พ่ายรักเมียกำมะลอ
พ่ายรักเมียกำมะลอ
แม่หมอแป้ง
  • ซาบซึ้งตรึงใจ
ในวันวิวาห์ของดาราสาวชื่อดัง ผิงผิง เธอกลับต้องกลายเป็นหม้ายขันหมาก เมื่อเจ้าบ่าวของเธอไม่มา สร้างความอับอายและเสียใจให้เธอเหลือเกิน นักข่าวตามรุมสัมภาษณ์เธอถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น จนเธอวิ่งหนีขึ้นไปบนรถของ เทียน ชายหนุ่มที่เธอไม่รู้จัก เมื่อไร้ทางหนีแล้ว เธอจึงอ้อนวอนให้เขาช่วยพาเธอออกไปจากตรงนี้ที เทียน ช่วยเหลือหญิงสาวให้รอดพ้นจากกองทัพนักข่าว เป็นจังหวะเดียวกับที่แม่ของเขาโทร. มากดดัน ให้เขากลับมาหมั้นหมายกับหญิงสาวที่จัดเตรียมไว้ให้ เขาจึงต้องอ้างไปว่าเขามีคนรักแล้ว และเมื่อแม่ของเขาต้องการจะคุยกับคนรักที่เขาอ้างถึง เขาจึงต้องหันไปขอความช่วยเหลือจากผิงผิง
ดั่งดวงฤทัย (Forget me not)
ดั่งดวงฤทัย (Forget me not)
ฑริกา
  • ซาบซึ้งตรึงใจ
"ถ้าจับไม่ได้คาหนังคาเขา ก็คงไม่ยอมรับสินะ" ร่างบอบบางที่สั่นเทาจนตัวโยนเช่นนั้นทำให้ชายหนุ่มขบกรามแน่นจนเส้นเลือดบริเวณหน้าผากปูดโปนขึ้นมาด้วยความโกรธ เขาไม่รู้ว่าเขารำคาญเสียงร้องไห้อย่างไร้เดียงสาของหล่อนหรือเพราะโกรธตัวเองที่ใจอ่อนทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของเธอ "เลิกทำเป็นใสซื่อเสียทีเพลงพนา! ฉันรู้เรื่องหมดแล้ว!" เพราะแววตาที่ใสซื่อเช่นนั้นทำให้เขาหลงหัวปักหัวปำ หลงใหลคลั่งใคร่ถึงกับคิดทำทุกอย่างเพื่อให้เธออยู่ด้วยกันตลอดไป เสียงเข้มกล่าววาจาด้วยความกรุ่นโกรธ มองร่างอรชรที่ตัวสั่นอยู่บนเตียงด้วยแววตาน่ากลัว หญิงสาวส่ายหน้าไปมาน้ำตาไหลพรากด้วยความหวาดกลัว นายเหมืองเมฆา...สามีที่อ่อนโยนคนนั้นของเธอหายไปไหน "ฤทัยไม่รู้เรื่องจริงๆ นะนายเหมือง...ฤทัยไม่รู้" เธอไม่รู้ว่าตัวเองพร่ำบอกประโยคนี้กับเขาไปกี่ครั้งกันแน่ และแน่นอนว่าเขาไม่ได้สนใจ! "งั้นฉันจะทำให้ระลึกได้ว่าเธอทำเรื่องเลวระยำแค่ไหน!" ชายหนุ่มก้มลงหยิบโซ่ตรวนเส้นยาวขึ้นมาถือไว้ในมือด้วยความป่าเถื่อนจนหญิงสาวถอยกรูดจนชิดหัวเตียง หากแต่มือแข็งแรงที่ไวกว่ากระชากข้อเท้าหล่อนอย่างแรงจนร่างบางไถลลงมาใกล้ตัว "ฉันจะจองจำเธอไว้ในขุมนรกนี่จนกว่าเธอจะคายออกมาว่าในหัวสวยๆ ของเธอยังมีแผนชั่วอะไรอีก!!" "กรี๊ดดด" เสียงหวานกรีดร้องออกมาดังเมื่อเขาใช้โซ่เส้นหนาพันรอบขาของหล่อนเอาไว้ก่อนจะล็อกกุญแจอย่างแน่นหนา ---------------------------------------------------------------------- "น้องเพลง เจ็บตรงไหนไหม พี่มาหาแล้ว" ห้วงอารมณ์ที่ดูเหมือนจะสิ้นหวังหมองหม่นเมื่อครู่ถูกทดแทนด้วยความหึงหวงจนทำให้ใบหน้าของเมฆาดำคล้ำขึ้นมา แววตาคมคู่นั้นมองดูไอ้หมอหน้าจืดที่เดินผ่านเขาเข้าไปหาหญิงสาวพร้อมกับจับมือของอีกฝ่ายเอาไว้แน่น "น้องเพลงเป็นอะไรหรือเปล่า" อะไรคือจับมือ? อะไรคือน้องเพลง? "เพลงไม่เป็นอะไรค่ะ แค่ปวดหัวกับปวดตัวนิดหน่อย" มิหนำซ้ำเพลงพนายังตอบออกมาเสียงหวาน ไม่ดึงมือนุ่มๆ นั่นกลับมาเหมือนกับที่ปฏิบัติต่อเขาอีกด้วย มันเป็นใครวะ! "พี่บอกแล้วว่าวันนั้นให้เดินทางมารายงานตัวพร้อมกับพี่จะปลอดภัยกว่า แต่น้องเพลงก็ไม่เชื่อ" ร่างสูงใหญ่ที่สวมใส่เสื้อยืดสีกรมท่ายืนเท้าสะเอว มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าตาเขียวไปหมด แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครมองเห็น เจ้าที่ ที่ยืนอยู่ตรงนี้สักนิด เมฆามองดูคนทั้งสองที่พูดคุยกันอย่างสนิทสนมแล้วก็หางตากระตุกขึ้นมา ไอ้หมอตัวขาวตาตี๋คนนี้มันใครกัน เหตุใดหญิงสาวถึงได้ยอมให้หมอนี่จับมือ? นานแล้วยังไม่ปล่อยเลยนะ! "คุณเป็นใคร" "ผมเหรอ" ชายร่างสูงโปร่งสวมใส่เสื้อกาวน์สีขาวตัวยาวหันมาพร้อมกับใช้นิ้วชี้ตัวเองเมื่อได้ยินเสียงที่เกิดขึ้นทางด้านหลัง "ผมเป็นหมอครับ คุณล่ะเป็นใคร มาทำอะไรที่ห้องของน้องเพลง" สายตาคมอ่านป้ายชื่อที่ติดอยู่กับกระเป๋าเสื้อนั่นอย่างขะมักเขม้น นพ.ชลธาร เดี๋ยวเราได้เห็นดีกัน เมื่อเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามไม่ตอบ ชลธารก็หันไปทางเพลงพนาแล้วถามขึ้นมาเสียงสูง "เพื่อนน้องเพลงเหรอครับ พี่ไม่เห็นรู้เลยว่าน้องเพลงมีเพื่อนที่ต่างจังหวัดด้วย" คนเรามันต้องรู้ทุกเรื่องเลยหรือไงวะ ผัวเขายืนอยู่ทนโท่แท้ๆ ยังไม่รู้เลย! "เปล่าค่ะ เขาแค่จำคนผิดน่ะ" ---------------------------------------------------------------------- นิยายแนว Feel good น่ารักหนุบหนับหัวใจ อาจจะมีดราม่านิดหน่อย (?) เพื่อเพิ่มอรรถรสของเรื่อง แต่นายเหมืองของไรท์คือพ่อไมโครเวฟ (ที่ร้อนจนไหม้ในบางฉาก) อย่างแน่นอน รับรองว่าคุณผู้อ่านจะต้องหลงรักนายเหมืองเมฆาแน่นอนค่ะ
