เขาเป็นบุรุษจืดจาง ไร้ความโดดเด่น แต่นางก็เห็นเขาได้อย่างชัดเจน หวังเพียงคนผู้นี้มอบครอบครัวเล็กๆ อยู่อย่างสมถะ มีชีวิตหลังแต่งงานที่เงียบสงบเรียบง่ายและปลอดภัยก็พอ แต่ทว่า... ชีวิตสงบสุขเรียบง่ายที่ใฝ่หา เหตุใดช่างยากเย็นนัก อา...แต่ไม่เป็นไร เพราะในที่สุดนางก็ได้รู้ ชีวิตที่ยุ่งเหยิงอันตรายเช่นนี้ล่ะ ช่างมีสีสันดีนักแล

“พี่นี่แหละว่าที่คู่หมั้นเธอและยังเป็นผัวคนแรกและคนเดียวของเธออีกด้วย!!!”

ชื่อเรื่อง : อสรพิษเรือนบุปผา คำโปรย : กุหลาบงามย่อมมีหนามคม สตรีงามย่อมมีพิษสงเช่นกัน นามปากกา : มู่จิ่น 木槿 #อสรพิษน้อยผิงผิง #นิยายรักจีนโบราณ #ครอบครัว #เกิดใหม่ การเกิดใหม่โดยที่มีความทรงจำในชาติก่อนๆ ติดตัวมาจะว่าเป็นเรื่องดีมันก็ดีจะว่าไม่ดีมันก็ไม่ดีแต่เหรินเซียนน้อยอย่างถานผิงอันจะเลือกอะไรได้เมื่อเหตุผลที่ตัวนางต้องถูกส่งให้มาเวียนว่ายตายเกิดบนโลกมนุษย์นั้นเป็นการบำเพ็ญเพียรให้ผ่านด่านเคราะห์ตามบัญชาของสวรรค์ เมื่อเหรินเซียนน้อยรู้อยู่แก่ใจดีเช่นนี้แล้วนางจึงตั้งใจบำเพ็ญเพียรและสั่งสมความดีด้วยการช่วยเหลือผู้คนไปตามความสามารถที่ตนเองมีแต่ทำไมชาตินี้นอกจากจะเกิดแต่กับผิงผิงแล้วยังต้องมาเป็นตัวอันตรายในสายตาผู้คนแถมมีมารผจญโผล่มาในรูปแบบของว่าที่สามีอีกด้วย หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้ไม่อิงประวัติศาสตร์ไม่ว่าจะ สถานที่ เหตุการณ์ หรือตัวบุคคลในเรื่องล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้นค่ะ

เกิดใหม่เป็นองค์หญิงน้อยจอมป่วน & ก๊วนสัตว์อลเวง เล่ม 10 (บทที่ 482-532) ไทเฮาต้องการพบคนผู้หนึ่ง พระนางจึงไหว้วานให้มู่ไป๋ไป่ไปรับเขาเข้ามาในวังหลวง ทว่าคนผู้นั้นกลับเป็นคนที่เธอคาดไม่ถึง! และเมื่องานเฉลิมฉลอง วันคล้ายวันพระราชสมภพของไทเฮามาถึง มู่ไป๋ไป่ก็บังเอิญได้พบกับคนที่มาจากยุคเดียวกันกับเธอ!

ข้ามีลูกให้กับชายที่ข้ารัก แต่เขาหมดรักในตัวข้าแล้ว และคิดจะยกลูกข้าให้กับสตรีอื่น เช่นนั้น...ท่านอ๋อง โปรดถนอมตัวด้วย... ป.ล. พระเอกมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับนางเอกเพียงคนเดียวค่ะ

ไม่ใช่ทุกคนที่หลุดเข้าไปในนิยายแล้วจะรอดปลอดภัย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คนที่ไม่ได้สวมร่างนางเอก! นักอ่านที่คร่ำหวอดกับพลอตนิยายน้ำเน่ามานานอย่างหวังชุ่ยฮวา รู้ทันทีว่าทางรอดของตนมีน้อย ทางรอดเดียวที่ต้องคว้าไว้ให้มั่น คือการตีซี้กับตัวร้ายอย่างฮ่องเต้เซี่ยโหวตั้น จากนั้นค่อยร่วมมือกัน ชิงกำจัดพระเอก-นางเอกของเรื่องเสียก่อน! แต่สวรรค์กลับเล่นตลก... ครั้งแรกที่ได้เผชิญหน้ากับเซี่ยโหวตั้น เธอกลับรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด ไม่รู้ทำไมถึงได้หลุดปากถามเขาออกไปว่า “How are you?” แล้วก็ต้องช็อกกับคำที่อีกฝ่ายตอบกลับ “I’m fine, and you?”

