รุ้งมณี แพทย์สาวจากยุคปัจจุบัน จู่ๆ ก็ข้ามกาลไปยังยุคโบราณ เธอต้องเข้าไปเกี่ยวพันกับจ้าวผู้ครองเมืองทั้งหลาย จ้าวเหล่านั้นก็หื่นซะเหลือเกิ๊น อยากจะจับเธอทำเมียเสียจริง เธอจะรอดพ้นจากเงื้อมือพวกเขาหรือไม่

รุ้งมณี แพทย์สาวจากยุคปัจจุบัน จู่ๆ ก็ข้ามกาลไปยังยุคโบราณ เธอต้องเข้าไปเกี่ยวพันกับจ้าวผู้ครองเมืองทั้งหลาย จ้าวเหล่านั้นก็หื่นซะเหลือเกิ๊น อยากจะจับเธอทำเมียเสียจริง เธอจะรอดพ้นจากเงื้อมือพวกเขาหรือไม่

ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้าย เล่ม 6 (บทที่ 261-318) อีกด้านหนึ่ง ปัจจุบันพวกหลงอวี้ถูกกลุ่มภูตแปลกหน้าจับตัวมา ทำให้พวกเขาต้องเดินทางไกลอย่างยากลำบากโดยไม่รู้ว่า พวกตนถูกพาตัวไปที่ไหนและเผชิญกับชะตากรรมอะไรบ้าง ทว่าระหว่างทางกลับเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ทุกคนต้องพลัดพรากจากกัน! **Trigger Warning** - การทำร้ายร่างกาย - การทารุณกรรมเด็ก - การกักขังหน่วงเหนี่ยว - ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด

ข้าอุตส่าห์ไปเที่ยวได้สามวัน ก็ต้องถ่อสังขารกลับวังเพราะเสด็จย่าบีบบังคับให้เสด็จพ่อต้องจัดพิธีคัดเลือกสาวงามหน้าพระที่นั่ง แต่เสด็จพ่อน่ะ...รักเสด็จแม่ (ที่สิ้นพระชนม์) ไปแล้วคนเดียว เช่นนั้นเรื่องอะไรข้าจะต้องยอมอยู่ภายใต้อาณัติแม่เลี้ยงที่ข้าไม่ชอบขี้หน้า ข้าจึงต้องเฟ้นหาสาวงามที่ข้าชื่นชอบด้วยตัวเอง ฟ้าสวรรค์เมตตาข้าให้พบสตรีผู้นั้น... แต่เสด็จพ่อก็พระทัยแข็งยิ่งนัก...ไม่ยอมเปิดใจรับนาง ขณะที่ข้าต้องฟาดฝีปากกับเสด็จย่าเพื่อปกป้องนาง ไหนจะต้องคิดแผนพานางขึ้นแท่นบรรทมของเสด็จพ่อให้ได้อีก เพื่อข้าจะได้ไม่ต้องนั่งบัลลังก์มังกรในวันข้างหน้า แต่...ไหง๋สตรีผู้นั้นกลับ...!!!

เพราะดวงซวย? เพราะสวรรค์จงใจแกล้ง? หรืออาจจะเป็นชะตาฟ้าลิขิตให้เธอต้องมาอยู่ที่นี่..ในภพนี้ เพื่อเป็น ‘ฮูหยินใหญ่ จวนสกุลหวัง’ ทั้งสวรรค์และชะตาฟ้าก็บ้าเต็มทนละ!!!

“กิ่งคะ ชีวิตที่เหลืออยู่ของกิ่งให้พี่เป็นคนดูแลได้ไหม” “พี่นนท์...” คนถูกขอแต่งงานถึงกับพูดไม่ออกและบอกไม่ถูกว่าตอนนี้กำลังรู้สึกเช่นไรกันแน่เลยได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อรู้เพียงแต่ว่าร่างกายด้านชาไปหมดทั้งตัว “แต่งงานกับพี่นะคะ” ร่างสูงที่คุกเข่าอยู่ยื่นกล่องกำมะหยี่สีแดงซึ่งภายในใส่แหวนเงินเกลี้ยงเรียบ ๆ ไว้ เขาหยิบแหวนเงินออกมาสวมนิ้วนางข้างซ้ายให้กับว่าที่เจ้าสาวก่อนเพื่อไม่ให้เธอปฏิเสธ แบบนี้เขาเรียกว่ามัดมือชกหรือเปล่านะ ว่าที่คู่หมั้นสาวที่ยังไม่ตอบตกลงได้แต่ตั้งคำถามถามตัวเองในใจ “ค่ะ กิ่งแต่งกับพี่นนท์” กรรณิกาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา พยักหน้ารับอย่างดีใจ เธอไม่คิดว่าเขาจะเซอร์ไพรส์ขอแต่งงานในสถานที่แห่งความทรงจำอย่างนี้ เลยอดที่จะน้ำตาคลอออกมาด้วยความซึ้งใจไม่ได้

