วันนั้นอ่อนโยนแต่ไม่อบอุ่น วันนี้อบอุ่นแต่ไม่อ่อนโยน เขาเป็นบุรุษที่อ่อนโยนแต่กลับปล่อยให้นางหนาวเหน็บไปทั้งใจ กระทั่งนางตัดสินใจจากไป เขากลับตามตื้อเพื่อยื้อนางไว้ด้วยความอบอุ่นแต่ไม่อ่อนโยน “เจ้ากล้ายั่วยวนข้า ต้องรับผิดชอบ!” ภายใต้ม่านมุ้งพลิ้วไหว ท่ามกลางความเร่าร้อนของสองร่างสอดประสานบนเตียงนอนที่ยับย่น คนสองคนรู้ดีแก่ใจว่าต่างฝ่ายต่างเป็นคนแรกของกันและกัน แต่จะเป็นคนสุดท้ายหรือไม่นั้น ยังคงเป็นปริศนา... หมายเหตุ:เลิฟซีน 18+ #เพิ่มตอนพิเศษแล้ว

เหลียนฮวาหลุดเข้าไปอยู่ในนิยายชื่อดังมีคนหลายคนคอยอธิษฐานขอให้พระเอกของเรื่องสุขสมหวัง มีความสุขในชีวิตเสียที แรงอธิษฐานเหล่านั้นได้ส่งเธอไปหาเขาจนได้!!

เหลียนฮวาหลุดเข้าไปอยู่ในนิยายชื่อดังมีคนหลายคนคอยอธิษฐานขอให้พระเอกของเรื่องสุขสมหวัง มีความสุขในชีวิตเสียที แรงอธิษฐานเหล่านั้นได้ส่งเธอไปหาเขาจนได้!!

(บทที่ 121-160) ฉินปู้เข่อกับไปเยือน ‘จวนฉิน’ อีกครั้ง มิอาจคาดเดาได้ว่าครานี้ฉินเฉิงหย่งได้วางแผนการอะไรไว้อีก นางจะกลายเป็นหนึ่งหมากของบิดาหรือไม่ และไม่รู้ว่าคราวนี้น้องสาวต่างมารดาคนนี้ร่วมมือกับผู้ใดทำลายชื่อเสียงของตนอีกหรือไม่ ติดตามให้กำลังใจฉินปู้เข่อได้ใน ‘สำรับมนตราของชายาอ๋อง’ เล่ม 4

(บทที่ 81-120) วันอภิเษกสมรสของหมี่เซวียนให้ถูกเลื่อนไปเป็นอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า ทางพระราชวังได้จัดเตรียมวังน้ำพุร้อนเพื่อการพักผ่อน เสด็จอาที่เก้าต้องการให้หมี่โม่หรู่และฉินปู้เข่อเข้าร่วมการพักผ่อนในครั้งนี้ การไปที่วังน้ำพุร้อน ในช่วงฤดหูนาวจะช่วยให้หมี่โม่หรู่รักษาสุขภาพได้ แท้จริงแล้วเสด็จอาผู้นี้หวังดีหรือมีสิ่งใดแอบแฝงกันแน่? เอาใจช่วยฉินปู้เข่อและหมี่โม่หรูได้ใน ‘สำรับมนตราของชายาอ๋อง’ เล่ม 3

(บทที่ 41-80) ฉินปู้เข่อต้องการหย่ากับหมี่โม่หรู พยายามทำที่ทุกอย่างเพื่อให้ชายหนุ่มขับไล่นางออกจากตำหนัก ทำทุกหนทางให้เขาหย่ากับนาง ขณะเดียวงานเลี้ยงในพระราชวังเริ่มขึ้น ฉินปู้เข่อจะแสดงความสามารถใดในงานเลี้ยงครั้งนี้กัน และแผนการในครั้งนี้จะสำเร็จหรือไม่ เอาใจช่วยฉินปู้เข่อได้ใน ‘สำรับมนตราของชายาอ๋อง’ เล่ม 2