เมื่อสาวน้อยที่ไม่เคยมีคนรักต้องมาทำภารกิจยั่วยวนให้ท่านเทพผู้ถือครองพรหมจรรย์ตบะแตก แต่คิดว่านางจะยอมหรือ เอาสิ! มาลองกันสักตั้ง...เรื่อง ยั่ว น่ะนางถนัดอยู่แล้ว...ยั่วยวนหรือ? ยั่วโมโหต่างหากเล่า! ----------------------------------------------------- 'มู่หย่งเล่อ' เทพโอสถผู้ถือครองพรหมจรรย์ถึงคราวต้องมาผ่านด่านเคราะห์ยังโลกมนุษย์ เขาเกิดเป็นหมอชาวบ้านธรรมดาสามัญผู้หนึ่งและต้องช่วยเหลือคนให้ครบเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าครั้งจึงจะสามารถกลับไปยังแดนสวรรค์ได้ แต่ดูเหมือนโชคชะตาจะไม่ต้องการให้เขาได้กลับไปเร็วถึงเพียงนั้น หรืออาจจะไม่ต้องการให้เขาได้กลับไปอีกเลยเมื่อสวรรค์ส่งบททดสอบสุดหินมาให้...เป็นสาวน้อยน่ารักและช่างยั่วนางหนึ่ง 'หลี่เหลียนฮวา' สตรีจากยุคสองพันที่สิ้นอายุขัยลงและได้รับข้อเสนอให้มาทำภารกิจเป็นด่านเคราะห์ของท่านเทพรูปงามองค์หนึ่ง รางวัลก็คือการได้กลับไปเกิดใหม่เป็นมนุษย์และได้ใช้ชีวิตอีกครั้งในยุคจีนโบราณ แต่หากนางไม่ตกลงก็จะถูกส่งให้ไปเกิดเป็นหมู! ห๊ะ เดี๋ยวๆ เรื่องอะไรนางจะยอมไปเกิดเป็นหมูเล่า นางขอไปเกิดเป็นคนเสียยังดีกว่า! แม้ต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบากก็ยังดีกว่าเกิดเป็นหมูที่วันดีคืนดีอาจจะโดนจับไปเชือดกินก็เป็นได้! ทว่าภารกิจนี้ก็ดูท่าจะไม่ง่ายนัก เมื่อสาวน้อยที่ไม่เคยมีคนรักต้องมาทำภารกิจยั่วยวนให้ท่านเทพผู้ถือครองพรหมจรรย์ตบะแตก แต่คิดหรือว่านางจะยอม เอาสิ! มาลองกันสักตั้ง เรื่อง ยั่ว น่ะนางถนัดอยู่แล้ว...ยั่วยวนหรือ? ยั่วโมโหต่างหากเล่า! ********************************************************************* [ตัวอย่าง] "เจ้าจะหยุดมือได้หรือยัง" เสียงทุ้มเอ็ดเบาๆ อย่างไม่จริงจังนักนั่นเพราะเขาเริ่มจะคุ้นชินกับพฤติกรรมไร้ยางอายของสตรีตรงหน้าแล้ว นิ้วมือเรียวยาวที่กำลังถกชายกระโปรงให้ร่นขึ้นไปจนถึงต้นขาขาวเนียนชะงักกึกเมื่อได้ยินเสียงของเขา "ท่านก็เร่งมือหน่อยสิเจ้าคะ ขยับช้าเช่นนี้ ทำข้าเจ็บไปหมดแล้ว" "....." "ข้าแสบมากเลย" "....." "คืนนี้คงระบมไปหมด" "....." "มันรู้สึกตึงๆ หากท่านยังมัวชักช้า ข้าจะขยับเองแล้วนะ" "นี่มิใช่เจ้าก็กำลังขยับอยู่หรืออย่างไร เพราะเจ้าไม่อยู่เฉยๆ ข้าจึงทำไม่เสร็จเสียที" เขาเงยหน้ามองหญิงสาวเจ้าของเรียวขาเสลาอย่างจริงจัง เมื่อเห็นนางทำหน้ายู่อย่างแง่งอนแต่มิได้ต่อความจึงยอมลดใบหน้าลงเพื่อทำสิ่งที่ค้างอยู่ให้แล้วเสร็จไป "โอ๊ยยย ท่านเบามือหน่อย" *********************************************************** อุ้ปส์ เขาทำอะไรกันคะ!! จ่อไมค์สัมฯ หลบใต้เตียง อิอิ ไป๋กั่ว กลับมาอีกแล้ว ขอฝากผลงานการเขียน นิยายเรื่องที่ห้า ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกๆ คนอีกครั้งนะคะ ช่วยเป็นกำลังใจให้ ท่านเทพ กับ เจ้าด่านเคราะห์น้อย ของไรต์หน่อยน้าา 'เกิดใหม่ชาตินี้ ข้ากลายเป็นด่านเคราะห์ของท่านเทพ' เป็นแนวเกิดใหม่แบบนางเอกน่ารักกุ๊กกิ๊ก ปุ๊กปิ๊กเหมือนเดิม ส่วนพระเอกก็จะซึนๆ หน่อย นิ่งขรึม คีพคูลนะคะ ด่านเคราะห์ที่ว่าจะยากหรือง่ายอย่างไร ท่านเทพจะผ่านบททดสอบไปได้หรือไม่ มาเอาใจช่วยท่านเทพและเจ้าด่านเคราะห์น้อยไปพร้อมๆ กันได้ในเรื่องนี้! หวังว่าทุกคนจะสนุกและมีความสุขไปกับจินตนาการที่ไป๋กั่วได้ถ่ายทอดออกมาผ่านตัวอักษรและเรื่องราวของพวกเขาเหล่านี้นะคะ ทั้งเนื้อเรื่อง บุคคล และสถานที่ ล้วนสร้างขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้อิงประวัติศาสตร์ในยุคใดเป็นพิเศษ มีประเทศจีนและวัฒนธรรมจีนเป็นแรงบันดาลใจ ไป๋กั่วใช้เวลาว่างจากงานประจำและการเลี้ยงลูกมาสร้างสรรค์ผลงานอย่างมุ่งมั่นตั้งใจ ขอให้ทุกคนช่วยเป็นกำลังใจให้ นักเขียนแม่ลูกอ่อน คนนี้ด้วยนะคะ ถ้าพร้อมแล้ว เราไปอ่านนิยายเรื่องนี้ไปพร้อมๆ กันเลยจ้าาา!

เมื่อเธอต้องการความสัมพันธ์ที่ไม่ได้เอาใจลงไปเล่น กลับกลายเป็นความสัมพันธ์ที่เธอไม่ต้องการ "ก็เอาเธอไง" เค้าพูดด้วยสายตาพร้อมเฉือดเธอ "แล้ว " เธอหยุดคิดไปสักพัก พอถึงเวลาจริง ๆ เธอเริ่มรู้สึกสั่นไหว "ฉันต้องทำไงบ้าง " เธอเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งสายตาว่าเธอไม่รู้จริง ๆ "หึ" เค้าไม่รอช้า เค้าจ้องหน้าเธอพร้อมโน้มหน้าเข้าไปบดขยี้ริมฝีปากอมชมพูของเธอพร้อมสอดลิ้นสำรวจโพรงรักในปาก มือเค้าค่อยสอดเข้าไปในสาปเสื้อล้วงขึ้นไปขย้ำสองเต้าอย่างรุนแรง ตามอารมณ์ของชายหนุ่มที่กำลังประทุ

