‘จันทร์เจ้า’ เลขาฯ สายปาร์ตี้ที่ไปดื่มกับเพื่อน แต่ตื่นมากลับพบว่าตัวเองอยู่บนเตียงของ ‘สายฟ้า’ ผู้เป็นเจ้านาย แต่ที่เลวร้ายไปกว่านั้นคือ เขาบอกว่าเขาเสียซิงให้เธอ เธอจะต้องรับผิดชอบเขา... ********* “เดี๋ยวคุณจะไปไหน” สายฟ้าดึงมุมผ้าห่มที่ยังอยู่บนตัวของเขาเอาไว้ เมื่อจันทร์เจ้าหอบมันและกำลังเลื่อนตัวลงจากเตียง “กลับบ้านสิคะ” จันทร์เจ้าใช้เท้าหยิบเสื้อผ้า อย่างไม่อยากจะก้มลงเก็บ “จะกลับทั้งอย่างนี้เลยเหรอ” “ก็ไม่ค่ะ ขออาบน้ำหน่อยได้ไหมคะ รู้สึกไม่สบายตัว” เธอเป็นพวกเสพติดการอาบน้ำ ยิ่งเมื่อคืนไปดื่มเหล้าที่ผับมา ทั้งกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่คงติดตัวเต็มไปหมด และยิ่งมีเรื่องแบบนั้นด้วย เนื้อตัวก็รู้สึกเหนอะหนะขึ้นมาทันที “ผมไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น หมายถึงเรื่องของเรา จะไปทั้งที่ไม่เคลียร์อย่างนี้น่ะเหรอ” สายฟ้าที่นั่งอยู่บนเตียงเงยหน้ามองคนที่ยืนตัวตรง “ก็ต่างคนต่างจำอะไรไม่ได้ ก็เอาเป็นว่าต่างคนต่างไป แยกย้าย จบกันแค่ตรงนี้” จันทร์เจ้าสรุปง่าย ๆ ซึ่งเธอที่เป็นผู้หญิงยอมขนาดนี้ เขาที่เป็นผู้ชายก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร น่าจะชอบใจด้วยซ้ำ แต่... “ไม่ คุณต้องรับผิดชอบผม” “ฮ้า!” จันทร์เจ้าอุทานเสียงหลง “รับผิดชอบ!” เธอทวนคำอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ใช่ ผมเสียตัวให้คุณไปแล้ว” จันทร์เจ้ายิ่งหน้าเหวอหนักขึ้นไปอีก กะพริบตามองใบหน้าหล่อเหลาของเจ้านายอย่างกับไม่เคยเห็น ทรุดตัวกลับลงไปนั่งที่ขอบเตียง “ตะ...แต่ฉันก็เสียตัวให้บอสเหมือนกันนะคะ” “แต่ผมยังซิง คุณต้องรับผิดชอบที่พรากความบริสุทธิ์ของผมไป” “ฮ้า!”

“นอกจากท่าน ยังคิดว่าข้าจะดีกับสตรีคนไหนได้อีก?” “ใจข้าไม่มีที่ให้สตรีคนใดอีกแล้ว”

เมื่อแรกลืมตา "หม่าซีจ้าว" พบว่าตนอยู่ในคอกม้า สภาพแวดล้อมโดยรอบทำให้เธอเข้าใจได้ทันทีว่า ตัวเองมาอยู่ร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่งภายในยุคจีนโบราณ ที่เธอใฝ่ฝันว่าอยากเห็นกับตามานาน ไม่ช้า นางก็ค้นพบว่า ตนตกอยู่ในฐานะบ่าวหนุ่มผู้เก่งกาจนามหม่าซีจ้าว ที่ต้องพัวพันและรับใช้นายถึงสองคน ยิ่งกว่านั้น ภาพจำที่แวบผ่านเข้ามาในห้วงความคิดของนาง กลับเกิดเป็นภาพทับซ้อนกับปัจจุบันขณะในภพนี้เสียอย่างนั้น การมีชีวิตอย่างไม่รู้จุดหมายในแต่ละวันทำให้ตนต้องเผชิญกับเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงนานับประการ หากแต่สิ่งที่ต้องประสบพบเจอล้วนเป็นการลากเส้นต่อเนื่องไปทีละจุด จวบจนกว่าภาพมุมกว้างจะปรากฏในที่สุด

“ฉันไม่ชอบเธอ! อย่าเข้ามายุ่งกับฉันอีก” “ชะเอมก็ไม่เคยคิดที่จะชอบคนอย่างพี่เหมือนกัน แต่ที่ทำก็เพราะ..”

