เรื่อง...หลานสาวพยศรัก โปรย เมื่อเด็กสาวจากกรุงเทพ จำต้องมาอยู่บ้านสวนกับคุณอาบุญธรรมเพราะความจำเป็น ความใกล้ชิดสนิทสนม ทำให้หัวใจของทั้งสองสั่นไหวไปพร้อมๆกัน ------------- แนะนำตัวละคร ไตรภพ (คุณภพ) อายุ 35 ปี เขาหล่อ แสนดี อบอุ่น ทำงานเก่ง มีความรู้ และเนื้อหอมสุดๆ แก้วขวัญ (แก้ว) อายุ 18 ปี เธอสวย สดใส น่ารัก ขี้กลัว แล้วความกลัวของเธอก็นำพาซึ่งอันตรายและความรักมาให้...โดยไม่รู้ตัว ------------------

แนะนำตัวละคร ขวัญฤทัย มงคลสวัสดิ์ อายุ 22 ปี (ลิลิน) นักศึกษาฝึกงานปีสุดท้าย เธอไปเลี้ยงฉลองกับเพื่อนที่ได้ที่ฝึกงานกัน เธอเมาจนไม่มีสติ เผลอไปมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนหนึ่ง และเธอก็จำหน้าเขาไม่ได้ แล้วในที่สุดโลกมันก็กลม...บังเอิญเจอกัน คริสเตียน คาร์โด้ อายุ 34 ปี (คริส) เขาเป็นมาเฟียแห่งอิตาลี มาเปิดธุรกิจในไทย เขาหล่อ และรวยมาก เขาไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้อย่างที่คนอื่นๆ เข้าใจ แต่เขาชอบซื้อกิน เพราะเขายังไม่เจอคนที่ทำให้เขาสามารถรู้สึกรักได้ วันหนึ่งเขาได้เจอกับยัยขี้เมาโดยบังเอิญ แล้วเกิดสนใจเธอขึ้นมา เขาและเธอมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันในคืนนั้น แต่พอเขาตื่นขึ้นมา เขากลับไม่เจอเธอแล้ว…

‘เพียงเพราะรักที่ฝังใจ ฝังลึกจนเกินไป จึงไม่รู้ตัว...’ ... เขา บุรุษผู้หนึ่งซึ่งอยู่อย่างมั่นคงกับการเกลียดชังอย่างลืมไม่ลง ส่วนเขามาพร้อมกับรักที่ฝังตรึงจนแน่นอกและความรู้สึกผิดสำนึกเสียใจ ต้องการแก้ไขใหม่เพื่อนาง มิให้ตนเองเผลอไผลจนพลาดพลั้งทำสตรีอันเป็นที่รักต้องช้ำใจอีก แล้วนางจะเลือกใคร!

เพราะเงื่อนไขของบุพการี ‘ทรรศิกา’ จำต้องไปใช้ชีวิตที่บ้านนอกคอกนา เป็นเวลาหนึ่งเดือน และที่นั่นเองเธอก็ได้พบกับ ‘เขา’ หนุ่มหล่อคมเข้ม ที่มีทั้งความเถื่อนและอ่อนโยนจนเริ่มทำให้หัวใจของเธอหวั่นไหว เพราะคิดว่าเป็นคุณหนูจากเมืองกรุงประเภทเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ทำให้ ‘อคิราภ์’ รู้สึกไม่ชอบ ‘ทรรศิกา’ ตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้า แต่ตัวจริงที่สวยราวกับนางฟ้าเดินดิน ทำเอาหัวใจเขาถึงกับหวั่นไหว นานวันยิ่งใกล้ชิดเขาก็ไม่อยากให้เธอจากไป อยากให้มาเป็น เจ้าหัวใจในแดนเถื่อน แห่งนี้ แต่ทว่าเขาจะทำอย่างไร เมื่อสาวเจ้ากลับมีเจ้าของจับจองหัวใจอยู่แล้ว “วันหลังเวลาขอของจากผู้ใหญ่หัดพูดให้มันเพราะๆ หน่อยสิ...เอ้า เอาไปไม่เห็นน่าพิศวาสตรงไหนไซส์อนุบาลซะขนาดนั้น” หลังจากแกล้งจนพอใจ มือหนาจึงวางเสื้อชั้นในตัวน้อยพาดลงบนบ่าของหญิงสาว ที่ยืนหน้าตูมหายใจฟืดฟาด ก่อนจะพาร่างสูงของตัวเองเดินหายเข้าห้องน้ำไปอย่างไม่สนใจคนที่ยืนตัวสั่น เพราะโกรธและอายที่โดนดูถูก “อะ...ไอ้บ้า! ไซส์อนุบาลบ้านคุณนะสิคัพบี จำไว้เลยนะ...โธ่เอ๊ย! ตัวเองเหมือนกับหนอนใบชาล่ะสิถึงได้มาว่าคนอื่นทุเรศ” มือหนาที่กำลังจะดึงผ้าเช็ดตัวออกจากเอว เปลี่ยนมายืนถอนหายใจหนักๆ เอากับเขาสิยัยคุณหนูผู้ไม่รู้จักแพ้ เดี๋ยวได้รู้สึก ชายหนุ่มคิดอย่าหมั่นเขี้ยว “ดูถูกใช่ไหม หนอนใบชาใช่ไหม...ได้...อย่างนี้มันต้องพิสูจน์ให้เห็นกับตา”