...จุมพิตพวงแก้มบาง เนียนน้อง นุ่มนวล ตวัดรัดกายรัญจวน เสน่หา ระริกเนื้อเต้นครางครวญ อิงแอบ เกล็ดกระหวัดเข้าโถมถา โอบถลา กอดกินรี ...ดั่งฝันหวานคลึงเคล้า เย้ากาย บุรุษนาคจับร่างหงาย คลึงเคล้น ขยับปีกรับลวดลาย ซุกซอก ซ่อนทรวง เนิบนาบนูนเนื้อเน้น ระริกเต้น สะท้านฤดี

คำโปรยปกหน้า : เมื่อเทพีแห่งความตายถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้สังหารว่าที่กษัตริย์ การถูกขับไล่มายังโลกมนุษย์กลายเป็นเพียงจุดเริ่มต้น คำโปรยปกหลัง: เมื่อโชคชะตาเล่นตลกให้เขาและเธอต้องเวียนมาพบกันอีกครั้ง พร้อมกับเรื่องราววุ่นวายและคดีฆาตกรรมต่อเนื่องที่มีพันธะสัญญาระหว่างเขาและเธอเป็นเดิมพัน “ถ้าผมบอกว่าปีศาจมีอยู่จริง คุณจะเชื่อไหม”

คำโปรยปกหน้า เธอคือนางเงือกที่สวยที่สุดในมหาสมุทร...และเขาสัญญาว่าจะกลับมาเมื่อพิธีกวนเกษียรสมุทรเสร็จสิ้น ในเมื่อผิดสัญญา !! จะผ่านกี่ภพชาติ เธอก็ยังรอ! คำโปรยปกหลัง เทวดาแปลงเป็นหนุ่มหล่อ ลงสู่ โลกมนุษย์ ด้วยรูปลักษณ์เทพบุตร เลอโฉม คิ้วคางเข้มสมบุรุษ พร่างผิว สว่างตา ไฟเสน่ห์ดั่งลุกโหม เทวาโลม เลียบเคียงดิน อีกหนึ่งนางมัศยา ดวงหน้า สมสตรี ผิวผาดขาวงามมณี พริ้งเพริด ปากคอแก้มอิ่มวจี ยามยิ้ม เพลินตา เปลือยอกชมพูเชิด บานเบิก ปทุมนรี หากท่อนล่างเป็นปลา เรียงเกล็ด ระยิบระยับ สีแดงเข้มอ่อนสลับ สลักสวย ใสสะท้อนเป็นเงาขลับ เด่นโดด วิบตา ครีบหางยาวอ่อนย้วย ผมสลวย ด้วยคลื่นแรง