ชื่อเรื่อง : เสวี่ยเอ๋อร์คนดีสามีจะไม่หย่า คำโปรย : สามีที่ดีคือสามีใหม่แต่ถ้าเลือกไม่ได้ก็ขอสามีเก่าเวอร์ชันอัปเกรด นามปากกา : มู่จิ่น 木槿 #เสวี่ยเอ๋อร์คนดีสามีจะไม่หย่า #นิยายรักจีนโบราณ #ครอบครัว เมื่อบังเอิญได้มีโอกาสตายจริงวิญญาณของนางสาวอิงเสวี่ย แซ่คังได้เข้าไปอยู่ในร่างของคนที่มีชื่อและแซ่เดียวกัน เกิดวันเดือนปีเดียวกัน เวลาตายก็ดันมาตายพร้อมกัน และก็ไม่รู้ว่าจะตกใจอะไรมากกว่ากันดีระหว่างเรื่องที่เจ้าของร่างนี้ยังไม่เคยได้ร่วมหอกับสามีหรือว่าการที่ท่านรองแม่ทัพถูกกล่าวหาว่าเป็นกบฏแผ่นดินนางจึงต้องถูกเนรเทศมาอยู่ชายแดนให้ร่วมรับผิดชอบร่วมกันในฐานะภรรยาแต่จะส่งให้มามีชีวิตใหม่ทั้งทีก็อยากจะมีชีวิตอยู่แบบสบายๆ กับเขาบ้างท่านเทพแห่งโชคชะตากลับให้กันไม่ได้ยังคุมโทนชีวิตตีนถีบปากกัดอยู่เช่นเดิม แล้วชีวิตที่เหมือนจะดีขึ้นกลับได้มาวุ่นวายเหมือนตายวันแรกอีกครั้งเมื่อสองปีให้หลังสามีที่หายลับเข้ากลีบเมฆไปได้กลับมายืนอยู่ตรงหน้าเป็นผู้บริสุทธิ์โดยไร้สิ้นซึ่งข้อกล่าวหาแต่การจะกลับมาอยู่ร่วมกันเป็นครอบครัวนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะง่ายแม้ฝ่ายภรรยาจะยื่นข้อเสนอให้หย่าขาดแล้วต่างคนต่างก็ไปเริ่มชีวิตใหม่แต่สามีกลับยืนยัน นั่งยัน นอนยันและสู้สุดใจว่าถึงอย่างไรเขาก็จะไม่ยอมหย่าขาดจากนางอย่างแน่นอนแล้วเช่นนี้คุณหนูอิงเสวี่ยจะเลือกอะไรได้ หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้ไม่อิงประวัติศาสตร์ไม่ว่าจะ สถานที่ เหตุการณ์ หรือตัวบุคคลในเรื่องล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้นค่ะ

เกิดมาสิบเจ็ดปีก็เพิ่งได้รู้ว่าตนเองเป็นเพียงนางเอกในนิยายทะลุมิติเรื่องหนึ่ง! เมื่อได้รับสมรสพระราชทานให้แต่งกับตัวร้ายผู้แสนเย็นยา นางจึงต้องงัดสิบแปดกลวิธีพิชิตใจสามีออกมาใช้ ความวุ่นวายจึงบังเกิด! -------------------------------------------------- สวัสดีค่ะ นักอ่านที่น่ารักทุกคนของ ไป๋กั่ว เล่มนี้เป็นเนื้อหาที่ถูกหยิบยกมาบางส่วนจากนิยายฉบับเต็มนะคะ เป็นส่วนที่ไรต์อยากแบ่งปันให้ทุกคนได้อ่านกัน โดยจะเปิดให้โหลดอ่าน 'ฟรี' กันไปเลยช่วยเอ็นดูพระนาง พี่เฟยหรง กับ น้องรั่วซี ของไรต์หน่อยน้าา 'กลวิธีพิชิตใจสามีตัวร้ายในนิยายทะลุมิติ' เป็นภาคต่อของนิยายเรื่อง 'ทะลุมิติมาเป็นภรรยาที่ตัวร้ายไม่ต้องการ' นะคะ เป็นเรื่องราวของนางเอกในนิยายที่เกือบได้ผันตัวไปเป็นแม่ดอกบัวขาวเพราะเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองเผลอไปมีใจให้ตัวร้ายในเรื่อง แต่แล้วก็กลับใจทันและหวังว่าจะได้มีความรักที่ดีเหมือนคู่ตัวร้ายและนางร้ายบ้าง วันหนึ่งนางได้รับสมรสพระราชทานให้แต่งเป็นพระชายาขององค์ชายรองซึ่งเป็นหัวหน้าของตัวร้ายอีกที! ทีนี้ล่ะว้าวุ่นเลย นางจะทำอย่างไรให้พระสวามีตัวร้ายยอมเปิดใจเพื่อจะได้มีชีวิตคู่ที่ราบรื่นอย่างใจหวัง หากใครยังไม่เคยอ่านเรื่อง ทะลุมิติมาเป็นภรรยาที่ตัวร้ายไม่ต้องการ ก็สามารถอ่านเรื่องนี้แยกได้นะคะ ไม่งงแน่นอนค่ะเพราะไรต์จะปูเรื่องและอธิบายไว้ให้ชัดเจนที่สุด แต่หากใครสนใจอ่านทั้งสองเรื่องเลย...ไรต์เชื่อว่าจะเป็นการช่วยเพิ่มอรรถรสในการอ่านได้อย่างดีเลยน้า ฝากติดตามด้วยนะค๊า หวังว่าทุกคนจะสนุกและมีความสุขไปกับจินตนาการที่ไป๋กั่วได้ถ่ายทอดออกมาผ่านตัวอักษรและเรื่องราวของพวกเขาเหล่านี้นะคะ ไป๋กั่วใช้เวลาว่างจากงานประจำและการเลี้ยงลูกมาสร้างสรรค์ผลงานอย่างมุ่งมั่นตั้งใจขอให้ทุกคนช่วยเป็นกำลังใจให้ นักเขียนแม่ลูกอ่อน คนนี้ด้วยนะคะ ถ้าทุกคนพร้อมแล้ว เราไปอ่านนิยายเรื่องนี้ไปพร้อมๆ กันเลยค่ะ!