สำหรับ 'กู้อู๋โยว' แม่ทัพใหญ่เป็นทั้งสามีและโคมไฟส่องสว่างให้ชีวิตนาง เขาทั้งมั่นคง กล้าหาญ เงียบขรึม เป็นพลังใจหนึ่งเดียวให้นางมีแรงก้าวเดินต่อ แต่... เขากลับสิ้นใจกลางสนามรบ นางตัดสินใจจบชีวิตตัวเองเพื่อร่วมเดินทางสู่ปรโลกเป็นเพื่อนเขา มิคาดว่าจะตื่นขึ้นมาอีกครั้งในร่างของตนในวัยสิบห้า อยู่ในช่วงเวลาที่ทุกอย่างไม่สายเกินแก้ สิ่งแรกที่นางทำคือตามหาเขา... ท่านแม่ทัพใหญ่ แต่ช้าก่อน! หนุ่มเสเพลวัยสิบเจ็ดที่นางพบนั่นคืออะไรกัน ปากคาบหญ้า ตากรุ้มกริ่ม ทำตัวไม่เอาไหนซ้ำยังหนีเรียน สวรรค์... เอาแม่ทัพใหญ่ของข้าคืนมา!

สำหรับ 'กู้อู๋โยว' แม่ทัพใหญ่เป็นทั้งสามีและโคมไฟส่องสว่างให้ชีวิตนาง เขาทั้งมั่นคง กล้าหาญ เงียบขรึม เป็นพลังใจหนึ่งเดียวให้นางมีแรงก้าวเดินต่อ แต่... เขากลับสิ้นใจกลางสนามรบ นางตัดสินใจจบชีวิตตัวเองเพื่อร่วมเดินทางสู่ปรโลกเป็นเพื่อนเขา มิคาดว่าจะตื่นขึ้นมาอีกครั้งในร่างของตนในวัยสิบห้า อยู่ในช่วงเวลาที่ทุกอย่างไม่สายเกินแก้ สิ่งแรกที่นางทำคือตามหาเขา... ท่านแม่ทัพใหญ่ แต่ช้าก่อน! หนุ่มเสเพลวัยสิบเจ็ดที่นางพบนั่นคืออะไรกัน ปากคาบหญ้า ตากรุ้มกริ่ม ทำตัวไม่เอาไหนซ้ำยังหนีเรียน สวรรค์... เอาแม่ทัพใหญ่ของข้าคืนมา!

สำหรับ 'กู้อู๋โยว' แม่ทัพใหญ่เป็นทั้งสามีและโคมไฟส่องสว่างให้ชีวิตนาง เขาทั้งมั่นคง กล้าหาญ เงียบขรึม เป็นพลังใจหนึ่งเดียวให้นางมีแรงก้าวเดินต่อ แต่... เขากลับสิ้นใจกลางสนามรบ นางตัดสินใจจบชีวิตตัวเองเพื่อร่วมเดินทางสู่ปรโลกเป็นเพื่อนเขา มิคาดว่าจะตื่นขึ้นมาอีกครั้งในร่างของตนในวัยสิบห้า อยู่ในช่วงเวลาที่ทุกอย่างไม่สายเกินแก้ สิ่งแรกที่นางทำคือตามหาเขา... ท่านแม่ทัพใหญ่ แต่ช้าก่อน! หนุ่มเสเพลวัยสิบเจ็ดที่นางพบนั่นคืออะไรกัน ปากคาบหญ้า ตากรุ้มกริ่ม ทำตัวไม่เอาไหนซ้ำยังหนีเรียน สวรรค์... เอาแม่ทัพใหญ่ของข้าคืนมา!

สำหรับ 'กู้อู๋โยว' แม่ทัพใหญ่เป็นทั้งสามีและโคมไฟส่องสว่างให้ชีวิตนาง เขาทั้งมั่นคง กล้าหาญ เงียบขรึม เป็นพลังใจหนึ่งเดียวให้นางมีแรงก้าวเดินต่อ แต่... เขากลับสิ้นใจกลางสนามรบ นางตัดสินใจจบชีวิตตัวเองเพื่อร่วมเดินทางสู่ปรโลกเป็นเพื่อนเขา มิคาดว่าจะตื่นขึ้นมาอีกครั้งในร่างของตนในวัยสิบห้า อยู่ในช่วงเวลาที่ทุกอย่างไม่สายเกินแก้ สิ่งแรกที่นางทำคือตามหาเขา... ท่านแม่ทัพใหญ่ แต่ช้าก่อน! หนุ่มเสเพลวัยสิบเจ็ดที่นางพบนั่นคืออะไรกัน ปากคาบหญ้า ตากรุ้มกริ่ม ทำตัวไม่เอาไหนซ้ำยังหนีเรียน สวรรค์... เอาแม่ทัพใหญ่ของข้าคืนมา!