คำโปรยปกหน้า : เธอผู้เป็นนักลอบสังหารมือวางอันดับหนึ่งกลับพลาดท่าให้แมวจรตัวอ้วน ได้สติขึ้นมาอีกทีกลายเป็นคุณหนูจวนเสนาบดีไปเสียแล้ว! คำโปรยปกหลัง : ไป๋หลิวอิงนักลอบสังหารมือวางอันดับหนึ่งวัยยี่สิบหกปี ที่ไม่ขึ้นตรงกับองค์กรใด เธอถูกเพื่อนในวงการตั้งฉายาให้ว่า ‘ไร้เงา' เนื่องจากไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอ และไม่ว่าภารกิจจะเป็นอย่างไร ไป๋หลิวอิงก็ไม่เคยทิ้งร่องรอยให้สาวไปถึงตัวได้เลย ทว่าใครจะรู้เล่าว่าวันหนึ่งเธอกลับหายหน้าไปจากวงการอย่างลึกลับ สาเหตุกลับไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเพียงแมวจรอ้วนๆ ตัวหนึ่งเท่านั้น! เมื่อความตายเป็นเพียงจุดเริ่มต้นให้ไป๋หลิวอิงไปสิงร่างของคุณหนูแห่งจวนเสนาบดีที่ขึ้นชื่อว่าร่างกายอ่อนแอ บอบบาง ยามลมพัดก็แทบจะปลิวตามลม แท้จริงแล้วใครเล่าจะล่วงรู้... "ร่างกายอ่อนแอ บอบบางอะไรกัน เห็นทีคนทั้งเมืองหลวงจะถูกคุณหนูจวนเสนาบดีหลอกเข้าซะแล้ว!" มิใช่ว่าสิ่งที่คุณหนูจวนเสนาบดีทำลงไปจะเพื่อความสบายเพียงอย่างเดียว แต่มันยังเป็นข้ออ้างในการหลบหน้าชินอ๋องเฉินเฟยหลงคู่หมั้นที่ขึ้นชื่อว่าตายด้านคนนี้นี่สิ!

เว่ยชีเยว่ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของนางรองที่แสนโง่งม ในนิยายของตัวเองหลังเธอสิ้นอายุขัยในวัยเบญจเพส ทั้งๆ ที่พยายามหลีกเลี่ยงพวกตัวเอกเพื่อเปลี่ยนแปลงเส้นเรื่อง ทว่ากลับกลายเป็นพัวพันไม่สิ้นสุด

เมื่อโชคชะตากลั่นแกล้งให้คนที่เธอรักจากไปถึงสี่ปีเต็มโดยที่เขาไม่รู้เลยว่า...ได้ฝากชีวิตน้อยๆไว้ในท้องของเธอ 'เธอจำเขาได้ไม่มีวันลืม' 'เขาจำอะไรเกี่ยวกับเธอไม่ได้เลย'

ความสัมพันธ์(รัก)ระหว่างเขากับเธอ เกิดสะดุด เมื่อเขามีตัวจริงที่ไม่ใช่เธอ

อายุที่มากขึ้นทุกวัน แต่ประสบการณ์รักดันไม่มี นั่นจึงทำให้เธออยากหาประสบการณ์รักสักครั้ง ซึ่งคนที่เธอเลือกก็ดันเป็นเพื่อนของเธอเอง

'หากวันใดคุณชายคิดตบแต่งฮูหยิน วันนั้นซิ่งหลิงจะจากไปไม่ให้คุณชายต้องหมองใจ' นางร้ายกาจ ส่วนเขาเจ้าเล่ห์ นางรังเกียจเขา แต่รักก้อนตำลึงทองที่เขามี ส่วนเขาก็รังเกียจนาง แต่ไม่มีสิ่งใดเลยที่เขาชอบพอ... นางเรียนรู้ได้หนึ่งอย่างไม่ว่าจะชาติก่อนหรือชาตินี้สิ่งที่สำคัญที่สุดล้วนเป็นเงินทอง ต่อให้นางต้องตบตีผู้อื่นเพื่อเงินทอง นางก็จะทำ! ต่อให้นางต้องคลานเข่าก้มเก็บเงินทอง นางก็จะทำ! ต่อให้ต้องทอดกายขายเรือนร่าง นางก็จะทำ! ทว่ามีสิ่งเดียวที่นางยึดถือเอาไว้ไม่ยอมปล่อยวาง ต่อให้จะต้องสูญเสียเงินทองเป็นตั้งตรงหน้าก็จะไม่ขัดหลักการของตนเอง 'ตัวข้าถือคติไม่แย่งชิงของผู้ใดและผู้อื่นก็ไม่อาจแย่งชิงของของข้า แน่นอนว่า...รวมถึงคนด้วยเจ้าค่ะ' ... แนะนำจากนักเขียน นิยายเรื่องนี้มี 3 เล่มจบค่ะ กรุณาโหลดตัวอย่างเพื่อพิจารณาประกอบการซื้อ เล่มนี้จะประกอบด้วย บทที่ 56-79 (จบ) + (ตอนพิเศษ 3 ตอน) ขอบคุณนักอ่านทุกคนค่ะ