ข้าโหยหาอิสระเสรี...ท่านจึงเป็นอิสระเสรีของข้า แต่เพราะท่านไม่ปรารถนาในตัวข้า ข้าจึงยินดีใช้ชีวิตอันไร้ค่าของข้าอยู่ร่วมกับท่านอย่างต่ำต้อย เพื่อชดใช้ความผิดที่คนสกุลของข้ากระทำไว้ ด้วยการตายจากไปด้วยน้ำมือของคนชั่ว...

เมื่อจู่ๆ ก็ถูกเรียกกลับเมืองหลวงกะทันหัน หม่าอวิ๋นเซียงไม่รู้ว่าจะมีสิ่งใดรอนางอยู่ที่นั่นบ้าง แต่ก็จำเป็นต้องกลับไปเพื่อตัดขาดกับตระกูลหม่าให้จงได้ *** “แม่นาง พบกันอีกแล้ว” ขณะที่กำลังฟังนิทานอย่างเพลิดเพลินพลันมีเสียงทุ้มนุ่มนวลดังขึ้นด้านข้างโต๊ะ หม่าอวิ๋นเซียงหันไปดูก็พบว่าเป็นผู้ที่นางช่วยเขากลางถนนเมื่อวานนี้ “บังเอิญยิ่ง” “นั่นสิ แบบนี้เรียกว่ามีวาสนาต่อกันมากกว่ากระมัง” จ้าวอวี้หลงเหลือบมองบุรุษอีกคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะเดียวกัน “หากไม่รังเกียจข้าขอนั่งด้วยได้หรือไม่” “ไม่ได้!” จ้าวจื่อเทียนปฏิเสธเสียงเย็น ส่งสายตาเตือนอีกฝ่ายว่า ‘ไสหัวไป’

คนเรามักเสียเวลาไปกับบางสิ่งบางอย่างที่ไม่สลักสำคัญกับชีวิต จมอยู่กับอดีตและความทุกข์ แล้วถ้าหากว่าพรุ่งนี้เราไม่มีโอกาสอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว สิ่งที่คุณอยากทำที่สุดในวันนี้คืออะไร บอกรักคนที่คุณควรบอกรัก แสดงความรักกับคนที่คุณละเลยทอดทิ้งหรือทำอะไรให้ตัวเองมีความสุขเพราะบางคนละเลยแม้แต่ตัวเอง...