หมอมาเฟีย
หมอมาเฟีย
Vendy Love
  • ซาบซึ้งตรึงใจ
ถ้าอยากเรียนหมอแกต้องสัญญากับฉันว่าจะดูแลหนูโซ่ตลอดไป ตกลงจุดอ่อนของมึงเป็นใครกันแน่ ลูกสาวนายตำรวจใหญ่ หรือ ยัยเด็กที่ตามมึงเป็นเงา โซ่รักไทนะ ขอโทษ..พี่ไม่ได้รักเธอ ผมรักเรย์คนเดียว เรย์รักลินทร์เหมือนกัน "คำว่ารักของไท..โซ่ไม่ต้องการอีกแล้ว" ประโยคที่เปล่งออกมาจากปากภรรยาตัวน้อยทำให้กลินทร์ถึงกับอึ้งไปในทันที ความคิดที่ผิดพลาดไปของเขา มันทำให้ชีวิตของเขาต้องมาเผชิญกับสิ่งไม่คาดคิดอย่างนี้ได้ จากที่เคยคิดว่าถ้าวันหนึ่งคนตัวเล็กตรงหน้าจะขอเดินออกไปจากชีวิตของเขา เขาจะยอมปล่อยเธอไปให้อยู่กับคนที่เธอรักโดยที่ไม่ใช่เขา แต่พอมาวันนี้ที่คนตรงหน้ามาขอออกไปจากชีวิตของเขาจริงๆ เข้ากลับรับไม่ได้และไม่ยอมให้มันเป็นอย่างนั้นเป็นอันขาด "ถึงโซ่จะไม่รักพี่แล้ว..พี่ก็จะไม่มีทางปล่อยโซ่ไปจากพี่..เป็นอันขาด" กลินทร์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียมอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน พร้อมกับอ้อมกอดที่รัดแน่นขึ้นจนโซ่ทองอึดอัดและหวาดกลัวกับสายตานั้นของกลินทร์ที่มองเธอ แววตาดุดันนั้นทำให้เธอรู้สึกกลัวว่าการประกาศออกไปอย่างนั้นกับคนตรงหน้า เธออาจจะไม่มีโอกาสได้ทำอย่างนั้น ส่วนกลินทร์นั้นเมื่อพูดออกไปอย่างนั้นแล้ว เขาก็บอกตัวเองว่าเขาจะไม่มีทางทำให้คนตรงหน้าเสียใจอีกและจะไม่ให้เธอไปจากเขาจริงๆ ไม่ว่าต้องขังเธอหรือมัดเธอไปกับเขาตลอดเวลาเขาก็จะทำ ขอเพียงแค่เธออยู่กับเขาตลอดไปเท่านั้น
ฤทัยบดี
ฤทัยบดี
จรสจันทร์
  • ซาบซึ้งตรึงใจ
เพราะมีพลังจิตติดตัวมาตั้งแต่เกิด จึงทำให้ช่อเอื้องถูกป้ายสีว่าเป็นกาลกิณีต่อบ้านเมือง บุพการีพาหลบหนีทั้งที่อายุได้เพียงเดือนเศษ บิดาร่ายคาถาบังตาเอาไว้ให้ แต่มนตร์พรางตาที่ลงไว้ ทำให้ช่อเอื้องหลงไปในยุคหลายร้อยปีข้างหน้า ช่อเอื้องได้ครอบครัวหนึ่งอุปการะไว้ และให้ชื่อใหม่ว่า ปานฤทัย แต่แล้วเหตุไม่คาดฝันก็ทำให้ปานฤทัยได้กลับมาในยุคเดิมอีกครั้ง เธอไม่มีความทรงจำใดๆ กับที่นี่ รู้แต่ว่าพลังจิตกลับกล้าแข็งขึ้น ขณะที่กำลังสับสน กลับมีชายหนุ่มคนหนึ่งคิดว่าเธอเป็นโจรเสียนี่ เขาไล่ล่า ไล่จับเธอราวกับเธอเป็นนักโทษเดนตาย แต่สุดท้าย เธอก็ต้องมาอาศัยอยู่ร่วมเรือนกับเขา สิงห์คำ เอาละสิ! คราวนี้เธอจะทำอย่างไรดี ถึงจะเอาตัวรอดในดินแดนที่ไม่คุ้นเคย และมีแต่เรื่องแปลกประหลาดแห่งนี้ไปได้ ไหนจะปัญหาเรื่องหัวใจ ที่นับวันปานฤทัยก็รู้สึกว่า ช่างหวานล้ำมากขึ้นทุกที
ไม่ว่าอีกกี่100ปี 《情太长》เล่ม 3
ไม่ว่าอีกกี่100ปี 《情太长》เล่ม 3
เซิ่งไคฉาฮวา
  • ซาบซึ้งตรึงใจ
คำโปรย ‘การรักเขาคือความผิดพลาดเดียวในชีวิตเธอ’ 200กว่าปีผ่านไปแล้ว เขายังกลัวจะได้ยินประโยคนั้น เลยทั้งไม่รุกและไม่ถอยจนคนที่ลืมคำพูดตัวเองไปนานแล้วต้องเป็นฝ่ายรุกเสียเอง เพราะอะไรที่ถูกใจแล้ว เธอไม่เคยปล่อยมือ ความอาลัยอาวรณ์เป็นเรื่องของคนที่เจ็บไม่รู้จักจำ และมักจะจำแต่คนที่ทำให้เจ็บ ไม่ว่าจะผ่านไปนานขนาดไหน เซียวเยี่ยนจื่อก็ไม่ใช่คนที่ชอบทำอะไรโง่ๆ แบบนั้น เธอไม่มีวันทำพลาดซ้ำสองด้วยการกลับไปรักคนที่เคยทำให้เธอเจ็บ แต่เซียวเยี่ยนจื่อไม่มีวันรู้ว่าคนที่จีบเธอ (?) แบบแปลกๆ จนเธอที่หลงใหลในตรรกะและเหตุผลจากที่แค่สงสัยก็เริ่มสนใจขึ้นมาแล้วนั้น เคยเป็นความผิดพลาดของเธอ ส่วนเขา ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอเองก็สนใจเขาอยู่บ้างเหมือนกัน เขากลับลังเล ทั้งไม่รุกและไม่ถอย เพราะกลัวว่าจะได้ยินประโยคนั้นอีก... ‘การรักเขาคือความผิดพลาดเดียวในชีวิตเธอ’ เธอเป็นคนพูดแต่เขาเป็นคนจำ ถึงจะผ่านมานานขนาดนั้นแล้วแต่เขากลับไม่มีสิทธิ์จะลืมมัน จนกว่าการรักเขาจะไม่ใช่ความผิดพลาดในชีวิตเธออีก เขารอเธอได้ไม่ว่าอีกกี่ร้อยปี เพราะสุดท้ายแล้วเขาก็ยังจะรักได้แค่เธออยู่ดี ------------ คำชี้แจง - นิยายจำนวน 3 เล่มจบ - จบไม่ดราม่าค่ะ
ไม่ว่าอีกกี่100ปี 《情太长》เล่ม 2
ไม่ว่าอีกกี่100ปี 《情太长》เล่ม 2
เซิ่งไคฉาฮวา
  • ซาบซึ้งตรึงใจ
คำโปรย ‘การรักเขาคือความผิดพลาดเดียวในชีวิตเธอ’ 200กว่าปีผ่านไปแล้ว เขายังกลัวจะได้ยินประโยคนั้น เลยทั้งไม่รุกและไม่ถอยจนคนที่ลืมคำพูดตัวเองไปนานแล้วต้องเป็นฝ่ายรุกเสียเอง เพราะอะไรที่ถูกใจแล้ว เธอไม่เคยปล่อยมือ ความอาลัยอาวรณ์เป็นเรื่องของคนที่เจ็บไม่รู้จักจำ และมักจะจำแต่คนที่ทำให้เจ็บ ไม่ว่าจะผ่านไปนานขนาดไหน