เพราะถูกลอบทำร้ายจากชนเผ่าป่าเถื่อนจนสูญเสียมารดาอันเป็นที่รัก นางจึงยอมสละชีวิตตัวเองเพื่อจะได้ไปใช้ชีวิตกับมารดาในปรโลก แต่ทว่า...เทพเซียนกลับให้นางยังมีชีวิตอยู่ นางพบว่าตนหายไปจากแคว้นเมืองเกิดนานนับสองปี เพื่อจะได้ยินข่าวว่าไท่จื่อแห่งต้าจ้าวคู่หมั้นคู่หมายของนาง ได้ตบแต่งกับหญิงชาวบ้านและมีลูกด้วยกันหนึ่งคน แต่ภรรยาของไท่จื่อผู้นั้นกลับเสียชีวิตลงแล้ว เมื่อนางต้องพบสองพ่อลูกในวันขึ้นครองราชย์ของพี่ชาย ไท่จื่อผู้นั้นกับลูกสาวของเขาต่างพากันเรียกนางว่า "ฮูหยิน" และ"ท่านแม่" ไม่ขาดปาก แต่ทว่า...นางยังเป็นสาวบริสุทธิ์ไม่เคยแต่งงานกับบุรุษใดมาก่อน ไท่จื่อกับเด็กคนนั้นคงจำคนผิดแล้วกระมัง!!!

เหตุเกิดขึ้นในวันวาเลนไทน์ ปีสุดท้ายแห่งการเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย วันที่เธอกับเขาร่วมกันสร้างพยานรักขึ้นมา เมื่อเธอเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมาจริงๆ จึงตั้งใจจะเซอร์ไพรส์เขา แต่กลับถูกเขาเซอร์ไพรส์ก่อน ด้วยการนำบัตรเชิญงานแต่งงานมามอบให้กับเธอ เขามาพร้อมกับผู้หญิงแสนสวยราวกับนางฟ้าคนนั้น ผู้หญิงที่เขาเลือกให้เป็นเจ้าสาวของเขา...

เว็บไซต์ปริศนา สมปรารถนาเตียงหลังงามให้กับเธอ หากเพียงหลับใหลและตื่นขึ้น กลับนำพาเธอมายังเรือนของผู้อื่น อีกฝากฝั่งของราตรี…. มีเขาที่เฝ้ารอภายหลังหนึ่งค่ำคืนของการมา

# แนวน้ำเน่า ยุงชุม เน้นความโอเวอร์มากๆ (ใครไม่ใช่แนวนี้บอกผ่านไปก่อนเลยจ้ะ) ------------------ Warning: 1. แนวน้ำเน่า ยุงชุม เน้นความโอเวอร์มากๆ 2. ต้องบอกก่อนว่าเล่มนี้แตกต่างจากเล่มอื่นๆ ในซีรีส์ นักเขียนเน้นพล็อตน้ำเน่ายุงชุม บ้าบอคอแตก รั่วให้สุดหยุดที่ศรีธัญญา ใครอยากรั่วให้ตามมา ใครอยากบ้าให้อ่าน ใครไม่ชอบแนวผ่านไปก่อนจ้า 3. ใครทนอ่าน>>> ตามไปให้จบอย่าเท แล้วจะเข้าใจเหตุผลของจุดเริ่มต้นเรื่องทั้งหมด ***แต่อย่าแอบอ่านตอนจบก่อนนะคะ ------------------------ โปรย จ้าวอันอันฟื้นขึ้นมาพร้อมกับอาการความจำเสื่อม เธอไม่รู้อะไรเลยนอกเสียจากว่าตัวเองท้อง! เพื่อนสนิทบอกว่าก่อนหน้านี้สักเดือน เธอนัดผู้ชายห้าคนออกมาทานข้าวเย็น ทุกคนตบท้ายด้วยการเมาแอ๋และตื่นขึ้นมาในโรงแรมแห่งหนึ่ง ต่างคนก็ต่างยืนยันว่าเมื่อคืนตนค้างกับจ้าวอันอัน และเด็กในท้องเป็นลูกของเขา กรี๊ดสลบ! สาวความจำหาย ดันจำไม่ได้ว่าไปฟีเจอริ่งกับใคร ณ ห้องปิดตายกับผู้ชายทั้งห้า ใครคือพ่อของลูกฉัน?! --------------------------------- แนะนำตัวละคร ว่าที่คุณพ่อคนที่หนึ่ง—เหยียนยู่ สามีในนามสุดหล่อ เขาบอกเธอว่าเรามีสัญญาการแต่งงานหลอกๆ เธออยู่ในฐานะเมียรับจ้าง ทุกอย่างต้องถูกปิดเป็นความลับ หากผิดสัญญาเผลอไปบอกใครละก็เขาจะปรับเธอพันล้าน เธอเลยต้องเล่นตำแหน่งเมียลับของท่านประธานบริษัทจอมโหด เย็นชา หน้ารวย ว่าที่คุณพ่อคนที่สอง—เจียงฮั่ว คุณหมอลูกครึ่งฝรั่งสุดหล่อ ลูกชายเจ้าของโรงพยาบาล เพื่อนสนิทของอันอัน คอยดูแลเทกแคร์ เอาใจใส่ เป็นที่ปรึกษาได้ทุกเรื่อง เขาบอกว่าตัวเองเป็นเกย์ ระหว่างเราเป็นแค่เฟรนด์โซน ดังนั้นเราจูบกันได้ ไว้ใจฉันเถอะ ว่าที่คุณพ่อคนที่สาม—ถังจี้เจ๋อ หนุ่มแว่นแสนดี ดีกรีผู้กำกับภาพยนตร์ที่มีดวงตาอ่อนโยนไว้มองเธอคนเดียว เป็นรักแรกในวัยเด็กที่เคยฆ่าตัวตายเพื่อเธอมาแล้ว ขอเพียงเธอยอมเริ่มต้นใหม่กับเขา จะอะไรก็ว่ามา! ว่าที่คุณพ่อคนที่สี่— หยวนหย่วน ดาราหนุ่มสุดออร่าดีกรีสามีแห่งชาติ พระเอกตัวพ่อของวงการ เขารู้จักเธอในฐานะแฟนคลับอันดับหนึ่ง เขาว่าเธอเคยเป็นติ่งตัวแม่ของเขา ตามกรี๊ดตามให้ของเขามากมาย และเขาก็เก็บมันไว้อย่างดีทุกชิ้น ว่าที่คุณพ่อคนที่ห้า—เหยียนจือหนัน นักไวโอลินอัจฉริยะ ตี๋น้อยรูปหล่อหน้าใสที่โด่งดังไปทั่วโลก น้องชายของเหยียนยู่ เขาเคยมีพี่ชายเป็นไอดอล แต่แล้ววันที่เธอก้าวเข้ามา เขาถึงได้รู้ว่าตกหลุมรักพี่สะใภ้ตัวเองเข้าเสียแล้ว