“ครับ” เขารับคำในขณะที่เธอหันไปมอง คนตาโตเหมือนนึกอะไรออก รีบกัดปากเสไปมองทางอื่น “อุ๊ย!” เธออุทานเมื่อเขาขยับเข้ามาหา จับมือเธอเอาไว้ ช่อเพชรมองตาปริบๆ แก้มร้อนผ่าว “คืออาก็ยังไม่มีเมีย” “ค่ะ ยังไม่มีเมียแล้วเกี่ยวอะไรกับช่อละคะ” เธอดึงมือหนี เดินไปคนพะโล้ ภามลูบท้ายทอยตัวเองไปมา เออ... เขายังไม่มีเมียแล้วไปบอกเด็กมันทำไมกัน “คือจริงๆ อาก็อยากมีเมียนะครับ” *** “คิดถึงอาหรือเปล่า ไหนบอกให้ชื่นใจหน่อยสิครับ” “ไม่เห็นจะคิดถึงเลย” เธอเสมองไปที่บึงบัว ตักไอติมกินแก้เขิน “แต่อาคิดถึงช่อแทบขาดใจ” “คุณอา” เธออุทาน มองเขาตาโต คนบ้ามาสารภาพอะไรตอนนี้ ช่อเพชรแก้มร้อนผ่าว สบตาแล้วเขินจนมือไม้ไม่รู้จะพาไปไว้ตรงไหนดี สุดท้ายก็ถือไอศกรีมขนมปังกรอบเอาไว้แน่นเหมือนเดิม “ไอติมติดปากอีกแล้วครับ” เขายิ้มที่มุมปากของตัวเองเพื่อบอกเธอ ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาหา ทำท่าจะเช็ดให้ด้วยปากร้อนๆ อีกครั้ง ช่อเพชรรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเองทันที ภามเลยจุมพิตลงมาที่หลังมือของเธอแทน เธอมองสบตากับเขาในระยะกระชั้นชิด ปากร้อนบดจูบลงมาเบาๆ กับหลังมือนิ่มขาวจัด พอเขาเลื่อนใบหน้าออกห่าง เธอก็เอามือออกจากปากของตัวเอง แต่เขาขยับหน้ามาหาอีกรอบ เธอเลยเอาไอติมขนมปังกรอบยัดปากเขาแทน

รูปร่างหน้าตาภายนอก เทียบกับความดีในจิตใจไม่ได้เลย

ความรักคือการให้ ความรักคือการเสียสละ แค่เห็นคนที่เรารักมีความสุข เราก็มีความสุขตามไปด้วย

ข้าทำให้ท่านต้องพรากจากนางอันเป็นที่รัก ต่อให้ข้าทำดีต่อท่านมากแค่ไหน ท่านก็ไม่เคยเห็นความดีของข้า วันที่ข้าเจ็บปวดที่สุดคือวันที่ข้ามีข่าวดีจะบอกท่าน... แต่ท่านกับนาง...พลอดรักกัน เช่นนั้นข้าจะเป็นฝ่ายให้ท่านสมหวัง ครั้งแรกข้าให้อภัยท่าน... แต่นับจากนี้...คำว่าอภัย...ข้าไม่รู้จักอีกต่อไป!!!

ข้าเป็นจวิ้นจู่ผู้โหดร้าย ต้องตายอย่างไม่เป็นธรรม แต่ข้ายอมปล่อยวางความแค้น หากเลือกได้...ข้าก็ยอมขอเกิดใหม่ในครอบครัวที่ยากจนแต่อบรมให้ข้าเป็นคนที่ดีกว่านี้ แต่ไฉนเลย...ข้าจะย้อนกลับมาเกิดใหม่ก่อนวันแต่งงานอันบัดซบ! ข้าสัญญากับตัวเอง...จะขอเปลี่ยนแปลงวิถีของตนใหม่ อยู่เพื่อปกป้องคนที่ข้ารัก...และไม่ขอรักใครอีก!!!