ลี่จู เป็นสาวใช้คนสนิทของคุณหนู หยวนเป่า เองก็เป็นมือขวาคนสนิทของคุณชาย ลี่จูมีใจให้พี่หยวนตั้งแต่แรกเจอเพราะเคยได้รับความช่วยเหลือครั้งใหญ่จากเขา บุญคุณช่วยชีวิตในครั้งนั้น หญิงสาวตั้งใจจะตอบแทนด้วยความรักทั้งหมดที่มี แม้ชายหนุ่มจะเพียรปฏิเสธเรื่อยมา หากแต่นางก็ไม่ย่อท้อ พี่หยวน...ข้าจะเกี้ยวท่านมาเป็นสามี ได้โปรดรับรักข้าเสียทีเถิด!! -------------------- ตัวอย่าง "อาหยวน นี่ท่านแม่ฝากเสบียงมาให้เจ้า ของคุณชายอยู่ในหอบสัมภาระเจ้าคงเอาขึ้นรถม้าไปแล้ว ส่วนนี้ของเจ้า ท่านแม่เห็นเจ้าต้องไปหลายวัน เลยทำเนื้อแห้งเอาไว้ให้" "ฝากขอบคุณท่านป้าด้วย ข้าจะกินให้อร่อย" ปลายเสียงดูตวัดๆ ชวนให้คนฟังรู้สึกตงิดๆ หยวนเป่าคงไม่รู้ตัวว่าเขาเผลอเลียนแบบประโยคที่หมิงฮ่าวใช้พูดกับลี่จูไปก่อนหน้านี้ "พี่หยวน ท่านก็กินเซาปิ่งของข้าให้อร่อยด้วยนะเจ้าคะ ข้าไปยืนต่อแถวอยู่นานมาก" "....." หยวนเป่าเงียบไม่ตอบ ส่วนคนที่ตอบกลับมา กลับไม่ใช่คนที่นางตั้งใจพูดประโยคนั้นด้วย "เซาปิ่งหรือ! ข้าชอบกินมาก!" พี่หม่าไม่ชอบกินอะไรบ้าง ข้าเห็นท่านก็ชอบกินทุกอย่างนั่นแหละ ลี่จูค่อนขอดในใจ พี่หยวนจะไม่อยู่หลายวัน นางอยากคุยกับเขาเงียบๆ สองคนไม่ได้หรือ! "ข้าก็ซื้อมาฝากท่านแล้วอย่างไร ท่านรีบไปกินเถอะ ก่อนที่ท่านป้าหม่าจะกินหมดเสียก่อน" "นั่นสิ! งั้นข้าไปก่อนนะ...อาหยวนขอให้เจ้าเดินทางปลอดภัย!" กล่าวจบร่างใหญ่ของหมิงฮ่าวก็วิ่งจากไปด้วยความรวดเร็วราวกับเด็กน้อยที่มารดาเรียกไปกินขนม ในที่สุดลี่จูก็ได้อยู่กับพี่หยวนสองคนสมใจ ทว่าเมื่อมองสบสายตาคม นางกลับรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ราวกับนักโทษที่ไปทำอะไรผิดแล้วกำลังจะโดนสอบสวน "เอ่อ...พี่..." "ข้าไม่ชอบกินเซาปิ่ง" "....." น้ำเสียงแห้งแล้งนั้นทำให้ร่างบางสะเทือนใจมากทีเดียว ------------------------------ "พี่หยวนดูสิ ดอกไม้สวยมากเลยใช่หรือไม่ ท่านอยากได้สักช่อหรือไม่เจ้าคะ ข้าจะขออนุญาตจากคุณหนู" เมื่อคุณหนูอนุญาต คุณชายย่อมไม่ขัดใจ! "....." "แล้วเราค่อยให้พี่หม่าช่วยตัดให้ พี่หม่าปลูกดอกไม้ได้งามนัก นำไปปักแจกันตั้งไว้ในห้องนอน กลิ่นหอมจะช่วยให้รู้สึกผ่อนคลายและหลับสบายนะเจ้าคะ" "ไม่จำเป็น ข้าไม่ต้องการ เจ้าอยากได้ก็เก็บไว้คนเดียวเถอะ" "ข้า" ลี่จูนิ่งอึ้ง นางกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก แม้นางจะเคยชินกับท่าทีเย็นชาและความห่างเหินของเขา หากแต่เขาก็ไม่เคยพูดจาตัดรอนไม่รักษาน้ำใจเช่นนี้กับนางมาก่อน ความจริงลี่จูเป็นสตรีที่เข้มแข็งมากคนหนึ่ง ทว่าคำพูดและการกระทำของเขามักจะมีผลต่อความรู้สึกนึกคิดของนางเสมอ และครั้งนี้ก็เช่นกันนางกำลังรู้สึกเสียใจ หากแต่ก็พยายามทำใจดีสู้เสือ ชวนเขาพูดคุยต่อไป "พี่หยวน ระหว่างที่ท่านไม่อยู่ ข้าเย็บ..." "เมื่อไรเจ้าจะเลิกยุ่งกับข้าเสียที" "!!!" "ข้าอยากอยู่เงียบๆ อย่างเมื่อก่อน เจ้าเลิกมากวนใจข้าได้แล้ว พวกเราต่างคนต่างอยู่เถอะ เจ้าก็ทำงานของเจ้าไป ส่วนข้าก็ทำงานของข้า หากไม่จำเป็นก็ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกัน" "ท่าน เหตุใดจึงพูดเช่นนั้นเล่า เจ้าคะ" ร่างเล็กยืนโอนเอนไม่มั่นคง ดวงตากลมโตบัดนี้กะพริบถี่ๆ เพื่อไล่หยาดน้ำตาที่คลอหน่วยให้ย้อนกลับไป "....." "ท่านก็น่าจะพอรู้ว่าข้าชะ..." "ข้าไม่ได้ชอบเจ้า" "ฮึก" ------------------------------- "ไม่เป็นไรนะเสี่ยวจู คนไม่รักไม่ชอบก็ช่างเขา เจ้ายังสาวยังสวย น่ารักและช่างเอาใจขนาดนี้ บุรุษที่ไหนได้ไปเป็นภรรยาย่อมโชคดียิ่งกว่าสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น" "แต่ข้า" ข้ารักพี่หยวนคนเดียวนิเจ้าคะคุณหนู ไม่ได้อยากเป็นภรรยาของบุรุษที่ไหน หากชาตินี้พี่หยวนไม่รับรักข้าก็ขอครองตัวเป็นสาวเทื้อ อยู่รับใช้คุณหนูไปจนแก่ก็แล้วกัน ลี่จูคิดอย่างหงอยเหงาคนเดียวในใจ "ไม่มีแต่แล้ว ตัดใจเสียเถิด เดี๋ยวข้าให้พี่อี้ช่วยหา 'สามี' ที่ดีให้เจ้าเอง!!" "หาา!!?" ------------------------------ "ท่านช่วยพูดให้ข้าฟังชัดๆ ได้หรือไม่เจ้าคะ...ว่าต้องการให้ข้าแต่งงานกับคนอื่นจริงๆ" "ข้า..." "ข้าจะเชื่อท่าน" แม้ดวงตาของนางจะไหวระริก หากแต่น้ำเสียงกลับแน่วแน่มั่นคงคล้ายคนที่ตัดสินใจมาดีแล้ว "....." "ไม่ว่าท่านพูดอย่างไร ข้าจะเชื่อท่าน ข้าจะทำตามที่ท่านพูด" "....." "เพราะฉะนั้น..." "....." "ได้โปรด ช่วยคิดให้ดีเสียก่อนนะเจ้าคะ ข้าต้องการคำตอบที่มาจากใจของท่านจริงๆ..." "....." หยวนเป่าใช้เวลาคิดไตร่ตรองอย่างรอบคอบ เมื่อมั่นใจแล้วว่าคำตอบของเขาจะทำให้นางมีชีวิตที่ดีและมีความสุขที่สุด เขาจึงสบตานางแล้วเอ่ยอย่างช้าๆ ทว่ามั่นคง "ข้าอยาก ให้เจ้าแต่งงาน...กับคนที่คุณชายเลือกให้" ____________________ แหม พี่หยวนทำร้ายจิตใจเก่ง เย็นชาเก่งนะคะนะ เห็นแววคนโบ้มาแต่ไกลเลยจ้าา เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องที่ 2 ในชีวิต เป็นภาคต่อของเรื่อง 'หรันหรัน ภรรยายอดรักของคุณชายจาง' (แต่สามารถแยกอ่านได้ไม่งงนะคะ) และไป๋กั่วท้าทายตัวเองโดยการตั้งใจแต่งแบบจับเวลา สรุปว่าแต่งจบภายใน 5 วัน!! แบบที่เลี้ยงลูกเล็กไปด้วย คือภูมิใจในตัวเองแบบสุดๆเลยค่าา ทุกคนช่วยตบมือให้นักเขียนแม่ลูกอ่อนตัวเล็กๆ คนนี้หน่อย อิอิ กำลังใจของผู้เขียนก็คือ 'คนอ่าน' นะคะ เพราะฉะนั้น กราบอ้อนวอน ***ช่วยกดติดตาม+ให้คะแนนและเขียนรีวิวเพื่อคอมเมนต์ 'ชม' ไรต์หน่อยน้า*** ฮ่าๆๆๆๆ ขอแค่นี้ก็มีความสุขมากแล้วจริงๆ แล้วพบกันใหม่เรื่องหน้านะจ๊ะ จุ้บบบบ!!!