เธออ่อนแอ บอบบาง ไร้ที่พึ่ง ปรากฏตัวบนดาวเคราะห์ของเขาในสภาพสูญเสียความทรงจำ เพื่อที่จะรอดชีวิต เธอยอมเป็นสัตว์เลี้ยงของชายผู้ทรงอำนาจที่สุดในดวงดาว เขาใช้เธอเป็นนางนกต่อ ใช้เธอต่างอาวุธลับ ปลดเปลื้องตัวเองกับเธอ บังคับเธอให้ก้าวสู่อ้อมกอดที่ไร้หัวใจ แต่หารู้ไม่ว่าเป้าหมายที่แท้จริงของเธอไม่ใช่เป็นสัตว์เลี้ยงของเขา เธอยอม... เพราะต้องการหาทางกลับสู่ดาวแม่ของตน! ***. เป็นนิยายรักแนวไซไฟเรื่องแรกของติงโม่ เคยครองแชมป์เป็นอันดับหนึ่ง ในหมวด Flying Romance ของจิ้นเจียง ***

เพราะต้องการเงินอย่างเร่งด่วนกิ่งกมลจึงยอมนอนกับทินกรเพื่อค่ารักษาพยาบาลของพ่อ ความใกล้ชิดและความใจดีของเขาทำให้เธอหวั่นไหว แต่สถานะคู่นอนที่มีกำหนดเวลาเพียงครึ่งปีอย่างเธอมีสิทธิ์คิดเกินเลยกับเขาด้วยเหรอ แม้จะพยายามหักห้ามใจเท่าไหร่แต่หัวใจก็ไม่รักดีดันไปตกหลุมรักอีกฝ่ายเข้าจนได้ **** “คุณเข้าห้องผิดหรือเปล่าคะ” “ห้องนี้ถูกแล้ว” นัยน์ตาคมดุสีนิลจ้องร่างอรชรเขม็ง ถามเสียงขรึมว่า “เธอผิดหวังเหรอที่เป็นฉัน” “ปะ เปล่าค่ะ” “มานี่สิ” ทินกรกวักมือให้หญิงสาวเข้ามาใกล้ กิ่งกมลลังเลเล็กน้อย เธอต้องทำตามคำสั่งของเขาไหมนะ เขาไม่ใช่คนที่เธอต้องให้บริการเสียหน่อย ทว่าเมื่อได้รับสายตาดุดันปนข่มขู่จากคนตัวโต ก็จำต้องขยับเข้าไปใกล้อย่างเลี่ยงไม่ได้ “เข้ามาใกล้อีกนิด ฉันไม่จับเธอกินหรอกน่า” ร่างบอบบางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ฟังสิ่งที่เขาพูด ถึงจะเตรียมใจมาแล้วว่าต้องนอนกับคนแปลกหน้า แต่ว่าพอมาอยู่ในสถานการณ์จริงเธอกลับประหม่าจนทำตัวไม่ถูก แม้เขาจะไม่ได้มองเธอด้วยสายตาหื่นกระหายก็ตาม ครั้นเห็นท่าทางอิดออดของคนตัวเล็ก มือหนาก็เอื้อมไปคว้าเอวบางไว้แล้วดึงมาใกล้ เขายกเธอขึ้นมานั่งบนตัก โน้มใบหน้าลงไปกระซิบชิดใบหูเล็กน่ารักของคนในอ้อมแขน “ร้องครางสิ เร็วเข้า” “คะ?” กิ่งกมลงุนงง อยู่ๆ เขาก็มาสั่งให้เธอทำเรื่องน่าอาย ใครมันจะไปร้องออกเล่า