สำหรับ 'กู้อู๋โยว' แม่ทัพใหญ่เป็นทั้งสามีและโคมไฟส่องสว่างให้ชีวิตนาง เขาทั้งมั่นคง กล้าหาญ เงียบขรึม เป็นพลังใจหนึ่งเดียวให้นางมีแรงก้าวเดินต่อ แต่... เขากลับสิ้นใจกลางสนามรบ นางตัดสินใจจบชีวิตตัวเองเพื่อร่วมเดินทางสู่ปรโลกเป็นเพื่อนเขา มิคาดว่าจะตื่นขึ้นมาอีกครั้งในร่างของตนในวัยสิบห้า อยู่ในช่วงเวลาที่ทุกอย่างไม่สายเกินแก้ สิ่งแรกที่นางทำคือตามหาเขา... ท่านแม่ทัพใหญ่ แต่ช้าก่อน! หนุ่มเสเพลวัยสิบเจ็ดที่นางพบนั่นคืออะไรกัน ปากคาบหญ้า ตากรุ้มกริ่ม ทำตัวไม่เอาไหนซ้ำยังหนีเรียน สวรรค์... เอาแม่ทัพใหญ่ของข้าคืนมา!

สำหรับ 'กู้อู๋โยว' แม่ทัพใหญ่เป็นทั้งสามีและโคมไฟส่องสว่างให้ชีวิตนาง เขาทั้งมั่นคง กล้าหาญ เงียบขรึม เป็นพลังใจหนึ่งเดียวให้นางมีแรงก้าวเดินต่อ แต่... เขากลับสิ้นใจกลางสนามรบ นางตัดสินใจจบชีวิตตัวเองเพื่อร่วมเดินทางสู่ปรโลกเป็นเพื่อนเขา มิคาดว่าจะตื่นขึ้นมาอีกครั้งในร่างของตนในวัยสิบห้า อยู่ในช่วงเวลาที่ทุกอย่างไม่สายเกินแก้ สิ่งแรกที่นางทำคือตามหาเขา... ท่านแม่ทัพใหญ่ แต่ช้าก่อน! หนุ่มเสเพลวัยสิบเจ็ดที่นางพบนั่นคืออะไรกัน ปากคาบหญ้า ตากรุ้มกริ่ม ทำตัวไม่เอาไหนซ้ำยังหนีเรียน สวรรค์... เอาแม่ทัพใหญ่ของข้าคืนมา!

ในเมื่อสองมือสองเท้าเรามีเท่าคนอื่น แล้วเหตุใดจึงต้องกลัวว่าครอบครัวจะอดตาย

เพียงพริบตาที่ฟ้าร้องฟ้าผ่า หญิงสาวพลันลืมตาในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ผู้อื่นทะลุมิติมาเป็นนางเอกในนิยาย แต่ข้ากลับกลายเป็นนางร้ายในนิยายไปเสียได้ สามีหนีไปรบตั้งแต่แต่งงานได้ไม่นาน ตระกูลสามีคิดกำจัด ซ้ำยังมีลูกอีกหนึ่งคน ชีวิตช่างดีเหลือเกิน แต่จะให้สาวจากยุคปัจจุบันทันด่วนต้องมีชะตาชีวิตเช่นนางร้ายในนิยาย ไม่มีทาง นางจะหย่าแล้วไปหาผัวใหม่ หลิวอวิ้นหยางกระโดดลงจากหลังม้า เมื่อสารถีเปิดม่านรถม้า จึงประสานมือคารวะ "คารวะอันผิงโหว" "คนกันเองทั้งนั้น ลูกเขยอย่าได้เกรงใจ" ชวีหลี่จงเอ่ยน้ำเสียงติดจะเย็นชาเล็กน้อย แม้เสียดายบุรุษดีเช่นนี้ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายไร้ใจ เขาก็ทำอันใดไม่ได้ หลิวอวิ้นหยางลอบมองในรถม้า ครั้นเห็นบุรุษหนุ่มน้อยนั่งอยู่ด้วย พลันขมวดคิ้วแปลกใจ แต่พอเพ่งมองให้ดี ใบหน้านี้คุ้นตาอยู่บ้าง ชวีเยว่เล่อโบกมือทักทายหลิวอวิ้นหยาง "ไฮ ว่าที่สามีที่กำลังจะถูกหย่า ไม่ต้องตกใจที่เห็นข้า ข้าตามมาดูแลท่านพ่อ" นางกล่าวชัดเจนเพียงนี้ หวังว่าเขาจะไม่มองว่านางตามตื๊อเขาอีกนะ สตรีอย่างนาง ไม่จำเป็นต้องครองรักกับพระเอกเสมอไป เพราะบุรุษทุกคนในใต้หล้า สามารถเป็นพระเอกได้ต่างหากเล่า หลิวอวิ้นหยางมุมปากกระตุก ผู้ใดจะคาดคิด นางจะเอ่ยวาจาดั่งผายลมออกมา จะร้องประกาศให้ทั้งแผ่นดินรู้เลยหรือ เขาสะบัดปิดม่านรถม้าลง กลับไปขึ้นหลังม้า ตะโกนออกเดินทางด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