สามธิดาสกุลซูถือกำเนิดมารูปโฉมงดงามเป็นหนึ่งในใต้หล้า แต่หารู้ไม่ว่าพวกนางคือตัวอัปมงคลของครอบครัว ตั้งแต่พวกนางคลอดออกมา ก็ได้รับการทำนายว่ามีดวงกินบ้านกินเมืองจนเป็นที่รังเกียจต่อผู้คนในแว่นแคว้น มิสามารถออกไปไหนมาไหนได้เช่นบุตรบ้านอื่น แล้ววันที่น่าสะพรึงก็เข้ามา คำทำนายที่ว่ากำลังจะเป็นจริงเมื่อแคว้นตงฉินขยายอาณาจักรเป็นเหนือแห่งแคว้นทั้งเก้า ด้วยรู้ว่าแคว้นเล็กๆ เช่นนี้มิสามารถต่อกรได้ ฮ่องเต้แห่งแคว้นเว่ยจึงตัดสินใจส่งธิดาสกุลซูไปกระชับสัมพันธไมตรี มิได้ส่งไปหนึ่ง...แต่ไปถึงสาม!! เห็นได้ชัดว่านอกจากต้องการกระชับมิตรแล้ว ฮ่องเต้ยังหาทางกำจัดพวกนางซึ่งมีดวงกาลกิณีออกจากแคว้นเว่ยให้ราบคาบ และอาจมิได้กลับมาอีกเลย!! ------------------------ นางเกิดมาพร้อมกับรูปโฉมงดงามทว่าเต็มไปด้วยกลิ่นอายอัปมงคล ใช้ชีวิตอย่างอดสูมาตลอดหลายปี ในที่สุดก็ถึงเวลาที่ต้องถูกกำจัดออกจากแว่นแคว้น เพื่อรักษาชีวิตครอบครัว คุณหนูรองแห่งสกุลซูจำใจต้องแต่งเข้าจวนแม่ทัพแคว้นตงฉิน มิหนำซ้ำยังถูกแต่งเข้าจวนไปพร้อมกับฮูหยินเอกที่มีศักดิ์เป็นถึงองค์หญิง สตรีผู้นั้นคือตัวจริง...ส่วนนางก็เป็นเพียงอนุภรรยา เป็นของแถมที่ฮ่องเต้ยัดเยียดให้เขา ตุ๊กตากระเบื้องเช่นนางไหนเลยจะได้รับการเอาอกเอาใจ นอกจากเขาจะปล่อยให้คนในจวนเหยียบย่ำนางอย่างไร้ค่า เขาเองก็มองนางเป็นเพียงรูปปั้นไร้ความรู้สึกสำหรับคลอดทายาทเท่านั้น แม่ทัพผู้เก่งกาจ แท้จริงแล้วเขาก็เป็นได้เพียงสามีทรราชที่ไร้หัวใจ! “ท่านแม่ทัพ” “......” “ท่านแม่ทัพปล่อยก่อนเถิด” นางรู้สึกว่าจังหวะการก้าวเดินของเขาช่างรวดเร็วราวกับรีบร้อนเสียมากมาย “เจ้าเรียกผู้ใด” เขาที่ตอบกลับมาแบบนั้นทำให้ซูเจินพูดไม่ออกไปชั่วขณะ กำลังทบทวนสิ่งที่ตัวเองพูดออกไปเมื่อครู่ว่าได้เรียกเขาผิดไปตรงไหน ทันใดนั้นสายตาที่เต็มไปด้วยเล่ห์ลวงของเขาทำให้หญิงสาวลองเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆ “เซียวฟง” “มีอันใดหรือ” เอ่ยตอบแทบจะทันทีอย่างไม่กระดากปาก มือก็วางร่างนางลงบนเตียงแสนอบอุ่นจนหญิงสาวสะดุ้ง นางรู้สึกว่าเขาพานางเข้ามาในนี้รวดเร็วกว่าที่คิดเอาไว้เสียอีก “ท่าน...." “วางใจเถิด ครั้งนี้ข้าจะเชื่อฟังคำแนะนำของฝ่าบาทให้มากๆ” นอกจากกิริยาท่าทีที่แปลกประหลาด มิหนำซ้ำเรื่องนี้ยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับฮ่องเต้อีกด้วยหรอกหรือ พวกเขาไปคุยอะไรมากันแน่ เหตุใดถึงได้ดูไม่มีความขุ่นใจอยู่เลย! “ที่ผ่านมาข้าอาจจะรุนแรงกับเจ้าไปบ้าง แต่ครั้งนี้เจ้าจะมิเจ็บอีก ลูกๆ ของพวกเราก็จะมิเจ็บด้วย” ปากพร่ำพูดออกไปทั้งที่มือก็ดึงผ้าคาดเอวของนางออกอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ได้สนใจคนฟังที่เกร็งตัวขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ลูกๆ ของพวกเรา? “ท่านหมายถึง...” คราวนี้อ้ายเซียวฟงชะงักไปก่อนจะเหลือบมองหน้าท้องที่แบนราบสลับกับดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความงุนงง จากนั้นจึงระบายยิ้มแล้วหัวเราะออกมาเสียงดังจนซูเจินตะลึงงัน “ยังมิมีผู้ใดบอกเจ้าอีกหรือว่าในท้องของเจ้ามีลูกของข้าอยู่คนหนึ่ง” ------------------------ ชุด จอมใจทรราช ประกอบด้วย 1. ฮูหยินทรราช 2. สามีทรราช 3. ราชันทรราช (ทุกเรื่องสามารถอ่านแยกกันได้ค่ะ)