"เฟยเทียน" หวนนึกถึงเรื่องราวในความฝัน สตรีผู้นั้นมักสวมอาภรณ์สีขาว ดูบริสุทธิ์งดงาม รอยยิ้มของนางอ่อนหวานจับใจยิ่งนัก เขาในความฝันคล้ายว่ารู้จักสตรีผู้นั้นเป็นอย่างดี ทั้งเคยกอด เคยหอม เคยจุมพิต หรือแม้แต่คลอเคลีย ไปจนถึงค่ำคืนอันเร่าร้อน ล้วนมีหมด สตรีในฝันผู้นั้นทำให้จิตใจของเขาไม่สงบสุข ส่วนลึกคล้ายกำลังพร่ำหาทั้งที่ไม่รู้ว่าเป็นผู้ใด ทว่าเมื่อตื่นขึ้นมาเหตุการณ์เหล่านั้นก็เลือนราง มลายหาย จำไม่ได้อีกเสียแล้ว...

"หลี่เวิ่นเหยียน" หญิงสาวชะตาอาภัพ เมื่อครั้นอายุได้สิบเจ็ดหนาวก็มีราชโองการหล่นทับ ให้แต่งเข้าตำหนักอ๋องผู้หนึ่ง ดำรงไว้ซึ่งตำแหน่งชายาเอก แต่เดิมล้วนคิดว่าจะหาทางหนี เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทว่าคล้ายสวรรค์ไม่เป็นใจนัก เขาผู้นี้ยืนหยัดตัวคนเดียวท่ามกลางมรสุมใหญ่ นางจึงต้องคอยพยุงและต้านรับลมฝนช่วยเขาไว้ ด้วยคาดว่ายามจากกันจะได้ไม่ติดค้างเขานัก ไม่ทันได้รู้ตัว สานสัมพันธ์แห่งรักระหว่างนางและเขาก็ได้เริ่มต้นขึ้นเสียแล้ว

เหมยฮวายังมิลืมเลือนอดีตที่แสนจะเศร้าสลด จึงมิกล้าที่จะเชื่อใจและคิดเริ่มใหม่กับเขาผู้เป็นสามี ส่วนเขาผิงอ๋องก็ต้องเลือกระหว่างหน้าที่กับความรัก หากเลือกผิดแม้แต่ก้าว ย่อมเกิดความสูญเสียดั่งเช่นในฝันยามเขานิทรา

“ปราณชีวา” สาวออฟฟิศในวัยสามสิบปีผู้ไร้ซึ่งสังคมและความรัก จู่ๆ เธอก็ได้หลุดมายังดินแดนที่คล้ายกับยุคจีนโบราณ และได้กลายมาเป็นสาวน้อยผู้หนึ่งซึ่งเป็นถึงลูกสาวหัวหน้าชนเผ่าในทุ่งหญ้ากว้าง ทุกคนต่างก็เรียกเธอว่า “เย่วฉี” ผู้เป็นที่รักของบิดาและคนในเผ่า ทุกอย่างดูเหมือนว่าจะดำเนินไปด้วยดีและน่าตื่นเต้นถ้าเกิดว่า... ไม่มีการรุกรานของกลุ่มชนเผ่าอื่นเข้ามา! เหตุการณ์จะดำเนินต่อไปเช่นไรและลงเอยอย่างไร นี่จะเป็นศึกเพื่อชิงความรักหรือเป็นกลอุบายที่มีผู้วางหมากเอาไว้แล้วหรือไม่?