โชคชะตาเล่นตลกเมื่อน้ำพิงเบื่อหน่ายชีวิตการเป็นภรรยาที่ต้องทำงานบ้านทุกอย่าง แล้วรอรับเงินจากสามี แรกเริ่มเดิมทีเธอตกลงกับสามีว่าแต่งงานกันไปจะต้องช่วยกันทำงานบ้าน ไม่ใช่โยนว่าเป็นหน้าที่หรือภาระของอีกคน เพราะต่างคนต่างก็ต้องหาเงินเข้าบ้าน พอเธอท้อง พงศ์พสุก็ขอให้เธอลาออกจากงานมาเลี้ยงลูก เพราะกลัวคนอื่นจะเลี้ยงลูกไม่ดี แรกๆ เขาก็ช่วยทำงานบ้านเหมือนเดิม แต่หลังๆ ไม่รู้ทำไมงานพวกนั้นถึงได้กลายเป็นงานของเธอแต่เพียงผู้เดียว แถมยังมีประโยคที่ว่าอยู่บ้านก็ไม่เห็นทำอะไร ไม่เหนื่อยอะไร สบายๆ ลอยมาปะทะกับหูอีก นั่นทำให้น้ำพิงปรี๊ดแตก ก่อนนอนคืนนั้นเธออธิษฐานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ว่าขอให้สามีสำนึกผิดแล้วมาง้อเธอ แต่!!! ตื่นเช้าขึ้นมา เธอกลับมาอยู่ในร่างของสามี และเขาก็อยู่ในร่างเธอ ทั้งสองต้องแลกหน้าที่ความรับผิดชอบกัน! แล้วมันจะเป็นอย่างไรล่ะ!

