สำหรับ “ร้อยรักในคืนเหงา” เป็นเรื่องสั้นที่ร้อยเรียงเรื่องราวในวันวานทั้งหวาน และขม จากตัวละครหลากหลายอาชีพ หลากหลายวัย แต่มีอดีตที่ลืมไม่ลงเหมือน ๆ กัน นำมาเล่าสู่กันฟังเป็นตอนสั้น ๆ ค่ะ เรื่องราวจะเป็นอย่างไร จะเข้มข้นแค่ไหนไปติดตามกันค่ะ

ตัวเหี้ย บางครั้งมันก็อยู่ใกล้ตัว จนเราคาดไม่ถึง ! (นิยายวาย)

หมู่บ้านผีผาเหวย...คือหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ที่ซ่อนตัวลึกเข้าไปในภูเขาทางตอนใต้ของมณฑลเจียงซี ที่แห่งนี้เหมือนมีทั้งคำอวยพรและคำสาป ทั้ง ๆ ที่ล้อมรอบด้วยทรัพยากรธรรมชาติอันล้ำค่า แต่เส้นทางกลับทุรกันดารและยากจะเข้าถึง ที่หมู่บ้านผีผาเหวย ชาวบ้านต้องรวมตัวต่อสู้เพื่อปากท้องอย่างแข็งขัน ภูมิปัญญาท้องถิ่นผสานกับวัฒนธรรมดั้งเดิมถูกงัดออกมาใช้ เพื่อต่อสู้กับความยากจน ดิ้นรนเพื่อที่จะอยู่รอด เหอจิ้นฮวาและจินไช่เฟิ่ง เป็นสองเจ้าหน้าที่จากทางการ ที่ได้รับมอบหมายให้เข้ามาจัดการกับสถานการณ์ที่ยากลำบากของหมู่บ้านนี้ ทั้งคู่พยายามต่อสู้กับอุปสรรคต่าง ๆ นานา ด้วยการออกแบบวิธีพัฒนาที่เหมาะสมให้ชาวบ้านในแต่ละครัวเรือน คนต่อคน บ้านต่อบ้าน ใจแลกใจ สุดท้ายแล้ว สวรรค์จะเปิดทางให้หมู่บ้านแห่งนี้หรือไม่! -- *หนังสือเล่มนี้ได้รับเลือกให้อยู่ในรายชื่อ "China Good Books" ในปี 2020 ซึ่งคัดเลือกโดย China Book Review Association

หมู่บ้านผีผาเหวย...คือหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ที่ซ่อนตัวลึกเข้าไปในภูเขาทางตอนใต้ของมณฑลเจียงซี ที่แห่งนี้เหมือนมีทั้งคำอวยพรและคำสาป ทั้ง ๆ ที่ล้อมรอบด้วยทรัพยากรธรรมชาติอันล้ำค่า แต่เส้นทางกลับทุรกันดารและยากจะเข้าถึง ที่หมู่บ้านผีผาเหวย ชาวบ้านต้องรวมตัวต่อสู้เพื่อปากท้องอย่างแข็งขัน ภูมิปัญญาท้องถิ่นผสานกับวัฒนธรรมดั้งเดิมถูกงัดออกมาใช้ เพื่อต่อสู้กับความยากจน ดิ้นรนเพื่อที่จะอยู่รอด เหอจิ้นฮวาและจินไช่เฟิ่ง เป็นสองเจ้าหน้าที่จากทางการ ที่ได้รับมอบหมายให้เข้ามาจัดการกับสถานการณ์ที่ยากลำบากของหมู่บ้านนี้ ทั้งคู่พยายามต่อสู้กับอุปสรรคต่าง ๆ นานา ด้วยการออกแบบวิธีพัฒนาที่เหมาะสมให้ชาวบ้านในแต่ละครัวเรือน คนต่อคน บ้านต่อบ้าน ใจแลกใจ สุดท้ายแล้ว สวรรค์จะเปิดทางให้หมู่บ้านแห่งนี้หรือไม่! -- *หนังสือเล่มนี้ได้รับเลือกให้อยู่ในรายชื่อ "China Good Books" ในปี 2020 ซึ่งคัดเลือกโดย China Book Review Association