หนึ่งสตรีอ่อนหวานดุจบุปผาบอบบางช้ำน้ำ กับหนึ่งสตรีผู้ได้ชื่อว่าเป็นอันธพาลท้าต่อยตีคนไปทั่ว ท้ายที่สุดแล้วผู้ใดกันแน่ที่ปกปิดความจริงไว้หลังม่านไหมผืนบาง ........ ...... ... ‘อันธพาลแห่งเชื้อพระวงศ์’ หากพูดถึงคำนี้ขึ้นมา ทุกคนในแคว้นมู่อันก็จะนึกถึง ‘องค์หญิงห้าหว่านฮว๋า’ พร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ทั้งเอาแต่ใจ ไร้มารยาท ร้ายกาจไม่เคยมีชื่อดี เป็นผู้ซึ่งไม่มีผู้ใดเคยปราบพยศลงได้แม้กระทั่งโอรสสวรรค์ผู้เป็นบิดา ส่วนคุณหนูใหญ่แห่งจวนสกุลหลัน 'หลันเซวียน' นั้นได้ชื่อว่าเป็นสตรีที่พรักพร้อม ทั้งรูปโฉมงดงาม กิริยามารยาทอ่อนหวาน ผู้คนต่างให้คำเรียกขานนางว่า ‘บุปผาบอบบางแห่งหยางจิน’ ช่างแตกต่างดั่งเหวกับฟ้าราวถูกสลับชะตา ... ทว่าใครจะรู้เล่าว่าท้ายที่สุดแล้วสองสตรีที่ต่างกันสุดขั้วจะได้โคจรมาอยู่ชิดใกล้กันเพราะคำสั่งที่มิอาจคัดค้าน และใครจะรู้เล่าว่าวันหนึ่ง 'ความลับ' ที่ถูกปกปิดไว้นานถึงสิบแปดปีของคุณหนูใหญ่แซ่หลันจะถูกรู้เข้าโดยองค์หญิงห้าผู้แสนร้ายกาจนางนั้น! “คุณหนูหลันมิใช่สตรีหรอกหรือ?” “...”

มีพบมีพรากยากทำใจ เหลือเวลาอีกเท่าใดใครจะรู้ เหลียนฮวาพลัดถิ่นฝืนทนอยู่ หวังเพียงแค่เคียงคู่ท่านจนวันตาย "เหลียนเอ๋อร์ เจ้านอนนานเกินไปแล้ว ควรที่จะตื่นขึ้นมามาเสียทีแล้ว อาหยางถามหาเจ้ากลับพี่ทุกวัน จนตอนนี้พี่ไม่รู้ว่าจะตอบเขาเยี่ยงใดดี เจ้ารีบตื่นขึ้นมาช่วยตอบคำถามเขาแทนพี่หน่อยเถอะ ส่วนบุตรสาวทั้งสี่คนของพวกเรานางช่างน่ารักน่าเอ็นดูยิ่งนัก พวกนางดูคล้ายกับเจ้าไม่มีผิดเพี้ยน เจ้าต้องรีบตื่นขึ้นมาเพื่อพบหน้าพวกนางโดยเร็วนะ" เสียงพูดพร่ำเบาๆ ราวกับเสียงกระซิบ ที่ดังอยู่ข้างหูในทุกค่ำคืนที่บัวบูชาหลับตานอน มันทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดใจเป็นอย่างมาก และที่สำคัญก็คือ เธอไม่รู้ว่านี้มันเป็นความฝันนหรือว่าความจริงกันแน่