สามธิดาสกุลซูถือกำเนิดมารูปโฉมงดงามเป็นหนึ่งในใต้หล้า แต่หารู้ไม่ว่าพวกนางคือตัวอัปมงคลของครอบครัว ตั้งแต่พวกนางคลอดออกมา ก็ได้รับการทำนายว่ามีดวงกินบ้านกินเมืองจนเป็นที่รังเกียจต่อผู้คนในแว่นแคว้น มิสามารถออกไปไหนมาไหนได้เช่นบุตรบ้านอื่น แล้ววันที่น่าสะพรึงก็เข้ามา คำทำนายที่ว่ากำลังจะเป็นจริงเมื่อแคว้นตงฉินขยายอาณาจักรเป็นเหนือแห่งแคว้นทั้งเก้า ด้วยรู้ว่าแคว้นเล็กๆ เช่นนี้มิสามารถต่อกรได้ ฮ่องเต้แห่งแคว้นเว่ยจึงตัดสินใจส่งธิดาสกุลซูไปกระชับสัมพันธไมตรี มิได้ส่งไปหนึ่ง...แต่ไปถึงสาม!! เห็นได้ชัดว่านอกจากต้องการกระชับมิตรแล้ว ฮ่องเต้ยังหาทางกำจัดพวกนางซึ่งมีดวงกาลกิณีออกจากแคว้นเว่ยให้ราบคาบ และอาจมิได้กลับมาอีกเลย!! -------------------------------- ขึ้นชื่อว่าเป็นสตรีอัปมงคล นางมีสิทธิ์เลือกได้อยู่อีกหรือว่าอยากไปหรือไม่? ตำแหน่งพระสนมของฮ่องเต้แคว้นตงฉิน นางสามารถปฏิเสธได้หรือไม่? ท่ามกลางความอัปยดอดสูสิ้นหวังที่จะกลับมายังบ้านเกิด กลับมีอีกหนึ่งทางให้เลือกเดินเพื่อทำลายโชคชะตาที่แสนโหดร้าย เพื่อหนทางที่จะนำพาน้องสาวทั้งสองกลับมาอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา ฮ่องเต้ที่แสนโหดเหี้ยมไร้มนุษยธรรมผู้นั้นจะต้องตาย สนมกาลกิณีเช่นนางจะทำให้เขาวอดวาย ราชันทรราชจะต้องสูญสิ้นตลอดกาล!! “การร่ายรำของเจ้านับว่าแสดงออกมาได้ดี แต่ยังมิถูกใจเรา” “มิถูกใจ?” ซูเพ่ยไม่เข้าใจ ต้องการให้นางร่ายรำอีกชุดหนึ่งให้ดู? “เราอยากดูระบำทัวอีฝูต่างหาก” สิ้นประโยคใบหน้าของซูเพ่ยก็แดงก่ำไปด้วยความโกรธ สมแล้วที่นางมั่นใจว่าเขาคือฮ่องเต้ทรราชโดยแท้จริง! บ้าอำนาจ ลุ่มหลงในกาม อีกทั้งยังไร้ยางอาย!! ภายในห้องหนังสือที่กว้างขวางเช่นนี้ เขายังอยากดูระบำเปลื้องผ้า? ถึงจะเป็นนางโลมในหอโคมแดงก็คงมิกล้ามาอวดเรือนร่างในสถานที่เช่นนี้หรอก!!! ------------------------ ชุด จอมใจทรราช ประกอบด้วย 1. ฮูหยินทรราช 2. สามีทรราช 3. ราชันทรราช (ทุกเรื่องสามารถอ่านแยกกันได้ค่ะ) ขอบพระคุณทุกท่านที่ให้การสนับสนุนค่ะ