นางเป็นหญิงชาวบ้านธรรมดาที่ไม่มีอะไรคู่ควรกับคุณชายจากตระกูลคหบดีใหญ่เช่นเขา ความรักวัยเด็กของเรามันเป็นไปไม่ได้ในเมื่อมารดาของเขาไม่ยินยอม เพื่อให้เขามีชีวิตที่ดี ความสัมพันธ์สิบปีนั่นจึงต้องจบลง นางเดินออกมาจากชีวิตเขาได้สามปีแล้ว แต่เมื่อนางกำลังจะเคยชินกับการไม่มีเขา ...เหตุใดเขาจึงต้องกลับเข้ามาในชีวิตของนางอีกครั้ง... ตัวอย่าง ใบหน้าอ่อนหวานมีความเหนื่อยล้าฉายชัด เมื่อหันมองไปทางรถม้าต้นเรื่องก็ต้องตกใจจนผงะถอยหลังไปถึงสองก้าว เสียงนิ่งขรึมของชายหนุ่มเจ้าของรถม้าดังฝ่าเสียงลมฝนที่พัดกระหน่ำ ทว่านางกลับได้ยินชัดเจนทุกถ้อยคำ "ขึ้นรถ" "....." ร่างบางแข็งค้าง ตั้งตัวไม่ทันด้วยไม่คาดคิดว่าจะได้พบเจอกับ เขา ที่นี่ ในช่วงเวลานี้...และในสภาพเช่นนี้ "ข้า สั่ง ให้ เจ้า ขึ้น รถ" เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังยืนนิ่งอยู่กับที่ เขาจึงเน้นย้ำทีละคำอย่างหนักแน่นด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาดและดูหงุดหงิดกว่าเดิมหลายเท่า "...ไม่รบกวนคุณชาย" "เจ้าจะขึ้นมาเองดีๆ หรือต้องให้ข้าสั่งให้คนขับรถม้าไปแบกเจ้าขึ้นมา" "....." ไป๋เสวี่ยหรันรู้ว่าเขากล้าทำอย่างที่ขู่แน่ นางจึงไม่กล้าปฏิเสธอีก นางยกเข่งซาลาเปาขึ้นไปวางบนรถม้าแล้วพยายามปีนขึ้นไปอย่างทุลักทุเลเพราะนางตัวเล็กและไม่มีสิ่งใดให้เหยียบเพื่อก้าวขึ้นไป แต่เพียงแค่ยื่นหน้าเข้าไปภายในตัวรถม้า กลับได้ยินเสียงแข็งกระด้างของชายหนุ่มที่พูดขึ้นโดยไม่หันหน้ามามอง "เราสนิทกันมากพอที่เจ้าจะเข้ามานั่งในรถม้าของข้างั้นหรือ...ไป๋เสวี่ยหรัน" หญิงสาวชะงักค้าง ดวงตาหม่นเศร้า ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน ตระหนักถึงความสัมพันธ์ที่ขาดสะบั้นลง...ด้วยการตัดสินใจของนางเอง . . . "ท่านตา...ข้ามาลาเจ้าค่ะ" "อ้าว! เกิดอะไรขึ้น! เจ้าจะไปไหนรึ?" "ข้าและครอบครัวจะย้ายไปอยู่ที่อื่นเจ้าค่ะ คงไม่ได้กลับมาที่นี่อีกแล้ว" "....?" "ข้าขอฝากของทั้งหมดนี้คืนให้พี่อี้ และฝากบอกเขาว่า..." ร่างบางขอบตาร้อนผ่าว พยายามอย่างมากที่จะไม่ร้องไห้ นางกลั้นสะอื้น รวบรวมกำลังใจแล้วเอ่ยถ้อยคำสุดท้ายที่จะฝากไปถึงเขา "ชาตินี้มีบุญ แต่ไร้วาสนา ขอให้คุณชายจางถนอมตัวให้ดี มีชีวิตและครอบครัวที่ดี" "....." "...ได้แต่งงานกับคนที่ท่านรัก..และคู่ควร..." . . . "นางรับเงินจากแม่ไป รับปากว่าจะไม่พบเจอกับเจ้าอีก" อันชุนเหลียนท่านแม่ของเขาบอกเช่นนั้น "ไม่จริง นางรับปากจะแต่งงานกับข้า" จางเทียนอี้แย้ง "แม่มอบตั๋วเงินให้นางไปตั้งตัวห้าร้อยตำลึงทอง เจ้าไปสอบถามกับร้านรับแลกเงินก็จะรู้เองว่าตั๋วเงินนั้นมีคนมาแลกไปหรือไม่" จางเทียนอี้ไปตรวจสอบด้วยตนเองก็พบว่ามีการแลกเงินไปจริงๆ แต่ร้านรับฝากและแลกเงินนั้นเป็นกิจการของครอบครัวเขาเอง จึงกลัวว่าท่านแม่จะสั่งให้คนโกหกเขา เขาไม่เชื่อและไม่มีวันเชื่อว่าไป๋เสวี่ยหรันที่เขารู้จักมาตลอดสิบปีจะเลือกทิ้งเขาไปด้วยเงินเพียงห้าร้อยตำลึงทอง...ตัวเขามีค่าแค่เพียงเท่านั้นหรืออย่างไร!!? . . . "หรันหรัน มีอะไรต้องบอกข้า เราเคยตกลงกันแล้วว่าจะไม่มีความลับต่อกันอย่างไรเล่า" "....." ไป๋เสวี่ยหรันไม่รู้จะบอกเขาอย่างไร นางรู้สึกว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ของนางอย่างแท้จริง นางวาดฝันอยากมีครอบครัวเล็กๆที่อบอุ่นเหมือนยามที่มารดายังมีชีวิตอยู่ มีเขา มีนาง และลูกๆ ที่น่ารัก ในบ้านหลังน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่นางรู้สึกว่า...นางช่างไม่คู่ควรกับเขา หญิงสาวเปิดใจเล่าให้เขาฟังว่านางคิดเช่นไร และบอกกับเขาว่า แม้ฐานะไม่เหมาะสมแต่นางยินดีเป็นน้องสาวที่น่ารักของเขาต่อไป และอยากให้เขาเป็นพี่ชายคนหนึ่งของนาง "พี่ชายอะไร น้องสาวอะไร ใครอยากเป็นพี่น้องกับเจ้ากัน ผู้ใดอยากเป็นก็เป็นไป" "....." "เราจะแต่งงานกันทันทีเมื่อเจ้าถึงวัยปักปิ่น" "!!!" . . . "แม้จะอดรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ที่เห็นเจ้าใช้ชีวิตอย่างปกติสุขได้โดยไม่มีข้า แต่การใช้ชีวิตในหมู่บ้านเล็กๆนั้น ก็เป็นสิ่งที่เจ้าคุ้นชิน" "....." "ข้าให้เวลาเจ้าได้ใช้ชีวิตอย่างที่เจ้าต้องการแล้ว ต่อจากนี้แม้เจ้าจะอยากมีข้าในชีวิตหรือไม่ ข้าก็จะไม่ยอมให้เจ้าปฏิเสธอีก" แทนที่ไป๋เสวี่ยหรันจะรู้สึกว่าถูกคุกคามหรือกดดัน นางกลับรู้สึกอุ่นวาบในอก เขาพูดเช่นนี้ มิใช่หมายความว่าต่อจากนี้เขาและนางจะได้ใช้ชีวิตด้วยกันตลอดไปหรือ... >>>>><<<<< สวัสดีจ้านักอ่านที่น่ารักทุกคน! 'ไป๋กั่ว' ขอฝากเนื้อฝากตัวและขอฝากผลงานการเขียน #เรื่องแรก ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกๆ คนด้วยนะค๊าา ช่วยเอ็นดู พี่อี้ กับ หรันหรัน ของไรต์หน่อยน้าา ช่วยเป็นกำลังใจให้ #นักเขียนแม่ลูกอ่อน แต่งนิยายหาค่านมลูกหน่อยน้า อิอิ หวังว่าทุกคนจะมีความสุขกับการอ่านนิยายเรื่องนี้เหมือนกันกับไรต์นะคะ!