ป๋อเหวินรู้สึกตัวตื่นหลังจากร่างเล็กในอ้อมกอดพยายามดิ้นขลุกขลักให้หลุดพ้น เขาที่ไม่รู้ว่าจะต้องทำสีหน้าอย่างไร เมื่อเผลอนอนกอดหญิงสาวไว้ตลอดทั้งคืน จึงแกล้งทำเป็นหลับต่อและกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น แต่ผู้ใดจะคาดคิดว่าสตรีในห้องหออย่างนาง จะกล้ากัดยอดอกเขาอย่างแรงเช่นนี้ "นี่เจ้า คิดจะทำอันใด" "สามี เป็นท่านที่นอนกอดข้าไว้ไม่ปล่อย จะโทษข้าได้อย่างไร" ลู่เสียนนั่งเผชิญหน้ากับร่างหนาที่กำลังชี้หน้าคาดโทษนางอย่างไม่เกรงกลัว ความผิดนางเสียเมื่อใดกัน ผู้ใดให้มากอดนางไว้เช่นนั้น นางไม่กัดให้หลุดขาดก็ดีเท่าใดแล้ว "ปากยังเรียกข้าว่าสามี เจ้าก็ความรู้ว่าสามีภรรยาจะนอนกอดกันหาใช่เรื่องผิดอันใด" "ก็ใช่ที่ท่านเป็นสามีข้า แต่ท่านก็ไม่มีสิทธิ์มากอดข้าเช่นนี้" "ไม่มีสิทธ์ได้อย่างไร เมื่อวานเจ้ายังรับปากกับท่านย่าอยู่เลยมิใช่หรือ ว่าจะรีบมีเหลนให้ท่าน" "ไม่ ปล่อยข้านะ" ลู่เสียนถอยหลังจนติดผนังด้านในไร้ทางหนี จึงถูกมือใหญ่จับนางรวมข้อมือนางยกขึ้นสูงค้างไว้ พร้อมใบหน้าหล่อเหลายื่นเข้ามาแบบชิด จนนางรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนยามเขาเอ่ยพูด เมื่อวานนางเพียงแสร้งตอบรับฮูหยินผู้เฒ่าไปส่ง ๆ เพื่อความสบายใจของผู้ได้ยินเท่านั้น ไม่คาดคิดว่าเขาที่นั่งอยู่อีกมุมของห้อง จะได้ยินสิ่งที่พวกนางสนทนากัน "มิอยากมีเหลนให้ท่านย่าแล้วหรือ เจ้ารู้ใช่หรือไม่ว่าทำอย่างไร ในนี้ถึงมีเหลนให้ท่านย่าข้าได้" ใบหน้าสวยสะบัดหนีนิ้วยาวที่ไล้ลูบตามกรอบหน้า ขนอ่อนลุกตั้งชันรู้สึกเสียววูบไปทั้งกายกับท่าทีจู่โจมของชายหนุ่ม เมื่อครู่เขายังมีสีหน้าแสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวดจากการที่โดนนางกัด ยามนี้กลับผลัดเปลี่ยนเป็นยกยิ้มมุกปากเจ้าเล่ห์ จนนางคาดไม่ถึงว่าบุรุษที่มีท่าทีเย็นชามาตลอด จะกลับกลายเป็นเช่นนี้ได้ ป๋อเหวินจากเพียงหยอกล้อเอาคืนที่หญิงสาวกัดเขาเพียงเท่านั้น แต่กลิ่นกายหอมผนวกกับเรือนร่างนุ่มนิ่มเย้ายวนของนาง ทำให้เขายากจะยับยั้งฝ่ามือร้อนไม่ให้ลูบไล้ลงหาปทุมถันอวบอิ่มตรงหน้าได้ "อืออ" ริมฝีปากบางกัดเม้มเข้าหากัน หลังเผลอครางเสียงน่าอายออกมา เมื่อถูกชายหนุ่มลุกล้ำบีบเคล้นหน้าอกนางแรงขึ้น ด้วยเวลานอนลู่เสียนไม่ชอบใส่เอี้ยมตัวในให้รำคาญ เมื่อคืนนางคิดว่าเขาจะไม่กลับเข้ามา จึงแต่งกายเข้านอนเหมือนเช่นทุกครั้งกับตอนอยู่ที่เรือนตน ทำให้นิ้วยาวสัมผัสลูบผ่านยอดถันนางโดยมีเพียงผ้าบางกันเท่านั้น ป๋อเหวินฝั่งจมูกลงยังซอกคอขาว พิสูจน์อีกครั้งว่ากลิ่นหอมนั้นมาจากผิวกายหญิงสาวอย่างที่เขาคาดการณ์ไว้ กลิ่นกายนางหอมเป็นเอกลักษณ์จนเขายากจะหยุดสูดดม ยากชนิดที่ว่าเขาไม่สามารถจะยับยั้งใจตน ไม่ให้ส่งเรียวลิ้นเลียสัมผัสผิวขาวเนียนตรงหน้าได้อีกต่อไป "โม่ป๋อเหวิน ท่านรักข้าหรือไม่"

ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้าย เล่ม 5 (บทที่ 218-260) ในที่สุดฤดูหนาวก็มาเยือน ทว่ามันมาพร้อมกับภยันตรายจากนักล่าผู้โหดเหี้ยมอย่างเผ่าหมาป่า! ทางด้านเผ่าของหูเจียวเจียวได้เตรียมการรับมือศัตรูเอาไว้เรียบร้อยแล้ว พวกเธอจะสามารถป้องกันเผ่าจากการรุกรานของเหล่าภูตหมาป่าได้หรือไม่? แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น… และมันบีบหัวใจของหลงโม่เป็นอย่างมาก! **Trigger Warning** - การทำร้ายร่างกาย - การทารุณกรรมเด็ก - การกักขังหน่วงเหนี่ยว - ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด

เกิดใหม่ครั้งนี้สิ่งที่ต้องการ คือ ความเรียบง่าย สุขตามสถานะ

สวัสดีค่ะ ช่วงต้นเดือนแบบนี้ ห้องสมุดจัดเอาเล่มสบายๆ ฮาๆ อย่าง ‘กุ้ยเฟยขี้นินทา’ มาฝากทุกคน กุ้ยเฟยขี้นินทาเป็นผลงานของนักเขียน ‘เมียหลวงยืนหนึ่ง’ อันเลื่องลือ แต่เล่มนี้มาแนวตลกและค่อนข้างทันสมัยในภาษาพูดของตัวนางเอกที่เป็นสาวยุคปัจจุบัน เรียกว่าเป็นงานแนวโบราณที่เลือกใช้ภาษาทันสมัย ถึงพริกถึงขิง และแหวกแนวกว่าเล่มอื่นๆ ของห้องสมุด นางเอกของเราค่อนข้างสำมะเลเทเมา เกเร ตีหมาด่าคนแก่ แต่ดันต้องเข้าวังแทนน้องสาวที่หนีตามผู้ชายไป นางต้องกลายเป็นพระสนมชั่วคราวให้ฮ่องเต้สายโหด ความสุขในโลกวังหลังอันแสนจะน่าเบื่อของนางก็คือการนินทาฮ่องเต้ในใจโดยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายได้ยิน–ทุก–ประโยค และจดบัญชีหนังหมาเอาไว้แล้ว แต่พอถึงวันจะเอาคืน... เอ้า! หมดโปร น้องสาวดันกลับมา สรุป ‘เต้’ จะได้เอาคืน ‘กุ้ย’ ไหม? เกมนี้ใครรักก่อน... คนนั้นแพ้ใช่หรือเปล่า? เปิดหน้าถัดไปเพื่อติดตามเรื่องราวของทั้งคู่กันได้เลย ละมุนหัวใจมากค่ะเล่มนี้ โปรย เธอคนนี้ ‘กุ้ยเฟย’ ลือกันว่าใต้หล้านี้ จะหาหญิงใดมั่นคงในรักเทียบเท่ากุ้ยเฟยเป็นไม่มี ความรักของนางแว่วหวานดุจเสียงลม มั่นคงยิ่งภูผา อุ่นละมุนกว่าแสงแดดในยามเช้า ยืนหยัดเคียงข้างฮ่องเต้ที่ประชาราษฎร์ล้วนสาปแช่ง แต่นางหาได้ใส่ใจ เพราะนางคือรักเดียว รักแท้ ที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างเขาตลอดไป เขาคนโน้น ‘เกาจิ้น’ เพื่อขึ้นครองบัลลังก์ ฮ่องเต้เกาจิ้นหักหลังบิดา สังหารพี่น้อง แม้แต่ฟ้าดินได้ยินชื่อเขายังปวดใจ ถึงกับส่งสายฟ้าฟาดลงกลางม้าศึกที่เขาควบฝ่าสายฝน แต่คนเลว แม้แต่นรกยังไม่ต้องการ เขา—ไม่ตาย แล้วมันทำไม? กองทหารม้าคุ้มกันฮ่องเต้ที่บาดเจ็บสาหัสเข้าสู่วังหลวง พวกรู้ดีรีบส่งข่าวไปตำหนักของกุ้ยเฟย นางถลามาเฝ้าดูพระอาการราวกับนกน้อยปีกหัก ร่ำไห้ใจจะขาด เกาจิ้นเห็นดังนั้นพลันรู้สึกหวั่นไหว ยื่นมือลูบแก้มเนียนนุ่มของนาง “เราไม่เป็นไร เจ้าไม่ต้องห่วง” แต่หูกลับได้ยินเสียงแว่วตอบกลับ ‘ไอ้ลูกหมา ใครห่วงกัน’ เกาจิ้นตะลึงค้าง มองกุ้ยเฟยที่กำลังช่วยประคองอยู่ด้านข้าง ริมฝีปากนางปิดสนิท มิได้พูดสิ่งใด แล้วเมื่อครู่... ใครพูด?

ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้าย เล่ม 4 (บทที่ 177-217) ทุกวันนี้หูเจียวเจียวไม่รู้จะเรียกครอบครัวของตัวเองว่า ครอบครัวอลเวงหรือครอบครัวสุขสันต์ดี ไม่เพียงแค่นั้น หญิงสาวยังมีลูกเพิ่มมาอีกด้วย! ถ้าเธอไม่มีมิติที่เต็มไปด้วยเสบียงมากมาย เธอไม่อยากจะคิดภาพเลยว่าตนจะเลี้ยงลูก ๆ ทั้งหมดรวมไปถึงสามีได้ยังไง **Trigger Warning** - การทำร้ายร่างกาย - การทารุณกรรมเด็ก - การกักขังหน่วงเหนี่ยว - ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด

หลิวหลิว สาววัย 28 ที่รักการอ่านนิยาย ขณะเดินอ่านหนังสือนิยายที่เช่ากลับมาอ่านต่อที่บ้าน เธอเดินอ่านนิยายเรื่องโปรดอย่างอารมณ์ลุ้นทุกตัวอักษรที่ผ่านตา กลับถูกใครบางคนชนเข้าเต็มแรงจนเซถลาตกลงสู่แม่น้ำ เมื่อโผล่มาอีกทีร่างเธอก็มาอยู่ในนิยายโบราณย้อนอดีตเล่มนั้น แต่ที่น่าเจ็บใจคือเธอโผล่มาอยู่ในร่างของสนมซูเฟย ถึงจะเป็นบทที่ดีแต่ก็เป็นนางร้ายปลายแถวที่จบชีวิตลงเพียงไม่กี่หน้ากระดาษ แทบเรียกได้ว่าเป็นตัวประกอบที่ชักนำให้พระนางมาต้องตาต้องใจกันเลยก็ว่าได้ แล้วเธอจะทำอย่างไรในเมื่อนางร้ายปลายแถวอย่างเธอกลับไม่เป็นที่ต้องตาต้องใจฮ่องเต้จอมเอาแต่ใจนั่นด้วย ' จะขอใครช่วยได้หรือฉันต้องช่วยเหลือตัวเองก่อนดี '

