โจวซิ่วหลันหญิงสาวผู้มีชะตาอาภัพรัก เมื่อมีโอกาสได้ย้อนกลับไปในชาติอดีตของตัวเองที่เป็นสาเหตุของทุกอย่าง เธอจึงขอชดใช้ให้กับทุกคน เปลี่ยนความเกลียดชังของคนผู้นั้น เป็นการผูกชะตารักกับเขาแทน

สัมผัสของเขาเมื่อกี้ทำใจสั่นไหวอีกระลอก ไม่ได้นะเอย อย่าไปตกหลุมพรางมัน มันทั้งเจ้าชู้แพรวพราวแถมยังขี้อ่อย รอบข้างก็เต็มไปด้วยผู้หญิง ใครได้มันเป็นแฟนคงต้องน้ำตาเช็ดหัวเข่าแน่ ๆ วิถีคนเจ้าชู้มันมีเป็นร้อยเล่มเกวียน อย่างเธอตามไม่ทันหรอก ----------------------- ใบหน้าหล่อจัดที่มองมุมไหนก็ดูหล่อ ดูเท่ ยิ้มทีใจสาว ๆ ที่แอบปลื้มก็หวีดร้องกันระงมอย่างกับอึ่งอ่างได้น้ำ แต่พวกเธอไม่รู้อะไรเสียแล้ว หมอนี่มันตัว ‘วร้าย’ ------------------------------------------------------------- ตัวอย่างที่ 1 ร่างสูงเงยหน้ามองด้วยสายตาดุดัน “มีอะไร” เสียงเข้มถามคนที่ทำหน้าระอาใส่เขาเมื่อกี้ “ใส่เสื้อด้วย” เขามองที่ร่างกายตัวเองแล้วยกยิ้มมุมปาก “ไม่ใส่ ผู้ชายอยู่ห้องเขาก็ไม่ใส่กัน” “อุดจาดตา” “ตาถั่วหรือไง” เขาว่าให้คนสี่ตา ที่ใส่แว่นหนาเตอะ ------------------------------------------------------------- ตัวอย่างที่ 2 “ล็อคทำไม มีอะไรอีกหรือเปล่า” เอยถามอย่างสงสัย “พรุ่งนี้ฉันจะไปส่งและจะมารับเธอเอง” ไอ้ไม้มันคงกลัวเธอมีแฟนแล้วไม่มีคนให้จิกหัวใช้ใช่มะ “ฉันไม่มีแฟนตอนนี้หรอกน่า นายไว้ใจได้” “ตอนเจอคนที่ถูกใจ คนเรามันห้ามความรู้สึกกันได้ที่ไหน...เอาเป็นว่าฉันยังไม่ไว้ใจเธอ”

เมื่อลูกสาวคนเดียวอยากได้ลายเซ็นบนโปสเตอร์ศิลปินที่ชื่นชอบ นายหัวหนุ่มพ่อลูกหนึ่งเช่นมัดไม้ เลยต้องจัดการให้ลูกสาวตัวน้อยได้สมใจ เขาต้องการแค่ลายเซ็น แต่ไหงกลับได้แม่ของลูกติดมือมาด้วย!

คนเราสามารถทำอะไรเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตรอดได้บ้าง? เหมยหลินไม่รู้ว่าคนอื่นทำอย่างไร แต่นางทำได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะใช้ร่างกาย ศักดิ์ศรีความเป็นคน นางกระหายความอยู่รอดเหมือนดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิที่บานสะพรั่ง รู้เพียงว่า ต้องรอดชีวิตเสียก่อน จึงจะสามารถไปต่อ ถ้าไม่มีแม้แต่ลมหายใจ แล้วจะหวังอะไรได้อีก แค่คิดไม่ถึงว่า สุดท้ายแล้ว ชีวิตตนจะตกอยู่ในเงื้อมมือของอ๋องสารเลว ‘มู่หรงจิ่งเหอ’ ชายที่จิตใจคับแคบราวกับไส้ไก่ ชายที่ใช้นางเป็นเครื่องมือเอาใจหญิงอื่น ชายที่ถูกนางเอาคืนอย่างเจ็บแสบ คนสารเลว!