พิทย์และไอศิกาตกลงแต่งงานด้วยเงื่อนไขว่าจะหย่ากันหลัง 6 เดือน แต่ในระหว่างการใช้ชีวิตคู่ปลอมๆของพวกเขากลับเกิดเรื่องราวขึ้นมากมาย ที่สำคัญ..ความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นกับหัวใจของทั้งสองนั้นไม่ใช่สิ่งที่จะมองข้ามไปได้เลย แล้วไอศิกาจะทำอย่างไรเมื่อพิทย์คือคุณสามีที่เธอเคยตั้งใจไว้ว่าจะไม่มีวันรัก!

นางทะลุมิติเข้ามาในโลกแห่งนี้ เข้าร่างหญิงร้ายแห่งแคว้นต้าโจว ที่เป็นชายาเวยอ๋อง นางจะโดนสามีของนางกำจัด หนิงเยียนจำเป็นต้องสวมบทเป็นคนดี เพื่อไม่ให้สามีสังหารนาง

บิดามันเถอะ ! บุรุษผู้นี้ปากร้ายยิ่งกว่าเสือเช่นนี้ ฝูเหยารังเกียจหยางเย่ว์เข้าไส้ตั้งแต่แรกพบ แล้วไยบิดานางต้องบังคับให้แต่งกับบุรุษพรรค์นี้ด้วย ดังนั้น นางจึงต้องร้ายให้สุด ๆ เพื่อให้เขาหย่า !! เรื่องราวจะสนุกแค่ไหน ไปติดตามกันค่ะ

ข้าโหยหาอิสระเสรี...ท่านจึงเป็นอิสระเสรีของข้า แต่เพราะท่านไม่ปรารถนาในตัวข้า ข้าจึงยินดีใช้ชีวิตอันไร้ค่าของข้าอยู่ร่วมกับท่านอย่างต่ำต้อย เพื่อชดใช้ความผิดที่คนสกุลของข้ากระทำไว้ ด้วยการตายจากไปด้วยน้ำมือของคนชั่ว...

