ 'ฉลาม' เป็นคนกวนตีน บ้าบอ ประสาท แต่เขาหล่อ 'ชบา' รู้จักเขาผ่านๆ มาปีกว่า เราไม่ใช่เพื่อนกัน ไม่สนิท ใครจะคิดว่าวันดีคืนดีเขาจะเดินเข้ามาหาด้วยใบหน้าหล่อๆ นั่น และพูดแกมสั่งว่า… "นี่จีบอยู่ รู้ตัวป่ะ?" แบบไหนที่เรียกว่าจีบ? สะกัดขาให้สะดุดเพื่อหลอกจับมือ? แย่งแก้วน้ำไปกินเพื่อหลอกจูบทางอ้อม? "ถ้านั่นเรียกว่าจีบ… ฉันขอถีบนายแทนได้ป่ะ?!" [2nd] WARNING SET (ลูกชาย #โลกิ) (เซ็ตรุ่นลูก BRO SET) (เล่มเดียวจบ) (อ่านแยกได้ค่ะ) #นิยายรักวัยรุ่น18+ #พี่หลามคลั่งเมีย #พระเอกคลั่งรัก #พระเอกสายกาว >>> อ่านจบแล้วรีวิว 5 ดาวให้กันด้วยนะคะที่รัก เลือกโหลดได้ทั้ง PDF และ EPUB นะคะ

ประกายดาวเป็น Landscape designer ที่ต้องไปออกแบบ glass house garden บนดาดฟ้าให้กับเขาคนประหลาดที่อยากเลี้ยงต้นไม้แต่ไม่เคยปลูกมาก่อนและกลัวหนอน บางมุมเขาดูเย็นชา บางมุมเขาดูอบอุ่น แต่ที่แน่ๆข่าวลือเรื่องผู้หญิงเยอะสุดติ่งเลยหล่ะ ..................................................................................... "สวยมั๊ยคะ" เธอพูดไม่มองหน้าเขา แต่ยิ้มให้กับสวนที่อยู่ตรงหน้านั้นแทน "ก็สวยดี" ถ้าเธอหมายถึงสวนสีเขียว เขาก็จะตอบให้เพราะมันก็ถูกใจเขา "ถ้าอยากให้มันสวยนานๆ ก็ต้องหัดดูแลมันให้เป็นนะคะ อย่าทิ้งให้มันต้องเฉาตายอยู่ตรงนี้ ถ้าชอบแค่เพราะมันสวยแต่ไม่ดูแล ดาวว่าให้มันอยู่ในที่ที่เหมาะกับมันดีกว่า อย่าให้มันอยู่ตรงนี้เลย" ***เรื่องนี้ไม่เน้นดราม่า มีแต่คำว่าดีต่อใจ **** ขอให้คนอ่านมีความสุขและยิ้มตลอดทั้งเรื่องนะคะ

ข้าเป็นจวิ้นจู่ผู้โหดร้าย ต้องตายอย่างไม่เป็นธรรม แต่ข้ายอมปล่อยวางความแค้น หากเลือกได้...ข้าก็ยอมขอเกิดใหม่ในครอบครัวที่ยากจนแต่อบรมให้ข้าเป็นคนที่ดีกว่านี้ แต่ไฉนเลย...ข้าจะย้อนกลับมาเกิดใหม่ก่อนวันแต่งงานอันบัดซบ! ข้าสัญญากับตัวเอง...จะขอเปลี่ยนแปลงวิถีของตนใหม่ อยู่เพื่อปกป้องคนที่ข้ารัก...และไม่ขอรักใครอีก!!!

“นี่ตาวทำงานกับคุณมัสเป็นยังไงหวั่นไหวมั้ยมีเจ้านายหล่อขนาดนั้น” แถมหล่อ รวย เก่ง อีกต่างหาก “หล่อก็จริงแต่ดุมากทำฉันหนีไปร้องไห้ไปหลายครั้งแล้ว” พอตาวาริณนึกถึงวันที่โดนเข้าดุก็อยากจะร้องไห้อีกรอบ ‘ตาว ผมขอดูโน๊ตที่คุณจดในห้องประชุมเมื่อวานหน่อย’ ‘ดะ ได้ค่ะ’ ‘ประชุมเกือบสองชั่วโมงทำไมได้แค่สองหน้า!’ ‘เอ่อ ก็ตาวคิดว่าคุณมัสจะชอบอะไรที่สั้นๆแต่ชัดเจนน่ะค่ะ’ ที่จริงเธอแอบถามพี่บัวมาว่าคุณมัสไม่ชอบอะไรน้ำๆ หรือเธอจะตีความหมายผิด ‘ทำไมไม่ถามคุณบัว แล้วที่เขียนมาเนี่ยสั้นก็จริงแต่จับใจความอะไรไม่ได้เลยถ้าวันไหนที่ต้องออกไปพบลูกค้าข้างนอกจะทำยังไง จะเก็บรายละเอียดได้หรือเปล่า’ ‘ฉันขอโทษค่ะ ต่อไปจะถามพี่บัว จะตั้งใจทำงานให้ดีขึ้นค่ะ’ ‘งานบางอย่างไม่เหมาะจะใช้แค่ความรู้สึกนะแต่ต้องใช้สมองให้มากขึ้น ไม่งั้นอาจจะไม่ผ่านโปร’ “หู้ว ไม่คิดเลยนะว่าคุณมัสจะโหดขนาดนี้ อีกอย่างฉันไม่เคยเห็นเขาพูดแรงกับใครเลยนะ เธอแน่ใจหรอว่าเขาพูดแบบนี้จริงนะ” โรแมนติกแอบรัก