ในวันวิวาห์ของดาราสาวชื่อดัง ผิงผิง เธอกลับต้องกลายเป็นหม้ายขันหมาก เมื่อเจ้าบ่าวของเธอไม่มา สร้างความอับอายและเสียใจให้เธอเหลือเกิน นักข่าวตามรุมสัมภาษณ์เธอถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น จนเธอวิ่งหนีขึ้นไปบนรถของ เทียน ชายหนุ่มที่เธอไม่รู้จัก เมื่อไร้ทางหนีแล้ว เธอจึงอ้อนวอนให้เขาช่วยพาเธอออกไปจากตรงนี้ที เทียน ช่วยเหลือหญิงสาวให้รอดพ้นจากกองทัพนักข่าว เป็นจังหวะเดียวกับที่แม่ของเขาโทร. มากดดัน ให้เขากลับมาหมั้นหมายกับหญิงสาวที่จัดเตรียมไว้ให้ เขาจึงต้องอ้างไปว่าเขามีคนรักแล้ว และเมื่อแม่ของเขาต้องการจะคุยกับคนรักที่เขาอ้างถึง เขาจึงต้องหันไปขอความช่วยเหลือจากผิงผิง

ถึงชาติที่แล้วจะพลัดพรากก็ช่างมัน ในชาตินี้จึงติตามมาปลดห่วง ปลดบ่วงพันธนาการ

‘สมุดไดอารี่ปกหนังสีดำ’ เก่า ๆ เล่มหนึ่งไขประตูแห่งความทรงจำพา ‘ภูริดล’ทันตแพทย์หนุ่ม...ย้อนเวลากลับไปเกือบยี่สิบปีก่อน เรื่องราวในนั้นซ่อนปริศนารอวันให้เขาค้นพบในสักวัน

สามีของข้าเป็นแม่ทัพผู้เกรียงไกร แต่เมื่อเมืองถูกโจมตีแตก  เขากลับหนีเอาตัวรอดตามลำพังกับกองทัพของเขา ทิ้งให้เราสองแม่ลูกถูกข้าศึกทำร้ายจนตายอนาจ ข้าเฝ้ารอที่จะตามเป็นวิญญาณอาฆาตแค้นเขาในปรโลกหากเขาตายเมื่อใด แต่คาดไม่ถึง...วิญญาณข้าจะย้อนกลับมาเกิดใหม่ ในอีกไม่กี่วันที่สามีใจอำหิตของข้าจะกลับมาเพื่อร่วมหอ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างดูแปลกเพี้ยน... ข้ารับรู้ได้ว่าสามีข้าก็กลับมาเกิดใหม่เช่นเดียวกัน แต่ทว่า...ข้ากลับคาดการณ์ผิด!!!

สาวสีน้ำผึ้งสเปกสาวสายฝอที่ใครพากันใฝ่ฝัน...แต่ลิขิตกลับนำพาให้เธอกลายเป็นสายฝันของอีกคน

คำสั่งจากฟ้าหรือโชคชะตา ที่พาทั้งคู่ไปตามหาดวงใจ...เพื่อหลอมรวมเป็นหัวใจดวงเดียว

เธอคือเนื้อทองของชายหนุ่ม ขายฝันจนได้ทั้งธุรกิจและหัวใจ

ไม่เคยถามหาความรักจากใคร...ไม่รัก (ไม่ว่า) แต่ขออย่ามาทาร้ายกันเลยก็พอ

ใครกันหนอสอด หัวใจ...มาให้ในจดหมาย

ร่องรอยสุริยเทพแห่งอินคา พาทั้งสองไปค้นหามายาแห่งรักอคติ ไกลถึง...มาชูปิกชู

จาก Casablanca ข้ามขอบฟ้ามายังดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ถึง Gaya เพื่อค้นหาพระเวทลึกลับ