เขาคือทายาทเจ้าของไร่ตัวจริงที่จู่ ๆ ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ และเธอคือผู้รักษาการชั่วคราวรอวันที่เขาจะมาเก็บเธอใส่ตะกร้าหัวใจ “ไหนบอกให้มาเก็บดาวไง” “ก็ดาวบนฟ้านั่นมีเยอะแยะ” “จะเก็บดาวบนดินดวงนี้” เพียงแค่คำว่า ‘ไม่เหมาะสมคู่ควร’ ทำให้ ข้ามฟ้า เมษเมษา หรือ เคลวิน ข้ามฟ้า บลู เจริญเติบโตมาจากการเลี้ยงดูของคนอื่นอย่าง มาร์ก โนอาห์ บลู เจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ผู้รับเหมาก่อสร้างอาคารทั่วประเทศสหรัฐอเมริกาและแคนาดาแทนที่จะเป็นสายเลือดหรือครอบครัวที่แท้จริงอย่าง ตระกูลราชาชาญ เจ้าของไร่ชาและกาแฟขนาดใหญ่ผู้ครอบครองม่อนดอยนับพันไร่ของจังหวัดเชียงใหม่ จนกระทั่งสามสิบปีผ่านไป ข้ามฟ้าที่จู่ ๆ ก็มีปู่แท้ ๆ โผล่เข้ามาในชีวิต ในขณะที่เขากำลังจะสูญเสียมารดาไปอย่างไม่มีวันหวนกลับทำให้ชายหนุ่มไม่อาจยอมรับหรือให้อภัยได้ ทว่าเด็กสาว เก็บดาว คนนั้นที่เขาหลงรักดันอยู่ภายใต้การดูแลปกครองของคนที่เขาไม่อาจยอมรับเป็นปู่ได้นี่สิ แล้วเขาจะทำอย่างไรให้ได้เธอมาครอบครอง… ความรักของเขาและเธอจะเป็นแบบไหน ข้ามฟ้าจะให้อภัยคนเป็นปู่ได้หรือไม่ มาร่วมเป็นกำลังใจให้กับพวกเขาทั้งคู่ไปพร้อมกันในนิยายรักโรแมนติกดรามาเรื่อง ‘ข้ามฟ้ามาเก็บดาว’ สปอยล์ตัวอย่าง “อ๊ะ” “อย่ากัดสิ ไปทายาก่อน” พอเริ่มหายจุกแล้วก็ขยับร่างลุกขึ้นยืนก่อนจะย่อตัวอุ้มคนที่อ้าปากค้างสติกระเจิดกระเจิง ก็ผ้าขนหนูที่เขานุ่งอยู่มันเปิดอ้าซ่าตอนที่เขาอ้าขาโชว์ของดีอะร้าอร่ามจนตาสองข้างของเธอแข็งค้าง “ดะ…ดาวเดินเองได้ค่ะ” เขินไม่ไหวแล้ว อยากจะไปล้างหน้าล้างภาพบาดตาออกก่อน นั่นมันงูหลามใช่ไหม อะไรมันจะใหญ่เกินเบอร์ขนาดนั้น “ไม่ให้เดิน อยากอุ้ม” อยากพูดอะไรเขาก็พูดออกมาโดยไม่คิด อยากอุ้มก็ตามใจ ไม่ไหวแล้ว ส่งสายตาแบบนี้มายัยดาวเธอตายแน่ ๆ หญิงสาวซุกใบหน้าเข้าแผงอกที่เปลือยเปล่าแก้ความขัดเขิน ดวงตาซุกซนเผลอมองลอนกล้ามหน้าท้องที่อัดกันเป็นก้อน ๆ เหมือนแพขนมปังที่เพิ่งอบสุกใหม่ ๆ แล้วก็ให้ตายเถอะ จมูกเล็กแอบแนบลงบนผิวเนื้อสูดกลิ่นกายสดชื่นของผู้ชายเข้าเต็มสองปอด “หอมมั้ย?” “หอม เอ๊ยไม่หอม” ข้ามฟ้ายิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อได้ยินเสียงหวานแก้ต่างให้ตัวเอง เขารู้สึกได้ว่าจมูกเล็กรั้นของเธอมันขยับไปมาบนกล้ามอกของเขา มุมปากสองข้างยกขึ้นจนหุบไม่ลงเมื่อเห็นสาวน้อยที่คล้ายจะไร้เดียงสากับสรีระผู้ชายแต่ทว่าดวงตาคู่สวยเป็นประกายระยิบระยับใช่ย่อยเมื่อเห็นกล้ามซิกซ์แพ็กหน้าท้องของเขา พอวางร่างระหงสมส่วนลงบนเตียงนอนแล้วก็เอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักข้างหัวเตียงหยิบกล่องปฐมพยาบาลขนาดพกพา มานั่งลงข้าง ๆ พอเตียงนอนหนานุ่มไหวยวบเก็บดาวก็เอียงเข้าหาอ้อมกอดของเขาอีกครั้ง

นางเป็นสนมเล็กๆที่ถูกวางยาพิษตายพร้อมลูกน้อยในครรภ์ นางละทิ้งความแค้นเพื่อจะได้ไปใช้ชีวิตในปรภพกับลูกน้อยอย่างสงบ แต่ไม่รู้เหตุผลกลใด...ฟ้าสวรรค์กลับให้นางย้อนเวลากลับมาเกิดใหม่ หนึ่งปีก่อนที่นางจะต้องเดินทางไปวังหลวงเพื่อรับการคัดเลือกสาวงามหน้าพระที่นั่ง วันแรกที่นางย้อนเวลากลับมาเกิดใหม่...นางตั้งใจจะทำให้ตนเองขาเป๋ จะได้ไม่ต้องเข้าวัง คิดไม่ถึง...หรงชินอ๋องหรือองค์ชายรอง ผู้ที่นางไม่เคยพบหน้าในชาติอดีต จะมาขัดขวางแผนการของนาง มิหนำซ้ำ...เขายังต้องการนางเป็นพระชายาของเขาเพียงแค่พบหน้ากันไม่ถึงครึ่งชั่วยามด้วยซ้ำ ทั้งที่นางยังไม่รู้จักเขาดีนัก...แต่จี้เส้าชางตัดสินใจจะเสกสมรสเป็นชายาของเขา เพื่อหลีกหนีจากวังวนอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้นซ้ำรอยในอดีตอีก แต่ว่า...นางจะเสกสมรสกับหรงชินอ๋องได้จะต้องได้รับพระราชทานสมรสจากฮ่องเต้ อดีตพระสวามีของนางในชาติที่แล้ว!!! แต่ทว่า...ดูเหมือนฮ่องเต้ทั้งชาติอดีตและชาติปัจจุบันจะยังคงต้องการนางไว้ข้างกาย แต่นางจะไม่ยอมให้สุนัขถ่อยอย่างฮ่องเต้ผู้นี้คาบนางไป "แดก" ได้ง่ายๆหรอก อีกทั้ง...ว่าที่พระสวามีของนางสมกับเป็น "หลัว" แห่งชาติ เพราะฉะนั้น...แม้ไม่อยากแก้แค้น แต่สวรรค์ก็เหมือนเปิดทางให้ได้ลงทัณฑ์คนชั่วในแบบที่เทพเซียนดลบันดาล ฉะนั้น...สตรีในวังทั้งหลายที่เคยทำร้ายจิตใจนางในครั้งอดีต ...หากเจ้าคิดจะขัดขวางแผนการเสกสมรสของข้ากับว่าที่พระสวามี พวกเจ้าต้องตรองให้หนักเสียก่อนว่า "พวกเจ้ามีฝีปากและวรยุทธ์ทัดเทียมข้าหรือไม่!!!" เพราะข้าไม่ใช่อันส่วนซื่อ ผู้อ่อนแอ ขี้กลัว คนนั้นอีกแล้ว!!!