เซียวเยี่ยนจื่อก็ไม่ใช่คนที่ชอบทำอะไรโง่ๆ แบบนั้น เธอไม่มีวันทำพลาดซ้ำสองด้วยการกลับไปรักคนที่เคยทำให้เธอเจ็บ แต่เซียวเยี่ยนจื่อไม่มีวันรู้ว่าคนที่จีบเธอ (?) แบบแปลกๆ จนเธอที่หลงใหลในตรรกะและเหตุผลจากที่แค่สงสัยก็เริ่มสนใจขึ้นมาแล้วนั้น เคยเป็นความผิดพลาดของเธอ ส่วนเขา ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอเองก็สนใจเขาอยู่บ้างเหมือนกัน เขากลับลังเล ทั้งไม่รุกและไม่ถอย เพราะกลัวว่าจะได้ยินประโยคนั้นอีก... ‘การรักเขาคือความผิดพลาดเดียวในชีวิตเธอ’ เธอเป็นคนพูดแต่เขาเป็นคนจำ ถึงจะผ่านมานานขนาดนั้นแล้วแต่เขากลับไม่มีสิทธิ์จะลืมมัน จนกว่าการรักเขาจะไม่ใช่ความผิดพลาดในชีวิตเธออีก เขารอเธอได้ไม่ว่าอีกกี่ร้อยปี เพราะสุดท้ายแล้วเขาก็ยังจะรักได้แค่เธออยู่ดี ------------------ คำชี้แจง - นิยายจำนวน 3 เล่มจบ - จบไม่ดราม่าค่ะ
ไม่ว่าอีกกี่100ปี 《情太长》 เล่ม 1
ไม่ว่าอีกกี่100ปี 《情太长》 เล่ม 1
เซิ่งไคฉาฮวา
  • ซาบซึ้งตรึงใจ
คำโปรย ‘การรักเขาคือความผิดพลาดเดียวในชีวิตเธอ’ 200กว่าปีผ่านไปแล้ว เขายังกลัวจะได้ยินประโยคนั้น เลยทั้งไม่รุกและไม่ถอยจนคนที่ลืมคำพูดตัวเองไปนานแล้วต้องเป็นฝ่ายรุกเสียเอง เพราะอะไรที่ถูกใจแล้ว เธอไม่เคยปล่อยมือ ความอาลัยอาวรณ์เป็นเรื่องของคนที่เจ็บไม่รู้จักจำ และมักจะจำแต่คนที่ทำให้เจ็บ ไม่ว่าจะผ่านไปนานขนาดไหน เซียวเยี่ยนจื่อก็ไม่ใช่คนที่ชอบทำอะไรโง่ๆ แบบนั้น เธอไม่มีวันทำพลาดซ้ำสองด้วยการกลับไปรักคนที่เคยทำให้เธอเจ็บ แต่เซียวเยี่ยนจื่อไม่มีวันรู้ว่าคนที่จีบเธอ (?) แบบแปลกๆ จนเธอที่หลงใหลในตรรกะและเหตุผลจากที่แค่สงสัยก็เริ่มสนใจขึ้นมาแล้วนั้น เคยเป็นความผิดพลาดของเธอ ส่วนเขา ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอเองก็สนใจเขาอยู่บ้างเหมือนกัน เขากลับลังเล ทั้งไม่รุกและไม่ถอย เพราะกลัวว่าจะได้ยินประโยคนั้นอีก... ‘การรักเขาคือความผิดพลาดเดียวในชีวิตเธอ’ เธอเป็นคนพูดแต่เขาเป็นคนจำ ถึงจะผ่านมานานขนาดนั้นแล้วแต่เขากลับไม่มีสิทธิ์จะลืมมัน จนกว่าการรักเขาจะไม่ใช่ความผิดพลาดในชีวิตเธออีก เขารอเธอได้ไม่ว่าอีกกี่ร้อยปี เพราะสุดท้ายแล้วเขาก็ยังจะรักได้แค่เธออยู่ดี ------------- คำชี้แจง - นิยายจำนวน 3 เล่มจบ - จบไม่ดราม่าค่ะ