ที่เราเจอะเจอกัน...เมื่อวันนั้น พระองค์ยังอยู่ในใจเราเสมอ ฝันดีนะ...เบล

...Dear Abbie แอบบี้ที่น่ารัก...มีปรัศนีมาช่วยไข

"ถ้าจับไม่ได้คาหนังคาเขา ก็คงไม่ยอมรับสินะ" ร่างบอบบางที่สั่นเทาจนตัวโยนเช่นนั้นทำให้ชายหนุ่มขบกรามแน่นจนเส้นเลือดบริเวณหน้าผากปูดโปนขึ้นมาด้วยความโกรธ เขาไม่รู้ว่าเขารำคาญเสียงร้องไห้อย่างไร้เดียงสาของหล่อนหรือเพราะโกรธตัวเองที่ใจอ่อนทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของเธอ "เลิกทำเป็นใสซื่อเสียทีเพลงพนา! ฉันรู้เรื่องหมดแล้ว!" เพราะแววตาที่ใสซื่อเช่นนั้นทำให้เขาหลงหัวปักหัวปำ หลงใหลคลั่งใคร่ถึงกับคิดทำทุกอย่างเพื่อให้เธออยู่ด้วยกันตลอดไป เสียงเข้มกล่าววาจาด้วยความกรุ่นโกรธ มองร่างอรชรที่ตัวสั่นอยู่บนเตียงด้วยแววตาน่ากลัว หญิงสาวส่ายหน้าไปมาน้ำตาไหลพรากด้วยความหวาดกลัว นายเหมืองเมฆา...สามีที่อ่อนโยนคนนั้นของเธอหายไปไหน "ฤทัยไม่รู้เรื่องจริงๆ นะนายเหมือง...ฤทัยไม่รู้" เธอไม่รู้ว่าตัวเองพร่ำบอกประโยคนี้กับเขาไปกี่ครั้งกันแน่ และแน่นอนว่าเขาไม่ได้สนใจ! "งั้นฉันจะทำให้ระลึกได้ว่าเธอทำเรื่องเลวระยำแค่ไหน!" ชายหนุ่มก้มลงหยิบโซ่ตรวนเส้นยาวขึ้นมาถือไว้ในมือด้วยความป่าเถื่อนจนหญิงสาวถอยกรูดจนชิดหัวเตียง หากแต่มือแข็งแรงที่ไวกว่ากระชากข้อเท้าหล่อนอย่างแรงจนร่างบางไถลลงมาใกล้ตัว "ฉันจะจองจำเธอไว้ในขุมนรกนี่จนกว่าเธอจะคายออกมาว่าในหัวสวยๆ ของเธอยังมีแผนชั่วอะไรอีก!!" "กรี๊ดดด" เสียงหวานกรีดร้องออกมาดังเมื่อเขาใช้โซ่เส้นหนาพันรอบขาของหล่อนเอาไว้ก่อนจะล็อกกุญแจอย่างแน่นหนา ---------------------------------------------------------------------- "น้องเพลง เจ็บตรงไหนไหม พี่มาหาแล้ว" ห้วงอารมณ์ที่ดูเหมือนจะสิ้นหวังหมองหม่นเมื่อครู่ถูกทดแทนด้วยความหึงหวงจนทำให้ใบหน้าของเมฆาดำคล้ำขึ้นมา แววตาคมคู่นั้นมองดูไอ้หมอหน้าจืดที่เดินผ่านเขาเข้าไปหาหญิงสาวพร้อมกับจับมือของอีกฝ่ายเอาไว้แน่น "น้องเพลงเป็นอะไรหรือเปล่า" อะไรคือจับมือ? อะไรคือน้องเพลง? "เพลงไม่เป็นอะไรค่ะ แค่ปวดหัวกับปวดตัวนิดหน่อย" มิหนำซ้ำเพลงพนายังตอบออกมาเสียงหวาน ไม่ดึงมือนุ่มๆ นั่นกลับมาเหมือนกับที่ปฏิบัติต่อเขาอีกด้วย มันเป็นใครวะ! "พี่บอกแล้วว่าวันนั้นให้เดินทางมารายงานตัวพร้อมกับพี่จะปลอดภัยกว่า แต่น้องเพลงก็ไม่เชื่อ" ร่างสูงใหญ่ที่สวมใส่เสื้อยืดสีกรมท่ายืนเท้าสะเอว มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าตาเขียวไปหมด แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครมองเห็น เจ้าที่ ที่ยืนอยู่ตรงนี้สักนิด เมฆามองดูคนทั้งสองที่พูดคุยกันอย่างสนิทสนมแล้วก็หางตากระตุกขึ้นมา ไอ้หมอตัวขาวตาตี๋คนนี้มันใครกัน เหตุใดหญิงสาวถึงได้ยอมให้หมอนี่จับมือ? นานแล้วยังไม่ปล่อยเลยนะ! "คุณเป็นใคร" "ผมเหรอ" ชายร่างสูงโปร่งสวมใส่เสื้อกาวน์สีขาวตัวยาวหันมาพร้อมกับใช้นิ้วชี้ตัวเองเมื่อได้ยินเสียงที่เกิดขึ้นทางด้านหลัง "ผมเป็นหมอครับ คุณล่ะเป็นใคร มาทำอะไรที่ห้องของน้องเพลง" สายตาคมอ่านป้ายชื่อที่ติดอยู่กับกระเป๋าเสื้อนั่นอย่างขะมักเขม้น นพ.ชลธาร เดี๋ยวเราได้เห็นดีกัน เมื่อเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามไม่ตอบ ชลธารก็หันไปทางเพลงพนาแล้วถามขึ้นมาเสียงสูง "เพื่อนน้องเพลงเหรอครับ พี่ไม่เห็นรู้เลยว่าน้องเพลงมีเพื่อนที่ต่างจังหวัดด้วย" คนเรามันต้องรู้ทุกเรื่องเลยหรือไงวะ ผัวเขายืนอยู่ทนโท่แท้ๆ ยังไม่รู้เลย! "เปล่าค่ะ เขาแค่จำคนผิดน่ะ" ---------------------------------------------------------------------- นิยายแนว Feel good น่ารักหนุบหนับหัวใจ อาจจะมีดราม่านิดหน่อย (?) เพื่อเพิ่มอรรถรสของเรื่อง แต่นายเหมืองของไรท์คือพ่อไมโครเวฟ (ที่ร้อนจนไหม้ในบางฉาก) อย่างแน่นอน รับรองว่าคุณผู้อ่านจะต้องหลงรักนายเหมืองเมฆาแน่นอนค่ะ