เพราะอะไรน่ะเหรอลิซ่า ...เพราะเลือดของเธอมันถูกสาปมาให้ฆ่าทุกคนยังไงล่ะ เพราะชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ แต่หากเลือกที่จะเป็นได้ การยอมรับว่าตัวเองมีสายเลือดผู้พิทักษ์แวมพ์และเลือกที่จะทำทุกอย่างให้เต็มที่จึงเป็นทางเลือกเดียวที่เหลืออยู่ เพื่อปกป้องครอบครัวและคนที่เธอรัก

“ดูแลหัวใจ...ใช้ใจเยียวยา” เป็นหนังสือรวบรวมการแบ่งปันเรื่องราว แนวคิด และความเข้าใจธรรมชาติของสรรพสิ่งด้วยมุมมองและทัศนคติที่ดี หากคุณเผชิญความทุกข์อยู่ แล้วยังไม่สามารถหาทางออกเพื่อรักษาหรือบรรเทาความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น กรณ์มั่นใจว่าบทความในนี้...จะช่วยเยียวยาคุณได้...ไม่มากก็น้อยค่ะ แต่ถ้าคุณมีความสุขดีอยู่แล้ว...หนังสือเล่มนี้ก็จะมีอีกมุมมองหนึ่ง...ซึ่งทำให้คุณเข้าใจความหมายของอะไรหลาย ๆ อย่างได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น...และถ้ามันจะทำให้คุณสุขมากยิ่งขึ้น...กรณ์ก็จะภาคภูมิใจมากค่ะ ไม่ว่าเราจะรู้สึกอะไรอยู่ในช่วงเวลาแห่งความหลากหลายของชีวิต...ขอให้เราตั้งสติ...พยายามทำความเข้าใจเรื่องราวในทุก ๆ มุมมองเท่าที่จะทำได้ แล้วคุณจะรู้ว่า...ความหมายของความสุข...มันอยู่ไม่ไกลจากตัวเราเลยค่ะ ด้วยรัก Kwitch นักเขียนสายปัง

ซ่งรุ่ยซี เด็กสาววัย 17 ปี นักเรียนมัธยมในเมืองปักกิ่งที่ชื่นชอบการอ่านนิยายจีนโบราณเป็นอย่างมาก ต่อมาวันหนึ่งเธอประสบอุบัติเหตุ พร้อมหนังสือนิยายที่เธออ่านพอเธอตื่นขึ้นมาอีกที เธอก็กลายเป็น จ้าวไป๋หลัน ตัวละครหลักที่ในนิยายที่เธออ่านอยู่ซะงั้น! แถมได้มาเจอ เจิ้งเทียนฉี แม่ทัพหนุ่ม ที่เธอเคยอ่าน เขาทั้งหล่อ เก่งด้านการกวี เพลงดาบ หรือเรื่องในการสู้รบเป็นอย่างมาก การย้อนเวลาจากนิยายที่เธออ่านจะวุ่นวายขนาดไหน แล้วเธอจะสามารถกลับมายังโลกปัจจุบันได้รึไม่

เมื่อบุพเพทำให้เรามาเจอกัน จากนางกำนัลในวังหลังมาเป็นสนมรักของฮ่องเต้หนุ่ม

นางมีสามคำให้เขา ยั่วยวน เจ้าเล่ห์ สมสู่ ส่วนเขามีเพียงคำเดียวให้นาง เจ้าเป็นของข้า!