เกิดมาสิบเจ็ดปีก็เพิ่งได้รู้ว่าตนเองเป็นเพียงนางเอกในนิยายทะลุมิติเรื่องหนึ่ง! เมื่อได้รับสมรสพระราชทานให้แต่งกับตัวร้ายผู้แสนเย็นยา นางจึงต้องงัดสิบแปดกลวิธีพิชิตใจสามีออกมาใช้ ความวุ่นวายจึงบังเกิด! ------------------------------------------------ สวัสดีค่ะ นักอ่านที่น่ารักทุกคนของ ไป๋กั่ว 'กลวิธีพิชิตใจตัวร้ายในนิยายทะลุมิติ' เป็นภาคต่อของนิยายเรื่อง 'ทะลุมิติมาเป็นภรรยาที่ตัวร้ายไม่ต้องการ' นะคะ เป็นเรื่องราวของ 'หลี่รั่วซี' นางเอกในนิยายที่เกือบได้ผันตัวไปเป็นแม่ดอกบัวขาวเพราะเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองเผลอไปมีใจให้ตัวร้ายในเรื่อง แต่แล้วก็กลับใจทันและหวังว่าจะได้มีความรักที่ดีเหมือนคู่ตัวร้ายและนางร้ายบ้าง วันหนึ่งนางได้รับสมรสพระราชทานให้แต่งเป็นพระชายาขององค์ชายรอง 'ถังเฟยหรง' ซึ่งเป็นหัวหน้าของตัวร้ายอีกที! ทีนี้ล่ะว้าวุ่นเลย หญิงสาวจะทำอย่างไรให้พระสวามีตัวร้ายยอมเปิดใจเพื่อจะได้มีชีวิตคู่ที่ราบรื่นอย่างใจหวัง คนหนึ่งรักแต่ไม่แสดงออก อีกคนหนึ่งอยากรักและพยายามแสดงออก ผลจะออกมาเป็นอย่างไร จะราบรื่นหรือวุ่นวายใจแค่ไหน ไปติดตามกันเล้ยยยยย หากใครยังไม่เคยอ่านเรื่อง ทะลุมิติมาเป็นภรรยาที่ตัวร้ายไม่ต้องการ ก็สามารถอ่านเรื่องนี้แยกได้นะคะ ไม่งงแน่นอนค่ะเพราะไรต์จะปูเรื่องและอธิบายไว้ให้ชัดเจนที่สุด แต่หากใครสนใจอ่านทั้งสองเรื่องเลย...ไรต์เชื่อว่าจะเป็นการช่วยเพิ่มอรรถรสในการอ่านได้อย่างดีเลยน้า ฝากติดตามด้วยนะค๊า หวังว่าทุกคนจะสนุกและมีความสุขไปกับจินตนาการที่ไป๋กั่วได้ถ่ายทอดออกมาผ่านตัวอักษรและเรื่องราวของพวกเขาเหล่านี้นะคะ ไป๋กั่วใช้เวลาว่างจากงานประจำและการเลี้ยงลูกมาสร้างสรรค์ผลงานอย่างมุ่งมั่นตั้งใจขอให้ทุกคนช่วยเป็นกำลังใจให้ นักเขียนแม่ลูกอ่อน คนนี้ด้วยนะคะ ถ้าทุกคนพร้อมแล้ว เราไปอ่านนิยายเรื่องนี้ไปพร้อมๆ กันเลยค่ะ!