ด้วยพลังใจที่เหลืออยู่...จะเป็นแสงแห่งแรงนั้น

Mio Caro ไดอารี่ นายช่วยบอกที ฉันรอเธออยู่ทุกวัน ลืมแล้วหรือไร...ฉันเฝ้าคอยเธอคนนั้นที่ในฝัน...

ถ้าอยากเรียนหมอแกต้องสัญญากับฉันว่าจะดูแลหนูโซ่ตลอดไป ตกลงจุดอ่อนของมึงเป็นใครกันแน่ ลูกสาวนายตำรวจใหญ่ หรือ ยัยเด็กที่ตามมึงเป็นเงา โซ่รักไทนะ ขอโทษ..พี่ไม่ได้รักเธอ ผมรักเรย์คนเดียว เรย์รักลินทร์เหมือนกัน "คำว่ารักของไท..โซ่ไม่ต้องการอีกแล้ว" ประโยคที่เปล่งออกมาจากปากภรรยาตัวน้อยทำให้กลินทร์ถึงกับอึ้งไปในทันที ความคิดที่ผิดพลาดไปของเขา มันทำให้ชีวิตของเขาต้องมาเผชิญกับสิ่งไม่คาดคิดอย่างนี้ได้ จากที่เคยคิดว่าถ้าวันหนึ่งคนตัวเล็กตรงหน้าจะขอเดินออกไปจากชีวิตของเขา เขาจะยอมปล่อยเธอไปให้อยู่กับคนที่เธอรักโดยที่ไม่ใช่เขา แต่พอมาวันนี้ที่คนตรงหน้ามาขอออกไปจากชีวิตของเขาจริงๆ เข้ากลับรับไม่ได้และไม่ยอมให้มันเป็นอย่างนั้นเป็นอันขาด "ถึงโซ่จะไม่รักพี่แล้ว..พี่ก็จะไม่มีทางปล่อยโซ่ไปจากพี่..เป็นอันขาด" กลินทร์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียมอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน พร้อมกับอ้อมกอดที่รัดแน่นขึ้นจนโซ่ทองอึดอัดและหวาดกลัวกับสายตานั้นของกลินทร์ที่มองเธอ แววตาดุดันนั้นทำให้เธอรู้สึกกลัวว่าการประกาศออกไปอย่างนั้นกับคนตรงหน้า เธออาจจะไม่มีโอกาสได้ทำอย่างนั้น ส่วนกลินทร์นั้นเมื่อพูดออกไปอย่างนั้นแล้ว เขาก็บอกตัวเองว่าเขาจะไม่มีทางทำให้คนตรงหน้าเสียใจอีกและจะไม่ให้เธอไปจากเขาจริงๆ ไม่ว่าต้องขังเธอหรือมัดเธอไปกับเขาตลอดเวลาเขาก็จะทำ ขอเพียงแค่เธออยู่กับเขาตลอดไปเท่านั้น