คำโปรย : เพียงแค่สบสายตากับผู้ชายแปลกหน้าในค่ำคืนนั้น ชีวิตฉันก็พลิกผันเกินกว่าจะจินตนาการถึง เต็มไปด้วยความลับจนเกิดความรู้สึกอยากค้นหาความจริง ว่าแท้จริงแล้วเขาเป็นใครกันแน่? เรื่องย่อ : เรื่องเล่าที่ดีที่สุด... คงเป็นประสบการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของแต่ละคน ทว่าเรื่องราวของฉันนั้นมันช่างเหนือจินตนาการกว่าที่หลายๆ คนจะคาดถึง จากเด็กสาวที่เป็นเพียงลูกแม่บ้านจนๆ วันหนึ่งชีวิตพลิกผันกลายเป็นลูกคุณหนูพันล้าน มันเป็นอะไรที่น่าตื่นตาตื่นใจ หลายคนคาดหวังและใฝ่ฝันจะมีประสบการณ์เช่นนี้ แต่ในความโชคดีกลับมีความโชคร้าย ฉันได้คนมาช่วยหารมรดกถึงสองคน น้องสาวต่างแม่ที่รู้สึกเกลียดขี้หน้าตั้งแต่แรกพบ และแม่ของหล่อนซึ่งพยายามเข้ามาแทนที่แม่แท้ๆ ของฉัน ทว่านั่นดูเบาลงไปเลยเมื่อเทียบกับอีกเรื่องที่ฉันได้เจอ การสบสายตากับผู้ชายแปลกหน้าในงานเลี้ยงการกุศล ที่โดยรอบรายล้อมไปด้วยพวกผู้ดีมีอันจะกิน ทำให้ชีวิตฉันหลังจากนั้นเปลี่ยนไปตลอดกาล ดั่งนิทานที่มักถูกเล่าขานให้เด็กๆ ได้ฟังก่อนนอน "ทำไมไม่ทำต่อล่ะ?" ฉันดันแผ่นอกกว้างและเงยหน้าขึ้นไปถามคนที่นอนหลับตานิ่งด้วยความสงสัย ยูดูเหมือนคนพร้อมหลับเต็มที่ ถ้าไม่ติดที่ว่ามังกรยักษ์ของเขายังตื่นอยู่ "ผมไม่มีถุง" เขาตอบเสียงเรียบ ดวงตายังคงหลับสนิท นี่สินะสาเหตุที่ทำให้เขาดูลังเลและพยายามอดทนอดกลั้น "เอ้า! ไม่มีแล้วจะเชิญชวนให้ฉันมาหาทำไม?" เขาเป็นคนบอกให้ฉันกลับมาที่นี่อีกครั้งแท้ๆ แต่กลับไม่เตรียมพร้อมเครื่องป้องกันเอาไว้เนี่ยนะ "ผมไม่คิดว่าคุณจะกล้ากลับมา" มันก็จริงแหละนะ ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนจะกลับมาให้ผู้ชายแปลกหน้ากระทำชำเรา คงมีแต่ฉันนี่แหละที่ปล่อยให้ความปรารถนามันอยู่เหนือเหตุผล