“ปออยากทำงานค่ะ” “ฉันจะเลี้ยงดูเธอเอง ส่วนค่าบ้าน ฉันจะจ่ายให้ทั้งหมด เธอไม่ต้องห่วง ส่วนข้าวของ ถ้าอยากกลับไปเอาอะไรมาเพิ่ม ก็บอกโยธิน เดี๋ยวโยธินจะพาไป” ปณิตาตกใจกับคำบอกกล่าว ‘เลี้ยงดู’ หมายความว่าอย่างไรกัน หรือเขาจะเลี้ยงดูเธอเหมือนที่เพื่อนบางคนของเธอ มีเสี่ยเลี้ยง? “ปอขอบคุณนะคะที่คุณจะจ่ายค่าบ้านให้ปอ แต่ปอไม่ต้องการรับความช่วยเหลือจากคุณค่ะ” หญิงสาวปฏิเสธเมื่อคิดว่าเขาจะเลี้ยงดูเธอในฐานะอะไร “ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว อย่าเรื่องมาก!” ภากรดุแล้วหันไปสนใจกับเครื่องดื่ม เขาดื่มราวกับน้ำเปล่า ด้านปณิตาก็ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม “ทำไมยังไม่ไปอาบน้ำนอน” “ก็ปออยากกลับไปอยู่บ้าน” “กลัวที่ต้องอยู่กับฉันหรือไง หรือหน้าตาฉันมันเหมือนพวกหื่นกาม เธอถึงอยากกลับไปอยู่บ้านนัก ทั้งที่เธอก็รู้ว่าที่บ้านมีอันตรายรออยู่” “อยู่กับคุณก็อันตรายเหมือนกัน” ปณิตาแย้งเบาๆ ก่อนจะรีบถอยหลังหนี เมื่อเขาเดินเข้ามาหา “ฉันอันตรายตรงไหน” “เอ่อ…” “ตอบมาสิว่าฉันอันตรายตรงไหน หรือเธอกลัวฉันจะบุกไปขืนใจเธอในห้อง” ภากรยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยเมื่อพูดจบ สายตาของเขาก็มองใบหน้าของหญิงสาวนิ่ง

"บุญคุณต้องทดแทนข้าจะเลี้ยงนกไว้ดูเล่นสักตัวก็แล้วกัน" เมื่อนางบังเอิญได้ช่วยชีวิตคนผู้หนึ่งนางหาได้ต้องการสิ่งใดตอบแทน แต่เขาจะรับเลี้ยงข้าด้วยเหตุใดข้าหาได้ต้องการ ท่านประมุขได้โปรดปล่อยข้าไปเถิด

               “ว่าน! ว่าน! นั่นเธอหรือเปล่า ว่าน!!” นพศรุตลุกจากโซฟาแล้วเอ่ยถามเด็กสาว ก่อนจะมองไปบนชั้นสอง พอดีกับที่วิลาสที่เพิ่งเสร็จจากการเก็บข้าวของเปิดประตูออกมา                “คุณศรุตมีอะไรจะใช้ว่านเหรอคะ” วิลาสชะโงกหน้าลงมาถามหน้าตาตื่น เพราะเสียงเจ้านายหนุ่มดังลั่นบ้าน                “เธออยู่บ้างบนตลอดเหรอ”                “ค่ะ”                “แล้วก่อนหน้านั้นเธอร้องไห้หรือเปล่า”                “เปล่านะคะ”                “แล้วเสียงร้องไห้ของใคร”                “คุณศรุตอย่าพูดแบบนี้สิค่ะ ว่านชักกลัวแล้วนะคะ” วิลาสเริ่มมองหน้ามองหลังอย่างระแวง เพราะเธอก็รู้เหมือนที่ชาวบ้านรู้ว่าบ้านหลังใหญ่หลังนี้มีผี แต่ก็ไม่เคยเห็นกับตาตัวเองสักครั้ง และก็ไม่อยากเห็นด้วย                “แต่ฉันได้ยินเสียงเหมือนคนร้องไห้ แล้วนี่กี่ทุ่มแล้ว” นพศรุตถาม เพราะเขาเผลอหลับไปก่อนจะมาสะดุ้ง เพราะเสียงร้องไห้                “ห้าทุ่มแล้วค่ะ”                “นี่ฉันเผลอหลับเป็นชั่วโมงเลยเหรอ” นพศรุตยกมือลูบหน้าลูบตาตัวเองไปมา ก่อนจะนึกได้ว่าเสียงที่ได้ยินอาจเป็นเสียงของผู้หญิงคนนั้น คิดแล้วก็เงยหน้าไปมองชั้นบน ที่ตอนนี้วิลาสยังไม่เลิกมองหน้ามองหลัง ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง “ว่าน เธอทำอะไรอยู่ ทำไมยังไม่เข้านอน”                “ว่านเก็บของอยู่ค่ะ”                “เดี๋ยวค่อยเก็บพรุ่งนี้ ไปอาบน้ำเข้านอนได้แล้ว”                “เอ่อ…”                “อย่าดื้อ!”                “ค่ะๆ ว่านจะไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ” เจอเสียงดุๆ เข้าไปวิลาสเลยรีบทำตามคำสั่งพร้อมกับข่มความหวาดระแวงและกลัวผีของตัวเองเอาไว้แล้วเดินกลับเข้าห้อง เข้ามาแล้วก็มองอย่างระแวดระวัง                ‘ทำไมคุณศรุตต้องพูดแบบนั้นด้วยนะ’