อ่านนิยาย 'อีโรติก' เอ้ยย 'โรแมนติก' อยู่ดีๆ ขณะที่ตัวร้ายกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกับนางร้ายอย่างเร่าร้อน ซิ่วอิงกลับรู้สึกได้ถึงของเหลวที่ฉีดพ่นเข้ามาในกายสาวของเธออย่างรุนแรง! "เฮ้ย!! แกเป็นใครไอ้โรคจิต!!!" ------------------------------------------------------------------------- กลางดึกคืนหนึ่ง ขณะที่ซิ่วอิงกำลังอ่านฉากรักเร่าร้อนที่ตัวร้ายและนางร้ายกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่นั้น... หญิงสาวหลับตาลงจินตนาการถึงความรู้สึกที่ไม่เคยได้รับ หากแต่เมื่อกำลังเคลิบเคลิ้มถึงขีดสุด ร่างเล็กกลับสัมผัสได้ถึงกระแสอุ่นร้อนของของเหลวบางอย่างที่ฉีดพ่นเข้ามาในกายสาวของเธออย่างรุนแรง! ช่างสมจริงเกินไปแล้ว!!! ------------------------------------------------------------------------- มือบางลูบไล้หน้าอกแกร่งแน่นตึงของเขา แล้วจึงเลื่อนลงมาที่กล้ามเนื้อหน้าท้องที่ขึ้นเป็นลอนสวยงาม "รอไม่ไหวแล้ว?" "ท่านจะชักช้าอยู่ใย หรือทำได้เร็วเพียงเท่านี้" "หึ! อวดดี แล้วอย่ามาร้องขอชีวิตในภายหลังก็แล้วกัน!" เมื่อพูดจบเฉินตงหยางก็ไม่ปล่อยให้นางได้โต้แย้งอะไรอีก เขาเกร็งสะโพกขยับกายเข้าออกในจังหวะรัวเร็ว สอดลึกบุกล้ำเข้าไปในช่องทางสงวนที่แสนคับแคบ ปลายนิ้วสากก็บดขยี้ติ่งเกสรกลางกายสาวไม่หยุด เรียกเสียงครางกระเส่าจากนางได้เป็นอย่างดี ฉางไฉ่หงร้องออกมาเสียงดังจนสาวใช้ที่เฝ้าอยู่ข้างนอกยืนหน้าแดงและพากันถอยไปรอให้ไกลจากห้องหอที่กำลังลุกเป็นไฟ พลางคิดในใจว่า...ท่านแม่ทัพช่างดุดันเสียเหลือเกิน ไม่รู้ว่าฮูหยินน้อยจะรับมือไหวหรือไม่ ยามนี้ทั้งใบหน้าและร่างกายของฉางไฉ่หงเปลี่ยนเป็นสีแดงราวกุ้งสุก ความวาบหวิวที่ก่อตัวขึ้นที่ท้องน้อยทำให้ร่างบางตัวสั่นเกร็งอย่างมิอาจอดกลั้น ความวาบหวามสายหนึ่งพวยพุ่งขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ร่างบางรู้สึกหัวสมองขาวโพลน กระตุกอย่างแรงแล้วกรีดร้องออกมาอย่างสุขสม! "อ่ะ อ๊า...!!!!!!!!" เฉินตงหยางเห็นนางไปถึงฝั่งฝันก่อนก็รีบกระทั้นแก่นกายเข้าออกอย่างรัวเร็วยิ่งขึ้นด้วยความเร่าร้อน จวบจนทานทนต่อความซ่านกระสันไม่ไหวจึงปลดปล่อยสายธารอุ่นร้อนออกมาอย่างเต็มที่! "อึก!! อ๊า!!!!!" "เฮ้ยยย!! แกเป็นใครไอ้โรคจิต!!!" เซี่ยซิ่วอิงที่เตลิดไปกับบทรักที่ได้อ่านกลับรู้สึกแปลกๆ ที่บริเวณกลางลำตัว เธอรีบลืมตาขึ้นและก็ต้องตกใจแทบสิ้นสติเมื่อพบกับชายหนุ่มผมยาว ร่างหนา ตัวสูงใหญ่ที่กำลังนอนคร่อมเธออยู่ แม้เขาจะมีใบหน้าหล่อเหลาอย่างที่แม้แต่ดาราดังในสมัยนี้ยังหาตัวจับได้ยาก แต่เธอก็ยังมีความรักนวลสงวนตัวอยู่นะ อย่าคิดว่าจะยอมง่ายๆ "โรคจิต?" เฉินตงหยางทวนคำด้วยความไม่สบอารมณ์ เขาเพิ่งจะปลดปล่อย ควรจะได้เอนตัวพักผ่อนอย่างสบายอารมณ์ นางก็จะหาเรื่องทะเลาะอีกแล้ว? "ใช่ โรคจิต ถ้าไม่ใช่โรคจิตแล้วอยู่ๆ จะเข้ามาในคอนโดฉันได้ยังไง ฉันจะแจ้งความ เรื่องนี้ต้องถึงหูนิติคอนโดนะ...แน่..." เสียงของเธอค่อยๆ เงียบไปเมื่อร่างเล็กมองไปรอบๆ ห้อง "ที่นี่ที่ไหนอ่ะ? นี่นายลักพาตัวฉันมาเหรอ!" นี่เธออ่านนิยายแล้วเผลอหลับไปหรือยังไงกัน ทำไมตื่นมาในที่ที่ไม่คุ้นเคย ห้องก็ดูแปลกตา มีผู้ชายแปลกหน้าหนึ่งคนบนเตียง แล้วยัง...!!! "กรี๊ดดดดดดด เอาออกไปนะ!" เธอเพิ่งสังเกตว่า ไอ้นั่น ของเขามะ มะ มัน...มันคาอยู่ในตัวเธอ! เฉินตงหยางรู้สึกปวดแก้วหู รำคาญเสียงกรีดร้องของนางยิ่งนัก เขายอมถอนแก่นกายออกไปแต่โดยดี แก่นกายที่แม้จะพ่นพิษออกมาแล้วรอบหนึ่ง หากแต่ขนาดของมันยังไม่ยอมหดเล็กลง และนั่นทำให้เซี่ยซิ่วอิงเบิกตาโต คุณพระคุณเจ้าช่วย! เกิดมาเธอยังไม่เคยเห็นของลับของผู้ชายต่อหน้าต่อตาแบบนี้มาก่อนเลย...นี่มันใหญ่เกินมาตรฐานไปหน่อยหรือไม่นะ "มองอะไร นึกเสียดายขึ้นมาหรือไง อยากให้ข้าใส่กลับเข้าไปใหม่ก็ย่อมได้" "ทะลึ่ง!" "ทะลึ่ง? พูดจาอะไรไม่รู้ความ ข้าเพิ่งรู้ว่าบุตรสาวเพียงคนเดียวที่เสนาบดีคลังรักและหวงแหนนักหนา นอกจากจะร้ายกาจไม่น่าคบหา แท้จริงแล้วก็ไม่ต่างจากสตรีวิปลาสนางหนึ่ง" "เสนาบดีคลัง?" เซี่ยซิ่วอิงงุนงง เธอเป็นลูกสาวคนเดียวไม่มีพี่น้องก็จริง แต่พ่อไม่ได้เป็นนักการเมืองเสียหน่อย พ่อแม่เธอเป็นนักธุรกิจธรรมดาแล้วพวกท่านก็จากไปนานแล้วด้วย เธออยู่ตัวคนเดียว จะเรียกว่าไร้ญาติขาดมิตรก็ไม่ผิดนัก เห็นหญิงสาวมีสีหน้าฉงนเมื่อเขาพูดถึงบิดาของนาง ทั้งยังพูดจาแปลกๆ เฉินตงหยางก็เริ่มไม่สบอารมณ์ "ฉางไฉ่หง เจ้าอย่ามาเล่นลิ้น ถึงจะแกล้งบ้า ข้าก็ไม่ปล่อยเจ้าไปง่ายๆ แน่ เรื่องที่เจ้าวางยาปลุกกำหนัด จนข้าต้องรับผิดชอบแต่งเจ้าเป็นภรรยา ข้าย่อมเอาคืนอย่างสาสม!" "ฉะ ฉาง ไฉ่หง?" ทำไมชื่อเหมือนนางร้ายในนิยายที่เธอเพิ่งอ่านเมื่อกี้เลยล่ะ บ้าน่า คงไม่ใช่ว่าเขา... "แล้วคุณชื่ออะไร อย่าบอกนะว่าชื่อ...เฉินตงหยาง น่ะ?" "....." "ว่ายังไง รีบตอบสิ" ซิ่วอิงเร่งเขาเมื่อเห็นชายหนุ่มยังนิ่งเงียบ เฉินตงหยางจึงเอ่ยตัดรำคาญเพราะไม่ใคร่จะพูดคุยกับนางนัก "ข้า เฉินตงหยาง แม่ทัพบูรพา...คนที่โดนบังคับให้ต้องแต่งงานกับเจ้าอย่างไร!" ------------------------------------------------------------------------- เอาล่ะสิ เรื่องราวจะวุ่ยวาย ดราม่า หรือน่ารักแค่ไหน ไปอ่านกันได้เลยจ้า! หวังว่าทุกคนจะชื่นชอบและมีความสุขไปด้วยกันนะคะ กดติดตาม+ให้คะแนน+เขียนรีวิวหรือคอมเมนต์พูดคุย เพื่อเป็นกำลังใจให้ไป๋กั่ว นักเขียนแม่ลูกอ่อนคนนี้ด้วยนะจ๊ะ จุ้บๆ!!