บัวบูชา แซ่หลิว หญิงสาววัย25ปี ที่มีชีวิตแสนจะธรรมดา ไม่มีอะไรมากแค่ตื่นเช้ามาก็ไปทำงานกลับมาก็นอน ชีวิตของเธอหมุนเวียนอยู่แบบนี้มานานหลายปีตั้งแต่เรียนจบมา แต่จู่ ๆ ในเช้าวันหนึ่ง ชีวิตที่แสนจะธรรมดาของเธอก็จบลง เพราะมัวแต่อ่านหนังสือนิยายไปและด่าตัวละครไปด้วยจนต้องสำลัก มิหนำซ้ำวิญญาณของเธอยังดันเข้าไปอยู่ในร่างของตัวประกอบหญิงผู้แสนอ่อนแอ แถมยังตายลงตั้งแต่บทแรกอีกด้วย แล้วแบบนี้เธอจะทำอย่างไรต่อไปดีเพื่อรักษาชีวิตนี้ให้อยู่รอดในโลกนิยายบ้า ๆ แห่งนี้

เมื่อหญิงสาวในยุคปัจจุบัน ที่ไม่เคยคิดจะมีสามีมาก่อนในชีวิต แต่ว่าหลังจากตายลงด้วยโรคระบาดโควิด-19 วิญญาณของเธอกลับได้มาเกิดใหม่ ในร่างของเด็กสาวคนหนึ่ง ในยุคที่คล้ายจีนโบราณและยังมีสามีพิการอีกด้วย! "เฮ้ย! จะทำอะไร" น้ำตาล มองชายแปลกหน้าด้วยสายตาดุดัน อีกทั้งยังคงกำนิ้วมือของเขาเอาไว้ จนแน่นด้วยแรงอันน้อยนิด ต่งจิ่นสือ เห็นสายตาของภรรยาที่จ้องมองมา ราวกับว่าเขาคือคนแปลกหน้าก็ให้รู้สึกงุนงงยิ่งนัก นี่นางคงไม่ได้เสียสติขึ้นมาหรอกกระมัง มิใช่ว่าสิ้นใจไปแล้วหรอกหรือ?

เขาเป็นดั่งเรื่องเล่าที่แสนงดงาม ส่วนนางก็เป็นดั่งสายน้ำอันเงียบสงบ ที่เขามักจะหลงลืม ........... นักวาดโนเนมชีวิตลูซเซอร์แบบสุด ๆ จู่ ๆ ก็ได้ทะลุมิติเข้าไปอยู่ในโลกของม่านฮวาที่เธอเคยอ่าน ว่าแต่ปกติเขาทะลุมาเป็นนางเอกกันไม่ใช่เหรอ ทำไมเธอถึงกลายมาเป็นนางรองกันล่ะ แถมยังเป็นนางรองที่มักจะถูกพระรองหลงลืมอีกด้วย แล้วตัวละครนี้มันอะไรกันเนี่ยคุณนักเขียนนนน ทำไมบทมันจางขนาดนี้ มาคิดดูอีกทีเป็นนางรองก็ไม่แย่เท่าไหร่ ก็ในเมื่อเธอรู้เรื่องราวทั้งหมดของม่านฮวาเรื่องนี้นี่นา แต่....เดี๋ยวนะ ทำไมเส้นเรื่องของม่านฮวามันเปลี่ยน เปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนไปในแบบที่เธอคาดเดาอะไรไม่ได้เลย

เรื่องราวของหญิงสาวจากศตวรรษที่ 21 ที่ทะลุมิติไปเป็นองค์หญิงสามแห่งแคว้นจ้าว

เธออ่อนแอ บอบบาง ไร้ที่พึ่ง ปรากฏตัวบนดาวเคราะห์ของเขาในสภาพสูญเสียความทรงจำ เพื่อที่จะรอดชีวิต เธอยอมเป็นสัตว์เลี้ยงของชายผู้ทรงอำนาจที่สุดในดวงดาว เขาใช้เธอเป็นนางนกต่อ ใช้เธอต่างอาวุธลับ ปลดเปลื้องตัวเองกับเธอ บังคับเธอให้ก้าวสู่อ้อมกอดที่ไร้หัวใจ แต่หารู้ไม่ว่าเป้าหมายที่แท้จริงของเธอไม่ใช่เป็นสัตว์เลี้ยงของเขา เธอยอม... เพราะต้องการหาทางกลับสู่ดาวแม่ของตน! ***. เป็นนิยายรักแนวไซไฟเรื่องแรกของติงโม่ เคยครองแชมป์เป็นอันดับหนึ่ง ในหมวด Flying Romance ของจิ้นเจียง ***