เขาคือผู้ชายเพียบพร้อมทั้งหน้าตา ฐานะ และชาติตระกูล กังสดาลคิดว่าผู้ชายเช่นเขาคงไม่สนใจผู้หญิงอย่างเธอจริงๆ หรอก เขาคงอยากจีบเล่นเพื่อเอาชนะ เพราะเธอจีบยากกว่าผู้หญิงที่เขาเคยผ่านมา... กระมัง เธอคือผู้หญิงที่แปลกไปจากผู้หญิงที่เขาเคยคบ ไม่ใช่เพราะจีบยาก แต่เพราะเธอเป็นเธอ ไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือน มีคนบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่คู่ควรกับเขา แต่สำหรับเชาวน์แล้ว เธอคือผู้หญิงที่เขาอยากลืมตาตื่นขึ้นมาพบเจอในทุกๆ วัน *** “คุณลืมรูปซิปกางเกงค่ะ” เชาวน์สะดุ้งสุดตัว เขาแทบกระโดดขึ้นมาเพื่อรูดซิป แต่ปรากฏว่า... เขาโดนหลอก!!! “คุณกั้งแกล้งผมเหรอครับ หลอกผมอีกแล้วนะ” ครั้งก่อนเธอก็ใช้มุกนี้หลอกเขา เชาวน์ลูบท้ายทอยไปมา เขินหนักจนหน้าแดง เมื่อโดนเพื่อนผิวปากแซวกันยกใหญ่ “ยอมก็ได้ค่ะ คุณเชาวน์พยายามขนาดนี้นี่คะ” *** กังสดาลร้องอุทานเมื่อมือของเขาสัมผัสกับแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธอ เขาหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาให้เธอสวมใส่ ก่อนหันไปจัดการกับตัวเอง กังสดาลกำลังอ้ำอึ้ง ทำท่าจะสวมเสื้อคลุม แต่ขาเจ้ากรรมดันสะดุดกับชุดแต่งงานที่ยาวรุ่ยร่ายเหลือเกิน “ว๊าย!” “อ้าว... คุณกั้ง ลงไปทำอะไรตรงนั้นครับ” เชาวน์รีบเข้ามาตะครุบหญิงสาวที่ล้มลงไปหน้าเตียง แต่ชุดแต่งงานของเธอโดนรูดซิปไปแล้วทางด้านหลัง ชุดของเธอเลยร่นลงมาจนถึงเอวคอด เห็นทรวงอกอวบอิ่มเต็มๆ ตา “ว้าย!” กังสดาลร้องเสียงหลงเมื่อเขาตะครุบหน้าอกของเธอแทน “เอ่อ... นิ่มดีนะครับ โอ๊ย!” กังสดาลตีมือเขาเผียะใหญ่ เชาวน์ร้องเสียงหลง ดึงมือออกแทบไม่ทัน ก่อนที่หญิงสาวจะหนีเขาเข้าห้องน้ำไป “คุณกั้งโกรธผมเหรอครับ ที่ผมจับนมคุณ” “คุณเชาวน์บ้า ลามก” ดูเขาพูดเข้าสิ น่าตบปากนัก “อ้าว...” เขาร้องคราง เกาหัวไปมา เขาพูดอะไรผิดล่ะนี่

แม้แก้แค้นสิบปีไม่สาย ทว่านางไม่อาจรอได้นานขนาดนั้น ผู้ต้องสงสัยเป็นถึงรัชทายาทแล้วอย่างไร นางหาได้กลัวไม่ ท้ายที่สุด นางกลับเสียท่าให้ศัตรู แต่โชคดีที่คนผู้หนึ่งช่วยไว้ได้ทัน ทว่าเขาผู้นั้นกลับเป็นถึงท่านอ๋อง เป็นน้องชายของรัชทายาทชั่ว และที่เลวร้ายที่สุด คือเขาพาตัวนางมากักขังในอ้อมแขน ใช้วิธีทรมานอันแสนสุขสมทุกค่ำคืน... #เล่มเดียวจบ #มีเลิฟซีน

"ถึงเธอจะเป็นแฟนเก่าของฉัน แต่ก็อย่าหวังเลยว่านายจะได้เธอไป!!" แฟนเก่าที่บอกเลิกผมไปเมื่อ 2 ปีก่อน เพราะเธอถูกพวกซาแซงแฟนตามรังควาน วันนี้ผมกลับหึงเธอเลือดขึ้นหน้า เพราะในทวิตเตอร์ได้มีการแชร์ภาพเธออยู่กับยูจิน หนึ่งในสมาชิกวง 1IN7 (วันอินเซเว่น) ที่เธอคลั่งมานาน ชิน หนุ่มไทยลูกครึ่งเกาหลี หัวหน้าวง U.X.N. (ยู.เอ็กซ์.เอ็น.) หนุ่มไทยคนเดียวที่ชนะการเดบิวต์ จากเวทีค้นหาไอดอลหน้าใหม่ของประเทศเกาหลี และเป็นอดีตคนรักเก่าของฟ้า ติดตามเรื่องราวความรักวุ่นๆ แบบฉบับนิยายรัก 3P ในมุมมองของ 'ชิน' นิยายเรื่องนี้เป็นส่วนหนึ่งของนิยายเรื่อง 90 วันเปลี่ยนเธอให้เป็นของผม (3P/NC18+) สำหรับนักอ่านที่ซื้อและเข้ามากดหัวใจพร้อมกับรีวิว รับของพรีเมี่ยมจากนิยายเรื่องนี้ไปเลย! ติดต่อ/ติดตาม ได้ที่่แฟนเพจ วาชรัตน์