เธอกับเขาจะทำอย่างไร เมื่อต้องสลับร่างกัน ความมันก็บังเกิด

นางเป็นสนมเล็กๆที่ถูกวางยาพิษตายพร้อมลูกน้อยในครรภ์ นางละทิ้งความแค้นเพื่อจะได้ไปใช้ชีวิตในปรภพกับลูกน้อยอย่างสงบ แต่ไม่รู้เหตุผลกลใด...ฟ้าสวรรค์กลับให้นางย้อนเวลากลับมาเกิดใหม่ หนึ่งปีก่อนที่นางจะต้องเดินทางไปวังหลวงเพื่อรับการคัดเลือกสาวงามหน้าพระที่นั่ง วันแรกที่นางย้อนเวลากลับมาเกิดใหม่...นางตั้งใจจะทำให้ตนเองขาเป๋ จะได้ไม่ต้องเข้าวัง คิดไม่ถึง...หรงชินอ๋องหรือองค์ชายรอง ผู้ที่นางไม่เคยพบหน้าในชาติอดีต จะมาขัดขวางแผนการของนาง มิหนำซ้ำ...เขายังต้องการนางเป็นพระชายาของเขาเพียงแค่พบหน้ากันไม่ถึงครึ่งชั่วยามด้วยซ้ำ ทั้งที่นางยังไม่รู้จักเขาดีนัก...แต่จี้เส้าชางตัดสินใจจะเสกสมรสเป็นชายาของเขา เพื่อหลีกหนีจากวังวนอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้นซ้ำรอยในอดีตอีก แต่ว่า...นางจะเสกสมรสกับหรงชินอ๋องได้จะต้องได้รับพระราชทานสมรสจากฮ่องเต้ อดีตพระสวามีของนางในชาติที่แล้ว!!! แต่ทว่า...ดูเหมือนฮ่องเต้ทั้งชาติอดีตและชาติปัจจุบันจะยังคงต้องการนางไว้ข้างกาย แต่นางจะไม่ยอมให้สุนัขถ่อยอย่างฮ่องเต้ผู้นี้คาบนางไป "แดก" ได้ง่ายๆหรอก อีกทั้ง...ว่าที่พระสวามีของนางสมกับเป็น "หลัว" แห่งชาติ เพราะฉะนั้น...แม้ไม่อยากแก้แค้น แต่สวรรค์ก็เหมือนเปิดทางให้ได้ลงทัณฑ์คนชั่วในแบบที่เทพเซียนดลบันดาลจิตใจ ฉะนั้น...สตรีในวังทั้งหลายที่เคยทำร้ายจิตใจนางในครั้งอดีต ...หากเจ้ากล้าต่อกรกับข้าเพื่อขัดขวางแผนการเสกสมรสของข้ากับว่าที่พระสวามี พวกเจ้าต้องตรองให้หนักเสียก่อนว่า "พวกเจ้ามีฝีปากและวรยุทธ์ทัดเทียมข้าหรือไม่!!!" เพราะข้าไม่ใช่อันส่วนซื่อ ผู้อ่อนแอ ขี้กลัว คนนั้นอีกแล้ว!!!

ยลดา เด็กกำพร้าที่ถูกป้าเอามาเลี้ยงแบบส่งๆ รู้ตัวเองดีว่าเป็นที่รังเกียจจึงโดนใช้งานสารพัด แต่ก็ใช้มาเถอะ เธอทำได้หมดแหละ และใครจะรู้ว่าการถูกจิกหัวใช้ ตั้งแต่เล็กจนโตมันจะมีประโยชน์ เมื่อเธอถูกโยนให้ไปดูแล ชายหนุ่มที่ประสบอุบัติเหตุจนเดินไม่ได้อย่าง ธาวิน ที่หล่อโคตร รวยโคตร แต่อารมณ์ร้ายโคตร ด่ากราดทุกคน ไม่มีไว้หน้า แต่การทำแบบนั้นใช้ได้ผลกับแค่คนอื่น แต่กับเธอน่ะ ก็มาสิคะ ฉันนี่แหละที่รองรับอารมณ์ของคนทั้งโลก! ถ้าเอาไม่อยู่อย่าเรียกตรูว่า ‘ยลดา’ “ผมชอบคุณได้ไหม” “ชะ...ชอบฉัน...ชอบฉัน คุณชอบฉันเหรอคะ” ถามเสียงแผ่วยกมือทั้งสองปิดปากและแก้มที่มันร้อนผ่าวและคงแดงก่ำจนน่าอายของตัวเองอีกครั้ง “อื้อ” ธาวินพยักหน้ายอมรับเขินๆ “ใจคุณเต้นแรงมาก” เพราะตอนนี้เธออยู่ในอ้อมกอดของเขา สัมผัสได้เลยว่าไม่ใช่แค่เธอที่กำลังตื่นเต้นกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้ เขาเองก็ไม่ต่างกัน “ผมไม่เคยสารภาพรักใคร” ยลดาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างเอ็นดูท่าทางของผู้ชายตัวโตตรงหน้า “คุณน่ารักจัง ต่างจากวันแรกที่เราเจอกันมากๆ เลยค่ะ” “น่ารักก็รับรักผมสิครับ”