'หากวันใดคุณชายคิดตบแต่งฮูหยิน วันนั้นซิ่งหลิงจะจากไปไม่ให้คุณชายต้องหมองใจ' นางร้ายกาจ ส่วนเขาเจ้าเล่ห์ นางรังเกียจเขา แต่รักก้อนตำลึงทองที่เขามี ส่วนเขาก็รังเกียจนาง แต่ไม่มีสิ่งใดเลยที่เขาชอบพอ... นางเรียนรู้ได้หนึ่งอย่างไม่ว่าจะชาติก่อนหรือชาตินี้สิ่งที่สำคัญที่สุดล้วนเป็นเงินทอง ต่อให้นางต้องตบตีผู้อื่นเพื่อเงินทอง นางก็จะทำ! ต่อให้นางต้องคลานเข่าก้มเก็บเงินทอง นางก็จะทำ! ต่อให้ต้องทอดกายขายเรือนร่าง นางก็จะทำ! ทว่ามีสิ่งเดียวที่นางยึดถือเอาไว้ไม่ยอมปล่อยวาง ต่อให้จะต้องสูญเสียเงินทองเป็นตั้งตรงหน้าก็จะไม่ขัดหลักการของตนเอง 'ตัวข้าถือคติไม่แย่งชิงของผู้ใดและผู้อื่นก็ไม่อาจแย่งชิงของของข้า แน่นอนว่า...รวมถึงคนด้วยเจ้าค่ะ' ... แนะนำจากนักเขียน นิยายเรื่องนี้มี 3 เล่มจบค่ะ กรุณาโหลดตัวอย่างเพื่อพิจารณาประกอบการซื้อ ***เล่ม 3 จะมาในวันที่ 05/6/66 นะคะ ขอบคุณนักอ่านทุกคนค่ะ

'หากวันใดคุณชายคิดตบแต่งฮูหยิน วันนั้นซิ่งหลิงจะจากไปไม่ให้คุณชายต้องหมองใจ' นางร้ายกาจ ส่วนเขาเจ้าเล่ห์ นางรังเกียจเขา แต่รักก้อนตำลึงทองที่เขามี ส่วนเขาก็รังเกียจนาง แต่ไม่มีสิ่งใดเลยที่เขาชอบพอ... นางเรียนรู้ได้หนึ่งอย่างไม่ว่าจะชาติก่อนหรือชาตินี้สิ่งที่สำคัญที่สุดล้วนเป็นเงินทอง ต่อให้นางต้องตบตีผู้อื่นเพื่อเงินทอง นางก็จะทำ! ต่อให้นางต้องคลานเข่าก้มเก็บเงินทอง นางก็จะทำ! ต่อให้ต้องทอดกายขายเรือนร่าง นางก็จะทำ! ทว่ามีสิ่งเดียวที่นางยึดถือเอาไว้ไม่ยอมปล่อยวาง ต่อให้จะต้องสูญเสียเงินทองเป็นตั้งตรงหน้าก็จะไม่ขัดหลักการของตนเอง 'ตัวข้าถือคติไม่แย่งชิงของผู้ใดและผู้อื่นก็ไม่อาจแย่งชิงของของข้า แน่นอนว่า...รวมถึงคนด้วยเจ้าค่ะ' ... แนะนำจากนักเขียน นิยายเรื่องนี้มี 3 เล่มจบค่ะ กรุณาโหลดตัวอย่างเพื่อพิจารณาประกอบการซื้อ ***เล่ม 2 จะมาในวันที่ 20/5/66 นะคะ ขอบคุณนักอ่านทุกคนค่ะ

ขนเสบียงนับล้าน มาเป็นมาร(ดา)ของเหล่าวายร้าย เล่ม 3 (บทที่ 122-176) ฤดูหนาวใกล้เข้ามาแล้ว หูเจียวเจียวได้เตรียมการต่าง ๆ ไว้มากมาย ทว่าอุปสรรคก็ยังถาโถมเข้ามาไม่หยุด แต่ถึงกระนั้น หญิงสาวก็ยังได้รับความร่วมมือจากคนในเผ่า แถมความสัมพันธ์ของเธอกับเจ้าจอมวายร้ายและลูก ๆ ก็ก้าวหน้าขึ้นไปอีกขั้น **Trigger Warning** - การทำร้ายร่างกาย - การทารุณกรรมเด็ก - การกักขังหน่วงเหนี่ยว - ความรุนแรงแบบเลือดโชก ถึงขั้นอวัยวะต่าง ๆ ฉีกขาด