บทสรุปของการเดินทางอันยาวนานของวิญญาณนักพนันสาว กับเส้นทางการ... จะเรียกว่าผจญภัยก็เกรงใจปาก เพราะปัญหาที่เจอนั้นมันหนักกว่ามาก เสนาบดีกังฉินเลือกที่จะใช้แผนโจมตีครั้งสุดท้ายเพื่อปิดฉากราชวงศ์ฉิน ไม่มีทางที่จะหลีกเลี่ยงหรือประวิงเวลาอีกต่อไป การล้มล้างราชสกุลใหญ่ที่ปกครองมาเนินนานเริ่มขึ้นแล้ว การชิงไหวชิงพริบอาจจะยังเบาไปในตอนนี้ เพราะเรื่องครั้งนี้มีแต่การหลั่งเลือดเท่านั้น... หากเราไม่สู้เราก็ต้องตาย แผนการอันน่าทึ่งของฮัวหนิงเซียน แต่ไม่ใช่แผนที่ดีนักสำหรับฉินหยางอี้ แผนการที่แม้แต่องค์ฮ่องเต้ยังต้องรับสั่งถามซ้ำ “ถ้าไม่มีแผนที่ดีกว่านี้ ก็ทำตามคำแนะนำหม่อมฉันเถอะเพคะ”

เมื่อไม่อาจเลี่ยงบาลีหรือปฏิเสธได้อีกต่อไป แน่ล่ะ! สำหรับฟ่านหยางสือแล้วการต้านกบฏคือหายนะ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เลือกแล้ว ทางแห่งหายนะที่ไม่ว่าจะมองทางไหนก็ไม่คุ้มเอาเสียเลยกับการเลือกครั้งนี้ กบฏกังฉินผู้คิดแต่เรื่องอำนาจต่อรอง ราชสกุลที่ง่อนแง่นไม่มีคนมารองรับ การต่อสู้ของกุนซือ หมากต่อหมาก ปัญญาต่อปัญญา การต่อสู้ระหว่างอาชญากรจอมกะล่อนจากอนาคตกับยอดเสนาบดีที่มีพรรคพวก …ไม่ว่าอย่างไรก็เสียเปรียบไม่ใช่หรือ… นอกจากจะไม่มีพรรคพวกและกำลังแล้วยังพ่วงภาระทั้งศักดิ์ศรี และความมั่นคงของราชสกุล ราวกับเป็นถุงทรายเปียกน้ำที่เธอต้องหิ้วข้ามสมรภูมิไปอย่างไรอย่างนั้น “ทางชนะก็ไม่มี ทางหนีก็เช่นกัน”

เรื่องราวดูเหมือนจะแย่ขึ้นทุกขณะ เมื่อฮัวหนิงเซียนจะต้องเข้าไปยุ่งกับคนที่นางไม่อยากยุ่งที่สุด... ทั้งหวางเจ้าปัญหาทั้งสองพระองค์ ทั้งองค์ฮ่องเต้แห่งเฉียนฉิน ไหนจะพ่วงมาด้วยปัญหานานับประการ ที่ไม่ว่าจะนับอย่างไรแล้วก็ไม่คุ้มค่าเอาเสียเลยกับการที่จะเอาชีวิตของตัวเองไปเสี่ยง แต่ถึงอย่างนั้นราวกับว่าเป็นเงาตามตัว ไม่ว่าจะวิ่งหนีเท่าไหร่ก็ไปไม่พ้นเสียที ครั้นจะขว้างงูก็กลัวจะไม่พ้นคอ ครั้นจะเข้าข้างกบฏก็ดันรู้อนาคตเสียแล้วว่าไม่ชนะ ทางเลือกที่เหมือนจะไม่ได้เลือกนั้นทำให้ฮัวหนิงเซียนลำบากไม่น้อยทีเดียว ...แล้วชายคนนั้น ฉินหยางอี้ที่ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็ไม่อาจจะมองสีของเขาออกเลยสักที... “ชีวิตหลังความตายมันลำบากได้ขนาดนี้เชียวหรือ”