เกิดใหม่เป็นองค์หญิงน้อยจอมป่วน & ก๊วนสัตว์อลเวง เล่ม 9 (บทที่ 423-481) พวกมู่ไป๋ไป่กลับวังหลวงในครั้งนี้เพื่อเข้าร่วมงานเฉลิมฉลอง วันคล้ายวันพระราชสมภพของไทเฮา ทว่าหญิงสาวกลับรู้สึกว่าภายในวังมีบางอย่างไม่ชอบมาพากล อีกทั้งท่านพ่อและท่านแม่ของเธอก็ทำตัวแปลกไป ที่สำคัญก็คือ ทำไมมู่เทียนฉงถึงปล่อยลี่เฟยออกมาจากตำหนักเย็น? เกิดอะไรขึ้นกับท่านพ่อกันแน่!

แค่เพียงสบตาความปรารถนาอันร้อนแรงของเขาก็ได้ก่อตัวขึ้น ในเมื่อแต่งงานกันแล้ว เขาย่อมมีสิทธิ์ในตัวเธอทุกประการ

One night stand ระหว่างเจ้าของบริษัทกับพนักงานใหม่ ทำให้ก่อเกิดเลือดเนื้อเชื้อไขอยู่ในท้องของเธอ เขามีร่างกายเป็นชายก็จริงแต่ใจกลับเป็นหญิงอย่างสิ้นเชิง แถมใบหน้าและผิวพรรณของเขายังสวยมากอีกด้วย

เมื่อเขาและเธอต่างฝ่ายต่างตกกระไดพลอยโจน จำยอมต้องมาข้องเกี่ยวกันเป็นเวลาเจ็ดวัน แต่เมื่อถึงวันที่ต้องจากกัน ทำให้ทั้งสองได้รู้ว่า ตัวเองได้ตกหลุมรักอีกฝ่ายเข้าให้แล้ว

จากเด็กกำพร้าชีวิตน่าสงสาร หลังจากที่แม่ของเธอเสียไป ผู้เป็นพ่อก็เริ่มปรากฏตัว แถมฐานะการเงินของพ่อก็จัดว่าไม่ธรรมดา

เมื่อผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายอยากให้ลูกๆสานสัมพันธ์ เขาไม่ได้ปฏิเสธแต่ขอยื่นเงื่อนไขแทน โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าเธอรู้ตัวตนของเขาตั้งแต่แรกแล้ว

พี่ชายที่แสนดีในวันนั้น วันนี้อลิซอยากได้เขามาเป็นแฟน

จาก one night stand สู่การเป็น เจ้าหนี้ กับ ลูกหนี้ เธอคนนี้จะหาเงินมาคืนครบก่อน หรือ ตกเล่ห์หลุมพรางของเขาเสียก่อน

"สำหรับเธอแล้ว อกหักไม่ถึงกับตาย แต่ถ้าหากโดนจับไปขายล่ะก็ คงสิ้นชื่อแล้วจริง ๆ ..."

ฮองเฮาอย่างนางถูกขับไล่ให้ไปอยู่ตำหนักเย็น เพราะทำร้ายนางในดวงใจของฮ่องเต้ชั่วเกือบตาย แต่ก็ดีเหมือนกัน...นางจะได้เลี้ยงดูลูกน้อยในครรภ์ตามลำพังในตำหนักแห่งนั้นอย่างสงบสุข โดยไม่ต้องหวาดระแวงว่าใครจะคิดร้ายต่อนางอีก