เซี่ยเค่อฉิน...แม่ทัพน้อยแห่งกองทัพฉีหลิน บุตรชายคนเดียวของหยวนตงโหวผู้นำทัพปราบแคว้นเหลียง ซึ่งถูกเจ้าชีวิตใส่ร้ายว่าคิดก่อกบฏ จนถูกประหารทั้งตระกูล ยกเว้น...มารดาที่หลบหนีไปได้ เพื่อคืนความเป็นธรรมให้คนสกุลเซี่ย เซี่ยเค่อฉินคิดตั้งตัวป็นกบฏร่วมมือกับแคว้นเหลียงโค่นล้มทรราชย์ต้าลี่ แต่เขามีเพียงสองมือเปล่าจะสามารถสร้างกองทัพอันเกรียงไกรต่อสู้กับทัพลี่ได้อย่างไร... หวงจื่อจวิน...ลูกสาวพรานป่าผู้มีพระคุณช่วยชีวิตเซี่ยเค่อฉิน ตกลงยินยอมคำนับฟ้าดินเป็นฮูหยินน้อยของเขา นางยินดีติดตามเขาไปทั่วหล้า เพื่อช่วยเขากอบกู้ชื่อเสียงสกุลเซี่ยกลับคืนมา แต่เส้นทางเดินของนางนั้นจำเป็นต้องเสียสละบางสิ่งบางอย่างเพื่อคนที่นางรัก... นางหวังเพียงแต่ว่าเขาจะยังคงรักมั่นในตัวนางและไม่ทอดทิ้งนางไป หลังจากเขาได้เป็นใหญ่ครองใต้หล้าแล้ว... จีนโบราณ

ข้าเป็น"คุณหนูหมูอ้วน" ที่ชอบกินมากที่สุด แต่คราวเคราะห์ก็มาเยือนให้ต้องอยู่กินกับยาจกหนุ่มคนหนึ่ง สามีข้าอ่อนแอขี้โรค...แต่ชอบไปนอนตากแดดตกปลา โดยไม่เคยได้ปลาสักครั้ง สามีข้ายากจน แต่กับมีเพื่อนเอาอาหารดีๆมาให้กินอาทิตย์ละครั้ง สามีข้าไร้วรยุทธ์ แต่ทำไมชอบมีโจรมาปล้นบ้านบ่อยๆ สุดท้ายก็ได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนได้ทันท่วงที แต่เหตุไฉน...เพื่อนยาจกของเขาถึงมีฝีมือล้ำลึกยิ่งนัก สามีของข้าไร้การงาน แต่ชอบหายหัวไปไหนมาไหนโดยไม่บอกข้า พอกลับมาก็หอบตำรากลับมาด้วยทีละสามสี่เล่ม สรุป...ข้าแต่งงานให้ยาจกหรือบัณฑิตผู้หนึ่งกันแน่!!! แต่ที่แน่ๆ สามีของข้าโหดร้ายยิ่งนัก ชอบใช้งานข้าหนักยิ่ง แถมยังแย่งข้ากินอาหารอร่อยๆที่เพื่อนเอามาให้อีกต่างหาก

นางเป็นกงจู่แห่งแคว้นที่ล่มสลาย มีพันธต้องแต่งงานกับขุยอ๋องผู้ทำลายแคว้นของนางและมีนางในดวงใจที่รักกันมาแต่วัยเยาว์ ทว่า...สุดท้ายนางกลับต้องแต่งเข้าจวนขุยอ๋องโดยไม่รู้ว่ามันเป็นแผนการของเขา แต่ทว่า...นางจะไม่ยอมเป็นตัวเลือกที่ทำให้เขาต้องลำบากใจ นางยินดีเสียสละ...ออกไปจากชีวิตของเขาเพื่อเขาจะได้มีชีวติอยู่ต่อไปให้ดี

ข้าเป็นจวิ้นจู่ผู้โหดร้าย ต้องตายอย่างไม่เป็นธรรม แต่ข้ายอมปล่อยวางความแค้น หากเลือกได้...ข้าก็ยอมขอเกิดใหม่ในครอบครัวที่ยากจนแต่อบรมให้ข้าเป็นคนที่ดีกว่านี้ แต่ไฉนเลย...ข้าจะย้อนกลับมาเกิดใหม่ก่อนวันแต่งงานอันบัดซบ! ข้าสัญญากับตัวเอง...จะขอเปลี่ยนแปลงวิถีของตนใหม่ อยู่เพื่อปกป้องคนที่ข้ารัก...และไม่ขอรักใครอีก!!!

...เพื่อบ้านเมือง เขาจำเป็นต้องเหี้ยมโหด เพื่อนางและลูก แม้นตายเขาก็ไม่เสียดายชีวิต ... หลินจวินยวนไท่จื่อจำได้ว่าตนต่อสู้กับศัตรูจนตกลงไปจากหน้าผาแต่พอฟื้นขึ้นมาพบว่าตนนอนอยู่ในตำหนักบูรพาของตัวเอง ทว่า...ไม่กี่เดือน เขามีเหตุให้ต้องออกไปสู้รบเพื่อบ้านเมืองอีกครั้ง แต่เมื่อกลับวัง...เขาพบเด็กชายผมสีแดงดุจโลหิตเช่นเดียวกับตน ผู้เรียกเขาว่า "ท่านพ่อ" แต่ทว่า...เขาเป็นคนที่ไม่สนใจในสตรีนางใดทั้งสิ้น เช่นนั้น...เขาเผลอไปร่วมคำคืนวสันต์กับสตรีนางใดมากันหรือ?????