เมื่อพินัยกรรมของพิธาระบุไว้อย่างชัดเจน ให้โรมลูกชายเพียงคนเดียวแต่งงานจดทะเบียนสมรสกับวรรณรสาลูกติดของแม่เลี้ยงถึงจะได้มรดกทั้งหมด ไม่เช่นนั้นสมบัติจะตกเป็นของวรรณรสาและการกุศลทั้งหมด โรมชิงชังสองวรรณรสากับแม่มากและเพื่อไม่ให้สองแม่ลูกได้เสวยสุขบนกองมรดกที่บรรพบุรุษสร้างมา โรมจึงจำใจต้องแต่งงานกับวรรณรสาเพื่อขัดขวางราณีและพบว่าพ่อของเขาตายอย่างมีเงื่อนงำโดยสองแม่ลูกเป็นผู้ต้องสงสัย

ไอรีน นักศึกษาสาวที่เลือกเรียนกฎหมายตามรอยครอบครัว เธอแอบหลงรักนิธิเพื่อนสนิทตัวเองอยู่ข้างเดียวจนวันหนึ่งต้องไปช่วยงานพี่สาวจับพลัดจับพลูไปพบกับภัสกรในฐานะเด็กนั่งดริ้งค์และเขาเป็นลูกค้า จนต่อมาไอรีนก็พบว่าเขาเป็นอาจารย์พิเศษในภาควิชาของเธอแถมยังเรียกไอรีนไปพบเพื่อยื่นเงื่อนไขบ้าๆ ให้เธอไปเป็นเมียอุปถัมถ์อีก ไอรีนเกือบจะปฏิเสธข้อเสนอของภัสกรไปแล้วว่าเกิดนิธิไม่จับได้ว่าเธอแอบรักเพื่อน แต่การอยู่ใกล้ภัสกรก็เหมือนเอาตัวเองไปเล่นกับกองไฟ "ตาย!" หญิงสาวอุทานขึ้นเบาๆ "ตายแล้ว อะไรทำให้ฉันแปลงร่างกลายเป็นนางแมวยั่วสวาทได้เนี่ย!" และภาพเมื่อคืนไอรีนก็ดันจำได้ทุกฉากว่าตัวเองเร่าร้อนแค่ไหน "แกทำไปได้ยังไงเนี่ยไอรีน แล้วจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน" หญิงสาวพึมพำกับตัวเองที่ดันไปบอกรักก่อนแถมยังยอมเสียตัวให้เขาง่ายๆอีก หญิงสาวได้แต่ตำหนิตัวเองอยู่ในใจพลางคิดไม่ตกจนกระทั่งภัสกรขยับตัว แกล้งหลับก่อนละกัน! ใช่แล้ว ในเมื่อยังคิดอะไรไม่ออกก็แกล้งหลับต่อไปก่อนดีกว่า เมื่อคุณป๋าตื่นมาแล้วเห็นเธอยังหลับอยู่เขาอาจจะกลับไปก่อนก็ได้ ซึ่งภัสกรก็ตื่นในเวลาต่อมาจริงๆ

นิลรัตน์ออกตามหาพี่ชายที่หายสาบสูญ จนได้เจอกับพสุธา แล้วเรื่องราวในอดีตก็ถูกเปิดเผยอีกครั้ง

เจ้าชายอิสมินผู้ทรงเสน่ห์แห่งเอจา ผู้หวงพระบิดาดุจจงอางหวงไข่ VS ว่าที่แม่เลี้ยงสุดสวย เพื่อล้มพิธีอภิเษกสมรสของพระบิดาให้จงได้ จะปะทะกันดุเดือดขนาดไหน? ติดตามกันได้เลยเจ้าค้า

ในอดีต...นางตัดวาสนารักกับเขาเพราะเขานอกใจนาง นึกไม่ถึง...ห้าปีผ่านไป อดีตชายคนรักซึ่งเป็นพวกกางเกงแพร จะกลับกลายมาเป็นต้าเจียงจวินผู้เกรียงไกรของแคว้น ยามนี้นางตกอับต้องกลายมาเป็นทาสรับใช้ในจวนของเขา หากมิใช่ว่านางอยากสืบเรื่องการก่อกบฏของบิดา นางคงยอมเชือดคอตายดีกว่า ต้องปล่อยให้ตัวเองถูกอดีตคนรักหนุ่มข่มเหงน้ำใจไม่เว้นแต่ละวัน!!!