นี่ฉันมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง แล้วที่นี้ที่ไหนกัน!!!!!!!!

เทคนิคการจับยามอย่างละเอียด และตัวอย่างการทำนายจริงที่แม่นยำจนคุณต้องทึ่ง!

เรียนรู้การทำนายดวงที่ซับซ้อนขึ้น เช่น การซอยยามย่อย การทำนายว่าชีวิตจะประสบความสำเร็จหรือไม่

ปรับปรุงเพิ่มเนื้อหาจากเล่มเก่าด้วยประสบการณ์ที่มากขึ้นของผู้เขียน

เทคนิคการดูดวงที่ลึกล้ำ จากประสบการณ์ที่มากขึ้นของผู้เขียน

แนะนำวิธีการดูดวงออนไลน์ ทำอย่างไรให้มีลูกค้าตลอด เส้นทางรายได้ออนไลน์จากธุรกิจดูดวง โปรแกรมทางโหราศาสตร์ที่น่าสนใจ

“คุณหนูของพี่โตแล้วนะเจ้าค่ะ” “โตแล้วอย่างไรเล่าพี่ฮุ่ยเจียง” “คุณหนูก็สมควรออกเรือนได้แล้วอย่างไรเจ้าค่ะ แล้วคุณชายลู่ก็ดูสนใจคุณหนู คุณหนูชอบคุณชายลู่หรือไม่เจ้าคะ” “พี่ฮุ่ยเจียง ท่านห้ามถามข้าเช่นนี้อีก” “ทำไมหรือเจ้าคะ เอ๊ะ! หรือคุณหนูไม่มีใจให้คุณชายลู่” “ข้าน่ะหรือมีใจให้คุณชายลู่” “ก็...” “ก็อะไรพี่ฮุ่ยเจียง” “ก็ถ้าคุณหนูสึกเขินอาย เวลาเจอคุณชายไงเจ้าคะ อย่างที่พี่เคยเป็นสมัยสาวๆ เมื่อพี่เจอคนที่ชอบ ผิวหน้าของพี่จะร้อนราวกับมีใครเอาไฟมาอังที่หน้าเลยนะเจ้าค่ะ” “ขนาดนั้นเลยหรือพี่ฮุ่ยเจียง” “ใช่เจ้าค่ะ หรือคุณหนูไม่รู้สึกอะไรเลยเวลาเจอคุณชายลู่” “ข้าเฉยๆ” “เช่นนั้นคุณหนูคงมิได้มีใจให้คุณชายลู่” หมิงฮวานึกถึงคำพูดของพี่เลี้ยงสาว ที่มักจะชวนพูดคุยเรื่องรักใคร่ให้ฟังบ่อยๆ นับตั้งแต่นางอายุครบสิบแปดปี แต่พี่ฮุ่ยเจียงโชคร้ายไม่ได้สมหวังกับชายที่รัก เมื่อชายที่รักถูกฆ่าตาย ‘ถ้าเช่นนั้น อาการที่ข้าเป็นก็หมายความว่าข้ามีใจให้...’ “หมิงฮวา!”