นางถูกน้องสาวนอกไส้ใช้วิชามารสลับเปลี่ยนวิญญาณ เพื่อนางจะได้แต่งงานกับท่านอ๋อง...ชายคนรักของหวังอี้หนิงตั้งแต่วัยเยาว์ แต่ฟ้าสวรรค์เมตตา ให้หวังอี้หนิงยังได้แต่งเข้าจวนอ๋องในฐานะชายารอง แม้ไม่รู้ว่าจะกลับคืนร่างเดิมได้อย่างไร แต่หวังอี้หนิงหวังว่า...หลี่ซู่ไป๋...คนรักของนาง จะจดจำนางได้แม้ว่านางจะยอู่ในร่างของสตรีอื่น!

เพราะมีพลังจิตติดตัวมาตั้งแต่เกิด จึงทำให้ช่อเอื้องถูกป้ายสีว่าเป็นกาลกิณีต่อบ้านเมือง บุพการีพาหลบหนีทั้งที่อายุได้เพียงเดือนเศษ บิดาร่ายคาถาบังตาเอาไว้ให้ แต่มนตร์พรางตาที่ลงไว้ ทำให้ช่อเอื้องหลงไปในยุคหลายร้อยปีข้างหน้า ช่อเอื้องได้ครอบครัวหนึ่งอุปการะไว้ และให้ชื่อใหม่ว่า ปานฤทัย แต่แล้วเหตุไม่คาดฝันก็ทำให้ปานฤทัยได้กลับมาในยุคเดิมอีกครั้ง เธอไม่มีความทรงจำใดๆ กับที่นี่ รู้แต่ว่าพลังจิตกลับกล้าแข็งขึ้น ขณะที่กำลังสับสน กลับมีชายหนุ่มคนหนึ่งคิดว่าเธอเป็นโจรเสียนี่ เขาไล่ล่า ไล่จับเธอราวกับเธอเป็นนักโทษเดนตาย แต่สุดท้าย เธอก็ต้องมาอาศัยอยู่ร่วมเรือนกับเขา สิงห์คำ เอาละสิ! คราวนี้เธอจะทำอย่างไรดี ถึงจะเอาตัวรอดในดินแดนที่ไม่คุ้นเคย และมีแต่เรื่องแปลกประหลาดแห่งนี้ไปได้ ไหนจะปัญหาเรื่องหัวใจ ที่นับวันปานฤทัยก็รู้สึกว่า ช่างหวานล้ำมากขึ้นทุกที

“ว่าด้วยเรื่องราวของหญิงสาวยุคอนาคตหลังจากที่ตายแล้ว แต่สวรรค์ยังไม่ให้เธอได้ไปตามวัฏสงสาร กลับส่งเธอกลับย้อนอดีตไปเมื่อสองพันปีก่อน ให้เธอมาอยู่ในร่างของหญิงอ้วนใบหน้าอัปลักษณ์และยังเป็นคนที่ทุกคนต่างรังเกียจ แถมมีลูกชายวัยสี่ขวบให้อีกหนึ่งคน ยังไม่เท่านั้นสวรรค์ยังให้สามีมาด้วยฟรี ๆ งานนี้ ’จ้าวอิง’ เธอจะทำอย่างไรดีนะ จะช่วยครอบครัวนี้หรือหนีไปให้ไกลกัน”